Stefan Zweig, bu kez gündelik yaşamın içinde yatan gizil bilgeliği keşfe çağırıyor okurunu. Kahramanımız, duyduğu taşkın merakla Paris’in nehir gibi akan kalabalığına karıştığında kentin ona nasıl sürprizlerle yanıt vereceğinden habersiz görünüyor. Sherlock Holmes bakışıyla insan portrelerini çıkarırken birden gözleyen ile gözlenenin, av ile avcının, öğreten ile öğrenenin yer değiştirdiği baş döndürücü bir çalkantı içinde buluyor kendini. Ya da tam tersi, bu kez Viyana Prater’de, durağan ve süslü yaşamından gündelik yaşamın sıradanlığına kaçan bir kahramanda özgür aşkı, toplumun kaygısız doğasını hatırlayışı okuyoruz. Bir Zanaatla Beklenmedik Karşılaşma ve Prater’de İlkbahar, Zweig’ın en küçük ilişkilerin içine nüfuz eden, en sıradanın içindeki zenginliği gören gözlem yeteneğine çarpıcı iki örnek.
Stefan Zweig was one of the world's most famous writers during the 1920s and 1930s, especially in the U.S., South America, and Europe. He produced novels, plays, biographies, and journalist pieces. Among his most famous works are Beware of Pity, Letter from an Unknown Woman, and Mary, Queen of Scotland and the Isles. He and his second wife committed suicide in 1942. Zweig studied in Austria, France, and Germany before settling in Salzburg in 1913. In 1934, driven into exile by the Nazis, he emigrated to England and then, in 1940, to Brazil by way of New York. Finding only growing loneliness and disillusionment in their new surroundings, he and his second wife committed suicide. Zweig's interest in psychology and the teachings of Sigmund Freud led to his most characteristic work, the subtle portrayal of character. Zweig's essays include studies of Honoré de Balzac, Charles Dickens, and Fyodor Dostoevsky (Drei Meister, 1920; Three Masters) and of Friedrich Hölderlin, Heinrich von Kleist, and Friedrich Nietzsche (Der Kampf mit dem Dämon, 1925; Master Builders). He achieved popularity with Sternstunden der Menschheit (1928; The Tide of Fortune), five historical portraits in miniature. He wrote full-scale, intuitive rather than objective, biographies of the French statesman Joseph Fouché (1929), Mary Stuart (1935), and others. His stories include those in Verwirrung der Gefühle (1925; Conflicts). He also wrote a psychological novel, Ungeduld des Herzens (1938; Beware of Pity), and translated works of Charles Baudelaire, Paul Verlaine, and Emile Verhaeren. Most recently, his works provided the inspiration for 2014 film The Grand Budapest Hotel.
"İnsan ruhunun derinliklerini yanan bir kibritin alevi gibi bir anda aydınlatan da küçük ayrıntılar değil midir zaten?" •
Şöyle kısa, hoş bir kitap okurum umuduyla başlamıştım ama Zweig okumayı sevsem de anlattıklarını pek sevemediğimi hep söylüyorum. Dili kullanış şekli gerçekten hoş, ilginç de bir bakış açısı var ama pesimist ruhlar pek bana hitap etmiyor.
Hoş, bu kitabı çok pesimist sayılmazdı, sanırım. Yine araya katılmış nahoş fikirleri mevcuttu ama genel olarak ilginç iki insanın hayatına, kısa bir bakış diyebiliriz. Tabii herkes yazarın zanaat saydığını, zanaat kabul eder mi? Bilinmez.
...κι ένα ακόμα εξαιρετικό δείγμα γραφής από ένα συγγραφέα με εξαιρετική πένα και αληθινή ευαισθησία.
Υπάρχουν πάντα κάποιες ασήμαντες λεπτομέρειες οι οποίες φωτίζουν τα βάθη μιας ψυχής κι αυτό γίνεται όπως με το αναμμένο σπίρτο. Τη στιγμή που τον είδα να πίνει το άσπρο και γλυκό του γάλα, το πιο αθώο, το πιο παιδικό πιοτό, έπαψα απότομα να τον βλέπω σαν κλέφτη. Δεν ήταν παρά ένας άρρωστος, κυνηγημένος, αξιολύπητος άνθρωπος, ένας από αυτούς τους αμέτρητους που έχει η άθλια κοινωνία μας. Κι ένοιωσα ξαφνικά πως ένας δεσμός πιο δυνατός απ' την περιέργεια με συνέδεε μαζί του. Μπροστά σε κάθε εκδήλωση ζωικότητας, μπροστά στον κόπο, την πείνα, τη γύμνια, μπροστά σε κάθε ανάγκη της βασανισμένης σάρκας, κάθε φραγμός που χωρίζει τους ανθρώπους γκρεμίζεται. Οι ευαίσθητες εκείνες κατηγορίες στις οποίες χωρίζεται η ανθρωπότητα των δικαίων και αδίκων, των τιμίων και εγκληματιών, πάνε περίπατο. Δεν απομένει παρά το αιώνιο ζώο, το φτωχό γήινο πλάσμα το οποίο έχει ανάγκη να φάει, να πιει, να κοιμηθεί όπως εσείς κι όπως εγώ. Όπως όλος ο κόσμος.
"Deux nouvelles loufoques et poignantes" ainsi sont présentées ces 2 nouvelles, Découverte inopinée d'un vrai métier et La vieille dette, sur la quatrième de couverture et je n'aurais pas mieux dit.
Quel talent pour parler et faire passer des émotions... du pur Zweig qu'on lit avec plaisir, oscillant du rire aux larmes. Deux petites nouvelles très différentes l'une de l'autre mais tout aussi originales, inclassables et agréables.
Dans la première, nous suivons notre narrateur dans une folle matinée à espionner un pickpocket dans Paris. Dans la deuxième, nous avons un aperçu d'un moment de vie d'une vieille femme à travers la lettre qu'elle écrit à une amie d'enfance.
İki öykü var. Kitaba adını veren ilk öykünün anlatımı yine tipik Stefan Zweig anlatımı olsa da, ikinci öykü daha çok hoşuma gitti. Aşk meşk anlatımını daha çok seviyorum sanırım üstadın.
Retrouver l'écriture de Zweig, un de mes écrivains préférés, est toujours un vrai plaisir. Ses descriptions de l'âme humaine sont tellements puissantes. Un tourbillon de mots qui est percutant et fluide.
İlk kısımdaki hikaye mükemmeldi, Zweig'ın çok kısa hikayelerle ve basit bir anlatımla okuyucu yakalayıp, heyecanlandırabilmesine, anlamlı ve ders niteliğinde sonlara bağlamasına, özellikle kitabı uzatmadan sıkmadan tam da bitmesi gerektiği yerde bitirebilme sanatına bayılıyorum.
Çoxdandır oxumurdum, həqiqətən çox darıxmışdım. Yenə xəyal qırıqlığı yaşatmayan bir Zweig əsəri daha❤
Kitabda iki hekayə var. Kitabın adının götürüldüyü ilk hekayə nisbətən daha uzun və daha maraqlı idi. Kənardan adi bir insanın baxışı ilə dinlədiyimiz adi bir hadisəni Zweig öz mahir qələmi ilə elə axıcı, qeyri-adi və həyəcanlı bir şeyə dönüşdürür ki, oxumaqdan zövq alırsız. Sonu isə olduqca həyəcanlı bitdi və düşündürdü. Hansı tərəfdən baxdığımıza görə dəyişən situasiyaları, eləcə də hadisələri izləyən qəhrəmanın hadisələrin sonundakı dəyişimini, hiss etdiklərini çox gözəl ifadə etmişdi yazar. Ara-sıra yenə Zweig'in həyat və insanlarla bağlı özünəməxsus düşüncələrini ifadə etdiyi yerlər isə olduqca düşündürücü idi.
İkinci hekayə "Prater'de ilkbahar" isə nisbətən daha sadə hekayəyə sahib idi və anlamlı nəticələnən sonu etibarilə gözəl hekayə olsa da daha az sevdiyim hekayəsi oldu. Çox qısa olduğu üçün haqqında elə də bir şey demək mümkün deyil.
Ümumilikdə qiymətləndirdiyimiz zaman isə hər iki hekayə ilə iki fərqli və sadə həyatın içinə girmiş və onları tanımış olduruq. Önəmli gördüyümüz lakin əslində olduqca önəmsiz detalları bir kənara buraxdığımız zaman, həyatın əslində düşündüyümüzdən daha bəsit, amma bir o qədər də dərin və incə məqamları olduğunu görürük 👌🏻📚❤
Həmişəki Stefan. Kiçik hekayə, kiçik detalların dərin və duyğulu təsviri.
İki kiçik hekayə var kitabda: Birincisi “Bir zanaatla beklenmedik karşılaşma” sıradan bir adamın müşahidələrindən bəhs edir, amma Stefan həmişəki kimi adi bir oğrunun həyatını elə detallı yazıb ki, hiss etmədən keçə bilmirsən. Oxuduqca Stefanın ədəbiyyat dühası olduğunu da kəşf edirsən, təsvirlərində yunan mifologiyasından və fransız ədəbiyyatından istifadə etmişdi, bundan zövq aldım.
İkincisi “Prater’de ilkbahar” hekayəsində illər öncəki sadə həyatını hər gün başqa kişilərlə, lüks şəkildə vaxt keçirməyə dəyişən qadının anlıq duyğularından bəhs edir. Hadisələrin bahar günündə cərəyan etməsi çox xoş təsir bağışladı, Stefanın təsvirləri bu günki isti yaz havası ilə ahəng olmuşdu sanki.
WoW court et efficace. Le genre d’écriture avec tournure nous laissant savoir qu’on a des croutes. à manger si on veut devenir écrivain. La description de l’orage au départ est remarquable.
Öykü sevmeyen ben kısacık öykülerini bile sevdiğim yazar Zweig. İnsan tahlilleri ve duygu aktarımı açısından yine çok doyurucu. İlk öykü de ikincisi de etkileyiciydi ama yankesicinin olduğu ilk öykü benim için daha güzeldi 👌🏼
Uzun zamandır Zweig okumuyordum, özlemişim. Kitapta iki öykü var. İlk öykü, kitaba ismini veren öykü. İkinci öyküde ise daha romantik bir öykü anlatılıyor. Ben ikisini de çok severek okudum. Tavsiye ederim.
Her zaman olduğu gibi zevkle okuduğum bir tür. Ancak şunu belirtmek isterim ki kitapta iki farklı hikâye var. Türkiye İş Bankası Kültür yayınlarını severim ama neden ben bir tane hikaye okumayı beklerken iki tane okuyorum? Bu duruma birkaç farklı baskısında da rastladım. Birbirinden bağımsız iki farklı hikâyeyi aynı kitapta okumak istemiyorum, çünkü gerçekten öykünün etkisini bozuyor. Tamamen yazılan şeyi içimde sindiremeden bakıyorum daha devam eden sayfalar var ve bir bakıyorum önceki hikâye ile alakası yok. Keşke iki ayrı baskı yapsanız daha iyi olurdu.
4/5 - J’adore définitivement Zweig. Même avec une nouvelle, Zweig n’a pas son pareil pour sublimer les émotions humaines et son écriture fluide est un régal.
Kitabın tek hikayeden oluştuğunu sanıyordum. Sondaki ek hikaye, ilk hikayeden aldığım heyecanı ve hazzı kesti. İlk hikayede olayı neredeyse birebir yaşadım diyebilirim.
Canım Stefan’ımın uzun zamandır okumak isteyip bir türlü okuyamadığım ama sonunda merakımı dindirdiğim kitabıyla geldim 😍
Kitabımız iki adet kısa hikayeden oluşuyor. İlki, kitaba da ismini veren Bir Zanaatla Beklenmedik Karşılaşma. Hikayeyi inanılmaz başarılı buldum ben. Canım Zweig’ın gözlem ve analiz zekasını okumak beni, onu çok seven biri olarak mest etti diyebilirim 🫠 kitabın kahramanı Paris’teki bir gününü şehrin kalabalık caddelerinde geçirerek kendisine oyalanacak bir şeyler arıyor. Derken aynı noktayı defalarca arşınlayan sarı pardösülü adam dikkatini çekiyor ve genç kahramanın ışıl ışıl Paris sokaklarındaki macerası başlıyor.
İkinci hikayemiz ise Prater’de İlkbahar. Zweig kaleminden beklenmeyecek kadar sade ve kısa bir hikayeydi. Zenginlik uğruna kalbini hiçe sayan genç kadın, bir günlüğüne eski hayatına dönmenin nasıl bir şey olduğunu merak ederken, başına hiç etmeyeceği şeyler gelir.
İki hikaye de güzeldi ama favorim kesinlikle ilki oldu! Zweig’ın kalemini her okuduğumda hayran kalıyorum ve kalmaktan da bıkmıyorum. Betimlemeleri ayrı insan analizleri ayrı. İnsanları anlamak üzerine o kadar keskin bir zekası var ki… ❤️🔥 Klasik severler okumalısınız!
Neden okumalı: Zamanın geçiciliği, insanların hayatta karşılaştığı kaçırılan fırsatları anlamak için.
Bu kitaptaki öykülerinde Zweig, aşkın güçlü ve acı verici bir duygu olduğunu ve insanların hayatta kimi zaman kaçırılan fırsatların üzüntüsüyle yaşamak zorunda kaldığını işaret eder.
İşte öyküden bazı örnekler:
- "Gençlik çağında, insan dünyanın en güzel şeyi olduğuna inanıyor. O günlerde tüm dünya senin önünde uzanıyor, tüm kapılar açık, tüm çiçekler rengarenk." - "Bir kadına aşık olmak, insana sonsuz bir mutluluk verir, ama onu kaybetmek, insana sonsuz bir acı verir." - "Bir insanın hayatındaki en önemli şey, sevdiği insanlar ve yaşadığı anlardır." - "Güzel anılar, insanın hayatında en önemli hazinedir." - "Hayatta kaçırılan fırsatlar, insanın ömür boyu pişmanlık duyacağı şeylerdir."
‘’Her pencerenin, her vitrinin, her perdenin, her saksının arkasında seni izleyen bir çift göz vardır ve hiç izlenmeden sokaklarda gezindiğini zannettiğin zaman bile, üzerine vazife olmadığı halde seni gözetleyen insanlar olur; binlerce gözlü ve her gün yenilenen bir merak ağı tüm varlığımızın üstünü sarar.’’
Akıcı kısa bir kitap, Zweig abi bu işi biliyor, iki kısa öyküden oluşuyor, Zanaatkarımız bir yankesici, İkinci öyküde bir kaçamak üzerine, Tavsiye ederim
İlk öyküde Zweig'in hastalıklı bir takıntıya sahip meraklı kahramanlarından biriyle tanışıyoruz, ikinci öykü ise tamamen huzuru yansıtan bir öykü diyebilirim. Akıcı, güzel bir kitaptı. İlk kısımlarda betimlemeleri boğucu bulmak olası tabii ki ama ben kitabı sevdim.