Αυτό που τις ένωσε ήταν το γάλα της ίδιας γυναίκας. Δεσμός άρρηκτος και ισχυρός όμοιος με αυτόν του αίματος. Αυτό που τις χώρισε, η καταστροφή της Σμύρνης. Για την Κλειώ και τη Λυγερή όλα άλλαξαν στην ανέφελη ζωή τους μέσα σε μια μέρα. Άφησαν την πατρίδα τους πνιγμένη στο αίμα και στους λυγμούς ακολουθώντας τα καραβάνια των ξεριζωμένων. Έναν δρόμο δύσβατο και άγνωστο, χώρια η μία από την άλλη. Η υπόσχεση μία απ όταν ήταν μικρά κορίτσια, από τότε που έκλειναν τα μάτια και σιγοτραγουδούσαν κάτω από τη μουριά. Η Κλειώ, ως αγωνίστρια, δεν ήθελε να ξεχάσει. Η Λυγερή, πιο ευάλωτη, δεν μπορούσε να θυμηθεί. Η φρίκη που βίωσε δεν ήταν σύμμαχός της. Η αναζήτηση ξεκινάει για την Κλειώ με μόνο οδηγό την πυξίδα της καρδιάς. Τι θα βρεθεί στον διάβα της δεν ξέρει, μα δεν το βάζει κάτω, με πείσμα συνεχίζει... Τον όρκο της θα τον κρατήσει ό,τι κι αν γίνει, όσο καιρό και αν χρειαστεί να περιμένει... Η ιστορία τους αποτελεί ένα μάθημα αγάπης, ελπίδας και πίστης στον άνθρωπο που όσοι τη διαβάσουν δεν θα την ξεχάσουν.
Η Ζωγραφιά Τσαβέα γεννήθηκε στη Νέα Απολλωνία Θεσσαλονίκης. Εκεί έζησε τα παιδικά και εφηβικά της χρόνια. Σπούδασε και ασχολήθηκε με τη μικροβιολογία για ένα διάστημα. Η αγάπη της, όμως, για τα βιβλία την ώθησε να εγκαταλείψει τη σχολή και να απασχοληθεί στο βιβλιοπωλείο του συζύγου της στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Το πολυτιμότερο πράγμα που απέκτησε όλα αυτά τα χρόνια είναι οι δύο κόρες της. Το γράψιμο την προκαλούσε από τον καιρό που ήταν μαθήτρια, αλλά τώρα θεώρησε ότι έφτασε ο κατάλληλος χρόνος να ασχοληθεί μαζί του. Πιστεύει πως στη ζωή καθετί γίνεται μόνο άμα ωριμάσει.
Το λουλούδι της ψυχής μου της κ. Τσαβέα είναι ένα ατμοσφαιρικό βιβλίο που παρόλο η ιστορία είναι χιλιοειπωμένη (1922 είναι αυτό ) δε στάματα να εκπλήσσει τον αναγνώστη με ολοζώντανες περιγραφές χωρίς να κουράζουν και χαρακτήρες που μπορείς να ταυτιστείς μαζί τους . είναι ένα παράθυρο να (βιώσει) ο αναγνώστης την εποχή της μικρασιατικής καταστροφής . χαιρόμαστε πραγματικά που μας δόθηκε η ευκαιρία να το διαβάσουμε . ευχόμαστε επίσης να το δούμε να ζωντανεύει στην μεγάλη οθόνη με το καλό
ΜΕ αρέσει το βιβλίο ΑΦΟΥ και λατρεύω να διαβάζω αληθινές ιστορίες καθώς και μυθιστορήματα με φόντο τη Μικρασιατική καταστροφή. Έχω διαβάσει η αλήθεια είναι πολλά για εκείνη την περίοδο, άλλα με κέρδισαν από τις πρώτες σελίδες και άλλα με άφησαν με την αίσθηση πως διάβαζα μια καταγραφή των ιστορικών γεγονότων χωρίς να μιλήσουν καθόλου στην ψυχή...Προσωπικά θέλω να μαθαίνω τα ιστορικά στοιχεία της εποχής(που δυστυχώς δεν διδαχθήκαμε στο σχολείο) αλλά ταυτόχρονα δίνω περισσότερη βαρύτητα στο μυθιστορηματικό κομμάτι και στα συναισθήματα που μου δημιουργούνται(αλλιώς θα προτιμούσα τα καθαρά ιστορικά βιβλία).
Έχοντας διαβάσει το δεύτερο μυθιστόρημα της κ.Τσαβέα και διαβάζοντας το οπισθόφυλλο του συγκεκριμένου βιβλίου ήταν μονόδρομος να το αποκτήσω-διαβάσω και αυτό.
Κλειώ και Λυγερή οι πρωταγωνίστριες του βιβλίου. Τους ένωσε το γάλα της ίδιας γυναίκας που τις έθρεψε!!!Μεγάλωσαν μαζί σαν αδερφές και τους χώρισε η καταστροφή της Σμύρνης. Θα ακολουθήσουν ξεχωριστά καραβάνια, θα πάρουν το δρόμο της προσφυγιάς και θα βρεθούν σε διαφορετικές περιοχές της Ελλάδας. Η Κλειώ θα αναζητήσει την Λυγερή, ακολουθώντας την διαίσθηση της και έχοντας για οδηγό το ένστικτο πως είναι ζωντανή, για να εκπληρωθεί η υπόσχεσης που έδωσαν μικρές όταν έκαναν κούνια κάτω από μία μουριά στον κήπο της Λυγερής!!!
Όσες δυσκολίες όμως κι αν αντιμετωπίσει (κι είναι πολλές!!!) είναι αποφασισμένη να τηρήσει τον όρκο που έδωσε στην αδερφική της φίλη....
Η Κλειώ της, είχε τη δύναμη να με πάρει από το χέρι και να με οδηγήσει στους ίδιους δρόμους της προσφυγιάς που διάβηκε κι εκείνη.Σ'αυτούς τους δρόμους συνάντησα κι άλλους ξεριζωμένους, μου διηγήθηκαν την δική τους ιστορία, κι ακόμα και τώρα δεν ξέρω ποια με συγκίνησε, ποια με πόνεσε πιο πολύ!!!
Ένας ύμνος στη φιλία και στη δύναμη της ζωής, που συνεχίζεται όσες αντιξοότητες κι αν προκύψουν.
Ένα βιβλίο με ιστορίες προσφυγιάς που παρόμοιες ίσως έχω διαβάσει αλλά δοσμένες με την ξεχωριστή γραφή της συγγραφέως που σε πιάνει από το χέρι, σε οδηγεί στα μονοπάτια των ηρωίδων και μιλάει κατευθείαν στην καρδιά!!!
Είχα πει "ΑΕΚΕΤΑ!" Όχι άλλη Σμύρνη, όχι άλλος Πόντος. Έχω διαβάσει δεκάδες μυθιστορήματα με αυτό το θέμα και με είχαν κουράσει. Έλα όμως που έπεσε στα χέρια μου το συγκεκριμένο και με δελέασε καταρχάς με το εξώφυλλό του και κατόπιν με την περίληψή του. Και πραγματικά το απόλαυσα! Γιατί σημασία δεν έχει να ξανακούσεις μια χιλιοειπωμένη ιστορία, αλλά ο τρόπος που την ακούς και στη συγκεκριμένη περίπτωση που τη διαβάζεις. Μια ιστορία γραμμένη τόσο ζωντανά, ώστε να τη ζεις σε κάθε σημείο της. Χαίρεσαι, πονάς, απελπίζεσαι και ταυτόχρονα ελπίζεις μαζί με τις πρωταγωνίστριες. Ένας ύμνος στη φιλία, την ελπίδα, την άδολη αγάπη.... Τι να πω... πραγματικά υπέροχο!!!
Ωραίο, καλογραμμένο κ συγκινητικό με εξαίρεση τις 50 σελιδες, που αναφέρονται στην περιπέτεια με τους τσιγγάνους, κ τις 30 σελιδες, οι οποίες χρησιμεύουν ως πρόσθετη μαρτυρία για τη γενοκτονία των Ποντίων
Αρχικά το όμορφο εξώφυλλό του, το γεγονός ότι πρόκειται για αληθινή ιστορία και η περίληψή του ήταν τα πρώτα θετικά του.....το τοπικό, ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο γνωστό και εκ της βασικής θεματολογίας της ελληνικής πεζογραφίας, ωστόσο η εξιστόρηση της παιδικής, εφηβικής και ενήλικης ζωής της Κλειώς και της Λυγερής δεν περιορίζεται απλώς στην αφήγηση του πριν και μετά, με αφετήριο γεγονός την Μικρασιατική Καταστροφή. Η συγγραφέας εστιάζει περισσότερο στην αληθινή φιλία των δύο κοριτσιών, στον άρρηκτο δεσμό τους που δεν καταλύθηκε ποτέ, παρά τις αντιξοότητες και τον αποχωρισμό κάτω από τραγικές συνθήκες, στην ελπίδα, στην πίστη προς τους ανθρώπους και τις αξίες της τιμής, της αγάπης, του θάρρους και της εγκαρτέρησης, που άλλες φορές το βάρος της ιστορίας και της απόγνωσης συνθλίβει αθέλητα, στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως παρέμειναν αναλλοίωτες και αποτέλεσαν την κινητήριο δύναμη της συνεχούς αναζήτησης με τη συγκινητική κατάληξη ....για πρώτη συγγραφική προσπάθεια επιτυχής και το αποτέλεσμα αυτής ένα πολύ καλό μυθιστόρημα, το οποίο προτείνω ανεπιφύλακτα ....