What do you think?
Rate this book
பால்யகால சகி | Palyakaala Sakhi
தோல்வியடைந்த காதலின் கதை என்னும் எளிய தோற்றத்துக்குப் பின்னால் பஷீரின் சொந்த அனுபவங்களின் சாயலும் இஸ்லாமியப் பின்புலமும் உணர்ச்சிப்பெருக்கும் கொண்ட புனைகதை இது. எழுத்தின் கூறுகளாக மட்டுமல்லாமல் வாழ்க்கையின் அம்சங்களாகத் திரண்டிருப்பது தான் நாவலை இலக்கிய முக்கியத்துவம் கொண்டதாகவும் தொடர்ந்து வாசிக்கக்கூடியதாகவும் ஆக்குகிறது. அதன் பின்னுள்ள படைப்பு மனம்தான் பஷீரை மலையாளப் படைப்பாளிகளில் 'உம்மிணி வலிய ஓர் ஆளாக' - இன்னும் பெரிய ஓருவராக ஆக்குகிறது. இக்குறுநாவலுக்கு இன்று உருவாகியிருக்கும் செவ்வியல் தகுதியும் அதனால்தான்.
80 pages, Paperback
First published May 1, 1944
1269 people are currently reading
20257 people want to read
About the author
Vaikom Muhammad Basheer
77 books1,533 followersVaikom Muhammad Basheer is regarded as one of the prominent literary figures ever existed in india. He was a legend in Kerala.
He was one of those outspoken figures who revolutionized Malayalam Literature, and Thus the World Literature itself with his dauntless sarcasm, satire, and black humor.
Often referred to as the Beypore Sultan (the king of Beypore) by the colleagues, he was one of the prominent figures behind the artistical, economical, and social reformation of the Kerala Culture.
His novel Shabdangal (The Voices) was once banned due to its echo that cyclonized a once feudalistic society.
He is also regarded as the translators nightmare. This is mainly because of the colloquial touch he added to his writings, which ethnically speaking would lose its humor and meaning when translated to other languages.
He was the sufi among the writers and and the greatest exponent of Gandhian Thought.
He was awarded with Padma Sri in 1982 for his overall contributions to nation as a freedom fighter, writer, and as a political activist.
He was one of those outspoken figures who revolutionized Malayalam Literature, and Thus the World Literature itself with his dauntless sarcasm, satire, and black humor.
Often referred to as the Beypore Sultan (the king of Beypore) by the colleagues, he was one of the prominent figures behind the artistical, economical, and social reformation of the Kerala Culture.
His novel Shabdangal (The Voices) was once banned due to its echo that cyclonized a once feudalistic society.
He is also regarded as the translators nightmare. This is mainly because of the colloquial touch he added to his writings, which ethnically speaking would lose its humor and meaning when translated to other languages.
He was the sufi among the writers and and the greatest exponent of Gandhian Thought.
He was awarded with Padma Sri in 1982 for his overall contributions to nation as a freedom fighter, writer, and as a political activist.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 345 reviews
May 1, 2013
മജീദും സുഹറയും. അവരുടെ ബാല്യം, പ്രണയം, വിരഹം, വേദന. ഇതൊക്കെയാണ് വൈക്കം മുഹമ്മദ് ബഷീറിന്റെ ബാല്യകാലസഖി. എന്നാല് ഇത് മാത്രമല്ല ബാല്യകാലസഖി എന്നതാണ് ഈ ചെറിയ പുസ്തകത്തെ അനന്യമാക്കുന്നത്. നമുക്ക് പരിചിതമല്ലാത്ത ഒരു കാലഘട്ടത്തെ പരിചയപ്പെടുത്തുക എന്നൊരു മഹത്തായ ധര്മ്മം കൂടി വഹിക്കുന്നുണ്ട് ബാല്യകാലസഖി. കൂടെ മലയാള സാഹിത്യത്തിനു ഏറെയൊന്നും പരിജിതമല്ലാത്ത ഒരു സംസ്കാരവും നമുക്ക് മുന്നില് അനാവൃതമാകുന്നു.
ഒരു സുഹൃത്ത് പറഞ്ഞത് ഞാന് ഇവിടെ ഓര്ക്കുന്നു, "ബാല്യകാലസഖി വായിക്കുമ്പോള് ക്രമേണ ഞാന് മജീദ് ആവുകയും സുഹറയോട് പ്രണയം തോന്നുകയും ചെയ്തു."
ഇത് ഈ പുസ്തകത്തിന്റെ മാത്രം അല്ല എല്ലാ ബഷീര് രചനകളുടെയും മാന്ത്രികതയാണ്. വായനക്കാര് കഥാപാത്രങ്ങളെ തങ്ങളിലേക്ക് ആവാഹിക്കുന്ന പതിവ് വിദ്യയില് നിന്നും മാറി, കഥാപാത്രങ്ങള് വായനക്കാരനെ അങ്ങോട്ട് ആവാഹിക്കുന്നു ബാല്യകാലസഖിയില്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ, ഒറ്റയിരിപ്പിനു വായിച്ചു തീര്ക്കാവുന്ന ഈ പുസ്തകം വായിച്ചു കഴിയുമ്പോള് നമ്മുടെ മനസ്സാകെ കലുഷിതമാകുന്നു. ഈയൊരു അവസ്ഥയ്ക്ക് കാരണം മറ്റൊന്നുമല്ല, അതിശയോക്തി ഒട്ടും കലരാതെ, യഥാര്ത്ഥ്യത്തോട് പരമാവതി ചേര്ന്ന് നിന്നുകൊണ്ടാണ് ഗ്രന്ഥകര്ത്താവ് ബാല്യകാലസഖിയെ നമുക്ക് സമ്മാനിച്ചത്.
അവതാരികയില് ശരി. എംപി പോള് പറഞ്ഞപോലെ "ബാല്യകാലസഖി ജീവിതത്തില് നിന്നും വലിച്ചു ചീന്തി എടുത്ത ഒരേടാണ്. വക്കില് രക്തം പൊടിഞ്ഞിരിക്കുന്നു." ജീവിതമെപ്പോഴും അങ്ങനെയാണെന്നല്ല. എന്നാല് ഏറിയ പങ്കും അങ്ങനെയാണ് താനും. ഒരേയൊരു കാര്യം, ഈ യഥാര്ത്ഥ്യം അംഗീകരിക്കാം നമ്മള് തയ്യാറല്ല എന്നതാണ്.
ബഷീറിന്റെ ബാല്യകാലസഖിയെ കുറിച്ചോര്ക്കുമ്പോയൊക്കെ ആദ്യം മനസ്സിലേക്കോടിയെത്തുന്നത് മജീദിന്റെയും സുഹറയുടെയും ബാല്യകാല സൗഹൃദത്തെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന മാഞ്ചുവടും, അവരുടെ പ്രണയത്തിന്റെ സ്മാരകമായ ചെമ്പരത്തി ചെടിയും, അവരുടെ വിരഹത്തിന്റെ മൂക സാക്ഷിയായ രാത്രികളുമാണ്. ഹോട്ടലിലെ പത്രം കഴുകല് കഴിഞ്ഞു മജീദ് സുഹറയെ ഓര്ത്തുകൊണ്ട് കഴിഞ്ഞ രാത്രികള്.
നക്ഷത്രങ്ങള് നിറഞ്ഞ നീലാകാശത്തിനു താഴെ ടെറസില് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ഉറങ്ങുന്ന സുഹൃത്തുക്കളുടെ നടുവില് കയറു കട്ടിലില് സുഹറയെ ഓര്ത്തുകൊണ്ട് കിടക്കുന്ന മജീദ്. ഇങ്ങനെയൊരു ചിത്രം ബഷീര് സങ്കല്പിച്ചിട്ടുണ്ടോ എന്നെനിക്കറിയില്ല. എന്നാല് ബാല്യകലസഖിക്കൊപ്പം ഞാന് ഓര്ക്കുന്ന ആദ്യ ചിത്രം ഈ രാത്രിയുടെതാണ്.
വളരെ ചെറുപ്പത്തില് തന്നെ മജീദും സുഹറയും സുഹൃത്തുക്കളായിരുന്നു. എനാല് അതിനു മുമ്പ്് അവര് ശത്രുക്കളും ആയിരുന്നു. അവരുടെ ബാല്യകാലത്തിന് നഖക്ഷതങ്ങളുടെ എരിവും മാമ്പഴതിന്റെ മധുരവും ഉണ്ടായിരുന്നു.
കഥ തുടങ്ങുമ്പോള് ഏതൊരു സാധാരണ ബാല്യം പോലെയും സുന്ദരവും കുസൃതി നിറഞ്ഞതുമായ ഒരു ബാല്യകാലമാണ്. എന്നാല് ആ ബാല്യം വെറുതെയങ്ങു പറഞ്ഞു പോവുകയല്ല ബഷീര് ചെയ്തിരിക്കുന്നത്. മറിച്ച് ആ ബാല്യം നമ്മെ അനുഭവിപ്പിക്കുകയാണ്. അതുകൊണ്ട് തന്നെ മജീദിന്റെയും സുഹറയുടെയും ബാല്യം നമ്മുടെ സ്വന്തം ബാല്യത്തെ പോലെ നമ്മുടെ ഹൃദയത്തോട് ചേര്ന്ന് നില്ക്കുന്നു. അങ്ങനെ ബാല്യത്തില് തന്നെ മജീദും സുഹറയും നമ്മുടെ ഹൃദയം കീഴടക്കുന്നു. അവരുടെ ശത്രുതയും സൗഹൃദവും നമ്മളും അനുഭവിക്കുന്നു.
"ചെറുക്കാ, ആ മുയുത്തത് രണ്ടും മുന്നം കണ്ടത് ഞാനാ", എന്ന് പറയുന്ന സുഹറയെ നമുക്ക് എങ്ങനെ സ്നേഹിക്കാതിരിക്കാനാവും! അതുപോലെ, "ഓ മിഷറ്് കടിക്കുവല്ലോ!" എന്ന പരിഹാസത്തില് ചവിട്ടി മാവില് കയറുന്ന മജീദിനെയും.
ഒരു സ്വപ്ന ജീവിയായ മജീദ് മരങ്ങളില് കയറി ഉച്ചിയിലിരുന്നു വിശാലമായ ലോകത്തെ നോക്കി കാണാന് ശ്രമിക്കുമ്പോള് മരത്തിന്റെ അടിയില് നിന്നും "മക്കം കാണാമോ ചെറുക്കാ?" എന്നു ചോദിക്കുമ്പോള് നമ്മളും മരത്തിന്റെ ചോട്ടിലിരുന്നു മുകളിലേക്ക് നോക്കിപോകും.
സുഹറയും മജീദും വളരുന്നതിനനുസരിച്ച് അവരുടെ മനസ്സും വളരുന്നത് കാണാം . ഒട്ടും തന്നെ ഏച്ചുകെട്ടില്ലാത്ത ആ വളര്ച്ചയില് ബാല്യകാല സുഹൃത്തുക്കള് പ്രണയിനികളാകുമ്പോള് നമ്മുടെ മനസ്സില് തീരെ അസ്വാഭാവികത തോന്നിക്കാതെ എഴുത്തുകാരന് വിജയിക്കുന്നു.
ലളിതമായ ഭാഷയിലാണ് ബഷീര് ജീവിതത്തിണ്ടേ സങ്കീര്ണതകളെ ഇവിടെ വരച്ചു കാട്ടുന്നത്. അതും വളരെ കുറച്ചു വാക്കുകളിലൂടെ.
മജീദ്, സുഹറ എന്നീ രണ്ടു കുട്ടികള്. അവരുടെ മനസ്സിലൂടെയുള്ള സഞ്ചാരം. ആ രണ്ടു കുട്ടികള് വളരുന്നതിനനുസരിച്ച് അവരിലുണ്ടാകുന്ന മാറ്റങ്ങള്. ഒരു ആണ്ക്കുട്ടിയുടെയും പെണ്ക്കുട്ടിയുടെയും ലോകങ്ങള് തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം. ദാരിദ്ര്യം എങ്ങനെ നമ്മുടെ സ്വപ്നങ്ങളുടെ ചിറകൊടിക്കും. ഒരു മരണം ജീവിതത്തില് എന്തെല്ലാം മാറ്റങ്ങള് വരുത്തും. ജീവിത നിലവാരത്തിലെ ഉയര്ച്ച താഴ്ചകള്. ഇതൊക്കെ ഈ ചെറിയ പുസ്തകത്തില് ചുരുങ്ങിയ വാക്കുകളില്, എന്നാല് ബ്രഹത്തായ അര്ത്ഥത്തില് പറയാന് കഴിഞ്ഞു ബഷീറിന്. അതുപോലെ കാതുകുത്ത്, സുന്നത് കല്യാണം എന്നിവയൊക്കെ അന്ന് എങ്ങനെ ആഘോഷിച്ചു എന്നും വളരെ വിശദമായി തന്നെ ഇതില് പറയുന്നുണ്ട്.
അത്ര സൂക്ഷ്മമായി പരിശോധിചില്ലെങ്കില്ത്തന്നെയും, ഗ്രന്ഥകാരന്റെ ആത്മകഥാംശങ്ങള് ബാല്യകാലസഖിയില് നിന്നും കണ്ടെത്താന് കഴിയും. മജീദിനെ പോലെ ബഷീറും വീട് വിട്ടു ഒരുപാടൊരുപാട് അലഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. പല പല വേഷത്തില്, പല ദേശങ്ങളില് അലഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. എല്ലാതരം ജോലികളും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. മജീദിനെ പോലെ ബഷീറും അനുഭവങ്ങള് മാത്രം സമ്പാദ്യമായി കൈയില് കരുതി നാട്ടില് തിരിചെത്തിയിട്ടുണ്ട്. മജീദിനെ പോലെ ബഷീറിനും പ്രതാപം നിറഞ്ഞ ബാല്യം ഉണ്ടായിരുന്നു. മജീദ് വീടിലെ ദാരിദ്ര്യം കണ്ട പോലെ ബഷീറിനും ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്.
മജീദിനും ബഷീറിനും കാണുന്ന മറ്റൊരു സമാനത, ചെടികളിലുള്ള താല്പര്യമാണ്. ബഷീരിന്റെ ജീവിതത്തിലും പുസ്തകങ്ങളിലും ഒരു പോലെ പച്ച പിടിച്ചു നില്ക്കുന്നതാണ് ബഷീറും ചെടികളും തമ്മിലുള്ള ആത്മബന്ധം.
http://malayalam.oneindia.in/culture/...
http://bit.ly/M790Kv
ഒരു സുഹൃത്ത് പറഞ്ഞത് ഞാന് ഇവിടെ ഓര്ക്കുന്നു, "ബാല്യകാലസഖി വായിക്കുമ്പോള് ക്രമേണ ഞാന് മജീദ് ആവുകയും സുഹറയോട് പ്രണയം തോന്നുകയും ചെയ്തു."
ഇത് ഈ പുസ്തകത്തിന്റെ മാത്രം അല്ല എല്ലാ ബഷീര് രചനകളുടെയും മാന്ത്രികതയാണ്. വായനക്കാര് കഥാപാത്രങ്ങളെ തങ്ങളിലേക്ക് ആവാഹിക്കുന്ന പതിവ് വിദ്യയില് നിന്നും മാറി, കഥാപാത്രങ്ങള് വായനക്കാരനെ അങ്ങോട്ട് ആവാഹിക്കുന്നു ബാല്യകാലസഖിയില്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ, ഒറ്റയിരിപ്പിനു വായിച്ചു തീര്ക്കാവുന്ന ഈ പുസ്തകം വായിച്ചു കഴിയുമ്പോള് നമ്മുടെ മനസ്സാകെ കലുഷിതമാകുന്നു. ഈയൊരു അവസ്ഥയ്ക്ക് കാരണം മറ്റൊന്നുമല്ല, അതിശയോക്തി ഒട്ടും കലരാതെ, യഥാര്ത്ഥ്യത്തോട് പരമാവതി ചേര്ന്ന് നിന്നുകൊണ്ടാണ് ഗ്രന്ഥകര്ത്താവ് ബാല്യകാലസഖിയെ നമുക്ക് സമ്മാനിച്ചത്.
അവതാരികയില് ശരി. എംപി പോള് പറഞ്ഞപോലെ "ബാല്യകാലസഖി ജീവിതത്തില് നിന്നും വലിച്ചു ചീന്തി എടുത്ത ഒരേടാണ്. വക്കില് രക്തം പൊടിഞ്ഞിരിക്കുന്നു." ജീവിതമെപ്പോഴും അങ്ങനെയാണെന്നല്ല. എന്നാല് ഏറിയ പങ്കും അങ്ങനെയാണ് താനും. ഒരേയൊരു കാര്യം, ഈ യഥാര്ത്ഥ്യം അംഗീകരിക്കാം നമ്മള് തയ്യാറല്ല എന്നതാണ്.
ബഷീറിന്റെ ബാല്യകാലസഖിയെ കുറിച്ചോര്ക്കുമ്പോയൊക്കെ ആദ്യം മനസ്സിലേക്കോടിയെത്തുന്നത് മജീദിന്റെയും സുഹറയുടെയും ബാല്യകാല സൗഹൃദത്തെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന മാഞ്ചുവടും, അവരുടെ പ്രണയത്തിന്റെ സ്മാരകമായ ചെമ്പരത്തി ചെടിയും, അവരുടെ വിരഹത്തിന്റെ മൂക സാക്ഷിയായ രാത്രികളുമാണ്. ഹോട്ടലിലെ പത്രം കഴുകല് കഴിഞ്ഞു മജീദ് സുഹറയെ ഓര്ത്തുകൊണ്ട് കഴിഞ്ഞ രാത്രികള്.
നക്ഷത്രങ്ങള് നിറഞ്ഞ നീലാകാശത്തിനു താഴെ ടെറസില് ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ഉറങ്ങുന്ന സുഹൃത്തുക്കളുടെ നടുവില് കയറു കട്ടിലില് സുഹറയെ ഓര്ത്തുകൊണ്ട് കിടക്കുന്ന മജീദ്. ഇങ്ങനെയൊരു ചിത്രം ബഷീര് സങ്കല്പിച്ചിട്ടുണ്ടോ എന്നെനിക്കറിയില്ല. എന്നാല് ബാല്യകലസഖിക്കൊപ്പം ഞാന് ഓര്ക്കുന്ന ആദ്യ ചിത്രം ഈ രാത്രിയുടെതാണ്.
വളരെ ചെറുപ്പത്തില് തന്നെ മജീദും സുഹറയും സുഹൃത്തുക്കളായിരുന്നു. എനാല് അതിനു മുമ്പ്് അവര് ശത്രുക്കളും ആയിരുന്നു. അവരുടെ ബാല്യകാലത്തിന് നഖക്ഷതങ്ങളുടെ എരിവും മാമ്പഴതിന്റെ മധുരവും ഉണ്ടായിരുന്നു.
കഥ തുടങ്ങുമ്പോള് ഏതൊരു സാധാരണ ബാല്യം പോലെയും സുന്ദരവും കുസൃതി നിറഞ്ഞതുമായ ഒരു ബാല്യകാലമാണ്. എന്നാല് ആ ബാല്യം വെറുതെയങ്ങു പറഞ്ഞു പോവുകയല്ല ബഷീര് ചെയ്തിരിക്കുന്നത്. മറിച്ച് ആ ബാല്യം നമ്മെ അനുഭവിപ്പിക്കുകയാണ്. അതുകൊണ്ട് തന്നെ മജീദിന്റെയും സുഹറയുടെയും ബാല്യം നമ്മുടെ സ്വന്തം ബാല്യത്തെ പോലെ നമ്മുടെ ഹൃദയത്തോട് ചേര്ന്ന് നില്ക്കുന്നു. അങ്ങനെ ബാല്യത്തില് തന്നെ മജീദും സുഹറയും നമ്മുടെ ഹൃദയം കീഴടക്കുന്നു. അവരുടെ ശത്രുതയും സൗഹൃദവും നമ്മളും അനുഭവിക്കുന്നു.
"ചെറുക്കാ, ആ മുയുത്തത് രണ്ടും മുന്നം കണ്ടത് ഞാനാ", എന്ന് പറയുന്ന സുഹറയെ നമുക്ക് എങ്ങനെ സ്നേഹിക്കാതിരിക്കാനാവും! അതുപോലെ, "ഓ മിഷറ്് കടിക്കുവല്ലോ!" എന്ന പരിഹാസത്തില് ചവിട്ടി മാവില് കയറുന്ന മജീദിനെയും.
ഒരു സ്വപ്ന ജീവിയായ മജീദ് മരങ്ങളില് കയറി ഉച്ചിയിലിരുന്നു വിശാലമായ ലോകത്തെ നോക്കി കാണാന് ശ്രമിക്കുമ്പോള് മരത്തിന്റെ അടിയില് നിന്നും "മക്കം കാണാമോ ചെറുക്കാ?" എന്നു ചോദിക്കുമ്പോള് നമ്മളും മരത്തിന്റെ ചോട്ടിലിരുന്നു മുകളിലേക്ക് നോക്കിപോകും.
സുഹറയും മജീദും വളരുന്നതിനനുസരിച്ച് അവരുടെ മനസ്സും വളരുന്നത് കാണാം . ഒട്ടും തന്നെ ഏച്ചുകെട്ടില്ലാത്ത ആ വളര്ച്ചയില് ബാല്യകാല സുഹൃത്തുക്കള് പ്രണയിനികളാകുമ്പോള് നമ്മുടെ മനസ്സില് തീരെ അസ്വാഭാവികത തോന്നിക്കാതെ എഴുത്തുകാരന് വിജയിക്കുന്നു.
ലളിതമായ ഭാഷയിലാണ് ബഷീര് ജീവിതത്തിണ്ടേ സങ്കീര്ണതകളെ ഇവിടെ വരച്ചു കാട്ടുന്നത്. അതും വളരെ കുറച്ചു വാക്കുകളിലൂടെ.
മജീദ്, സുഹറ എന്നീ രണ്ടു കുട്ടികള്. അവരുടെ മനസ്സിലൂടെയുള്ള സഞ്ചാരം. ആ രണ്ടു കുട്ടികള് വളരുന്നതിനനുസരിച്ച് അവരിലുണ്ടാകുന്ന മാറ്റങ്ങള്. ഒരു ആണ്ക്കുട്ടിയുടെയും പെണ്ക്കുട്ടിയുടെയും ലോകങ്ങള് തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം. ദാരിദ്ര്യം എങ്ങനെ നമ്മുടെ സ്വപ്നങ്ങളുടെ ചിറകൊടിക്കും. ഒരു മരണം ജീവിതത്തില് എന്തെല്ലാം മാറ്റങ്ങള് വരുത്തും. ജീവിത നിലവാരത്തിലെ ഉയര്ച്ച താഴ്ചകള്. ഇതൊക്കെ ഈ ചെറിയ പുസ്തകത്തില് ചുരുങ്ങിയ വാക്കുകളില്, എന്നാല് ബ്രഹത്തായ അര്ത്ഥത്തില് പറയാന് കഴിഞ്ഞു ബഷീറിന്. അതുപോലെ കാതുകുത്ത്, സുന്നത് കല്യാണം എന്നിവയൊക്കെ അന്ന് എങ്ങനെ ആഘോഷിച്ചു എന്നും വളരെ വിശദമായി തന്നെ ഇതില് പറയുന്നുണ്ട്.
അത്ര സൂക്ഷ്മമായി പരിശോധിചില്ലെങ്കില്ത്തന്നെയും, ഗ്രന്ഥകാരന്റെ ആത്മകഥാംശങ്ങള് ബാല്യകാലസഖിയില് നിന്നും കണ്ടെത്താന് കഴിയും. മജീദിനെ പോലെ ബഷീറും വീട് വിട്ടു ഒരുപാടൊരുപാട് അലഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. പല പല വേഷത്തില്, പല ദേശങ്ങളില് അലഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. എല്ലാതരം ജോലികളും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. മജീദിനെ പോലെ ബഷീറും അനുഭവങ്ങള് മാത്രം സമ്പാദ്യമായി കൈയില് കരുതി നാട്ടില് തിരിചെത്തിയിട്ടുണ്ട്. മജീദിനെ പോലെ ബഷീറിനും പ്രതാപം നിറഞ്ഞ ബാല്യം ഉണ്ടായിരുന്നു. മജീദ് വീടിലെ ദാരിദ്ര്യം കണ്ട പോലെ ബഷീറിനും ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്.
മജീദിനും ബഷീറിനും കാണുന്ന മറ്റൊരു സമാനത, ചെടികളിലുള്ള താല്പര്യമാണ്. ബഷീരിന്റെ ജീവിതത്തിലും പുസ്തകങ്ങളിലും ഒരു പോലെ പച്ച പിടിച്ചു നില്ക്കുന്നതാണ് ബഷീറും ചെടികളും തമ്മിലുള്ള ആത്മബന്ധം.
http://malayalam.oneindia.in/culture/...
http://bit.ly/M790Kv
October 31, 2013
ഈ പുസ്തകത്തിന് അതിന്റെ ആമുഖം തന്നെയാണ് ഏറ്റവും നല്ല നിരൂപണം.
"ഇത് ജീവിതത്തില് നിന്നും കീറിയെടുത്ത ഒരേടാണ്. വക്കില് ചോര പൊടിഞ്ഞിരിക്കുന്നു."
"ഇത് ജീവിതത്തില് നിന്നും കീറിയെടുത്ത ഒരേടാണ്. വക്കില് ചോര പൊടിഞ്ഞിരിക്കുന്നു."
Read
December 3, 2018അവൻ പറയും :
'പണ്ടത്തെമാതിരിയുള്ള സുഹ്റായുടെ ഒരു ചിരി കേൾക്കാൻ കൊതിയാവുന്നു !'
അവൾ പറയും :
'ഞാൻ പണ്ടത്തെ മാതിരിയല്ലേ ചിരിക്കുന്നത്?'
'അല്ല . ഇപ്പോഴത്തെ ചിരിയിൽ കണ്ണുനീരുള്ളത് പോലെ-'
'ഓ, അതു ഞാൻ വളർന്നുപോയിട്ടായിരിക്കാം !'
ഒട്ടു കഴിഞ്ഞ് : 'നാം വളരേണ്ടായിരുന്നു '
this excerpt can say volumes.. better than anything i can say about the book
'പണ്ടത്തെമാതിരിയുള്ള സുഹ്റായുടെ ഒരു ചിരി കേൾക്കാൻ കൊതിയാവുന്നു !'
അവൾ പറയും :
'ഞാൻ പണ്ടത്തെ മാതിരിയല്ലേ ചിരിക്കുന്നത്?'
'അല്ല . ഇപ്പോഴത്തെ ചിരിയിൽ കണ്ണുനീരുള്ളത് പോലെ-'
'ഓ, അതു ഞാൻ വളർന്നുപോയിട്ടായിരിക്കാം !'
ഒട്ടു കഴിഞ്ഞ് : 'നാം വളരേണ്ടായിരുന്നു '
this excerpt can say volumes.. better than anything i can say about the book
August 28, 2021
இப்போது தான் படித்து முடித்தேன்
ஜன்னலின் வெளியே மழை பெய்கிறது!
ஜன்னலுக்கு உள்ள இருக்கிற கண்ணிலும்
மழை தான்!
புத்தகத்தை கடைசி பக்கத்தில் மஜூது அழுது கொண்டிருக்ககூடும். சுகறா அவன் நினைவை ஆக்கிரமித்திருப்பாள். செம்பருத்தி செடியும், மாங்காய் மரமும் இவர்களின் அடுத்த சந்திப்புக்காக காத்திருக்க வேண்டும்.
மலையாள மண்ணின் இலக்கியம், சினிமா, அரசியல் என எல்லாம் மிகவும் பக்குவபட்ட ஒன்றாக தான் தெரிகிறது!
பால்யகால சகி!
வைக்கம் முகம்மது பஷீர்
ஜன்னலின் வெளியே மழை பெய்கிறது!
ஜன்னலுக்கு உள்ள இருக்கிற கண்ணிலும்
மழை தான்!
புத்தகத்தை கடைசி பக்கத்தில் மஜூது அழுது கொண்டிருக்ககூடும். சுகறா அவன் நினைவை ஆக்கிரமித்திருப்பாள். செம்பருத்தி செடியும், மாங்காய் மரமும் இவர்களின் அடுத்த சந்திப்புக்காக காத்திருக்க வேண்டும்.
மலையாள மண்ணின் இலக்கியம், சினிமா, அரசியல் என எல்லாம் மிகவும் பக்குவபட்ட ஒன்றாக தான் தெரிகிறது!
பால்யகால சகி!
வைக்கம் முகம்மது பஷீர்
January 10, 2013
this book made me cry :( bad fate for the hero.
January 20, 2022
பால்யகால சகி , வாழ்க்கையிலிருந்து பிய்த்தெடுக்கப்பட்ட ஓர் ஏடு
November 25, 2016
ബഷീറിന്റെ മറ്റു കൃതികളില് നിന്നും തീര്ത്തും വ്യത്യസ്തമായ ഒരു കൃതി !
മജീദിന്റെയും സുഹ്റയുടെയും കഥ ശരിക്കും ഹൃദയ സ്പര്ശിയാണ്, മിഴികള് ഈറനണിയാതെ ആര്ക്കും ഇത് വായിച്ചു തീര്ക്കാന് പറ്റുമെന്ന് എനിക്ക് തോന്നുന്നില്ല.
ജീവിതം മധുരവും, കയ്പ്പും, ചവര്പ്പും, എരിവും, പുളിയും, എല്ലാമുള്ള ഒരു വിഭവമാണ്. പലര്ക്കും അതിന്റെ രുചിയില് കാര്യമായ ഏറ്റക്കുറച്ചിലുകള് അനുഭവപ്പെട്ടേക്കാം. ഒരു മനുഷ്യജീവിതത്തില് ഈ രുചിഭേദങ്ങള് എല്ലാം നാം അറിയുമെന്നതിലും സംശയമില്ല.
അത്തരത്തില്, മധുരത്തില് തുടങ്ങി, കയ്പ്പിലും, വേദനയിലും അവസാനിക്കുന്ന കഥ.., അല്ല,... , ജീവിതം, ആണ് ഇത്.
നര്മ്മത്തിലും, പൊട്ടിച്ചിരിയിലും മാത്രം ഒതുങ്ങി നില്ക്കുന്ന ഒന്നല്ല ബഷീറിന്റെ തൂലിക എന്ന് ബോദ്ധ്യമായി !!
' പാത്തുമ്മായുടെ ആട് ' , കഴിഞ്ഞാല് എന്റെ ഏറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ട ബഷീര് കൃതി!!!
5/5
മജീദിന്റെയും സുഹ്റയുടെയും കഥ ശരിക്കും ഹൃദയ സ്പര്ശിയാണ്, മിഴികള് ഈറനണിയാതെ ആര്ക്കും ഇത് വായിച്ചു തീര്ക്കാന് പറ്റുമെന്ന് എനിക്ക് തോന്നുന്നില്ല.
ജീവിതം മധുരവും, കയ്പ്പും, ചവര്പ്പും, എരിവും, പുളിയും, എല്ലാമുള്ള ഒരു വിഭവമാണ്. പലര്ക്കും അതിന്റെ രുചിയില് കാര്യമായ ഏറ്റക്കുറച്ചിലുകള് അനുഭവപ്പെട്ടേക്കാം. ഒരു മനുഷ്യജീവിതത്തില് ഈ രുചിഭേദങ്ങള് എല്ലാം നാം അറിയുമെന്നതിലും സംശയമില്ല.
അത്തരത്തില്, മധുരത്തില് തുടങ്ങി, കയ്പ്പിലും, വേദനയിലും അവസാനിക്കുന്ന കഥ.., അല്ല,... , ജീവിതം, ആണ് ഇത്.
നര്മ്മത്തിലും, പൊട്ടിച്ചിരിയിലും മാത്രം ഒതുങ്ങി നില്ക്കുന്ന ഒന്നല്ല ബഷീറിന്റെ തൂലിക എന്ന് ബോദ്ധ്യമായി !!
' പാത്തുമ്മായുടെ ആട് ' , കഴിഞ്ഞാല് എന്റെ ഏറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ട ബഷീര് കൃതി!!!
5/5
February 24, 2024
இலக்கிய கூட்டத்துள், தீவிர இலக்கிய உரையாடலுக்குள் கண்டிப்பாக கூறப்படும் பெயர் - வைக்கம் முகமது பஷீர் என்று தோன்றும்.
நிறைய இலக்கியவாதிகளை படிக்க வேண்டும் என்ற ஆர்வமும் உற்சாகமும் மேலோங்கியே வருகிற நிலையில், சமீபத்தில் அதிகமாக என்னை சுற்றி வந்தவர் இவர் என்றதால், இந்த முதல் அனுபவம்.
இவர் எழுத்துக்கள் சுகானுபவம்.
சொல்லப்பட்ட கதை வாழ்க்கை அனுபவம் - சுகத்தை ‘மட்டும்’ எதிர்ப்பார்த்தலாகாது. ‘சுகத்தை’ மட்டும் எதிர்ப்பார்த்தலாகாது.
மிக எளிய நடை. எளிய சொற்றொடர்கள். ஆனால் வாழ்க்கையின் எதார்த்தம் ஆழம். பாதிப்பும் ஆழம்.
சுகறா-மஜீது இனி என்றென்றுமாய் நான் காணும் மாமரத்தின் அடியிலும், செம்பருத்தி பூவிலும், 1+1 எண்ணை எண்ணிக்கொண்டாலும், ராஜகுமாரியை வார்த்தையால் கடந்தாலும்.
இதற்கு முன் ரில்கேயின் ‘Letters to young Poet’ புத்தகத்தில் ஒரு வரி சொல்லியிருப்பார். எனக்கு புரிந்த வரையில் இதுதான் :
‘எதிர்காலம் என்பது ஓரிடத்தில் நிலையாயிருப்பது. நாம்தான் நிகழ்காலத்தில், அதை நோக்கி நகர்ந்து கொண்டிருக்கிறோம் என்று.’
இதை படித்தபோதும் அது தோன்றியது. வாழ்க்கை என்ன கொடுத்தாலும், அதை சுமந்து கொண்டோ, உதறி விட்டோ, நகர்ந்துக் கொண்டேதான் இருக்க வேண்டியிருக்கிறது.
குறைந்தபட்சம் 4 மணி நேர இடைவெளியில் எரியும் அக்னி குண்டத்தை அவிப்பதற்காயினும்.
*
நிறைய இலக்கியவாதிகளை படிக்க வேண்டும் என்ற ஆர்வமும் உற்சாகமும் மேலோங்கியே வருகிற நிலையில், சமீபத்தில் அதிகமாக என்னை சுற்றி வந்தவர் இவர் என்றதால், இந்த முதல் அனுபவம்.
இவர் எழுத்துக்கள் சுகானுபவம்.
சொல்லப்பட்ட கதை வாழ்க்கை அனுபவம் - சுகத்தை ‘மட்டும்’ எதிர்ப்பார்த்தலாகாது. ‘சுகத்தை’ மட்டும் எதிர்ப்பார்த்தலாகாது.
மிக எளிய நடை. எளிய சொற்றொடர்கள். ஆனால் வாழ்க்கையின் எதார்த்தம் ஆழம். பாதிப்பும் ஆழம்.
சுகறா-மஜீது இனி என்றென்றுமாய் நான் காணும் மாமரத்தின் அடியிலும், செம்பருத்தி பூவிலும், 1+1 எண்ணை எண்ணிக்கொண்டாலும், ராஜகுமாரியை வார்த்தையால் கடந்தாலும்.
இதற்கு முன் ரில்கேயின் ‘Letters to young Poet’ புத்தகத்தில் ஒரு வரி சொல்லியிருப்பார். எனக்கு புரிந்த வரையில் இதுதான் :
‘எதிர்காலம் என்பது ஓரிடத்தில் நிலையாயிருப்பது. நாம்தான் நிகழ்காலத்தில், அதை நோக்கி நகர்ந்து கொண்டிருக்கிறோம் என்று.’
இதை படித்தபோதும் அது தோன்றியது. வாழ்க்கை என்ன கொடுத்தாலும், அதை சுமந்து கொண்டோ, உதறி விட்டோ, நகர்ந்துக் கொண்டேதான் இருக்க வேண்டியிருக்கிறது.
குறைந்தபட்சம் 4 மணி நேர இடைவெளியில் எரியும் அக்னி குண்டத்தை அவிப்பதற்காயினும்.
*
June 9, 2012
this ws my text book in 10+1.i finished it in one shot.awesome really awesome.so touching.his simple language ,perspective on life(manusha jeevitham ellayidathum onnu thanne,jeevikunnu ,ena cheerunnu,peruppikunnu).only this Great writer can explain life in such a simple way.
i hv read this novel more than 50 times.every time i go to my mothers place i read this
i hv read this novel more than 50 times.every time i go to my mothers place i read this
February 21, 2016
I red this book in tamil, translated by kulachal mu. yusaf. This is definitely one of the best book I have ever red. Certainly all time favourite onside with oru manithan oru veedu oru ulagam by jeyakanthan and JJ sila kuripugal by sundra ramasamy...
Read
June 11, 2013beautiful story loved it
This entire review has been hidden because of spoilers.
April 18, 2018
കണ്ണ് നിറയിപ്പിച്ചു കളഞ്ഞു ഒരുപാട് തവണ... ബഷീറിന്റെ എഴുത്തിന്റെ ശക്തി ഒന്ന് വേറെ തന്നെ.
July 25, 2015
This is my second reading of Vaikkom Muhammad Basheer. The first one was 'Matilukal',a story that easily touched my heart,with its story of unfulfilled romance written in a simple language. And now this..
Balyakalasakhi.. Childhood friend.. The word itself reeks of eau de nostalgia.. And nostalgia is something that touches every human heart.. I've always wondered why it is that Basheer is a favorite of all Malayalis,regardless of age or social status. Now I've got the answer.. It lies in his language,simple and having the touch of countryside air.. The wonderful mix of local dialect and the standard one,thus making it readable for any class of readers.. And then there are the characters.. Every character of Basheer is taken from the midst of us,that is,the Kerala society of his times.. Majeed's dad can be found here now also.. Wearing gold-rimmed glasses and sitting in the verandah.. No wonder why he is called 'Beppur Sultan',the Sultan of writing..
Like M.P.Paul said,this story is so real that it has blood on its sides.. It doesn't offer a pleasant ending.. It is not a pleasant story at all.. By the time you turn the last page,your heart will be heavy.. You'll be filled with a blankness.. I started reading this book when I was traveling,in a bus.. After some time I began to feel so sad that I was sure I won't be able to control my tears if I continued reading.. I closed the book,though I really wanted to turn the page.. I came home,but didn't start it just then.. I waited for everyone to sleep,so that I won't be disturbed by any noise,so that I could be in their world.. And I saw Suhra,standing beside the window will eyes filled with tears for her beloved.. I saw Suhra,the one who had the courage to leave her abusive husband,a courage that many women doesn't have even in the present days.. In Suhra,I saw the soul of an empowered woman or rather a shadow of one.. I saw Majeed,who couldn't leave her but had to because of his circumstances.. I saw him leaving her the second time,only this time not to come back.. And she never complained.. The only time she did was when she told him,'you could've written..' I saw Majeed telling Suhra not to go back.. And her response.. And I wept.. I do not know why.. But I did.. It was very difficult to read this with clear eyes.. Every word clouded my eyes.. And mind could do little to stop it from raining.. Balyakalasakhi is not just a novel.. It is the mix of events that each of us might have experienced at least once in the past.. Every character stands so close to you that you can touch them with your hands.. Every dialogue haunts you,bringing back things from the past..
Do not read this book if you want a pleasant reading.. Do not read this if you can't handle being real..
Balyakalasakhi.. Childhood friend.. The word itself reeks of eau de nostalgia.. And nostalgia is something that touches every human heart.. I've always wondered why it is that Basheer is a favorite of all Malayalis,regardless of age or social status. Now I've got the answer.. It lies in his language,simple and having the touch of countryside air.. The wonderful mix of local dialect and the standard one,thus making it readable for any class of readers.. And then there are the characters.. Every character of Basheer is taken from the midst of us,that is,the Kerala society of his times.. Majeed's dad can be found here now also.. Wearing gold-rimmed glasses and sitting in the verandah.. No wonder why he is called 'Beppur Sultan',the Sultan of writing..
Like M.P.Paul said,this story is so real that it has blood on its sides.. It doesn't offer a pleasant ending.. It is not a pleasant story at all.. By the time you turn the last page,your heart will be heavy.. You'll be filled with a blankness.. I started reading this book when I was traveling,in a bus.. After some time I began to feel so sad that I was sure I won't be able to control my tears if I continued reading.. I closed the book,though I really wanted to turn the page.. I came home,but didn't start it just then.. I waited for everyone to sleep,so that I won't be disturbed by any noise,so that I could be in their world.. And I saw Suhra,standing beside the window will eyes filled with tears for her beloved.. I saw Suhra,the one who had the courage to leave her abusive husband,a courage that many women doesn't have even in the present days.. In Suhra,I saw the soul of an empowered woman or rather a shadow of one.. I saw Majeed,who couldn't leave her but had to because of his circumstances.. I saw him leaving her the second time,only this time not to come back.. And she never complained.. The only time she did was when she told him,'you could've written..' I saw Majeed telling Suhra not to go back.. And her response.. And I wept.. I do not know why.. But I did.. It was very difficult to read this with clear eyes.. Every word clouded my eyes.. And mind could do little to stop it from raining.. Balyakalasakhi is not just a novel.. It is the mix of events that each of us might have experienced at least once in the past.. Every character stands so close to you that you can touch them with your hands.. Every dialogue haunts you,bringing back things from the past..
Do not read this book if you want a pleasant reading.. Do not read this if you can't handle being real..
July 23, 2021
பால்யகால சகி
வைக்கம் முகம்மது பஷீர்
காலச்சுவடு பதிப்பகம்
சுகறா நட்டு வைத்த செம்பருத்தி செடியும், மஜீது கூட்டி சொன்ன பெரிய ஒன்றும் இனி என்னை அவ்வப்போது தொந்தரவு செய்த வண்ணம் இருக்கும் என்பதில் சந்தேகமில்லை.
சுகறாவும், மஜீதும் பால்யகாலத்தில் இருந்து நண்பர்கள். மஜீதின் இடது காலின் பாதத்தில் சுகறா கொடுத்த முத்தம் இருவரையும் நட்பை தாண்டி கொண்டு போய் விட்டது.
மாலை பொழுதில் வீசும் தென்றல் காற்று சுமந்து விளையாடி விட்டுச் சென்ற காய்ந்த ஓட்டையிடப்பட்ட இலை வழியே புகுந்து பிரகாசிக்��ும் ஓளியை ரசித்தவாறு மஜீதை ரசித்தேன்.
அது சிறிதளவு ஓளியாயினும் மனிதர்களை நேரங்கடந்து ரசிக்கச் செய்யும்.
சற்று நேரம் களித்து யோசித்து பார்க்கையில், எப்படியும் காய்ந்த இலை ஒரு நாள் துகள்களாய் போய்விடும் என நினைத்து சோகமுற்றதை போல தான் மஜீதையும் நினைத்து சோகமுற்றேன்.
குறுநாவலாக எழுதப்பட்டதாலோ மஜீதை கதாபாத்திரங்களை பற்றி குறைவாய் உணர்ந்தேன்.
இன்னும் மஜீதைப் பற்றி படித்திருக்க வேண்டும் என ஆசை!!
வீட்டை விட்டு வெளியேறிய பல ஆண்டுகள் பின்னர் ஊர் வந்து சுகறாவிடம் தான் சந்தித்த பெண்களைப் பற்றி ஓரிரு வரிகளில�� சொல்வதை, சில அத்தியாயங்களில் சொல்லியிருக்கலாம் என ஆசை!!
தன் தங்கைக்காக, குடும்பக் கடனுக்காக, வாப்பாவுக்காக, உம்மாவுக்காக, மற்றும் வாழ்க்கையை மீண்டும் நல்ல முறையில் அரங்கேறும் தன்னுடைய சுகறாவுக்காக தனி ஒருவனாய் எல்லோரையும் வறுமையில் இருந்து மீட்பதற்கு நிறைய பணிகள் செய்கிறான், முக்கியமாக பாத்திரங்களை சுத்தம் செய்கிறான், இறுதியாக அவன் சுத்தம் செய்கையில் நிறைய யோசித்திருந்தால் இன்னும் எழுத்துக்கள் சேர்ந்திருக்கும் என ஆசை!!
இப்படி என் ஆசைகளை அடுக்கி கொண்டே போகலாம். இத்தனை ஆசைகளும் குறுநாவலின் குறைகள் என தோன்றவில்லை, என் மனதின் ஏக்கங்கள் என்றே சொல்வேன். ஏக்கங்கள் தாக்கங்களாக இனி மனதில் மஜீதிடம் சுகரா சொல்லாத வார்த்தைகளாய் என்ன? என்ன? என்ற்வாறு இருக்கும் என்பதில் ஐயமில்லை.
இறுதியாக,
' நிலவொளியில் மூழ்கிய தென்னை மரங்களினூடே அவள் நடந்து போவதைப் பார்த்தபடியே மஜீது திரும்பவும் சாய்வு நாற்காலியில் அமர்ந்தான். நேரம் போவதே தெரியாமல்...... '
நேரம் கிடைத்தால் வாங்கி படியுங்கள்.
#சிவசங்கரன்
வைக்கம் முகம்மது பஷீர்
காலச்சுவடு பதிப்பகம்
சுகறா நட்டு வைத்த செம்பருத்தி செடியும், மஜீது கூட்டி சொன்ன பெரிய ஒன்றும் இனி என்னை அவ்வப்போது தொந்தரவு செய்த வண்ணம் இருக்கும் என்பதில் சந்தேகமில்லை.
சுகறாவும், மஜீதும் பால்யகாலத்தில் இருந்து நண்பர்கள். மஜீதின் இடது காலின் பாதத்தில் சுகறா கொடுத்த முத்தம் இருவரையும் நட்பை தாண்டி கொண்டு போய் விட்டது.
மாலை பொழுதில் வீசும் தென்றல் காற்று சுமந்து விளையாடி விட்டுச் சென்ற காய்ந்த ஓட்டையிடப்பட்ட இலை வழியே புகுந்து பிரகாசிக்��ும் ஓளியை ரசித்தவாறு மஜீதை ரசித்தேன்.
அது சிறிதளவு ஓளியாயினும் மனிதர்களை நேரங்கடந்து ரசிக்கச் செய்யும்.
சற்று நேரம் களித்து யோசித்து பார்க்கையில், எப்படியும் காய்ந்த இலை ஒரு நாள் துகள்களாய் போய்விடும் என நினைத்து சோகமுற்றதை போல தான் மஜீதையும் நினைத்து சோகமுற்றேன்.
குறுநாவலாக எழுதப்பட்டதாலோ மஜீதை கதாபாத்திரங்களை பற்றி குறைவாய் உணர்ந்தேன்.
இன்னும் மஜீதைப் பற்றி படித்திருக்க வேண்டும் என ஆசை!!
வீட்டை விட்டு வெளியேறிய பல ஆண்டுகள் பின்னர் ஊர் வந்து சுகறாவிடம் தான் சந்தித்த பெண்களைப் பற்றி ஓரிரு வரிகளில�� சொல்வதை, சில அத்தியாயங்களில் சொல்லியிருக்கலாம் என ஆசை!!
தன் தங்கைக்காக, குடும்பக் கடனுக்காக, வாப்பாவுக்காக, உம்மாவுக்காக, மற்றும் வாழ்க்கையை மீண்டும் நல்ல முறையில் அரங்கேறும் தன்னுடைய சுகறாவுக்காக தனி ஒருவனாய் எல்லோரையும் வறுமையில் இருந்து மீட்பதற்கு நிறைய பணிகள் செய்கிறான், முக்கியமாக பாத்திரங்களை சுத்தம் செய்கிறான், இறுதியாக அவன் சுத்தம் செய்கையில் நிறைய யோசித்திருந்தால் இன்னும் எழுத்துக்கள் சேர்ந்திருக்கும் என ஆசை!!
இப்படி என் ஆசைகளை அடுக்கி கொண்டே போகலாம். இத்தனை ஆசைகளும் குறுநாவலின் குறைகள் என தோன்றவில்லை, என் மனதின் ஏக்கங்கள் என்றே சொல்வேன். ஏக்கங்கள் தாக்கங்களாக இனி மனதில் மஜீதிடம் சுகரா சொல்லாத வார்த்தைகளாய் என்ன? என்ன? என்ற்வாறு இருக்கும் என்பதில் ஐயமில்லை.
இறுதியாக,
' நிலவொளியில் மூழ்கிய தென்னை மரங்களினூடே அவள் நடந்து போவதைப் பார்த்தபடியே மஜீது திரும்பவும் சாய்வு நாற்காலியில் அமர்ந்தான். நேரம் போவதே தெரியாமல்...... '
நேரம் கிடைத்தால் வாங்கி படியுங்கள்.
#சிவசங்கரன்
April 26, 2020
എന്ത് കൊണ്ടാണ് മിക്ക കഥകൾക്കും ശുഭ പര്യവസാനം ഉണ്ടാകുന്നത്??
എന്തു കൊണ്ടെന്നാൽ ആ കഥ നല്ലൊരവസരത്തിൽ നല്ലൊരു സന്ദർഭത്തിൽ എഴുത്തുകാരൻ അവസാനിപ്പിക്കുന്നത് കൊണ്ട് മാത്രമാണ്..
പല ശുഭപര്യവസാനമുള്ള കഥകളും നിർത്തിയിടത്തു നിന്നും പിന്നെയും തുടർന്നാൽ ദുഃഖങ്ങളാൽ ആക്രമിക്കപ്പെടുന്നത് കാണാം. ജീവിതം സുഖ ദുഃഖങ്ങൾ നിറഞ്ഞതാണ്. ചില ജീവിതത്തിൽ ഇവയുടെ അനുപാതം മാറി മറിഞ്ഞു ഇരിക്കുമെന്നു മാത്രം.
ബഷീറിന്റെ ബാല്യകാലസഖി ഒരു വിങ്ങലോടെയല്ലാതെ വായിച്ചു തീർക്കുവാൻ സാധിക്കില്ല. പലർക്കും എഴുത്തുകാരനോട് ദേഷ്യം തോന്നാം. എന്തിന്.. ഇങ്ങനെ ഒരു അന്ത്യം തന്റെ കഥയ്ക്ക് ഈ മനുഷ്യൻ നൽകി?? ഇനി മജീദിനെയും സുഹ്റയേയും ഓർത്തു കൊണ്ട് ആ വിഷാദത്തിന്റെ കരിങ്കൽ നെഞ്ചിൽ ചുമന്നു നടക്കുവാൻ ഞങ്ങൾ വായനക്കാർ വിധിക്കപ്പെടുകയല്ലേ ചെയ്യുന്നത്.
ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും നല്ല സമയം, അതു ബാല്യകാലമാണെന്നും യൗവ്വനകാലഘട്ടത്തിൽ എത്തുന്നതോടെ നാമെല്ലാം കഴിഞ്ഞു പോയ ആ ബാല്യകാലസ്മരണകൾ വേദനയോടെ ഓർത്തു കൊണ്ട്, ഒരു വട്ടം കൂടി കുട്ടികളായി മാറണമെന്ന് ആഗ്രഹിച്ചു കൊണ്ട് നീറുമെന്ന പച്ചയായ യാഥാർത്ഥ്യം ബാല്യകാലസഖിയിൽ നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്നുണ്ട്.
സുഖ ദുഃഖാനുപാതത്തിൽ ദുഃഖത്തിന്റെ അനുപാതം അളവില്ലാതെ അധികരിച്ച രണ്ടു ജീവിതങ്ങളായി മജീദും സുഹ്റയും മാറുന്നു. 'ഉമ്മിണി വല്യ ഒന്ന്!' - കഥയുടെ ആരംഭത്തിൽ ഫലിതമായും അവസാനം വിഷാദമായും മാറിയ ഒരു വാക്ക്.. അതുല്യനായ എഴുത്തുകാരന്റെ അതുല്യമായ ഒരു കൃതി തന്നെയാണ് ബാല്യകാലസഖി..
എന്തു കൊണ്ടെന്നാൽ ആ കഥ നല്ലൊരവസരത്തിൽ നല്ലൊരു സന്ദർഭത്തിൽ എഴുത്തുകാരൻ അവസാനിപ്പിക്കുന്നത് കൊണ്ട് മാത്രമാണ്..
പല ശുഭപര്യവസാനമുള്ള കഥകളും നിർത്തിയിടത്തു നിന്നും പിന്നെയും തുടർന്നാൽ ദുഃഖങ്ങളാൽ ആക്രമിക്കപ്പെടുന്നത് കാണാം. ജീവിതം സുഖ ദുഃഖങ്ങൾ നിറഞ്ഞതാണ്. ചില ജീവിതത്തിൽ ഇവയുടെ അനുപാതം മാറി മറിഞ്ഞു ഇരിക്കുമെന്നു മാത്രം.
ബഷീറിന്റെ ബാല്യകാലസഖി ഒരു വിങ്ങലോടെയല്ലാതെ വായിച്ചു തീർക്കുവാൻ സാധിക്കില്ല. പലർക്കും എഴുത്തുകാരനോട് ദേഷ്യം തോന്നാം. എന്തിന്.. ഇങ്ങനെ ഒരു അന്ത്യം തന്റെ കഥയ്ക്ക് ഈ മനുഷ്യൻ നൽകി?? ഇനി മജീദിനെയും സുഹ്റയേയും ഓർത്തു കൊണ്ട് ആ വിഷാദത്തിന്റെ കരിങ്കൽ നെഞ്ചിൽ ചുമന്നു നടക്കുവാൻ ഞങ്ങൾ വായനക്കാർ വിധിക്കപ്പെടുകയല്ലേ ചെയ്യുന്നത്.
ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും നല്ല സമയം, അതു ബാല്യകാലമാണെന്നും യൗവ്വനകാലഘട്ടത്തിൽ എത്തുന്നതോടെ നാമെല്ലാം കഴിഞ്ഞു പോയ ആ ബാല്യകാലസ്മരണകൾ വേദനയോടെ ഓർത്തു കൊണ്ട്, ഒരു വട്ടം കൂടി കുട്ടികളായി മാറണമെന്ന് ആഗ്രഹിച്ചു കൊണ്ട് നീറുമെന്ന പച്ചയായ യാഥാർത്ഥ്യം ബാല്യകാലസഖിയിൽ നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്നുണ്ട്.
സുഖ ദുഃഖാനുപാതത്തിൽ ദുഃഖത്തിന്റെ അനുപാതം അളവില്ലാതെ അധികരിച്ച രണ്ടു ജീവിതങ്ങളായി മജീദും സുഹ്റയും മാറുന്നു. 'ഉമ്മിണി വല്യ ഒന്ന്!' - കഥയുടെ ആരംഭത്തിൽ ഫലിതമായും അവസാനം വിഷാദമായും മാറിയ ഒരു വാക്ക്.. അതുല്യനായ എഴുത്തുകാരന്റെ അതുല്യമായ ഒരു കൃതി തന്നെയാണ് ബാല്യകാലസഖി..
August 16, 2021
பால்யகால சகி - வைக்கம் முகமது பஷீர்
நம் வாழ்வின் அழகிய காலம் பால்யகாலமே. எதிரிகளாக அறிமுகமாகி அந்த அறிமுகம் நட்பாக அந்த நட்பு காதலாக மாறிய சுகாற மஜீத் பற்றிய கதையை பஷுரின் பால்யகால சகி.
⠀
மஜீதின் வானம் தொடும் கற்பனை மாளிகையில் ராஜாவாக மஜீத்தும் ராஜகுமாரியாக சுகாறவும் அவர்களுடன் நாமும் வாழலாம்.மஜீத்தும் சுகாறவும் சேர்ந்தது அமைக்கும் வீட்டு தோட்டமும். மஜீத் பெரிய ஒன்னு ஆகிய கதையும் வாசிக்க பால்யத்தில் நமக்கு ஒரு சிநேகிதி இல்லையே என்ற ஏக்கம் எழுகிறது.
⠀⠀
நாம் வளர வளர நம்முடன் ஆசையும் சோகமும் சேர்ந்து வளர்கிறது வாழ்வின் இயற்கை வீதியிலிருந்து மஜீத் சுகாறவாலும் தப்ப முடியவில்லை துன்பம் என்னும் வலையில் மஜீத்தும் சுகாறவும் சிக்கி கொள்கிறார்கள் உடன் சேர்ந்து நாமும் தான்.
⠀⠀
நான் வாசித்த பஷுரின் முதல் நாவல் இது 80 பக்கங்களில் சிரிக்கவும் வைத்து ரசிக்கவும் வைத்து அழுகவும் வைத்து தூக்கத்தையும் கெடுத்தது பால்யகால சகி.
நம் வாழ்வின் அழகிய காலம் பால்யகாலமே. எதிரிகளாக அறிமுகமாகி அந்த அறிமுகம் நட்பாக அந்த நட்பு காதலாக மாறிய சுகாற மஜீத் பற்றிய கதையை பஷுரின் பால்யகால சகி.
⠀
மஜீதின் வானம் தொடும் கற்பனை மாளிகையில் ராஜாவாக மஜீத்தும் ராஜகுமாரியாக சுகாறவும் அவர்களுடன் நாமும் வாழலாம்.மஜீத்தும் சுகாறவும் சேர்ந்தது அமைக்கும் வீட்டு தோட்டமும். மஜீத் பெரிய ஒன்னு ஆகிய கதையும் வாசிக்க பால்யத்தில் நமக்கு ஒரு சிநேகிதி இல்லையே என்ற ஏக்கம் எழுகிறது.
⠀⠀
நாம் வளர வளர நம்முடன் ஆசையும் சோகமும் சேர்ந்து வளர்கிறது வாழ்வின் இயற்கை வீதியிலிருந்து மஜீத் சுகாறவாலும் தப்ப முடியவில்லை துன்பம் என்னும் வலையில் மஜீத்தும் சுகாறவும் சிக்கி கொள்கிறார்கள் உடன் சேர்ந்து நாமும் தான்.
⠀⠀
நான் வாசித்த பஷுரின் முதல் நாவல் இது 80 பக்கங்களில் சிரிக்கவும் வைத்து ரசிக்கவும் வைத்து அழுகவும் வைத்து தூக்கத்தையும் கெடுத்தது பால்யகால சகி.
Read
September 14, 2013ഈ നോവലിന്റെ കൂടെ ഒരു പ്രതികരണ പതിപ്പ് വായിക്കാൻ ഇടയായി അതിലെ എഴുത്ത് ഇങ്ങനെയായിരുന്നു ......."ഇത്ര മാത്രം ദയനീയതകൾ വരച്ചു കാണിക്കാൻ അതിലേറെ ഹാസ്യ ചിന്താഗതിയുള്ള ബഷീറിനെ പ്രേരിപിച്ചതെന്താകും" ....ബഷീര് ചിരിപ്പിച്ചും കരയിപ്പിച്ചും ചിന്തിപ്പിച്ചും ഈ ലോകത്തോട് വിടപറഞ്ഞു .....വായിച്ചു കയിഞ്ഞപ്പോൾ ജീവിതത്തോട് തന്നെ ഒരു മടുപ്പ് തോന്നി .........കൂടെ കണ്ണ് നീരും ....
August 24, 2021
80 பக்கங்கள் கொண்ட சிறுகதை. சுகிறா மஜீத் காதல் அத்தனை அழுத்தம் இல்லாததால் அவர்கள் பிரிவு நம்மை பாதிக்கவில்லை. இருப்பினும், கடைசி ஐந்து அத்தியாயங்கள் மிக அருமையாக எழுதப்பட்டிருக்கிறது.
May 22, 2020
Few books leave a feeling after they are read. They impact you a lot. This is one such book. There are few stories that I feel so personally attached to.
One such book was வெக்கை / Vekkai. My dad had met a youngster in jail. As my dad put it, he was younger than my younger brother was at that point in time and he didn't show any regret for the double murder he had committed. He had actually killed two other persons, who had earlier murdered his elder brother. He had asked my father, "If the killers of your brother roams freely in front of you. Won't you do anything about it?". The story of வெக்கை / Vekkai actually. This particular question asked to my dad by that murderer had left me pondering on this question multiple nights.
I used to wonder, if my brother was killed, would I do something like this? Or will my brother do this, if someone else murdered me. I had multiple such questions in me which the book gave me an answer. The book was not written to answer this question to anyone of its readers. But it did it for me.
In the same way Paalyakala Saki answers few other personal questions for me. I have just finished the book and I will have to settle down to write about the questions and answers I discovered from the book.
So bottom line is I have ended up writing a review for வெக்கை / Vekkai under Paalyakala Saki. Forgive me.
One such book was வெக்கை / Vekkai. My dad had met a youngster in jail. As my dad put it, he was younger than my younger brother was at that point in time and he didn't show any regret for the double murder he had committed. He had actually killed two other persons, who had earlier murdered his elder brother. He had asked my father, "If the killers of your brother roams freely in front of you. Won't you do anything about it?". The story of வெக்கை / Vekkai actually. This particular question asked to my dad by that murderer had left me pondering on this question multiple nights.
I used to wonder, if my brother was killed, would I do something like this? Or will my brother do this, if someone else murdered me. I had multiple such questions in me which the book gave me an answer. The book was not written to answer this question to anyone of its readers. But it did it for me.
In the same way Paalyakala Saki answers few other personal questions for me. I have just finished the book and I will have to settle down to write about the questions and answers I discovered from the book.
So bottom line is I have ended up writing a review for வெக்கை / Vekkai under Paalyakala Saki. Forgive me.
This entire review has been hidden because of spoilers.
April 10, 2012
its about love, life, laughter and Basheer's sheer genius, captures all those in masterly fashion. A tiny book but a world in itself. We all would have had our own childhood girls or boys, this is not only a walk through the memory lane, but, definitely showcases the intricacies of childhood pristine love. which when we grow in to a man or women would have its effects due to conditioning.I read the tamil Translation of Balyakalasakhi. You can get the book in New book lands, opposite to megamart t.nagar, Chennai
February 25, 2023
பால்யகால சகி - வைக்கம் முஹம்மது பஷீர்
காலம் தாண்டி மனித அன்பு இன்றும் மாறாமல் அவ்வாறே இருக்கிறது.
சொகறாவும், மஜீத்தும் என்னைவிட்டு விலகாதவர்கள் இனி. .....
எதார்த்த வாழ்வில் தொலைத்துவிட்ட மனிதர்களின் அன்பு எண்ணற்றவை, கூண்டு கிளி வாழ்வை வாழ துவங்கும் நாள் நீ உன் பால்யத்தை துழைத்துவிடுகிறாய்.
காதல் என்ன உனக்கு அளித்தது? முதல் காதல் முதல் இன்று உள்ள காதல் வரை.
காலம் தாண்டி மனித அன்பு இன்றும் மாறாமல் அவ்வாறே இருக்கிறது.
சொகறாவும், மஜீத்தும் என்னைவிட்டு விலகாதவர்கள் இனி. .....
எதார்த்த வாழ்வில் தொலைத்துவிட்ட மனிதர்களின் அன்பு எண்ணற்றவை, கூண்டு கிளி வாழ்வை வாழ துவங்கும் நாள் நீ உன் பால்யத்தை துழைத்துவிடுகிறாய்.
காதல் என்ன உனக்கு அளித்தது? முதல் காதல் முதல் இன்று உள்ள காதல் வரை.
November 30, 2018
the introduction of the book itself is brilliant.. I had read this book during my school days now I read this as part of my syllabus.. the novel is very simple but the feeling it gives is very high.. even if I know how the novel ends I prayed for a happy ending.
March 19, 2013
പ്ലസ് 2 വിനു പഠിക്കുവാൻ ഉണ്ടായിരുന്ന പാഠം..അത് കൊണ്ട് തന്നെ വളരെയധികം വായിച്ചതും ഈ പുസ്തകം തന്നെ..
ലളിതമായ സാഹിത്യ രൂപം ..
ലളിതമായ സാഹിത്യ രൂപം ..
January 4, 2025
பால்யகால சகி - பல வருடங்களாக நான் வாசிக்க வேண்டும் என்று நினைத்து கொண்டே இருந்த ஒரு நாவல். கடைசியில் 2025 ஓர் கதவை திறந்தது.
அனால் இது போன்ற ஒரு துக்க பெருமழையில் நான் நனைக்க படுவேன் என்று சற்றும் நினைக்க வில்லை. துக்கமான கதைகளை பற்றி எனக்கு குறையேதுமில்லை. அனால் இந்நாவலின் கதை மாந்தர்களின் குண நலன்கள் என்னை பேரதிர்ச்சிக்கு உள்ளாகின.
நான் எப்போதும் படிக்க வேண்டும் என்று அறிந்து வைத்திருக்கும் புத்தகங்களை பற்றிய கூராய்வுகளையோ அபிப்ராய கட்டுரைகளையோ அடியோடு தவிற்பவன். எந்த ஒரு படைப்பையும் ஏதொரு அபிப்ராய கட்டுரைகளின் தாக்கமில்லாமல் படிக்கவே எப்பொழுதும் முயல்வேன். அதையே இந்த நாவல் கும் செயதேன்.
பால்யகால சகியின் பக்கங்களை புரட்டும் பொது நான் அடைந்த உணர்வுகள் எனக்கே எனக்கானவை. எந்த ஒரு புறத்தாக்கத்துக்கும் உட்படாதவை. அனால் உண்மையை சொல்லவேண்டுமென்றால் இது போன்ற ஒரு கையாலாகாத ஒரு கதையின் நாயகனை நான் கண்டதில்லை. இது போன்ற என்ன செய்வது எல்லாம் விதி என்று விட்டத்தை பார்த்து பெருமூச்சு மட்டுமே விடும் ஒரு இளைஞனை நான் கண்டதுமில்லை கேட்டதுமில்லை.
செல்வத்தில் திளைக்கும் குடும்பத்தின் ஒரே ஆண் வாரிசு, மஜித். பணத்திற்கு குறைவில்லை, படிப்பிற்கும் நல்ல சூழலிற்கும் ஒரு பங்கமும் இல்லை. சின்ன சிறு வயதியிலேயே கிடைக்கும் ஒரு அறிய மனதிற்கினிய நட்பு, "ராஜகுமாரி" சுகரா. அவர்களின் நட்பின் வளர்ச்சி, இருவர் வாழ்விலும் நடக்கும் சுக துக்கங்கள் வரை நீரோடை போல நாவல் பயணிக்கிறது.
பின் ஒரே ஒரு நாளின் சம்பவத்தில் மொத்த நாவலும் அதன் கதை மாந்தர்களும் படுகுழியில் விழுந்து மென்மேலும் கீழ் நோக்கி பயணிக்கிறார்கள். படுகுழியில் விழுந்ததோடல்லாமல், அது குறித்த எந்த ஒரு குற்ற உணர்வும் இல்லை, தன்னை மேம்படுத்தி வாழ்வில் முன்னேற ஒரு சிறிய முயற்சி கூட இல்லை. எதிர்பாரா சோகங்களோ நம்மை மீறிய துர் சம்பவங்களோ மனித வாழ்வின் தவிர்க்க முடியாத அங்கம், ஆனால் எத்துணை சோகத்திலும் ஏதொரு முயற்சியும் செய்யாமல் கிடைத்தற்கரிய மனித வாழ்வை வீணாக்கும் மஜீது போன்ற பூமிக்கு பாரமான கதாபாத்திரம் ஏனோ ? அவன் பத்து வருடங்களாக நாடோடி போல் சுற்றி அலைந்த போதும் அவனுக்கு வாழ்வின் நோக்கம் இல்லை. தந்தை பற்றிய வெறுப்பும் கோவமும் புரிந்து கொள்ளமுடிந்தாலும், அவனை அணு தினம் நேசித்து அனைத்தும் குடுத்து வளர்த்த தாய் காக என்ன செய்கிறான் ? பணமும் பொருளும் தேடி சேர்க்காமல் போனாலும் கூட பரவாயில்லை, ஆனால் நோக்கம் எதுவும் இல்லாத உருப்படாத ஒரு வாழ்வு. தாயிடமும் அன்பில்லை, அந்த தோழி பற்றிய நினைவும் இல்லை, எதற்கப்பா இதனை வருடங்களாக கடிதம் கூட அனுப்பவில்லை என்று சுகரா கேட்கும்போது, ஏதொரும் உணர்ச்சியில்லாமல் அனுப்புவில்லை அவ்வளுவுதான் என்கிறான் மஜித். தனக்கும் பயனில்லாமல் வாழ்வின் நோக்கமும் இல்லாமல் தாய் அன்பும் இல்லாமால் தோழியை பற்றிய அக்கறை இல்லாமல் ஒரு துளி கூட எவருக்கும் பயன்படாத ஒரு வாழ்வு மஜித்தினையுடையது.
இந்த கதாபாத்திரம் தன் வாப்பாவிடம் சுகராவை படிக்க வைக்க கேட்ட தருணத்தையோ அல்லது பின்னாளில் அந்த கனவானிடம் உதவி கேட்கும் செயலையோ அவனின் நல்ல குண சான்றாக சப்பை கட்டலாம், ஆனால் அதை மீறி வேறு எந்த ஒரு நல்ல பண்பும், அடிப்படை மனித முயற்சி கூட இல்லாத ஒரு அற்ப வாழ்வு மஜித்தின் வாழ்வு.
சுகரா - பெரும் நம்பிக்கையுடனும் சுயமரியாதையுடனும் அறிமுக படுத்தப்படும் இந்த கதாபாத்திரம் பின்பு வாழ்வின் அலைக்கழிப்பில் சீரழிக்கப்பட்டு நசுக்க படுகிறது. அவளின் சிறு வயது வைராக்யமோ சுய மரியாதையோ அவளை காப்பாற்ற வில்லை. கடைசி வரை அவளின் நல்ல குணங்கள் அவள் வாழ்வை ஒரு சதவிகிதம் கூட மேம்படுத்த வில்லை. மிகுந்த ஏமாற்ற மளித்த ஒரு பாத்திர படைப்பு.
நான் இலக்கியங்களை படிக்கும் பல காரணங்களில் மிக முக்கியமான ஒன்று அதில் உருவாக்க பட்டிருக்கும் கதை மாந்தர்களின் குணாதிசயங்களில் இருந்தோ, அல்லது ஒரு சூழ்நிலையை அவர்கள் எதிர் கொள்ளும் விதத்தில் இருந்தோ, ஏதேனும் ஒரு சிறு பொறியாவது நம் வாழ்வுக்கோ மனத்திற்கோ பயன்படுமா, அல்லது குறைந்த பட்சம் வாழ்வின் சூழ்நிலைகளை நாம் அணுகும் பார்வையாவது மேம்படுமா என்று தான் நான் அணுகுவேன். இந்த படைப்பில் இருந்து நான் எடுத்துக்கொள்ள ஏதொன்றுமில்லை.
வெறுமனே ஒரு முயற்சி அற்ற, வாழ்வின் அடிப்படை குறிக்கோள் கூட இல்லாத, ஒரு சோம்பேறி இளைஞனின் கையாலாகாத புனைவு வாழ்க்கையே மிஞ்சியது !
அனால் இது போன்ற ஒரு துக்க பெருமழையில் நான் நனைக்க படுவேன் என்று சற்றும் நினைக்க வில்லை. துக்கமான கதைகளை பற்றி எனக்கு குறையேதுமில்லை. அனால் இந்நாவலின் கதை மாந்தர்களின் குண நலன்கள் என்னை பேரதிர்ச்சிக்கு உள்ளாகின.
நான் எப்போதும் படிக்க வேண்டும் என்று அறிந்து வைத்திருக்கும் புத்தகங்களை பற்றிய கூராய்வுகளையோ அபிப்ராய கட்டுரைகளையோ அடியோடு தவிற்பவன். எந்த ஒரு படைப்பையும் ஏதொரு அபிப்ராய கட்டுரைகளின் தாக்கமில்லாமல் படிக்கவே எப்பொழுதும் முயல்வேன். அதையே இந்த நாவல் கும் செயதேன்.
பால்யகால சகியின் பக்கங்களை புரட்டும் பொது நான் அடைந்த உணர்வுகள் எனக்கே எனக்கானவை. எந்த ஒரு புறத்தாக்கத்துக்கும் உட்படாதவை. அனால் உண்மையை சொல்லவேண்டுமென்றால் இது போன்ற ஒரு கையாலாகாத ஒரு கதையின் நாயகனை நான் கண்டதில்லை. இது போன்ற என்ன செய்வது எல்லாம் விதி என்று விட்டத்தை பார்த்து பெருமூச்சு மட்டுமே விடும் ஒரு இளைஞனை நான் கண்டதுமில்லை கேட்டதுமில்லை.
செல்வத்தில் திளைக்கும் குடும்பத்தின் ஒரே ஆண் வாரிசு, மஜித். பணத்திற்கு குறைவில்லை, படிப்பிற்கும் நல்ல சூழலிற்கும் ஒரு பங்கமும் இல்லை. சின்ன சிறு வயதியிலேயே கிடைக்கும் ஒரு அறிய மனதிற்கினிய நட்பு, "ராஜகுமாரி" சுகரா. அவர்களின் நட்பின் வளர்ச்சி, இருவர் வாழ்விலும் நடக்கும் சுக துக்கங்கள் வரை நீரோடை போல நாவல் பயணிக்கிறது.
பின் ஒரே ஒரு நாளின் சம்பவத்தில் மொத்த நாவலும் அதன் கதை மாந்தர்களும் படுகுழியில் விழுந்து மென்மேலும் கீழ் நோக்கி பயணிக்கிறார்கள். படுகுழியில் விழுந்ததோடல்லாமல், அது குறித்த எந்த ஒரு குற்ற உணர்வும் இல்லை, தன்னை மேம்படுத்தி வாழ்வில் முன்னேற ஒரு சிறிய முயற்சி கூட இல்லை. எதிர்பாரா சோகங்களோ நம்மை மீறிய துர் சம்பவங்களோ மனித வாழ்வின் தவிர்க்க முடியாத அங்கம், ஆனால் எத்துணை சோகத்திலும் ஏதொரு முயற்சியும் செய்யாமல் கிடைத்தற்கரிய மனித வாழ்வை வீணாக்கும் மஜீது போன்ற பூமிக்கு பாரமான கதாபாத்திரம் ஏனோ ? அவன் பத்து வருடங்களாக நாடோடி போல் சுற்றி அலைந்த போதும் அவனுக்கு வாழ்வின் நோக்கம் இல்லை. தந்தை பற்றிய வெறுப்பும் கோவமும் புரிந்து கொள்ளமுடிந்தாலும், அவனை அணு தினம் நேசித்து அனைத்தும் குடுத்து வளர்த்த தாய் காக என்ன செய்கிறான் ? பணமும் பொருளும் தேடி சேர்க்காமல் போனாலும் கூட பரவாயில்லை, ஆனால் நோக்கம் எதுவும் இல்லாத உருப்படாத ஒரு வாழ்வு. தாயிடமும் அன்பில்லை, அந்த தோழி பற்றிய நினைவும் இல்லை, எதற்கப்பா இதனை வருடங்களாக கடிதம் கூட அனுப்பவில்லை என்று சுகரா கேட்கும்போது, ஏதொரும் உணர்ச்சியில்லாமல் அனுப்புவில்லை அவ்வளுவுதான் என்கிறான் மஜித். தனக்கும் பயனில்லாமல் வாழ்வின் நோக்கமும் இல்லாமல் தாய் அன்பும் இல்லாமால் தோழியை பற்றிய அக்கறை இல்லாமல் ஒரு துளி கூட எவருக்கும் பயன்படாத ஒரு வாழ்வு மஜித்தினையுடையது.
இந்த கதாபாத்திரம் தன் வாப்பாவிடம் சுகராவை படிக்க வைக்க கேட்ட தருணத்தையோ அல்லது பின்னாளில் அந்த கனவானிடம் உதவி கேட்கும் செயலையோ அவனின் நல்ல குண சான்றாக சப்பை கட்டலாம், ஆனால் அதை மீறி வேறு எந்த ஒரு நல்ல பண்பும், அடிப்படை மனித முயற்சி கூட இல்லாத ஒரு அற்ப வாழ்வு மஜித்தின் வாழ்வு.
சுகரா - பெரும் நம்பிக்கையுடனும் சுயமரியாதையுடனும் அறிமுக படுத்தப்படும் இந்த கதாபாத்திரம் பின்பு வாழ்வின் அலைக்கழிப்பில் சீரழிக்கப்பட்டு நசுக்க படுகிறது. அவளின் சிறு வயது வைராக்யமோ சுய மரியாதையோ அவளை காப்பாற்ற வில்லை. கடைசி வரை அவளின் நல்ல குணங்கள் அவள் வாழ்வை ஒரு சதவிகிதம் கூட மேம்படுத்த வில்லை. மிகுந்த ஏமாற்ற மளித்த ஒரு பாத்திர படைப்பு.
நான் இலக்கியங்களை படிக்கும் பல காரணங்களில் மிக முக்கியமான ஒன்று அதில் உருவாக்க பட்டிருக்கும் கதை மாந்தர்களின் குணாதிசயங்களில் இருந்தோ, அல்லது ஒரு சூழ்நிலையை அவர்கள் எதிர் கொள்ளும் விதத்தில் இருந்தோ, ஏதேனும் ஒரு சிறு பொறியாவது நம் வாழ்வுக்கோ மனத்திற்கோ பயன்படுமா, அல்லது குறைந்த பட்சம் வாழ்வின் சூழ்நிலைகளை நாம் அணுகும் பார்வையாவது மேம்படுமா என்று தான் நான் அணுகுவேன். இந்த படைப்பில் இருந்து நான் எடுத்துக்கொள்ள ஏதொன்றுமில்லை.
வெறுமனே ஒரு முயற்சி அற்ற, வாழ்வின் அடிப்படை குறிக்கோள் கூட இல்லாத, ஒரு சோம்பேறி இளைஞனின் கையாலாகாத புனைவு வாழ்க்கையே மிஞ்சியது !
Read
November 11, 2024பால்யகால சகி
ஆசிரியர் : வைக்கம் முகமது பஷீர்
தமிழில் : குளச்சல் யூசுப்
காலச்சுவடு பதிப்பகம்
குறுநாவல்
80 பக்கங்கள்
காதல் - உலகில் தோன்றிய அனைத்து உயிரினங்களுக்கும் உள்ள இயற்கையான ஓர் உணர்வு . ஒரு நொடியில் தோன்றி மறைந்தாலும் , ஒரு யுகம் கடந்து தொடர்ந்தாலும் காதலின் ஆழம் ஒன்று தான் . எங்கு எப்பொழுது யாருக்குள் அது பிறந்து எங்கு எப்பொழுது யாருக்குள் அது மறையும் என்பதை அறிவது கடினம் . ஒரு வேளை பிறப்பும் இறப்பும் காதலுக்கு இல்லாமலும் இருக்கலாம் இங்கு பிறப்பு இறப்பு எல்லாம் உடலுள்ள உயிர்களுக்கு மட்டும்தான் , காதலோ உடலற்ற உயிர் - உன்னதமான உணர்வு , அது இவ்வுலகில் இயற்கையோடு , காற்றோடு , கடலோடு கலந்து காலம்காலமாக வாழ்ந்து கொண்டே வருகிறது . மனிதனோ தனக்கு மட்டுமே அது சொந்தம் என்று எண்ணிக்கொண்டு காதலுக்கு இவன் வரையறை வகுக்கிறான் இந்த கொடுமையை எங்கு சென்று புலம்புவது . ஒரு வகையில் காதலை மனிதனை விட அந்த இயற்கையும் , பிற உயிரினங்களும் மிக தெளிவாக புரிந்துகொண்டிருக்கின்றனர் . இதற்கு சிறந்த உதாரணம் மனிதனின் காதல் நிச்சயம் திருமணத்தில் தான் சென்று முடிய வேண்டும் , அப்படி முடியும் காதல் தான் உண்மையான காதல் என்று இவனே கூறிக்கொள்கிறான் , அதிலும் காதல் தன் வாழ்வில் ஒரு முறை தான் தோன்றவேண்டும் என்றும் , தன் எதிர் பாலினத்தின் மேல் மட்டுமே அது பிறக்க வேண்டும் என்றும் கூறிக்கொண்டு அலைவதை பார்த்து காதல் எள்ளிநகையாடுவது எனக்கு கேட்கிறது . மனிதனாக காதலை புரிந்துகொண்டவர்கள் சிலரே - குறிப்பாக உலகின் தலைசிறந்த எழுத்தாளர்கள் . அவர்கள் காதலை உணர்ந்தவர்ள் , பல முறை காதல் வயப்பட்டவர்கள் , காதலுக்கு எந்த வேடமும் அணிவிக்காமல் காதலை காதலாக ஏற்றுக்கொண்டு இந்த உலகிற்கு காட்டியவர்கள் . காதலை நான் இந்த உலகிற்கு புரியவைக்க போகிறேன் என்று பட்டியலிட்டு அவர்கள் விளக்கவில்லை , அதற்கு பதிலாக தங்கள் வாழ்க்கையின் காதல் அனுபவத்தை , தாங்கள் பார்த்த உன்னதமான காதல் வாழ்க்கையை அப்படியே ஒளிவுமறைவின்றி இலக்கியத்தில் பதிவு செய்ததன் மூலம் நமக்கு காதலை புரியவைக்க முயற்சிக்கின்றனர் . இந்தியாவில் பஷீர் அதற்கு முன்னோடி . அவருடைய மதில்கள் நாவல் என் வாழ்நாளில் என்றுமே மறக்க முடியாத ஒன்று . அந்த புத்தகத்தில் வரும் அந்த பெண்ணின் வாசனையை இன்னும் நான் தேடிக்கொண்டே இருக்கிறேன் . ஒரு வாசனையை எழுத்து வடிவில் உணர்த்த முடியும் என்று நினைத்து , அதில் வெற்றியும் கண்ட ஒரே எழுத்தாளர் அவர்தான் . அவருடைய சிறந்த இன்னுமொரு காதல் படைப்பு தான் இந்த பால்யகால சகி .
மஜீ0து - சுகறா இருவரும் தங்கள் பால்யத்தை அண்டை வீட்டு நண்பர்களாக தொடங்குகின்றனர் . சுகறா விற்கு மிகவும் பிடித்த தன் வீட்டின் எதிரே உள்ள மாமரத்தின் பழங்களை ருசிப்பதற்காக காத்திருக்கிறாள் ஆனால் மஜீது அவளை முந்திக்கொள்கிறான் , ஒரு நாள் இருவரும் சண்டையிட - அவன் அனைத்தையும் அவளுக்கே கொடுத்துவிட்டு எல்லாமும் உனக்குத்தான் சுகறா என்றவுடன் அவர்கள் நட்பு தொடங்குகிறது . எல்லோரையும் போல பால்யகாலம் அவர்களுக்கும் அளவில்லா சந்தோசத்தை மட்டுமே கொடுத்தது . வாழ்வில் விவரம் தெரிய தொடங்கியதும் , வாழ்கை புரியத்தொடங்கும் தருணம் எல்லாமும் ஒரே நாளில் மாறிவிடுகிறது . தந்தையின் இறப்பு , குடும்ப வறுமை , மஜீதின் பிரிவு , குடும்ப சுமையென சுகறா வின் வாழ்க்கை ஒரே நாளில் தடம்புரள்கிறது . அது ஏனோ தெரியவில்லை தந்தையை இழந்த பெண்களின் வாழ்க்கையில் துன்பம் நிரந்தரமாக தங்கிவிடுகிறது . சுகறாவை வாழ்க்கை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக சிதைத்து நலிவடைய செய்கிறது . மறுபக்கம் மஜீதுக்கு வெளியுலகம் வாழ்க்கையை புரியவைக்கிறது , வீடு திரும்பும் சமையம் அவன் தந்தை சொத்தை இழந்து , அவன் குடும்பமே வறுமையில் தத்தளிக்கிறது , இவனோ வெறுங்கையுடன் வெறும் வாழ்க்கை அனுபவங்களையும் , சில புத்தகங்களை மட்டுமே சுமந்து வருகிறான் . மீண்டும் மஜீது - சுகறாவின் சந்திப்பு கால இடைவெளியின் நிரப்ப முடியாத வெற்றிடங்களின் பிம்பங்களாக காட்சியளிக்கின்றன . மாமரமும் , தோட்டமும் , பால்யகால காதலும் மட்டுமே அவர்கள் வாழ்க்கையில் இன்னமும் அப்படியே இருந்தது , நினைவுகளை மீட்டெடுக்க முயன்று , மஜீது சுகறாவின் வாழ்கையையும் சேர்ந்து சுமக்க முற்படுகிறான் . மீண்டும் வேலைக்காக அனைத்தையும் பிரிந்து செல்கிறான் , ஆனால் இம்முறை தனக்காக காத்திருக்க சுகறா இருக்கிறாள் என்ற பெரும் நம்பிக்கையை சுமந்து செல்கிறான் . மஜீது திரும்பினானா ? சுகறா வின் வாழ்வில் ஒரு துளியேனும் மகிழ்ச்சி தோன்றியதா ? மஜீது -சுகறா காதல் பயணம் தொடர்ந்ததா ? என்பதே கதையின் முடிவு .
இந்த புத்தகம் இந்திய இலக்கியத்தில் சேமித்து பல தலைமுரைகளுக்கு கடத்தி செல்ல வேண்டிய ஒரு பொக்கிஷம் . இப்படியும் காதலிக்கலாம் என்று சமகால இளைஞர்களுக்கும் , வருங்காலத்தவர்களுக்கும் ஒரு சாட்சியாக காண்பிக்கவேண்டும் . இங்கு யார்வேண்டுமானாலும் இல்லாமல் போகலாம் ஆனால் இந்த காதல் கதைகள் அவர்களின் காதலை போல வாழ்ந்துகொண்டே இருக்கும் . இந்த புத்தகத்தில் மஜீது - சுகறா இவர்களுக்குள் நிகழ்ந்த அந்த முதல் முத்தம் இலக்கியத்தின் உச்சம் என்று சொல்லலாம் . " உள்ளங்காலில் அழுத்தமாக கண்ணம் வைத்து ஒரு முத்தம் பதித்தாள் - முதல் முத்தம் " தன் காதலின் ஆழத்தை கட்டியுடன் வேதனையில் துடித்த தன் காதலனின் உள்ளங்காலில் கண்ணம் பதிக்க முத்தம் கொடுக்கும் ஒரு காதலை இந்திய இலக்கியம் தவிற வேறு எங்கே எழுதிவிட முடியும் .
கதையின் சிறப்பு என்னவென்றால் - பஷீர் எழுத்து வடிவில் காட்சிகளை புத்தகத்தின் ஒவ்வொரு பக்கங்களாக நமக்கு திறந்து காட்டிக்கொண்டே செல்கிறார் . ஒரு 80 பக்க குறுநாவலுக்குள் இது எப்படி சாத்தியம் என்றால் ? நீங்கள் நிச்சயம் வாசித்து அதனை உணர்ந்து அந்த உலகிற்குள் பிரவேசித்து பார்க்க வேண்டும் . பஷீர் நினைத்திருந்தால் இந்த கதையை ஒரு நீண்ட நெடிய நாவலாக எழுதியிருக்கலாம் , ஆனால் அவர் மஜீது - சுகறா மீதோ , அவர்களின் வாழ்வின் மீதோ நம்மிடமிருந்து அனுதாபத்தை எதிர்பார்க்கவில்லை . தன் கலையில் தேர்ந்த ஓவியன் தனக்கு அளித்த ஒரு குறிப்பிட்ட சட்டகத்திற்குள் தான் இந்த உலகிற்கு கூற விரும்புவதை எந்தவொரு கூக்குரலுமின்றி வண்ணங்களுடன் ஓவியத்தின் வழி இந்த உலகிற்கு உரக்க கூறிவிடுகிறான் . இந்த கதையை பஷீர் ஒரு கைதேர்ந்த ஓவியனை போலத்தான் படைத்துள்ளார் . காதலும் ஒரு ஓவியம் போலத்தானே - தீட்டிய ஓவியன் மறைந்துவிடலாம் , ஓவியத்தில் உள்ளவை உலகத்திலிருந்து மறைந்துபோகலாம் , ஆனால் ஓவியம் அந்த நிகழ்வை , அத்தருணத்தை , அந்த நொடியை அப்படியே தனக்குள் தேக்கிவைத்து காலம் கடத்தி செல்கிறது . காலத்தை உறையவைக்கும் ஓவியத்தை போல காதலும் நினைவுகளை தனக்குள் உறையவைக்கும் சக்தி கொண்டது . உறைந்துபோன காதல் ஒன்று நம் அனைவரின் மனதிலும் இன்னும் கரைந்து போகாமல் இருக்கத்தானே செய்கிறது . அதனை ஒரு முறை மீண்டும் நினைத்து பார்க்க சந்தர்ப்பம் கொடுக்கும் படைப்பு இந்த பால்யகால சகி .
---இர.மௌலிதரன்
9-11-2024
காலை 11.20
ஆசிரியர் : வைக்கம் முகமது பஷீர்
தமிழில் : குளச்சல் யூசுப்
காலச்சுவடு பதிப்பகம்
குறுநாவல்
80 பக்கங்கள்
காதல் - உலகில் தோன்றிய அனைத்து உயிரினங்களுக்கும் உள்ள இயற்கையான ஓர் உணர்வு . ஒரு நொடியில் தோன்றி மறைந்தாலும் , ஒரு யுகம் கடந்து தொடர்ந்தாலும் காதலின் ஆழம் ஒன்று தான் . எங்கு எப்பொழுது யாருக்குள் அது பிறந்து எங்கு எப்பொழுது யாருக்குள் அது மறையும் என்பதை அறிவது கடினம் . ஒரு வேளை பிறப்பும் இறப்பும் காதலுக்கு இல்லாமலும் இருக்கலாம் இங்கு பிறப்பு இறப்பு எல்லாம் உடலுள்ள உயிர்களுக்கு மட்டும்தான் , காதலோ உடலற்ற உயிர் - உன்னதமான உணர்வு , அது இவ்வுலகில் இயற்கையோடு , காற்றோடு , கடலோடு கலந்து காலம்காலமாக வாழ்ந்து கொண்டே வருகிறது . மனிதனோ தனக்கு மட்டுமே அது சொந்தம் என்று எண்ணிக்கொண்டு காதலுக்கு இவன் வரையறை வகுக்கிறான் இந்த கொடுமையை எங்கு சென்று புலம்புவது . ஒரு வகையில் காதலை மனிதனை விட அந்த இயற்கையும் , பிற உயிரினங்களும் மிக தெளிவாக புரிந்துகொண்டிருக்கின்றனர் . இதற்கு சிறந்த உதாரணம் மனிதனின் காதல் நிச்சயம் திருமணத்தில் தான் சென்று முடிய வேண்டும் , அப்படி முடியும் காதல் தான் உண்மையான காதல் என்று இவனே கூறிக்கொள்கிறான் , அதிலும் காதல் தன் வாழ்வில் ஒரு முறை தான் தோன்றவேண்டும் என்றும் , தன் எதிர் பாலினத்தின் மேல் மட்டுமே அது பிறக்க வேண்டும் என்றும் கூறிக்கொண்டு அலைவதை பார்த்து காதல் எள்ளிநகையாடுவது எனக்கு கேட்கிறது . மனிதனாக காதலை புரிந்துகொண்டவர்கள் சிலரே - குறிப்பாக உலகின் தலைசிறந்த எழுத்தாளர்கள் . அவர்கள் காதலை உணர்ந்தவர்ள் , பல முறை காதல் வயப்பட்டவர்கள் , காதலுக்கு எந்த வேடமும் அணிவிக்காமல் காதலை காதலாக ஏற்றுக்கொண்டு இந்த உலகிற்கு காட்டியவர்கள் . காதலை நான் இந்த உலகிற்கு புரியவைக்க போகிறேன் என்று பட்டியலிட்டு அவர்கள் விளக்கவில்லை , அதற்கு பதிலாக தங்கள் வாழ்க்கையின் காதல் அனுபவத்தை , தாங்கள் பார்த்த உன்னதமான காதல் வாழ்க்கையை அப்படியே ஒளிவுமறைவின்றி இலக்கியத்தில் பதிவு செய்ததன் மூலம் நமக்கு காதலை புரியவைக்க முயற்சிக்கின்றனர் . இந்தியாவில் பஷீர் அதற்கு முன்னோடி . அவருடைய மதில்கள் நாவல் என் வாழ்நாளில் என்றுமே மறக்க முடியாத ஒன்று . அந்த புத்தகத்தில் வரும் அந்த பெண்ணின் வாசனையை இன்னும் நான் தேடிக்கொண்டே இருக்கிறேன் . ஒரு வாசனையை எழுத்து வடிவில் உணர்த்த முடியும் என்று நினைத்து , அதில் வெற்றியும் கண்ட ஒரே எழுத்தாளர் அவர்தான் . அவருடைய சிறந்த இன்னுமொரு காதல் படைப்பு தான் இந்த பால்யகால சகி .
மஜீ0து - சுகறா இருவரும் தங்கள் பால்யத்தை அண்டை வீட்டு நண்பர்களாக தொடங்குகின்றனர் . சுகறா விற்கு மிகவும் பிடித்த தன் வீட்டின் எதிரே உள்ள மாமரத்தின் பழங்களை ருசிப்பதற்காக காத்திருக்கிறாள் ஆனால் மஜீது அவளை முந்திக்கொள்கிறான் , ஒரு நாள் இருவரும் சண்டையிட - அவன் அனைத்தையும் அவளுக்கே கொடுத்துவிட்டு எல்லாமும் உனக்குத்தான் சுகறா என்றவுடன் அவர்கள் நட்பு தொடங்குகிறது . எல்லோரையும் போல பால்யகாலம் அவர்களுக்கும் அளவில்லா சந்தோசத்தை மட்டுமே கொடுத்தது . வாழ்வில் விவரம் தெரிய தொடங்கியதும் , வாழ்கை புரியத்தொடங்கும் தருணம் எல்லாமும் ஒரே நாளில் மாறிவிடுகிறது . தந்தையின் இறப்பு , குடும்ப வறுமை , மஜீதின் பிரிவு , குடும்ப சுமையென சுகறா வின் வாழ்க்கை ஒரே நாளில் தடம்புரள்கிறது . அது ஏனோ தெரியவில்லை தந்தையை இழந்த பெண்களின் வாழ்க்கையில் துன்பம் நிரந்தரமாக தங்கிவிடுகிறது . சுகறாவை வாழ்க்கை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக சிதைத்து நலிவடைய செய்கிறது . மறுபக்கம் மஜீதுக்கு வெளியுலகம் வாழ்க்கையை புரியவைக்கிறது , வீடு திரும்பும் சமையம் அவன் தந்தை சொத்தை இழந்து , அவன் குடும்பமே வறுமையில் தத்தளிக்கிறது , இவனோ வெறுங்கையுடன் வெறும் வாழ்க்கை அனுபவங்களையும் , சில புத்தகங்களை மட்டுமே சுமந்து வருகிறான் . மீண்டும் மஜீது - சுகறாவின் சந்திப்பு கால இடைவெளியின் நிரப்ப முடியாத வெற்றிடங்களின் பிம்பங்களாக காட்சியளிக்கின்றன . மாமரமும் , தோட்டமும் , பால்யகால காதலும் மட்டுமே அவர்கள் வாழ்க்கையில் இன்னமும் அப்படியே இருந்தது , நினைவுகளை மீட்டெடுக்க முயன்று , மஜீது சுகறாவின் வாழ்கையையும் சேர்ந்து சுமக்க முற்படுகிறான் . மீண்டும் வேலைக்காக அனைத்தையும் பிரிந்து செல்கிறான் , ஆனால் இம்முறை தனக்காக காத்திருக்க சுகறா இருக்கிறாள் என்ற பெரும் நம்பிக்கையை சுமந்து செல்கிறான் . மஜீது திரும்பினானா ? சுகறா வின் வாழ்வில் ஒரு துளியேனும் மகிழ்ச்சி தோன்றியதா ? மஜீது -சுகறா காதல் பயணம் தொடர்ந்ததா ? என்பதே கதையின் முடிவு .
இந்த புத்தகம் இந்திய இலக்கியத்தில் சேமித்து பல தலைமுரைகளுக்கு கடத்தி செல்ல வேண்டிய ஒரு பொக்கிஷம் . இப்படியும் காதலிக்கலாம் என்று சமகால இளைஞர்களுக்கும் , வருங்காலத்தவர்களுக்கும் ஒரு சாட்சியாக காண்பிக்கவேண்டும் . இங்கு யார்வேண்டுமானாலும் இல்லாமல் போகலாம் ஆனால் இந்த காதல் கதைகள் அவர்களின் காதலை போல வாழ்ந்துகொண்டே இருக்கும் . இந்த புத்தகத்தில் மஜீது - சுகறா இவர்களுக்குள் நிகழ்ந்த அந்த முதல் முத்தம் இலக்கியத்தின் உச்சம் என்று சொல்லலாம் . " உள்ளங்காலில் அழுத்தமாக கண்ணம் வைத்து ஒரு முத்தம் பதித்தாள் - முதல் முத்தம் " தன் காதலின் ஆழத்தை கட்டியுடன் வேதனையில் துடித்த தன் காதலனின் உள்ளங்காலில் கண்ணம் பதிக்க முத்தம் கொடுக்கும் ஒரு காதலை இந்திய இலக்கியம் தவிற வேறு எங்கே எழுதிவிட முடியும் .
கதையின் சிறப்பு என்னவென்றால் - பஷீர் எழுத்து வடிவில் காட்சிகளை புத்தகத்தின் ஒவ்வொரு பக்கங்களாக நமக்கு திறந்து காட்டிக்கொண்டே செல்கிறார் . ஒரு 80 பக்க குறுநாவலுக்குள் இது எப்படி சாத்தியம் என்றால் ? நீங்கள் நிச்சயம் வாசித்து அதனை உணர்ந்து அந்த உலகிற்குள் பிரவேசித்து பார்க்க வேண்டும் . பஷீர் நினைத்திருந்தால் இந்த கதையை ஒரு நீண்ட நெடிய நாவலாக எழுதியிருக்கலாம் , ஆனால் அவர் மஜீது - சுகறா மீதோ , அவர்களின் வாழ்வின் மீதோ நம்மிடமிருந்து அனுதாபத்தை எதிர்பார்க்கவில்லை . தன் கலையில் தேர்ந்த ஓவியன் தனக்கு அளித்த ஒரு குறிப்பிட்ட சட்டகத்திற்குள் தான் இந்த உலகிற்கு கூற விரும்புவதை எந்தவொரு கூக்குரலுமின்றி வண்ணங்களுடன் ஓவியத்தின் வழி இந்த உலகிற்கு உரக்க கூறிவிடுகிறான் . இந்த கதையை பஷீர் ஒரு கைதேர்ந்த ஓவியனை போலத்தான் படைத்துள்ளார் . காதலும் ஒரு ஓவியம் போலத்தானே - தீட்டிய ஓவியன் மறைந்துவிடலாம் , ஓவியத்தில் உள்ளவை உலகத்திலிருந்து மறைந்துபோகலாம் , ஆனால் ஓவியம் அந்த நிகழ்வை , அத்தருணத்தை , அந்த நொடியை அப்படியே தனக்குள் தேக்கிவைத்து காலம் கடத்தி செல்கிறது . காலத்தை உறையவைக்கும் ஓவியத்தை போல காதலும் நினைவுகளை தனக்குள் உறையவைக்கும் சக்தி கொண்டது . உறைந்துபோன காதல் ஒன்று நம் அனைவரின் மனதிலும் இன்னும் கரைந்து போகாமல் இருக்கத்தானே செய்கிறது . அதனை ஒரு முறை மீண்டும் நினைத்து பார்க்க சந்தர்ப்பம் கொடுக்கும் படைப்பு இந்த பால்யகால சகி .
---இர.மௌலிதரன்
9-11-2024
காலை 11.20
November 17, 2020
நினைவுகள்!
அறியாத வயசு,
புரியாத மனசு,
இரண்டும் இங்கே காதல் செய்யும் நேரம்.
நம் உணர்வுகளை வருடுச் செல்லும் பால்ய கால நினைவுகள்!
இஸ்லாம் பின்னணியும் மலையாள வாசமும் பதிய அனுபவம்.
அறியாத வயசு,
புரியாத மனசு,
இரண்டும் இங்கே காதல் செய்யும் நேரம்.
நம் உணர்வுகளை வருடுச் செல்லும் பால்ய கால நினைவுகள்!
இஸ்லாம் பின்னணியும் மலையாள வாசமும் பதிய அனுபவம்.
January 17, 2022
A poignant love story which starts off lightly but leaves a lump in your throat at the end.
September 13, 2014
This is the first book written in my mother tongue that I have ever completed. It is a book for sentimental Malayalis like me - the sort of person who would cry when he watches MOONAM PAKKAM or THOOVANA THUMBIKAL.
I thought it was an extremely flawed book. For example, Bashir explains the whole of Majid's journey across India in a single paragraph. And Majid's world view after his journey is quite banal. Bashir strikes me as the sort of person whom Naipaul described as being extremely anxious about his own conduct and in the process failed to study the society around him.
The whole novel takes place in a sort of vacuum where the external influences are not really explained. It is almost as if Bashir was in a hurry to write this novel and he wasnt really bothered about what was going on in the society around him. The main characters are victims of this society, but what exactly is going on in this society - this is not explained.
Majid and Suharra could be characters in Enid Blyton's fantasy novel, THE FARAWAY TREE. There is almost nothing in this book about the sort of society they live in or how the main characters are influenced by it. Except for vague references to how Muslims do not help each other.
If I was not a Malayali, I would not have bought this sentimental crap. But I am a nostalgic Malayali and I did enjoy parts of this novel - especially the scenes from Majid and Suharra's childhood.
If you are a fan of tragic and sentimental Malayalam films of the 80s like I am, you might enjoy this novel.
I thought it was an extremely flawed book. For example, Bashir explains the whole of Majid's journey across India in a single paragraph. And Majid's world view after his journey is quite banal. Bashir strikes me as the sort of person whom Naipaul described as being extremely anxious about his own conduct and in the process failed to study the society around him.
The whole novel takes place in a sort of vacuum where the external influences are not really explained. It is almost as if Bashir was in a hurry to write this novel and he wasnt really bothered about what was going on in the society around him. The main characters are victims of this society, but what exactly is going on in this society - this is not explained.
Majid and Suharra could be characters in Enid Blyton's fantasy novel, THE FARAWAY TREE. There is almost nothing in this book about the sort of society they live in or how the main characters are influenced by it. Except for vague references to how Muslims do not help each other.
If I was not a Malayali, I would not have bought this sentimental crap. But I am a nostalgic Malayali and I did enjoy parts of this novel - especially the scenes from Majid and Suharra's childhood.
If you are a fan of tragic and sentimental Malayalam films of the 80s like I am, you might enjoy this novel.
July 5, 2013
Majeed and Suhra, about them and their love this novel is all about. The book may be a work of fiction but the intensity of story line will make you forget it is a work of fiction. A must have and must read book.
If you can read Malayalam please read the Malayalam version rather than English translation.
Warning: Keep few tissue paper next to you while you read the youth part of Majeed and Suhra, you may need it.
If you can read Malayalam please read the Malayalam version rather than English translation.
Warning: Keep few tissue paper next to you while you read the youth part of Majeed and Suhra, you may need it.
October 23, 2019
I read this in school, we had a readalong in Malayalam class, now when I read it, I feel like I'm back there. I loved reading about their childhood, love and seperation. It was so easy to connect to them and for a while I was lost in their world. It is a pretty short book but in very few words the author manages to talk Muslim customs, gender discrimination, domestic abuse. Eventhough I knew what would happen at the end, I couldn't stop the tears
----
I listened to the audiobook this time
----
I listened to the audiobook this time
Displaying 1 - 30 of 345 reviews