Nicco está a passar por um mau bocado. Desde a morte do pai que tem de cuidar da família, que parece ter perdido o norte. A mãe mergulhou numa depressão profunda, uma das irmãs troca de namorado como quem troca de camisa e a outra, com um filho de três anos, reatou com um namorado intratável. Tem de manter dois empregos: um no quiosque da família e outro numa agência imobiliária, e faz todos os possíveis para arranjar tempo para estar com a namorada, que adora. Ou fazia… porque, praticamente sem qualquer explicação, a namorada deixa-o. Desconsolado, Nicco procura o apoio do seu melhor amigo, o estouvado Ciccio, que tem sempre, pelo menos, duas namoradas e mais uma série de namoricos em andamento. Um dia, por completo acaso, conhecem duas jovens americanas, de férias em Roma. Para Ciccio, é mais um desafio de sedução, e para Nicco a maneira perfeita de esquecer a namorada e todos os seus problemas. Mas o que começa como um leve flirt de férias ameaça vir a ser um verdadeiro caso de amor…
Federico Moccia is an Italian writer, screenwriter and film director. His father Giuseppe Moccia was also a screenwriter and director. Following his successful book and film I Want You many people put padlocks on Ponte Milvio in Rome.
ME CUESTA MUCHO DECIR ESTO PORQUE MOCCIA ES UN AUTOR QUE ME ENCANTA, PERO ESTE LIBRO NO ME GUSTO. LA VERDAD ES QUE NO VEÍA LA HORA DE TERMINARLO. SE ME HIZO SUPER PESADO Y NO TERMINE DE ENGANCHARME CON LA HISTORIA NI CON SUS PERSONAJES, UNA LASTIMA PORQUE ESTA BUENA LA HISTORIA QUE INTENTA CONTAR, RESCATO LA MÚSICA QUE ELIGE MOCCIA, ES BUENA Y ACTUAL. NICCO EL PROTAGONISTA ES UN LAMENTO CONSTANTE Y GIO EL AMIGO POR MOMENTOS SE ME HIZO INSOPORTABLE, LO MISMO QUE LA FAMILIA DE NICCO. EN CUANTO A MARÍA Y PAULA REALMENTE NO PUEDO DECIR NADA, PRACTICAMENTE NO LLEGUE A CONOCERLAS, EL TEMA DEL IDIOMA Y LO POCO QUE SE ENTIENDEN ES REALMENTE MOLESTO... NO SE SI ES PORQUE LO AÑORABA O PORQUE REALMENTE ES BUENO PERO EL FINAL ES LO QUE MAS ME GUSTO, TENGO ESPERANZA QUE LA CONTINUACIÓN SEA MUCHISIMOOOOOOO MEJOR. EN FIN..LÉANLO Y HAGAN SU PROPIA EXPERIENCIA, TAL VEZ NO ERA MI MOMENTO PARA LEER ESTE LIBRO, REALMENTE LO LAMENTO.
Aburrido, soso y repetitivo. Lo siento, pero una decepción total. Me esperaba más de Federico Moccia. Que no cuente conmigo para leer la continuación. No le doy cero estrellas porque no hay!
Este libro es horrible. Tal cual como lo digo: HORRIBLE. Un protagonista masculino racista y pesado, el cual no puede con su propia pena, un amigo subnormal, un montón de chicas, mucha charla sobre pechos, culos y sexo... Que no, que no. Esto no es para mi.
Uma miséria sexista e degradante de ler. Uma personagem masculina completamente obtusa e egoísta, que pergunta porque é que de subito a namorada o deixou; no entanto tem a idade mental de uma criança, apenas se preocupando com sexo.
Pela contracapa parecia uma história de amor leve mas querida; afinal não é nem um nem outro. O homem principal, Nicco, entre outras coisas, fala em como algumas mulheres são demasiado feias para serem amadas, como a sua "amiga" Ponzi. Finge dar-se com ela só para ela não o irritar; não acredita que ela pode ter namorado; quando este a deixa dorme com ela apesar de ela estar emocionalmente frágil; nos seus pensamentos descreve como é bom foder quando não se quer saber da outra pessoa, aliás, nem se preocupando com o prazer que se lhes dá ou não; e depois diz que ela é estúpida e iludida quando ela fica, erronemente, a pensar que ele gosta dela e procura continuar com a relação.
Mas não. É suposto nós estarmos do lado de Nicco. Nicco o homem sexista. Para quem as mulheres só existem para se foder, e mesmo assim só as bonitas, porque as outras? As outras só em caso de desespero, e depois são de deitar fora! Porque as escolhas dele, de acordo com o autor, são, aparentemente, perfeitamente naturais e lógicas. Deus nos proteja se uma mulher tiver carácter! Pode distrair de todo o sexo que podemos ter.
Mais; não acredito a audácia que o autor teve a escrever sobre a tal Ponzi, cujo nome vem da alcunha, que "quem fica com ela mete a pata na poça". Não só Nicco não acredita que ela possa estar numa relação estável, já que esteticamente deixa a desejar, como o autor tem a lata de depois vir a corruburar isto. Não, a realidade é que o "namorado" dela era um homem casado, que queria qualquer coisinha de paralela! Ah pois, porque obviamente uma mulher que é feia, ou sequer normal, não pode ser amada por si, não é? Todos sabemos que o amor é proporcional ao tamanho da copa do soutien. Grande mensagem para se passar.
Não sou eu que sou feminista; nem de perto. O autor é que nunca ouviu falar em igualdade entre os sexos. Provavelmente porque tava com tesão a olhar para a jornalista do telejornal ou coisa assim e distraiu-se.
Eu até que fundamentava a minha tese com citações, mas não me parece que este lixo, ao qual só dei uma estrela porque não dá para dar menos, o mereça.
Segue-se então a parte de que o melhor amigo, que é suposto ser fantasticamente cómico, tem duas namadoradas ao mesmo tempo, que não sabem uma da outra, situação que se mantêm à anos. Aliás, duas? Mais! Na metade do livro que eu consegui terminar, já tinha engatado AINDA mais duas! Que hilariante! Que comédia! Jogada de génio! Nada imoral de todo...
E se compraram o livro pensando na parte sobre ser uma história entre Nicco e uma rapariga americana, passada na romântica Itália, mentalizem-se: isto acontece vaí a história a metade. O que se diz na contra capa não é de todo o que se passa no livro, ela nem o foco do enredo é. Para não referir que ela e a amiga são personagens irritantes, que falam em inglês de teenager americana irritante, tal qual eu, bilingue como sou, falava aos onze anos porque pensava que era "fixe". Não o é. Raparigas cujo objectivo é imitar o estilo de fala dos "Diários da Princesa" são tudo menos fixes. Falar em pontos de exclamação e histerís não é fixe.
As suas falas nem sequer são traduzidas, estão mesmo em inglês.
Em suma, um dos piores livros que li na minha vida, e um dos que mais me ofendeu. Nas palavras de um amigo meu, o autor devia sofrer de HMF; sindrome de homem mal fodido. E decidiu escrever as suas fantasias sexistas e caprichosas num texto de qualidade inferior. Sem enredo, mas ei, ao menos é uma boa forma de me lembrar que valho menos que os homens!
Un libro muy agradable, divertido y romántico. El autor te transporta a Italia para una linda historia de amor. Disfrute mucho sus detalles, la comida que describen y la música.
2015 Reading Challenge - Un libro con malas criticas Nicco.. Nicco.. Nicco. Que ser tan insoportable, ok es comprensible que estaba triste pero oye..no hay que cortar todo momento de alegría pensando en lo malo, fue demasiado masoquista. Y Gio, quien es realmente y como tiene amigos en todos lados a los que manipular, me pareció excesivo.
He notado algo de Moccia que repite siempre en sus libros. 1. Mencionar una referencia de otro libro (En Perdona si te llamo amor habla de A 3 metros sobre el cielo y acá habla de Perdona si te llamo amor) 2. El protagonista masculino habla de la protagonista y la describe repitiendo su nombre. "María. María alegre, María curiosa, María bonita, María sencilla, María volviéndose a su alrededor, mirando, divirtiéndose, observando a la gente, robando con los ojos... María, que parece feliz." En Perdona(...) es Alessandro hablando de Nikki tipo: Nikki jazmines, Nikki joven, Nikki LaLuna. 3. Todos sus libros tienen un soundtrack pero en este caso fue demasiado largo y muy forzado en la historia.
Al principio me parecio super tedioso y aburrido ya luego se pone un poco interesante pero nada que digas WAOW que libro. Era muy pesado leer a cada rato el nombre del libro, si ya se que estoy leyendo ese instante de felicidad.
No es el libro que esperaba la verdad, me pareció algo lento y hablaba demasiado de comida y eso me aburrió un poco, tenia mucho dialogo y poca acción, pero las escenas de romance entre Nicco y Maria fueron muy hermosas, como nos tiene acostumbrados Moccia y obviamente esta plagado de frases que te hacen suspirar esto fue a mi parecer lo que salvo el libro.
Ta książka to jedna wielka tragedia! Ja nie wiem komu się z to podoba, ale tu wszystko było nie tak. Nawet nie mam jak powiedzieć że to zwykła rozrywka, bo to było nudne jak flaki z olejem. Cały ten świat w którym najważniejsza jest miłość fizyczna i żeby korzystać z wszystkiego na całego. Dramat, załamana wartościami tej książki 🤮
Para mí fue un libro muy pesado , y hasta llegué a abandonar varias veces , pero como todo libro con continuación al final se puso bueno , la verdad el segundo libro no creo que me lo lea está año
Wielka szkoda, że ta "chwila szczęścia" głównie nastawiona jest jedynie na fizyczność... Ale na tym pewnie polegają wakacyjne przygody, więc wszystko pasuje
Pomimo tego, że jest to typowy romans, to jest to też książka, z której możemy wyciągnąć jakiś morał. "Chwila szczęścia" uczy nas, byśmy żyli chwilą i zostawili przeszłość w tyle. Najważniejsze jest to, co dzieje się teraz. Dzięki tej książce możemy się przekonać, że warto marzyć, bo inaczej nigdzie nie dojdziemy. Książka jest idealna na letnie upały. Nie wymaga większej uwagi, jest lekka i przyjemna. W tej powieści pełno jest opisów krajobrazów, restauracji i rzymskich uliczek, co nie każdemu może się spodobać.
Já li vários livros de Federico Moccia e tenho gostado bastante da sua escrita Este não será um dos seus melhores livros, as lê-se bem pois a narrativa é fácil sem complicações escrito bem aos estilo cinematográfico que é a marca deste escritor. É uma leitura simpática de um jovem a procura dos seus momentos de felicidade,
2,5 Não gostei! Sem conteúdo, sem emoção, sem suspense, sem nada... Uma história vulgar que nunca me cativou! Foi uma leitura extremamente aborrecida... É apenas um bom título e mais uma excelente capa, são as únicas coisas que cativam!
Demasiado redundante, demasiados saltos de tiempo e irse por la tangente sin aviso previo. Aburrido hasta la taza. Definitivamente este tipo de libros ya no son lo mío.
Comencemos por el principio, vi este libro en Biblioteca País varias veces y tengo que admitir que su sinopsis es llamativa, me gustó y tenía muy buenas expectativas por este libro. Le comuniqué a una amiga que lo estaba leyendo y su respuesta fue la siguiente: los libros de Moccia dejan mucho que desear. Más aún tenía que leerlo. Sin embargo, ahora quería otra opinión. Por si no lo saben, tengo una manía de buscar mis lecturas en Goodreads y leer únicamente las opiniones de una estrella, las más trágicas, incluso de libros que me han gustado. Suelen tener esa habilidad de hacerme ver cosas que nunca antes se me habían ocurrido o que simplemente había pasado por alto. He aquí que las reseñas de este libro eran todas negativas. PERO, yo lo quería leer si o si. Tenía que haberle hecho caso a estas personas y no hubiera perdido mi tiempo, porque eso fue Ese instante de felicidad, una pérdida de tiempo.
En mi vida esperé leer un libro tan desastroso y sí, sé que suena horrible, pero no voy a mentirles y endulzar lo malo que es este libro. Debo admitir que cuando escribo estas reseñas así me siento mal por los autores, porque estoy criticando su libro, es casi como si fuera su propio hijo y al ponerme en su lugar me siento un poquito mal.
Bueno, ahora si comencemos con la reseña.
Nicco es un chico que ha sufrido bastante, su padre murió hace relativamente poco y debido a esto tiene que hacerse cargo de su trabajo y todavía hacerse cargo de su hermana y su madre. Para colmo de todos los males, su novia Alessia lo ha dejado, pero no le ha dado explicación alguna. Obviamente que él está destrozado, no sabe que hacer con su vida y tiene un par de errores cuestionables. Todo esto cambia cuando conoce a María, una española que pasará una semana en Roma de vacaciones y que le pondrá el mundo de cabeza.
Tenemos otros personajes como Gio uno de los mejores amigos de Nicco, Paula la amiga de María y una serie de personajes pintorescos que no voy a nombrar.
Problema número uno: es demasiado extenso y no porque tenga que serlo. Esta historia podía haberse resuelto en la mitad de las páginas que contiene este libro y sin tantos capítulos de relleno.
Problema número dos: personajes con las peores actitudes que he visto en mi vida. Nicco es un chico sumamente infantil para su edad y por si eso fuera poco, es sexista, comenta en el cuerpo de las mujeres (muchas veces burlándose), sus intenciones no son buenas Y PARA COLMO se queja de que todo le salga mal, una palabra sola KARMA. Debo admitir que me sentí mal por el en algunas oportunidades y de hecho la historia sobre la muerte de su padre está bien desarrollada para emocionar al lector. Pero sigue siendo un personaje horrible, tiene una actitud tan horrible que simplemente no pude aguantarlo en todo el libro. Su amigo Gio es incluso peor que eso, sus comentarios sexistas te dan ganas hasta de llorar en un momento, como alguien puede tener esos pensamientos sobre las mujeres es horrible. María y Paula son personajes planos, apenas hablan, parecen los típicos personajes femeninos de las novelas románticas que están hechas para ser tontas y enamorarse de los protagonistas.
Problema tres: Aburrido. Si esperas engancharte en algún momento déjame decirte que no va a pasar, van a seguir pasando las páginas y en ningún momento hay algo que lo vuelva interesante, es siempre lo mismo una y otra vez. Agrégale a una historia con poca trama los personajes planos y tenemos la receta para un desastre.
Problema cuatro: No produce ningún sentimiento. Si, lloré un poco cuando se mencionaba detalles del padre Nicco y recordaba cosas, pero eso fue todo. No es divertido, no hay carisma, no te dan ganas de leer esta historia. La historia de amor es un insulto constante en la cara de los lectores, no hay indicios de que estuviera evolucionando para nada.
Le encontré un buen detalle sin embargo: me gustan las frases que el autor utilizó alrededor del libro, muchas son super bonitas y tiernas.
El libro está ambientado en la capital de Italia, la bella Roma. Tenemos un personaje que es Nicco, el cuál sin saber el porqué, su novia le termina....
Lo desglosare porque hay ciertos puntos que quiero tocar, comenzaré con lo que me gusto de la historia, que fueron muy pocas cosas.
1. El autor sabe cómo narrar los lugares, se pierde demasiado en los detalles, pero en ciertas ocasiones me gusto como describe los lugares, realmente puedo ubicarme.
2. Nostalgia. He vivido en Italia, por eso este libro en cierto sentido me recordó ciertas cosas que viví allá, incluso los platillos que se describían lo recordaba a la perfección, la verdad fue como estar allá.
3.Cuando nos presentan a Valeria. En el capítulo en donde nos presentan a Valeria, y su hermano bromea en con que su ex comienza P al igual que su nuevo novio. En cierto sentido me pareció chistoso, y me gusto. Luego bah.
Terminados los puntos que me gustaron comenzaré con lo que no me gustó.
Pase más de la mitad del libro en dónde el protagonista se lamenta porque su novia lo dejó, y este ni siquiera se diga a pedir una explicación, aunque durante el libro de va relatando la relación entre estos dos, y pude notar que ella era un poco tóxica, y estirada, pero bueno. No me gustó cómo recrearon a las turistas, no creo que yo llegó a un país que no conozco y me hago amiga de desconocidos, tan rápido. Creo que sí hubieran quitado toda la lamentacion del protagonista porque lo dejaron, y algunas escenas innecesarias, hubiera podía profundizar más en los personajes de María y Paula, porque no simpatice con ellas. Otra cosa que no me gustó es la familia. Entiendo que nadie tiene una familia convencional, pero la familia de Nicco, me da ganas de tirarme del puente de los exasperante que eran.
En fin, es un libro que expresas las costumbres y comidas típicas de Italia, sin embargo hay demasiado relleno, y muy poca profundidad sobre María y Paula (creo que se llama así) supe que tiene una secuela, pero creo que me tomaré un tiempo, ya que me costó terminar este libro. Si lo van a leer, créanme no encontrarán una estaría super interesante, o fantástica, en ciertos momentos era interesante, pero más de allí no se esperen mucho. Con esto me despido.
This entire review has been hidden because of spoilers.
📖 Ese instante de felicidad 📝 Federico Moccia 📜 411 páginas 🔎 Género: Novela juvenil/ Romantica Puntuación: 🌟
Siempre que leo a Moccia siento que estoy leyendo una página de mi diario. La intensidad de los pensamientos de los personajes, ligados con la realidad de la vida hacen que sin duda alguna sea uno de mis escritores favoritos. Sé que a muchos les parece que el romanticismo está pasado de moda, pero Moccia nos cuenta una realidad del amor que no se muestra en las películas; las dudas, resentimientos, celos y promesas rotas realmente son la realidad de la vida, y fácilmente lo demuestra en esta historia, pero como todo, siempre hay un «pero» y lamento decir que está historia es extremadamente aburrida y no me gustó en lo absoluto. Moccia cometió un error garrafal al colocar los diálogos en español e italiano, y debo decir que comprendí las partes en italiano gracias a mi mamá que lo estaba estudiando, pero del resto, eso dificultó demasiado la lectura y la convirtió en lectura pesada. Por otro lado, el protagonista es un estúpido. Es cierto que cuando estamos despechados nuestros pensamientos son un desastre, pero es que Nicco es uno de esos personajes que odias sin conocer en la vida real. No se puede conectar con un personaje así. Además, demasiadas mujer, muchas definiciones de tet@$ innecesarias y eso que no es un libro erótico. Podría expandir mi comentario acerca de este libro pero sería hacerles spoilers. Si alguno lo ha leído por favor deje su comentario, y personalmente espero no haber ofendido a los fanes de dicho escritor, ya que yo me encuentro entre uno de ellos pero debo reconocer que este libro es un fiasco. ¿De qué trata? El libro comienza con la ructura de una relación. La novia de Nicco lo ha dejado diciéndole un simple «Lo siento». Así, sin más, y todo el libro se va en el recordando todo lo que vivió con Alessia. Comprendo que la intención de Moccia era demostrar lo que se pierde por el miedo a decir algo o por esperar a más adelante, pero no, lo siento Moccia, no lo lograste. Este libro es terrible. ¡Y ni hablar de las descripciones interminables de platillos y lugares de Italia!
Tenía demasiadas esperanzas con este libro y con Moccia, nunca antes había leído un libro de él pero si había escuchado buenas críticas. Me lleve una pequeña decepción porque realmente pensé que este libro iba a gustarme mucho pero claramente no fue así, la historia me pareció lenta y un poco aburrida, se me hizo muy difícil terminar de leerlo y admito que en algunos momentos desee dejarlo de lado y simplemente no terminarlo ya que no veía ningún avance en el libro pero al fin y al cabo logré terminarlo. No conecté con Nicco el protagonista y con ninguno de los demás personajes, me molestaban demasiadas cosas de ellos. Habían diálogos, muchos, donde se mezclaban idiomas y no era muy fácil de entender y por ende se hacía un poco denso y molesto. Siento que si todo hubiera sucedido un poco más rápido al principio y no sea todo tan repetitivo, hubiera sido otro resultado. A veces me sentía como si estuviera leyendo una guía turística de Roma y no un libro que promete romance. Le doy dos estrellas porque dentro de todo, el final fue bastante interesante y me intriga saber en qué desemboca todo y porque Moccia como escritor realmente me gusta, pero este libro no fue el caso. Me gustaría darle una segunda oportunidad y lo voy a hacer con “Tu, simplemente, tu” espero que no se repita lo mismo que con este libro.
"Necesito desesperadamente un sueño, porque sin un sueño no se va a ninguna parte"
La habilidad de el escritor para describirnos el paisaje siempre es exacta y asombrosa, metiéndote en la piel de esas dos turistas argentinas recorriendo una asombrosa Italia (Roma, Florencia, Venecia, Nápoles, Anzio), y de alguna forma el lector pasa a ser un turista más. Con la comida es lo mismo, nos describe cada plato italiano de tal manera que lo paladeas en la boca sólo con la imaginación.
La relación entre los protagonistas surge de forma natural y espontánea cosa que me fascinó.
Federico Moccia es poesía. Con una prosa hábil y exquisita degustamos el amor junto a historias cotidianas, variopintas, divertidas y bellísimas.
Tiene la extraordinaria capacidad de escribir romántico y pegadizo. Su pluma se lee súper rápido y se hace súper entretenido.
Este libro llego a mi en un muy buen momento en donde enserio me pude identificar con Nicolo mi problema con este libro fue que cada 3 capitulos me causaba sueño .-. enserio me parecio muy aburrido al principio me force por seguir leyendolo porque enserio el ambiente me parecio tan lento. Esta sensacion solo la senti en los primeros capitulos este sentimiento desaparecio un poco antes de que Nicolo se acostara con Bene de ahi en mas todo tiene un ritmo mas ameno y rapido ademas que tiene, con la aparicion de Paula y Maria, mas toques de romance. me gusta la historia es buena y apezar de su inicio lento es una historia que recomiendo bastante tiene muchas partes que me ayudaron a refleccionar sobre mi vida y sobre los problemas.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Yo, cuando me he ido a la habitación, he vomitado varias veces. Se me ha hecho un nudo en el estómago por los nervios de enfrentarme a Pepe y haber salido ileso, bueno, sólo con la camisa rota.
Miro cómo duerme, tiene un montón de cosas esparcidas por ahí, el iPad, el iPhone, me imagino que con las dulces palabras de su «nuevo» poeta, un libro con un extraño número en la cubierta, 1Q84, una taza con restos de manzanilla o alguna infusión. Parece dormir tranquilamente, soñando quién sabe qué, casi parece que esté sonriendo. La envidio. Cierro la puerta.
Creemos que conocemos a las personas que nos rodean, pero no es así. No sabemos nada de sus pensamientos, de su serenidad, de su dolor. Y demasiado a menudo nos equivocamos,
El libro es aburridísimo, monótono, nada que destacar, incoherente, machista...
No conectas con la historia ni los personajes, el personaje de Nicco aburridísimo, Gio insoportable, los demás personajes nada que destacar aburrido y la historia de "amor" si se le puede llamar así, aburridísima también, monótona, y ni te la crees, ni siquiera se entienden no se, si le pudiera dar 0 estrellas las daría y para colmo tengo la segunda parte, que ni voy a leer.
Lo único que puedo decir que me ha "gustado" an sido las referencias a canciones o lugares de Roma y aún así se hace pesado.
Nunca había leído a Federico pero sin duda he comenzado fatal, no leere su segundo libro de la biología. Daré una oportunidad a la trilogía 3MSC, pero sin duda si son de este estilo, desistiré.
This is one of my first times reading an Italian author, and I have to say that it was disappointing. I originally thought the book was going to fun, and explorable, but it turned out that it wasn't. The book ended without a clear ending, a sort of mini-cliffhanger. Excpet that it wasn't. Moccia makes it feel like the book could keep going on forever although, most of the book was a description of the food they were eating. As a romance, I would rate it a 1, the main character is a boy, and its obvious that he believes all women adore him. As an overall book, a 3; it helps stimulate the brain while learning/perfecting a language.
Me niego a seguir leyendo esta historia. Queria acabarlo, pero paso, tengo millones de historias a descubrir como para perder el tiempo con esto. Cuando yo tengo mis reservas o prejuicios en leer romántica escrita por hombres es por cosas como ésta. Este libro está repleto de toxicidad, burla hacía la mujer, machista y un sin fin de cosas más. Por no hablar de lo confuso que se hace cuando salen unas españolas y meten mucho italiano pero se suponen que hablan español?? Además de pesado, nombrando todas las calles, monumentos, etc de Roma, o un sin fin de canciones. En fin, un horror. No lo recomiendo nada.
Se basa en la historia de Nicco, quién no está pasando por los mejores momentos, su novia lo dejó y su padre falleció, no tiene una vida muy fascinante, hasta que con unos de sus mejores amigos conocen a unas turistas, Nicco se engancha mucho con una de ellas pero las vacaciones acaban y ella debe volver. ¿Qué hará Nicco? lα ѵҽɾժαժ 👉🏻 es que no me gustó este libro, tedioso, lento, no tenía lo que encontré en "a tres metros sobre el cielo" y el resto de libros, lo compré con gran expectativa y salí para atrás. Para mí, es el peor que escribió Moccia.
Ta książka jest napisana pięknym językiem, lecz mam do niej kilka ale. Jest to książka dla osób 16+. Nie za bardzo podobała mi się treść tej książki, a najbardziej momenty kontaktu między dwoma osobami. Oprócz tego książka była dobra dlatego dostała ode mnie 3 gwiazdki. Mam nadzieję, że znajdę czas i będę miała ochotę przeczytać drugi tom, ponieważ chcę zobaczyć czy w drugim tomie błędy popełnione w tej książce będą poprawione, i czy będzie ona trochę innym językiem napisana oraz czy będzie przystępna dla młodszego odbiorcy.
This entire review has been hidden because of spoilers.