Ιστορίες της μέρας και της νύχτας

by Guy de Maupassant, Βασιλική Τσίγκανου (Transtator)

Ανάμεσα στη γλυκιά μέρα στην πρώτη ιστορία και το σκοτάδι στο «Μέθυσο» είναι πράγματι η μέρα και η νύχτα. Λίγες συλλογές αντιστοιχούν με τέτοια ακρίβεια στον τίτλο τους, καθώς λίγες είναι τόσο διαφορετικές και τόσο αντίθετες: το φως και το σκοτάδι, το γέλιο και ο τρόμος, η αγάπη και το αίμα, όλα μέσα σ αυτό το έργο, στο ξανθό φως του Νότου, όπως και στη σκληράδα του ήλιου της Κορσικής, στην ηδονή μιας ερωτικής βραδιάς, όπως και στο συρτό λυκόφως μιας επιθανάτιας αγωνίας. Το βιβλίο είναι, κατ εικόνα του συγγραφέα, γεμάτο επιθυμίες, αγωνίες, τρυφερότητα και γέλια όλο σαρκασμό.

Genres: France, Classics, Short Stories, Fiction, French Literature, 19th Century, School

194 pages, Paperback

First published January 1, 1885

About the author

Henri René Albert Guy de Maupassant was a popular 19th-century French writer. He is one of the fathers of the modern short story. A protege of Flaubert, Maupassant's short stories are characterized by their economy of style and their efficient effortless dénouement. He also wrote six short novels. A number of his stories often denote the futility of war and the innocent civilians who get crushed in it - many are set during the Franco-Prussian War of the 1870s.

Reviews

[George K. · Rating 4 out of 5]

Το 2019 πρέπει να είχα πάθει ένα μίνι αμόκ με τον Γκι ντε Μοπασάν, μιας και εκείνη τη χρονιά διάβασα τρία βιβλία του ("Ο Οξαποδώ", "Πιερ και Ζαν" και "Ιστορίες αυτοχειρίας"), αλλά να που έπρεπε να περάσουν τρία χρόνια από τότε (ή κάτι λιγότερο) για να ξαναπιάσω στα χέρια μου κάποιο βιβλίο του. Επέλεξα τη συλλογή διηγημάτων "Ιστορίες της μέρας και της νύχτας" (έχω την υπέροχη σκληρόδετη έκδοση τσέπης της Gema), γιατί ήθελα κάτι ανάλαφρο, κάτι παλαιάς εποχής, κάτι γαλλικό! Και καλύτερη επιλογή δεν θα μπορούσα να κάνω, μιας και πρόκειται για μια πραγματικά πολύ ωραία συλλογή διηγημάτων (εικοσιένα συνολικά), όπου πρωταγωνιστούν κάθε είδους άνθρωποι, όπως δειλοί αστοί, πανούργοι χωριάτες, μέθυσοι και φονιάδες (και διάφοροι άλλοι), με τα πρώτα διηγήματα να είναι κάπως πιο ευχάριστα, πιο αθώα, αλλά όσο περνάνε οι σελίδες να γίνονται σιγά-σιγά πιο σκληρά, πιο κυνικά, πιο μαύρα. Γενικά, απ' όλα έχει ο μπαχτσές, και έρωτες και μίση και φόνους και αυτοκτονίες και δράματα και μπόλικο μαύρο χιούμορ. Ό,τι πρέπει για την αναμονή σε κάποιο ιατρείο, για ανάγνωση σε μέσα μεταφοράς ή σε διαλείμματα στη δουλειά ή οπουδήποτε αλλού, εδώ που τα λέμε. Αξίζει τον χρόνο σας!

[Andre Piucci · Rating 5 out of 5]

"Après une longue méditation, il murmura, hésitant:

—C'est que... c'est que... je ne suis pas seul ici; j'ai mon gendre.

Ce furent des cris et des exclamations:

—Votre gendre?... mais où est-il? Alors, tout à coup, il sembla confus, et rougit.

—Comment! vous ne savez pas?... Mais... mais... il est sous la remise. Il est mort.

Un silence de stupéfaction régna.
M. d'Arnelles reprit, de plus en plus troublé:

—J'ai eu le malheur de le perdre; et, comme je conduisais le corps chez moi, à Briseville, j'ai fait un petit détour pour ne pas manquer notre rendez-vous. Mais, vous comprenez que je ne puis m'attarder plus longtemps.

Alors, un des chasseurs, plus hardi:

—Cependant... puisqu'il est mort... il me semble... qu'il peut bien attendre un jour de plus.

Les deux autres n'hésitèrent plus:

—C'est incontestable, dirent-ils:

M. d'Arnelles semblait soulagé d'un grand poids; encore un peu inquiet pourtant, il demanda:

—Mais là... franchement... vous trouvez?...

Les trois autres, comme un seul homme, répondirent:

—Parbleu! mon cher, deux jours de plus ou de moins n'y feront rien dans “son état.

Alors, tout à fait tranquille, le beau-père se retourna vers le croque-mort:

—Eh bien! mon ami, ce sera pour après-demain.”

[Noah Goats · Rating 4 out of 5]

This is a solid collection of short stories by one of the masters of the form. Maupassant populates his fiction with a wide variety of characters, ranging from the nobility to a crippled beggar and he makes all of them come to life. His stories are tragic, entertaining, ironic, sad, and sometimes comic. All of them are well constructed. Also, he uses a fairly simple vocabulary, making him very readable for students of French.

[Amir hossein .M · Rating 3 out of 5]

کتاب آواره و چند داستان دیگر، نشر نیلوفر، نوشته گی دو موپاسان، ترجمه مهستی بحرینی.

داستان های این مجموعه، داستان هایی درباره وجدان و درون آدمی بود که با نثر خاص موپاسان و ترجمه ناب خانم بحرینی به زیبایی هر چه بیشتر اثر افزوده بود.

عجیب اینجا هست که تعداد صفحات نسخه فرانسوی 80 صفحه بیشتره از ترجمه اثر درحالی‌که ترجمه فارسی اثر 200 صفحه است !!!

داستان رُک کوچولو رو در این مجموعه از دست ندهید.

[Krista · Rating 5 out of 5]

Νομίζω ότι κάποιες από τις ιστορίες αυτές δεν θα τις ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου.

[Daniel Schechtel · Rating 2 out of 5]

Il faut que je devienne de plus en plus critique sur les oeuvres que je lis, au point de arrêter de lire si le livre ne me dit rien.
Dans ce cas-là, j'aurais pu m'arrêter, mais j'ai respecté la renomée de l'auteur et j'ai fini le livre. Certes pendant son temps Guy de Maupassant a été une figure importante, héritier du naturalisme et du réalisme français, c'était à lui d'être le porte-drapeau: il a écrit des contes puissants dû à sa dureté et à son style simple et transparent, qui ne l'empêchait pas d'écrire des intrigues mysterieuses et parfois limitrophe de le surnaturel. Mais ses contes sont déjà ennuyeux pour un lecteur contémporain qui a lu Chekhov, Kafka, le réalisme américain, parmi plein d'autres.
Parfois c'est le début des contes qui je trouvais interéssant : il s'agit normalement d'un déplacement depuis le ciel ou le paysage vers la situation du personnage, mais il y a aussi des déplacements à l'invers (par exemple le génial commencement de "Rose"). Mais c'est que je n'aime pas de Maupassant c'est que beaucoup des contes manquent des signaux qui indiquent la présence de l'histoire B cachée (cf. Tesis del cuento, Ricardo Piglia). Du coup presque tous les conts ont des dénouements peut-être surprisants mais toujours immotivés, pas justifiés par la trame.
Bref, ceux que j'ai aimés sont :
La Parure, Le vieux (amusant, il me fait penser en Cortazar), l'ivrogne (il me rappel un conte par le Joyce de Dubliners dont le père rentre et bat son enfant), Coco. J'aime l'idée derrière Un parricide, La roche aux Guillemots, mais pas leurs réalisations.

[José Henri · Rating 4 out of 5]

Un classico, on dirait du Jul.

[Lefki Sarantinou · Rating 4 out of 5]

Μία συλλογή διηγημάτων γραμμένων από έναν κορυφαίο εκπρόσωπο του γαλλικού νατουραλισμού προσφέρουν στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό οι Εκδόσεις Gema στην έξοχη μετάφραση της Βασιλικής Τσίγκανου, η οποία καταφέρνει να μεταφέρει σχεδόν αυτούσιο στην ελληνική τον ρυθμό και την ατμόσφαιρα της γαλλικής γλώσσας.

Οι Ιστορίες της μέρας και της νύχτας αδιαμφισβήτητα συγκαταλέγονται ανάμεσα στα καλύτερα έργα του Γκυ ντε Μωπασάν (1850-1893), ο οποίος μέσα από το έργο του επαναστατεί για τα πάθη των απλών ανθρώπων. Έτσι, παρουσιάζει στους αναγνώστες του ρεαλιστικότατα και πολύ παραστατικά τους κάθε λογής ανθρώπινους χαρακτήρες –και όχι μόνο– μέσα από τα διηγήματά του. Η παρακμή και το κλίμα πεσιμισμού που καθιέρωσε την ίδια εποχή ο Γερμανός φιλόσοφος Άρτουρ Σοπενάουερ είναι ολοφάνερα σε κάθε σελίδα, σχεδόν, του βιβλίου. Σε αυτές τις ιστορίες, άλλες της ημέρας και άλλες της νύχτας, ανθρώπινα πάθη και ανατριχιαστικά εγκλήματα έρχονται σε ευθεία αντίθεση με περιγραφές πανέμορφων τόπων, όπως, για παράδειγμα, η Κορσική και η φύση του γαλλικού Νότου.

Τα είκοσι ένα διηγήματα του βιβλίου είναι ετερόκλητα και πολύ διαφορετικά μεταξύ τους, έχουν όμως όλα ένα κοινό: πρόκειται για ιστορίες που, ακόμα κι αν δεν είναι αληθινές, θα μπορούσαν κάλλιστα να έχουν συμβεί. Τίποτε δεν είναι παράλογο ή απίθανο, αντιθέτως, η υποταγή του συγγραφέα στις επιταγές του νατουραλισμού και του ρεαλισμού είναι απόλυτη. Η θεματική των διηγημάτων είναι ευφάνταστη, πρωτότυπη και συναρπαστική. Συν τοις άλλοις, η γλώσσα του Μωπασάν είναι εξαιρετικά καλοδουλεμένη και οι λεπτές αποχρώσεις της γαλλικής αποδίδονται έξοχα στα ελληνικά, σε βαθμό μάλιστα που ο αναγνώστης ξεχνιέται ότι διαβάζει κείμενο από μετάφραση.

Η θεματική των διηγημάτων είναι ευφάνταστη, πρωτότυπη και συναρπαστική.

Οι περισσότερες από τις ιστορίες δεν είναι ευχάριστες, ούτε αισιόδοξες, ενώ αποφεύγουν επιμελώς το καθολικό και παγιωμένο «happy end». Η πρώτη ιστορία μονάχα είναι εκείνη που ξεφεύγει από τον κανόνα, αφού το χιούμορ υποσκελίζει το υποτιθέμενο έγκλημα. Η δυστυχία των ανθρώπων, αυτή που ο ίδιος ο άνθρωπος προξενεί στους άλλους αλλά και στα ζώα με τις πράξεις και τη σκληρότητά του είναι διαρκώς παρούσα, κάνοντας τον αναγνώστη να υποθέσει ότι τα κίνητρα των ανθρώπων σπανίως είναι τελικά αγαθά. Άλλη ιστορία είναι συγκινητική, άλλη απλώς ευχάριστη, άλλη εμπεριέχει μία ομολογία με σκοτεινό περιεχόμενο εν τω μέσω της ημέρας. Το διήγημα με τίτλο «Το κόσμημα» είναι βασισμένο στην ιδέα τού «τι θα γινόταν αν...», ενώ στο διήγημα με τίτλο «Η ευτυχία», μέσα από τις έξοχες περιγραφές των τοπίων της Κορσικής, αποδεικνύεται ότι η ευτυχία είναι εν τέλει υπόθεση απλούστερη απ’ όσο νομίζουμε.

guy de maupassant22Όσο προχωράμε την ανάγνωση, τα εγκλήματα, ο ζόφος, η σκληρότητα και η απανθρωπιά απέναντι στα ζώα, τους φτωχούς και τους άλλους ανθρώπους πληθαίνουν. Ομοίως και η ιδέα του θανάτου κερδίζει έδαφος και δίνει το παρών σε πολλά διηγήματα ως φινάλε. Βεντέτες και μονομαχίες, μια ιστορία ενός ανακριτή, ένας φονιάς γονέων και το έγκλημα ενός μέθυσου άνδρα –μια εντελώς ξεκάθαρα ιστορία της νύχτας– προσφέρουν ωμές ρεαλιστικές εικόνες των ανθρώπινων παθών. Ξεχωρίζει μία ιστορία ρεβανσισμού για τον γαλλοπρωσικό πόλεμο του 1870, μία ιστορία ενδοοικογενειακής βίας και μία ιστορία υιοθεσίας. Μόνο η τελευταία ιστορία με τον τίτλο «Η εξομολόγηση», που μιλάει για την αδελφική αγάπη και τη συγχώρεση, προσδίδει μία κάπως πιο εύθυμη νότα στα διηγήματα.

Ο ανθρώπινος ψυχισμός, εν τέλει, αποδεικνύεται ιδιαίτερα περίπλοκος και οι διαθέσεις των περισσότερων ανθρώπων ανεξιχνίαστες και σκοτεινές. Ή μήπως όχι;
Αναδημοσίευση από το Διάστιχο

[Stephen Durrant · Rating 4 out of 5]

The Maupassant stories in this collection are particularly brief, almost vignettes rather than fully developed stories. Still, they reflect the same dark sense of humor, irony, and cynicism that one encounters in "Contes de la bécasse," reviewed above. They also are similar in structure, using a frame in which some speaker informs a small audience of an experience or a tale he has heard or experienced. And like so many short stories, they depend upon a "surprise," although after you have read a considerable amount of Maupassant, it becomes easy, at least at times, to guess precisely what the surprise will be. It is usually the revelation of a painful truth that comes at a moment when little hope for redemption remains. The borrowed jewels that you lost and have "paid for" to the destruction of your own family's well-being are revealed, when it is too late, to have been worthless fakes in the first place; the sister you have loved your whole life and lived together in amity reveals on her deathbed that she murdered your only love long ago, etc. Bleak. But as Vonnegut might say, "So it goes."

[Oguz Eren · Rating 4 out of 5]

Bir senede okumuşum kitabı. Sıkıldığımdan değil, öykü kitaplarını yarıda bırakma alışkanlığımdan.
Çehov öykülerine benzer, ama biraz daha karanlık, sürpriz sonu ile Rose,
Mizahi bir aldatma öyküsü olan Anı,
Tam tersine sert bir tonu olan Gerçek Hikaye, İtiraf, Kan Davası, Ebeveyn Katili gibi öyküler,
onun dışında Gerdanlık, Korkak, keyifle okunan öykülerden bazıları oldu.

Ölümle ilgili kısa öykülere özel bir ilgim var. Mansfeld'in Bahçede Eğlence'si, Tolstoy'dan Üç Ölüm, Efendi ile Uşağı, ...

Bu derlemede de yukarıdakileri aratmayacak iki öykü vardı. Biri "İhtiyar", ama daha da iyisi "Şeytan", kitapta en beğendiğim öykü.

[Argos · Rating 2 out of 5]

32 vasatın altında hikaye, birinin adının Timbuktu olması (Paul Auster’in kahramanı köpek olanbir romanı) dışında ilgimi çeken bir şey olmadı.

[telma · Rating 4 out of 5]

plein d'idées de récits de souffrance pour le mémoire mtn miam super sympa

[James Askari · Rating 2 out of 5]

Low-minded stories of the grotesquely surprising and all-too-familiar. Maupassant's crudity is less grating than the knowingness with which he counts on a certain blase reaction from the reader. A prole cannot tell the difference between the sound of a couple having sex and a man strangling his wife; a seigneur and a peasant cut a deal for the dependent to marry the woman the lord has got pregnant (of course, he gets the best of it); a disaffected youth refuses to move the stake of the nag he is meant to care for, leading to its dying within reach of lush grass and being buried on the spot. The violence in the tales is sudden, but the atmosphere is always louringly cynical. One sentence in about fifty has a Flaubertian gait or amplitude. Flaubert's irony is always on the verge of being transformed by the sublime--indeed, this relationship is intrinsic to both impulses, or modes--but Maupassant seems to find nothing sublime--only an African chief killing and eating Prussian soldiers in the 1870 war, perhaps.

[giada · Rating 3 out of 5]

Quando penso a Maupassant penso ai racconti: un po’ perché prima che mia sorella mi portasse questa raccolta come souvenir del suo viaggio in Corsica ne ho letto e studiato alcuni negli anni, e un po’ perché continuo a confondere la storia raccontata in Une Vendetta (letta per la prima volta tanti anni fa, ma compresa anche in questo volume) con la storia di Benedetto nel Conte di Montecristo.

Le storie scelte per creare la raccolta offrono una buona visione dello stile dell’autore e dei suoi interessi letterari, e ho apprezzato le note del curatore che forniscono un contesto necessario per ogni singolo racconto. Allo stesso tempo sono state un’arma a doppio taglio, perché a parte i riferimenti cronologici le note a piè di pagina raramente aggiungono qualcosa a parte l’opinione del curatore, che ho trovato molto ironico vista la fama di Maupassant di essere uno scrittore di soli fatti, dove è la scrittura a dover parlare senza offrire una qualche parzialità (che io personalmente non credo sia possibile, ma qui ci si va davvero giù pesante con le opinioni) — spesso queste aggiunte finiscono per essere alla stregua delle annotazioni sceme e personali che faccio nei miei libri, e non necessariamente cose da condividere con il mondo.

Come ho già detto negli aggiornamenti di lettura ho trovato la rappresentazione di alcune culture esagerata (Corsica, get behind me), fino a diventare così razzista da essere nauseante. Maupassant ha una grande abilità nel creare un'atmosfera, soprattutto quella campestre, ma mi sembra che le sue caratterizzazioni cadano spesso nello stereotipo, che apprezzo poco.

[Roxani Spanou · Rating 5 out of 5]

Πρώτη επαφή με τον συγγραφέα και θεωρώ πως ένα έργο πρέπει να κρίνεται πάντα σε σχέση με τον χρόνο,τον τόπο και το γενικότερο κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο γύρω από το οποίο έχει γραφτεί.
Το συγκεκριμένο, παρόλο που είναι δημιούργημα του 19ου αιώνα,δεν διαφέρει πολύ από τα σύγχρονα αναγνώσματα.
Είναι οι εικόνες που περιγράφονται που μεταφέρουν τον αναγνώστη σε μια άλλη εποχή και η διαφορετική νοοτροπία που διέπει τους ήρωες.Αλλιώς δε θα ξαφνιαζόμουν εαν δεν γνώριζα και μου έλεγε κάποιος οτι έχει γραφτεί και σήμερα.
Ένα βιβλίο,που αποτελείται από 21 ανεξάρτητες ιστορίες όπως προμηνύει και ο τίτλος.Αν σου φαίνονται πολλές , σου λέω με σιγουριά πως διαβάζονται ευχάριστα και δεν κουράζουν. Οι πρώτες πιο αθώες,όσο προχωράνε όμως οι σελίδες οι ιστορίες γινονται και πιο σκληρές. Μήπως και η ζωή κάπως έτσι δεν είναι;
Ιστορίες της μέρας και της νύχτας, στο φως και στο σκοτάδι.Εγώ θα το ερμήνευα περισσότερο φανερές και κρυφές.Άλλες γνωστές κι άλλες μυστικές.
Ιστορίες όπου κυριαρχούν οι αντιθέσεις. Το καλό και το κακό, ο φίλος και ο εχθρός, ο πλούτος και η φτώχεια, ο ισχυρός και ο αδύναμος,η χαρά και η λύπη, η ζωή και ο θάνατος,η συγχώρεση και η εκδικηση.Θα μπορούσα να αναφέρω ασταμάτητα ζευγάρια αντιθέσεων που παρατήρησα να πρωταγωνιστούν σε αυτό το απίθανο βιβλίο.
Τι είναι αυτό όμως που κάνει το συγκεκριμένο βιβλίο να διαφέρει από τις άλλες συλλογές διηγημάτων και να το κάνει ακαταμάχητο;
Είναι,κατά τη γνώμη μου, ο τρόπος που οι ιστορίες αυτές είναι ειπωμένες.Σαν παραμύθια, αλλά δεν έχουν δράκους κ κακούς λυκους. Είναι πέρα για πέρα ρεαλιστικές και θα μπορούσαν να είναι κι αληθινές.
Όπως στα παραμύθια στο τέλος τους αφήνουν ένα μήνυμα ,ένα νόημα, έτσι κι εδώ ένιωθα οτι στο τέλος της κάθε ιστορίας, ο συγγραφέας κάτι θέλει να μας διδάξει. Ένα δίδαγμα για τον εαυτό μας, τη ζωή την κοινωνία, τους ανθρώπους που δεν έχουν αλλάξει και πολύ τελικά στο πέρασμα των αιώνων.

[ناني ماكفي · Rating 4 out of 5]

بداية الكتاب الورقي اصغر من الpdf
قارئي العزيز سأحكي لك عن هاته المجموعة القصصية
بل سأصف لك شعوري
وانا أقرئ ل guy de maupassant أخذني لقصر ريفي فرنسي على مشارف نهر. لنقل سنة 1850. حيث اقضي عطلة مطولة أشاهد الفصول الأربعة من نافذة تطل على حديقة غناء
هناك وراء النافذة حيث توجد طاولة الزينة بكل فخامتها .عليها عطر باريسي و فازة ورود و قلادة من لؤلؤ. شموع عطرية .. خاتم ماركيز و رسائل بختم شمعي جميل
بجانبها طاولة كتابة من خشب الورد الثقيل عليها دواة حبر وريشة فخمة أوراق وشمع ملون و ختم جميل وقنديل من الزيت يلف المكان بضوئه الخافت ويبعث دفئا في القلب .
وهناك من تلك الغرفة وعطورها الباريسية الفخمة كانت المربية تمشط شعر بنت عشرينية جميلة حالمة وتحكي لها قصصا لطيفة .
شعرت اني أدوس على اوراق ملونة ذات خريف في غابة كستناء ..
أحسست بنسمة صيفية تداعب وجنتي وانا أقف على مشارف نهر السين.قدماي في الماء وانا امسك بيدي مظلة دونتيل
احببت التجول في حقول الأقحوان و الcoquelicot الحمراء الممتدة على مد البصر في صباح ربيع مشرق ببروفانس
والشتاء؟مقهى باريسي .مدفأة ونار و رائحة الخبز الساخن خارج لتوه من الفرن. قهوة لذيذة وماكارون وفي الخارج ثلج يلف العالم بوشاح ابيض
حكايات غاي خفيفة روح. لا حزنها فاجع ولا أحداثها تغمرك بالكآبة
مغامرات عميقة إختزلت في أسطر .مشوقة طريفة ذات وصف دقيق رقيق
وشامل
من كل بستان زهرة .الحب الخيانة القتل الغدر .المواقف المضحكة ....
ببساطة أحببت

[tiago. · Rating 4 out of 5]

Du jour et de la nuit sont, tout à fait, ces contes de Maupassant: tantôt lumineux et pleins d’humeur comme sombres et désespérés, ils d’adaptent un peu à tous types de dispositions. Thématiquement, on ne peut pas rencontrer un thème que les unissait : Maupassant criticisait la bourgeoisie avec sa superficialité et les niaiseries des hobereaux rurales comme fait un manifeste romancé, mettent en évidence les problèmes sociaux de la France de son siècle. Malgré ce manque de cohérence, je ne sais pas si je suis d’accord avec Maupassant quand il dit que c’est un de ces pires livres. Légères et faciles à lire (même pour qui ne parle bien le français, comme moi), c’est le genre de livre amusant et saisissant qu’on à besoin quand on finissait de passer trois semaines en pensant « mais qu’est-ce que Stig Dagerman voulait dire avec ça, parbleu ? »

Bon, peut-être c’est seulement moi qui fait ça, mais de tout façon le point reste : c’est un bon livre.

[rachid idjiou · Rating 4 out of 5]

Enfin je commence à lire le dernier livre qui me reste à finir la collection de l'un des grands écrivains français de tous les temps Guy du maupassant le maître de la nouvelle me séduit par son style d'écriture me provoque spirituellement me fait rire par sa façon de critiquer. Chacun de ses romans ou nouvelle représente une scène de la France de 19ème siècle dans globalité .une réalisatrice marocaine s'inspire de la parure mais elle refuse de l'admettre. J'arrive pas à comprendre pourquoi cet personne minuscule n'a pas mentionné le nom de la nouvelle du grand écrivain français comme source d'inspiration ? Peut-être cet reconnaissance permettera au film de réaliser un succès commercial ? Comment elle n'a pas respecté les droits d'auteur ? Ce recueil contient 21 nouvelles délicieuses comme un paquet du chocolat à dévorer. Probablement la parure est la nouvelle la plus connue de ce bouquin. Le point commun de ses petites histoires relatent les épisodes de la vie quotidienne où les personnages sont moins importants.

[İlteriş · Rating 5 out of 5]

Çok güzel bir kitaptı. Hikayelerin neredeyse hepsi ya eğlenceli ya da vurucuydu. Hikayelerin olması gerektiği gibi az cümleyle yoğun bir anlatım yakalamış Guy De Maupassant. Bence hikayelerin bir eksiği yoktu çünkü neredeyse hepsi olması gerektiği gibiydi. Bu kitabı tüm hikaye severlere öneriyorum.

[Katherine Cherington · Rating 4 out of 5]

I can’t really write a review for this since I essentially read the version for children (although 6 of the 8 stories involved murder or suicide??) but I read an entire book in French technically?? Shocked that I finally finished something

[Suzanne · Rating 4 out of 5]

Live laugh love

[Guillaume · Rating 3 out of 5]

Des nouvelles courtes à chute plutôt divertissantes et parfois même drôles.

[Vladimir · Rating 5 out of 5]

Бесспорно, это лучший сборник Мопассана, написанный им в зените своей славы. Каждая новелла по-своему прекрасна. На мой взгляд, факт, что у сборника нет единой темы и центрального рассказа пошёл ему только на пользу.

[Laura Jan · Rating 3 out of 5]

L’expérience était captivante. Certains contes, presque légendaires, avaient un écho particulier : les lire « pour de vrai », par curiosité personnelle, et non parce qu’ils étaient imposés par un professeur, leur donnait une saveur nouvelle.

[Frumenty · Rating 5 out of 5]

After reading a few stories, I started to ration my reading to one per day because I didn’t want this book to come to an end. I can think of nothing that I have read by Guy de Maupassant that I have not enjoyed. If I had adopted my one-story-per-day policy sooner, I could have made this collection last 3 weeks, for there are 21 stories.

De Maupassant is sometimes sweetly sentimental, but more often he is bitingly satirical. Nearly every story makes a strong point, whether it be about folly, brutality, selfishness, simplicity, vanity, or even lasting love. His usual method is to set the scene, then right near the end of the story he smacks you in the face with some fact or idea that will rock you; he seldom misses the mark.

I think my favourite of the “Contes” was Histoire vraie, an account of a heartless scion of the French squirearchy for whom the buying and selling of livestock provides a model for his relations with women; he likens a pregnant servant, who loves him and is very unhappy about being palmed off to a brutal tenant, to a devoted hound that he sold that wouldn’t remain with its new master. Not every story is perfect; I thought La main was pretty stock gothic horror, not badly written, but without the moral force of his other stories. However, I’ll be reading more of de Maupassant.

[zenik · Rating 4 out of 5]

J'ai lu Maupassant pour la première fois au collège et même si le style est très accessible à mon avis, je me suis rendue compte que j'étais passée à côté de beaucoup de choses à l'époque, ce qui fait que j'ai d'autant plus appréciée ma relecture (à 21 ans :D). J'aime beaucoup le ton cynique et morbide des nouvelles, certaines m'ont fait rire, d'autres choquée, ce qui rendait le tout vraiment agréable à lire. Maupassant a aussi le don de retranscrire des personnages très authentiques, si bien décrits que c'est à se demander s'il ne les a pas réellement croisé au cours de sa vie. Ces personnages sont à mon avis l'une des grande force de ce recueil. Ils ne sont jamais parfaits et au contraire, c'est d'ailleurs au sujet de leurs plus sombres aspects que les histoires tournent.

Contes du jour et de la nuit est à mon avis le meilleur choix si l'on veut découvrir l'auteur.

[Sercan · Rating 4 out of 5]

Guy De Maupassant hakkında daha önce yaptığım paylaşımda detaylı bilgi vermiştim. Hayat hikayesi oldukça ilginç biri bence. Aman uğraşamam diyenler için kısaca söylemem gerekirse yazar sürekli intihar etmeyi denemiş ve akıl hastanesine yatırılmış biri. Hikayelerinde de bunu görüyoruz aslında. Olay örgüsü üzerinden ilerleyen kurgular hem karamsar hem de gerilim veren türden. Yazarı herkese tavsiye edebilir miyim emin değilim doğrusu. Çünkü hikayeleri okunup geçilecek bir yazar değil.

[Inès WATELET · Rating 4 out of 5]

J'ai lu ce livre dans le cadre scolaire lorsque j'étais encore au collège.
J'ai été agréablement surprise par l'intérêt que j'ai porté à ce livre et notamment à la nouvelle "La Parure".
Il s'agit du tout premier recueil de nouvelles que j'ai lu de ma vie et il est donc à l'origine de ma passion pour ces dernières.
Il est assez facile à lire pour un livre du XIXe et m'a ainsi permis d'enfin apprécier un auteur de cette époque.

[Marc · Rating 5 out of 5]

Very good novellas in this book, some are twisted, some are cruel, but they are interesting. Had to read this for university, and I loved it, it means we can actually enjoy some of the classics.

[KIRIAKI(Dominica Amat) · Rating 4 out of 5]

https://www.dominicamat.gr/2022/03/bl...

https://vivliovamon.blogspot.com/2022...

Βαθμολογία 3.5/5

Από τις εκδόσεις Gema επανακυκλοφορεί,σε μετάφραση καί επίμετρο της κυρίας Βασιλικής Τσίγκανου,ένα από τα πιο γνωστά κι εμβληματικά έργα του αείμνηστου συγγραφέα καί εκπροσώπου του γαλλικού νατουραλισμού Γκυ ντε Μωπασάν. Ο λόγος για το βιβλίο του με τίτλο ''ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΜΕΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ" που αποτελείται από 21 αυτοτελείς ιστορίες που διεισδύουν στα μύχια της ανθρώπινης ψυχής καί ρίχνουν φως τόσο στο άπλετο σκοτάδι που κατοικεί μέσα σε αυτήν,όσο καί στα μυστικά,τις ενοχές,τα πάθη,τα λάθη καί τις επιθυμίες που συγκροτούν την ανθρώπινη προσωπικότητα. Μέσα από τα αντιθετικά ζεύγη εννοιών,όπως χαρά-πόνος,θάνατος-ζωή,μέρα-νύχτα,καλό-κακό καί αρκετά ακόμα,ο συγγραφέας θα μας μεταφέρει τις σκέψεις του όσον αφορά τις ανθρώπινες σχέσεις καί το πως οι όποιες αποφάσεις καί πράξεις δύνανται να επηρεάσουν άρδην τη ζωή,όχι μόνο τη δική μας,αλλά καί των γύρω μας με όχι καί τόσο καλά αποτελέσματα πάντα...

"Ο βοριάς φυσούσε μανιασμένα, παρασύροντας από τον ουρανό τεράστια χειμωνιάτικα σύννεφα, μαύρα και πυκνά, που έριχναν περνώντας στη γη σφοδρές νεροποντές. Η αγριεμένη σαν θεριό θάλασσα μούγγριζε και κτυπούσε με δύναμη στην όχθη πετώντας εκεί πελώρια κύματα, που με κίνηση αργή άφριζαν κι έσκαγαν σαν ριπές πολυβόλου. Ξανάρχονταν ρυθμικά το ένα μετά το άλλο, ψηλά σαν τα βουνά, σκορπίζοντας στον αέρα, κάτω από τα απόκρημνα βράχια, τον λευκό αφρό των κορυφών τους σαν οργισμένο ξέσπασμα τεράτων…" (Περίληψη οπισθοφύλλου)

Θετικά στοιχεία βιβλίου:
- Διαχρονικός καί κατανοητός λόγος συγγραφέα
- Αρτιότητα δομής καί περιεχομένου ιστοριών
- Μικρή,αλλά περιεκτική έκταση ιστοριών
- Άφθονο λεξιλόγιο καί ορθή χρήση εκφραστικών μέσων
- Απτά,καθημερινά παραδείγματα
- Ιστορίες που ιντριγκάρουν την σκέψη καί την κριτική ικανότητα του αναγνωστικού κοινού
- Πληθώρα συναισθημάτων
- Εξαιρετική σκιαγράφηση των χαρακτήρων όλων των προσώπων που τα διακρίνει μία απελπιστικά οδυνηρή αληθοφάνεια

Ο Γκυ ντε Μωσαπάν μέσα από το βιβλίο του ''ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΜΕΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ" μας μεταφέρει έστω καί νοερά,πίσω στον χρόνο,στις απότομες ακτές της Νορμανδίας,στον γαλλικό Νότο καί στην Κορσική. Μας ψυχαγωγεί καί μας διδάσκει πως ό,τι κι αν συμβεί,η ζωή εξακολουθεί να προχωρά ακάθεκτη την δική της πορεία,καθώς καί κάθε πρωϊ θα ακολουθείται από μία νύχτα κι ούτω καθεξής. Εμένα το βιβλίο με απορρόφησε πλήρως καί το διάβασα με μία ανάσα. Αξίζει να το αναζητήσετε κι εσείς.
Καλή ανάγνωση!