망향

by Kanae Minato 湊 かなえ, 김시원 (Translator)

시라쓰나지마라는 좁은 섬 안에서 펼쳐지는 미스터리!

미나코 가나에가 도달한 새로운 경지를 만나볼 수 있는 『망향』. 오직 저자만이 쓸 수 있는 이야기, 저자이기에 표현할 수 있는 세계라는 평을 받으며 2012년 제65회 일본추리작가협회상 단편 부분 수상작으로 선정된 《망향》을 담았다. 저자는 이 작품에서 인간의 어둠뿐만 아니라 빛을 찾고 내면의 깊이를 들여다볼 수 있는 심도를 갖춘 작가임을 증명하고 있다.

30년 전 젊은 여자와 함께 교통사고로 아버지가 사망하고 언니와 어머니, 그리고 ‘나’는 귤밭을 일구며 섬에서 살다가 언니는 고등학교를 졸업하기 직전 남자와 함께 야반도주로 섬을 떠난다. 그리고 오늘은 시라쓰나지마 시 폐막식. 섬을 떠나 유명 작가가 된 언니가 여태껏 한 번도 연락이 없다가 섬에 돌아왔다. 언니가 돌아온 이유는 무엇일까…….

Genres: Japanese Literature, Fiction

292 pages

First published January 30, 2013

About the author

Kanae MINATO (湊 かなえ, born 1973) is a Japanese writer of crime fiction and thriller.

She started writing in her thirties. Her first novel Confessions (告白, Kokuhaku) became a bestseller and won the Japanese Booksellers Award. The movie Confession directed by Tetsuya Nakashima was nominated to 2011 Academy Award.

She has been described in Japan as "the queen of iyamisu"(eww mystery), a subgenre of mystery fiction which deals with grisly episodes and the dark side of human nature.

Reviews

[lostlessboy* · Rating 4 out of 5]

ผมรู้จักชื่อของคุณมินาโตะ คะนะเอะผู้เขียนจากการรับชมภาพยนตร์เรื่อง Confession ยังจำได้ถึงความสะใจที่ผสมปนไปกับความประทับใจในความโคตรดีของหนังที่ทำปมตัวละครแต่ละตัวได้อย่างถึงแก่น การเผยด้านมืดในจิตใจที่โอ้โห คนเราจะทำร้ายกันได้ถึงขนาดนี้เลยเหรอ ไปจนถึงการสะท้อนสัญชาตญาณในตัวคนเราที่ล้วนมีเหมือนกันทำให้ผมตอนดูนั้นมีอารมณ์ร่วมและภาพยนตร์เรื่องนี้ก็ติด 1 ใน 5 หนังที่ชอบที่สุดตลอดกาลของผมเอง มาทราบภายหลังว่าสร้างจากนิยาย ซึ่งก็เขียนโดยคุณมินะโตะ คะนะเอะ

'บ้านเกิดที่รัก ความลับที่อยากลืม' รวมหกเรื่องสั้น เล่าผ่านสรรพนามบุคคลที่หนึ่งจากตัวเอกชายหญิงของแต่ละเรื่อง ที่มีฉากหลังอยู่บนเกาะชิรัตสึนะ (ซึ่งเป็นเกาะสมมุติ) เกาะที่อยู่ห่างไกลความเจริญ มีลักษณะประหนึ่งอยู่เอกเทศ มีเพียงสะพานที่เชื่อมกับญี่ปุ่น ตัวละครเอกทั้งหกเรื่องล้วนเกิดและเติบโตในวัยเด็กอยู่ที่เกาะนี้ และแน่นอนว่ามีอดีต มีปม และความลับที่เก็บซ่อนเอาไว้แตกต่างกันไปตามแต่ละแก่นของเรื่องสั้นแต่ละเรื่อง พวกเขาล้วนชิงชังบ้านเกิด แต่ก็มีเหตุให้ต้องกลับมาที่เกาะแห่งนี้ ที่ ณ เวลาที่กลับมา ความลับนั้นยังคงทำงานในจิตใจของพวกเขาอยู่

อย่างแรกที่ชอบเลยก็คือ คอนเซปต์ภาพรวมของเล่ม ทั้งหกเรื่องสั้นจะค่อยๆ เล่าผ่านตัวละครเอกที่บ้างเป็นคนที่หวนกลับมา (มีเรื่องเดียวที่เล่าผ่านผู้ที่ต้องอาศัยอยู่บนเกาะจนเติบใหญ่) คือทุกเรื่องจะมีองค์ประกอบนี้ คือมีคนที่เติบโตบนเกาะกับคนที่ออกจากเกาะไปแล้วหวนกลับมา ตอนอ่านเลยรู้สึกบ้างว่ามันเป็นเหมือนกันเผชิญหน้าขับเคี่ยวกันของคนในเกาะกับคนนอกเกาะ ซึ่งส่วนใหญ่ตัวละครสำคัญที่เป็นคนสร้างปมในใจตัวละครเอกซึ่งจะเป็นญาติ พี่น้อง พ่อแม่ คือเป็นคนในครอบครัว ทำให้หนังสือเล่มนี้จะเรียกว่าเป็นหนังสือที่เล่าหรือตีแผ่รูปแบบความสัมพันธ์ของครอบครัวก็ได้เช่นกัน

อย่างที่สองที่ชอบมากเลยก็คือ วิธีการวาง 'ปม' ที่มาพร้อมกับ 'ความลับ' ของตัวละครได้อย่างแนบชิดจนแทบจะเป็นระนาบเดียวกัน คือมันเสริมและทำงานไปด้วยกันดีมากๆ จุดนี้เลยคิดว่ามันทำให้เรื่องสั้นทั้งหกนี้ เล่าได้อย่างมีเสน่ห์ น่าติดตาม มีความซับซ้อนในเรื่องปมจิตใจ ซึ่งทุกเรื่องก็จะคลายปมหรือความลับออกมาในตอนจบ ซึ่งพอปมกับความลับมันเหมือนเป็นสิ่งเดียวกันเเล้ว มันทำให้เรื่องเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันมากขึ้น ทำให้ผู้อ่านอย่างผมอินและลุ้นไปกับตัวละคร และที่สำคัญคืออ่านสนุก อ่านง่ายและมีความซับซ้อนที่พอเผยในตอนท้ายออกมาผมก็ตบฉาดทุกครั้ง เพราะผู้เขียนผูกเรื่องราวได้ดีมากจริงๆ จนการคลี่คลายในแต่ละบท ถ้าเปรียบเป็นมวยก็คือมวยฮุคที่ทำให้ผู้อ่านอย่างผมน็อคเอาต์

ที่ชอบอีกก็คือแม้ทั้งหกเรื่องจะมีโครงสร้างอย่างที่กล่าวมาเหมือนกัน แต่รสชาติและอารมณ์ของแต่ละเรื่องนั้นไม่เหมือนกันสักทีเดียว คือยังอยู่ในธีม มีความโกรธ ความแค้น ความเศร้า ความอบอุ่น แต่ด้วยรายละเอียดที่แตกต่างกันของพล็อตแต่ละพล็อตและปม/ความลับในแต่ละเรื่อง และพออ่านจนจบทั้งเล่มเเล้วมองกลับมาที่ภาพรวมคือ ทุกเรื่องมีรสชาติส่วนตัวของตัวเอง และด้วยความที่มีรสชาติส่วนตัวนี้เอง ผมเลยคิดว่าผู้อ่านแต่ละคนคงจะมีเรื่องที่ชอบแตกต่างกันไป อย่างผมจะชอบตอน 'ดินแดนแห่งความฝัน' กับ 'ใยเมฆ' เป็นพิเศษเพราะรู้สึกรีเลทไปกับปมในใจของตัวละครเอก (ขอไม่พูดถึงเนื้อเรื่องเพราะอยากให้ได้ลิ้มรสเองโดยไม่รู้อะไรจะดีที่สุด)

สุดท้าย ส่วนตัวแล้วคิดว่าเล่มนี้เป็นอีกเล่มที่นับได้ว่าเป็น masterpiece ของคุณมินะโตะ คานาเอะ ที่เป็นนักเขียนมือฉมังในการเล่นกับสัญชาตญาณของคนเรา และแน่นอนว่า พอเล่นกับสิ่งที่มีอยู่ในตัวคนเราทุกคนอย่างสัญชาตญาณแล้วนั้น จึงคิด(เอง)ว่าทุกเรื่องน่าจะทำให้ผู้อ่านท่านอื่นๆ อินได้ และต้องมีสักเรื่องที่ผู้อ่านอย่างเราๆ จะต้องอินเป็นพิเศษอย่างแน่นอน

[Siwabhorn Anothaisintawee · Rating 4 out of 5]

นักเขียนสาวที่เดินทางจากเกาะไปพร้อมความลับเมื่อสิบกว่าปีก่อน, วัยเด็กของพ่อผู้ต้องหาเลี้ยงปากท้องด้วยการตกปลา, โตเกียวดรีมแลนด์ในฝันของเด็กๆ ชาวเกาะ, นักร้องชื่อดังผู้กลับมาเยี่ยมบ้านเก่าของตัวเอง, แม่ลูกต่างถิ่นที่ต้องมาเผชิญกับอุทกภัยบนเกาะ และอดีตของครูที่ไม่ได้ร่วมเหตุการณ์สำคัญบนเกาะกับพ่อของเขา

ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องสั้น 6 เรื่องของตัวละครที่มีความเกี่ยวข้องกับเกาะชิรัตสึนะแตกต่างกันไป

บางเรื่องเป็นการสืบสวนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในอดีต เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับคนที่จากไป คนที่ยังอยู่ คนที่กลับมา และคนนอกที่ย้ายเข้ามาบนเกาะ

ทั้ง 6 เรื่องมีตัวละคร และสถานการณ์ต่างกัน สามารถอ่านแยกกันได้

Goodreads ให้ 3.7 เราให้ 4

[Mirai · Rating 4 out of 5]

'บ้านเกิดที่รัก ความลับที่อยากลืม' เป็นรวมเรื่องสั้น 6 เรื่อง ของคน 6 คน ที่ไม่รู้จักกัน แต่ทุกคนมีส่วนเกี่ยวข้องบางอย่างกับ 'เกาะชิรัตสึนะ' หรือที่ๆ เหล่าตัวละครเรียกกันว่า 'บ้านเกิด'

แต่ละคนต่างเอ่ยถึงบ้านเกิดทั้งแง่ดีบ้างแง่ลบบ้าง ทุกคนล้วนต่างมีมุมมองและทัศนคติต่อบ้านเกิดที่แตกต่างกันออกไป มีทั้งตัวละครที่เลือกที่จะอยู่ที่นี่ ตัวละครที่เลือกที่จะจากไป ตัวละครที่ยึดติดไม่คิดจะไปไหน รวมไปถึงคนที่อยากจากไปแต่ไม่มีโอกาสได้ไป

การกระทำและความคิดของตัวละครเหล่านี้สะท้อนอะไรบางอย่างให้เห็นอยู่ตลอดเวลา อ่านไปก็นึกถึงตัวเองที่จากบ้านเกิดมาเรียนหนังสือมาหางานทำ ความเจริญจากภายนอกบ้านเกิด ความอนุรักษ์นิยมที่ยังฝังลึกอยู่ในบ้านเกิด ภาพบ้านเกิดที่ค่อยๆ เปลี่ยนไปตามกาลเวลา ความเจริญและความทันสมัยกำลังทำให้บ้านเกิดเปลี่ยนแปลงไป อ่านแล้วรู้สึกอินอย่างยิ่ง

ที่กล่าวมาทั้งหมด นั่นก็แค่การแสดงทัศนคติต่อสิ่งที่เรียกว่าบ้านเกิดผ่านการสรรสร้างตัวละครหลากหลายรูปแบบ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของเล่มนี้เท่านั้น (และเราก็มองว่านี่คือจุดโดดเด่นของเล่มนี้ และทำให้เราประทับใจมัน)

แต่ถึงจะอ่านแล้วอินขนาดนี้ ดันมีจุดที่ทำให้อารมณ์สะดุดทุกเรื่อง คือการพยายามวางเนื้อเรื่องให้ดราม่าบ้านเกิดตอนต้น แล้วหักเข้าปมฆาตกรรมปริศนาในตอนท้าย คือพยายามหักมุมเสียทุกตอนจบ จนรู้สึกว่า อ่าาาา อ่านไปพอใกล้ๆ ท้ายเรื่องก็รู้สึกได้ว่า อืมมมม ได้เวลาหักมุมแล้วสิ มันเลยสะดุด มันเลยไม่เซอร์ไพร์ส ไม่ตื่นเต้น ไม่ว้าวแล้ว ว้าวแค่ทัศนคติอันหลากหลายของเหล่าตัวละครต่อบ้านเกิดอย่างเดียว 😅

[เด็กแว่น · Rating 5 out of 5]

เป็นเรื่องสั้นที่เล่าถึงความลับ ของบ้านเกิด ซึ่งตัวละครหลักของเรื่องสั้น เรื่องนั้น ยังไม่รู้เหตุผลว่าทำไหม คนในครอบครัวตัวเองถึงต้องทำแบบนั้น ทำไหมต้องทำแบบนี้ จนกระทั่งได้มีเหตุการณ์​ที่ทำให้ตัวหลักกลับมาบ้านเกิดตัวเอง อีกครั้ง ความจริงก็เริ่มเปิดเผย

ชอบหมดทุกเรื่องเลยครับ มีครบทุกอารมณ์​แต่ติดนิดเดียวตรงที่ ตอนจบบางเรื่อง เราว่ามันจบได้หดหู่กว่านี้ 555555

[Pawarut Jongsirirag · Rating 4 out of 5]

รวมเรื่องสั้น 6 เรื่องที่มาในธีม สำนึก(ไม่รัก)บ้านเกิด

กลับมาอีกรอบกับหนังสือรวมเรื่องสั้นของ อ มินะโตะ คานาเอะ ที่คนน่าจะรู้จักผลงานขึ้นหิ้งของ อ อย่างคำสารภาพ จนมีคนบอกว่างานของ อ คือการนำอารมณ์ความรู้สึกด้านมืดของคนเรามาเป็นเเกนในการเดินเรื่อง (ซึ่งถ้าดูจริงๆก็คือญี่ปุ่นทั้งประเทศก็เขียนงี้หมดอะนะครับ)

ทั้ง 6 เรื่องมาในเเกนหลักเหมือนกันทั้งหมด คือ การได้มีโอกาสย้อนกลับไปนึกถึงบ้านเกิด "เกาะชิรัตสึนะ" เมื่อครั้งยังเด็ก ไม่ว่าจะได้ย้อนกลับไปเหยียบจริงๆ หรือเพียงมีเหตุการร์ที่ทำให้นึกย้อนไป ซึ่งเรื่องทุกเรื่องก็ให้อารมณ์ที่เเตกต่างๆกันไม่น้อยครับ มีทั้งเศร้า อึดอัด อบอุ่นหัวใจ เเต่ไม่ว่ายังไงการได้กลับไปยังบ้านเกิดอีกครั้ง ผลที่ได้คือการได้ปลดล็อคอะไรบางอย่างในหัวใจที่ยังคงติดค้างเเละฝังไว้ที่บ้านเกิดเเห่งนี้

เรื่องเเรก ดอกส้ม -- 3 ดาว
เรื่องนี้มาในสายของ "การปลดล็อคคำถามเเละความสงสัยที่เคยเกิดขึ้นในอดีต" เพราะอะไรทำไมพี่สาวต้องหนีออกจากบ้านไป การกลับมาของพี่สาวในรอบ 20 ปีจะเป็นการตอบคำถามครั้งนั้นให้หมดไป

เรื่องที่สอง ดวงดาวเเห่งท้องทะเล -- 4 ดาว
อันนี้มาในเเนว "อบอุ่นหัวใจ" กับการย้อนกลับไปยังบ้านเกิดอีกครั้ง หลังจากได้รับจดหมายจากเพื่อนเก่าที่จะบอกเขาว่า พ่อของเขาหายไปไหนมาตลอดหลายปี

เรื่องที่สาม ดินเเดนเเห่งความฝัน -- 3 ดาว
เรื่องที่สามมาในเเกนของ "การหนี" การอยู่ในบ้านที่ล้อมกรอบเราจนหมดทางเลือก หาทางเดียวใยการไปจากที่นี่ คือ การได้ไปเหยียบที่ดินเเดนเเห่งความฝัน ซักครั้ง เเละ การย้อนหวนคิดถึงช่วงเวลาที่บ้านเกิดทำให้ตัวเอกได้คิดถึงว่าที่ไหนกันเเน่ คือ ดินเเดนเเห่งนั้น

เรื่องที่สี่ ใยเมฆ -- 3.5 ดาว
ศิลปินที่ได้ย้อนกลับไปบ้านเกิด สถานที่ที่เพาะสร้าง "ความเเค้นเเละบาดเเผล" ให้กับเขาเป็นอย่างมาก การหนีออกมาเเละต้องกลับไปอีกครั้ง คือ การเปิดปากเเผลที่ปิดไปเเล้ว หรือการสมานเเผลเดิมที่เคยมีอยู่กันเเน่

เรื่องที่ห้า -- กางเขนศิลา -- 3 ดาว
"ความหวัง" คือ อาหารที่หล่อเลี้ยงให้คนเราก้าวต่อไปได้ เเต่เราจะหาความหวังได้ที่ไหน เมื่อชีวิตเจอเเต่ทางตัน กางเขนศิลา ที่เพื่อนสองคนขึ้นเขาไปตามหา จะเป็นความหวังที่พวกเขาเสาะหาหรือไม่

เรื่องสุดท้าย -- ทางเเห่งเเสงสว่าง -- 3.5 ดาว
"การปลดปล่อยจากความอัดอั้น" จากคำถามที่มีต่อพ่อในวัยเด็ก จะทำให้ตัวเอกของเราในฐานะคุณครู ก้าวพ้นปัญหาการกลั่นเเกล้งในโรงเรียนได้อย่างไร

จากทั้งหมด 6 เรื่อง เเม้จะถูกเกริ่นว่าใช้บ้านเกิดในการดำเนินเรื่องราว เเต่ผมว่าบ้านเิดไม่ใช่สาระสำคัญขนาดนั้นเลยครับ จริงๆเเล้วผมว่า อ คะนะเอะ ต้องการวิพากษษืสังคมรวมหมู่ของญี่ปุ่นมากกว่า การที่ต้องใช้ชีวิตไปตามที่คนรอบข้างต้องการ ความกดดันจากสังคม ความคาดหวังที่เหมือนมีดที่ทิ่มเเทง เป็นสิ่งที่ อ เเกต้องการจะบอก

ทุกเรื่องที่พูดถึง คือ การที่ตัวเอกต้องการหนีออกจากกรอบของสังคมที่บ้นเกิดเเห่งนั้น บางคนออกมาได้ บางคนไม่ได้ หรือบางคนก็เหมือนจะออกได้เพียงเท้าข้างเดียว ยังติดอยู่ในบ่อของสายตาคนรอบข้างไม่สามารถหนีไปได้ อันนี้ต่างหากที่ อ ต้องการจะสื่อให้เราเห็นว่า สังคมเเบบนี้มันสร้างสังคมญี่ปุ่นมาก็จริงอยู่ เเต่มันก็ทำลายคนลงอย่างเงียบๆเสมอมาเช่นเดียวกัน

เป็นเรื่องสั้นอีกเล่มที่ไม่หนักเเละเบาไปนัก ใครเป็นเเฟนของ อ. ผมว่าเล่มนี้ไม่ผิดหวังเเน่นอนครับ

[panuchread · Rating 3 out of 5]

ความคิดที่ผุดขึ้นมาในหัวตลอดการอ่านคือ คนบนเกาะนี้นี่แม่งงงงงงง เมื่อคิดให้ดีโลกนี้ประหลาดของแทร่ ทำไมมันอยู่กันดีๆ ไม่ได้ คิดอ่านเหมือนคนปกติไม่ได้น้อ แต่ความย้อนแย้งคือพออ่านไปสักพักก็แบบ อ้อ นี่สินะสัจธรรม เพราะมนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่ประหลาดยังไงล่ะ 🥹

หนังสือพยายามสื่อมุมมืดในจิตใจมนุษย์ออกมาแบบตะโกนนนน เอามากางให้ดูโต้งๆ ว่ามึงดูสิ นี่คือคนที่อยู่รายล้อมรอบตัวเรา โลกเรามันมีคนประเภทนี้อยู่เต็มไปหมด แม้บางตัวละครจะไม่ได้มีมิติมาก ขาวจัด ดำจัด ตัวร้ายแบบชัดเจนว่าอินี่นามสกุล ณ บางขวาง ชัวร์ ขี้อิจฉาสุดโต่ง ขี้เหยียดสุดตีน คนดีก็ดี๊ดีแบบแกยอมคนเกินนนนน ฟีลบทคุณแม่ที่รับบทโดยพี่เจี๊ยบปวีณา แต่ก็นั่นแหละ คนมันมีงี้จริงๆ โว้ย ภาพมันชัดเจนจนบางจังหวะอ่านแล้วรู้สึกจะอ้วก

คือปกติถ้าเจอตัวละครดำจัดขาวจัดมากๆ เราจะไม่อินช่ะ แต่ในเล่มนี้กลับรู้สึกว่าการที่เค้าดีไซน์ครต.มาแบบนี้มันช่างเหมาะเจาะดีแท้ มันเข้ากับเนื้อเรื่องและ message ที่เค้าพยายามจะสื่ออะ อ่านแล้วไม่ไว้ใจตัวละครสักตัว ไม่รักใคร ไม่ชอบใคร ไม่เอาใจช่วยใครทั้งนั้น เพราะมันดูแปก ดูเวียร์ดไปหมด

สิ่งที่ชอบในเล่มคือสำเนียงการเขียนที่มีความเกรี้ยวกราด ด่าก็ด่าเลย บ่นก็บ่นเลย ต่างจากงานภาษาญี่ปุ่นอื่นๆ ที่มักจะนุ่มนวล ซอฟต์ๆ อ้อมโลก อ่านแล้วรู้สึกถึงความโกรธความหงุดหงิด เป็นความแข็งกระด้างที่ไม่ค่อยได้สัมผัสในงานญี่ปุ่น

แต่ทั้งหมดทั้งมวลเราชอบบทแรกๆ มากกว่า อ่านแล้วชวนระแวดระวังมนุษย์ดี บทท้ายๆ ไม่ทรงพลังเท่า

[Wasin Waeosri · Rating 3 out of 5]

This review is based on Thai translation.

รวมเรื่องสั้น 6 เรื่องในธีม "บ้านเกิดที่อยากลืม" ของ Kanae Minato แห่ง Confessions กับ ชิ้นส่วนที่หายไป เนื้อหาในแต่ละเรื่องไม่เกี่ยวกันแต่ตัวละครหลักล้วนมีบ้านเกิดในเกาะชิรัตสึนะเหมือนกัน

เนื้อหามีหลากหลายแนวทั้งลึกลับ, ดราม่า, ครอบครัว, ฆาตกรรม, feel good ดังนั้นมันก็เลยมีทั้งเรื่องที่ชอบมาก ไปถึงเรื่องที่เฉยๆ จนถึงเรื่องที่ไม่ชอบเลยปนๆ กันไป ไม่ได้รู้สึกว่าพีคทุกเรื่อง แต่มันก็ยังติดพันจนอ่านจบใน 3 วันได้

[Meez Estella · Rating 4 out of 5]

ให้​ 4​ ดาว​ โดยไม่ลังเล​ คานาเอะ​ ยังคงมีความคานาเอะ​ มีทั้งความเจ็บปวด​ และความประทับใจ​ 6​ ���รื่องสั้น​ จากคนที่ต้องจากบ้านเกิด​ มีทั้งความทรงจำที่งดงาม​ และมีทั้งความทรงจำที่แสนเจ็บปวด​ ถ่ายทอดออกมาได้ดีเหลือเกิน​ อาจไปสะกิดโดนใจกับชีวิตใครบางคน

[Pauline · Rating 4 out of 5]

Not my favorite by Kanae Minato but still a lovely short story collection.

[BaiLing · Rating 4 out of 5]

六個短篇小說，每篇都有人自然或非自然地死亡，另外的共通點就是這些人的故鄉都是在瀨戶內海一個封閉的小島─白綱島─上發生的。

「橘子花」。留守家鄉並照顧開始失智母親的妹妹，長年來一直對和外地年輕人私奔，最近以暢銷作家身分衣錦還鄉的姊姊心生怨懟，然而知道當年失蹤真相後才知道，姊姊的出走其實是為掩護當年一樁謀殺案的替罪羔羊。

「海星星」。父親無故失蹤後，一位陌生大叔殷勤走進小男孩母子相依為命的生活。直到某天，大叔衣冠楚楚到家中來，正經八百勸慰母親放棄等候丈夫歸來的希望，來不及說緣由就被轟出家門。多年後，即將當爸爸的小男孩終於見到大叔的女兒，才知道當年大叔沒說出口的苦衷─大叔是打撈到父親墜海遺體的漁夫。

「夢幻王國」。出身地方望族，住在豪宅的小女孩長大當了老師，仍被圈囿在重男輕女，沒有自由的生活模式中。一直以為生活的不幸是暴躁多疑的祖母造成的，然而因為一場見死不救的意外，讓她才發現也許當初以為也是受害者的母親，其實才是最主要的禁錮者。

「雲絲」。歌壇新崛起的知名歌手被迫半推半就回到故鄉小島，當年霸凌過他的同學利用他的名氣為家族事業和自己從政鋪路。另一方面，對母親多年前殺死父親卻在出獄後仍回島上卑微生活，感到不解和難受。為擺脫過去人事的牽絆，歌手甚至自墜懸崖受傷昏迷。直到清醒後從姐姐處得知，當年母親為護衛他而殺害暴虐的父親，才終於解開心結，能夠堂堂正正面對自己和人群。

「石像十字架」。颱風夜突來的洪水讓母女兩人只能窩在屋裡等待救援，母親說起自己「在父親憂鬱症發後自殺，母親獨立外出工作，而將她不得不送回島上和祖母生活」的過往，希望幫助因被霸凌而拒學的女兒在換了新環境後，能夠在島上學校重新開始。

「光的航道」。回到故鄉白綱島繼承父志般也當了老師的年輕男子，卻因為處理霸凌事件而得罪家長，苦於無計可施竟下意識的點火自殘。在獲救後，一位陌生男子前來慰問，說起當年自己曾為遭到霸凌而決心自殺時，因為男子父親的關懷而重拾勇氣，長大之後更因此而投入教職。

這個故事有段話十分感人，是當老師帶著被霸凌卻不敢說出口的孩子去看輪船的下水典禮時說的─
「沒有為那些輪船加油，但是，每一艘船都曾經像今天舉行下水典裡的那艘貨輪一樣，在很多人的祝福下駛向大海。
人也一樣。父母充滿期待地為十月懷胎生下來的嬰兒取了名字，父母、家人和所有人都為此感到高興，寄託了希望，把孩子送向這個世界。
大海上的船隻帶著各自的使命在海上航行，每個人也要活出各自的人生。就像大海會有暴風雨一樣，人生也會有起伏，雖然父母或長輩有時候可以助一臂之力，卻無法在所有的航路都一路陪伴。
我的使命就是引導、守護經過我所在的那個海域的所有船隻。當大海出現暴風雨時，讓航線相同的船連結在一起，避免沈船也是我的工作。無論是哪一艘船，都不可擊沉另一艘船。
名為佃野忠彥的這艘沉船出港後，只在大海航行了一小段距離，不可以在這裡沈船，絕對不能沈船。
因為你是帶著祝福來到這片海上。」(pp.282-283)

看過作者不少書，大半個故事都是暗黑人性突然竄動，然後吞噬了對整個光明世界的所有亮度。但這本書不太一樣，重點不是誰殺了誰，而是因為這樁死亡案件，曾經的晦暗，因為真相大白重新點亮光芒，漸漸強大，成了反彈振作的契機。這大概是看過的作者的作品中，最喜歡的一本。像，「海星星」，多麼美麗的一個故事啊！尤其到了最後知道大叔其實還活著時，那驚喜可是連翻過頁都還會想要微笑；另外，「光的航道」裡，那個年輕老師終於原諒當年在最後一場輪船下水典裡缺席的父親，而且還更明白如何堅持並做好處理霸凌學生的工作。看著看著，說也奇怪心底突然會竄出小小熱熱的火苗。

六個故事當中至少三個故事都提到學校霸凌，想起在奈良旅行時遇到的那位義工導遊媽媽，所提出想要認識台灣的第一個問題便是，「臺灣學校的霸凌事件多不多？」之後還說了她獨生女中學時被霸凌，最後只能以轉學解決的經驗。

臺灣教育到處取經的現象已經亂到飢不擇食的地步，不知道要如何才能抵擋這股「世界潮流」而不自溺其中？

憂心忡忡哪！

[Maks · Rating 4 out of 5]

"Nostalgie" c'est un recueil de nouvelles noires, attention nous ne sommes pas du tout dans le thriller ou le polar mais dans un mélange des genres à tendance dramatique.

Divers sujets sont abordés comme la mort, l'isolement, les tempêtes, le harcèlement scolaire, les légendes, l'amitié, la filiation, les rapports mère fille, le suicide ou encore les ont dits, les ragots et autres racontars de village. En gros, tout ce qui peut se passer sur un îlot peu peuplé.

Le livre est composé de six nouvelles que j'ai toutes appréciées avec une mention spéciale pour les 2 dernières.

L'écriture est appréciable et les divers personnages également.

Je trouve que c'est un recueil particulièrement intéressant autant pour les amateurs de littérature japonaise que pour ceux qui veulent découvrir ce genre.

https://unbouquinsinonrien.blogspot.c...

[ดินสอ สีไม้ · Rating 3 out of 5]

แม้ว่าทั้ง 6 เรื่องสั้นจะไม่เกี่ยวข้องกัน
แต่เรากลับรู้สึกว่า ทุกเรื่องมันไปในแนวทางเดียวกันทั้งหมด
แทบไม่มีใครมีความรักความผูกพันกับบ้านเกิดเลย
ทุกคนมีปม มีด้านมืด มีแต่ความทรงจำแย่ๆ
ไม่รู้สึกอบอุ่น ฟีลกู๊ด ไม่มีคำว่าบ้านเกิดที่รัก
มีแต่คำว่า ความลับที่อยากลืม

คำว่าบ้านเกิดของเรามันสว่างกว่านั้น
เป็นความทรงจำที่ดีกว่านั้น
อย่างน้อยก็น่าจะมีคละๆ กันมาบ้าง
แบบนี้มันอารมณ์เดียวกันเกินไป

[Jutatip Charoenyingwattana]

เป็นรวมเรื่องสั้นของเหล่าผู้คนที่มีบ้านเกิดอยู่มี่เกาะชิรัตสึนะ ซึ่งเรื่องราวหลายๆอย่างมันไม่ได้รีเลทกับคนที่มีบ้านเกิดชนบท แต่เหตุการณ์หลายๆอย่างที่ตัวละครในแต่ละบทเจอมันเป็นเรื่องราวที่ผูกอารมณ์ตกตะกอนในความทรงจำที่มีฉากหลังเป็นเกาะนั้นมากกว่า

เป็นเล่มของมินาโตะที่ไม่ได้บีบคั้นมาก หรือลับลมคมในอะไร แต่เล่นกับเรื่องราวในความทรงจำได้ดี

[Le Gongdong Blur · Rating 4 out of 5]

6 เรื่องสั้น 6 ตัวละคร ที่ไม่เกี่ยวข้องกัน
แต่ทุกคนมีบ้านเกิดอยู่บนเกาะชิรัตสึนะ
มีทั้งคนที่อยู่ต่อ และออกจาก "เกาะบ้านนอก"
ไปเมืองใหญ่ที่เจริญกว่านี้
แต่ก็มีเหตุให้หวนกลับมา
.
ชอบที่ตัวเอกแต่ละตัวจะมีปมปัญหาในใจ
ที่เกิดจากความลับบางอย่าง
ที่ผู้เขียนจะค่อยๆ เฉลยในตอนท้าย ให้ได้ลุ้นตาม
(ซึ่งบางปัญหา ถ้าไม่เก็บเป็นความลับ
พูดเคลียร์กันตรงๆ เลย ปมมันก็จะไม่ยืดยาว
ลากมาหลายปีขนาดนี้นะเอออ
แต่เพราะความญี่ปุ่นไง เลยเงียบๆ เก็บไว้ละกัน 😅)
.
ถ้าพูดถึง มินะโตะ คะนะเอะ
แน่นอนว่าต้องมาคู่กับตัวละคร ปสด น่าหยุมหัว
ด้านมืดของมนุษย์ แต่เล่มนี้จะออกแนวอึมครึม
ไม่มืดตึ๊ดตื๋อ ไม่ไหวแล้วโว้ยย เท่าเล่มอื่นๆ นะ
การบูลลี่กลั่นแกล้ง ปัญหาครอบครัว ก็ยังมีมา
แต่พอเฉลย คลี่คลายปมปัญหาแล้ว
ก็ให้ความรู้สึกเหมือนฟ้าหลังฝน
อบอุ่น ซาบซึ้ง บางเรื่องก็น้ำตาซึม
.
ชอบเรื่อง "ใยเมฆ" กับ "ทางแห่งแสงสว่าง" สุด
อ่านแล้วได้กำลังใจดี ฮือออออ

[Jeneva Izorion · Rating 4 out of 5]

ก็นะ งานคุณพี่มินะโตะซะอย่าง 555 เล่มนี้ก็มาในธีม "เกาะบ้านเกิด/บ้านนอก"

แต่ละเรื่องก็สะท้อนถึงความเป็นชนบทในด้านต่าง ๆ ทั้งความใกล้ชิดของชุมชน ความคิดของคนต่างสมัย ความคาดหวัง ฯลฯ

ส่วนตัวของเรื่องที่ 2 3 6

[Manchulika · Rating 3 out of 5]

รวมเรื่องสั้น 6 เรื่อง เกี่ยวกับคนที่เกิดและเติบโตบนเกาะชิรัตสึนะ ไม่ได้รู้สึกว่าเป็นเรื่องสืบสวนสอบสวนจ๋าขนาดนั้น อ่านได้เรื่อยๆ แต่ยังไม่ตราตรึงใจเท่าไหร่ ส่วนตัวชอบเรื่อง "ดินแดนแห่งความฝัน" ที่สุด

[colorless tazaki · Rating 5 out of 5]

บ้านเกิดที่รัก ความลับที่อยากลืม (5/5)

เป็นเรื่องสั้นเรื่องเดียวในลิสต์เลยมั้งที่เราอ่านแล้วให้ 5 คะแนนเต็ม เล่มนี้เซอไพรส์มากเพราะไม่คิดว่าคุณมินาโตะจะเขียนเรื่องสั้นดีขนาดนี้ เล่มนี้มาในตีมครอบครัว ซึ่งเราจะแบบค่อนข้างเซ้นซิทีฟกับเรื่องนี้ คืออ่านแล้วร้องไห้เกือบทุกเรื่องเลย

[janeny ไก่บิน · Rating 5 out of 5]

เป็รเรื่องสั้นตอนๆ ที่ทุกคนเกี่ยวกันโดยเกาะชิรัสสึนะชื่อนี้มั้ง อ่านสองคืนจบ เราว่าเดินเรื่องได้ดีเล่นกับอารมณ์ได้ตามความขึ้นชื่อของนักเขียนท่านนี้เลย บางตอนแอบหงุดหงิดตัวละคร แต่มาเฉลยตอนจบก็อาจเข้าใจสิ่งที่ทำลงไป ทุกตัวละครมีเบื้องหลังที่คนอยากจะลืมกันทั้งนั้น เรากลับชอบนะเดินเรื่องไวจบในตอนดี

[Franco · Rating 5 out of 5]

“我雖然知道話語會在不知不覺中變成刀子，但無法分辨哪些話會變成刀子，哪些話不會。即使現在長大了，也仍然不知道。”

[nanws · Rating 4 out of 5]

ชอบเรื่องสุดท้ายมาก

[Polyj · Rating 4 out of 5]

เป็นเรื่องสั้น 6 ตอน ไม่เกี่ยวข้องกัน แต่เป็นเรื่องของคนที่มีบ้านเกิดที่เกาะเดียวกัน
บางเรื่องก็ชอบ บางเรื่องก็เฉยๆ นะ

[Olé Vorawee · Rating 5 out of 5]

So goooood

[Sophia · Rating 3 out of 5]

论小镇生活的杀伤力。由死亡带来的或可能导致死亡的固有观念、狭窄眼界、霸凌，以及流言使人窒息。虽然有的故事的结局可能没那么糟，但也并不觉得有什么太大的好转空间。总之：走了最好别回来，回来就最好把指甲磨尖点。