What do you think?
Rate this book
Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο
Μνήμη και πολλή αγάπη χρειάστηκε για να γράψω την ιστορία της ζωής μου. Στο μυθιστόρημα μπορείς να λες ό,τι φαντάζεσαι, να κινείς τους ήρωές σου όπως θέλεις, να τους βάζεις να λένε ό,τι σκέφτεσαι εσύ. Όταν όμως τα πρόσωπα είναι αληθινά, δεν γίνεται ούτε τοσοδά να λαθέψεις, μια και κανείς τους δεν μπορεί πια να σε επιβεβαιώσει ή να σε διαψεύσει. Ευτυχώς που υπάρχει η αδελφή μου και η μνήμη της είναι αλάνθαστη και η ζωή της μπλέκεται με τη δική μου. Μόλις διάβασε αυτά που έγραψα μου είπε: "Έτσι ζήσαμε, έτσι ήταν αυτοί που γνωρίσαμε και αγαπήσαμε". "Τώρα" της λέω, "που ξαναθυμήθηκες την ιστορία μας θα 'θελες να είχαμε ζήσει μια άλλη ζωή;" "Με τίποτα" μου αποκρίθηκε αυθόρμητα. "Με τίποτα" συμπλήρωσα κι εγώ.
400 pages, Hardcover
First published September 24, 2013
17 people are currently reading
635 people want to read
About the author
Άλκη Ζέη
39 books164 followersΗ Άλκη Ζέη
(Alki Zei)
γεννήθηκε στην Αθήνα το 1925. Ο πατέρας της καταγόταν από την Κρήτη και η μητέρα της από τη Σάμο, όπου πέρασε τα πρώτα παιδικά της χρόνια. Όταν ήταν μαθήτρια γυμνασίου, άρχισε να γράφει έργα για το κουκλοθέατρο. Ένας από τους χαρακτήρες που δημιούργησε, ο Κλούβιος, έγινε μετέπειτα ένας από τους κυριότερους ήρωες του κουκλοθεάτρου Αθηνών "Μπάρμπα Μυτούσης". Αργότερα έγραψε μια σειρά διηγημάτων που δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό "Νεανική Φωνή", ένα περιοδικό για νέους που ανάμεσα στους συνεργάτες του ήταν ο Τάσος Λιγνάδης και ο Μάριος Πλωρίτης.
Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών και στο Κινηματογραφικό Ινστιτούτο της Μόσχας στο τμήμα Σεναριογραφίας. Παντρεύτηκε με τον θεατρικό συγγραφέα και σκηνοθέτη, Γιώργο Σεβαστίκογλου που πέθανε το 1990. Έχει δύο παιδιά, την Ειρήνη που ζει στις Βρυξέλλες και εργάζεται σαν διερμηνέας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τον Πέτρο που είναι σκηνοθέτης κινηματογράφου και ζει και εργάζεται στην Ελλάδα.
Από το 1954 έως το 1964 έζησε σαν πολιτική πρόσφυγας στη Σοβιετική Ένωση. Το 1964 επιστρέφουν οικογενειακώς στην Ελλάδα για να ξαναφύγουν πάλι όλοι μαζί με τον ερχομό της Χούντας το 1967. Αυτή τη φορά ο τόπος διαμονής τους είναι η Γαλλία και συγκεκριμένα το Παρίσι.
Κατά την παραμονή της στη Σοβιετική Ένωση, γράφει διηγήματα που τα στέλνει στην Ελλάδα και δημοσιεύονται στην "Επιθεώρηση Τέχνης" και αργότερα θα εκδοθούν σε βιβλίο με τον τίτλο "Αρβυλάκια και Γόβες". Πρώτο της μυθιστόρημα είναι το "Καπλάνι της Βιτρίνας" που το έχει εμπνευστεί από τα παιδικά της χρόνια στη Σάμο και είναι σχεδόν αυτοβιογραφικό. Πρόκειται για ιστορικό μυθιστόρημα που αφορά στη δικτατορία του Ιωάννη Μεταξά.
Το 1971 γράφει τον "Μεγάλο Περίπατο του Πέτρου", αυτή τη φορά για την Κατοχή και την απελευθέρωση. Το σημαντικό στα ιστορικά της μυθιστορήματα είναι ότι δεν αποτελούν μια απλή καταγραφή ιστορικών γεγονότων αλλά είναι ζυμωμένα με τα αυτοβιογραφικά βιώματα των ηρώων της. Μαζί με τη Ζωρζ Σαρή, με την οποία γνωρίζονταν από τα σχολικά τους χρόνια, καθιέρωσε ένα νέο στυλ στο νεανικό μυθιστόρημα, τόσο από την άποψη του ζωντανού, αυτοβιογραφικού ύφους όσο και της εισαγωγής του πολιτικού, κοινωνικού και ιστορικού στοιχείου στο είδος.
Από όλες τις διεθνείς διακρίσεις που έχει λάβει, η μεγαλύτερη επιβράβευση έρχεται από το κοινό που διαβάζει με μανία τα βιβλία της και τα ανεβάζει ψηλά στις λίστες των ευπωλήτων. Όμως αυτό που κάνει το έργο της Άλκης Ζέη πραγματικά μεγάλο, είναι η απήχησή του και εκτός των συνόρων της Ελλάδας. Τα βιβλία της έχουν κατ’ επανάληψη βραβευθεί στο εξωτερικό: Mildred Batchelder στην Αμερική για Το καπλάνι της βιτρίνας, Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου, Κοντά στις ράγιες, Acerbi στην Ιταλία για το Η Αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα, Βραβείο βιβλιοφάγων στη Γαλλία για το Η Κωνσταντίνα και οι αράχνες της. Πάνω απ’ όλα Το Καπλάνι της βιτρίνας, που από το 1963 όταν πρωτοκυκλοφόρησε και με τις συνεχείς του επανεκδόσεις, αποτέλεσε σταθμό για τη νεότερη ελληνική λογοτεχνία για παιδιά, έχει αξιολογηθεί ως ένα από τα καλύτερα βιβλία για παιδιά στον κόσμο, περιλαμβάνεται σε διεθνείς καταλόγους προτεινόμενων βιβλίων για ανάγνωση και για μελέτη στο σχολείο, ενώ το 2007 διακρίθηκε με ακόμα ένα βραβείο στην Ιταλία.
To 2010 βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών για το σύνολο του έργου της.
Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών και στο Κινηματογραφικό Ινστιτούτο της Μόσχας στο τμήμα Σεναριογραφίας. Παντρεύτηκε με τον θεατρικό συγγραφέα και σκηνοθέτη, Γιώργο Σεβαστίκογλου που πέθανε το 1990. Έχει δύο παιδιά, την Ειρήνη που ζει στις Βρυξέλλες και εργάζεται σαν διερμηνέας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τον Πέτρο που είναι σκηνοθέτης κινηματογράφου και ζει και εργάζεται στην Ελλάδα.
Από το 1954 έως το 1964 έζησε σαν πολιτική πρόσφυγας στη Σοβιετική Ένωση. Το 1964 επιστρέφουν οικογενειακώς στην Ελλάδα για να ξαναφύγουν πάλι όλοι μαζί με τον ερχομό της Χούντας το 1967. Αυτή τη φορά ο τόπος διαμονής τους είναι η Γαλλία και συγκεκριμένα το Παρίσι.
Κατά την παραμονή της στη Σοβιετική Ένωση, γράφει διηγήματα που τα στέλνει στην Ελλάδα και δημοσιεύονται στην "Επιθεώρηση Τέχνης" και αργότερα θα εκδοθούν σε βιβλίο με τον τίτλο "Αρβυλάκια και Γόβες". Πρώτο της μυθιστόρημα είναι το "Καπλάνι της Βιτρίνας" που το έχει εμπνευστεί από τα παιδικά της χρόνια στη Σάμο και είναι σχεδόν αυτοβιογραφικό. Πρόκειται για ιστορικό μυθιστόρημα που αφορά στη δικτατορία του Ιωάννη Μεταξά.
Το 1971 γράφει τον "Μεγάλο Περίπατο του Πέτρου", αυτή τη φορά για την Κατοχή και την απελευθέρωση. Το σημαντικό στα ιστορικά της μυθιστορήματα είναι ότι δεν αποτελούν μια απλή καταγραφή ιστορικών γεγονότων αλλά είναι ζυμωμένα με τα αυτοβιογραφικά βιώματα των ηρώων της. Μαζί με τη Ζωρζ Σαρή, με την οποία γνωρίζονταν από τα σχολικά τους χρόνια, καθιέρωσε ένα νέο στυλ στο νεανικό μυθιστόρημα, τόσο από την άποψη του ζωντανού, αυτοβιογραφικού ύφους όσο και της εισαγωγής του πολιτικού, κοινωνικού και ιστορικού στοιχείου στο είδος.
Από όλες τις διεθνείς διακρίσεις που έχει λάβει, η μεγαλύτερη επιβράβευση έρχεται από το κοινό που διαβάζει με μανία τα βιβλία της και τα ανεβάζει ψηλά στις λίστες των ευπωλήτων. Όμως αυτό που κάνει το έργο της Άλκης Ζέη πραγματικά μεγάλο, είναι η απήχησή του και εκτός των συνόρων της Ελλάδας. Τα βιβλία της έχουν κατ’ επανάληψη βραβευθεί στο εξωτερικό: Mildred Batchelder στην Αμερική για Το καπλάνι της βιτρίνας, Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου, Κοντά στις ράγιες, Acerbi στην Ιταλία για το Η Αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα, Βραβείο βιβλιοφάγων στη Γαλλία για το Η Κωνσταντίνα και οι αράχνες της. Πάνω απ’ όλα Το Καπλάνι της βιτρίνας, που από το 1963 όταν πρωτοκυκλοφόρησε και με τις συνεχείς του επανεκδόσεις, αποτέλεσε σταθμό για τη νεότερη ελληνική λογοτεχνία για παιδιά, έχει αξιολογηθεί ως ένα από τα καλύτερα βιβλία για παιδιά στον κόσμο, περιλαμβάνεται σε διεθνείς καταλόγους προτεινόμενων βιβλίων για ανάγνωση και για μελέτη στο σχολείο, ενώ το 2007 διακρίθηκε με ακόμα ένα βραβείο στην Ιταλία.
To 2010 βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών για το σύνολο του έργου της.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 109 reviews
January 14, 2018
4 αστεράκια. Η βαθμολογία είναι εξαιρετικά γενναιόδωρη γιατί αν έπρεπε να κρίνω αποκλειστικά μόνο το βιβλίο θα μπορούσα να πω άλλα πράγματα. Σε καμία περίπτωση δε θεωρώ το συγκεκριμένο βιβλίο ένα σπουδαίο βιβλίο. Αντίστοιχα δε θεωρώ ότι το περιεχόμενο ήταν τόσο δα σπουδαίο που με συνάρπασε σε τέτοιο βαθμό και θα μου μείνει αλησμόνητο. Αφήστε που για να μαι ειλικρινής για ανθρώπους που σέβομαι και κυρίως σέβομαι και παρακολουθώ το έργο τους δε θέλω πάντα να γνωρίζω τα πάντα γι αυτούς. Νιώθω λες και τρυπώνω από μια κλειδαρότρυπα σε χωράφια που δε με αφορούν. Εν προκειμένω σε ένα συγγραφέα με ενδιαφέρει πρωτίστως να γράφει καλά. Θα μου πείτε γνωρίζοντας τη ζωή και τα βιώματα του αυτόματα δεν παίρνεις και κάποια στοιχεία για το γράψιμο του? Σύμφωνοι απλά στη συγκεκριμένη περίπτωση ένιωσα ότι είχαμε απλά μια τρυφερή και ενδιαφέρουσα σίγουρα περιγραφή της ζωής της συγγραφέως αλλά ήταν ένα κείμενο χωρίς πολλές εντάσεις και σημεία που εγώ προσωπικά θα ήθελα να τα δω γραμμένα αλλιώς από τη στιγμή που παίρνεις μολύβι και χαρτί και αποφασίζεις να εκθέσεις τον εαυτό σου. Γιατί τότε 4 αστεράκια θα με ρωτήσετε. Γιατί να πολύ απλά με ταξίδεψε πίσω. Όσοι μεγαλώσαμε διαβάζοντας την άλκη, τη ζωρζ και τη διδώ νιώθουμε αυτόματα ένα δέσιμο με αυτές τις σπουδαίες κυρίες άλλωστε ήταν και αυτές που μας έκαναν να αγαπήσουμε τα βιβλία και διαμόρφωσαν μέρος του χαρακτήρα μας. 4 αστεράκια γιατί μου θύμισε τα απογεύματα που η μαμά μου η οποία δεν ήταν πάντα τόσο φαν του διαβάσματος με έπαιρνε από το χέρι και με πήγαινε στην παιδική βιβλιοθήκη εκεί όπου καθόμουν για ώρες στο κόκκινο καρεκλάκι μου διαβάζοντας τις ιστορίες τους. 4 αστέρια για όλα τα πρωινά που ξυπνούσα και κάρφωνα τα μάτια μου στην τηλεόραση για να παρακολουθήσω το καπλάνι της βιτρίνας. 4 αστεράκια για κείνα τα απογεύματα στο χωριό στη μεγάλη αυλή της γιαγιάς. Εκείνη πότιζε τα λουλούδια της και εγώ καθισμένη στη λευκή πλαστική μου καρέκλα διάβαζα άλκη, ζωρζ και διδώ. Διαβάζοντας ένιωσα λες και μύριζε το δωμάτιο ξανά το άρωμα από κείνη την όμορφη γαρδένια της γιαγιάς που πάντα έτρεχα να μυρίσω όταν φτάναμε στο σπίτι. Η γιαγιά μου πλέον δεν υπάρχει όμως έμειναν οι όμορφες αναμνήσεις. Πήγα πίσω σε μια εποχή που όλα ήταν όμορφα, αθώα που εγώ η ίδια ήμουν αλλιώς που η μυρωδιά του χαρτιού ενός βιβλίου ήταν αρκετή για να σου δώσει τον κόσμο όλο. Τι και αν λοιπόν το συγκεκριμένο βιβλίο δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες μου όταν νιώθω ότι χρωστάω σε αυτή τη γυναίκα μέρος του ποια είμαι?
September 29, 2013
«Ακόμα και σήμερα τα εγγόνια μου, ο Αντουάν και η Άννα -είκοσι δύο και είκοσι έξη ετών-, με βάζουν να τους λέω την ιστορία με το Κουτοκούλι που ήθελε από τα δέκα του χρόνια να γίνει συγγραφέας κι άρχισε γράφοντας γράμματα στις υπηρετριούλες της πολυκατοικίας για τους αγαπημένους τους με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο, πάνω στο μαρμάρινο τραπέζι της κουζίνας.»
Έτσι τελειώνει, κι εγώ είμαι ακόμα συγκινημένη που η κυρία Άλκη -ευτυχώς- έγραψε την ιστορία και για μας. Το διάβασα σε δυο μέρες, κι ήταν σαν να έβλεπα μπροστά μου κομμάτια της σύγχρονης ιστορίας της Ελλάδας.
Δεν είμαι καθόλου, μα καθόλου αντικειμενικός κριτής, τα βιβλία της Άλκης Ζέη και της φίλης της, της Ζωρζ Σαρή τα αγάπησα από την πρώτη τους γραμμή. Είναι έτσι κι αλλιώς σπουδαία ντοκουμέντα, περιγράφουν σκηνές από ιστορικές στιγμές της Ελλάδας που καμιά ιστορία, ποτέ, δεν θα συμπεριλάβει. Μόνο "ευχαριστώ" μπορώ να πω, και στις δυο τους.
Έτσι τελειώνει, κι εγώ είμαι ακόμα συγκινημένη που η κυρία Άλκη -ευτυχώς- έγραψε την ιστορία και για μας. Το διάβασα σε δυο μέρες, κι ήταν σαν να έβλεπα μπροστά μου κομμάτια της σύγχρονης ιστορίας της Ελλάδας.
Δεν είμαι καθόλου, μα καθόλου αντικειμενικός κριτής, τα βιβλία της Άλκης Ζέη και της φίλης της, της Ζωρζ Σαρή τα αγάπησα από την πρώτη τους γραμμή. Είναι έτσι κι αλλιώς σπουδαία ντοκουμέντα, περιγράφουν σκηνές από ιστορικές στιγμές της Ελλάδας που καμιά ιστορία, ποτέ, δεν θα συμπεριλάβει. Μόνο "ευχαριστώ" μπορώ να πω, και στις δυο τους.
March 28, 2020
Ένα -συγκινητικό- ημερολόγιο που γράφτηκε από την Άλκη με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο για να μην ξεχάσει τις ιστορίες που έζησε μικρή. Χάρηκα που είχα την ευκαιρία να του ρίξω μια ματιά (ή μάλλον να το ακούσω με τη φωνή της ίδιας της Άλκης). Δεν ξέρω αν σας το είπα, αλλά δάκρυσα (λίγο).
August 24, 2016
Πέντε αστεράκια χωρίς ίχνος αντικειμενικότητας. Το λάτρεψα. Όσο το διάβαζα, ήθελα κι άλλες σελίδες, δεν ήθελα να τελειώσει.
(Το ξαναδιάβασα, το λάτρεψα εκ νέου)
(Το ξαναδιάβασα, το λάτρεψα εκ νέου)
February 9, 2017
Πρώτη ανάγνωση: 28-31 Δεκεμβρίου, 2014.
Δεύτερη ανάγνωση: 25-31 Δεκεμβρίου, 2015.
Τρίτη ανάγνωση: 27-31 Δεκεμβρίου, 2016.
Για τρίτη συνεχόμενη φορά τις τελευταίες μέρες του έτους με συντροφεύει το «Μολύβι Φάμπερ». Βρίσκομαι και πάλι ανάμεσα στην αγαπημένη μου παρέα: το Κουτοκούλι, τη Λενούλα και την οικογένειά τους, τη Ζωρζ και τη Διδώ, τον Ελύτη, τον Γκάτσο και τον Σεβαστίκογλου, και δεκάδες ακόμη χαρακτήρες οι οποίοι έγραψαν το δικό τους κομμάτι της ιστορίας και τώρα είτε βρίσκονται σε βαθιά γεράματα ή μας έχουν δυστυχώς αφήσει.
Ξαναζώ μεταξύ άλλων τα καλοκαίρια στη Σάμο, τον Οδυσσέα και τον Κλούβιο («Είμαι ένα θλιμμένο καλαμπόκι»), τη σκληρή εποχή της Κατοχής και των Δεκεμβριανών. Κάθε λέξη αυτού του βιβλίου είναι ένα συναίσθημα, κάθε σελίδα μια συγκίνηση. Το «Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο» είναι ό,τι καλύτερο έχει να προσφέρει η ελληνική λογοτεχνία τον 21ο αιώνα και το προσωπικό μου αγαπημένο βιβλίο.
Δεύτερη ανάγνωση: 25-31 Δεκεμβρίου, 2015.
Τρίτη ανάγνωση: 27-31 Δεκεμβρίου, 2016.
Για τρίτη συνεχόμενη φορά τις τελευταίες μέρες του έτους με συντροφεύει το «Μολύβι Φάμπερ». Βρίσκομαι και πάλι ανάμεσα στην αγαπημένη μου παρέα: το Κουτοκούλι, τη Λενούλα και την οικογένειά τους, τη Ζωρζ και τη Διδώ, τον Ελύτη, τον Γκάτσο και τον Σεβαστίκογλου, και δεκάδες ακόμη χαρακτήρες οι οποίοι έγραψαν το δικό τους κομμάτι της ιστορίας και τώρα είτε βρίσκονται σε βαθιά γεράματα ή μας έχουν δυστυχώς αφήσει.
Ξαναζώ μεταξύ άλλων τα καλοκαίρια στη Σάμο, τον Οδυσσέα και τον Κλούβιο («Είμαι ένα θλιμμένο καλαμπόκι»), τη σκληρή εποχή της Κατοχής και των Δεκεμβριανών. Κάθε λέξη αυτού του βιβλίου είναι ένα συναίσθημα, κάθε σελίδα μια συγκίνηση. Το «Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο» είναι ό,τι καλύτερο έχει να προσφέρει η ελληνική λογοτεχνία τον 21ο αιώνα και το προσωπικό μου αγαπημένο βιβλίο.
November 22, 2015
Δε μπορώ να κρίνω αντικειμενικά, το παραδέχομαι! Διαβάζοντάς το, πέρασα από όλη την κλίμακα των συναισθημάτων. Από τη συγκίνηση (ειδικά στα σχόλια που παρεμβάλλονταν από την οπτική γωνία του σήμερα) ως και τη ζήλεια(!) σε κάποια σημεία. Μία νεαρή φοιτήτρια να συναναστρέφεται με τη Διδώ Σωτηρίου, τον Ελύτη, το Γκάτσο και τον Εμπειρίκο... Μία ζωή σαν παραμύθι, με ό,τι μαγικό αλλά και εφιαλτικό κρύβουν τα παραμύθια.
May 22, 2019
Με τα χίλια ζόρια το τελείωσα. Λυπάμαι, δεν ήταν καθόλου αυτό που περίμενα. Μου φάνηκε κάπως παιδικό, κάτι μεταξύ παιδικής αφελούς εξιστόρησης και γεροντικής, διαστρεβλωτικά υποκειμενικής και παραληρηματικά δοσμένης αφήγησης. Η γραφή ήταν τόσο απλοϊκή που μου έδινε την εντύπωση απόδοσης από προφορικό λόγο με ελάχιστη επιμέλεια. Τα δύο αστεράκια επειδή τα τελευταία κεφάλαια έχουν ενδιαφέρον.
Read
August 27, 2020Διαβάστε και την ελληνική κριτική στις βιβλιοαλχημείες.
I'm a visual, not an auditory type (of learner). I need to see the words, the images, the maps, the infographics, the anything, to be able to understand a certain topic. Or else I'll have a hard time to grasp it and remember it later.
That's why I never listen to audiobooks on their own. The few occasions I used audiobooks were when I needed an extra push, because the text was tough: Ulysses, Mrs. Dalloway, and Heart of Darkness are some examples.
But thanks to the quarantine and the absence of books on my TBR, and thanks also to a friend that suggested we buddy-listen to this audiobook, I finally listened to my first audiobook on the rocks.
The English title is With a Faber Number Two Pencil and it's precisely what the title says: memoirs written by the author while a young girl with a Faber-Castell Pencil No 2 (HB)
Alki Zei (the author) was one of the first to leave us this year. One of the many People of Letters from Greece to die in this nasty year.
In this book she narrates her life from her birth (1925) until her early adult years during the Nazi Occupation of Athens and ends during the bitter civil war just after the end of the WWII.
Many of her books are required readings for students in Greece and Cyprus.
One of them, Petros' War, was my first required reading in Middle School and even though we studied it I never actually finished it.
But I'm glad I didn't because I will read it having in mind Zei's experiences during the war. A child's view of Nazi occupation of Athens which is similar with Petros' in the novel, a book I'll eventually read this October (28th)
I will, in other words, read Petros' War having first experienced Zei's war and will be able to recognise events that happened in her own life.
It's a pity I discovered this author the year of her death, but better late than never. She will forever live through her books and through our readings of them.
October 4, 2013
Δεν ξέρω αν έχει νόημα να γράψω κριτική σ' αυτό το -ίσως τελευταιο- βιβλίο της Άλκης Ζέη, το απολύτως αυτοβιογραφικό. Αν είστε από εμάς που τη θεωρούμε πνευματική μας γιαγιά, τότε αυτό το βιβλίο θα σας φέρει μεγάλη χαρά και συγκίνηση. Πολλά χαμόγελα -η κυρία Ζέη δεν έχει χάσει το χιούμορ της που το χρωστάει στον μπαμπά της-,τη χαρά του εξερευνητή που ανακαλύπτει τα βιογραφικά στοιχεία στα μυθιστορηματά της... και κάποια ζήλεια για την απίστευτη ζωή που έζησε (και φανταστείτε ότι το βιβλίο σταματάει στα είκοσί της χρόνια) !!!
Η φωνή της αφηγήτριας-συγγραφέα έχει την αγαπημένη και οικεία μας απόχρωση. Η Μέλια, η Σάσα, η Ελευθερία, ο Πέτρος δεν έχουν μεγαλώσει και μπορούν ακόμα να σκέφτονται ως παιδιά...
Δεν μπορούσα να του βάλω κάτι λιγότερο από πέντε αστεράκια και δεν μπορώ να φανταστώ με τίποτα πώς θα φαίνεται το "Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο" σε κάποιον που δεν μεγάλωσε με Άλκη Ζέη.
ΥΓ1: Ένα μεγάλο ευχαριστώ αξίζει και στην αδερφή της, τη Λενούλα, νυν Ελένη Κόκκου, στην οποία αφιερώνει το βιβλίο αφού εκείνη τη βοήθησε να θυμηθεί πολλά πράγματα.
ΥΓ2: Αν θέλετε να έχετε μια ακόμη πιο πλήρη εικόνα των μαθητικών της χρόνων μπορείτε να διαβάσετε το E.Π. της πολυαγαπημένης Ζωρζ Σαρή.
Η φωνή της αφηγήτριας-συγγραφέα έχει την αγαπημένη και οικεία μας απόχρωση. Η Μέλια, η Σάσα, η Ελευθερία, ο Πέτρος δεν έχουν μεγαλώσει και μπορούν ακόμα να σκέφτονται ως παιδιά...
Δεν μπορούσα να του βάλω κάτι λιγότερο από πέντε αστεράκια και δεν μπορώ να φανταστώ με τίποτα πώς θα φαίνεται το "Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο" σε κάποιον που δεν μεγάλωσε με Άλκη Ζέη.
ΥΓ1: Ένα μεγάλο ευχαριστώ αξίζει και στην αδερφή της, τη Λενούλα, νυν Ελένη Κόκκου, στην οποία αφιερώνει το βιβλίο αφού εκείνη τη βοήθησε να θυμηθεί πολλά πράγματα.
ΥΓ2: Αν θέλετε να έχετε μια ακόμη πιο πλήρη εικόνα των μαθητικών της χρόνων μπορείτε να διαβάσετε το E.Π. της πολυαγαπημένης Ζωρζ Σαρή.
July 16, 2020
*Διαβάσαμε, ή καλύτερα ακούσαμε, το βιβλίο ως κομμάτι της Καΐλας, μια έκτακτης λέσχης ανάγνωσης που διοργανώσαμε στο Instagram του somuchreading τις πρώτες ημέρες της καραντίνας*
Το audiobook πραγματικά αξίζει, η φωνή της Ζέη δίνει μια εντελώς 3D εμπειρία στο βιβλίο. Δεν κουράστηκα στιγμή, είτε όταν η Ζέη περιέγραφε εντελώς μάκρο στιγμιότυπα της ζωής της, ούτε όταν χρησιμοποιούσε μεγάλες πινελιες για να περάσει από το ένα σημείο στο άλλο.
Είναι ένα ξεκάθαρα συναισθηματικό ανάγνωσμα πάντως, σα να ακούς τις ιστορίες ενός κοντινού σου ανθρώπου που η ζωή του βρισκόταν στα ξεκινήματα της φύσης του όταν εσύ γεννήθηκες. Αν δε σε νοιάζουν τα όσα λέει, λίγο δύσκολο να συνδεθείς με την ιστορία της Ζέη.
Well done στο Μεταίχμιο που άφησε αυτή την ηχογράφηση ως ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της κληρονομιάς της Άλκη Ζέη, κάτι που νομίζω πως θα χρειαστούν χρόνια για να εκτιμήσουμε το *πόσο* σημαντικό είναι.
Το audiobook πραγματικά αξίζει, η φωνή της Ζέη δίνει μια εντελώς 3D εμπειρία στο βιβλίο. Δεν κουράστηκα στιγμή, είτε όταν η Ζέη περιέγραφε εντελώς μάκρο στιγμιότυπα της ζωής της, ούτε όταν χρησιμοποιούσε μεγάλες πινελιες για να περάσει από το ένα σημείο στο άλλο.
Είναι ένα ξεκάθαρα συναισθηματικό ανάγνωσμα πάντως, σα να ακούς τις ιστορίες ενός κοντινού σου ανθρώπου που η ζωή του βρισκόταν στα ξεκινήματα της φύσης του όταν εσύ γεννήθηκες. Αν δε σε νοιάζουν τα όσα λέει, λίγο δύσκολο να συνδεθείς με την ιστορία της Ζέη.
Well done στο Μεταίχμιο που άφησε αυτή την ηχογράφηση ως ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της κληρονομιάς της Άλκη Ζέη, κάτι που νομίζω πως θα χρειαστούν χρόνια για να εκτιμήσουμε το *πόσο* σημαντικό είναι.
November 9, 2014
Ενθουσιώδεις κριτικές, αλλά εμένα δεν με άγγιξε σχεδόν καθόλου. Απίστευτο namedropping (του στυλ πόσους διάσημους ανθρώπους του πνεύματος γνώρισα), μια μικρή (;) υποψία αυταρέσκειας ("κοιτάξτε τι καλά που έγραφα από μικρή"), και αναμνήσεις του τύπου "πως πέρασα το καλοκαίρι στο νησί του παππού".
Το καθήκον όμως της λογοτεχνίας είναι να περνάει από το ειδικό στο γενικό, να αποστασιοποιείσαι από τα γεγονότα για να αγγίξεις τη συγκίνηση, όπως πχ έκανε ο Χωμενίδης στη Νίκη για να δώσω ένα πρόσφατο παράδειγμα.
Το καθήκον όμως της λογοτεχνίας είναι να περνάει από το ειδικό στο γενικό, να αποστασιοποιείσαι από τα γεγονότα για να αγγίξεις τη συγκίνηση, όπως πχ έκανε ο Χωμενίδης στη Νίκη για να δώσω ένα πρόσφατο παράδειγμα.
December 23, 2015
Χωρίς λόγια, χωρίς αντικειμενικότητα. Μια μεγάλη συγγραφέας διηγείται μέρος της ιστορίας της ζωής της και μας μαγεύει για άλλη μια φορά.
March 29, 2020
Το βιβλιο με κέρδισε στο δεύτερο μισο του με την καλλιτεχνική παρέα αλλά και τον αγώνα τους. Ωραιο χιούμορ και μια ωραια Γλυκαδα είναι η επίγευση που μου άφησε
November 10, 2013
Και να πάλι γλυκές φωνές,σκέψεις και ιδέες αγαπημένες.
Επιστρέφω πάλι εκεί στα δικά μου παιδικά χρόνια που έπιασα στα χέρια μου τα βιβλία της και της κολλητής της της Ζωρζ.Αλήθεια μου έλειψε η γραφή τους.Πολλές φορές γυρνώ για να ξαναδιαβάσω την "Μωβ Ομπρέλα" ή την αγαπημένη μου "Νινέτ".
Μόλις τον προηγούμενο χρόνο διάβασα την "Αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα",νομίζω στην κατάλληλη ηλικία και με τις κατάλληλες γνώσεις.Ένα βαθιά πολιτικό βιβλίο που δεν αφήνει ασυγκίνητο κανέναν.
Και πάμε τώρα στη βιογραφία που έπιασα στα χέρια μου και δεν ήθελα να την αφήσω,όπως άκουγα και διάβαζα από πολλούς.
Όχι ο ντόρος που γίνεται στα ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα δεν έχει να κάνει με την "ανάγκη" που έχει το βιβλίο να πουλήσει.Έχει να κάνει με την συγγραφέα του,η οποία είναι η προσωποποίηση της ελληνικής ιστορίας στα πιο κρίσημα χρόνια του 20ου αιώνα για τη χώρα μας.
Απλά συγκλονιστικά υπέροχο!!
Φτάνοντας στο τέλος ήθελα και άλλο και άλλο..
Αλήθεια πόσο τυχεροί υπήρξαμε που διαβάσαμε τέτοιους συγγραφείς;!
Υ.Γ Την είδα από κοντά,βιβλίο με υπογραφή,αλλά το ποιο σημαντικό;Ότι επιτέλους της είπα ένα μεγάλο ευχαριστώ για τα πιο όμορφα αναγνώσματα που μου χάρισαν αυτή και η κολλητής της:-)
Επιστρέφω πάλι εκεί στα δικά μου παιδικά χρόνια που έπιασα στα χέρια μου τα βιβλία της και της κολλητής της της Ζωρζ.Αλήθεια μου έλειψε η γραφή τους.Πολλές φορές γυρνώ για να ξαναδιαβάσω την "Μωβ Ομπρέλα" ή την αγαπημένη μου "Νινέτ".
Μόλις τον προηγούμενο χρόνο διάβασα την "Αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα",νομίζω στην κατάλληλη ηλικία και με τις κατάλληλες γνώσεις.Ένα βαθιά πολιτικό βιβλίο που δεν αφήνει ασυγκίνητο κανέναν.
Και πάμε τώρα στη βιογραφία που έπιασα στα χέρια μου και δεν ήθελα να την αφήσω,όπως άκουγα και διάβαζα από πολλούς.
Όχι ο ντόρος που γίνεται στα ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα δεν έχει να κάνει με την "ανάγκη" που έχει το βιβλίο να πουλήσει.Έχει να κάνει με την συγγραφέα του,η οποία είναι η προσωποποίηση της ελληνικής ιστορίας στα πιο κρίσημα χρόνια του 20ου αιώνα για τη χώρα μας.
Απλά συγκλονιστικά υπέροχο!!
Φτάνοντας στο τέλος ήθελα και άλλο και άλλο..
Αλήθεια πόσο τυχεροί υπήρξαμε που διαβάσαμε τέτοιους συγγραφείς;!
Υ.Γ Την είδα από κοντά,βιβλίο με υπογραφή,αλλά το ποιο σημαντικό;Ότι επιτέλους της είπα ένα μεγάλο ευχαριστώ για τα πιο όμορφα αναγνώσματα που μου χάρισαν αυτή και η κολλητής της:-)
April 6, 2017
4.5 stars
Ξεκίνησα να το διαβάζω χτες και, πριν το καταλάβω, ήμουν στη σελίδα 150 και λίγο μετά στη 260 και λίγο μετά το τέλειωσα! Ευκολοανάγνωστο και ευχάριστο βιβλίο χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρόκειται για ανάλαφρο ή επιπόλαιο κείμενο. Αντίθετα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον καθώς μέσα του αναδύονται σημαντικές στιγμές της ιστορίας μας με πρωταγωνιστές γνωστούς μας ποιητές και λογοτέχνες.
Μια αυτοβιογραφία γραμμένη με πολλή αγάπη και ευαισθησία.
Ξεκίνησα να το διαβάζω χτες και, πριν το καταλάβω, ήμουν στη σελίδα 150 και λίγο μετά στη 260 και λίγο μετά το τέλειωσα! Ευκολοανάγνωστο και ευχάριστο βιβλίο χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρόκειται για ανάλαφρο ή επιπόλαιο κείμενο. Αντίθετα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον καθώς μέσα του αναδύονται σημαντικές στιγμές της ιστορίας μας με πρωταγωνιστές γνωστούς μας ποιητές και λογοτέχνες.
Μια αυτοβιογραφία γραμμένη με πολλή αγάπη και ευαισθησία.
April 26, 2015
Η Άλκη Ζέη ανέκαθεν ήταν μια συγγραφέας που θαύμασα και αγαπούσα, αφού το καπλάνι της βιτρίνας ήταν ένα από τα πρώτα βιβλία που διάβασα και που με εισήγαγαν σε αυτό το μαγικό κόσμο.Οπότε δεν υπήρχε περίπτωση να μην διαβάσω αυτό το βιβλίο, εφόσον ήθελα να μάθω ακόμη περισσότερα για τη ζωή της.
Η Άλκη Ζέη μας διηγείται την ιστορία τη ζωής της όπως η ίδια την βίωσε και την θυμάται, από την νηπιακή της ηλικία που την πέρασε στη Σάμο μαζί με την αδερφή της και τον παππού της, μέχρι την μετεφηβική της ηλικία με τους γονείς της στην πολυτάραχη Αθήνα. Μέσα στην αυτοβιογραφία της ξετυλίγεται ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής ιστορίας όπως επίσης και η εξέλιξη και η διαμόρφωση της προσωπικότητας της ίδιας μέσα από τα γεγονότα και τις καταστάσεις που έζησε.
Δεν νομίζω πως η Άλκη Ζέη χρειάζεται συστάσεις για το πόσο καλή και ταλαντούχα συγγραφέας είναι καθώς πιστεύω πως οι περισσότεροι έχουν διαβάσει τουλάχιστον ένα βιβλίο της.Αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο στο συγκεκριμένο βιβλίο είναι οι πολλές και διαφορετικές φωτογραφίες που υπήρχαν.Πραγματικά έδωσαν μια εντελώς διαφορετική πνοή στην ιστορία, την ζωντάνεψαν με κάποιο τρόπο και βοήθησαν στο να φανταστούμε καλύτερα την ίδια σε πιο νεανικά χρόνια όπως επίσης και να γνωρίσουμε καλύτερα την οικογένεια της, όχι μόνο μέσα από περιγραφές αλλά και από εικόνες.
Ένα κομμάτι το οποίο πρέπει νομίζω οπωσδήποτε να αναφέρω είναι η φιλία της Άλκης Ζέη με την Ζώρζ Σαρή που στους περισσότερους ίσως είναι ήδη γνωστή μέσα από το βιβλίο Ε.Π. Ένωσα συγκίνηση και μελαγχολία διαβάζοντας για την αγαπημένη μου Ελληνίδα συγγραφέα όμως χαίρομαι που η Άλκη Ζέη μας προσέφερε ακόμη μια πτυχή της ζωής της αγαπημένης μας Ζωρζ Σαρή που θα βρίσκεται για πάντα στην καρδιά μας.
Μέσα στην αυτοβιογραφία της Άλκης Ζέη γίνεται αναφορά σε μερικές από τις πιο σκοτεινές περιόδους του ελληνικού έθνους και νομίζω πως κατάφερε με πολύ παραστατικό τρόπο να μας μεταδώσει το κλίμα και τα συναισθήματα των ανθρώπων εκείνης της εποχής. Η κατοχή και ο εμφύλιος πέρασαν μπροστά από τα μάτια μου με έναν τρόπο σαν να είχα ζήσει και εγώ αυτά τα γεγονότα.
Το «με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο» είναι ένα πολύ όμορφο και νοσταλγικό βιβλίο που θα ταξιδέψει όλους τους αναγνώστες σε μια εντελώς διαφορετική εποχή που ναι μεν ήταν ιδιαίτερα δύσκολη, είχε όμως κάποιες πολύ σημαντικές αξίες που εκλείπουν δυστυχώς από το σήμερα.Ακόμη και αν δεν είστε θαυμαστές της Άλκης Ζέη θα σας πρότεινα αυτό το βιβλίο προκειμένου να γνωρίσετε καλύτερα ένα σημαντικό κομμάτι της Ελλάδας του παρ��λθόντος.
Η Άλκη Ζέη μας διηγείται την ιστορία τη ζωής της όπως η ίδια την βίωσε και την θυμάται, από την νηπιακή της ηλικία που την πέρασε στη Σάμο μαζί με την αδερφή της και τον παππού της, μέχρι την μετεφηβική της ηλικία με τους γονείς της στην πολυτάραχη Αθήνα. Μέσα στην αυτοβιογραφία της ξετυλίγεται ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής ιστορίας όπως επίσης και η εξέλιξη και η διαμόρφωση της προσωπικότητας της ίδιας μέσα από τα γεγονότα και τις καταστάσεις που έζησε.
Δεν νομίζω πως η Άλκη Ζέη χρειάζεται συστάσεις για το πόσο καλή και ταλαντούχα συγγραφέας είναι καθώς πιστεύω πως οι περισσότεροι έχουν διαβάσει τουλάχιστον ένα βιβλίο της.Αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο στο συγκεκριμένο βιβλίο είναι οι πολλές και διαφορετικές φωτογραφίες που υπήρχαν.Πραγματικά έδωσαν μια εντελώς διαφορετική πνοή στην ιστορία, την ζωντάνεψαν με κάποιο τρόπο και βοήθησαν στο να φανταστούμε καλύτερα την ίδια σε πιο νεανικά χρόνια όπως επίσης και να γνωρίσουμε καλύτερα την οικογένεια της, όχι μόνο μέσα από περιγραφές αλλά και από εικόνες.
Ένα κομμάτι το οποίο πρέπει νομίζω οπωσδήποτε να αναφέρω είναι η φιλία της Άλκης Ζέη με την Ζώρζ Σαρή που στους περισσότερους ίσως είναι ήδη γνωστή μέσα από το βιβλίο Ε.Π. Ένωσα συγκίνηση και μελαγχολία διαβάζοντας για την αγαπημένη μου Ελληνίδα συγγραφέα όμως χαίρομαι που η Άλκη Ζέη μας προσέφερε ακόμη μια πτυχή της ζωής της αγαπημένης μας Ζωρζ Σαρή που θα βρίσκεται για πάντα στην καρδιά μας.
Μέσα στην αυτοβιογραφία της Άλκης Ζέη γίνεται αναφορά σε μερικές από τις πιο σκοτεινές περιόδους του ελληνικού έθνους και νομίζω πως κατάφερε με πολύ παραστατικό τρόπο να μας μεταδώσει το κλίμα και τα συναισθήματα των ανθρώπων εκείνης της εποχής. Η κατοχή και ο εμφύλιος πέρασαν μπροστά από τα μάτια μου με έναν τρόπο σαν να είχα ζήσει και εγώ αυτά τα γεγονότα.
Το «με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο» είναι ένα πολύ όμορφο και νοσταλγικό βιβλίο που θα ταξιδέψει όλους τους αναγνώστες σε μια εντελώς διαφορετική εποχή που ναι μεν ήταν ιδιαίτερα δύσκολη, είχε όμως κάποιες πολύ σημαντικές αξίες που εκλείπουν δυστυχώς από το σήμερα.Ακόμη και αν δεν είστε θαυμαστές της Άλκης Ζέη θα σας πρότεινα αυτό το βιβλίο προκειμένου να γνωρίσετε καλύτερα ένα σημαντικό κομμάτι της Ελλάδας του παρ��λθόντος.
December 24, 2015
Τυχαίνει να είμαι από αυτούς που στα παιδικά τους χρόνια δεν διάβασαν ποτέ Άλκη Ζέη. Ίσως γι' αυτό μπορώ να αντιμετωπίσω αυτό το βιβλίο -το πρώτο της που διαβάζω- πιο αντικειμενικά, ή έστω πιο αποστασιοποιημένα, από τους χρόνιους θαυμαστές της συγγραφέως.
Ξεκινώντας την ανάγνωση είχα την αίσθηση πως έχω απέναντί μου μια γιαγιά που έχει όρεξη για κουβεντολόι και προφανώς αφηγείται τα γεγονότα της πολυτάραχης ζωής της με άπειρες σάλτσες όπου και όπως τη βολεύει. Και εντάξει, τα λέει ωραία, απλά, ρέει η αφήγηση ευχάριστα, δεν δυσφορείς, αλλά έλεος λίγο κάπου... Δηλαδή πόσες διασημότητες να χωρέσουν σε ένα βιβλίο; Και γνώρισα εκείνον κι εκείνον κι εκείνον και κολλητή μου ήτανε εκείνη και γκόμενός μου ήταν ο τάδε και δώστου βροχή το namedropping. Άσε τις γερές δόσεις επίδειξης. Κι εγώ από μικρή έγραφα φοβερά και ήμουν η καλύτερη, κι ενώ ο Γκάτσος την έπαιζε την αδερφούλα μου, εγώ με τον Γιώργο μοιραζόμασταν την ίδια νοοτροπία για τη ζωή. Ναι, εντάξει... Δηλαδή εσύ δεν έκανες τίποτα λάθος;
Δε θέλω να εκφράζομαι άσχημα για μια συγγραφέα τόσο αγαπητή και αναγνωρισμένη και δεν αμφιβάλλω πως έγινε τόσο γνωστή γιατί όντως τα έργα της το αξίζουν, αλλά το συγκεκριμένο βιβλίο προσωπικά το βρίσκω ατυχές. Ας έλεγε ξανά και ξανά την ιστορία της στα εγγόνια της ή στους δικούς της...
Ξεκινώντας την ανάγνωση είχα την αίσθηση πως έχω απέναντί μου μια γιαγιά που έχει όρεξη για κουβεντολόι και προφανώς αφηγείται τα γεγονότα της πολυτάραχης ζωής της με άπειρες σάλτσες όπου και όπως τη βολεύει. Και εντάξει, τα λέει ωραία, απλά, ρέει η αφήγηση ευχάριστα, δεν δυσφορείς, αλλά έλεος λίγο κάπου... Δηλαδή πόσες διασημότητες να χωρέσουν σε ένα βιβλίο; Και γνώρισα εκείνον κι εκείνον κι εκείνον και κολλητή μου ήτανε εκείνη και γκόμενός μου ήταν ο τάδε και δώστου βροχή το namedropping. Άσε τις γερές δόσεις επίδειξης. Κι εγώ από μικρή έγραφα φοβερά και ήμουν η καλύτερη, κι ενώ ο Γκάτσος την έπαιζε την αδερφούλα μου, εγώ με τον Γιώργο μοιραζόμασταν την ίδια νοοτροπία για τη ζωή. Ναι, εντάξει... Δηλαδή εσύ δεν έκανες τίποτα λάθος;
Δε θέλω να εκφράζομαι άσχημα για μια συγγραφέα τόσο αγαπητή και αναγνωρισμένη και δεν αμφιβάλλω πως έγινε τόσο γνωστή γιατί όντως τα έργα της το αξίζουν, αλλά το συγκεκριμένο βιβλίο προσωπικά το βρίσκω ατυχές. Ας έλεγε ξανά και ξανά την ιστορία της στα εγγόνια της ή στους δικούς της...
April 11, 2017
Για όποιον έχει μεγαλώσει με βιβλία της 'Αλκης Ζέη και της Ζωρζ Σαρη, αυτό το βιβλίο ειναι μια μαγική εμπειρία! Τις αγαπώ πάρα πολυ και τις δυο τους και τα βιβλια τους με έχουν συντροφεύσει απο πολύ μικρή ηλικία! Το να διαβάζω για τη ζωη τους, σε ένα βιβλίο γραμμένο από την ίδια την Αλκη είναι το πιο υπεροχο δωρο που θα μπορούσε να κανει στους αναγνώστες τους! Πραγματικά δεν ήθελα να τελειώσει άλλα ταυτόχρονα δεν μπορούσα να σταματήσω να διαβάζω! Μιλάει για εποχές δύσκολες και σκληρες που όμως η ανθρωπιά, η αγαπη, η φιλιά άνθιζαν και γέμιζαν τους ανθρώπους δύναμη και κουράγιο. Είναι αστείο και συγχρόνως στενάχωρο, νοσταλγικό και ταυτόχρονα ελπιδοφόρο! Μπορεί να φταίει και η αδυναμία που εχω στη συγγραφέα του και στα όσα μου έχει προσφέρει, αλλά αυτο το βιβλίο το έχω πλέον μες στην καρδιά μου!
Read
September 7, 2014Η Άλκη Ζέη - αναμφίβολα η πιο επιδραστική συγγραφέας των παιδικών μου χρόνων - αυτοβιογραφείται με δυο φωνές: πότε ως νεαρό κορίτσι στην καρδιά των γεγονότων, πότε αποτιμώντας την ιστορία με την απόσταση του χρόνου. Το αποτέλεσμα είναι μια βιογραφία τόσο ζωντανή, συγκινητική κι ευκολοδιάβαστη, όσο και τα εμβληματικά της πια μυθιστορήματα. Μάλιστα δεν είναι λίγες οι φορές που νιώθεις τους οικείους φανταστικούς ήρωες των βιβλίων να εγκαταλείπουν τη σφαίρα της μυθοπλασίας και να παίρνουν θέση ανάμεσα σε πρόσωπα και γεγονότα υπαρκτά και βιωμένα. Κι ίσως τελικά η γραμμή που χωρίζει τη φαντασία του συγγραφέα από την πραγματική ζωή να μην είναι παρά αυτή η αχνή μολυβιά ενός "φάμπερ νούμερο 2".
June 7, 2021
Να ακουσετε οπωσδηποτε το ηχητικο βιβλιο με την φωνη της συγγραφέα <3
August 31, 2015
Ένα από τα καλύτερα βιβλία που διάβασα μέσα στο 2014.
Ένα ακόμα εξαιρετικό βιβλίο της Άλκης Ζέης που μέσα από τη ζωή της, ξεφυλλίζουμε σελίδες της ιστορίας της Ελλάδας με τους πιο ξεχωριστούς ανθρώπους.... Νίκος Γκάτσος, Μάριος Πλωρίτης, Γιώργος Σεφέρης και τόση άλλοι...
Μοναδικό επίσης το γεγονός ότι οι δύο αγαπημένες συγγραφείς παιδικών βιβλίων Άλκη Ζέη και Ζωρζ Σαρρή είναι παιδικές "κολλητές" φίλες...
Ένα ακόμα εξαιρετικό βιβλίο της Άλκης Ζέης που μέσα από τη ζωή της, ξεφυλλίζουμε σελίδες της ιστορίας της Ελλάδας με τους πιο ξεχωριστούς ανθρώπους.... Νίκος Γκάτσος, Μάριος Πλωρίτης, Γιώργος Σεφέρης και τόση άλλοι...
Μοναδικό επίσης το γεγονός ότι οι δύο αγαπημένες συγγραφείς παιδικών βιβλίων Άλκη Ζέη και Ζωρζ Σαρρή είναι παιδικές "κολλητές" φίλες...
September 7, 2018
Ρομαντικό και νοσταλγικό το αυτοβιογραφικό βιβλίο της Άλκης Ζέη, αν και αναφέρεται σε δύσκολες και μελανές σελίδες της ελληνικής ιστορίας. Περιγράφει την ζωή της από όταν γεννήθηκε, τα ευτυχισμένα και ξένοιαστα παιδικά χρόνια στην Σάμο μαζί με την αγαπημένη της αδελφή, Λένα τον παππού και τις θείες της. Μας μεταφέρει στην Αθήνα της δεκαετίας του 1930, όπου μαθητεύει στην σχολή Αηδονοπούλου, την παντοτινή φιλιά της με την Ζώρζ Σαρή και τις πρώτες της συγγραφικές απόπειρες ( τα γράμματα που έγραφε για τον αρραβωνιαστικό της υπηρέτριάς τους!) καθώς και την δημιουργία του Κλούβιου στο κουκλοθέατρο της Ελένης Περάκη. Αμέσως μετά συναντάμε τα χρόνια της γερμανικής κατοχής, την γνωριμία της με τον άντρα της, τον Γιώργο Σεβαστίκογλου αλλά και με άλλους σπουδαίους ανθρώπους της καλλιτεχνικής διανόησης: τον Νίκο Γκάτσο, τον Μάριο Πλωρίτη, τον Ελύτη, τον Εμπειρίκο κλπ. Και τέλος μας μιλάει για τα απαίσια Δεκεμβριανά, την ένταξη της στο ΚΚΕ, τους αγώνες για την ελευθερία, το έργο της θείας της Διδώς Σωτηρίου, τον γάμο της με τον Σεβαστίκογλου, τις αναγκαστικές εξορίες τους.
April 1, 2020
Μέσα το βιβλίο γράφει για πραγματικά γεγονότα που έγιναν στην Ελλάδα και μας δείχνει πως ένας άνθρωπος είχε ένα άστρο πάνω από το κεφάλι του αλλά και πόσο δύσκολα ήταν όλα στη ζωή της ! Με πολύ κόπο όλα γίνονται έτσι τα κατάφερε και η ίδια ! Μετά από αυτό το βιβλίο θα διαβάσω σίγουρα όλα τις τα βιβλία και το επόμενο είναι η αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα πάλι από της εκδόσεις Μεταίχμιο. Είναι ένα βιβλίο το οποίο έχει μπλέξει την πραγματικότητα στην ζωή της αλλά και τη μυθοπλασία . Εάν κάποιος δεν έχει διαβάσει βιβλίο τις και του αρέσει η βιβλιογραφία το συστήνω ανεπιφύλακτα .
Γιατί και η καραντίνα θέλει και την καλοπέραση του .
Γιατί και η καραντίνα θέλει και την καλοπέραση του .
October 9, 2017
Διάβασα το "Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο" παρασυρόμενη από την αναφορά της Ξένιας Καλογεροπούλου σ'αυτό, στο βιβλίο "Γράμμα στον Κωστή". Και τι καλά που έκανα!
Γλυκό , με χιούμορ, απολαυστικό σε όλη του τη διάρκεια.
Περιγραφή της παιδικής και εφηβικής της ηλικίας, της νεότητάς της, όλα σε συνάρτηση με την συγγραφική της δραστηριότητα.
Η παιδική της αφέλεια και όλες οι διακυμάνσεις του χαρακτήρα της αντικατοπτρίζονται άρτια και ομαλά!
Το λάτρεψα!
Γλυκό , με χιούμορ, απολαυστικό σε όλη του τη διάρκεια.
Περιγραφή της παιδικής και εφηβικής της ηλικίας, της νεότητάς της, όλα σε συνάρτηση με την συγγραφική της δραστηριότητα.
Η παιδική της αφέλεια και όλες οι διακυμάνσεις του χαρακτήρα της αντικατοπτρίζονται άρτια και ομαλά!
Το λάτρεψα!
September 6, 2015
Καταρχήν αυτό το βιβλίο παίρνει 5 αστέρια όχι για το ίδιο το βιβλίο, το περιεχόμενο ή τη συγκλονιστική ιστορία του, αλλά γιατί ουσιαστικά μαζί του κουβαλάει και τη δική μου ιστορία, καθώς και πολλών άλλων "παιδιών" που μεγαλώσαμε με τις ιστορίες της Άλκης Ζέη και της Ζωρζ Σαρή.
Σχεδόν όσοι γράφουν εδώ πέρα κριτικές έχουν μια μεγάλη αγάπη για τα βιβλία, μια αγάπη που καλλιεργείται από την παιδική ηλικία και μας ακολουθεί διαρκώς. Αρχίζοντας να διαβάζουμε για πολλούς λόγους, αλλά πάντα βρίσκοντας έναν καλό φίλο σε στιγμές ηθελημένης και μη μοναξιάς, ταξιδέψαμε σε άλλους κόσμους και άλλες εποχές, ταυτιζόμενοι ή όχι με τους ήρωες και την ιστορία. Μπορεί πλέον να αποφεύγω να διαβάζω βιβλία Ελλήνων συγγραφέων (στην πλειοψηφία τους τα βρίσκω αφόρητα πληκτικά και καταθλιπτικά και ένα μεγάλο θέμα συζήτησης είναι το αν υπάρχει τελικά σύγχρονη ελληνική διανόηση) ξεκίνησα το μαγικό μου ταξίδι με την Άλκη Ζέη και το καπλάνι της βιτρίνας!! Έτσι, λίγο προτού κλείσω τα 30 και αναπολήσω τα χρόνια που πέρασαν δεν θα μπορούσε να πέσει στα χέρια μου καλύτερο βιβλίο!!!!
Αρκετά όμως για εμένα! Πόσο γεμάτη ζωή έζησε αυτή η γυναίκα! Τι σπουδαίους ανθρώπους γνώρισε! Τελικά, νομίζω ότι όλα είναι θέμα οικογένειας! Γαλουχήθηκε σε ένα σπίτι που αγαπούσαν τα γράμματα και οι παρέες της περιλάμβαναν το Χατζιδάκι, τη Μελίνα, το Γκάτσο, τον Ελύτη ενώ η Διδώ Σωτηρίου ήταν θεία της!!!! Και ο παππούς της διευθυντής της Ευαγγελικής Σχολής της Σμύρνης!!! Πόσοι σπουδαίοι άνθρωποι μαζεμένοι σε ένα σαλόνι (εντάξει, χωρίς τον παππού, αλλά αυτός πρωτοέδωσε τα ερεθίσματα)
Επίσης, μέσα σε όλες τις μορφές της διανόησης, δεν προέκυψε κανένας πολιτικός (άραγε είναι τυχαίο;) πέρα από μέλη του παράνομου ακόμα ΚΚΕ (όχι όμως με πολιτική καριέρα, αλλά με αριστερή δράση). Νομίζω ότι εκείνες οι εποχές ήταν πιο αθώες και γεμάτες ιδανικά... σήμερα οι καλλιτέχνες σίγουρα δεν είναι στην υπηρεσία της πατρίδας και σίγουρα δεν δέχονται διαταγές και εντολές από κάποιο κόμμα (το τελευταίο πιστεύω ότι δεν είναι απαραίτητα κακό). Ήταν τέτοιες οι συνθήκες,πάντως, που ίσως οι επιλογές να μην μπορούσαν να είναι διαφορετικές..... Ίσως, βλέποντας με μια άλλη σκοπιά τα πράγματα να μπορέσει κάποιος να δει και ποια ιδανικά λείπουν από την κοινωνία μας ώστε να οδηγηθούμε τελικά εδώ που οδηγηθήκαμε....
Πάντως, τουλάχιστον για όσους ανθρώπους ξέρω από όσους αναφέρονται στο βιβλίο, έμειναν πιστοί στα ιδανικά και τις απόψεις τους μέχρι τέλους. Είναι τιμή για την Ελλάδα ότι έζησαν αυτοί οι άνθρωποι, αλλά δυστυχώς, νομίζω ότι δεν έχει υπάρξει ανάλογη συνέχεια, ή αν υπάρχει, δεν έχει δεχτεί την προβολή που της αξίζει.....
Σχεδόν όσοι γράφουν εδώ πέρα κριτικές έχουν μια μεγάλη αγάπη για τα βιβλία, μια αγάπη που καλλιεργείται από την παιδική ηλικία και μας ακολουθεί διαρκώς. Αρχίζοντας να διαβάζουμε για πολλούς λόγους, αλλά πάντα βρίσκοντας έναν καλό φίλο σε στιγμές ηθελημένης και μη μοναξιάς, ταξιδέψαμε σε άλλους κόσμους και άλλες εποχές, ταυτιζόμενοι ή όχι με τους ήρωες και την ιστορία. Μπορεί πλέον να αποφεύγω να διαβάζω βιβλία Ελλήνων συγγραφέων (στην πλειοψηφία τους τα βρίσκω αφόρητα πληκτικά και καταθλιπτικά και ένα μεγάλο θέμα συζήτησης είναι το αν υπάρχει τελικά σύγχρονη ελληνική διανόηση) ξεκίνησα το μαγικό μου ταξίδι με την Άλκη Ζέη και το καπλάνι της βιτρίνας!! Έτσι, λίγο προτού κλείσω τα 30 και αναπολήσω τα χρόνια που πέρασαν δεν θα μπορούσε να πέσει στα χέρια μου καλύτερο βιβλίο!!!!
Αρκετά όμως για εμένα! Πόσο γεμάτη ζωή έζησε αυτή η γυναίκα! Τι σπουδαίους ανθρώπους γνώρισε! Τελικά, νομίζω ότι όλα είναι θέμα οικογένειας! Γαλουχήθηκε σε ένα σπίτι που αγαπούσαν τα γράμματα και οι παρέες της περιλάμβαναν το Χατζιδάκι, τη Μελίνα, το Γκάτσο, τον Ελύτη ενώ η Διδώ Σωτηρίου ήταν θεία της!!!! Και ο παππούς της διευθυντής της Ευαγγελικής Σχολής της Σμύρνης!!! Πόσοι σπουδαίοι άνθρωποι μαζεμένοι σε ένα σαλόνι (εντάξει, χωρίς τον παππού, αλλά αυτός πρωτοέδωσε τα ερεθίσματα)
Επίσης, μέσα σε όλες τις μορφές της διανόησης, δεν προέκυψε κανένας πολιτικός (άραγε είναι τυχαίο;) πέρα από μέλη του παράνομου ακόμα ΚΚΕ (όχι όμως με πολιτική καριέρα, αλλά με αριστερή δράση). Νομίζω ότι εκείνες οι εποχές ήταν πιο αθώες και γεμάτες ιδανικά... σήμερα οι καλλιτέχνες σίγουρα δεν είναι στην υπηρεσία της πατρίδας και σίγουρα δεν δέχονται διαταγές και εντολές από κάποιο κόμμα (το τελευταίο πιστεύω ότι δεν είναι απαραίτητα κακό). Ήταν τέτοιες οι συνθήκες,πάντως, που ίσως οι επιλογές να μην μπορούσαν να είναι διαφορετικές..... Ίσως, βλέποντας με μια άλλη σκοπιά τα πράγματα να μπορέσει κάποιος να δει και ποια ιδανικά λείπουν από την κοινωνία μας ώστε να οδηγηθούμε τελικά εδώ που οδηγηθήκαμε....
Πάντως, τουλάχιστον για όσους ανθρώπους ξέρω από όσους αναφέρονται στο βιβλίο, έμειναν πιστοί στα ιδανικά και τις απόψεις τους μέχρι τέλους. Είναι τιμή για την Ελλάδα ότι έζησαν αυτοί οι άνθρωποι, αλλά δυστυχώς, νομίζω ότι δεν έχει υπάρξει ανάλογη συνέχεια, ή αν υπάρχει, δεν έχει δεχτεί την προβολή που της αξίζει.....
March 28, 2020
Εν μεσω πανδημιας διαλεξα να ακουσω το πρωτο μου audio book. Με την γλυκια, γιαγιαδιστικη φωνη της Αλκης, παρηγορο και συγκινητικο, ταξιδιαρικο και νοσταλγικο, η τελεια συντροφια μεσα στην απελπισια της περιοδου.
January 23, 2016
Τι κρίμα που τελείωσε τόσο γρήγορα!
Δεν μου έφτασε ούτε για δυο μέρες!
Αναμνήσεις μιας άλλης εποχής με την πένα της Άλκης Ζέη. Άλλοι άνθρωποι, άλλη παιδεία ... Εικόνες οριστικά χαμένες ...
Έκανα γέλια με την περιγραφή της συγγραφέως για τη γιαγιά της. Μου φάνηκε πολύ αστεία : όταν ο αυστηρός μπαμπάς της έγραφε γράμμα στη μαμά του ζητούσε από την Άλκη και τη Λενούλα, την αδελφή της, να γράψουν στο τέλος τους δικούς τους χαιρετισμούς στη γιαγιά. Ήταν όμως μια γιαγιά που τα κορίτσια δε τη χώνευαν και δεν την είχαν ζήσει καθόλου μια και έμενε μόνιμα στην Κρήτη. Έγραφαν πειθήνια το γράμμα αλλά κάτω από το τραπέζι έβγαζαν τα παπούτσια τους και μούντζωναν με ανοιχτά τα δάχτυλα των ποδιών τους!
Ο Κλούβιος ήταν δημιούργημα της Ζέη, οι περιπέτειες του οποίου χάθηκαν για πάντα με τον πόλεμο.
Για μένα το βιβλίο τελείωσε απότομα. Θα μπορούσε να γράψει και άλλα ακόμα ... Είχε τόσες πολλές ιστορίες ακόμα να πει ...
Δεν μου έφτασε ούτε για δυο μέρες!
Αναμνήσεις μιας άλλης εποχής με την πένα της Άλκης Ζέη. Άλλοι άνθρωποι, άλλη παιδεία ... Εικόνες οριστικά χαμένες ...
Έκανα γέλια με την περιγραφή της συγγραφέως για τη γιαγιά της. Μου φάνηκε πολύ αστεία : όταν ο αυστηρός μπαμπάς της έγραφε γράμμα στη μαμά του ζητούσε από την Άλκη και τη Λενούλα, την αδελφή της, να γράψουν στο τέλος τους δικούς τους χαιρετισμούς στη γιαγιά. Ήταν όμως μια γιαγιά που τα κορίτσια δε τη χώνευαν και δεν την είχαν ζήσει καθόλου μια και έμενε μόνιμα στην Κρήτη. Έγραφαν πειθήνια το γράμμα αλλά κάτω από το τραπέζι έβγαζαν τα παπούτσια τους και μούντζωναν με ανοιχτά τα δάχτυλα των ποδιών τους!
Ο Κλούβιος ήταν δημιούργημα της Ζέη, οι περιπέτειες του οποίου χάθηκαν για πάντα με τον πόλεμο.
Για μένα το βιβλίο τελείωσε απότομα. Θα μπορούσε να γράψει και άλλα ακόμα ... Είχε τόσες πολλές ιστορίες ακόμα να πει ...
July 26, 2015
"Παράξενη που είναι η μνήμη μου! Για πολλά ακόμα και ασήμαντα πράγματα θυμάμαι και την παραμικρή λεπτομέρεια, και άλλα πολύ σημαντικά έχουν σβήσει τελείως. Κι ήθελα τόσο να τα θυμηθώ! Μα πάνε πια..."
Κι όμως η Άλκη Ζέη καθηλώνει με τις αναμνήσεις της. Ένας λόγος που κυλάει αβίαστα, μια ζωή που συναρπάζει, που συνδέεται με τόσους ανθρώπους, κάποιους περισσότερο και κάποιους λιγότερο γνωστούς, που περνά τόσα ιστορικά γεγονότα, τα οποία διαμόρφωσαν τον ψυχισμό της. Διάλογοι και καταστάσεις που προκαλούν γέλιο αλλά και συγκίνηση, εικόνες που μένουν χαραγμένες στη μνήμη εξαιτίας της τραγικότητάς τους, και μια Άλκη που τη μια αφηγείται με την αφέλεια της νιότης και την άλλη σχολιάζει με τη ματιά της ενήλικης πια γυναίκας.
Ως λάτρης του Εμπειρίκου και του Καρόλου Κουν εκτίμησα ιδιαίτερα τις σελίδες που αφιέρωσε σε εκείνους, στις συζητήσεις και τις περιγραφές τους.
Κι όμως η Άλκη Ζέη καθηλώνει με τις αναμνήσεις της. Ένας λόγος που κυλάει αβίαστα, μια ζωή που συναρπάζει, που συνδέεται με τόσους ανθρώπους, κάποιους περισσότερο και κάποιους λιγότερο γνωστούς, που περνά τόσα ιστορικά γεγονότα, τα οποία διαμόρφωσαν τον ψυχισμό της. Διάλογοι και καταστάσεις που προκαλούν γέλιο αλλά και συγκίνηση, εικόνες που μένουν χαραγμένες στη μνήμη εξαιτίας της τραγικότητάς τους, και μια Άλκη που τη μια αφηγείται με την αφέλεια της νιότης και την άλλη σχολιάζει με τη ματιά της ενήλικης πια γυναίκας.
Ως λάτρης του Εμπειρίκου και του Καρόλου Κουν εκτίμησα ιδιαίτερα τις σελίδες που αφιέρωσε σε εκείνους, στις συζητήσεις και τις περιγραφές τους.
December 29, 2013
Το διάβασα μονορούφι σε ένα βράδυ...ήθελα κι άλλο...έπρεπε να γράψει κι άλλο!
Γι αυτούς που αγαπάνε τη Ζεη θα είναι ιδανικό ανάγνωσμα και θα θελήσουν να επανέρθουν στα προηγούμενα πονήματά της γιατί συναντάμε πολλούς ανθρώπους που έχουν πρωταγωνιστήσει όχι μονο στη ζωή της αλλά και στα βιβλία της. Πολύ νοσταλγικό, πολύ συγκινητικό μιλάει για μια Αθήνα που όλοι θα θέλαμε να γνωρίσουμε και για εποχές που θα θέλαμε να έχουμε ζήσει!
Γι αυτούς που αγαπάνε τη Ζεη θα είναι ιδανικό ανάγνωσμα και θα θελήσουν να επανέρθουν στα προηγούμενα πονήματά της γιατί συναντάμε πολλούς ανθρώπους που έχουν πρωταγωνιστήσει όχι μονο στη ζωή της αλλά και στα βιβλία της. Πολύ νοσταλγικό, πολύ συγκινητικό μιλάει για μια Αθήνα που όλοι θα θέλαμε να γνωρίσουμε και για εποχές που θα θέλαμε να έχουμε ζήσει!
November 21, 2016
Ωραία βόλτα στα παλιά... όχι μακρινά χρόνια
Displaying 1 - 30 of 109 reviews