In De stad van de alchemist gaat Alexa Westerhof op zoek naar de geschriften van de zeventiende-eeuwse magus Morgenstern. Kan zijn muziek de wereld vernietigen of juist verbeteren? En mag je magie opdringen aan de wereld als die daar beter van wordt? Welk spel spelen Jeremy Crowley en Augustus Fenrick? Samen met haar grootvader en vrienden duikt Alexa in de geschiedenis van geheime Londense genootschappen om een antwoord te vinden op alle vragen en te voorkomen dat Morgensterns theorieën in verkeerde handen vallen. Raadselachtige sterfgevallen zorgen voor onrust in Londen en als er rellen uitbreken, lijken de dagen van de stad geteld. Intussen moet Artemus Jones zich verantwoorden voor zijn betrokkenheid bij de gebeurtenissen van twintig jaar geleden en zwerft er een dakloze rond die meer te verbergen heeft dan zijn identiteit.
Born in Eindhoven, learned to walk and talk in Accra, went to school in Eindhoven, got an MA in Musicology in Utrecht, lived and worked in Vienna, London and Amsterdam. Currently working on the final part of 'De verborgen universiteit' and hatching new ideas, ranging from Victorian London to contemporary Holland. Stargazer, absinthe-lover and restless spirit.
While I still love these characters and this world, I can’t help but feel a tad disappointed by this last book in the trilogy. Ending are always hard. Hard to write for the author and hard to read for us as readers. And it can be hard to satisfy everyone when wrapping up.
It isn’t so much the ending of this book that left me a bit dissatisfied as it was the pacing and set up at the first half of this book. While the pace was slow in the other books we got a lot of character development and world building in return for that. In this case we got a lot of philosophy for it. And it couldn’t quite grab me. I understand what she was trying to do but I think it was becoming a bit too much. The writing style is already quite heavy and I don’t think that helped a lot.
There were also a lot more different point of views in this book. This to help deepen out some characters like Julia, Crowley and Matthews. I have to say that especially Crowley’s point of views didn’t feel necessary to me. It also felt like it only served to put that seed into our head for a later plot twist which was easily guessed after that hint. Also the plot point of the beggar was already obvious in previous books. The other point of views didn’t grab me as much. Mostly it felt like a lot of dragging on the story. However in some parts they were necessary.
Alexa also felt a tad different at the start of this book. She feels guilty and she is letting Fenrick get to her. I missed the bond she had with Sander in the first book. To me it feels like that completely disappeared after he got a girlfriend in the second book. As if that placed a wall between them. Alexa became more self-absorbed which is understandable to a point, but she lets Jamie in when Sander was her friend before. I just couldn’t really understand that I guess, though I suppose it was mostly to set up the romance. I did like seeing her develop something with her grandfather. I enjoyed Rafiel the most in this book because he is a darker and grittier character, even more so than Matthews despite his nature.
The ending was explosive and took its toll on London and on our characters. It was interesting to see how they discovered things and that it wasn’t just Alexa, our heroine so the speak, that did all the work. Others had their role to play that played to their strength. Alexa was important but through hard work. Not because she had a random thought. I feel satisfied with how the plot was wrapped up. I’m not sure which other way she could have gone with it.
De eerste twee delen van deze serie vond ik heerlijk om te lezen. Er is het een en ander op aan te merken, met name de langdradigheid op sommige stukken, maar ik verdween zo heerlijk in de wereld...
Dit gedrocht daarentegen..
Wat een bevalling om dit uit te lezen! Het slot was an wel episch en wat waard, maar over het geheel...
Deel 1 is volledig vanuit 1 POV geschreven, met een persoonlijke zoektocht. In deel 2 lees je meer voer wat dat graven allemaal losmaakt, en heb je ook wat andere personages. In dit deel wissel je heel vaak van POV, en ook onaangekondigd. het was soms even schakelen, en ik kwam er soms pas na een stukje achter vanuit wie ik las. Ook waren de stukjes soms heel kort en dan wisselende je weer, en soms heel lang. Een witregel was niet altijd een indicatie. Dit vond ik heel lastig en storend lezen.
Ik was aan het twijfelen tussen 1 en 2*, vanwege de episch-heid op het einde, maar eigenlijk is het het gewoon niet waard. Ik heb zo weinig lol gehad met deze 700 blz... Het is me allemaal te onpersoonlijk geworden, haast te materialistisch/machtzuchtig dit boek tov de eerdere, en dat staat me duidelijk tegen.
Ben wel blij dat ik de serie uit heb gelezen. Nu kan ik het wel beter afsluiten dan als ik dit boek niet had uitgelezen, en aangezien ik zo dol was op de vorige delen is dat wel aangenaam. Maar het voelt wel als zonde van mijn leestijd ergens!
2.5/5. Uiteindelijk is het een spannend en interessant boek, maar wat mij betreft waren de eerste 500 pagina’s samengevat in 100 pagina’s of wellicht minder. Er zaten theoretische verhandelingen in waarvan ik bijna dacht beland te zijn in een van m’n studieboeken, welke niet bijdroegen aan karakterontwikkeling of voor mijn gevoel enig nut hadden, en ik kwam er maar niet doorheen. Ik heb mezelf uiteindelijk maar gedwongen door te lezen en uiteindelijk vind ik het einde boeiend en ook op een enigszins prettige manier afgesloten. Ik denk dat ik blij ben de trilogie af te hebben gelezen en ik vond het oprecht een boeiend verhaal, maar naar mijn mening had het wel iets korter opgeschreven kunnen worden.
Het slotakkoord van Natalie Koch's epische literaire fantasy trilogie. De interessante personages uit de eerste twee boeken worden nog verder uitgediept. Muziek en magie zijn vervlochten in dit verhaal. Met dit laatste boek kan ik het niet laten de totale ervaring te laten passeren. Toen ik begon aan de verborgen universiteit begon was mijn grootste angst dat het een soort Harry Potter verhaal zou worden. Deze angst was een kwart in het eerste boek al weg en is nooit meer terug gekeerd. In plaats daarvan verloor ik mijzelf in de wereld van de magus. Allemaal door de ogen van Alexa.
In het eerste boek worden de personages voorgesteld. Het waren er een handjevol die het verhaal draaiende houden. Sommige namen leken een eerbetoon of knipoog naar andere personen zoals Ocultist Aleister Crowley en fictie figuur Artemis Fowl.
Het tweede boek gaat meer in op het verleden en de speurtocht naar antwoorden. Beide delen geven een mooie conclusie en opening voor een volgend boek. Na tijdens het tien jarig auteurs jubileum van Natalie Koch is het derde boek uitgegeven. De stad der alchemisten is een verhaal vanuit meerdere perspectieven. Alexa gaat er met een groep op uit om de magische theorie van een machtige magus in handen te krijgen. Om deze uit de verkeerde handen te houden. De lat had Koch al hoog gelegd met haar voorgaande boeken. Meestal vind ik het moeilijk mijn concentratie bij dikke boeken te houden vooral een zowat zeven honderd pagina tellen epos, maar dit verhaal hield de pas er in en liet mij als lezer niet gaan. Vooral de conclusie hield mij op het puntje van de stoel. Een ander voordeel is dat mijn e reader app een voorleesfunctie heeft.
Met verborgen universiteit 3 heeft Koch een succesvol eind aan een geweldige trilogie gegeven. J.K. eat your heart out. Deze trilogie zou ik graag op het grote of kleine scherm willen zien. Een absolute aanrader.
Dit boek heb ik puur gelezen omdat ik wilde weten hoe het verhaal van de trilogie af liep. Ik vond het verhaal fantastisch, maar jeetje, wat heb ik me af en toe geërgerd aan de schrijfstijl. Te beginnen met dat elk boek minstens 150 pagina's korter had kunnen zijn. Een boek mag best dik zijn en mag vol staan met beschrijvingen, maar in deze trilogie waren die soms ronduit lachwekkend. Af en toe dacht ik dat ze er alleen stonden om ruimte te vullen. Wat ik ook slecht vond aan de boeken was dat alle personages dezelfde ambtelijke, cynische manier van spreken hadden. De personages hadden bijna geen eigen stem, en gebruikten zoveel woorden in een zin dat het geen spreektaal meer te noemen was. Ook waren de zinnen vaak te Nederlands, terwijl het grootste gedeelte van de conversaties in het Engels waren. Ik vind dat je altijd moet uitkijken met vergelijkingen maken met andere boeken, maar hier leken sommige personages en verhaallijnen zo geplukt uit andere boeken. Dit is zonde, want met meer eigenheid en beter uitgewerkte personages (en een editor die een streep zette door nutteloze en idiote beschrijvingen...) was dit echt een goede trilogie geweest.
Dit is absoluut een gevalletje van 'Wat een EXPLOSIEF einde op zo'n dynamische en fantastische serie!' (bijna letterlijk).
Normaal gesproken lees ik eigenlijk bijna alleen maar vertaalde werken in het Nederlands, en ben ik me er vaag van bewust dat ik een boek lees dat oorspronkelijk in het Engels (of Duits) geschreven is (wat de norm op het moment lijkt te zijn). Ik heb mezelf dus dan ook regelmatig tijdens het lezen van deze serie er steeds aan moeten blijven herinneren dat deze adembenemende serie origineel Nederlands is en dat ook zal blijven. Op de een of andere manier maakte dat het verhaal specialer voor mijn gevoel. Intrigerender. Deze serie is voor mijn gevoel echt een.... wat is het juiste woord... fenomenaal staaltje literatuur van Hollandse bodem. De verhaallijn was ontzettend origineel en toch nuchter, de personages waren buitengewoon realistisch en ontzettend goed uitgewerkt en voorzien van diepgang en de verandering die de personages ondergang, hun ontdekkingsreis om zichzelf te vinden en om met hun gemaakte keuzes om te gaan was gewoonweg inspirerend. Het lezen van zo'n voortreffelijke serie, laat mijn liefde voor literatuur en met name Nederlandse literatuur alleen maar groeien.
Dit explosieve laatste deel was het lange wachten meer dan waard en ik raad de serie dan ook aan iedereen aan.
ik ben blij dat ik de serie uit heb. De personages en het verhaal waren nog best dat ik door wou lezen maar ergens boeide me het niet zoveel meer. Jammer want het idee van het verhaal is absoluut goed
2.5 stars - way too long, with passages that felt like fillers (or pompous writing). The story could easily have been told in 200-300 pages less. - I just didn’t “feel” Alexa. I mean, sometimes (often?) YA characters make foolish decisions. But some of her actions didn’t feel like mere foolish actions, but plainly unbelievable, like nobody would’ve chosen to do what she chose to do. She didn’t feel “real” because of that. - Like with the first 2 instalments: i like the premise, the story had potential but Koch didn’t live up to it.
De stad van de alchemist Auteur: Natalie Koch Deel 3: In de Verborgen Universiteit serie
Het verhaal opent met de arrestatie van magister Jones die schuldig word bevonden aan zijn daden.
Een nieuwe magister wordt aangewezen, maar of de universiteit daar nou zou bij gebaat is..
Schaduwen van gevaar zorgen ervoor dat niemand daadwerkelijk meer te vertrouwen is.
De grootvader van Alexa en haar vrienden speuren de geheime Londense genootschappen af om antwoorden te vinden rondom de theorie van Morgensterns. Hun doel is om de theorie te bemachtigen en om te voorkomen dat deze in de verkeerde handen valt. Crowley de magister zal er alles aan doen om hun missie te dwarsbomen.
Een overlevende van de ramp waarvan gevreesd werd dat hij niet meer in leven was duikt onverwachts op en brengt hiermee een waardevolle toevoeging aan het verhaal.
In de slotfase van het verhaal wordt alles duidelijk. De andere delen sluiten hierbij mooi aan.
Ik had enige moeite deel 3 uit te lezen. Her en der was het verhaal naar mijn mening wat te langdradig. De vele personage wissels midden in bepaalde scenes of op onverwachte momenten kwamen soms verwarrend over.
Al met al heel leuk om eens een Nederlandse fantasy serie te hebben gelezen lezen.
Het verhaal had aan het begin een vliegende start en maakte een meer duistere draai dan de andere twee delen. Alexa wordt bedreigd en moet vluchten. Ondertussen gaan ze door met het zoeken naar de muziektheorie van Morgenstern. Het plot is goed uitgewerkt en de lijnen uit de andere delen komen op een goede en originele manier samen. Het einde was voor mij ook tot op de laatste pagina een verrassing hoe alles zou gaan eindigen. Het verhaal vormde een mooi afgerond geheel op een leuke en originele manier, maar ik heb wel heel erg veel moeite gehad om dat punt te bereiken, omdat er zoveel informatie werd gegeven. Londen staat op zijn kop en Natalie beschrijft dit tot in de detail, waardoor het tempo er voor mijn gevoel uit ging. Er zaten voor mij weer veel stukken in die overbodig of te uitgebreid aanvoelden, wat het tempo er uit haalde. De serie als triologie voelde wel aan als fijne lengte. Het gaf het verhaal genoeg ruimte van het begin tot aan het einde. Het einde is zo opgesteld dat er voor mij geen vragen meer zijn en hoewel er een heel triest moment in zat, was het goed zo. Triest, maar goed. Ik hoop dat Alexa nu een rustigere tijd tegemoet gaat op de UU.
De stad van de alchemist is niet zomaar een spannend verhaal met een magisch tintje. En passant worden complexe morele vraagstukken gepresenteerd, coming of age meets filosofiedocent, en werd ook mijn eigen geweten even door de mangel gehaald.
Ik houd er gewoon van als de auteur de lezer vele extra's biedt, zoals ook goed uitgediepte personages waarbij niet alles van een leien dakje lijkt te gaan.
Naast Alexa lezen we nu ook vanuit het perspectief van o.a. Alan, Julie, Nick en Jeremy Crowley, wat natuurlijk weer interessante nieuwe feitjes naar boven brengt.
Iedereen heeft zijn eigen demonen te bevechten, dat blijkt wel weer uit dit zeer goed uit de verf komende laatste deel van de 'Verborgen Universiteit' reeks.
Een vsn mijn favoriete YA fatasy series!
This entire review has been hidden because of spoilers.
Natalie Koch laat in dit laatste deel weer zien dat ze veel in huis heeft, zoals een prachtige schrijfstijl en de gave om een spannend verhaal te schrijven dat vrij ingewikkeld in elkaar zit maar toch goed te volgen is. Wat ik ook heel mooi vind is de psychologische diepgang.
Ik was teleurgesteld na deel 1 (langdradig aan het begin en weinig antwoorden aan het eind), maar mijn zesdeklassers moedigden me aan om door te zetten. Terecht! Deel 2 boeide me al veel meer en deel 3 maakte alles goed!
Flaptekst: In De stad van de alchemist gaat Alexa Westerhof op zoek naar de geschriften van de zeventiende-eeuwse magus Morgenstern. Kan zijn muziek de wereld vernietigen of juist verbeteren? En mag je magie opdringen aan de wereld als die daar beter van wordt? Welk spel spelen Jeremy Crowley en Augustus Fenrick? Samen met haar grootvader en vrienden duikt Alexa in de geschiedenis van geheime Londense genootschappen om een antwoord te vinden op alle vragen en te voorkomen dat Morgensterns theorieën in verkeerde handen vallen. Raadselachtige sterfgevallen zorgen voor onrust in Londen en als er rellen uitbreken, lijken de dagen van de stad geteld. Intussen moet Artemus Jones zich verantwoorden voor zijn betrokkenheid bij de gebeurtenissen van twintig jaar geleden en zwerft er een dakloze rond die meer te verbergen heeft dan zijn identiteit.
Cover: De cover blijft in dezelfde lijn als de vorige covers gaan, deze blijft mysterieus voor mij… Welke rol speelt die vogel???
Mijn mening: Dit deel wordt voornamelijk verteld vanuit de beleving van Alexa en Jamie, alsook speelt Nick en Julie een belangrijke rol in dit slotdeel. Wanneer Alexa door Crowley bedreigt wordt om te onthullen waarnaar ze op zoek waren, slaat ze op de vlucht. Alexa vindt een onderkomen bij Jamie – de jongen die ze in de vorige delen leerde kennen als de goede Samaritaan voor de daklozen – hij vangt haar zonder vragen te stellen op en helpt haar op haar zoektocht naar de geheime muziektheorie van Morgenstern. Deze wil ze samen met Nick en haar vrienden vinden voor Crowley en Augustus Fenrick dat doen zodat ze deze theorie kunnen vernietigen vooraleer deze de wereld vernietigd. Tijdens deze zoektocht vind Alan en Nick haar grootvader, met wie ze zij aan zij zal staan in hun strijd tegen Crowley en Fenrick, die er alles aan doen om hen te slim af te zijn, zonder ook maar enig gebruik van geweld te schuwen. Uiteindelijk vindt Alexa de theorie met behulp van Nick, Jamie, Anne, Julie, Tim en Sander. Maar hoe hoog zal de prijs zijn?
Tekst uit Henry VIII van Shakespeare, vertaling door L.A.J. Burgersdijk “Orpheus dwong der bomen toppen, Ja, der bergen sneeuwige koppen. Diep te buigen, als hij zong; Planten sproten allerwegen; ’t Was of Meise zon en regen, De aard tot eeuwig bloeien wrong. Alles wat hem zingen hoorde, Golven, woeste, fel verstoorde, Bogen ’t hoofd en gaven acht. O, muziek kan toov’ren, kluist’ren: Moordende angst en zorg, bij ’t luist’ren slapen ze in of sterven ze zacht”
In dit deel gebeuren enorm veel dingen die een groot deel van de vragen uit deel één en twee verklaren, maar het zijn er echt te veel om hier te benoemen. Natalie Koch heeft een zeer goed uitgekiend derde deel neergepend waarin ik me geen moment verveeld heb, maar ook niet het “stuiter in mijn zetel” gevoel van heb overgehouden. Voor mij kwam het zogenaamde eindplot een veertigtal pagina’s voor het einde waarin je meemaakt hoe Crowley en de zijne tegenover Alexa en haar groep rechtstreeks met elkaar in duel gaan en waarin de spanning ten top word gebracht om dan tijdens de laatste veertig pagina’s je zo’n beetje een cool down laat meemaken om helemaal te eindigen met Alexa die volop toekomstplannen maakt om na haar afstuderen als historicus toch nog eens een nieuwe poging te wagen in haar zoektocht naar alles wat met Morgenstern gebeurd is, want volgens haar is zijn verhaal en die van de theorie nog niet helemaal uitgezongen.
Over de auteur: Natalie Koch werd geboren in Eindhoven in 1966. Ze is een Nederlandse musicologe, journaliste en schrijfster. In 2006 debuteerde ze met de roman Streken. Haar kortverhaal De sneeuwman werd in december 2009 uitgezonden op Radio 4. Naast verhalen schrijft Koch ook toelichtingen bij concerten en cd’s maar ook monologen, zoals Een componist komt bij Constanze. In april 2011 verscheen het eerste deel van de trilogie, De verborgen universiteit, het laatste deel De stad van de alchemist verscheen in 2016.
Het boek is uit en bij dit laatste deel heeft het mij erg veel moeite gekost om erin te komen. Het boek vond ik wel goed maar sommige karakters vond ik zo ontzettend vervelend dat ik het boek maar weer aan de kant legde. Maar het eind maakte wel veel goed. Daarom dus voor dit deel maar 4 sterren.
Te langdradig, heeft me zo lang gekost om deze uit te lezen. Jammer, want het was een boek dat in stukken afweek van clichés, en dat sprak me wél heel erg aan. De ontknoping vond ik ongeloofwaardig, het was zo ver van de werkelijkheid af dat ik er geen beelden van kon maken in m'n hoofd.
Beetje teleurgesteld in dit boek. Zeker de eerste helft van het boek had een langzaam tempo, toegegeven, ook in de andere boeken lag het tempo soms laag, maar dat werd dan weer goedgemaakt met een goede opbouw en ontwikkeling van de personages. Nu kregen we een hoop filosofie te verwerken. Ook kon het verhaal mij niet echt boeien, en was het einde ongeloofwaardig.
We kregen ook meerdere gezichtspunten in het verhaal. Crowley, Julie, Matthews en zo. Vooral het gezichtspunt van Crowley was voor mij niet nodig geweest.
Deze trilogie werd nog eens vergeleken met de Harry Potter-reeks. Ik kan je zeggen, dat is niet zo. Natuurlijk waren er punten die je zo in een van de verhalen uit die reeks kan plaatsen. Bovendien waren de hoofdrolspelers allemaal veel ouder dan Harry was.
De boeken zouden zijn geschreven voor de jeugd van 15+, maar ik zou eerder 12+ aan willen houden, misschien behoudens een aantal hoofdstukken die misschien wat verder gaan.
Kort gezegd, het verhaal was okay, maar na twee redelijke boeken kon dit laatste deel me dus echt niet boeien, en heb ik me er bij tijd en wijle door heen moeten slepen. Een voordeel van dit boek is dat het de laatste was uit deze serie.
Dit boek heb ik geluisterd via de app van de bibliotheek. Dat was denk ik een goede keuze, want als ik het boek had gelezen had ik het, verwacht ik, aan de kant gegooid.
Het 3e deel in de verborgen universiteit serie. Ik wilde dit boek toch nog lezen, aangezien ik gewoon heel graag wilde weten hoe het zou eindigen. Ik was echt fan van het 1e deel. Het 2e deel vond ik helemaal niks, die heb ik zelfs ooit aan de kant gegooid en jaren later pas weer opgepakt, maarja.. Dat 3e deel bleef toch een beetje aan me trekken. Ik was bang voor het zelfde gevoel als het 2e boek, maar ik hoopte heel hard dat ik er net zo'n fan van zou zijn als van het 1e boek. Helaas, dit was niet veel soeps. Het boek gaat zooooooo traag. Misschien was in sommige opzichten lezen gemakkelijker geweest, want soms wordt er ineens gewisseld van perspectief en het duurde dan zo lang voordat ik dat doorhad. Mogelijk had ik dat makkelijker gevonden lezend. Het einde vond ik ook maar een beetje vaag en kon ik niet echt goed voor me zien. Het voelde ergens wel af en rond, maar enigszins bizar? Niet mijn ding. Blij dat ik deze serie eindelijk af kan strepen, maar in mijn ogen zeker geen aanrader.
Een taai begin en ook verder wel enkele taaie stukken. Alexa blijft soms nog steeds de meest domme dingen doen. En toch wou ik door blijven lezen en verder leven met deze karakters. Weinig boeken geven me het gevoel van YA maar dan met volwassenkarakters, en dat is echt wel iets om te koesteren. Het was fijn om in een magisch verhaal te zitten waar een redelijk percentage van de bladzijdes gewijd waren aan filosofische discussies. Ik zal het missen
Doorgezet na een moeizaam tweede deel maar ben nu erg blij hiermee. Wat een slot en zou zo kunnen doorgaan naar een tweede trilogie (en stiekem hoop ik er wel op).
Ik vond het laatste deel helaas erg saai. Er gebeurde niks, zelfs niet op het einde. Het verhaal ging heel sloom en ik heb heel veel moeite moeten doen om erdoorheen te komen.
Ik had al een recensie van het eerste deel gedeeld; nu deel ik mijn ervaringen over de gehele trilogie.
In mijn vorige recensie schreef ik al dat ik persoonlijk niet veel heb met boeken over magie, en dat ik het eerste deel een hoog "Harry Potter" gehalte vond hebben. Toch was ik nieuwsgierig naar het vervolg. En dus begon ik aan de andere twee delen, die mij positief hebben verrast. Want het verhaal nam wat mij betreft een heel originele wending, wat het meteen interessant maakte.
In het eerste deel leren we Alexa kennen, een jonge vrouw die als uitwisselingsstudent naar Londen verhuist, om Engelse literatuur te gaan studeren op een kleine, gerenommeerde universiteit. Al snel ontdekt zij dat het geen gewone universiteit betreft, maar een universiteit met een schaduwzijde. Enerzijds wordt er les gegeven aan gewone studenten, anderzijds bestaat er een vleugel in het gebouw, waar magie wordt gegeven aan studenten met magische krachten. Eerder dan de bedoeling was, wordt Alexa met deze verborgen universiteit geconfronteerd, die alleen toegang biedt middels een magische ingang.
Alexa ontdekt meer over haar achtergrond en de geschiedenis van haar vader die zij nooit heeft gekend. Alexa komt erachter dat haar vader en diens zus, zich bezig hebben gehouden met een verboden vorm van magie, gebaseerd op aantekeningen van de heer Morgenstern, die in de 18de eeuw leefde, en een vorm van magie ontdekte die ontzettend krachtig was. Zo krachtig, dat hij de aanwijzingen om deze magie te beoefenen heeft opgesloten in een geheim labyrint zodat het ver weg blijft van machts beluste magiërs en de verstrekkende gevolgen die het gebruik van deze magie met zich mee brengt.
Zoals ik al schreef vind ik vooral het tweede en derde deel heel origineel. Deze boeken lezen, ondanks dat het dikke pillen zijn, heel fijn weg. De karakters zijn goed uitgediept, wat maakt dat je je onderdeel van het verhaal voelt. Zeker voor mensen die van dit genre boeken houden, is dit een aanrader.
Hoe hard ik me initiëel ergerde aan de lange hoofdstukken waarbij meermaals tussen verschillende gebeurtenissen en personages gewisseld wordt, zo hard werd ik in het verhaal meegesleepd. Bijgevolg is het de auteur vergeven, want een verhaal vertellen kan ze. Sommige wendingen zijn voorspelbaar, maar op zo'n manier gebracht, dat je niet kan wachten om je vermoeden bevestigd te zien en te weten te komen of de hele situatie nog te redden valt. Eenmaal vorobij de helft van het boek heb ik de nacht doorgelezen om het einde te weten.
Nadat Alexa de waarheid en betrokkenheid van professor Jones rond het overlijden van haar vader en tante openbaar maakt, wordt leven van Alexa, Nick en Alan behoorlijk op zijn kop gezet. Professor Jones valt van zijn voetstuk, maar probeert vanuit de gevangenis wat 20jaar geleden misgelopen is te reconstrueren en zo de magie tot leven te wekken die het verleden ongedaan kan maken. Gelukkig kan het groepje verstotenen rekenen op de steun van de trouwe Sander, Alexa's grootvader Tim, docent/ex-collega Julie Haywood en de "vreemde" Jamie, die zonder terughoudendheid Alexa helpt onder te duiken en locaties zoekt voor de geheime bijeenkomsten van dit bonte gezelschap. Samen proberen ze op te sporen wat al die jaren verloren gewaand werd en het te vernietigen voor professor Jones het kan gebruiken of aasgieren Jeremy Crowley en August Fenrick het in handen krijgen. Wanneer Nicks zus, Anne, hen weet te zeggen waar het laatste ontbrekende puzzelstuk zich bevindt, komt alles in een stroomversnelling die je meesleept tot het einde.
Het voelde als een plicht om dit boek af te lezen, het laatste deel van de trilogie. Uiteindelijk heeft het boek me verschaft met een mooi einde, geweldige quotes, filosofische inzichten en veel frustraties. Alexa frustreerde me, vooral in hoe erg ze reageerde op haar emoties. Maar ja, mensen zijn mensen en dit boek heeft me echt doen beseffen dat niemand wordt zoals ie wordt zonder reden, iedereen heeft een backstory.
Hier nog wat gems: "Kon je leven met dat besef? Of verloor ze zich nu in het zoeken naar krampachtig uit het leven geperste betekenissen? Was het niet gemakkelijker te leven met stom toeval?" - (ignorance is bliss) "Als we allemaal het goeds dat we ontvangen doorgeven, wordt de wereld vanzelf mooi." - (thoery of happiness) "Nu creëerden ze samen iets met de intensiteit van kunst, diep en oud als de wereld. Iets wat, als ze elkaar zouden loslaten, zou blijven bestaan." - (dit gaat over seks, maar het doelt erop dat het doel van ons leven liefhebben is)
“De stad van de alchemist” is het derde en laatste deel van “De verborgen universiteit”, maar man, wat baal ik ervan dat het maar drie delen heeft.
Het derde boek liet me geen moment los. Er zat meer dan genoeg spanning in, maar ook vriendschap, familie, trouw, liefde, hoop, goed en kwaad. Het kwam allemaal voorbij.
De personages zijn ook weer zo heerlijk neergezet met allemaal een duidelijke persoonlijkheid. Ik kan de Nederlandse nuchterheid terugzien in de schrijfstijl van Koch, maar dat zorgt juist voor de meest leuke conversaties tussen personages:
Ik denk dat ik het derde boek lekkerder vond weglezen dan het tweede deel, maar misschien komt dat ook doordat alles nu bij elkaar kwam. Ook in dit boek zaten af en toe zinnen die een beetje raar liepen en ze waren op één hand te tellen, maar toch vind ik het slordig en dus geen vijfde ster.
Al met al, van mij mogen er nog wel meer boeken komen over Alexa Westerhof…
Wat deze aflevering van de trilogie meer heeft dan de anderen is dat de karakters nadenken over waar ze mee bezig zijn en of dat wel geoorloofd is om hun doel te bereiken. Dat is leuk. Alleen doen ze het bijna allemaal op precies dezelfde manier (vooral door enorm veel zinnen te denken die beginnen met “misschien”. Ik ken niemand die in zulke volzinnen denkt trouwens). Als je een willekeurige pagina openslaat merk je niet aan de stem wie er hier aan het woord is, en dat vind ik nogal armzalig.
Verder hetzelfde probleem als in het vorige boek: extreem vergaande psychologische (en seksuele) mishandeling die weggezet wordt met “ik wil er niet meer over denken”. Wat dat betreft was Harry Potter als boek vele malen volwassener. En