Televisiepresentator Aram is ontslagen nadat hij in zijn programma een jeugdige keeper per ongeluk ernstig heeft verwond. Hij zit al maanden thuis, is tot niets in staat. Zelfs het vertrek van zijn vriendin, een succesvol rechercheur, ondergaat hij gelaten. Dan stuit hij op een van haar dossiers over de verdwijning van een meisje. De foto van een verdachte schokt Aram. Hij herkent een jeugdvriend, een vreemde jongen die door hem ooit in de steek is gelaten.
“De kamers” is de debuutroman van Lucas de Waard en daarmee laat hij direct een mooi visitekaartje achter. De karakters worden zeer goed beschreven en zijn steeds geloofwaardig. De hoofdstukken wisselen tussen Aram, zijn labiele jeugdvriend Bo en Pandora, het verdwenen meisje. Het verhaal, dat gaat over beschadigde mensen, over afwijzen en afgewezen worden, is meeslepend en van een hoog niveau. De Waard heeft met dit boek een thrillerachtige debuutroman geschreven die op alle fronten indruk maakt. Dit belooft nog veel voor de toekomst. Ik wacht nu al vol spanning op een volgend boek.
Laat de afzichtelijke kaft je er niet van weerhouden dit boek te lezen. Je zult in de Kamers kennismaken met drie enigszins verloren mensen, wiens leven je een tijdje meemaakt. Zoals Jaap Robben omschreef soms "schaterlachend cynisch", maar daarom niet minder aangrijpend. Een aanrader voor hen die graag porren in het menselijk brein, ook een aanrader voor zij die houden van leesbare romans over de droge klotezooi die het leven soms is.
De kamers van Lucas de Waard heeft een apart kamertje in je hoofd nodig
De kamers is het romandebuut van Lucas de Waard. De Waard volgde de schrijversopleiding aan de HKU en hij is in het Brabants Dagblad-café te vinden met zijn maandelijkse, gesproken column. Zijn eerste roman is een psychologische roman die getuigt van inlevingsvermogen en een inzicht in de verkniptheid van de menselijke geest.
De Waard laat zien dat elke menselijke geest in meer of mindere mate verknipt is. Aram, een ontslagen televisiepresentator wordt door zijn vrouw Liz in de steek gelaten en raakt de weg kwijt. Aram liet zijn jeugdvriend Bo Flinterman in de steek omdat gedachten van anderen hoorde. Wanneer Aram de naam van zijn oude vriend toevallig tegenkomt in het recherchedossier van Liz, in relatie tot een zaak over een vermist meisje, besluit hij dat dit zijn kans is om zijn fouten uit het verleden goed te maken.
De kamers Het vermiste meisje, Pandora, kan niet praten. In plaats daarvan heeft ze in haar hoofd een kamer waarin ze al haar woorden en zinnen opslaat. ‘Alles wat ze niet kon zeggen werd daar opgeslagen, en dat was veel.’ Bo Flinterman heeft zo’n zelfde kamer, waar hij zijn eigen herinneringen opslaat. De verbanden tussen gebeurtenissen in verleden en heden en de verschillende personages maken de roman verwarrend. De verhaallijnen maken het in het begin lastig om je met een van de personages te identificeren. Als je je niet volledig concentreert op het kamertje in je hersenen waar De kamers zich voltrekt raak je de draad al snel kwijt.
Woorden De Waard weet deze rode draad echter na de noodzakelijke omzwervingen in het verleden van Bo en Aram weer recht te trekken. Waar voor de personages in de roman woorden weinig betekenis hebben of tekortschieten: ‘Hij streek met zijn vingers over het plastic en herhaalde het woord als een mantra. […] Tot het al zijn betekenis verloor.’, daar zijn het de glasheldere woorden en schrijfstijl van de auteur die de psychologie leesbaar maken. De kamers eist een eigen kamertje in je hoofd op en is daarom moeilijk weg te leggen.
De kamers van Lucas de Waard is een vakkundig geschreven debuut. Maar de alledaagse details irriteerden me. Het onverwachte einde maakte gelukkig veel goed. Eigenlijk zou de toch interessante ontknoping een leuk idee zijn geweest voor een verhaal, desnoods een novelle. Als de overbodige details weggelaten waren en het spannender geschreven was het een goed verhaal geweest.Nu is het slechts een middelmatige roman.