یادداشتهای بهمنیار خیلی بامزهست. برای روشن کردن تلفظ کلمات یکسری کلمات هموزن اونا رو آورده. فوقالعادهن. یه کلمهای بود بر وزن مهارکشان، اونیکی بر وزن دلبرم. یه سری هم بر وزن مصادر سماعی عربی بودن و نمیشد هیچ حدسی زد چجور خونده میشن. من با بیاعتمادی تمام بخواص مواد نگاه میکردم. برای چیزهایی مثل خاکستر و گوشت سگ مرده و چرک و یه سری سنگ هم خاصیت نوشته بود، خاصیتهای عجیبغریب. فکر میکنم مردم قدیم واقن ازین چیزا استفاده میکردن. وحشتناکه. ولی روشی که برای بردن تلخی بادمجون گفته بود همون روش امروزینش بود. حس غرور بهم دست داد حس کردم هربار که بادمجونو تو آبنمک میخوابونم دارم یک مراسم کهن رو بجای میارم که اجدادم بجای آوردهند. در مورد ارزش این کتاب هم مقدمهش گفتنیهارو گفته. نهایتن از دوست دانشمند فاضلم دکتر مهرابی تشکر میکنم که کتاب رو بهم بامانت دادند و نگذاشتم بشوخیم با عنوان کتاب غره بشم. (شوخیم: یاد کردن ازین کتاب با عنوان خواص گیاهان دارویی)