What do you think?
Rate this book
Arthur Trilogy #3
King of the Middle March
Kevin Crossley-Holland's award-winning Arthur trilogy comes to its triumphant and moving close -- now in paperback!
Arthur de Caldicot waits eagerly in Venice for the start of the Fourth Crusade. But it's now, when Arthur's future should be clearest, that he feels the most doubt. Jealousies and greed threaten the Crusade, leading him to question its true mission. Back in England, his engagement to Winnie remains uncertain, as his search for his birth mother is stymied by his vicious father. And his seeing stone shows him the last days of King Arthur's court -- a great dream destroyed, but also a glorious legend rising from the ruins. Likewise in this book, Arthur becomes a man worthy of his kingly name.
Arthur de Caldicot waits eagerly in Venice for the start of the Fourth Crusade. But it's now, when Arthur's future should be clearest, that he feels the most doubt. Jealousies and greed threaten the Crusade, leading him to question its true mission. Back in England, his engagement to Winnie remains uncertain, as his search for his birth mother is stymied by his vicious father. And his seeing stone shows him the last days of King Arthur's court -- a great dream destroyed, but also a glorious legend rising from the ruins. Likewise in this book, Arthur becomes a man worthy of his kingly name.
432 pages, Paperback
First published January 1, 2003
28 people are currently reading
1140 people want to read
About the author
Kevin Crossley-Holland
206 books243 followersKevin Crossley-Holland is an English poet and prize-winning author for children. His books include Waterslain Angels, a detective story set in north Norfolk in 1955, and Moored Man: A Cycle of North Norfolk Poems; Gatty's Tale, a medieval pilgrimage novel; and the Arthur trilogy (The Seeing Stone, At the Crossing-Places and King of the Middle March), which combines historical fiction with the retelling of Arthurian legend.
The Seeing Stone won the Guardian Children’s Fiction Award and the Smarties Prize Bronze Medal. The Arthur trilogy has won worldwide critical acclaim and has been translated into 21 languages.
Crossley-Holland has translated Beowulf from the Anglo-Saxon, and his retellings of traditional tales include The Penguin Book of Norse Myths and British Folk Tales (reissued as The Magic Lands). His collaborations with composers include two operas with Nicola Lefanu ("The Green Children" and "The Wildman") and one with Rupert Bawden, "The Sailor’s Tale"; song cycles with Sir Arthur Bliss and William Mathias; and a carol with Stephen Paulus for King’s College, Cambridge. His play, The Wuffings, (co-authored with Ivan Cutting) was produced by Eastern Angles in 1997.
He often lectures abroad on behalf of the British Council, regularly leads sessions for teachers and librarians, and visits primary and secondary schools. He offers poetry and prose workshops and talks on the Anglo-Saxons and Vikings, King Arthur, heroines and heroes, and myth, legend and folk-tale.
After seven years teaching in Minnesota, where he held an Endowed Chair in the Humanities, Kevin Crossley-Holland returned to the north Norfolk coast in East Anglia, where he now lives.
He has a Minnesotan wife, Linda, two sons (Kieran and Dominic) and two daughters (Oenone and Eleanor). He is an Honorary Fellow of St. Edmund Hall, Oxford, a patron of the Society of Storytelling and a Fellow of the Royal Society of Literature.
The Seeing Stone won the Guardian Children’s Fiction Award and the Smarties Prize Bronze Medal. The Arthur trilogy has won worldwide critical acclaim and has been translated into 21 languages.
Crossley-Holland has translated Beowulf from the Anglo-Saxon, and his retellings of traditional tales include The Penguin Book of Norse Myths and British Folk Tales (reissued as The Magic Lands). His collaborations with composers include two operas with Nicola Lefanu ("The Green Children" and "The Wildman") and one with Rupert Bawden, "The Sailor’s Tale"; song cycles with Sir Arthur Bliss and William Mathias; and a carol with Stephen Paulus for King’s College, Cambridge. His play, The Wuffings, (co-authored with Ivan Cutting) was produced by Eastern Angles in 1997.
He often lectures abroad on behalf of the British Council, regularly leads sessions for teachers and librarians, and visits primary and secondary schools. He offers poetry and prose workshops and talks on the Anglo-Saxons and Vikings, King Arthur, heroines and heroes, and myth, legend and folk-tale.
After seven years teaching in Minnesota, where he held an Endowed Chair in the Humanities, Kevin Crossley-Holland returned to the north Norfolk coast in East Anglia, where he now lives.
He has a Minnesotan wife, Linda, two sons (Kieran and Dominic) and two daughters (Oenone and Eleanor). He is an Honorary Fellow of St. Edmund Hall, Oxford, a patron of the Society of Storytelling and a Fellow of the Royal Society of Literature.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 91 reviews
September 10, 2016
This is the last of the trilogy that is Kevin Crossley-Holland’s version of the Arthur story, and a fine version it is too. Ostensibly a children’s book, it would also qualify as part of the Young Adult genre, though I hate categorising books so restrictively. I would also categorise it under fantasy, social commentary and classics, as I am sure it will become one. I also believe that the authorities could do worse than make this part of the curriculum, dealing with it does not only with Medieval history but also with moral and social development, relationships and religious diversity. You could also call it a book about ‘coming of age’ - or just plain ‘growing up’ as we used to say in the old days.
This review does contain a few spoilers.
In this volume Arthur accompanies his Lord, a knight, on the Fourth Crusade. They sail to Normandy and travel through France, where they meet up with the French crusaders and travel together over the Alps to Venice, where they wait for the arrival of German and other knights.
Along the way Arthur has contact with a ‘Saracen’ (a Moslem) man, who is dying in the street. He finds that the man is polite, humble, kind and just a normal man, so unlike the ideas of Saracens that have been drummed into his head all his life, e.g. they are violent savages, ignorant non-believers with no culture and no manners. He meets more Saracens in Venice, who are selling carpets and spices on a market stall, and is shocked to learn that these people who he has been taught to call ‘infidels’ also refer to Christians as ‘infidels’. They too worship their own god, Allah, about whom they feel as strongly as Arthur does towards God.
These and other experiences make Arthur question the hypocrisy of the Christian church and the motives of the crusade. He is also deeply shocked when the crusaders are diverted to attack Zara, a Christian city, for political reasons and at some of the evil deeds done by members of his own side during the siege.
Arthur, now a knight himself, hopes with pride that the crusade can get back on track to retake Jerusalem from the Saracens, supposedly their only purpose in ‘taking the cross’, their solemn vow to crusade. Whilst they wait in Venice and, later, in Zara (in Dalmatia) the politics of the whole thing contribute to Arthur’s development and maturity, as he is party to top-level talks and plans.
Later, in England, Arthur has to assume a role he was not expecting to take on for many years yet but, matured, somewhat hardened and chastened by his experiences and also the events he witnesses in his ‘seeing stone’, he finds himself changed and ready to assume the role of an adult and Lord of the Manor: king of the Middle March, as the title of the book puts it.
Arthur’s seeing stone is where he sees the legends of King Arthur and the Knights of the Round Table played out; from these retellings of those tales he learns a lot about life, truth, politics and human relationships, all of which help him in his journey from child to adult. All life is here: love, hate, treachery, deceit, fun, sex, responsibility and friendship, as well as extreme violence and poor judgement.
This book tells a great story that will fascinate children and adults interested in fantasy, the Middle Ages, coming-of-age stories and social commentary. It exposes hypocrisy, prejudice and mindless violence for what they are: destructive and pointless; and kindness, wisdom, love, tolerance and fairness as positive and constructive. The book will teach people to think for themselves and not just follow the pack or believe everything they have been told – lessons we can all learn - all our lives.
Five stars.
This review does contain a few spoilers.
In this volume Arthur accompanies his Lord, a knight, on the Fourth Crusade. They sail to Normandy and travel through France, where they meet up with the French crusaders and travel together over the Alps to Venice, where they wait for the arrival of German and other knights.
Along the way Arthur has contact with a ‘Saracen’ (a Moslem) man, who is dying in the street. He finds that the man is polite, humble, kind and just a normal man, so unlike the ideas of Saracens that have been drummed into his head all his life, e.g. they are violent savages, ignorant non-believers with no culture and no manners. He meets more Saracens in Venice, who are selling carpets and spices on a market stall, and is shocked to learn that these people who he has been taught to call ‘infidels’ also refer to Christians as ‘infidels’. They too worship their own god, Allah, about whom they feel as strongly as Arthur does towards God.
These and other experiences make Arthur question the hypocrisy of the Christian church and the motives of the crusade. He is also deeply shocked when the crusaders are diverted to attack Zara, a Christian city, for political reasons and at some of the evil deeds done by members of his own side during the siege.
Arthur, now a knight himself, hopes with pride that the crusade can get back on track to retake Jerusalem from the Saracens, supposedly their only purpose in ‘taking the cross’, their solemn vow to crusade. Whilst they wait in Venice and, later, in Zara (in Dalmatia) the politics of the whole thing contribute to Arthur’s development and maturity, as he is party to top-level talks and plans.
Later, in England, Arthur has to assume a role he was not expecting to take on for many years yet but, matured, somewhat hardened and chastened by his experiences and also the events he witnesses in his ‘seeing stone’, he finds himself changed and ready to assume the role of an adult and Lord of the Manor: king of the Middle March, as the title of the book puts it.
Arthur’s seeing stone is where he sees the legends of King Arthur and the Knights of the Round Table played out; from these retellings of those tales he learns a lot about life, truth, politics and human relationships, all of which help him in his journey from child to adult. All life is here: love, hate, treachery, deceit, fun, sex, responsibility and friendship, as well as extreme violence and poor judgement.
This book tells a great story that will fascinate children and adults interested in fantasy, the Middle Ages, coming-of-age stories and social commentary. It exposes hypocrisy, prejudice and mindless violence for what they are: destructive and pointless; and kindness, wisdom, love, tolerance and fairness as positive and constructive. The book will teach people to think for themselves and not just follow the pack or believe everything they have been told – lessons we can all learn - all our lives.
Five stars.
September 20, 2025
The double strands of storytelling didn’t hold up so well in this final volume of the trilogy, where the nightmare of the Fourth Crusade and the violent dissolution of the Round Table dominated.
The ending, while potentially peaceful for twelfth century Arthur, seemed contrived from a sense of uncertainty about what to do with Merlin now that Arthur was home on his own small domain.
The ending, while potentially peaceful for twelfth century Arthur, seemed contrived from a sense of uncertainty about what to do with Merlin now that Arthur was home on his own small domain.
February 25, 2013
Meh. I feel very tricked by the lack of real connection between Manor Arthur and King Arthur. As I said of the first two books, the detail and research is good, and the voice of the narrator works well.
But it just feels so slight and all the more so for the truth about the connection between the two Arthurs. It's braver that way, in a way, I know: the story where someone starts to act out the life of a historical/mythological character in their own life and turns out to be a descendant/reincarnation of them has been done. But still. Gah.
But it just feels so slight and all the more so for the truth about the connection between the two Arthurs. It's braver that way, in a way, I know: the story where someone starts to act out the life of a historical/mythological character in their own life and turns out to be a descendant/reincarnation of them has been done. But still. Gah.
June 30, 2017
This is arguably the strongest and most satisfying of the trilogy in its depiction of crusading and overall strength of its female characters. 'Arthur: King of the Middle March' really exceeds reader expectations in its retelling of the (often confusing) exploits of the Individual Round Table knights, the final days of Camelot and in bringing the stories of both Arthurs to a final and magnificent conclusion. Highly recommended.
September 11, 2020
Τρία χρόνια πριν ο Αρθούρος ντε Κάλντικοτ ζούσε μαζί με τους γονείς του Τζον και Έλεν και τα αδέρφια του στο μεγάλο τους κτήμα στα σύνορα με την Ουαλία. Ήταν ένα δεκατριάχρονο παιδί στο μεταίχμιο της παιδικής με την εφηβική ηλικία που ονειρεύονταν σύντομα να γίνει ακόλουθος ιππότη μετά να χριστεί ιππότης και να συμμετάσχει στη Σταυροφορία για την ανακατάληψη των ιερών τόπων από τους άπιστους και κακούς Σαρακηνούς. Ζούσε μια ήρεμη ζωή και ονειρεύονταν ένα μέλλον γεμάτο μάχες, κινδύνους, δόξα και μεγαλεία. Τρία χρόνια μετά είναι πλέον δεκάξι χρονών βρίσκεται στη Βενετία ως ακόλουθος ιππότη του Λόρδου Στέφεν ντε Χολτ ετοιμάζεται να χριστεί και ο ίδιος ιππότης ενώ το επώνυμο του πλέον δεν είναι ντε Κάλντικοτ αλλά ντε Γκόρτανορ αφού όπως του αποκάλυψε ο θετός του πατέρας είναι γιος του αδερφού του Γουίλιαμ και μιας γυναίκας που ήταν παντρεμένη με έναν άντρα που τον έλεγαν Έμπρις και που οι φήμες θέλουν να τον σκότωσε ο αληθινός του πατέρας! Επιπλέον ο Αρθούρος είναι αρραβωνιασμένος με την Γουίνι ντε Βερντόν την ανιψιά του Λόρδου Στέφεν μια πανέμορφη κοπέλα λίγα χρόνια μικρότερη του που έμεινε πίσω στην Αγγλία και τον περιμένει να γυρίσει μαζί με τα ετεροθαλή αδέρφια του Τομ και Γκρέις. Ο Αρθούρος αισθάνεται ενθουσιασμό και αγωνία που βρίσκεται στο μέρος εκείνο από το οποίο θα ξεκινήσει η Σταυροφορία ενώ ανυπομονεί να έρθει η μέρα που θα χριστεί ιππότης και το μεγάλο του όνειρο θα γίνει πραγματικότητα. Του λείπει η Αγγλία, η Γουίνι, τα αδέρφια του, οι φίλοι του και οι θετοί γονείς του ενώ συνεχίζει να τον καίει το θέμα με τη μητέρα του και το παρελθόν του πατέρα του που τόσο μισεί και απεχθάνεται αλλά ξέρει πως τα πάντα θα λυθούν στην ώρα τους και πως αυτό που προέχει τώρα είναι μαζί με τους άλλους Σταυροφόρους από την υπόλοιπη Ευρώπη να καταλάβουν τους άγιους τόπους, να μπουν στην Ιερουσαλήμ και να επιστρέψει η ιερή πόλη σε εκείνους που ανήκει. Οι ιερείς λένε πως ο πόλεμος είναι κάτι καλό αφού γίνεται για άγιο σκοπό ενώ η ειρήνη είναι καταστροφική. Ο νεαρός μας ήρωας δεν καταλαβαίνει τα λόγια αυτά και δεν συμφωνεί μαζί τους αλλά από την άλλη πιστεύει ότι εκείνοι κάτι περισσότερο θα ξέρουν από αυτόν. Ο Λόρδος Στέφεν είναι πάντα κοντά του, τον καθοδηγεί και του δείχνει με λόγια και πράξεις τί είναι σωστό και τί λάθος. Λίγες μέρες πριν τη στέψη του ο πατέρας του και ο ετεροθαλής αδερφός του Σερλ φτάνουν στη Βενετία για να λάβουν και αυτοί μέρος στη Σταυροφορία. Και ενώ ο Αρθούρος δεν ενθουσιάζεται με την έλευση του πατέρα του και έχει από την αρχή πολλά προβλήματα μαζί του με τον αδερφό του τα πράγματα κάθε μέρα που περνά πάνε από το καλό στο καλύτερο. Ο Σερλ είναι πλέον 19 χρονών έχει έναν δίχρονο γιο με την Τάνουεν την υπηρέτρια των Κάλντικοτ δείχνει πολύ πιο ώριμος και σοβαρός, πολύ πιο κατασταλαγμένος και ήρεμος και δεν ζηλεύει πλέον τον Αρθούρο. Του φέρεται καλά, τον βοήθα, πάνε μαζί βόλτες και έρχονται αρκετά κοντά. Η μέρα της στέψης φτάνει και το όνειρο γίνεται πραγματικότητα. Πλέον είναι και επίσημα ιππότης και Σταυροφόρος! Η υπερηφάνεια και η χαρά που αισθάνεται είναι μεγάλη γρήγορα όμως η έκφραση του προσώπου του αλλάζει όταν οι Βενετοί ναυπηγοί των πλοίων των Σταυροφόρων ζητούν τα λεφτά που είχαν συμφωνήσει και εκείνοι δεν έχουν να τους πληρώσουν. Διαμάχη ξεσπά στη Βενετία και τελικά μετά από αρκετές μέρες καταλήγουν σε συμφωνία. Η οποία λέει Σταυροφόροι και Βενετοί πρέπει να καταλάβουν την πόλη Ζάρα που εδώ και πολλά χρόνια αντιστέκεται και προκαλεί προβλήματα στους Βενετούς. Αφού γίνει αυτό οι Σταυροφόροι θα πάνε στον προορισμό για τον οποίο συγκεντρώθηκαν. Ο Αρθούρος, ο Λόρδος Στέφεν, ο πατέρας του, ο Σερλ και αρκετοί ακόμα διαφωνούν με την απόφαση αυτή και με το ότι πρέπει χριστιανοί να καταλάβουν μια χριστιανική πόλη αλλά αυτοί που λαμβάνουν τις αποφάσεις έχουν διαφορετική γνώμη. Και έτσι ξεκινούν για τη Ζάρα και όταν φτάνουν εκεί ο Αρθούρος βλέπει για πρώτη φορά τη φρίκη του πολέμου. Βλέπει θάνατο, βλέπει ανθρώπους να τσαλαπατούν και να κοροϊδεύουν συνανθρώπους τους, βλέπει την απανθρωπιά και την αναλγησία, βλέπει ανθρώπους που μέχρι χθες ζούσαν στα σπίτια τους να γίνονται πρόσφυγες και να μην έχουν στον ήλιο μοίρα, βλέπει άλλους να κακομεταχειρίζονται μικρά παιδιά και συνειδητοποιεί ότι ο σκοπός της εκστρατείας τους δεν είναι τόσο αγαθός όσο πίστευε εκείνος. Πολιτικά, προσωπικά συμφέροντα και διαμάχες χρόνων κρύβονται από πίσω και κινούν τα νήματα. Και επίσης συνειδητοποιεί και κάτι ακόμα.. ότι οι κακοί Σαρακηνοί οι εχθροί του και εχθροί του Θεού δεν είναι τα τέρατα που παρουσιάζουν οι ιερείς και οι αρχηγοί της εκστρατείας. Άνθρωποι τέρατα υπάρχουν και στις δύο πλευρές.. Έτσι και πάλι καταφεύγει στον εδώ και τρία χρόνια πιστό του φίλο και καθοδηγητή: την πέτρα από πάγο και φωτιά που του χάρισε ο Μέρλιν! Μια πέτρα που μέσω της ιστορίας του βασιλιά Αρθούρου του Κάμελοτ του δείχνει ποια βήματα πρέπει να ακολουθήσει και ποια λάθη πρέπει να αποφύγει. Θα τα καταφέρει ο νεαρός Αρθούρος ή δεν θα μπορέσει να λύσει το μυστήριο της πέτρας και να καταλάβει το πραγματικό της νόημα;;;
Από ένα πα��χνίδι της μοίρας η τριλογία του Kevin Crossley-Holland έφτασε στα χέρια μου. Κι αν και ο κάτοχος της μου είπε πως δεν είχε κανένα πρόβλημα να του την επιστρέψω όποτε ήθελα εγώ προσπάθησα να την ολοκληρώσω όσο το δυνατόν πιο σύντομα γιατί όταν δανείζομαι βιβλία θέλω να τα γυρίζω στον ιδιοκτήτη τους στην κατάσταση στην οποία τα πήρα και το συντομότερο δυνατόν. Έχω πέσει θύμα κακού δανεισμού και εξαιτίας αυτού δανείζω τα βιβλία μου μόνο στην κολλητή μου και έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι κάθε φορά που εγώ θα δανείζομαι βιβλίο θα το επιστέφω γρήγορα και δεν πρόκειται να φερθώ όπως φέρθηκαν σε έμενα. Όταν τα πήρα στα χέρια μου έβλεπα τα τελευταία επεισόδια της σειράς του BBC Μέρλιν. Θέλοντας να μάθω περισσότερα και να εμπλουτίσω τις γνώσεις μου γύρω από τον μύθο του Κάμελοτ σκέφτηκα ότι θα ήταν μια καλή ευκαιρία να δω πώς ο Crossley-Holland τον παρουσίαζε. Επιπλέον από τις περιλήψεις των βιβλίων κατάλαβα ότι θα βλέπαμε δύο ιστορίες η μια θα ήταν εκείνη του μυθικού βασιλιά του Κάμελοτ και η άλλη ενός νεαρού αγοριού που ονειρεύεται να γίνει ιππότης και να πάει στη Σταυροφορία. Μου φάνηκε αρκετά ενδιαφέρον το ότι θα ανακάτευε τα δύο αυτά θέματα και έτσι με την ολοκλήρωση του βιβλίου που διάβαζα εκείνη την εποχή αφοσιώθηκα στην ιστορία της Πέτρας από πάγο και φωτιά. Να πω την αλήθεια δεν είχα υψηλές προσδοκίες αλλά από το βιογραφικό του συγγραφέα και από το γεγονός ότι η τριλογία έχει κερδίσει βραβείο πίστευα ότι θα ήταν μια τουλάχιστον αξιοπρεπής σειρά η οποία θα με μάθαινε πέντε πράγματα παραπάνω για το Κάμελοτ και την Σταυροφορία και θα μου άφηνε μια γλυκιά γεύση. Δεν μπορώ να πω πως δεν έμαθα πράγματα για τον μύθο του Αρθούρου, τους ιππότες της στρογγυλής τραπέζης, το Άγιο Δισκοπότηρο και τη Σταυροφορία στο θέμα αυτό ο συγγραφές έχει κάνει την έρευνά του, το έχει ψάξει αρκετά και εμπλουτίζει το μυαλό του αναγνώστη με αρκετές πληροφορίες. Αλλά με την ολοκλήρωση της τριλογίας ή γεύση που μου άφησε κάθε άλλο παρά γλυκιά ήταν. Το πρώτο βιβλίο δεν με ενθουσίασε αλλά βρήκα κάποια στοιχεία να κρατηθώ και να το ολοκληρώσω, το δεύτερο ανέβασε τον πήχη και πήγε ένα βήμα παραπέρα την ιστορία αυξάνοντας τις ελπίδες μου για ένα καλό και δυνατό φινάλε αλλά στο τρίτο όλες οι ελπίδες μου γκρεμίστηκαν όπως γκρεμίζεται ένας πύργος από τραπουλόχαρτα ή όπως το κύμα γκρεμίζει τους πύργους από άμμο που χτίζουν στις παραλίες τα μικρά παιδιά. Ότι ελπίδες και προσδοκίες είχα διαψεύστηκαν με τον χειρότερο τρόπο και το αποτέλεσμα ήταν να βάλω ένα αστεράκι στο τρίτο βιβλίο και συνολικά την τριλογία να τη βαθμολογήσω με δύο αστεράκια και να επιστρέψω τα βιβλία χωρίς να έχω καμία διάθεση να τα προτείνω σε κανέναν ή να τα ξαναδιαβάσω. Τα δύο αστεράκια που δίνω συνολικά στην τριλογία είναι για τις γνώσεις γύρω από τον τρόπο ζωής στη Μεσαιωνική Αγγλία, για τον μύθο του Αρθούρου και για την ιστορική και λαογραφική έρευνα του συγγραφέα. Από εκεί και πέρα όμως η ιστορία ως ιστορία, οι χαρακτήρες και η ανάπτυξη τους, ο λόγος ύπαρξης της περίφημης πέτρας, το πως ενώνονται οι δύο Αρθούροι και γενικότερα οι απαντήσεις στις ερωτήσεις που δημιούργησαν τα δύο πρώτα μέρη δεν με ικανοποίησαν καθόλου. Με απογοήτευσαν οικτρά και δεν θέλω να θυμάμαι τίποτα από αυτά. Θα μείνω μόνο με την έρευνα και τα όσα έμαθα από αυτή…
Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα ήταν ο αργός ρυθμός. Το βιβλίο έχει 452 σελίδες οι οποίες δεν λένε να τελειώσουν! Σας μιλάω ειλικρινά παιδευόμουν βδομάδες ολόκληρες να το ολοκληρώσω και δεν τελείωνε!!! Έχω διαβάσει βιβλία 1000 σελίδων, έχω διαβάσει βιβλία δύσκολα στην ανάγνωση που απαιτούν ο αναγνώστης να είναι 100% συγκεντρωμένος, έχω διαβάσει βιβλία με δύσκολα και απαιτητικά θέματα αλλά είναι από τις λίγες φορές που ένα βιβλία 452 σελίδων το οποίο διηγούνταν μια φανταστική ιστορία αναμεμειγμένη με ιστορικές αλήθειες και με μυθικά γεγονότα με κούρασε τόσο μα τόσο πολύ και μου φαινόταν ατελείωτο!! Εντάξει δεν είχα τις μέρες που το διάβαζα αρκετό χρόνο στη διάθεση μου ασχολιόμουν μαζί του μόνο το βράδυ όταν γύριζα σπίτι αλλά και πάλι δεν δικαιολογείται το πόσο πολύ μου πήρε να το τελειώσω. Ο ρυθμός του είναι βασανιστικά αργός. Στις 452 σελίδες ζήτημα αν οι 50 αξίζουν. Άντε να φάνω καλόκαρδη και μεγαλόψυχη και να πω ότι αξίζουν οι 100 τα κεφάλαια δηλαδή που αναφέρονται στην κατάληψη της Ζάρα και στα όσα απάνθρωπα και τερατώδη συμβαίνουν εκεί και τα τελευταία κεφάλαια με τον Αρθούρο να επιστρέφει σπίτι του και να αναλαμβάνει τον έλεγχο της ζωής του. Όλα τα υπόλοιπα που περιλαμβάνουν τον Αρθούρο καθηλωμένο στη Βενετία να περιμένει να χριστεί ιππότης, τους τσακωμούς με τους Βενετούς, το ταξίδι μέχρι τη Ζάρα, τα ερωτικά του με τη Γουίνι και το δήθεν τρίγωνο με τον Τομ και όλη η ιστορία του Κάμελοτ δεν αξίζουν, είναι τόσο βαρετά που ήθελα να χτυπήσω το κεφάλι μου στον τοίχο και να πετάξω το βιβλίο. Δεν το έκανα από σεβασμό στον κόπο του συγγραφέα και στο ότι ο άνθρωπος έκατσε και ερεύνησε διεξοδικά τα θέματα με τα οποία ασχολείται και από σεβασμό στο ίδιο το βιβλίο και σε όσους δούλεψαν για την έκδοσή του. Εμένα δεν μου άρεσε καθόλου, γρήγορα θα το διαγράψω από τη μνήμη μου αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ακυρώνω και δεν τιμώ τη δουλειά και τον κόπο του συγγραφέα και εκείνων που δούλεψαν για να εκδοθεί. Μπορεί εμένα να μου φαίνεται τραγικό και πολύ κακό κάποιοι άλλοι όμως μπορεί να το εκτιμήσουν και να το αγαπήσουν Όσο κι αν αντιπαθείς και μισείς ένα βιβλίο το να το καις ή να το σκίζεις δεν είναι σωστό…
Η ιστορία ως ιστορία δεν τραβά. Είναι με μία μόνο λέξη: βαρετή!!! Ενώ στο δεύτερο βιβλίο είχε πάει ένα βήμα μπροστά με την άφιξη του Αρθούρου στους Χολτ, με τις ετοιμασίες για τη Σταυροφορία και την αναγγελία ότι στο μέλλον σύντομα θα γίνει ιππότης και θα πραγματοποιήσει το όνειρο της ζωής του σε αυτό εδώ τα πάντα γκρεμίστηκαν από τις πρώτες σελίδες. Η ιστορία κάνει άλμα δύο χρόνων και βρίσκουμε τον ήρωα στη Βενετία μαζί με τον Λόρδο Στέφεν να περιμένουν να συγκεντρωθούν οι Σταυροφόροι και να παραδώσουν οι Βενετοί τα πλοία που φτιάχνουν. Περνούν αρκετά κεφάλαια με τον Αρθούρο να περιγράφει τη ζωή στο στρατόπεδο και το πως ζουν οι Βενετοί κεφάλαια βαρετών περιγραφών που με κοίμιζαν και μου δημιουργούσαν πονοκέφαλο. Κεφάλαια χωρίς καμία δυναμική και νεύρο στη γραφή που δεν με κρατούσαν σε καμία εγρήγορση ούτε μου δημιουργούσαν το παραμικρό ενδιαφέρον για την συνέχεια της ιστορίας και τους χαρακτήρες. Κάτι πήγε να γίνει με την άφιξη του Σερλ και τη φιλία με τον Αρθούρο-το είχα πει εγώ από το πρώτο βιβλίο ότι ο Σερλ είναι ένας ενδιαφέρον χαρακτήρας κι αν τον εκμεταλλεύονταν σωστά ο συγγραφέας θα μπορούσε να είχε γράψει κάτι αρκετά καλό αλλά δεν….-και μετά με το μπέρδεμα με τη Ζάρα αλλά ο Crossley-Holland δεν τα κατάφερε. Η γραφή του είναι βαρετή και μονότονη, τα γεγονότα κυλούν αργά, οι χαρακτήρες κάθε άλλο παρά συμπαθείς είναι και όλο αυτό έχει σαν αποτέλεσμα το βιβλίο να φαίνεται ατελείωτο και να βασανίζεται ο αναγνώστης να το ολοκληρώσει. Τα ιστορικά γεγονότα και η ερεύνα πάνω σε αυτά είναι τα μόνο που με κράτησαν σε μια κάποια εγρήγορση αλλά ήταν τόσο βασανιστική η φωνή του ομιλητή και ο τρόπος που τα παρουσίαζε που δυστυχώς στο τέλος δεν ήταν αρκετά για να με κάνουν να βαθμολογήσω το βιβλίο με δύο αστεράκια .Δεν μου αρέσει να βάζω σε βιβλίο ένα αστέρι αλλά αν κάτι δεν μου αρέσει δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσε, κοροϊδεύω τον εαυτό μου έτσι!
Ενώ στο δεύτερο βιβλίο οι χαρακτήρες είχαν ενδιαφέρον και ήθελα να διαβάζω για αυτούς και τις περιπέτειες τους εδώ όλοι τους μου φαίνονταν αγνώριστοι και βαρετοί με εξαίρεση έναν: τον Σερλ. Στο πρώτο βιβλίο ήταν κατά κάποιον τρόπο ο κακός της υπόθεσης, ο ζηλιάρης και ανώριμος αδερφός που έκανε ανυπόφορη τη ζωή του ήρωα. Στο δεύτερο δεν εμφανίζεται σχεδόν καθόλου ενώ εδώ είναι περίπου στο μισό βιβλίο. Δεν έχει μεγάλες εμφανίσεις αλλά αυτές που έχει είναι αρκετά ελκυστικές. Ο Σερλ είναι ώριμος και κατασταλαγμένος πλέον, είναι πατέρας έχει ένα γιο και δεν έχει καμία σχέση με τον ζηλιάρη Σερλ του πρώτου μέρους. Μου άρεσε ο τρόπος που πλησίασε τον Αρθούρο, η εξέλιξη του προς το καλύτερο, μου άρεσε και η σχέση του με την Σιμόνα αν και έληξε άδικα. Πολύ κρίμα!! Τον ήθελα μαζί της η Τάνουεν η μητέρα του γιου του είναι τέρμα αδιάφορη. Η άλλη ήταν τόσο δυναμική και καλή ως χαρακτήρας και ταίριαζε τόσο με τον Σερλ! Στενοχωρήθηκα με την εξέλιξη της σχέσης τους.. Από εκεί και πέρα όμως το χάος. Όλοι οι υπόλοιποι χαρακτήρες δεν μου κίνησαν στιγμή το ενδιαφέρον, δεν συμπάθησα και δεν ενδιαφέρθηκα για κανέναν .Ούτε καν για τον Αρθούρο που μου άρεσε στα προηγούμενα βιβλία ή για τον λόρδο Στέφεν! Καλά για τον Γουίλιαμ ντε Γκόρτανορ τί να πω;; Ήθελα να πεθάνει και καθόλου δεν στενοχωρήθηκα με την κατάληξη του.. Ενώ περίμενα με αγωνία την απάντηση για τη μητέρα του Αρθούρου και την πρώτη τους συνάντηση ούτε τελικά εκεί ικανοποιήθηκα. Η συνάντηση ήταν τόσο απογοητευτική που μου άφησε μια πικρή γεύση στο στόμα. Όταν τελείωσε η σκηνή είπα ''τι;; αυτό ήταν;; Τρία βιβλία για αυτή την τόσο μικρή και απογοητευτική σκηνή;; Τρία βιβλία για αυτό;;''. Δεν μου άρεσε καθόλου ο τρόπος παρουσίασης της μητέρας και το πόσο γρήγορα λύθηκε η όλη η υπόθεση.. Πάμε τώρα στη Γουίνι την αρραβωνιαστικιά. Δύο χ��όνια μετά το τέλος του δεύτερου μέρους οι δυο τους είναι αρραβωνιασμένοι αλλά η κυρία γλυκοκοιτά και τον ετεροθαλή αδερφό του! Εντάξει καταλάβαμε ότι η ζωή αυτού του Αρθούρου θυμίζει εκείνη του μυθικού βασιλιά και η Γουίνι είναι η Γουίνφρεντ αλλά η φράση της ''δεν μπορώ να σας αγαπώ και τους δύο;;'' με άφησε με το στόμα ανοιχτό να θέλω να τη βρίσω και να τη βαρέσω. Πώς στο καλό ξεστόμισε κάτι τέτοιο; Ή δε αντίδραση του Αρθούρου ήταν για γέλια. Θα μου πείτε άλλες εποχές αλλά και πάλι αν εγώ αγαπούσα κάποιον εκείνος αμφιταλαντευόταν ανάμεσα σε εμένα και κάποια άλλη και μου έλεγε κάτι τέτοιο θα του έλεγα να πάει να πνιγεί και να μην με ξαναενοχλήσει! Έλεος δηλαδή αρραβωνιάστηκαν και επειδή ο άλλος πήγε στη Σταυροφορία αυτή άρχισε να γλυκοκοιτά τον ετεροθαλή αδερφό;; Εμένα από την αρχή μου άρεσε για τον Αρθούρο η Γκάτι η κόρη του υπηρέτη των Κάλντικοτ, ήξερα ότι δεν θα γίνονταν τίποτα αλλά θα ήθελα τόσο πολύ να είχε ανατρέψει την ιστορία ο συγγραφέας και να είχε ενώσει την Γκάτι με τον Αρθούρο! Αυτή ήταν έξυπνη, καλή, όμορφη, είχε προσωπικότητα και χαρακτήρα. Όχι σαν την άλλη την άβουλη και κακομαθημένη Γουίνι!!
Μια ακόμα απογοήτευση ήταν η ιστορία της πέτρας και του Αρθούρου του Κάμελοτ. Στα άλλα βιβλία είχα εκφράσει την απογοήτευση μου για την ιστορία του μυθικού βασιλιά και των ιπποτών του και εδώ αυτό δεν άλλαξε δυστυχώς. Και εδώ η ιστορία αυτή είναι αδιάφορη, κακογραμμένη και βαρετή. Χαρακτήρες χωρίς ενδιαφέρον, νεύρο και προσωπικότητα, ιστορίες που μόνο υπνηλία σου προκαλούν και ένας βασιλιάς για τον οποίο ντρέπεσαι. Ενώ στις ταινίες υποστηρίζω πάντα τον Αρθούρο και μισώ τον Λάνσελοτ και τη Γουίνιφρεντ εδώ έφτασα στο σημείο να συμπαθώ αυτούς τους δύο και να αδιαφορώ πλήρως για τον Αρθούρο. Πόσο κακός βασιλιάς ήταν σε αυτά τα βιβλία!! Βέβαια επειδή ο συγγραφέα έχει κάνει έρευνα και είναι γνώστης άρχισα να αναρωτιέμαι αν οι ταινίες τον έχουν εξιδανικεύσει κι αν δεν ήταν τόσο ήρωας όσο τον παρουσιάζουν. Με έβαλε σε σκέψεις η όλη παρουσίαση του Αρθούρου και το μόνο καλό που βγήκε από όλο αυτό ήταν η επιθυμία να συνεχίσω την έρευνα πάνω στους μύθους του Κάμελοτ.. Από εκεί και πέρα η σύνδεση των δύο ιστοριών δεν μου είπε απολύτως τίποτα. Περίμενα κάτι καλύτερο ως απάντηση για τις ομοιότητες και τις διαφορές των δύο Αρθούρων και το ρόλο της πέτρας. Την απάντηση που πήρα την είχα σκεφτεί και μόνη μου. Ήθελα κάτι πιο δημιουργικό και έξυπνο. Όσον αφορά την επανεμφάνιση του Μέρλιν ούτε εκεί ικανοποιήθηκα. Τον έχει εξαφανισμένο από τα μισά του δεύτερου βιβλίου τον εμφανίζει στο τρίτο με μια τελείως αδιάφορη, αργή και μονότονη σκηνή η οποία δεν προσθέτει καμία απολύτως πληροφορία στο μυστήριο γύρω από εκείνον και περιμένει να ικανοποιηθώ από αυτό;; Ε όχι λυπάμαι δεν μπορώ. Το ότι η πέτρα θα τον καθοδηγούσε σε μια καλύτερη ζωή, θα τον δίδασκε και θα του μάθαινε πράγματα, το ότι ο Αρθούρος ήταν ο κοιμισμένος βασιλιάς του θρύλου και τα σχετικά τα ήξερα από το πρώτο βιβλίο. Τρία βιβλία για να μάθω αυτά που ήξερα;; Ποιος ο λόγος;; Αυτές ήταν οι περίφημες απαντήσεις;; Απογοήτευση…
Στο τελευταίο βιβλίο της τριλογίας έβαλα ένα αστεράκι. Δεν μου άρεσε. Ούτε η εξέλιξη της ιστορίας, ούτε η πορεία των χαρακτήρων, ούτε το τέλος, ούτε οι απάντησες για την πέτρα. Δεν μου είπε απολύτως τίποτα. Ήταν ένα βασανιστικά αργό βιβλίο που ήθελα να τελειώσει και δεν τελείωνε. Πάλι καλά που δεν κλαίω τα λεφτά μου. Είναι εξαντλημένο δύσκολα θα το βρείτε αλλά μεταξύ μας δεν χάνεται και κάτι. Λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να προτείνω την τριλογία αυτή. Υπάρχουν εκεί έξω άλλα βιβλία που αναφέρονται στις Σταυροφορίες και στον μύθο του Αρθούρου ψάξτε κάποιο από αυτά αν ενδιαφέρεστε να εμπλουτίσετε τις γνώσεις σας. Ναι μεν σέβομαι όλη τη δουλειά και την έρευνα που έκανε ο συγγραφέας αλλά το τελικό αποτέλεσμα με απογοήτευσε. Είχε στη διάθεση του ένα αρκετά καλό υλικό και ήταν ωραία η ιδέα για τις δύο παράλληλες ιστορίες αλλά ο τρόπος που αποτυπώθηκε στο χαρτί με άφησε παγερά αδιάφορη και με έναν μεγάλο πονοκέφαλο όταν έκλεισα το τρίτο μέρος της τριλογίας του. Λυπάμαι αλλά μείνετε μακριά και αποφύγετέ την!!!
Από ένα πα��χνίδι της μοίρας η τριλογία του Kevin Crossley-Holland έφτασε στα χέρια μου. Κι αν και ο κάτοχος της μου είπε πως δεν είχε κανένα πρόβλημα να του την επιστρέψω όποτε ήθελα εγώ προσπάθησα να την ολοκληρώσω όσο το δυνατόν πιο σύντομα γιατί όταν δανείζομαι βιβλία θέλω να τα γυρίζω στον ιδιοκτήτη τους στην κατάσταση στην οποία τα πήρα και το συντομότερο δυνατόν. Έχω πέσει θύμα κακού δανεισμού και εξαιτίας αυτού δανείζω τα βιβλία μου μόνο στην κολλητή μου και έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι κάθε φορά που εγώ θα δανείζομαι βιβλίο θα το επιστέφω γρήγορα και δεν πρόκειται να φερθώ όπως φέρθηκαν σε έμενα. Όταν τα πήρα στα χέρια μου έβλεπα τα τελευταία επεισόδια της σειράς του BBC Μέρλιν. Θέλοντας να μάθω περισσότερα και να εμπλουτίσω τις γνώσεις μου γύρω από τον μύθο του Κάμελοτ σκέφτηκα ότι θα ήταν μια καλή ευκαιρία να δω πώς ο Crossley-Holland τον παρουσίαζε. Επιπλέον από τις περιλήψεις των βιβλίων κατάλαβα ότι θα βλέπαμε δύο ιστορίες η μια θα ήταν εκείνη του μυθικού βασιλιά του Κάμελοτ και η άλλη ενός νεαρού αγοριού που ονειρεύεται να γίνει ιππότης και να πάει στη Σταυροφορία. Μου φάνηκε αρκετά ενδιαφέρον το ότι θα ανακάτευε τα δύο αυτά θέματα και έτσι με την ολοκλήρωση του βιβλίου που διάβαζα εκείνη την εποχή αφοσιώθηκα στην ιστορία της Πέτρας από πάγο και φωτιά. Να πω την αλήθεια δεν είχα υψηλές προσδοκίες αλλά από το βιογραφικό του συγγραφέα και από το γεγονός ότι η τριλογία έχει κερδίσει βραβείο πίστευα ότι θα ήταν μια τουλάχιστον αξιοπρεπής σειρά η οποία θα με μάθαινε πέντε πράγματα παραπάνω για το Κάμελοτ και την Σταυροφορία και θα μου άφηνε μια γλυκιά γεύση. Δεν μπορώ να πω πως δεν έμαθα πράγματα για τον μύθο του Αρθούρου, τους ιππότες της στρογγυλής τραπέζης, το Άγιο Δισκοπότηρο και τη Σταυροφορία στο θέμα αυτό ο συγγραφές έχει κάνει την έρευνά του, το έχει ψάξει αρκετά και εμπλουτίζει το μυαλό του αναγνώστη με αρκετές πληροφορίες. Αλλά με την ολοκλήρωση της τριλογίας ή γεύση που μου άφησε κάθε άλλο παρά γλυκιά ήταν. Το πρώτο βιβλίο δεν με ενθουσίασε αλλά βρήκα κάποια στοιχεία να κρατηθώ και να το ολοκληρώσω, το δεύτερο ανέβασε τον πήχη και πήγε ένα βήμα παραπέρα την ιστορία αυξάνοντας τις ελπίδες μου για ένα καλό και δυνατό φινάλε αλλά στο τρίτο όλες οι ελπίδες μου γκρεμίστηκαν όπως γκρεμίζεται ένας πύργος από τραπουλόχαρτα ή όπως το κύμα γκρεμίζει τους πύργους από άμμο που χτίζουν στις παραλίες τα μικρά παιδιά. Ότι ελπίδες και προσδοκίες είχα διαψεύστηκαν με τον χειρότερο τρόπο και το αποτέλεσμα ήταν να βάλω ένα αστεράκι στο τρίτο βιβλίο και συνολικά την τριλογία να τη βαθμολογήσω με δύο αστεράκια και να επιστρέψω τα βιβλία χωρίς να έχω καμία διάθεση να τα προτείνω σε κανέναν ή να τα ξαναδιαβάσω. Τα δύο αστεράκια που δίνω συνολικά στην τριλογία είναι για τις γνώσεις γύρω από τον τρόπο ζωής στη Μεσαιωνική Αγγλία, για τον μύθο του Αρθούρου και για την ιστορική και λαογραφική έρευνα του συγγραφέα. Από εκεί και πέρα όμως η ιστορία ως ιστορία, οι χαρακτήρες και η ανάπτυξη τους, ο λόγος ύπαρξης της περίφημης πέτρας, το πως ενώνονται οι δύο Αρθούροι και γενικότερα οι απαντήσεις στις ερωτήσεις που δημιούργησαν τα δύο πρώτα μέρη δεν με ικανοποίησαν καθόλου. Με απογοήτευσαν οικτρά και δεν θέλω να θυμάμαι τίποτα από αυτά. Θα μείνω μόνο με την έρευνα και τα όσα έμαθα από αυτή…
Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα ήταν ο αργός ρυθμός. Το βιβλίο έχει 452 σελίδες οι οποίες δεν λένε να τελειώσουν! Σας μιλάω ειλικρινά παιδευόμουν βδομάδες ολόκληρες να το ολοκληρώσω και δεν τελείωνε!!! Έχω διαβάσει βιβλία 1000 σελίδων, έχω διαβάσει βιβλία δύσκολα στην ανάγνωση που απαιτούν ο αναγνώστης να είναι 100% συγκεντρωμένος, έχω διαβάσει βιβλία με δύσκολα και απαιτητικά θέματα αλλά είναι από τις λίγες φορές που ένα βιβλία 452 σελίδων το οποίο διηγούνταν μια φανταστική ιστορία αναμεμειγμένη με ιστορικές αλήθειες και με μυθικά γεγονότα με κούρασε τόσο μα τόσο πολύ και μου φαινόταν ατελείωτο!! Εντάξει δεν είχα τις μέρες που το διάβαζα αρκετό χρόνο στη διάθεση μου ασχολιόμουν μαζί του μόνο το βράδυ όταν γύριζα σπίτι αλλά και πάλι δεν δικαιολογείται το πόσο πολύ μου πήρε να το τελειώσω. Ο ρυθμός του είναι βασανιστικά αργός. Στις 452 σελίδες ζήτημα αν οι 50 αξίζουν. Άντε να φάνω καλόκαρδη και μεγαλόψυχη και να πω ότι αξίζουν οι 100 τα κεφάλαια δηλαδή που αναφέρονται στην κατάληψη της Ζάρα και στα όσα απάνθρωπα και τερατώδη συμβαίνουν εκεί και τα τελευταία κεφάλαια με τον Αρθούρο να επιστρέφει σπίτι του και να αναλαμβάνει τον έλεγχο της ζωής του. Όλα τα υπόλοιπα που περιλαμβάνουν τον Αρθούρο καθηλωμένο στη Βενετία να περιμένει να χριστεί ιππότης, τους τσακωμούς με τους Βενετούς, το ταξίδι μέχρι τη Ζάρα, τα ερωτικά του με τη Γουίνι και το δήθεν τρίγωνο με τον Τομ και όλη η ιστορία του Κάμελοτ δεν αξίζουν, είναι τόσο βαρετά που ήθελα να χτυπήσω το κεφάλι μου στον τοίχο και να πετάξω το βιβλίο. Δεν το έκανα από σεβασμό στον κόπο του συγγραφέα και στο ότι ο άνθρωπος έκατσε και ερεύνησε διεξοδικά τα θέματα με τα οποία ασχολείται και από σεβασμό στο ίδιο το βιβλίο και σε όσους δούλεψαν για την έκδοσή του. Εμένα δεν μου άρεσε καθόλου, γρήγορα θα το διαγράψω από τη μνήμη μου αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ακυρώνω και δεν τιμώ τη δουλειά και τον κόπο του συγγραφέα και εκείνων που δούλεψαν για να εκδοθεί. Μπορεί εμένα να μου φαίνεται τραγικό και πολύ κακό κάποιοι άλλοι όμως μπορεί να το εκτιμήσουν και να το αγαπήσουν Όσο κι αν αντιπαθείς και μισείς ένα βιβλίο το να το καις ή να το σκίζεις δεν είναι σωστό…
Η ιστορία ως ιστορία δεν τραβά. Είναι με μία μόνο λέξη: βαρετή!!! Ενώ στο δεύτερο βιβλίο είχε πάει ένα βήμα μπροστά με την άφιξη του Αρθούρου στους Χολτ, με τις ετοιμασίες για τη Σταυροφορία και την αναγγελία ότι στο μέλλον σύντομα θα γίνει ιππότης και θα πραγματοποιήσει το όνειρο της ζωής του σε αυτό εδώ τα πάντα γκρεμίστηκαν από τις πρώτες σελίδες. Η ιστορία κάνει άλμα δύο χρόνων και βρίσκουμε τον ήρωα στη Βενετία μαζί με τον Λόρδο Στέφεν να περιμένουν να συγκεντρωθούν οι Σταυροφόροι και να παραδώσουν οι Βενετοί τα πλοία που φτιάχνουν. Περνούν αρκετά κεφάλαια με τον Αρθούρο να περιγράφει τη ζωή στο στρατόπεδο και το πως ζουν οι Βενετοί κεφάλαια βαρετών περιγραφών που με κοίμιζαν και μου δημιουργούσαν πονοκέφαλο. Κεφάλαια χωρίς καμία δυναμική και νεύρο στη γραφή που δεν με κρατούσαν σε καμία εγρήγορση ούτε μου δημιουργούσαν το παραμικρό ενδιαφέρον για την συνέχεια της ιστορίας και τους χαρακτήρες. Κάτι πήγε να γίνει με την άφιξη του Σερλ και τη φιλία με τον Αρθούρο-το είχα πει εγώ από το πρώτο βιβλίο ότι ο Σερλ είναι ένας ενδιαφέρον χαρακτήρας κι αν τον εκμεταλλεύονταν σωστά ο συγγραφέας θα μπορούσε να είχε γράψει κάτι αρκετά καλό αλλά δεν….-και μετά με το μπέρδεμα με τη Ζάρα αλλά ο Crossley-Holland δεν τα κατάφερε. Η γραφή του είναι βαρετή και μονότονη, τα γεγονότα κυλούν αργά, οι χαρακτήρες κάθε άλλο παρά συμπαθείς είναι και όλο αυτό έχει σαν αποτέλεσμα το βιβλίο να φαίνεται ατελείωτο και να βασανίζεται ο αναγνώστης να το ολοκληρώσει. Τα ιστορικά γεγονότα και η ερεύνα πάνω σε αυτά είναι τα μόνο που με κράτησαν σε μια κάποια εγρήγορση αλλά ήταν τόσο βασανιστική η φωνή του ομιλητή και ο τρόπος που τα παρουσίαζε που δυστυχώς στο τέλος δεν ήταν αρκετά για να με κάνουν να βαθμολογήσω το βιβλίο με δύο αστεράκια .Δεν μου αρέσει να βάζω σε βιβλίο ένα αστέρι αλλά αν κάτι δεν μου αρέσει δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσε, κοροϊδεύω τον εαυτό μου έτσι!
Ενώ στο δεύτερο βιβλίο οι χαρακτήρες είχαν ενδιαφέρον και ήθελα να διαβάζω για αυτούς και τις περιπέτειες τους εδώ όλοι τους μου φαίνονταν αγνώριστοι και βαρετοί με εξαίρεση έναν: τον Σερλ. Στο πρώτο βιβλίο ήταν κατά κάποιον τρόπο ο κακός της υπόθεσης, ο ζηλιάρης και ανώριμος αδερφός που έκανε ανυπόφορη τη ζωή του ήρωα. Στο δεύτερο δεν εμφανίζεται σχεδόν καθόλου ενώ εδώ είναι περίπου στο μισό βιβλίο. Δεν έχει μεγάλες εμφανίσεις αλλά αυτές που έχει είναι αρκετά ελκυστικές. Ο Σερλ είναι ώριμος και κατασταλαγμένος πλέον, είναι πατέρας έχει ένα γιο και δεν έχει καμία σχέση με τον ζηλιάρη Σερλ του πρώτου μέρους. Μου άρεσε ο τρόπος που πλησίασε τον Αρθούρο, η εξέλιξη του προς το καλύτερο, μου άρεσε και η σχέση του με την Σιμόνα αν και έληξε άδικα. Πολύ κρίμα!! Τον ήθελα μαζί της η Τάνουεν η μητέρα του γιου του είναι τέρμα αδιάφορη. Η άλλη ήταν τόσο δυναμική και καλή ως χαρακτήρας και ταίριαζε τόσο με τον Σερλ! Στενοχωρήθηκα με την εξέλιξη της σχέσης τους.. Από εκεί και πέρα όμως το χάος. Όλοι οι υπόλοιποι χαρακτήρες δεν μου κίνησαν στιγμή το ενδιαφέρον, δεν συμπάθησα και δεν ενδιαφέρθηκα για κανέναν .Ούτε καν για τον Αρθούρο που μου άρεσε στα προηγούμενα βιβλία ή για τον λόρδο Στέφεν! Καλά για τον Γουίλιαμ ντε Γκόρτανορ τί να πω;; Ήθελα να πεθάνει και καθόλου δεν στενοχωρήθηκα με την κατάληξη του.. Ενώ περίμενα με αγωνία την απάντηση για τη μητέρα του Αρθούρου και την πρώτη τους συνάντηση ούτε τελικά εκεί ικανοποιήθηκα. Η συνάντηση ήταν τόσο απογοητευτική που μου άφησε μια πικρή γεύση στο στόμα. Όταν τελείωσε η σκηνή είπα ''τι;; αυτό ήταν;; Τρία βιβλία για αυτή την τόσο μικρή και απογοητευτική σκηνή;; Τρία βιβλία για αυτό;;''. Δεν μου άρεσε καθόλου ο τρόπος παρουσίασης της μητέρας και το πόσο γρήγορα λύθηκε η όλη η υπόθεση.. Πάμε τώρα στη Γουίνι την αρραβωνιαστικιά. Δύο χ��όνια μετά το τέλος του δεύτερου μέρους οι δυο τους είναι αρραβωνιασμένοι αλλά η κυρία γλυκοκοιτά και τον ετεροθαλή αδερφό του! Εντάξει καταλάβαμε ότι η ζωή αυτού του Αρθούρου θυμίζει εκείνη του μυθικού βασιλιά και η Γουίνι είναι η Γουίνφρεντ αλλά η φράση της ''δεν μπορώ να σας αγαπώ και τους δύο;;'' με άφησε με το στόμα ανοιχτό να θέλω να τη βρίσω και να τη βαρέσω. Πώς στο καλό ξεστόμισε κάτι τέτοιο; Ή δε αντίδραση του Αρθούρου ήταν για γέλια. Θα μου πείτε άλλες εποχές αλλά και πάλι αν εγώ αγαπούσα κάποιον εκείνος αμφιταλαντευόταν ανάμεσα σε εμένα και κάποια άλλη και μου έλεγε κάτι τέτοιο θα του έλεγα να πάει να πνιγεί και να μην με ξαναενοχλήσει! Έλεος δηλαδή αρραβωνιάστηκαν και επειδή ο άλλος πήγε στη Σταυροφορία αυτή άρχισε να γλυκοκοιτά τον ετεροθαλή αδερφό;; Εμένα από την αρχή μου άρεσε για τον Αρθούρο η Γκάτι η κόρη του υπηρέτη των Κάλντικοτ, ήξερα ότι δεν θα γίνονταν τίποτα αλλά θα ήθελα τόσο πολύ να είχε ανατρέψει την ιστορία ο συγγραφέας και να είχε ενώσει την Γκάτι με τον Αρθούρο! Αυτή ήταν έξυπνη, καλή, όμορφη, είχε προσωπικότητα και χαρακτήρα. Όχι σαν την άλλη την άβουλη και κακομαθημένη Γουίνι!!
Μια ακόμα απογοήτευση ήταν η ιστορία της πέτρας και του Αρθούρου του Κάμελοτ. Στα άλλα βιβλία είχα εκφράσει την απογοήτευση μου για την ιστορία του μυθικού βασιλιά και των ιπποτών του και εδώ αυτό δεν άλλαξε δυστυχώς. Και εδώ η ιστορία αυτή είναι αδιάφορη, κακογραμμένη και βαρετή. Χαρακτήρες χωρίς ενδιαφέρον, νεύρο και προσωπικότητα, ιστορίες που μόνο υπνηλία σου προκαλούν και ένας βασιλιάς για τον οποίο ντρέπεσαι. Ενώ στις ταινίες υποστηρίζω πάντα τον Αρθούρο και μισώ τον Λάνσελοτ και τη Γουίνιφρεντ εδώ έφτασα στο σημείο να συμπαθώ αυτούς τους δύο και να αδιαφορώ πλήρως για τον Αρθούρο. Πόσο κακός βασιλιάς ήταν σε αυτά τα βιβλία!! Βέβαια επειδή ο συγγραφέα έχει κάνει έρευνα και είναι γνώστης άρχισα να αναρωτιέμαι αν οι ταινίες τον έχουν εξιδανικεύσει κι αν δεν ήταν τόσο ήρωας όσο τον παρουσιάζουν. Με έβαλε σε σκέψεις η όλη παρουσίαση του Αρθούρου και το μόνο καλό που βγήκε από όλο αυτό ήταν η επιθυμία να συνεχίσω την έρευνα πάνω στους μύθους του Κάμελοτ.. Από εκεί και πέρα η σύνδεση των δύο ιστοριών δεν μου είπε απολύτως τίποτα. Περίμενα κάτι καλύτερο ως απάντηση για τις ομοιότητες και τις διαφορές των δύο Αρθούρων και το ρόλο της πέτρας. Την απάντηση που πήρα την είχα σκεφτεί και μόνη μου. Ήθελα κάτι πιο δημιουργικό και έξυπνο. Όσον αφορά την επανεμφάνιση του Μέρλιν ούτε εκεί ικανοποιήθηκα. Τον έχει εξαφανισμένο από τα μισά του δεύτερου βιβλίου τον εμφανίζει στο τρίτο με μια τελείως αδιάφορη, αργή και μονότονη σκηνή η οποία δεν προσθέτει καμία απολύτως πληροφορία στο μυστήριο γύρω από εκείνον και περιμένει να ικανοποιηθώ από αυτό;; Ε όχι λυπάμαι δεν μπορώ. Το ότι η πέτρα θα τον καθοδηγούσε σε μια καλύτερη ζωή, θα τον δίδασκε και θα του μάθαινε πράγματα, το ότι ο Αρθούρος ήταν ο κοιμισμένος βασιλιάς του θρύλου και τα σχετικά τα ήξερα από το πρώτο βιβλίο. Τρία βιβλία για να μάθω αυτά που ήξερα;; Ποιος ο λόγος;; Αυτές ήταν οι περίφημες απαντήσεις;; Απογοήτευση…
Στο τελευταίο βιβλίο της τριλογίας έβαλα ένα αστεράκι. Δεν μου άρεσε. Ούτε η εξέλιξη της ιστορίας, ούτε η πορεία των χαρακτήρων, ούτε το τέλος, ούτε οι απάντησες για την πέτρα. Δεν μου είπε απολύτως τίποτα. Ήταν ένα βασανιστικά αργό βιβλίο που ήθελα να τελειώσει και δεν τελείωνε. Πάλι καλά που δεν κλαίω τα λεφτά μου. Είναι εξαντλημένο δύσκολα θα το βρείτε αλλά μεταξύ μας δεν χάνεται και κάτι. Λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να προτείνω την τριλογία αυτή. Υπάρχουν εκεί έξω άλλα βιβλία που αναφέρονται στις Σταυροφορίες και στον μύθο του Αρθούρου ψάξτε κάποιο από αυτά αν ενδιαφέρεστε να εμπλουτίσετε τις γνώσεις σας. Ναι μεν σέβομαι όλη τη δουλειά και την έρευνα που έκανε ο συγγραφέας αλλά το τελικό αποτέλεσμα με απογοήτευσε. Είχε στη διάθεση του ένα αρκετά καλό υλικό και ήταν ωραία η ιδέα για τις δύο παράλληλες ιστορίες αλλά ο τρόπος που αποτυπώθηκε στο χαρτί με άφησε παγερά αδιάφορη και με έναν μεγάλο πονοκέφαλο όταν έκλεισα το τρίτο μέρος της τριλογίας του. Λυπάμαι αλλά μείνετε μακριά και αποφύγετέ την!!!
This entire review has been hidden because of spoilers.
January 21, 2024
I loved the first book in this trilogy, had some issues with its sequel, but have nothing but praise for this truly wonderful last volume. The balance of Arthur’s life at the beginning of the thirteenth century and the interposing Arthurian legend sections is perfect in my view.
At this time of destruction and despair in Gaza, I would highly recommend this book - it’s deeply resonant for me, but I think it would be an excellent read for young people. And it’s no diatribe but a beautifully told story of the struggle of a very decent young boy growing into early manhood.
The short chapters would also I think make reading very doable for children.
Five stars plus, and am now very much looking forward, with pleasurable anticipation, to also re-reading the marvellous Gatty’s Tale!
At this time of destruction and despair in Gaza, I would highly recommend this book - it’s deeply resonant for me, but I think it would be an excellent read for young people. And it’s no diatribe but a beautifully told story of the struggle of a very decent young boy growing into early manhood.
The short chapters would also I think make reading very doable for children.
Five stars plus, and am now very much looking forward, with pleasurable anticipation, to also re-reading the marvellous Gatty’s Tale!
December 9, 2022
The end-the last 25 pages or so -was good. The rest was just....Who is this book for? The plot is the politics of going on the crusade and how people were just sleeping around. I just don't get it.
December 9, 2022
I don't think I understood the Crusades when I first read this at 13 so really, who is this book aimed at?
June 30, 2009
Now Arthur de Gornatore has joined the English troops sent to wage a crusade against 'the Saracens' to recapture Jerusalem.
Or at least, they were meant to head for Jerusalem.
The crusaders are stuck in Venice, being unable to pay for the ships they have ordered to the Venetian Doge. The Doge said that he would reconsider their debts if the crusaders would help the Venetians recapture Zara, a Christian city across the Adriatic. Arthur begins to doubt the real intention of people who say that they willingly join or support the Crusade.
Arthur, now knighted, has to face the grim truth of war(crusaders throwing a little Christian Zaran boy over the wall to his death just because he annoy them? What in the name of Jesus?), the Crusade (he meets some Saracens and they're as human as he is), his personal affairs (his blood-father still as mean as he has always been, Lord Stephen who to him is like a real father gets trouble because he tried to help Arthur to find his mother), and the parallels of his life with King Arthur's in his seeing stone (I still dislike Lancelot, a lot).
I like the way the books in this series are made in the form of Arthur's diary. The chapters are short, the content concise (how can you write so much when you're in the middle of a campaign?) How this ends is also rather unusual - you'll expect Arthur and his friends reach Jerusalem, have battles with the Saracens, and in the midst of the war the main character realises what being a human is, you know, the usual plot - but I will say no more. You need to read the book to understand why it is such a good one.
And I'm still wondering what happens to Gatty. I think I must buy the companion book about Gatty, yes?
Or at least, they were meant to head for Jerusalem.
The crusaders are stuck in Venice, being unable to pay for the ships they have ordered to the Venetian Doge. The Doge said that he would reconsider their debts if the crusaders would help the Venetians recapture Zara, a Christian city across the Adriatic. Arthur begins to doubt the real intention of people who say that they willingly join or support the Crusade.
Arthur, now knighted, has to face the grim truth of war(crusaders throwing a little Christian Zaran boy over the wall to his death just because he annoy them? What in the name of Jesus?), the Crusade (he meets some Saracens and they're as human as he is), his personal affairs (his blood-father still as mean as he has always been, Lord Stephen who to him is like a real father gets trouble because he tried to help Arthur to find his mother), and the parallels of his life with King Arthur's in his seeing stone (I still dislike Lancelot, a lot).
I like the way the books in this series are made in the form of Arthur's diary. The chapters are short, the content concise (how can you write so much when you're in the middle of a campaign?) How this ends is also rather unusual - you'll expect Arthur and his friends reach Jerusalem, have battles with the Saracens, and in the midst of the war the main character realises what being a human is, you know, the usual plot - but I will say no more. You need to read the book to understand why it is such a good one.
And I'm still wondering what happens to Gatty. I think I must buy the companion book about Gatty, yes?
February 12, 2013
I thought this book was ok it was not, in my option, nearly as good as the others books in the trilogy. There is a lot of violence, it is also much sadder than the other books. I think the author Kevin Crossley-Holland males his characters very believable and real. I did only rate this 3 stars and I do have 3 good reasons why I did...
1. It wasn't a very good read to finish off the trilogy
2. It was quite sad and confusing sometimes
3. The story line was about the crusade and the story line kinda changed and went up and down
1. It wasn't a very good read to finish off the trilogy
2. It was quite sad and confusing sometimes
3. The story line was about the crusade and the story line kinda changed and went up and down
Read
April 20, 2015I'm going to try and find a stone like that to watch, because sometimes I've got nothing to do on a hot day when my twin brother is playing his gameboy.
April 9, 2021
A mostly satisfying close to the series, although I will admit I was hoping for slightly more magic - and Arthur.
Through the previous two books, there was a lot of build up. This is not a criticism; merely an observation. After so much foreplay, I was expecting some payoff in terms of action, and in some respects this is what I got. Being on crusade, there is obviously some action, but being written in diary form, it is not as you typically experience it. Nevertheless, I still found it to be extremely engaging - in fact, the more of the series I read, the more I started enjoying the format. I'm sure it would lend itself exceptionally well to audiobook format, also, and I hope this has been done somewhere.
My scanty knowledge of the crusades meant that although I knew where this one eventually ended up, most of what occurs in this book was a revelation to me. I expected it to be fairly accurate (the author is, after all, a medieval scholar), but the afterword by the author let me know how much effort the author went to in order to remain authentic, which I do really appreciate. It's much more immersice, I find, when something has been really well thought out (if fiction), or really well researched (if fact), and I think it really does come across when you're reading.
I did think it was clever how the story was built around actual events, while still remaining true to the history. I again loved the interpolation of the real Arthurian legends - some of which I even recognised, at the very end for example, from other Arthur books I have read. Given the book's heavy featuring of the myths, I was hoping for a bit more involvement of them at the end of the book, but there was at least a little tease.
I understand the choice of the author to leave the story very much active, but I will admit I was hoping for more closure. There were so many unanswered questions and loose ends that it didn't really feel like an ending - which I'm sure was the author's intent, as the characters' lives will continue, etcetera. But it still doesn't leave you with that nice warm feeling that a good finish does.
I did enjoy the series, much more than I thought I was going to after the first book. It's a different take on the old legends, and a different format as well, that I did end up enjoying. It has also spurred me to look for some of the original tales such as Le Mort d'Arthur, even if they are exceptionally strange at times. Worth the read.
Through the previous two books, there was a lot of build up. This is not a criticism; merely an observation. After so much foreplay, I was expecting some payoff in terms of action, and in some respects this is what I got. Being on crusade, there is obviously some action, but being written in diary form, it is not as you typically experience it. Nevertheless, I still found it to be extremely engaging - in fact, the more of the series I read, the more I started enjoying the format. I'm sure it would lend itself exceptionally well to audiobook format, also, and I hope this has been done somewhere.
My scanty knowledge of the crusades meant that although I knew where this one eventually ended up, most of what occurs in this book was a revelation to me. I expected it to be fairly accurate (the author is, after all, a medieval scholar), but the afterword by the author let me know how much effort the author went to in order to remain authentic, which I do really appreciate. It's much more immersice, I find, when something has been really well thought out (if fiction), or really well researched (if fact), and I think it really does come across when you're reading.
I did think it was clever how the story was built around actual events, while still remaining true to the history. I again loved the interpolation of the real Arthurian legends - some of which I even recognised, at the very end for example, from other Arthur books I have read. Given the book's heavy featuring of the myths, I was hoping for a bit more involvement of them at the end of the book, but there was at least a little tease.
I understand the choice of the author to leave the story very much active, but I will admit I was hoping for more closure. There were so many unanswered questions and loose ends that it didn't really feel like an ending - which I'm sure was the author's intent, as the characters' lives will continue, etcetera. But it still doesn't leave you with that nice warm feeling that a good finish does.
I did enjoy the series, much more than I thought I was going to after the first book. It's a different take on the old legends, and a different format as well, that I did end up enjoying. It has also spurred me to look for some of the original tales such as Le Mort d'Arthur, even if they are exceptionally strange at times. Worth the read.
April 26, 2020
I am so glad to have read the Arthur triology. Kevin Crossley-Holland is such a wonderful writer, especially in the way she shapes his characters; managing to give them an eerie depth while being very frugal with words at the same time. Although I personally really loved the double story line of Arthur in the stone and Arthur de Gornatore ánd liked the way the two stories eventually 'came together' (or did not, in a way), I felt the ending of this novel a little rushed. The novel seemed to be working to some kind of climax (especially Arthur being on the crusade, building tension) that never came. This made me hesitant weather to give it three or four staries until I started thinking about what the value and meaning of the novel might be, for me at least, and I realized that the reflective and moral note that constantly shines through the novel (especially in conversations with Merlin and while thinking/discussing what is right regarding eg the crusades), goes really well together with the way the storyline ends. Furthemore, I read somewhere that Crossley-Holland wanted to create a novel that gave the reader an idea and feeling of life in Wales/ England during the middel ages (arround 1200). As I see it, due to the excellent (ambience) descriptions and interwoven myths and lore, this is done really well. In fact, I would argue that I have not read another (childrens) book about this time and age that does this so apptly, dilligently and eloquently.
March 11, 2021
Arthur est désormais fiancé à Winnie de Verdon. Installé dans un campement à Venise avec lord Stephen, il attend d'être armé chevalier et le départ de la Quatrième Croisade.
Le troisième et dernier (théoriquement) tome de la trilogie Arthur. Après un deuxième tome un peu en dessous des attentes que j'y avais placées, principalement pour une impression de répétition par rapport au tome précédent, cette troisième partie s'en sort avec les honneurs. Arthur a grandi et mûri depuis le début de ses aventures et c'est sous un oeil moins naïf (mais encore un peu) que la réalité de la Quatrième Croisade nous est contée, dévoilant les dessous d'une expédition détournée ainsi que l'horreur et l'intolérance. Un tome donc de la désillusion, très intéressant et instructif pour la cible jeunesse de l'oeuvre.
Alors pour conclure, quel reproche adresser à ce tome? Eh bien la fameuse pierre prophétique. Nous assistons à la quête du Graal et à la fin de la Table Ronde. Et si ces moments ne manquent pas de bravoure, le lien final entre cette pierre et la vie réelle du héros est réalisé très maladroitement et n'apporte à mon sens strictement rien de plus à part de l'épaisseur au livre. Il en va de même pour la réapparition d'un personnage, peu expliquée.
Une bonne conclusion aux aventures du jeune Arthur de Gortanore qui pourra passionner des jeunes lecteurs et, à défaut de passion, intéresser les plus âgés sur la société et les rapports inter-religieux de l'époque!
Le troisième et dernier (théoriquement) tome de la trilogie Arthur. Après un deuxième tome un peu en dessous des attentes que j'y avais placées, principalement pour une impression de répétition par rapport au tome précédent, cette troisième partie s'en sort avec les honneurs. Arthur a grandi et mûri depuis le début de ses aventures et c'est sous un oeil moins naïf (mais encore un peu) que la réalité de la Quatrième Croisade nous est contée, dévoilant les dessous d'une expédition détournée ainsi que l'horreur et l'intolérance. Un tome donc de la désillusion, très intéressant et instructif pour la cible jeunesse de l'oeuvre.
Alors pour conclure, quel reproche adresser à ce tome? Eh bien la fameuse pierre prophétique. Nous assistons à la quête du Graal et à la fin de la Table Ronde. Et si ces moments ne manquent pas de bravoure, le lien final entre cette pierre et la vie réelle du héros est réalisé très maladroitement et n'apporte à mon sens strictement rien de plus à part de l'épaisseur au livre. Il en va de même pour la réapparition d'un personnage, peu expliquée.
Une bonne conclusion aux aventures du jeune Arthur de Gortanore qui pourra passionner des jeunes lecteurs et, à défaut de passion, intéresser les plus âgés sur la société et les rapports inter-religieux de l'époque!
November 26, 2019
The last of Crossley-Holland's Arthur Trilogy, King of the Middle March is considerably more grave than its counterparts. In this novel Arthur struggles with the reality of the crusades, the life of a soldier, and the consequences of military action. The ethics of battle, the church and God are all analyzed in this contemplative work as Arthur grows and changes from his experiences during one of the medieval period's most famous military conflicts. I enjoyed the serious debate Arthur has between right and wrong and the realistic way Crossley-Holland depicted his experiences. Reading this inspires critical thinking and discussion - a good one for the book clubs.
April 30, 2024
I wasn't convinced by the beginning of this book. It was the logical continuation of the story and Arthur needed to see what a crusade really was, but I didn't like being there with him. It was a very personal and emotional response, which means that when this book started to grow on me, I was already emotional. The ending of this book made me cry in the best way. Watching the culmination of Arthur's emotional plotlines was amazing and I don't think I've ever seen a book do something quite like this before. I'm so glad that I read this series again after so many years. Looks like my younger self had good taste.
August 9, 2017
In the third and last volume of Arthur's journey to manhood he is excited to be joining a crusade. He finds that crusades are fraught with politics, financing problems, and recruiting challenges. He makes new friends from France and Italy, learns new skills, and grapples with questions about religion, ethnicity, and war. The big D's for this crusade are Delay, Diversion, Depravity. He continues to follow the life of King Arthur in his Seeing Stone.
There are some surprises, lots of adventure, introspection, and fascinating historical images packed into Arthur's epic journey.
There are some surprises, lots of adventure, introspection, and fascinating historical images packed into Arthur's epic journey.
June 21, 2018
A wonderful ending to what I found to be a well researched, realistic portrayal of the 13th century European Crusader movement. I was impressed by the way the author portrayed the crusade as less a "Holy War" and more a way that the reigning political powers used it to further their own ends. All the while, the narrator continues to find his life paralleled in fascinating ways to the Arthurian romances that play out in his seeing stone. While the end games for all the characters don't end up where I would have preferred, I am still glad to have found this trilogy. Very satisfying.
April 1, 2024
This book was a great end to the series! It wrapped everything up in a satisfying way without the whole "wrapping everything up with a nice, neat bow" cliché. The book leaves us hopeful about Arthur's future and the decisions he'll make without telling us what those specific decisions will ultimately be. I will say, the plot of this book wasn't as much to my personal liking as the previous two books, but it was still a really solid read and I loved the variety of new characters and learning about all of the places they went.
June 13, 2020
Still just as good as the first time I read it. Crossley-Holland is just so good at painting intricate conflicts on the small scale and the huge, of humanising terrible things and people. He brings the medieval world so vividly to life and Arthur is such a wonderful character. He’s so valuable for children to learn from - the value of asking difficult questions, of always following your morals and doing things even though they’re hard. This whole trilogy is such a joy to read.
October 17, 2019
Incredible ending with bitter sweetness. Real depiction of some awful people and great people. The reality of the effects of war on Arthur is nicely contrasted to Winnie and Tom who remained carefree. There is something about the crossing place between youth and adulthood that I never tire of reading. This is no exception to that.
December 3, 2018
I put this series off for a long time, but I am so glad I finally got around to it. It was a very unique view of the Arthur legends and it was so well written I found myself wanting more just so I could enjoy his style.
November 19, 2019
I really liked the storytelling and how it's connected to events from that period. The characters and events that they faced are great and lessons can be learned from all of them. Overall, great story and a great book by an author who knows how to make them.
May 7, 2020
My daughter (12) and I read these three books all together and then started watching "Merlin" on Netflix. What a great trilogy (and TV series)! It has been a great introduction to the Arthur legends and we will miss spending time with "Arthur and Arthur in the Stone". Such a great journey.
February 8, 2023
This was a truly enjoyable book and series. It had a simple, fitting ending, and I absolutely loved every minute of reading this book. I highly recommend this book and this series, and look forward to reading Gatty's Tale.
July 29, 2023
Audiobook. Narrator rocks.
The plots resolve very well. I felt that it w a s indeed a trilogy not an excuse for a dozen or two more books. (I know, there is now a fourth, but it still felt that way.)
The plots resolve very well. I felt that it w a s indeed a trilogy not an excuse for a dozen or two more books. (I know, there is now a fourth, but it still felt that way.)
March 23, 2017
I found book three to be more engaging than book two. While it is a slower paced read, it is still good.
January 28, 2018
This was such a lovely, well-written trilogy.
August 1, 2019
I really enjoyed King of the Middle March. I liked that Arthur was a considerate, kind, and empathetic individual. I liked that he always thought and questioned.
February 9, 2021
6/10
I remember it being a bit confusing for my 10 year old self, but I really enjoyed the story.
It’s been a dozen years now since I read it and I’m thinking of rereading the trilogy.
I remember it being a bit confusing for my 10 year old self, but I really enjoyed the story.
It’s been a dozen years now since I read it and I’m thinking of rereading the trilogy.
Displaying 1 - 30 of 91 reviews