Για ποιον είναι τα δάκρυα Σιμόνη

by Στέλιος Στυλιανού

Για ποιον είναι τα δάκρυα, Σιμόνη;
Δεν μπορείς ούτε εσύ να ξεχωρίσεις πια. Είναι τόσοι εκείνοι που έχασες, τόσοι εκείνοι που ξεριζώθηκαν από τη ζωή σου χωρίς να τους πεις αντίο.
Και τώρα; Τι κάνεις τώρα;
Λυπάσαι. Θυμώνεις. Αναρωτιέσαι...
Ποια μοίρα είναι αυτή που καταδικάζει έναν ολόκληρο λαό να κρύβεται, να διώκεται, να υποφέρει; Ποια κατάρα είναι αυτή που οδηγεί μια οικογένεια σαν τη δική σου στο χωρισμό; Κι ο έρωτας; Μπορεί η αγάπη να ευδοκιμήσει μέσα σε έναν κλοιό πολέμου, βίας και εγκλημάτων; Έχει τη δύναμη να σε αιχμαλωτίσει αιώνια σε ένα ευτυχισμένο όνειρο δίχως τέλος;
Οι απαντήσεις μένουν μετέωρες. Ψηλαφίζεις με αγωνία το λαιμό σου. Σε εκείνο το σημείο κρεμόταν κάποτε το ολόχρυσο μενταγιόν σου. Από τη μια μεριά ήταν χαραγμένο το αστέρι του Δαβίδ, από την άλλη το όνομά σου. Το πρόσφερες στον Μάριο. "Για να μη με ξεχάσεις", του ψιθύρισες και αυτός, με τη σειρά του, σου έδωσε το βαφτιστικό σταυρό του. "Για να σε φυλάει από κάθε κακό".
Σε προφύλαξε όμως; Τήρησε την υπόσχεσή του; Κοίταξε πίσω, στο παρελθόν. Άφησε τις αναμνήσεις σου να σε ταξιδέψουν. Ο χρόνος δεν κυλάει πια. Στέκεται και σε περιμένει... 1938, 1943, 1948... Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Παλαιστίνη...
Όπου κι αν πηγαίνεις, όπου κι αν βρίσκεσαι, κουβαλάς τη μοναξιά σου, Σιμόνη. Σαν τη φθαρμένη βαλίτσα και το βιολί σου, δεν την αποχωρίζεσαι ποτέ. Κάποτε, όμως, ακόμα και αυτή, θα συναντήσει το ταίρι της. Και τότε, η μελωδία από ένα ακορντεόν θα επουλώσει όλες τις ανοιχτές πληγές σου.

368 pages, Unknown Binding

First published January 1, 2006

Reviews

[Αφροδίτη Μανουσάκη · Rating 5 out of 5]

Πιστεύω ότι είναι από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει. Αν και η αναφορά σε ιστορικά στοιχεία με κουράζει πολλές φορές, σε αυτό το μυθιστόρημα ήταν απαραίτητη. Ο συγγραφέας μέσα από την ζωή της πρωταγωνίστριας του, Σιμόνης, καταφέρνει να μιλήσει για τον πόλεμο ανάμεσα σε ανθρώπους άλλων εθνών και άλλων θρησκειών. Φέρνει τους πρωταγωνιστές του πότε στην πλευρά των "καλών" και πότε στην πλευρά των "κακών" δείχνοντας έτσι έμμεσα ότι ο πόλεμος είναι ότι πιο παράλογο υπάρχει και δεν υπάρχουν θύτες και θύματα με την έννοια που το καταλαβαίνουμε, παρά μόνο θύματα και ο ανθρώπινος πόνος. Πολύ ωραία ιστορία, κυλάει γρήγορα και δεν έχει υπερβολές. Μέσα σε 365 σελίδες τόσα πολλά γεγονότα και εξελίξεις. Πολύ καλό!

[Georgette Nanou · Rating 4 out of 5]

 Πολύ καλό βιβλίο με πολλά ιστορικά γεγονότα για τους Εβραίους και την εθνικότητά τους.Και σε αυτό το βιβλίο κύριος ήρωας είναι η γυναίκα.Ιστορία σε μία συγκεκριμένη εποχή με τα εκάστοτε ιστορικά και πολιτικά ντοκουμέντα που περνά ο συγγραφέας μέσω από την πλοκή μιας όμορφης ιστορίας γεμάτη αγάπη,έρωτα,πόνο,μίσος και πόλεμο.Κυλά πολύ γρήγορα χωρίς υπερβολές και που το ζείς.