Benny groeit op in een wereld waarin de mens slechts een dag leeft en de liefdesdaad eenmalig is. De hemel, zo gelooft men, is het geluk van een ogenblik; de hel is de plaats van de herhaalbaarheid der dingen. Benny en zijn vriendin plegen een moord op een blinde, om zodoende in de hel terecht te komen en hun liefdesdaad te kunnen herhalen.
Adrianus Franciscus Theodorus (Adri) van der Heijden is een Nederlandse schrijver. Hij heeft ook gepubliceerd als Patrizio Canaponi en als A.F.Th. In 2003 ontving hij de Schrijversprijs der Brabantse Letteren en in 2011 de Constantijn Huygensprijs, telkens voor zijn hele oeuvre.
Adrianus Franciscus Theodorus (Adri) van der Heijden is a Dutch writer. He also published as Patrizio Canaponi and as A.F.Th. In 2003 he received the Schrijversprijs der Brabantse Letteren and in 2011 the Constantijn Huygensprijs, both prizes for his entire work.
Dit boek gaat over een mensenleven dat net zo lang duurt als een dag, en elke daad van genieting is eenmalig. Slechts door naar de hel te gaan, ontstaat een wereld van herhaling. Wat de auteur goed doet, is het interessante perspectief van zo’n lange dag. Daarnaast heeft hij een punt dat de meeste zaken minder bekoring geven na verloop van tijd. Wat maakt dat dit boek het met drie sterren moet doen, is dat de erotische scènes, in eerste aanleg niet vulgair, maar wel vrij uitgebreid worden beschreven, en later wordt het ook meer dan onfatsoenlijk.
It was alright, but how graphic the sexual content was really bothered me. I did read it when I was about 16 or 17, so it might not bother me as much now. However, I remember it making me feel very uncomfortable.
Iets te beschrijvend naar mijn smaak. Leest als twee boeken, het ene boek is een interessant verhaal over herhaling, verveling en de sleur van onze wereld terwijl het andere boek leest als één van der Heijden's rare seksdromen.
Een vriend vertelde me hoe ze dit op de middelbare school aan elkaar moesten voorlezen, die docent was of gek of geweldig, daar ben ik nog niet uit.
Benny Wult wordt geboren in de ochtend. Het is het begin van zijn leven, dat in zijn wereld niet meer dan 1 dag duurt. In dit universum duurt de tijd een stuk langer, men gaat gewoon naar school en vindt een baan, wordt verliefd, dronken en heeft sex, maar iedere ervaring kan maar 1 keer plaatsvinden. Gelukkig maar, want wie niet goed leeft, belandt in de hel, een wereld waarin dingen zich steeds meer herhalen en waarin het leven schijnbaar eindeloos duurt.
Via een geliefde, Gini, een een blind soort Scrooge die constant ongewenst advies geeft, Scent, belandt Benny moedwillig in de hel. Gini kan hij daar niet meer vinden, Scent wel. Wat Benny rest is een lucide nachtmerrie van herhalingen van zetten, zonder ooit nog het ultieme geluk te kunnen vinden.
Tijd en het verlangen naar het herbeleven van mooie ervaringen staan centraal in deze mooie, lyrische science fiction. Enerzijds is het logisch dat men ervaringen wil herbeleven; de wereld die 1 dag duurt is verre van perfect. Anderzijds is 'onze wereld', waarin Benny eindigt, in dit verhaal nog een grotere nachtmerrie. Hij beleeft de meest bizarre en smakeloze orgies, ver verwijderd van de ontmaagding met Gini.
De lyrische vertelstijl is enorm pakkend als Van der Heijden op dreef is binnen de scène en het is knap hoe hij middels tijdsprongen de wereld in 1 dag ondanks moeilijkheden (hoe zit het dan precies met die tijd?) toch soort van logisch weet te maken. Knap gedaan; een roman van internationele allure.
? Het plot maakte me nieuwsgierig en ik wilde graag wat lezen van deze schrijver. De film Tonio (2016) n.a.v. zijn requiemroman had ik wel al twee keer gezien 🤔 Het verhaal (het plot, de beschrijving van de verschillen tussen hemel en hel, de gesprekjes) vond ik steeds boeiend, de schrijfstijl sprak mij erg aan. Toch ook prettig dat deze roman niet zoveel pagina's nodig had...al had het in dit geval wel iets meer mogen zijn.... MW 24/8/21 Mede op mijn voorstel dit boek ook gelezen in mijn leeskring Leiderdorp. Helaas beviel mij de 2e keer lezen minder, waardoor ik er toen een ster afgehaald heb. MW 2/8/23
In de wereld van Benny en Gini vindt elke gebeurtenis maar één keer plaats en ieder mensenleven duurt precies één dag. Wanneer ze verliefd worden op elkaar verzinnen ze een list om terecht te komen in de hel - de wereld van de herhaling.
Het leven uit een dag heeft een ontzettend interessant plot. Het zet je aan het denken over het leven; de zin en de onzin hiervan. Maar ook de korte tijdspanne die wij als mensen hebben hier op aarde. De verliefdheid tussen Benny en Gini voelt puur en echt. De gevoelens kwamen op mij heel realistisch over, zeker in de beginfase van hun verliefdheid.
Daarentegen moet ik zeggen dat de wereld van de hel - eigenlijk onze alledaagse wereld - wel heel erg zwart-wit werd afgebeeld. Alsof iedereen hier geld verdiend door middel van seks en alsof orgies in de lucht de gewoonste zaak van de wereld zijn.. Hier ging het boek voor mij toch net iets te ver.
? Leeskring Leiderdorp 16/5/23 🤔Vandaag dit boek herlezen en besproken met de leeskring die i.h.a. niet enthousiast was. Ikzelf was tijdens het lezen minder enthousiast dan toen ik het de eerste keer las...motto van het boek was dat herhaling de hel was...misschien heeft dat er ook mee te maken dus ;-) De schrijfstijl en verhaallijn spraken me nu minder aan dan de 1e keer. De bespreking vond ik ondanks het mindere enthousiasme over het boek toch weer interessant, want onze juf kon weer boeiend over het boek vertellen. MW 17/5/23
Interesting concept, wtf was the ending bro. Love the idea the exection was worse. Very typical dutch literature (aka containing werid metaphors and sexual activities)
“Bijna oneindig kort is het, en tegelijkertijd van een schier oneindige heerlijkheid. Niets van een “vroeger” of een “later” laat zich daar meer onderscheiden. Geen van elkaar te onderscheiden daden of gevoelens, laat staan /herhaling/ van die daden of gevoelens.” (p.23)
Hemel: “Als het God te doen zou zijn om het “ruimen van de zieken”, zoals u suggereert, waarom heeft hij dan voor de zondigen, die mogelijk veel groter in getal zijn, een tijdrovende hel ingericht? De hel, immers, geldt als de wereld van de herhaling. In plaats van dat, zoals bij de hemelgangers het geval is, het leven wordt gecondenseerd tot een subliem, ondeelbaar moment, wordt de hellevaarders het uitzicht geboden op de nimmer aflatende herhaling - honderden, duizenden malen - van wat hier op aarde zich in een enkele dag afspeelt. [...] Niets is erger dan de herhaling van iets dat bij eerste optreden al voortreffelijk was” (pp. 24-25).
De priester legt hemel en hel nog een keer aan Benny uit: “In eigenlijke zin... is er geen eeuwigheid. [...] [In de hel] heerst zo’n tergende herhaling... komt nagenoeg alles, ieder verschijnsel, elke gebeurtenis, elk ding, zo vaak in schier dezelfde gedaante terug, dat een /gewaarwording/ van eeuwigheid ontstaat. [...] [In de hemel] licht ons leven zo kort en intens op, dat eveneens een gewaarwording van eeuwigheid ontstaat, maar dan van eeuwigdurend geluk... van eeuwigdurende opwinding... Een vrijwel volmaakte eeuwigheid samengebald in een zo goed als ondeelbaar moment.” (pp. 108-109).
Doordat de mensen zo weinig tijd hebben en alles maar een keer meemaken, genieten ze met volle tuigen. Ze zuigen alle indrukken op en proberen geen tijd te verspillen. Daarom is wachten in een winkel een verzoeking. De tijd vliegt. Ook zijn ze heel bewust van het feit dat alles wat ze doen voor de laatste tijd is. Meestal denken wij niet zo, behalve bij ongewone gelegenheden. Bij een vakantie, misschien, zeker bij je eigen bruiloft, als je afscheid neemt van je oud huis bij een verhuizing of van iemand op hun sterfbed. Zelf weet ik dat weemoedig gevoel tijdens het opgroeien van mijn jongste kind: dit wordt de laatste keer borstvoeding geven, de laatste keer bepaalde favoriete babykleertjes gebruiken, de laatste keer prentenboeken voorlezen, de laatste dag op de basisschool.
“de menselijke geest, die speels en kinderlijk is, correspondeert volgens mij met het labyrint van straatjes en stegen in oude stadskernen. Een oude, mmuurde stadskern, dát s een waarachtige beeld van de menselijke geest. De hemel, zoals mij die is voorgespiegeld, verraadt iets van koude perfectie. Terwijl de hel - onvolmaakt, chaotisch, onoverzichtelijk, een wereld in herhaling vallend - mogelijk veel meer een vorm is waar mijn ziel in past.” (p.83).
“Gini, ik nodig je uit voor een reis naar de wereld van de herhaling. (p.84)
Met zijn uitgebreide behandeling van een eerste seksuele ontmoeting en een bevalling, vind ik het vreemd dat dit als Lijster (uitgaves voor studenten) uitgegeven werd. Alhoewel er interessante thema’s in voorbij komen, is dit niet een boek dat je makkelijk klassikaal in de klas kunt discussiëren, zonder iedereen net zo hevig te laten blozen als Gini in het café. Achter op de kaft staat het boek als ‘liefdesroman’ getypeerd; dit vind ik erg misleidend.
Tedere beschrijving van seks. Uitgebreide beschrijving van de bevalling, in een brief van Gini naar Benny om hem te vertellen dat hij vader van een jongen is geworden, die ze ook Benny heeft genoemd. Van der Heijdens meest succesvolle roman is ‘Tonio’, herinneringen aan zijn zoon, die overleden is in 2010??? De beschrijving van de bevalling in ‘Het leven uit eendag is zo levendig dat ik me afvroeg of het geïnspireerd werd door de echte bevalling, en dat bleek inderdaad het geval te zijn, zoals blijkt uit deze essay over literaire bevallingsscenes -https://revisor.nl/entry/1713/een-tro.... Het boek verscheen in September 1988 terwijl Tonio 15 juni van dat jaar ter wereld kwam. Bovendien wordt hetzelfde scenario (met uitzondering van het gevangenisdecor) in bijna dezelfde bewoording in Tonio beschreven.
De setting Omdat de auteur een Nederlander is, die on Amsterdam woont, dacht ik eerst dat het boek in Amsterdam plaatshad. Maar later besefte ik dat het waarschijnlijk in New York is, vanwege de gele taxi’s en het groot aantal skyscrapers, al klinkt het uitzicht vanaf de loopbrug van de gevangenis meer als Singapore: “Schaduwen van helikopters slingerden zich - vervormd - rond de hoeken van torengebouwen. Ze gleden ook wel, gelijkmatiger, over de platte daken, waar vaak zwembaden in verzonken waren. Zo ontdekte Benny Wult een onvermoede wereld van zwemmers, die bestond op tien, twintig, vijftig, zelfs honderd verdiepingen boven de begane grond. De stad, bleek nu, kon ook worden opgevat als een terrasvormig uitgehakt stuk rotskust, met op elk plat vlak de hemelsblauwe rechthoek van een zwembad. Op sommige daken ook waren schaduwrijke tuinen aangelegd, met over de dakrand overhangend groen.” (p.104)
In vergelijking met zijn oude wereld, “Hier aan deze kant verbleekte de werkelijkheid nog meer wanneer, door wat voor aanleiding ook, zo’n geringe herinnering aan iets daarginds zich voordeed. Het was zelfs of zo’n herinneringsbeeld /parasiteerde/ op het toch al bleke en bloedarme lichaam van de werkelijkheid, en zich voedde met de laatste resten kleur en bloed.” (p.167)
Beeldspraak Er wordt steeds weer gesproken over het pad dat de zon aflegt, de voorbijvliegend tijd aangevend. Benny is steeds bewust van de zonnestralen op de muur, in de klas, in de kroeg, op de kamer van Gini, in de gevangenis. Voor Benny is misschien het neergaan van de zon het moment om dood te gaan. Voor de oude mannen in de kroeg aan het begin van het boek is er de hoop om nog een glimp op te vangen van de laatste zonnestralen op de top van het reuzerad, de ‘wonderwiel’.
Daar tegenover staan alle referenties naar schaduwen. Eerst bij de kleine Benny die naast zijn moeder naar school loopt, van Benny en Gini als ze buiten op straat lopen en van de basketbalspelende vrouwen in de gevangenis.
Nog een terugkerend iets is de spiegel. In de kroeg hangt de ventilator tussen twee spiegels, er staat een spiegel op de kamer van Gini en er hangen veel spiegels in de badkamer in het gevangenis, misschien wel tweezijdige spiegels zodat psychologen hem kunnen bestuderen.
Na zoveel keer te hebben gerefereerd naar de zon, maakt van der Heijden een woordspeling op de betekenis van ‘hemellichaam. “Wult keek nog eens om naar de plas zinderend zonlicht, en opeens was er de zekerheid dat het hier een definitief afscheid betrof. Een afscheid voorgoed van het hemellichaam dat zijn leven en zijn liefdesspel begeleid had, en hem de lust gegeven had in /meer/.” (p.113) Voor hem is afscheid van de zon ook afscheid van zijn eigen lichaam en de hemel op aarde.
Nog iets wat steeds terugkeert is verschroeien, van de pianotoets in de officiers mess, van zijn haar en huid in het vliegtuig, en de dreigement ervan voor de toeschouwers bij de elektrische stoel. Bij deze laatste scène wordt de spanning hoog opgebouwd, deels omdat het me deed denken aan de mislukte executie in de film van Stephen Kings The Green Mile.
———————————
An interview with van der Heijden -https://www.vn.nl/het-a-f-th-van-der-... - after the publication of a novel, ‘De helleveeg’. This followed his masterpiece Tonio, a requiem for his son who died in an accident in Amsterdam. “Op tafel ligt een nieuw gedicht van Anna Enquist, dat ook over hem lijkt te gaan: ‘Als zijn kind sterft, wordt de man moeder’, / zegt de schrijver. Gekromd om een kostbare / leegte, uitgeput door het herinneren, blind / voor winst en verlies. Buiten regent het medailles, / binnen gloeit de ruimte tussen twee armen.”
Answer to the first of a series of questions about his roots in Geldrop, Noord Brabant??? - ik mis een link!
Gelesen schon in der Hardcover-Ausgabe Ein faszinierender Grundeinfall liegt diesem Roman zugrunde: Das Leben eines Menschen dauert nur einen Tag. Alles kann er nur einmal im Leben tun. "Unsere" können sich diese Menschen nur als Hölle vorstellen, da Wiederholungen für sie eine völlige Abflachung der Erfahrungen, eine tödliche Gleichförmigkeit des gesamten Lebens bedeuten. Ein junger Mann strebt aber nach Wiederholung des Einmaligen, so begeht er ein Kapitalverbrechen, um in die Hölle zu kommen. Dem Autor gelingt es zuweilen tatsächlich, die Intensität der Erfahrungen der Figuren nachvollziehbar zu machen. Als Leser fühlte ich mich dazu bewegt, das eigene Erleben zu befragen. Und das ist die Wirkung von großer Literatur. Auch wenn die Konstruktion kleine Schwächen aufweist, so fand ich das Buch ziemlich gelungen. Eine einzigartige Lektüre. Ich tendiere zu vier Punkten, aber die Lektüre liegt schon etwas lange zurück.
Zeer rechtlijnig on-A.F.Th.-achtig verhaal, met rare libertijnse uitstulping. Per ongeluk ontdekt overigens, nooit eerder deze titel gehoord. Misschien met reden, want ik weet niet goed wat ik er van moet maken. Interessante insteek maar vreemd.
Zo! Ik ben onder de indruk. Wat een verhaal heeft die Van der Heijden geschreven.
Het boek beschrijft een stel dat in een wereld leeft waar een mensenleven maar één dag duurt. Verliefd als het stel is besluit het een moord te plegen om zo in de hel terecht te komen, waar dag volgt op dag en men verveelt raakt. Op die manier proberen de hoofdpersoon Benny en zijn liefje Gini voor eeuwig samen te zijn.
Prachtig boek waarbij het even wennen is aan het bloemrijke taalgebruik dat, als je er eenmaal door gegrepen wordt, een poëtische schoonheidslaag om het verhaal aanbrengt. Deed me bij vlagen denken aan de betere Russische novelles (voor zover ik daar een ervaringsexpert in ben).
zijn orgie met 7 mannen in de lucht nadat ze uit een vliegtuig zijn gesprongen doet hem denken aan de eeuwige herhaling met zijn geliefde gini, interessant
قرأت Het leven uit een dag للكاتب الهولندي A.F.Th. van der Heijden بالنص الأصلي لعدم توفر ترجمة عربية حتى الآن. أكتب هذه المراجعة بالعربية لعلها تعرّف القارئ العربي على واحدة من أغرب الروايات الفلسفية الهولندية. ثم أضيف في النهاية المراجعة أيضا باللغة الهولندية.
فكرة الرواية مدهشة: حياة الإنسان هنا لا تتجاوز يوماً واحداً. في هذا اليوم يولد، يكبر، يدرس، يعمل، يحب، ثم يموت. كل شيء يحدث مرة واحدة فقط: شروق الشمس، الغروب، علاقة الحب، وحتى الإنجاب. بعد الموت هناك خياران: – الجحيم: حياة يتكرر فيها كل شيء إلى ما لا نهاية. – الجنة: لحظة واحدة خالدة لا تتكرر.
بطل القصة بيني يقع في حب جيني. يمارسان الحب مرة واحدة، لكن بيني يتوق لتكراره، فيقنعها بارتكاب جريمة قتل حتى يُرسلا إلى «الجحيم» حيث يمكنهما إعادة تجربتهما بلا نهاية. الضحية رجل أعمى يبدو أنه يرمز إلى القدر، كأنه يعرف دواخل كل منهما وجاء ليطبق حكمه.
بعد الجريمة يجد بيني نفسه في الجحيم، حيث التكرار يتحول إلى ملل قاتل، بينما نكتشف أن جيني في الجنة. دافع بيني كان رغبة أنانية في تكرار المتعة، أما جيني فكانت مدفوعة بالحب الخالص، فاستحقت الجنة. أما الرجل الأعمى، ورغم أنه مقتول، فيظهر في الجحيم ليؤكد أنه ليس إنساناً عادياً بل أداة كونية تكشف النوايا وتوزع الجزاء.
فكرة الرواية مبتكرة وعميقة، لكن الإسهاب في الوصف الجنسي كان منفراً وقلّل من جمال التجربة، وكان يمكن للكاتب إيصال رسالته دون هذا القدر من الإباحة.
Het idee van de roman is fascinerend: het leven van een mens duurt slechts één dag. In die ene dag wordt men geboren, groeit op, gaat naar school, werkt, wordt verliefd en sterft. Alles gebeurt maar één keer: zonsopgang, zonsondergang, liefde, geboorte. Na de dood zijn er twee mogelijkheden: – Hel: een wereld waarin alles zich eindeloos herhaalt. – Hemel: één unieke eeuwige gebeurtenis die nooit herhaald wordt.
Hoofdpersoon Benny wordt verliefd op Gini. Ze bedrijven één keer de liefde, maar Benny wil dat moment herhalen. Hij overtuigt Gini om samen een moord te plegen zodat ze naar de hel gestuurd worden, waar alles eindeloos terugkeert. Hun slachtoffer is een blinde man die mogelijk het Lot zelf belichaamt en de ware intenties van beiden kent.
Na de moord belandt Benny in de hel, waar de eeuwige herhaling snel een saaie kwelling blijkt. Gini komt in de hemel terecht. Benny’s motief was het eindeloos herhalen van lichamelijk genot, daarom verdient hij de hel. Gini daarentegen werd gedreven door pure liefde en verdient de hemel. De blinde man verschijnt uiteindelijk ook in de hel, wat suggereert dat hij geen gewone sterveling was, maar een kosmische figuur die de straf en beloning uitvoert.
Het concept is origineel en intrigerend, maar de expliciete seksuele beschrijvingen waren voor mij storend en deden afbreuk aan de kracht van het verhaal. De boodschap had zonder deze overdaad net zo goed – of beter – overgebracht kunnen worden.
(3,5) Conceptually amazing though the fantastical side of a world where life is lived in just one day and the realistic and philosophical understanding of it as it is presented within the narrative, through the character's conversations and experiences, does sometimes succumb to the weight of the idea. Van der Heijden does his very best though to let the realistic and the fantastical exist in harmony, creating some truly poetic moments (the opening chapter concerning a sunset and one key sequence involving first time lovemaking are among them) but other moments (like some excruciatingly lengthy and repetitive discussion on heaven, hell, and mortality and a sequence in which a group of young men jump out of a plane and have an orgy mid-air) were less impressionable and took away from the finer aspects of the novel. Also, the crux of this story leaning so much on sex and the longing to repeat this over and over, felt, at times, a bit of an easy hook for what tends to be a very philosophical examination of life. No wonder this book is so often read by students in high school... It's a bit of a mixed bag. Some parts work and some parts don't, but in the end, it does remain a very interesting read.
Kirjan lähtökohta on kiinnostava ajatusleikki: minkälaista olisi elää elämä, joka olisi vain yhden vuorokauden mittainen ja kaiken elämässään saisi kokea vain kerran? Päivän aikana - hurjalla nopeudella meidän maailmamme perspektiivistä tarkasteltuna ihminen syntyy, käy koulunsa, valmistuu ammattiin ja parhaimmassa tapauksessa rakastuu ja perustaa perheen. Hyvästä elämästä pääsee taivaaseen kuoleman jälkeen, huonosta helvettiin. Ja helvetti onkin meidän maailmamme kaltainen - paikka, jossa samat asiat toistuvat aina uudelleen ja uudelleen.
Päähenkilö Bennynkin elämä alkaa vauhdikkaasti, mutta saa ratkaisevan käänteen kun hän rakastuu Giniin. Benny haluaa, ettei kaikki pääty yhteen kertaan ja kehittää suunnitelman uusintojen saavuttamiseksi [kirjaston kirjasta puuttuivat sivut 38-47, johon varsinainen suunnittelu ilmeisesti sijoittuu], mutta asiat eivät menekään aivan niin kuin hän olisi toivonut.
Mielenkiintoisesta ideasta huolimatta kirja ei ollut kauhean miellyttävä lukukokemus. Ajatusrakennelma on haastava, eikä siitä kovin helpolla saanut tekstistä kiinni. Nuo puuttuvat sivut tietysti vielä vaikeuttivat asiaa. Lisäksi kirjassa koko elämä kiertyi hyvin paljon pelkän seklsuaalisuuden ympärille. Tämä johti siihen, että tekstissä oli vaivaannuttavan paljon melko ekplisiittistä seksikuvausta, joka tuntui enemmän itsetarkoituselliselta kuin tarinaa palvelevalta.
tja… wat kan ik erover zeggen. Ik zal eerlijk toegeven dat ik het eerste deel van het boek echt wel met plezier heb gelezen. Een leven dat maar een dag duurt, dat is nog best interessant. Maar toen we eenmaal in de hel aangekomen waren gingen echt alle remmen los. Tot zo ver dat Nederlandse schrijvers hun rare sex fantasieën koste wat kost in hun boeken willen hebben, maar dit was me echt niet te doen. Heb met volle verbazing het laatste deel gelezen. Het is echt dat ik hem moest lezen voor school, maar anders had ik hem echt nooit niet afgelezen, te gek voor woorden.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Mitä jos elämä olisi vain päivän mittainen? Ja entä jos se ei riittäisikään? Tämä oli tosi kiinnostava kirja, hengeltään tosi Black Mirror, Tales From The Crypt tai Twilight Zone -tyylinen erikoinen tutkielma kaiken ainutlaatuisuudesta ja inhimillisestä vaikeudesta sietää kuolevaisuutta.
A.F.TH. Van Der Heijden: Päivän mittainen elämä (1988, suomennos 1990)