Sultanı Öldürmek

by Ahmet Ümit

"Biri, sizi cinayet işlemekle suçladığında deliller bulur, tanıklar gösterir, bunun bir iftira olduğunu kanıtlamaya çalışırsınız, ama sizi itham eden kişi bizzat kendinizseniz, ne yaparsınız?"

Yıllardır aynı kadını bekleyen bir tarihçinin hikâyesi bu.

Şahane bir aşk için harcanmış bir ömrün hikâyesi... Serhazinlerin son temsilcisi Müştak Serhazin'in başından geçen dört günlük tuhaf bir serüven. Sapında Fatih Sultan Mehmed'in tuğrası bulunan mektup açacağıyla öldürülmüş bir tarih profesörü...

Bir aşk cinayeti mi? Yoksa kökleri "Ulu Hakan"ın şüpheli ölümüne uzanan bir entrika mı? Osmanlı devletinin bir imparatorluğa dönüştüğü o zaferler ve ihanetlerle dolu günlere yapılan sıradışı bir yolculuk.

Ve bu heyecan verici yolculuk boyunca kulaklardan eksik olmayan o kadim soru: Tarih, geçmişte yaşananlar mıdır, yoksa tarihçilerin anlattıkları mı?

"...Ve Sultan Mehmed Han. Mehmed Han oğlu Murad Han oğlu Fatih Sultan Mehmed Han. İki karanın ve iki denizin hâkimi. Allah'ın yeryüzündeki gölgesi. Kostantiniyye'yi zapt eden padişah. Roma İmparatorluğu'nun doğal varisi, farklı dinlerden, farklı dillerden, farklı ırklardan yepyeni bir millet yaratma aşkıyla yanıp tutuşan kudretli hükümdar. Uçsuz bucaksız ovalarda at koşturan ordular. Kılıç sesleri, savaş naraları, korku çığlıkları.

Ardı ardına düşen şehirler, ardı ardına yıkılan devletler, ardı ardına el değiştiren kaleler. Kırk dokuz yaşında dünyaya nam salmış bir hükümdar. Ve değişmez kader. Akşama kavuşan gün. Ecel şerbetini içen insan. Ve Fatih Sultan Mehmed'in şüpheli ölümü. Ve onun iki şehzadesi. İkiye bölünen saray, ikiye bölünen devlet, hiçbir şeyden haberi olmayan bir halk. Ve iki şehzadenin kanlı boğazlaşması sürerken saray odasında unutulan Fatih Sultan Mehmed Han'ın cansız bedeni...

Genres: Turkish Literature, Roman, Turkish, Fiction, Historical Fiction, Crime, Novels

640 pages, Paperback

First published April 10, 2012

About the author

Ahmet Ümit was born in 1960 in the city of Gaziantep in southern Turkey. He moved to Istanbul in 1978 to attend university. In 1983 he both graduated from the Public Administration Faculty of Marmara University and wrote his very first story. An active member of the Turkish Communist Party from 1974 until 1989 Ümit took part in the underground movement for democracy while Turkey was under the rule of a
military dictatorship between 1980-1990. In 1985-86 he illegally attended the Academy for Social Sciences in Moscow. Ümit worked in the advertising sector from 1989-1998 and is currently employed as cultural advisor at the Goethe Foundation in Istanbul. He has one daughter Gül. Since 1989 Ümit has published one volume of poetry three volumes of short stories a book of fairytales one novella and six novels. One of Turkey’s most renowned contemporary authors Ümit is especially well-known for his
mastery of the mystery genre as reflected in many of his bestselling novels and
short story volumes. Drawing upon the unique political and historical background of his home country Ümit delves into the psyches of his
well-wrought characters as he weaves enthralling tales of murder and political intrigue.

Reviews

[Cemre · Rating 5 out of 5]

Bu zamana dek Ahmet Ümit okuyup da sıkıldığımı, bunaldığımı hatırlamıyorum. Sultanı Öldürmek'i diğer romanlarından biraz daha farklı bulsam da heyecanla, merakla ve keyifle okudum. Ahmet Ümit, sadece "haydi katili bulalım" polisiyesi yazmıyor. Tüm kitap boyunca katili bulmaya çalışırken farklı konularda bilgilenme fırsatı da elde ediyorsunuz, özellikle tarih konusunda. Bu kitabında da Fatih Sultan Mehmet ile ilgili gerçekten öğretici olan bölümler var. Bu bölümleri de o kadar iyi anlatmış ki Tahir Hakkı ve Müştak Serhazin ile birlikte İstanbul'da gezerek İstanbul'un fethini bu iki tarihçiden dinlemiş, onlar sayesinde bu fethi yaşamış gibi hissettim. Yalnız katil ile ilgili başka düşüncelerim vardı, bana biraz basit bir son olmuş gibi geldi. Yine de büyük keyif aldım, Ahmet Ümit bu türde gerçekten farklı ve çok başarılı!

[Gozde · Rating 3 out of 5]

Okuduğum en zor Ahmet Ümit romanı oldu bu.

Hikayedeki iç hesaplaşma, sayfalar süren monologlar, bu monologların sürekli aynı eksende dönüp dolaşması defalarca aynı cümleleri okuduğumu hissettirdi bana.. Zaten kitapta da bahsedildiği gibi Dostoyevski - Raskolnikov ilişkisi ile ana karakterin örtüşmeleri çok belirgin.

Ana karakter Müştak'ı fazlasıyla antipatik buldum. Sinirsek, paranoyak, benmerkezci ve hatta ezik biri Müştak, aynen kendisine de hayatı boyunca dendiği gibi "tuhaf bir çocuk bu Müştak." Ahmet Ümit'in yaratmak istediği de hayli can sıkıcı bir karakterdi anladığım kadarıyla.

Bunun dışında Fatih Sultan Mehmet ve İstanbul'un fethine dair kısımlar, resmen bir parmak bal çaldı ağzımıza. Resmen yaşamış gibi, o yıllara sürükleyen, gözümün önünde canlanmasını sağlayan müthiş bir tarihi hikaye oluşturmuş Ahmet Ümit.

Demişken, bu romanın filmi olsa şahane olur gibi geliyor bana.

[Vicky Ziliaskopoulou · Rating 3 out of 5]

Όπως συνηθίζει ο κ. Ουμίτ, έγραψε άλλο ένα βιβλίο όπου δύο ιστορίες (μια στο παρελθόν και μια στο παρόν) κινούνται και εξελίσσονται παράλληλα.
Ο Μουστάκ, καθηγητής ιστορίας, βρίσκεται μπλεγμένος στη δολοφονία της πρώην ερωμένης του, παγκοσμίου φήμης ιστορικού Νουζχέτ (αυτή είναι η ιστορία που εξελίσσεται στο παρόν). Κατά κύριο λόγο μέσα από εσωτερικούς διαλόγους παρακολουθούμε τις σκέψεις του Μουστάκ και τους φόβους του. Επίσης σε πολλά σημεία είναι φανερή η επιρροή που έχουν οι γονείς του (νεκροί από καιρό) στη συμπεριφορά του και στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του.
Όσον αφορά το παρελθόν, μας διηγείται τη ζωή του Μωάμεθ Β', γνωστού ως Μωάμεθ ο Πορθητής, ο οποίος άλωσε την Κωνσταντινούπολη και στην ουσία δημιούργησε την Οθωμανική αυτοκρατορία. Μπορώ να πω ότι πρόκειται για καθαρή καταγραφή της ιστορίας, προσπαθεί να είναι αντικειμενικός, δεν υπάρχουν πανηγυρισμοί για την άλωση, δεν προσπαθεί να ανυψώσει το αίσθημα του τουρκικού λαού ούτε να προσβάλλει οποιοδήποτε άλλο έθνος. Για εμένα ήταν ενδιαφέρον να διαβάσω την ιστορία γραμμένη από έναν Τούρκο, μόνο που κάποιες προτάσεις με ξένισαν πολύ, όπως η πρόταση "η πόλη έπεσε" συνοδευόμενη από ένα γενικότερο κλίμα χαράς.
Σε γενικές γραμμές ήταν καλό το βιβλίο, όμως οι πρώτες σελίδες (περίπου οι πρώτες 200) θα μπορούσαν να είναι πιο περιληπτικές, έχει ατέλειωτους διαλόγους με τον εαυτό του και είναι λίγο κουραστικό χωρίς να προσθέτουν κάτι σημαντικό στη ροή της ιστορίας.
Αυτό που δεν έχω συναντήσει σε κανένα άλλο βιβλίο και μου άρεσε πολύ, είναι ο τρόπος που έχει βρει για να ενσωματώσει στη ροή της ιστορίας του παρόντος τη διήγηση της ζωής του Μωάμεθ του Πορθητή: δεν είναι δύο αυτοτελείς ξεχωριστές ιστορίες αλλά μέσα από διηγήσεις, αναμνήσεις ή και αναφορές σε άλλα βιβλία μας γνωρίζει όλη την ιστορία.
Είναι από τα βιβλία που σου αφήνουν γνώση, φυσικά και δεν είναι απλό μυθιστόρημα που "ξεπετιέται", θέλει μελέτη και όποιος ενδιαφέρεται για εκείνη την περίοδο φαντάζομαι θα το βρει εξαιρετικά ενδιαφέρον.

[ASoner · Rating 2 out of 5]

I wanted to read a murder mystery book, where there are clues for me to find, put together and find the killer or at least guess. Well, it didn't happen.

I had read Ahmet Umit before, where he uses historical fiction as short stories throughout the book, which could explain a historical place or object. But in this book, there were long, very long lectures, no short stories, but real history lectures of Mehmet the Conqueror. I was bored, I wanted to put down the book, so many times. It was so slow.

And it was brutal to read through the mumblings of the professor, saying the same words over and over and over. The book could have been much shorter without all this nonsense. The author must have tried to put an innocent man blaming himself for a murder he did not commit. But, he was not successful in portraying his emotions. It was repetitive.

[Πάνος Τουρλής · Rating 3 out of 5]

Ο Μουστάκ Σερχαζίν είναι καθηγητής Ιστορίας και ζει στην Κωνσταντινούπολη, περιμένοντας χρόνια την παλιά του αγάπη. Κι όταν αυτή εμφανίζεται για να τον καλέσει σε δείπνο σπίτι της, η λαχτάρα του Μουστάκ μετατρέπεται σε τρόμο όταν τη βρίσκει νεκρή, με έναν χαρτοκόπτη καρφωμένο στον λαιμό της. Η Σερχαζίν ήταν παθιασμένη με την εποχή και τη ζωή του Μωάμεθ του Πορθητή και έκανε κάποιες έρευνες που σε κάποιους δεν άρεσαν για το πώς δολοφονήθηκε ο πατέρας του Μωάμεθ. Ποιοι σκότωσαν τη Σερχαζίν και γαιτί; Τι συνδέει τον θάνατό της με μια σειρά δολοφονιών που τον ακολουθούν; Τι μυστικά κρύβονται στους τάφους της Κωνσταντινούπολης; Τι πραγματικά συνέβη στη ζωή του Μωάμεθ Β΄;

Ο Μωάμεθ Β΄ (1432-1481) βασίλεψε ως οθωμανός σουλτάνος σε δύο περιόδους και ήταν ο στρατηγός που κατάφερε να αλώσει την Κωνσταντινούπολη, χωρίζοντας την ευρωπαϊκή και όχι μόνο Ιστορία στα δύο, παίρνοντας το προσωνύμιο Πορθητής. Η μορφή του, η νοοτροπία του, ο χαρακτήρας του, οι αντιλήψεις του, τα κατορθώματά του τον έκαναν αγαπητό στην Τουρκία, σε τέτοιο βαθμό που αν κάποιος αρχίσει να αναμοχλεύει το παρελθόν και να φέρνει στο φως τεκμήρια που διιασαλεύουν την ηρεμία θα ενοχληθούν. Στο κείμενο φωτίζεται απόλυτα και τεκμηριωμένα αυτή η άποψη.

Το μυθιστόρημα, όσο συναρπαστική κι αν φαίνεται η περίληψή του, είναι απελπιστικά αργό και κατά τόπους φλύαρο, με τη δράση να συμπυκνώνεται σε συγκεκριμένα σημεία και στο μεταξύ να αναπτύσσονται χιλιάδες σκέψεις, απορίες και φόβοι του πρωταγωνιστή, να περιγράφεται η Κωνσταντινούπολη, και να καταγράφεται σε όλο της το εύρος και την ιστορική λεπτομέρεια η ζωή του Πορθητή και η άλωση της Κωνσταντινούπολης.

Ο Μουστάκ μπέης πάσχει από ψυχογενή φυγή ή διασχιστική διαταραχή, δηλαδή έχει δραματικά κενά μνήμης ύστερα από έντονα στρεσογόνα ή τραυματικά γεγονότα, οπότε εμφανίζει σύγχυση και αποπροσανατολισμό. Επομένως, ακριβώς αυτών των συμπτωμάτων, πολλές φορές ο πρωταγωνιστής μιλάει με τον εαυτό του σε πάρα πολλές σελίδες είτε για το ποιος σκότωσε τη γυναίκα που ακόμη αγαπούσε, είτε αν όντως σκότωσε ο ίδιος τη Σερχαζίν (και αν ναι, πότε και πώς και γιατί δεν το θυμάται). Επιπλέον, υπάρχει ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο, κατά το οποίο ο καθηγητής κοιμάται και στο όνειρό του συνομιλεί με τον Μωάμεθ τον Πορθητή που του περιγραφεί εκτενώς το βασίλειό του, την καθημερινότητά του, τους εχθρούς του μέσα στο ίδιο του το στρατιωτικό περιβάλλον κλπ.

Να τονίσω εδώ όμως ότι, αν κάποιος ενδιαφέρεται να διαβάσει πολλά ιστορικά στοιχεία μέσα σε ένα μυθιστόρημα, η γραφή του Αχμέτ Ουμίτ είναι πολύ δυνατή και ρεαλιστική, απόλυτα τεκμηριωμένη! Προσωπικά, με ενδιέφερε και το θέμα, οπότε, προσπερνώντας πρόσκαιρα τις αντιρρήσεις μου για ό,τι έχω συναντήσει κατά την πορεία της ανάγνωσης, βυθίστηκα, απόλαυσα και ανατρίχιασα διαβάζοντας για τις μέρες και τα έργα του Μωάμεθ Β΄, τη σημασία του για την Ιστορία, τον τρόπο που κατέκτησε την Κωνσταντινούπολη, τα γεγονότα που έζησε τις μέρες μετά την πολιορκία, πόσο σημαντικός είναι για την ίδια την οθωμανική Ιστορία και ταυτότητα που έχει μεταλαμπαδευτεί στη σύγχρονη Τουρκία κλπ. Η καταγραφή των ιστορικών γεγονότων δεν ήταν ενδελεχής και λεπτομερής αλλά ουσιαστική, γρήγορη και με ντοκουμέντα, γι’ αυτό και τα διάβασα και δεν τα προσπέρασα ρίχνοντας βάρος στην αστυνομική πλευρά της υπόθεσης. Οποιοσδήποτε άλλος που δεν ενδιαφέρεται τόσο για την οθωμανική Ιστορία γενικά και για την Άλωση συγκεκριμένα, θα τις προσπερνούσε για να δει ποιος και γιατί σκότωσε τελικά, δοκιμάζοντας διπλή απογοήτευση (αργή εξέλιξη της πλοκής συν εκτεταμένη ιστόρηση του παρελθόντος).

Επίσης, διάχυτο στο κείμενο είναι και το βάρος που σηκώνει ένας λαός όταν έχει ένα σημαντικό, ένδοξό και βίαιο παρελθόν και πόσο αυτό τον επηρεάζει στο σήμερα. Ο Ουμίτ σε πολλά σημεία βρίσκει χώρο να αναπτύξει τις απόψεις του για τη σημασία της Ιστορίας και τον ρόλο που καλείται να παίξει στις αντιλήψεις ενός ανθρώπου που λαχταράει για μόρφωση και ενημέρωση. Στις σελίδες 380-381 γράφει: «Όπως το ποδόσφαιρο δεν είναι το κυνήγι της μπάλας στο γήπεδο από τους είκοσι δύο παίκτες, έτσι και η Ιστορία ποτέ δεν ήταν μονάχα το αφήγημα των αυτοκρατοριών. Ιστορία είναι το πώς οργώνεται το χώμα, πώς ψήνεται το ψωμί, πώς χτίζεται το σπίτι, πώς φασκιώνουν οι μητέρες τα παιδιά, πώς γίνεται η διδασκαλία, πώς εκφράζει την αγάπη του ένας άντρας σε μια γυναίκα. Ιστορία είνα�� το σύνολο μικρών και μεγάλων γεγονότων που κάνουν τον άνθρωπο άνθρωπο. Ιστορία είναι δειλία, θάρρος προδοσία. Ιστορία είναι συλλογισμός, συναίσθημα, διαίσθηση, υπερηφάνεια».

Εξίσου σημαντική για τον συγγραφέα είναι και η ουδετερότητα και όσο γίνεται αντικειμενικότητα απέναντι στα ιστορικά γεγονότα. Συνεχίζει στη σελίδα 381: «Για παράδειγμα, την κατάκτηση αυτή που εμείς χαρακτηρίζουμε ως γεγονός που άλλαξε εποχή, οι Δυτικοί τη θεωρούν δείγμα επιθετικότητας. Λένε πως το τέλςο του Μεσαίωνα και η απαρχή της Αναγέννησης δεν αποδίδεται στην άλωση της Κωνστνατινούπολης αλλά στην ανακάλυψη της Αμερικής. Θεωρώ ότι αυτό είναι το μεγαλύτερο μειονέκτημα της Ιστορίας ως επιστημονικού κλάδου: να μην μπορεί να είναι κανείς αντικειμενικός. Να πνίγει την αλήθεια η μεροληψία».

Όλη αυτή η ποικίλη ευληψία συναισθημάτων κατά την πορεία της ανάγνωσης δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο λόγω της μετάφρασης (ή μήπως της τελικής επιμέλειας;). Σε γενικές γραμμές το κείμενο είναι καλά μεταφρασμένο, όμως υπάρχουν σημεία όπου κόλλησα και πιστεύω ότι θα μπορούσαν να διορθωθούν για να έρθουν πιο κοντά στην ελληνική γλώσσα, όπως στη σελίδα 396: «...μετά θα έρθει η σειρά σ’ εμένα ή ίσως και σ’ εσάς» (γιατί όχι «θα έρθει η σειρά σας ή ίσως και η δική μου;»).

Εν κατακλείδι, να το διαβάσει κάποιος ή όχι; Θα πρότεινα να το διαβάσει κάποιος που του αρέσουν τα πλούσια ιστορικά μυθιστορήματα και δεν τον ενδιαφέρει τόσο η δράση ενός αστυνομικού όσο η μελέτη μιας εποχής και ενός τόπου. Κάποιος ευρύνους, που όσο κι εγώ ψάχνει και σκαλίζει και προσπαθεί να φωτίσει αντικειμενικά το παρελθόν και το παρόν μιας περιόδου. Η αποκάλυψη του δολοφόνου και η ανατροπή ως προς την κεντρική ιδέα για το κίνητρο της δολοφονίας ήταν πράγματι καλές αλλά δεν αρνούμαι ότι ανακουφίστηκα όταν τελείωσα το μυθιστόρημα.

Εδώ τα σχόλια για το πρωτότυπο βιβλίο: https://www.goodreads.com/book/show/1...

[Ebru · Rating 5 out of 5]

* Neden bu kadar geciktirmişim Ahmet Ümit okumayı Nedeeeen !! Kitap kurgu cümleler açısından adeta bir eser altını çizdiğim, not aldığım öyle yerler var ki adam aşkı bu kadar mı güzel anlatır okurken içim titredi ya. Tabi birde tarihi önemi fetih ve Fatih Sultan Mehmet ile ilgili önemli bilgiler bulunuyor, resmen al yani okut çocuklara tarih kitabı olarak.

* Kitabın içeriğine falan hiç bakmamıştım Sultanı Öldürmek yazıyor ya bende tamam bitiremem bu kitabı tarih dolu sıkar beni ya falan dedim aman ha sakın öyle düşünmeyin şu önyargılarım ne zaman yıkılacak yeter ama.

* Kesinlikle okumanızı tavsiye ederim karakterler öyle bir anlatıyor ki beş yüz küsur yıl öncesi adeta gözünüzün önünde gerçekleşiyor. Bundan sonra ise Sis Ve Gece adlı eseri var okunacak. Merakla bekliyorum.

* Finaller bittiğine göre bende filmimi açar yatağıma gömerim kendimi :)

* Herkese bol okumalı geceler :)

#np- The Walk

[Olivera · Rating 1 out of 5]

Tommy Wiseau i Ahmet Umit braća rođena što nikad ranije nisu čula kako ljudska bića zapravo pričaju i kako sr ponašaju u realnom životu

[Oktay · Rating 3 out of 5]

Yorumlarda her ne kadar sıkıcı desede daha önceden yazarın sis ve gece romanını okuduğum ve etkilendiğim için kitabı aldım,okumaya başladım.Normalde bu kalınlıktaki bir kitabı ; beni sararsa 1-2 günde bitiririm.Fakat bunda farklı bir şey oldu.Başlarda konu gitmiyor ilerlemiyordu.Devamlı baş karakter olan Serhazinlerin son varisi Müştak içinde bulunduğu durumun psikolojik analizini yapıyordu.Yok efendim öldürdümmü öldürmedimmi.Normal bir okuyucu bu ne yahu deyip bırakabilir.Fakat biraz kendimizi zorlamamız gerekli devamını getirebilmek için.

İlk 100 sayfayı geçtikten sonra İstanbul'a düşen karlar beni etkiledi.Hep kar yağarken bir elinde kitap bir elinde kahve yada çay resmedilir ya bende ona uydum.Yatağıma girdim ve bu kitap bugun bitecek dedim.Çünkü Fatih Sultan Mehmet hana olan saygım sonsuzdu.Onun aldığı şehirde yaşıyorduk sonuçta.

Bu andan itibaren konu biraz güzelleşti.Psikolojik betimlemeler yerini tarihi anlara bıraktı.Hem bilgi aldım İstanbul'un fethi hakkında hemde içim ısındı ,kahve neticesiyle.

Her ne kadar kitabın sonu ummadığımız gibi bitsede,o kısa süren ağzımızın tadı bozulsada başarılı bir çalışmaya imza atmış.Fetih hakkında araştırmasını iyi yapmış.O devirde yaşamıs gerek konstantinli gerekse osmanlı büyüklerini iyi yansıtmış kitaba.

Kitabı okuyacaklara tavsiyem sürekleyici her anı dolu dolu bir kitap beklentisiyle okumaya başlamasınlar.Biraz kitaptaki içsel yakınmaları,psikolojik tahlilleri göz önünde bulundursunlar.Bu kitaba gerilim yada polisiye bir kitap gözüyle değilde tarihi bir kitap olarak baksınlar.

Sağlıcakla kalın arkadaşlar.İlk yorumumu Ahmet Ümit'e yazmaktan kıvanç duydum.

[Josefina Wagner · Rating 3 out of 5]

fena degil,fakat fazla uzatmis,ayni sözler ayni dusunceler cok fazla tekrar var.konu guzel daha da iyi olabilirdi.

[Knigoqdec · Rating 2 out of 5]

Книгата е замислена като безкрайна лекция по история и би била интересна на някой историк балканист, който се занимава с периода на Османската държава. Но дори и на такъв човек няма да я препоръчам, освен ако не е много запален по темата за превземането на Константинопол.
Криминалната нишка, която уж трябваше да е водеща, се губи в историческите сведения. Героят, който страда от шизофрения, не е интересен, ами по-скоро е изключителен досадник. Краят на тази част от историята също ме разочарова, защото звучеше като "Оф, дай да приключим и с тази нишка, то аз нали си разказах лекцията от 500 страници, убийството ли е най-важното, пф".
Общо взето, по възможност, не си губете времето с това тухле, няма голям смисъл. Със същия успех можете да се запишете на историческа обиколка в Истанбул или да вземете някое историческо изследване за настолно четиво. Дори това, че тук събитията са от турска гледна точка, не е кой знае какъв плюс за книгата, в днешно време човек винаги може да си намери материали от гледните точки на всеки участник в дадено събитие.
Две за старанието. Доколкото разбирам, авторът няма историческо образование, но пък напълно се е вкарал в историята, както се казва. Ако бях очаквала не крими, ами университетски лекции, щях дори да му се радвам малко (малко, понеже балканистиката не ме вълнува чак толкова силно, както вероятно става ясно).

[رومولا الن emmajain-book · Rating 5 out of 5]

تقع جريمة قتل وسط اسطنبول
تكون ضحيتها واحدة من أشهر الباحثات في التاريخ العثماني
من هنا تتداخل الأحداث لتأخذنا الذكريات لشباب نزهت و مشتاق لنتعرف عليهما وعلى علاقتهما
لماذا ارتبط اسم مشتاق بهذه القضية رغم أنهما لم يلتقيا طوال واحد و عشرين سنة
رواية جميلة بها الكثير من المعلومات التاريخية
بخاصة تاريخ محمد الفاتح
أنصح بها

[Onur · Rating 5 out of 5]

Müştak İstanbul’da yaşayan bir tarih profesörüdür. Nüzhet onu 21 sene terk edip Amerika’ya giden eski sevgilisidir, aynı zamanda da tarih profesörüdür.
Bir anda onca yılın ardından Nüzhet’ten gelen telefon ile şaşkına döner. Onu yemeğe davet etmiştir. Müştak daveti kabul eder, yemeğe gittiğinde Nüzhet’i ölü bulur.

Nüzhet Fatih Sultan Mehmet dönemine ait araştırmalar yapmaktadır, bu dönemde Fatih’in iktidar için kendi babası 2. Murat’ı öldürmüş olabileceği üzerine çalışmaktadır. Cinayetin sebebinin de bu konu üzerinde sürdürülen araştırmalar olabiliceği düşünülür.
Müştak da aynı zamanda Şizofrenik, bozuk ve bölünmüş psikolojik yapısıyla zaman zaman cinayeti kendi işlediğini düşünmektedir. Komiser Nevzat ve arkadaşları soruşturmayı yürütürler. Hepsinin hocası emekler hoca Tahir hoca ve onun öğrencisi Çetin de şüpheliler arasındadır. Nüzhet’in Fatih dönemi ile yaptığı araştırmaları onlar da bilmekteydiler. Müştak Nüzhet’in asistanı Akın’a ulaşır ama oda dövülmüştür, konuşamayacak durumdadır.
Müştak Tahir hocanın İstanbul’un fethi gezisine katılır ve orada katilin Çetin olabiliceğini konuşurlar, ama herhangi bir delil yoktur.

İstanbul’un fethine yönetlik tüm süreçler ve detaylar anlatılmıştır. Fatih’in babasının zaferlerinden sonra ses getirmek için fethin mecbur olduğu ve 2. Murat’a yakınlığı bilinen Sadrazam Çandarlı’nın Fatih aleyhinde sarayda yaptığı çalışmalardan da ayrıca bahsedilir.


“Babasını öldürmeyen çocuklar hiçbir zaman büyüyemezler.” (Mecazi anlamda)

[Desislava Filipova · Rating 4 out of 5]

"Убийството на султана" е интересна разходка в миналото, в което може би се крие задагка, свързана с Мехмед II, султанът превзел Константинопол, и в същото време в настоящето, където професорът по история Нюзхет Йозген е убита докато работи по тайнствен проект.
Началото е твърде мудно, с прекалено много излишни описания, детайли и повтарящи се размисли. Но в един момент стремително автирът се фокусира върху миналото, съдбата на Константинопол е много интересна - Константин Велики построява нова столица на империята, на мястото на античният град Византион, просъществувала повече от хиляда години, за да падне под властта на османците при управлението на Константин XI Палеолог. Парче по парче читателят изгражда представа за Мехмед II и за града, който ще стане център на новата империя - Истанбул. И до днес в него са събрание слоеве история и невероятни усещания, толкова ��азличен и космополитен град е.
Книгата навява интересни размисли за историята и нейното значение за хората, а разплитането на загадките е свързано с доста обрати и изненади, до последно не е ясно къде ще ни отведе разследването.

[Odysseus · Rating 2 out of 5]

Sayın Ümit kusuruma bakmasın ama sıkıldım. Kitabın 4/3ü, belki daha fazlası monolog. Bazı detaylar tekrar tekrar verilerek laf kalabalığına yol açılmış. Sanki kitabı şişirmek için yapılmış, gereksiz betimlemeler baştan aşağı metne hakim. Sonundaki twist denemesini çok acemice bulduğumu itiraf etmeliyim, bağlayamamış. Genel olarak monoton bi anlatım hakim. Belkide ben polisiye sevmiyorum emin değilim xD Muhtemelen başka polisiye okumam bundan sonra, türden tiksindim açıkçası. Hakkaten sıkıldım.

[Maria Thomarey · Rating 4 out of 5]

4,5

[Yiannis Vasalakis · Rating 2 out of 5]

Η αποδόμηση των σουλτάνων

Ο Αχμέτ Ουμίτ μας ξεναγεί στην Πόλη της Αλωσης και προβληματίζεται για τη σχετικότητα της ιστορικής αλήθειας με αφορμή μια μάλλον φλύαρη νουάρ ιστορία

Πώς συνδέεται ο θάνατος του Μωάμεθ Β’ του Πορθητή, του οθωμανού σουλτάνου που κατέκτησε την Κωνσταντινούπολη, με τη δολοφονία μιας προοδευτικής ιστορικού πεντέμισι αιώνες αργότερα στην ίδια πόλη; Τι σχέση έχει με τον φόνο ο καθηγητής και πρώην εραστής της που τη βρίσκει νεκρή με ένα μαχαίρι καρφωμένο στον λαιμό; Ηταν το κίνητρο του δολοφόνου ερωτικό ή μήπως πρέπει να αναζητηθούν βαθύτερα αίτια; Μπορεί να συνδυαστεί η ιστορική έρευνα με την ψυχανάλυση; Και τι ρόλο παίζουν οι ιστορικοί στη συντήρηση ή κατάρριψη των εθνικών μύθων;



Αυτά είναι τα ερωτήματα στα οποία καλείται κανείς να απαντήσει διαβάζοντας τη «Δολοφονία του σουλτάνου», το πιο πρόσφατα μεταφρασμένο στα ελληνικά πόνημα του Ahmet Ümit. Ο 56χρονος τούρκος συγγραφέας, που δεν κρύβει τη λατρεία του για την Πόλη, την Ιστορία και τα αστυνομικά μυστήρια, γίνεται ολοένα και πιο αγαπητός στη χώρα μας: εφτά από τα είκοσι τέσσερα βιβλία του έχουν ήδη κυκλοφορήσει από έλληνες εκδότες, με δημοφιλέστερο τις Μνήμες της Κωνσταντινούπολης (Πατάκης, 2012). Αυτό ήταν άλλωστε το μυθιστόρημα που τον έκανε ευρύτερα γνωστό και στην Τουρκία.

Οπως και τα περισσότερα βιβλία του, η «Δολοφονία του σουλτάνου» διαδραματίζεται στην πιο ευρωπαϊκή από τις τουρκικές πόλεις. Ο εξηντάρης πρωταγωνιστής Μουστάκ μπέης, διαπρεπής ιστορικός, πάσχει από διασχιστική φυγή: έχει διαλείψεις μνήμης και δεν μπορεί να θυμηθεί τίποτε από όσα έκανε ενώ βρισκόταν σε σύγχυση. Παράλληλα βρίσκεται στα πρόθυρα της σχιζοφρένειας: μιλά συχνά στον σκοτεινό εαυτό του μέσα στον καθρέφτη. Οταν λοιπόν βρίσκει δολοφονημένη τη Νουζχέτ χανούμ, νεανικό του έρωτα που δεν ξέχασε ποτέ, θεωρεί ότι ίσως ευθύνεται εκείνος για τον θάνατό της. Τη στιγμή όμως που διαπιστώνει πως η Νουζχέτ, επίσης ιστορικός, ερευνούσε αν ο Μωάμεθ ο Πορθητής είχε δολοφονηθεί από τον γιο του, αρχίζει να υποψιάζεται άλλους πανεπιστημιακούς και φοιτητές τους που θα ήθελαν να εμποδίσουν – υποτίθεται – να σπιλωθεί η εικόνα των ηρώων του τουρκικού έθνους.



Το «υποτίθεται» έχει τη βαρύτητά του. Προσωπικά δεν βρήκα τίποτα συγκλονιστικό σε μια ενδεχόμενη αποκάλυψη ότι ο Μωάμεθ Β’ δολοφονήθηκε από τον γιο του. Οι αδελφοκτονίες και οι πατροκτονίες ανάμεσα στους οθωμανούς σουλτάνους δεν ήταν ιστορικά διόλου ασυνήθιστες και αδυνατώ να καταλάβω πώς θα μπορούσε να σοκάρει αυτό την τουρκική κοινή γνώμη. Εν πάση περιπτώσει, το σπάσιμο αυτού του υποτιθέμενου ταμπού γίνεται αφορμή για ένα ταξίδι στο οθωμανικό παρελθόν και στον βίο του Μωάμεθ Β’, το οποίο κορυφώνεται με την περιγραφή της πολιορκίας και της Αλωσης της Κωνσταντινούπολης, την περιπλάνηση στα σημεία των μαχών και την παράλληλη ξενάγηση στη μοντέρνα Ιστανμπούλ. Σαν παλιός παραμυθάς, ο Ουμίτ μάς δείχνει την αγαπημένη του πόλη: αυτό ξέρει να το κάνει καλά.



Ο προβληματισμός για το πώς αφηγούνται την Ιστορία οι νικητές και οι ηττημένοι και το πόσο σχετική μπορεί να είναι η ιστορική αλήθεια είναι ίσως από τα πλέον ενδιαφέροντα στοιχεία του βιβλίου, ενώ άλλο αφορά τον τρόπο που ο συγγραφέας προτείνει τον συνδυασμό φαινομενικά άσχετων μεταξύ τους επιστημών για την επίλυση ιστορικών αινιγμάτων. Κάπως έτσι ο Πορθητής επικοινωνεί με τον Φρόιντ αλλά και με τον Ντοστογέφσκι. Δυστυχώς όμως το νουάρ κομμάτι του αποδεικνύεται ιδιαίτερα κουραστικό. Η αφήγηση του Ουμίτ παραμένει όμορφη, αλλά ειδικά στην αρχή επαναλαμβάνεται συνεχώς και η υπόθεση εξελίσσεται απελπιστικά αργά. Εύκολα θα αφαιρούσε κανείς 200 σελίδες από το μυθιστόρημα, το οποίο σε ορισμένα σημεία πλατειάζει δίχως κανένα λόγο. Αν ο αναγνώστης καταφέρει και ξεπεράσει αυτόν τον σκόπελο, θα φτάσει στη λύση του δράματος, η οποία πάντως είναι επίσης μάλλον απογοητευτική. Θα ανακουφιστεί – πιθανότατα – που θα έχει ολοκληρώσει το βιβλίο, μα τουλάχιστον θα έχει πάρει ένα ενδιαφέρον μάθημα Ιστορίας.

Γ.Β. ΤΑ ΝΕΑ - Βιβλιοδρόμιο 03.09.2016

[Berke Ünal · Rating 2 out of 5]

Merhabalar,

Nihayet bitti dediğim bir Ahmet Ümit kitabı yorumu ile geldim. Aslında elimde farklı bir kitap vardı ve gayet keyifli okumaya devam ediyordum. Sonra kitaptan bir alıntı görmemle direkt elimde ki kitaba ara verip Sultanı Öldürmek kitabına daldım.

Kitap aslında baslarda çok iyi gidiyordu ve kendimi tebrik ediyordum. Üniversite de Tarih hocası olan 60 yaşında ki Müstak isimli karakterimiz, yaklasık 30 yıl önce onu terk eden biricik Aşkı Nüzhetten gelen bir telefonla sarsılır ve o akşam onunla buluşmak için yola koyulur. Akabinde kendini apartmanın önünde bulur ve kalkar ama aradan 2 saat gecmiş ve nasıl oraya geldiğini hatırlamaz. Yukarı Nüzhet'in evine cıkar ve kapı açıktır içeri girdiğinde biricik aşkının bir mektup açacığla cinayete kurban gitmiş olduğunu görür. Oradan o açacağıda alıp kaçıyor. Çünkü Müstak'ın bir Psikolojik Füg hastalığı bulunuyor. O kriz anında yaptıklarını hatırlamıyor ve acaba ben mi yaptım korkusuyla kimseye bir şey demiyor. Hikayemiz ise bu noktada Nüzhet'in Fatih Sultan Mehmed için yaptığı arastirma yüzünden mi cinayete kurban gittiği varsayımı üzerinden gidiyor...

Allahım tamam tarihimiz hakkinda güzel bilgiler vermiş yazar ama yani 522 sayfanin yaklasık 350 sayfası bu tarihi olaylarla geçti ve bu cinayetin buraya bağlanacağını umarken o kadar saçma bir olaya bağlandı ki sinirden kudurdum. Yani o kadar tarihi bilgi ver ama cinayeti işleyen kisi ve isleme nedeni ne çıksın. Ben okurken o kadar çok yoruldum ki bir an reading slump'a giricem diye korktum. Ben farklı bir beklenti ile oturdum ama bu hikaye beni hiç tatmin etmedi. Müştak ve düşünceleri beni bezdirdi, üstüne tarih kitabı gibi bir dünya şey okuduk ama ana hikayeye hizmet etmesi gerekirken bu kadar alakasız olması durumu beni kızdırdı... Halâ en güzel eseri bana göre Bab-ı Esrar olarak kalıyor...

Kitapta sevdiğim bir karakter olamadı hiç... İlk defa kimseye yakınlık duyamadan ki 522 sayfalık kitaptan kimseyi sevemeden bitirdim...

Puanım : 5 :/

[Caner · Rating 2 out of 5]

Şimdi bu polisiye roman mı? Uzaktan yakından bir ilgisi yok. Öyle olduğunu kabul etsek bile kötü bir polisiye. Üstelik gayet zayıf bir sona sahip. Başta sona kahramanın hezeyanlarıyla paranoyalarıyla dolu. Tam anlamıyla şişirme bir kitap. Bir yığın gereksiz sayfa. Vallahi pes. Anlatılan tarihi hikaye de gayet banal. Bir defa bilinen bir hikaye. Üstelik bir takım hatalar var anlatıda. Bir polisiye düşkünü olarak bu kitabı beğenmedim. Boşa vakit kaybı oldu okumak.

[G. İlke · Rating 4 out of 5]

Çok güzel işlenmiş bir hikâyesi var, keşke bu kadar basit bir şey çıkmasaydı altından. Kafaları karıştırıp karıştırıp üstüne çarşaf örtmüş gibi oldu. Fatih'ten ve tarihten bahsedilen kısımları bazı okurlar gereksiz uzun ve detaylı bulmuş anladığım kadarıyla ama bence dozundaydı. Başkomiser Nevzat'ın bakış açısından okumamış olmayı biraz yadırgasam da okudukça alıştım. Keyifliydi. =)

[ayşnr._.r · Rating 5 out of 5]

Sanırım böyle güzel bir Ahmet Ümit kitabı okumaya ihtiyacım varmış. Kitabı elime aldığım gibi bunu anladım. Kaç gündür elimden bırakmadan okumaya başladım, kitap sizi ilk sayfasından direkt olarak içine alıyor ve gitmenize asla izin vermiyor. Tek kelime ile mükemmeldi. Bu benim ikinci Ahmet Ümit kitabım ama şimdiden favorim oldu. Yavaş yavaş diğer kitaplarını da kitaplığıma ekleyeceğim.

Öncelikle kitabı bitirdiğimde beni en çok şoke eden olay bu kalın kitabın sadece 3-4 günü anlatması. Bütün olayları, yaşanan her şeyi, sokağa düşen kar tanelerini bile detaylıca okuyup sanki oradaymışız gibi hissediyoruz. Sadece şimdiki olaylar değil aynı zamanda 1453’e gidip İstanbul fethini de detaylı bir şekilde okuyoruz ana karakter Müştak sayesinde. Bazen size geçmişten bir iki ünlü isim ile sohbet etmeyi de ihmal etmiyor. Daha ilk sayfalardan heyecanla başlayan kitapta tarih profesörü Müştak aniden gelen bir telefonla hayatının altüst olmasını okuyoruz. Kötü anlamda değil tabii çünkü onu arayan kişi yıllar önce bırakıp Kaliforniya giden eski sevgilisi ve kendisi gibi tarih profesörü olan Nüzhet’tir. Nüzhet tarih camiasından aykırı düşünceleri ve tezleri ile adından çokça bahsedilen ünlü biridir. Müştak ve Nüzhet’in yıllar sonra tekrar bir araya gelmesini okuyacağız zannederken olaylar bir gecede tamamen değişiyor.

Müştak karakterinin katili arayışı, olay zamanı nerede ne yaptığını hatırlayamaması onu delirtiyor ve katilin kim olacağına dair düşüncelere sürüklenip gidiyor. Bu düşünceler arasında hem polisle hem tarih meraklısı bir sürü insanlar uğraşırken başına tam anlamıyla bir sürü olay geliyor. Okurken Müştak ile hem duygusal bir bağ kurmaya çalışıyorsunuz hem ondan nefret ediyorsunuz. Çünkü bana tam olarak böyle oldu. Adamın elini attığı her şey domino aşları gibi tek tek düşüyor sanki. Bu kitapta en sevdiğim ve benimde en çok ilgimi çeken padişahlardan biri olan Fatih Sultan Mehmet’i okumak çok güzeldi. Öyle bir anlatılmış ki sanki sizde o sırada askerle beraber savaşıyor gibisiniz. En ince detaylara kadar anlatılmış. Çok fazla emek ve araştırma olduğu belli. Sadece bir yerde doz biraz kaçıyor artık normal hikayeye dönmek istiyorsunuz.

Bence polisiye ve tarih bir arada anca bu kadar güzel anlatılabilir! Yazım diline zaten bir şey diyemem aşırı beğendim. Bir sürü olay bir sürü karakter geliyor ama hiçbirini yadırgamıyorsunuz ya da bu kimdi şimdi diye geriye dönüp bakmıyorsunuz. Sanki hepsi de çok tanıdığınız kişiler, hepsi komşunuz ve siz pencereden sessizce onları izliyor gibisiniz. Bu kitabı kesinlikle herkese öneriyorum, çok beğendim ve bir ara özellikle FSM’nin anlatıldığı yerleri tekrar okumak istiyorum. En çok merak ettiğim padişahlardan biriydi. Hakkında çok fazla şey öğrendim. Bende bazen baba, kardeş ve oğul katilliği hakkında bir şeyler okuyorum merakımdan. Ama galiba Müştak karakteri gibi benim bu olaylara bakış açım biraz daha duygusal oluyor. Artık kısa kesiyorum ve tarik/polisiye meraklılarına şiddetle öneriyorum. İyi okumalar, pişman olmayacaksınız!

[Hasan Onur · Rating 5 out of 5]

ara ara monologları sıksada yine de çok beğendim. keşke monologlar bu kadar uzun ve kendini tekrarlaması olmasaydı. fatih sultan mehmet ve istanbulun fethi hakkında verdikleri bilgiler ise muhteşem. iyi bir genel kültür oldu. ve son olarak müştakcım keşke bu kadar aşık olmasaydınnn... :))

[Esra · Rating 4 out of 5]

Öncelikle “ ’Kelimenin tam manasıyla’ bir polisiye romanı okumak istiyorum. Yavaş yavaş ortaya çıkan deliller beni şaşırtsın, inanılmaz karmaşık işlenmiş cinayetler aklımın sınırlarını zorlasın. Şöyle zanlı listesi kabarık, sürekli zihnimi meşgul eden bir kitap olsun. ”…

Gibi beklentiler içerisindeysek, bu kitabı elimize ‘almıyoruz’. Aldıysak da yavaşça aldığımız yere geri bırakıyoruz.

Roman olarak incelediğimizde benim de beğenmediğim yanları oldu. Psikolojik çözümlemelerde Dostoyevski etkisi kendini açıkça belli ediyor zaten, bunların çok tekrara düşmesi gibi sıkıcı bir yanı mevcut kitabın.

Fakat bu kitabı değerlendirirken ana bakış açısı tarih olmalı bence.

Tarih derslerinden ne kadar nefret ediyorsam, tarihin kendisine o kadar bayılıyorum. Tarih dediğimiz şey “Birinci dünya savaşının nedenleri nelerdir, maddeler halinde yazınız.” değildir. “Aşağıdakilerden hangisi yükselme devri padişahlarındandır?” da değildir.

Koskoca bir yaşanmışlığı üç beş sayfa yazılı kağıdına, on beş yirmi test sorusuna sığdıramazsınız. Psikoloji kavramından uzak, dönemin şartlarından habersiz, dört köşe sınıflarda ruhtan yoksun anlatılan, herkesin ‘atalarımız’ dediği ama çoğumuzun tanımadığı ve ‘yabancı’ olarak gördüğü insanların yaşanmışlıkları olarak önümüze çıkıyor tarih bizim. Biraz olsun bu ‘yabancı’lığı gidermeye çalışmış Ahmet Ümit işte. Olay örgüsüyle bilgileri nasıl harmanlayacağını iyi bilenlerden…

Seviyorum bu adamı yahu!

Dediğim gibi, kitabın sonu beklenmedik ve alakasız bitebilir... Ama bu kitaba polisiye roman gözüyle bakmıyorum ben. Olmadığı bir kategoriye dahil ederek değerlendirmek büyük haksızlık olur.

[Mariam Al Mehyas · Rating 4 out of 5]

Just finished reading the Turkish novel “to kill a sultan” by Ahmet Umit

An action and thriller novel that links the history of Sultan Mehmed the fatih, with the incidents of the novel’s main characters: i.e the historians

A mysterious novel that talks about crime, insanity, love and separation, and much more. The author expressed throughout the novel his admiration to Dostoevsky’s crimes collection, specially “crime and punishment”, to me personally even if he didn’t show that clearly in his writings; I would’ve still figured it out as I just recently finished reading it.

This novel is so much like crime and punishment from so many aspects: the crime, the lunatic character, the servants, the detectives and so on.

I enjoyed reading it and only wished reading it after a long distance from finishing crime and punishment.

Good to read for those who like watching Turkish series

14.02.2020

[Beyza DİŞLİ · Rating 2 out of 5]

Beyoğlunun En Güzel Abisinden sonra benim için hayal kırıklığıydı. Ben bu kitaba polisiye olarak başladım ama kitap tarih kitabı çıktı. Müştak ın sürekli bir şeyleri unutmasından nefret ettim.

[Kerem Ozgenel · Rating 5 out of 5]

Polisiye kitap okurken İstanbul'un fethi ile bilgiler ogrenmek ya da Fatih Sultan Mehmet'i daha iyi tanimak..Ahmet Umit yine dokturmus..Rahat ol Mustak Hocam, masumsun :)

[C · Rating 3 out of 5]

"...mesele insanların gerçekleri öğrenmeyi isteyip istememesi."

Ne bekliyordum gerçekten bilmiyorum. Tek bildiğim Ahmet Ümit isminin bende büyük bir beklenti yaratmış olduğu, dolayısıyla kütüphanede gördüğüm (ve orada sadece tek baskısı olan) kitabını alırken arka kapağını okuma gereği bile duymadım. Artık birilerinin övgülerine nasıl güvendiysem ve gözüm nasıl boyandıysa... Tabii ki başkasını suçlamıyorum, ana karakterimiz Müştak Bey'in sürekli yaptığı gibi.
Tarihle harmanlanmış gizemli bir cinayeti okuyacağımı fark ettiğimde, olay çoktan gerçekleşmiş ben de heyecanla umutlarımı arttırmıştım. Tabii yazarın diline hayran olmamıştım, böyle her hareketi şiirsel ifadelerle detaylı anlatan kitaplardan pek hoşlanmıyorum. Bana olayın etrafında dolaşıp bir türlü varılamıyor hissi veriyorlar. Sonra yere çakıldım zaten havalandığım umutlarımın beni yarı yolda bırakmasıyla. Çok sıkıldım... demek istemiyorum ama sıkıldım, 200 sayfa boyunca elle tutulur düzgün bir bilgi elde edemedik cinayet hakkında. Yazar kurguyu da yazım dili gibi planlamış, dolaşıyoruz bir yerlerde ama sanırım cinayeti çözmeye çok uzağız. Itıraf etmek gerekirse alışılmadık bir kitap oldu benim için, okuduğum gizem/gerilim romanları genellikle cinayetle yatıp kalkmamı, onunla nefes almamı sağlarken bu kitap oldukça rahattı o bakımdan (istemediğim bir durum tabii). Neyse ki sonu tatmin ediciydi. Belki tahmin edilebilir kafa yorulsa ama olayların akışında göremediğim ve bir miktar da şaşırdığım bir sondu.
Ama fetih hakkında bilmediğim ilginç detayları öğrendim. Tarih dersinden hiç haz etmiyorum, maddeleri ezberlememizi bekliyorlar çoğunlukla. Oysa hikayeleştirilmiş haliyle okumak oldukça keyifliydi. "Sultanı öldürmek" hem Müştak Bey'in eski sevgilisinin ölümünü, hem de bir Osmanlı Sultanının ölümünü simgeliyordu, bu benzetme benim basit şeylerle tatmin olabilen benliğimi çok mutlu etti. Insanımızın karakterini yansıtan ve tarihimizin karakterini yansıtan hoş bir tarafı vardı kitabın.
Başından beri Müştak Bey'den haz etmedim. Nefret etmek için bir sebebim yoktu ama sevmek için de sebep aramıyordum doğrusu. Bahaneler yaratıyordu, inkar etme peşindeydi, sürekli konudan uzaklaşıyordu ve kendisi fark etmese de kitaba hakim olan o büyük aşk kendisinden gideli çok olmuştu (bence). Yoksa eski sevgilisine hala delice aşık olan bir adam bu kadar hafif mi tepki verirdi? Sanmıyorum. Belki de artık saplantıya dönüşmüştü, masum hayatındaki aşk diye adlandırdığı tek ilişkinin aşk olmadığını anlayamamıştı. Kendi içinde yaşadığı çatışma zihinsel bir hastalığı odluğunun göstergesi muhtemelen, ayılıp bayılması ve uyandığı yeri hatırlamamasından öte, geçmişindeki ve kendi içindekilerle tartışıp; her durumda onların lafları etkisinde kalmak sağlıklı olamaz.
Çok beğendiğim bir kitap değildi açıkçası ama çok düşük puan vermek istemiyordum. İnternette bulabileceğim bilgilerin hikaye halini okumaktan keyif almışken ve buna bir emek verilmişken, üstelik bu tarihin üzerinden bir cinayet kurulup şimdiki zamanda gerçekleşen bir cinayetle bağdaştırılmışken ihanet eder gibi olurdum. Ama hayran kalmadım, hayallerimi yıkan kendi yüksek beklentilerim oldu.

[Sue · Rating 4 out of 5]

Ahmet Ümit’le ilk tanışmam… Açıkçası önyargı ile başladım zira günümüz Türk yazarlarının en büyük sıkıntısı kitap okumadan, kitap yazmaya çalışmaları ve sonucun maalesef avam ve sığ bir dille yazılmış saçmalamalardan ibaret kalması. Ancak Ahmet Ümit beni şaşırttı. Gerçekten edebi değeri olan dolu bir eser kaleme almış. Özellikle Müştak karakterini işleyişi oldukça etkileyici: Ruhsal buhranları olan, geçmişten gelen sesleri susturamayan, evhamlı, kendine güveni neredeyse sıfır, köklü bir ailenin son erkeği, tarihçi Müştak’ın hezeyanlarını Suç ve Ceza etkili uçlarda okumak keyifliydi. Kitap bir polisiye değil kesinlikle… Bir cinayetle başlayan ancak asıl derdi Müştak ve sorgulamaları olan, kalbine ise Fatih Sultan Mehmet’i almış bir eser. Ahmet Ümit detaylı bir araştırma yapmış ancak Fatih dönemini iyi bilen biri olarak bilgi vermeye çalıştığı yerleri aşırı didaktik buldum. Vedat Türkali de çok bilgi verir ancak hikayeye öyle bir yedirir ki, soluksuz okunur. Burada Fetih turunda iki tarihçinin anlattıkları sıkıcı bir tekrar olarak kaldı bende… Son eleştirim ise Fatih’in annesi köleydi de köleydi diye tutturması: Batılı tarihçilerin domine ettiği kaynakların haricine bakarsak veya Muradiye Külliyesi’ndeki kitabeyi okumaya tenezzül edersek veya Devrekani’ye yolumuz düşer de II. Murad’ın meşhur düğününün izlerini sürersek Fatih’in annesinin İsfendiyar Bey’in kızı Hüma Hatun olduğunu anlarız… Ama burada suç Ahmet Ümit’ten ziyade bunu irdelemeyen, araştırmayan, anlatmayan tarihçilerimizde… Bu konu haricinde Ahmet Ümit’i herkes yine üstünü örtmeye çalışsa da, II. Bayezid’in babasından yediği meşhur afyon azarını kaleme almaya cesaret ettiği için tebrik ederim. Özetle, Ahmet Ümit’in dilini, tarzını sevdim. Eserlerini okumaya devam edeceğim.

[Tugce · Rating 4 out of 5]

Daha once yazarin 2 kitabini okumus ve hic sevmemistim. Bu kitabi ile guzel vakit gecirdigimi soyleyebilirim. Polisiye tadini sevdim. Nevzat karakterinden hoslanmadigim ve icimi daralttigi icin etrafta onun olmasini sevmedim pek ama ana karakter olarak bulunmamasindan memnunum cunku kitabin ana karakteri renkli biri bana kalirsa. Ahmet umitin amnezi ile ilgili ufak da olsa bir seyler yazmis olmasi hosuma gitti boylece. Bir de yazarin bazi konularda cok arastirdigi belli ama basit gundelik bilgide hata yapinca cok sırıtıyor ve insani irite edebiliyor. Örnegin dudak dolgusunu botox zannediyor olabilir. Ama bu basit hataya ragmen Istanbulun fethi ile ilgili engin bir bilgi sahibi olabilirsiniz bu kitabi okuyunca. Gerci bilgi alma isini polisiye bir kitaptan yapiyorsaniz size uzulurum ya neyse. Iyi vakit geçirmelik bir kitap kisacasi

[Ibrahim · Rating 4 out of 5]

في رواية اغتيال السلطان يجمع الكاتب التركي أحمد أوميت بين عناصر الجريمة والغموض والتاريخ العثماني ليقدم حكاية مشوقة تربط بين الماضي والحاضر. تدور القصة حول أستاذ جامعي ومؤرخ يجد نفسه فجأة متورطًا في تحقيق جريمة قتل مؤرخة زميلة تعمل على أطروحة مثيرة للجدل. وهذه الجريمة سترتبط بتاريخ السلطان محمد الفاتح الشخصية التي أسهمت في تشكيل ملامح الإمبراطورية العثمانية بعد فتحه القسطنطينية.

ومع تقدم التحقيق يقودنا الكاتب في رحلة عبر المؤامرات المعقدة وصراعات السلطة التي تتجسد جميعها في خلفية من التاريخ العثماني. وتتعدد الشخ��يات في الرواية بشكل يثير التساؤل عن هوية القاتل الحقيقي.

[m · Rating 4 out of 5]

olaya direkt,bu bi cinayet kitabi katili bulmaya calisicam olarak degil de, adamin kendi icinde yasadigi sortulamalara odaklanicam,o surecten keyif alicam diye bakarsaniz bence cok guzel bi kitap. ayrica tarih asla ilginizi cekmiyosa hic okumayin bence muhtemelen sıkılırsınız. Ben okurken gercekten keyif aldim.