Bob den Uyl vertelt over zijn geliefde landschappen die voorgoed verknoeid zijn tot "parken", over het langzaam uitsterven van het fenomeen van de tram en grauwe dorpjes die zijn herschapen tot "Luftkurorte". In "Over Boeken" vertelt hij over zijn liefde voor goed geschreven proza en deelt daarbij met kennelijk plezier menige draai om de oren uit. Mocht hij vroeger het gevoel gehad hebben dat hij niet helemaal thuis hoorde in 'het landschap der levenden' in dit boek is dat veranderd in het gevoel er niet meer thuis te horen. Alle verhalen kenmerken zich door een weemoedige inslag, zonder nostalgisch te worden.
Den Uyl kwam uit een gereformeerd gezin waarvan de moeder uit Duitsland kwam. Zijn vader was politieagent. Na de mulo-b te hebben doorlopen, deed hij MO-A Frans en Engels. Hij had diverse kantoorbanen alvorens hij zich in 1968 geheel op het schrijven toelegde. Van 1948 tot 1957 trad hij ook als jazztrompettist met verscheidene jazzorkesten op. Eind jaren 50 riep hij psychiatrische hulp in om van het stotteren af te komen. Het bood hem weliswaar enig soelaas maar hij kreeg er bepaalde fobieën (straatvrees en eetangst) voor terug. Nadat hij in 1963 al had gedebuteerd met Vogels kijken, verwierf hij pas grotere bekendheid met Gods wegen zijn duister en zelden aangenaam uit 1975. Vanwege veelvuldig gebruik van alcohol en kalmeringsmiddelen verslechterde eind jaren 80 zijn gezondheid. Begin 1992 overleed Bob den Uyl op 61-jarige leeftijd aan longemfyseem.
Zijn schrijfstijl is ironisch en observerend, met als belangrijkste thema de zinloosheid en absurditeit van het bestaan. Zijn vroege werk bestaat vooral uit absurde verhalen. Later verschuift het zwaartepunt van zijn werk naar autobiografische verhalen, met name over zijn reizen (vaak per fiets) door de ons omringende landen.
Terugkerende elementen in zijn werk zijn: Zijn ervaringen als kind in de Tweede Wereldoorlog Zijn gestuntel in het sociale verkeer en in de omgang met apparaten De Eerste Wereldoorlog, waarin hij zich enorm had verdiept Zijn liefde voor wielrennen Zijn alcoholgebruik De stad Rotterdam Belevenissen in België
Wisselvallig. Het openingsverhaal is briljant, een surrealistische vertelling uit een polikliniek, zowel uitermate grappig als dreigend. Ook het eerste verhaal in de serie Landschappen is heel sterk. Maar er zijn ook een beetje zeurderige verhalen. Er zijn altijd wel een paar geestige opmerkingen, maar dat is niet genoeg.