The novel deals with events in South America during the time of "The Gadfly", years at which the original novel only hints.
The younger son of a French marquis, Rene has joined a dangerous scientific expedition to earn the money to cure his sister Marguerite's hip disease. During the expedition, he hires Arthur Burton, who is posing as a Portuguese cook Felice Rivarez. Rivarez ultimately saves the lives of several officers, including Rene, and the two become friends. The novel is deeply ambivalent about Rivarez and about the efficacy of struggle, labor, and courage.
Ethel Lilian Voynich, née Boole was a novelist and musician, and a supporter of several revolutionary causes. Her father was the famous mathematician George Boole. Her mother was feminist philosopher Mary Everest, niece of George Everest and an author for the early-20th-century periodical Crank.In 1893 she married Wilfrid Michael Voynich, revolutionary, antiquarian and bibliophile, the eponym of the Voynich manuscript.
4,5 Bitdi! Və ən azı 1ci hissəsi qədər ürəyimi dağladı!
Bir şeyi anlamıram ki bu yazıçı niyə obrazlarına və biz oxuculara bu qədər izdirablar yaşadır. Əlbəttə, işinin haqqını verir və bunu bacarır. Adından da göründüyü kimi bu, dostluğun mənəvi dəyərini çatdıran bir əsərdir. Biz burada Ovodun, yəni Feliks'in(əsl adı ilə Artur) evini tərk etdikdən sonra başına gələn fəlakətləri, yaşadığı məcaraları, tanıdığı insanları, xüsusilə qazandığı dostluğu oxuyuruq. İlk əvvəl kitaba başlamadan öncə düşünürdüm ki, 1ci hissədə hər şey olub və bitib, daha yazıçı bundan artıq nə yaza bilər ki? Amma yanıldım. Hekayə başlayanda tamamilə başqa bir ailənin həyatını oxuyuruq. Onların başlarına xoşagəlməz hadisələr gəlir, bir şəkildə sonra hər şey yoluna düşür və bundan sonra isə bu ailənin ən kiçik oğlu olan Rene haqqında oxuyuruq. O bacısını yaşadığı fəlakətdən qurtarmaq üçün təhlükəyə atılır və hər şey bundan sonra başlayır. Spoiler olmasın deyə bundan artıq heçnədən bəhs etməyəcəm. Sadəcə onu qeyd etmək istəyirəm ki, sonu ürəyimi dağladı və əslində istədiyim kimi getmədi. Məncə, insanlar əksər hallarda gerçəkdə nə olduğunu öyrənməyə çalışmaqdansa öz təxəyyüllərində canlandırdıqlarına daha çox inanırlar və bu da onlar üçün xoşagəlməz nəticələr yaradır. Mən buna qarşıyam. Məncə, pis fikirlərə olduğu kimi yaxşı fikirlərə də açıq olmalı, inanmaqdan, ümid etməkdən qorxmamalıyıq... eh
Əsərə tam xal vermədim ona görə ki, bir neçə yerində sıxılmışdım və bir çox detalı əhəmiyyətsiz görürəm. Amma məncə ümumilikdə oxunması çətin əsər deyil. Və yenə də deyirəm, Ovodu oxuyanlar onun həyatını demək olar ki bilir, onsuzda yaxşı nəticə olmur, ama heç olmasa bu şəkildə olmazdı. Hələ də sual verirəm: "Axı niyə məhz bu cür olmalı idi?!"😢😕
Birinci kitabı oxuduqdan sonra bu kitaba da mütləq şans verin. Amma yenidən ürəyinizin dağlanacağını bilin. Yazıçının duyğuların dərinliyini, insan həyatının məşəqqətlərini, dostluğu, sevgini, mənəviyyatı bu qədər gözəl ifadə edə bilməsinə heyran olmamaq və duyğuya qapılmamaq mümkün deyil. Oxuyun!👍❤
I read this second book in "The Gadfly" series and my next book to read will be the third of the series "Put Off Thy Shoes".
After writing the review below, I realized it wasn't a review but more of an impression and a sharing of the experience. So, to review in a paragraph: I liked the book, it captivated me and told a moving story. It tells a story from the Gadfly's past that was mentioned in the original book. It shines more light on the character of the Gadfly and the working of his inner soul. And, sheds a bit more light on his past and about the parts he lied about. It has a great flow and is not a difficult read, although, it is not trivial and requires some attention.
As mentioned above, what follows below is my first impression and thoughts after reading the book. And, it contains interspersed spoilers. Read at your own peril :).
I am not sure what to think of Arthur Burton. I feel sorry for him. He is very dramatic and his loss of faith in people around him is deeply embedded in his soul. He is always masked, playing a role, soaked to the bones with fear of letting people close and fear of sincerity. Over the years he has built himself an impregnable armor, fortified with strong wit and mind, a wide sphere of knowledge, strong convictions, and an indifference to physical pain. But, the armor hides a wound that did not heal. A wound to which he is afraid to let anyone close. And so, he keeps people at a distance and hides in plain sight.
The brother and sister pair is described beautifully. They are very romantic in a classically, literary manner. And, they are tragic both in their general behavior and in how they treat the Gadfly. (I think they inherited that romanticism trait from their father).
This book was just wonderful. Not much happened and there was a lot of homosexual subtext but it was mostly just about people and how complicated their lives and relationships are. I read it as a bedtime book and reading it in short bursts I feel like there was stuff I missed. I want to read this again in a single day and just let it all absorb me. I really liked the broken characters. It was so totally different from other Edwardian fiction. This is the second book by Voynich that I've found and I want to go out and read everything else she wrote.
I wish, I could give all stars. If you are already in love with Ovod (The Gadfly), and can't decide to start the second part or not (or you are afraid to start) just do it, so you will fall in love twice.
Ovod əsərini 4 il öncə bitirəndə o qədər möhtəşəm təəsürat buraxmışdı ki məndə, ikinci kitaba uzun müddət başlaya bilmədim. Və nəhayət ki, bu gün bitirdim. Adətən belə olur, hekayə bitdikdə düşünürəm ki, daha nə yazıla bilər?! Məyus olmamaq və gözləntilərim qarşılanmaz deyə oxumaq istəmədim. Amma yanıldım. İkinci kitab da ilki qədər maraqlı oldu. Amma sonluq yenə insanın qəlbini parçalayacaq qədər kədərli bitdi.
“Müharibədə cürbəcür insanlarla tanış olacaqsan. Çalış unutmayasan ki, bu cür insanları tanımaq - xoşbəxtlik, sevmək isə təhlükəlidir”.
- Axı mən.. q-qorxurdumş - Onda onlar elə fikirləşirdilər ki, siz qorxmursunuz? - Qismən. Amma, əsas odur ki, mən onların beyinlərinə yeritdim ki, onlar özləri qorxurlar. - Qorxurlar? - Bəli. Onlar bir damcı da qorxmurdular, amma, elə fikirləşirdilər ki, qorxurlar. Bu özü də yaxşıdır. - Bəlkə, pisdir? - Yox, yox! Qorxduğunu düşünmək, - ölümdən yaxşıdır. Həqiqətən qorxmaq, - ölümdən pisdir. - Deməli, siz hesab edirsiniz ki, qorxusuzluq - həqiqi qorxu hissinin olmaması yox, insanın qorxmasına əmin olması deməkdir? - Bəlkə, fikri dəqiqləşdirək? Siz nəyə qorxusuzluq deyirsiniz? - Siz daha yaxşı bilərsiniz. - Axı, əgər söhbət hər şeyi öz rəngində görməyə mane olmayan qorxudan gedirsə, mən bunu bilmirəm. - Bu, mənim üçün çox qəliz oldu. - Doğrudan? Bilirsiniz, kloun olmaqdan əvvəl mən fəlsəfə ilə məşğul olurdum. Aralarında əlaqə qurmaq çətindir, elə deyil? Baxın, məsələn, Marşan hesab edir ki, çərşənbə axşamı mən özümü cəsur aparmışam, nə var, nə var, mən dinc uzanmışdım və şikayət etmirdim. Əgər tərpənmək daha ağrılı olsaydı, o da sakitcə uzanardı. Və h-hansı şikayətdən danışmaq olar, əgər sənə elə gəlirsə ki, səni diri-diri yandırırlar? Bu zaman ya kəsilən donuz kimi vıyıldayasan, ya da tamam sakit uzanasan. İkinci halda cəsur adam n-nü-fuzu qazanırsan.
***
- "Tanrım! Sənin yeganə təlxəyin!". İndi mən çox adamın xoşuna gəlirəm - sadəcə, ona görə ki, özümü təlxəkliyə vurub hamını əyləndirirəm. Bircə dəqiqə özüm kimi olsam, hamı mənim əleyhimə olar. - Hamı? Məsələn, Marşan? - Marşan yaxşı adamdır, əgər sənə mikroskop altında baxmırsa. Sən demə, vivisektorlar öz laboratoriyalarından kənarda çox xeyirxah insanlar imiş. Amma, əksər hallarda insanlar sənə o vaxt yaxşı münasibət göstərir ki, sən onlara etibar etmirsən və əzab çəkdiyini onlara göstərmirsən.
Əsər həqiqətən ilk hissəsi kimi çox gözəl yazılsa da, bu hissədə Artura olan sevgimi azaltdı. Həyatında indiyə qədər baş verən bəlalar birbaşa özündən asılı olmasa da, bundan sonra baş verənlər birbaşa özündən asılı idi. Spoiler: necə hər şeyi Rene ilə danışıb həll etmədən belə qərar ala bilərsən? Bir neçə həftə Marqaritaya "səndən yaxşı casus olar" deyən sən ola-ola necə saniyələr içində sorğulamadan Renenin səni satdığını düşünüb, buna acıqlanıb hələ illərdir sirr kimi saxladığınız puma hadisəsini asanlıqla 70 nəfərin içində danışa bilərsən? Yazığım gələn tək obraz isə Rene oldu. Arturun düşündüyü həmişə "güvəni qırılan" əslində özü yox, elə Rene idi. Bəlkə də həddindən artıq çox sevməyi onu insanlardan bu cür asılı olmağa vadar edirdi, amma nə isə. Dilimizə "Qırılmış dostluq" ollaraq tərcümə edilsə də, yazıçı "interrupted" sözü ilə ideal seçim edib. Marqaritaya həmişə nifrət edəcəm <3
this sequel of the gadfly made me love that book even more. i love how the author started with rene’s life and connected it to arthur’s, explaining their bond more comprehensively. rene and arthur’s frienship and how they fell out were both so moving that i couldn’t stop crying. and i loved how marguerite loved arthur so purely. my second forever roman empire.
Intriga atsirado, kai sužinojau, jog ši knyga yra intarpas knygai 'Gylys'. Buvo įdomu skaityti, atrasti naujų dalykų, naujų poteksčių, kurių nebuvo knygoje Gylys.
Perskaičiau visą sąžiningai, bet lygiai taip pat sąžiningai iki galo"nepagavau" apie ką šita knyga iš tikrųjų buvo. Matyt, reikėjo smarkiai tarp eilučių tikrosios prasmės ieškoti :)
As much I wish to have indeed finished this book, my copy of it is missing the last few pages. I loved this book, I loved Rene and I will always love Felix Rivarez. Hopefully I can one day get another copy and read those last few pages of the epilogue.
Що тут скажеш? Безглуздо залишатися закритим. Все погане, що з тобою сталося-треба виговарювати. Не треба боятись, а треба прагнути, щоб твої нісенітні умовиводи розбилися об реальність через розуми і серця інших, близьких людей, або наставників. Не треба боятися змін, а треба повністю, всім єством їх прагнути. А ще жахливий спойлер. Найбільше, мабуть, мене таки зацікавила назва, і думалось, що з цього і почнеться. Але, автор, мабуть, назву написав вже після закінчення книги. Важко читати книгу, коли в тебе вже є певні очікування від неї. P.S. А ще я здається втратила здібність підбирати і знаходити вартісні книги.