Η Μαρουσώ, ένα πλάσμα χαρισματικό κι ευλογημένο που σκορπούσε απλόχερα την αγάπη, χτυπήθηκε από μοίρα τραγική. Άντεξε την ορφάνια. Άντεξε και τον βιασμό. Όταν όμως ήρθε η στιγμή της πιο αδυσώπητης δοκιμασίας, η ζωή της πέρασε στα σκοτεινά μονοπάτια του μίσους και της εκδίκησης για την ευτυχία που της έκλεψαν.
Και τότε, από άγγελος της αγάπης γίνεται τιμωρός και δε διστάζει να πουλήσει την ψυχή της στον διάβολο προκειμένου να εκδικηθεί εκείνους που της άρπαξαν ό,τι πολυτιμότερο είχε στη ζωή, και στέγνωσαν την καρδιά της. Η μέλισσα, που μέχρι τώρα έδινε μόνο μέλι, ετοιμάζει το φονικό κεντρί της.
Όταν θα συναντηθεί με την Αννέζα, το γλυκό κορίτσι που ερωτεύτηκε τον Κωσταντή κι έκανε μαζί του όνειρα, το πεπρωμένο θα τους παίξει παιχνίδια δύσκολα κι απρόβλεπτα.
Μαρουσώ και Ανέζα. Δυο γυναίκες που η μοίρα δεν τους φέρθηκε σωστά. Ένα βιβλίο που κυλάει και περνά ευχάριστα η ώρα σου, αλλα οχι το καλύτερο της συγγραφέως. Ειδικά μετά απο τόσα βιβλία που έχει γράψει, περίμενα η επιμέλειά του να ήταν καλύτερη. Λάθη στα ονόματα και επαναλαμβανόμενες εκφράσεις πάνω απο 3 φορές, μειώνουν την προσπάθειά της. Δεν ειναι οτι δεν μου άρεσε, απλα σαν αναγνώστρια της έγινα πιο απαιτητική..
Διαβάζεται ευχάριστα χωρίς να κουράζει.Διαφορετικό ύφος απο τα προηγούμενα της. Επαναλαμβανόμενες ερωτήσεις ιδιες απαντησεις σε σημειο να γυριζω πίσω γιατί δε το πιστευα, ειναι ένα απο τα αρνητικά του βιβλίου!Δεν ειναι άσχημο αλλά περίμενα κάτι διαφορετικό, του έλλειπε αυτό το κάτι, συγχρόνως μου θυμισε κάποιο άλλο δε θα αναφέρω ποιο γιατί θα χάσει όλη του τη μαγεία.
Η ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ ΕΙΝΑΙ 3,5 Ένα πολύ ωραίο βιβλίο το οποίο ξεκινάει αρκετά δυνατά και σε κρατάει σαν αναγνώστη από την αρχή. Η ιστορία εκτυλίσσεται στην επαρχία και οι πρωταγωνίστριες μας είναι δύο γυναίκες που οι ζωές του συναντιούνται, από εκεί και έπειτα βλέπουμε την κοινή τους πορεία. Αν και στην αρχή εντυπωσιάστηκα από την πλοκή και την ένταση το τέλος ήταν απογοητευτικό γιατί όλο αυτό το χτίσιμό της ιστορίας διαλύεται με αποτέλεσμα να είναι αρκετά κουραστικό. Ακόμα μου άφησε και αρκετά αναπάντητα ερωτήματα, με αποτέλεσμα να μην είναι ολοκληρωμένοι οι χαρακτήρες, γενικά θα έλεγα το ότι το βιβλίο κλείνει απότομα. Κάνοντας μία παρατήρηση ακόμα για τους χαρακτήρες θα έλεγα ότι δεν υπήρχε κάποιος άντρας πρωταγωνιστής. Όλους τους αντρικούς χαρακτήρες θα τους χαρακτήριζα βοηθητικούς για την πλοκή, το οποίο δεν μου άρεσε γιατί δεν υπήρξε κάποια εξέλιξη για αυτούς. Ωστόσο παρά τα παραπάνω θα έλεγα ότι είναι έναν αρκετά αξιόλογο βιβλίο.
Έχοντας έρθει πολύ πρόσφατα σε πρώτη επαφή με το συγγραφικό έργο της κυρίας Πανταζή, ξεκίνησα να διαβάζω με μεγάλη χαρά κι ενθουσιασμό το τελευταίο της πόνημα, με τον πολλά υποσχόμενο τίτλο "Η εκδίκηση έσταζε μέλι". Μην μου πείτε πως δεν σας προδιαθέτει ότι θα διαβάσετε μια ιστορία γεμάτη πάθος κι έντονα συναισθήματα, μίση και εκδίκηση, γιατί μάλλον θα πείτε ψέματα και δεν είναι σωστό. Όπως και να 'χει, κάτι παρόμοιο περίμενα κι εγώ ωστόσο, βρέθηκα αντιμέτωπη με κάτι αρκετά διαφορετικό από αυτό που είχα στο μυαλό μου, αλλά κι από στο οποίο είχε συνηθίσει η συγγραφέας το αναγνωστικό της κοινό όλα αυτά τα χρόνια, ενισχύοντας την άποψή μου πως οι σύγχρονοι λογοτέχνες προσπαθούν να κάνουν στροφή στο ύφος του, αν και για μένα αυτό πρέπει να το καλλιεργείς από το ξεκίνημά σου και στην πορεία, να συντηρείται.
Η Μαρουσώ είναι μια κοπέλα που παρά την ζωντάνια της και την αγάπη της για τη ζωή, αλλά και τις τόσες δυνατότητές της να πετύχει σπουδαία πράγματα, χτυπιέται αλύπητα από τη μοίρα που χωρίς ιδιαίτερο λόγο, δεν μοιάζει να είναι ελαστική μαζί της. Κι όμως, εκείνη καταφέρνει να φανεί δυνατή, να σταθεί στα πόδια της και να μην λυγίσει κάτω από το βάρος του κακού της ριζικού, φτάνοντας στο σημείο εκείνο που η ζωή με τον δικό της τρόπο, της φέρνει την δυνατότητα να εκδικηθεί για όλα εκείνα που της στέρησαν. Κι εκείνη δεν θα διστάσει, παρά θα αρπάξει την ευκαιρία φτάνοντας πολλές φορές στα άκρα, δοκιμάζοντας τον εαυτό της, ίσως και την συνείδησή της. Μέχρι που στο δρόμο της θα βρεθεί η Αννέζα και οι ισορροπίες θα διαταραχθούν και οι δύο γυναίκες θα καταλάβουν πως ίσως να είναι πιόνια στο παιχνίδι που η μοίρα όρισε για εκείνες.
Θα ξεκινήσω από τα θετικά του βιβλίου, όχι επειδή είμαι καλός άνθρωπος, αλλά επειδή πιστεύω πως οφείλω να τα αναγνωρίσω. Το βιβλίο είναι ιδιαίτερα καλογραμμένο, με στρωτό λόγο και αφήγηση που ρέει, αλλά και με διαλόγους ζωντανούς, γεμάτους ενέργεια και συναίσθημα που αυτό μεταδίδεται άμεσα και εύκολα στον αναγνώστη. Επιπλέον, αρκετά καλοδουλεμένο θα χαρακτήριζε κανείς και το ψυχογράφημα των δύο κεντρικών ηρωίδων, της Μαρουσώς και της Αννέζας, αν και πιστεύω πως είναι ξεκάθαρη η προτίμηση και η αδυναμία της συγγραφέως στην πρώτη, όχι μόνο επειδή της αφήνει περισσότερο χώρο και της προσφέρει περισσότερο χρόνο, αλλά επειδή μοιάζει ακόμα και στις πιο σκληρές στιγμές της να καλύπτεται από ένα πέπλο αγάπης και κατανόησης, που ίσως θα μπορούσε να είναι και κάπως πιο συγκαλυμμένο.
Και θα περάσω τώρα στα αρνητικά της υπόθεσης, γιατί κι αυτά πρέπει να τα λέμε. Αν και όπως προανέφερα οι διάλογοι είναι ζωντανοί και διέπονται από αρκετό ρεαλισμό, επαναλαμβάνονται σε υπερβολικά μεγάλο βαθμό, τόσο που έπιασα τον εαυτό μου να ανατρέχει μερικές σελίδες πίσω για να διαπιστώσει αν ήταν αλήθεια ή η ιδέα μου. Και αυτό είναι κάτι που θα το καταλάβαινα να συνέβαινε στο βιβλίο ενός πρωτάρη συγγραφέα, αλλά θεωρώ πως όσο ένας δημιουργός προχωράει κι εξελίσσεται, οφείλει να δίνει λίγο μεγαλύτερη σημασία στις λεπτομέρειες που μπορεί να κάνουν τη διαφορά. Από 'κει κι έπειτα, πιστεύω πως το βιβλίο είναι ιδιαίτερα προβλέψιμο, ειδικά για τους τακτικούς αναγνώστες του είδους, και πως ίσως να το κάνει ακόμα πιο προβλέψιμο η σχετικά πρόσφατη κυκλοφορία ενός άλλου βιβλίου με το οποίο έχουν πολλά κοινά σημεία, άρα μπορεί να σας οδηγήσει σε εύκολα συμπεράσματα.
Όπως και να 'χει, "Η εκδίκηση έσταζε μέλι" είναι ένα βιβλίο καλογραμμένο, ευκολοδιάβαστο κι ευχάριστο, που το δίχως άλλο, δεν θα σας κουράσει, αλλά δεν θα σας προσφέρει και την συγκίνηση εκείνη που πιθανότατα αναζητούσατε όταν το πήρατε στα χέρια σας. Σίγουρα θα θέλατε κάτι παραπάνω, ίσως μια μεγαλύτερη και όχι τόσο εμφανής ανατροπή, ένα αίσθημα που σίγουρα ενισχύει ακόμα περισσότερο ο τίτλος και η περίληψη, που ίσως γεννούν μεγαλύτερες προσδοκίες από αυτές που θα έπρεπε. Τέλος, θέλω να αναφέρω πως είναι συγκινητικό είναι το γεγονός πως το βιβλίο αυτό η συγγραφέας το αφιερώνει στη μνήμη της αδικοχαμένης της αδερφής, Καίτης Οικόνομου, που χωρίς καμία αμφιβολία μας λείπει πολύ.
Πολύ δυνατή ιστορία γεμάτη μίση, έρωτες, ανατροπές κ εκδίκηση βέβαια(που στάζει μέλι!!) Μου θύμισε σε κάποιο σημείο ένα άλλο αγαπημένο μου βιβλιο, αλλά νομίζω πως είναι λογικό όταν έχουμε διαβάσει τόσα ειδικά όταν είναι ίδιας εποχής! Στα μειονεκτήματα του βιβλίου η επιμέλεια! Ορθογραφικά-συντακτικά, επαναλαμβανόμενος διάλογος κ στην αρχή του βιβλίου ένα σημείο που αναιρείται! Παρόλαυτα αξίζει να το διαβάσετε, υπέροχη η γραφή της κας Πανταζή!!! Καλοτάξιδο να 'ναι!
Ένα πολύ ωραίο βιβλίο το οποίο είναι πραγματικά καθηλωτικό. Μου άρεσαν πολύ και οι δυο ιστορίες των γυναικών. Όμως σε κάποια σημεία ήταν αρκετά αργό, κάτι που λίγο με κούρασε. Σχεδόν από τη μέση και μετά προβλέπεις την ιστορία κάτι που εμένα προσωπικά δεν με ενόχλησε καθόλου. Το τέλος ήταν αναμενόμενο αν και θα ήθελα να μάθω τι έγινε και λίγο παρακάτω.
Μετά από άλλα βιβλία της συγγραφέως που είχα διαβάσει και που δεν με είχαν ενθουσιάσει (με εξαίρεση τον Κουρσάρο της καρδιάς ��ου)το συγκεκριμένο μπορώ να πω ότι μου άρεσε αρκετά και από άποψη πλοκής και γραφής που νομίζω ότι είναι διαφορετική και καλύτερη.Βιβλίο καλογραμμένο και η αφήγηση τόσο ζωντανή με τις εκάστοτε περιγ��αφές τοπίων,που κυλά γρήγορα και μία πολύ καλή σκιαγράφηση χαρακτήρων,χωρίς φυσικά να παραλείπονται οι επαναλαμβανόμενοι διάλογοι και η προβλεψιμότητα από ένα σημείο και μετά της ιστορίας.Ταξίδι μέσα στον πόνο,την αγωνία ανάμεσα σε δύο γυναίκες που βίωσαν η κάθε μία τους τον έρωτα,την απώλεια,την λύτρωση.Δύο ιστορίες που δένουν όμορφα μεταξύ τους και που συμπάσχεις με τους πρωταγωνιστάς ,αισθάνοντας μαζί τους όλα τα συναισθήματα και που στο τέλος ανακουφίζεσαι με την τροπή και τον ερχομό της θείας Δίκης.
Ένα ταξίδι περιπλάνησης στον 20 αιώνα όπου βιώνουμε τον πόνο και τις αγωνίες τριών γυναικών που άλλοι αποφάσισαν για την μοίρα τους. Η κάθε μια έχει να διηγηθεί μια διαφορετική ιστορία που συνάμα όμως είναι τόσο ίδιες. Έρωτας, πόνος, απώλεια, και τέλος αναγέννηση. Γιατί ο άνθρωπος μπορεί να αλλάξει είτε με πολύ αγάπη είτε με πολύ πόνο.Ένα πραγματικά υπέροχο βιβλίο,από τη Κα ΦΑΝΗ ΠΑΝΤΑΖΗ. Έχω διαβάσει και το, Η Νύχτα των Γιασεμιών,και φυσικά όπως και τότε έτσι και τώρα με ενθουσίασε! ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!!
Είναι ένα βιβλίο που διαβάζεται εύκολα κ γρήγορα. Συμπαθητική η πλοκή, σου τραβάει την προσοχή. Χρειαζόταν ωστόσο περισσότερη προσοχή στην επιμέλεια, καθώς εντόπισα λάθη που δεν θα έπρεπε να υπάρχουν σε βιβλίο απο τοσο γνωστές εκδόσεις.