اتاق ورونیکا

by Ira Levin, شهرام زرگر (Translator)

اتاق ورونیکا تریلری‌ست شسته رفته و خوش‌ساخت که پیچش‌های دقیق و ساختمان مهندسی شده‌ی آن، یادآور سنت رمان‌های معمایی نویسندگانی‌ست همچون، ادگار آلن‌پو، آگاتا کریستی، ژرژ سیمنون، دشیل همت، ریموند چندلر، راس مک‌دانلد و ...
استفن کینگ نویسنده‌ی رمان‌های پرفروش درباره‌ی آیرا لوین می‌نویسد:
توانایی آیرا لوین در نوشتن آثار دلهره‌آور به ظرافت ساعت‌سازان سوییسی‌ست و کارهای ما در مقایسه با آثار او مثل ساعت‌های ارزان‌قیمت خرازی‌ها.
آیرا لوین در سال ۲۰۰۷ در اثر عارضه‌ی قلبی در شهر نیویورک درگذشت.

Genres: Plays, Horror, Drama, Thriller, Fiction, Theatre, American

113 pages, Paperback

First published January 1, 1974

About the author

Levin graduated from the Horace Mann School and New York University, where he majored in philosophy and English.

After college, he wrote training films and scripts for television.

Levin's first produced play was No Time for Sergeants (adapted from Mac Hyman's novel), a comedy about a hillbilly drafted into the United States Air Force that launched the career of Andy Griffith. The play was turned into a movie in 1958, and co-starred Don Knotts, Griffith's long-time co-star and friend. No Time for Sergeants is generally considered the precursor to Gomer Pyle, USMC.

Levin's first novel, A Kiss Before Dying, was well received, earning him the 1954 Edgar Award for Best First Novel. A Kiss Before Dying was turned into a movie twice, first in 1956, and again in 1991.

Levin's best known play is Deathtrap, which holds the record as the longest-running comedy-thriller on Broadway and brought Levin his second Edgar Award. In 1982, it was made into a film starring Christopher Reeve and Michael Caine.

Levin's best known novel is Rosemary's Baby, a horror story of modern day satanism and the occult, set in Manhattan's Upper West Side. It was made into a film starring Mia Farrow and John Cassavetes. Ruth Gordon won an Oscar for Best Actress in a Supporting Role for her performance. Roman Polanski, who wrote and directed the film, was nominated for Best Writing, Screenplay Based on Material from Another Medium.

Other Levin novels were turned into movies, including The Boys from Brazil in 1978; The Stepford Wives in 1975 and again in 2004; and Sliver in 1993.

Stephen King has described Ira Levin as "the Swiss watchmaker of suspense novels, he makes what the rest of us do look like cheap watchmakers in drugstores." Chuck Palahniuk, in , calls Levin's writing "a smart, updated version of the kind of folksy legends that cultures have always used."

Ira Levin died from a heart attack at his home in Manhattan, on 12 November 2007. He was seventy-eight at the time of his death.

Reviews

[Dream.M · Rating 3 out of 5]

بچه که بودم، یکبار توی مراسم عزاداری امام حسین، دیدم یکی از مردهایی که عَلَم بلند میکنن و میون دسته عزاداران حرکت میکنن، نتونست سنگینی وزن رو تحمل کنه و علیرغم کمک مردهای دیگه، علم خم شد و زمین افتاد. همه‌ی مردم وحشت کرده، ناراحت و حتی عصبانی شده بودن. انگار گناه بزرگی اتفاق افتاده بود. اون روز کسی از عزادارها آسیب ندید، به جز اون مرد که کمرش درد گرفته بود و دیگه علم نکشید، ولی شبش برای بلاگردونی یه گوسفند قربانی شد و فردا ناهار همه قیمه خوردن. و من همیشه سوال میکردم چرا باید تاوان اشتباه اون مرد رو یک گوسفند بیچاره بده.

[Helga · Rating 5 out of 5]

Eerie, disturbing, claustrophobic and brilliant!

This is what I call a genuine psychological thriller!

The past never dies, my dear. It only waits.

This nightmarish play is in two acts and is entirely set in a single room.
Levin is a master in controlling the suspense and deception. The tension is almost unbearable and agonizing. You don't know what is real and what illusion. You are impatient to reach the end to know what's going on and at the same time you don't want it to end.

[صان · Rating 5 out of 5]

چه نمایش‌نامه خوبی.
پنج ستاره می‌دم، چون در ژانر خودش، خیلی خوب عمل کرده بود و کمبودی نداشت.

نمایشنامه‌ای در ژانر وحشت که خیلی روون و پرکشش و به‌اندازه نوشته شده و در انتها با پایان‌بندی قوی‌ش میخ‌کوب‌ام کرد.
همونطوری که از ژانر پلیسی و وحشت انتظار می‌ره، دیالوگ‌هاش حساب شده بود و وقتی اواخر داستان بعضی گره‌ها باز می‌شد، از این که اون اطلاعات خیلی معمولی اوایل نمایشنامه بهت داده شده بود لذت می‌بردی.
پایان نمایش در این ژانر خیلی مهمه برای همین اسپویل نمی کنم.
فضای نمایش برخلاف چیزی که توی تعاریف می‌نویسن خیلی وحشتناک نبود، اما تعلیقی که داشت و موقعیت ناواقع‌گرایانه‌ای که در دل واقع‌گرایی کاشته بود، آدم رو دنبال خودش می‌کشوند و البته از نیمه نمایش به بعد، با هم‌ذات‌پنداری آدم رو عصبانی می‌کرد و احساساتم درگیر شد. اما احساسم از جنس ترس نبود، بلکه از جنس عصبانیت بود.
اتمسفری که ساخته بود رو دوست داشتم، خونه‌ای قدیمی، ملافه‌های اول نمایش و اشیا روی صحنه. دستورصحنه‌ها رو خیلی با دقت و جزئی نوشته بود، انگار که فیلمی رو داره دکوپاژ می‌‌کنه. البته برای این ژانر به نظرم خیلی لازمه. چون اکت‌ها می‌تونن حامل کنش باشن، درواقع این اتفاق هم می‌افتاد. مثلا زمانی که دختر در حمام بود و زن مخفیانه چیزی رو بیرون می‌اورد و کارهایی می‌کرد. اونجا تماشاگر از بیننده جلوتر می‌ره و دیگه مطمئن می‌شه قراره چه جور بلایی سر دختر بیاد.

چه موقعیت جذابی. دختری که قراره نقش دختر مرده‌ای رو بازی کنه و وقتی شروع می‌کنه می‌بینه که زندانی شده توی اون هویت جدید.
از طرفی پیش‌داستان خیلی جذاب و روان‌پریشانه‌ای براش نوشته بودن که در انتهای نمایش فهمیده می‌شد و به جذابیت کار می‌افزود.

انتهای کار، من رو خیلی یاد نقاشی «داوود و سر جالوت» کاراواجو انداخت. این نقاشی عجیب، سرِ خودِ کاراواجو رو بریده و آویزان از مو در دستان داوود نشون می‌ده. سرِ حس و حالی شبیه فریاد و ترس از خودش نشون داده.
می‌گن کاراواجو بعد از این که کسی رو در یک دعوا می‌کشه برای مقابله با حس عذاب و گناه این نقاشی رو می‌کشه که در اون سر خودش رو بریده. این ویژگی هنر که با تقلید میاد چیزی بدل از واقعیت رو بازنمایی می‌کنه و در ذهن انسان شبیه به واقعیت تفسیر می‌شه برای من خیلی جالبه. چیزی که توی تراژدی و مبحث کاتارسیس هم می‌بینیم. چیزی که توی عروسک‌های وودو -همونا که بهش سوزن می‌زنن- هم می‌بینیم. خیلی جاها درواقع.
موضوع این نمایش همین مساله بود. مساله گناه، و کسی که می‌خواد این بار گناه رو از روی خودش پاک کنه و آزاد بشه.
فکر می‌کنم این‌ها درواقع یک جور گول زدن ذهن باشن. ما با زبان فکر می‌کنیم، زبان هم نظامیه از نشانه‌ها. پس می‌تونیم با این‌جور بازی‌های تقلیدی و زبانی و درواقع نشانه‌شناسانه، گولش بزنیم و خودمون رو آزاد کنیم.

مبحث جالبیه از منظر روان‌شناسی و دوست دارم درموردش بیشتر بدونم.



نمایشنامه اتاق ورونیکا رو با خیال راحت می‌تونید بخرید و بخونید. بسیار روون و خوش‌ساختار و بدون‌اضافه‌گویی و خوش‌داستان!

***
در آوانگارد، درباره‌ی این کتاب نوشته‌م:
https://www.avangard.ir/blog/بگذار-تا...

[Sarah Far · Rating 4 out of 5]

اثری تحسین شده از آیرا لوین
نویسنده رمان بچه رزماری ( Rosemary baby)

که براساس این رمان، رومن پولانسکی فیلنامه‌ای نوشت و بدین ترتیب فیلمش در اولین‌های ژانر وحشت ساخته شد.
عاشقان فیلم به خوبی می‌دانند که پس از نمایش این فیلم، همسر بارادارِ پولانسکی‌ و چهار مهمان دیگرشان
توسط شیطان پرستان به طرز وحشیانه‌ای به قتل رسید‌ند.

برگردیم به اتاق ورونیکا نمایشنامه‌ای روان‌شناسی – وحشت که هر خواننده ای رو گیج می‌کند. گویی کار آیرا لوین اینگونه بود که با مخاطبش رو امتحان کند و ببینند آنها چه می‌گویند.

این نمایشنامه برای کارگردان و بازیگران تئاتر بسیار پیچیده و عمیق است. اگر بخواهید آن را بازی یا کارگردانی کنید، باید تک‌تک نقش‌های را با توجه به روان آنها بدانید.

ورونیکا دختر روان‌پریشی است که به رغم آنکه مظلوم واقع شده باشد، بسیار خطرناک است.

او خواهرش را به قتل رسانده (که البته در پایان داستان متوجه می‌شوید) و پدر و مادرش برای حفظ آبرویشان، او را داخل اتاقش حبس می‌کنند و هیچ مجازاتی به جز حبس برای او در نظر نمی‌گیرند. اما بعد بعد از مرگ پدر و مادر، زندگی ورونیکا تغییر می کند...

و با این تغییر، شاید بتوان گفت زندگی آدمهایی بی‌خبر از همه‌جا در سال ۱۹۷۳ تغییر می‌کنند.
که در آخر داستان نمی‌دانی دلت برای سوزان بی‌گناه بسوزد یا ورونیکای پریشان؟!
ورونیکا انگار فقط با مرگ دیگران، می‌تواند کمی از عذاب قتل خواهرش به دست خودش را کم کند، اما در آخر داستان، او شخصیتی می‌شود به مانند یکی از مقتولین:

وقتی اون به همه چی اعتراف کرد، وقتی که تو و پسر جلوش رو گرفتین، اون یک‌مرتبه تبدیل شد به من و من در عین حال نبودم؛ و بعد از اینکه مجازات شد، احساس کردم خیلی آزاد خیلی پاکم. انگار که هرگز تو طول زندگیم، یه کار اشتباه اَزم سر نزده

در اینجا به شخصیت روان‌پریش ورونیکا می‌توان
عقده حقارت هم اضافه کرد.

عقده حقارتی که با ۳۵ سال حبس در اتاق و بعد از مرگ پدر و مادر نمایان می‌شود. ( و در اینجا به نظرم شناخت پدر و مادر و دخترش سیسی و پسرشان کنراد و در آخر ورونیکا بسیار لازم است)

آلفرد آدلر، روانشناس اتریشی و شاگرد فروید (که عقده حقارت را عقده_ادیپ نامید) [اشاره به داستان اُدیپ یونان باستان]

معتقد است که انسان با حقارت زاده می‌شود. برای آدلر، حقارت نه تنها بخشی از ذات و هستی انسان است،بلکه عامل تعیین‌کننده در تعریف هویت او نیز قلمداد می‌شود.آدلر پس از آزمایشات بسیار به این نکته پی برد که ۹۵ درصد از مردم،خود را در مقایسه با دیگران بی‌کفایت می‌بینند

شاید بتوان گفت که بعد از این خواندن اتاق ورونیکا، باید نگاهی به خودمان و روانمان بیندازیم.
چگونه است که می‌توان عقده حقارت یا اُدیپ را در درونمان بشناسیم و کنترلش کنیم؟!

[Gypsy · Rating 5 out of 5]

عالی! فقط عالی! و حسرت می‌خورم چرا تئاترشو نرفتم!

[Yegane · Rating 3 out of 5]

ریویو برای اولین کتاب 2020
کودکی و نوجوونیم، خیلی اهل فیلم دیدن نبودم(درستْ شبیه الآن) اما واسم مهم بود همون تعداد فیلم و سریال‌هایی که میبینم جز به جز تو ذهنم ثبت بشه و از اینکه کسی در مورد یک فیلم صحبت کنه و من نتونم اون سکانس فیلم رو دقیق به خاطر بیارم منتفر بودم (وهستم)
اون موقع مردم هنوز پای سریال‌های صدا و سیما می‌نشستن و شب‌ها رو با تلوزیون و فیلم‌هایی که عموماً به صورت سی‌دی بود می‌گذروندن.
احتمالاً رِنجِ سنی همه‌ی افراد گودریدز به سریال و فیلم‌های که آخرش همه چی به خوبی و خوشی تموم میشد قد میده، که البته یهو یک موج اومد و کلاً سبک تمام فیلم و سریال‌ها رو عوض کرد. نوشتم که بگم من همیشه از همه‌ی فیلم و سریال‌های که همه چی‌به خوبی و خوشی تموم میشد بدم میومد چون فکر می‌کردم نمی‌تونم جز به جز تو ذهنم ثبت کنم،در عوض فیلم تلخی مثل مثل میم مادر سکانس به سکانس تو ذهنم ثبت شده‌بود، حتی وقتی شیرینِ فیلم هیس دخترها فریاد نمی‌زنند رو دیدم تهِ تهِ دلم یه حسی می‌گفت کاش اعدام بشه، درسته اذیت میشم اما سال‌ها یادم می‌مونه.
نوشتم که بگم امروز وقتی بعد از دوماه داشتم یک کتاب رو تموم می‌کردم و به صفحه هشتاد و چهار رسیدم با تمام وجود دلم می‌خواست سوزان کرنر یه تنفگ برداره و همه‌ی آدم بدای قصه رو بکشه.
من، همون یگانه‌ی هفت هشت سال قبل هستم اما دلم می‌خواست کتابم به خوبی و خوشی تموم شه چون وقتی به له شدن آدما بین جمعیت فکر می‌کنم حالم بد میشه، وقتی خواهر کوچولویِ هفتْ‌سالم قبل مدرسه میگه نمی‌خوام برم مدرسه می‌ترسم موشک بزنن حالم بد میشه، چون به آدمایی سوختن تو هوا بعد از این همه سال تلاش فکر می‌کنم اشکام میریزه، وقتی تنها اُمیدم رفتن از ایران بود و الآن می‌بینم همه‌ی ایرانیایی که رفتن بیشتر از من نگرانن حالم بدتر و بدتر میشه...
امروز چهارشنبه است و من جمعه هفته گذشته نم��‌دونستم چقدر اتفاق بد و عجیب قراره بیفته، الان هم نمی‌دونم هفته بعد قرار چی بشه ...
پی‌نوشت اول:یه جمله معروف میگه اگه چیزی شما رو نکشه قویترتون میکنه به شدت مخالفم باهاش، من 18 دسامبر 2019 به مدت کمتر از چهل و هشت ساعت یه بیماری سخت رو تجربه کردم و تموم شد اما خیلی ضعیف‌تر از قبل شدم ، مطمئنم برای روحمون هم همین حالته و روز به روز بی‌حوصله‌تر و ضعیف تر میشه.
پی‌نوشت دوم:دو ماه بود لذت تموم کردن کتابی رو تجربه نکرده بودم و فقط کتاب جدید خریدم و شروع کردم اونقدر تعدادشون زیاد شده که دیگه به کتاب‌های در حال خوندن گودریدزم اضافه نمی‌کنم.
پی‌نوشت سوم :اسم یک قطعه موسیقی تو کتاب اومده «مستانه به سوی بوفالو»کنجکاو شدم گوش کنم، لطفا اگه قطعه موسیقی یا نمایش‌نامه‌‌ی زبان اصلی رو دارین اسم اصلی قطعه رو بهم بگین.

پی نوشتی دیگر: (برای یگانه، مرداد 1401)
زتدگی روزی که ریویوم رو نوشتم سخت بود، و هر روز هم سخت تر میشد، کتاب رو که تموم کردم دوست داشتم گوشه خیابون بشینم و از شدت درد و رنجی که دو سال هر روز بیشتر از دیروز بود محو بشم، حتی سخت تر شدنش هم ادامه داشت اما وقتی جلو میری، میبینی یه جایی هست که پیک سختی رو رد کردی و زندگی دوباره آروم و بهتر میشه، الان خیلی هم موافق نوشته هام نیستم، اما خوبیشون اینه که یادم میفته حتی اون روزای خیلی خیلی سخت هم تموم شدن..

[سـارا · Rating 5 out of 5]

محشر محشر! یکی از عالی‌ترین نمایشنامه‌هایی بود که این مدت خوندم. یه ایده عالی با یه پرداخت فوق‌العاده که میخکوبت میکنه 👌🏻

[Sajjad · Rating 5 out of 5]

عجب نمایشنامه‌ای!!!!
روایتی از دست کاری روانی و فروپاشی مرز واقعیت و خیال.

«اتاق ورونیکا» (Veronica’s Room) نمایشنامه‌ای دلهره‌آور و روان‌شناختی از آیرا لوین است که با پیچش‌های داستانی متعدد و تعلیق‌هایی نفس‌گیر، مخاطب را از همان آغاز در چنگ خود می‌گیرد.


خلاصه داستان:
دختری جوان به نام سوزان همراه دوست‌پسرش، لری، با زوجی پیر به نام‌های جان و مورین آشنا می‌شود. آن‌ها ادعا می‌کنند که سوزان شباهت زیادی به دختری به نام ورونیکا دارد که سال‌ها پیش درگذشته است. از او می‌خواهند برای دل‌گرمی دادن به خواهر پیر و در حال مرگ ورونیکا، برای مدتی کوتاه نقش او را بازی کند. سوزان می‌پذیرد، لباس‌های ورونیکا را می‌پوشد و وارد اتاق قدیمی او می‌شود.
اما ناگهان همه‌چیز تغییر می‌کند. زن و مرد پیر هویت خود را انکار می‌کنند و مدعی می‌شوند که سوزان، خودِ ورونیکاست؛ دختری که به بیماری روانی دچار شده و حافظه‌اش را از دست داده است.

تحلیل:
تمام داستان در یک اتاق روایت می‌شود. همین فضای بسته، در کنار ضرب‌آهنگ تند روایت و تعلیق‌های پیاپی، نفس را در سینه مخاطب حبس می‌کند. درست زمانی که فکر می‌کنیم اوضاع به نهایت پیچیدگی رسیده، یک چرخش داستانی جدید از راه می‌رسد و همه‌چیز را تغییر می‌دهد.
در طول نمایشنامه، چنان با ذهن سوزان همراه می‌شویم که مرزی میان ما و او باقی نمی‌ماند. بازی روانی جان و مورین، تحریف واقعیت و فروپاشی تدریجی ذهن سوزان، ما را هم وارد کابوسی می‌کند که در آن تشخیص خیال از واقعیت ممکن نیست.

جمع‌بندی:
«اتاق ورونیکا» نمایشی است تمام‌عیار. با مقدمه‌چینی حساب‌شده، خلق فضایی وهم‌آلود، تعلیق‌های روانی، پلات تویست‌های غافلگیرکننده و پایانی شوکه‌کننده.
در نهایت، حقیقت اصلی پشت داستان آشکار می‌شود و تماشاگر با چرخه‌ای بیمار و بی‌پایان روبه‌رو می‌شود، چرخه ای جنون آمیز و هولناک.

پ.ن: خلاصه که با هر غریبه ای در رستوران و کافه حرف نزنید و خونه‌ش نرید:))))

[Arash Rad · Rating 5 out of 5]

نمایشنامه فوق العاده‌ای بود
من صوتیش رو گوش دادم و این زیبایی کتاب رو به نظرم چند برابر کرده بود. کارگردانی کار به شدت خوب بود و انگار نشستی داری تئاتر رو تماشا میکنی
نمایشنامه ۴ پرده داره خیلی ظاهر ساده‌ای داره اما نقطه قوت داستان ایجاد تعلیق و حس ترس ناگهانیه
این کتاب یه سر و گردن نسبت به شکار مرگ و بوسه‌ای پیش از مرگ بالاتر بود

[Sara · Rating 5 out of 5]

حدود دو ساعت پیش بود که تو‌ کتابخونه دنبال یه کتاب باریک ماریک می‌گشتم که فردا تو جاده بخونمش، همینجوری که داشتم میزاشتمش تو کوله با خودم گفتم حالا بزار یه صفحه‌شو بخونم اگه خوشم نیومد عوضش کنم، حالا صفحه دوم بعد سوم و عه چه جالب شد ... و در نهایت بوووم!!!
کتاب تموم شد و من الان دو تا پای خواب‌رفته و بی‌حس دارم و مغزی فلج و گیج!!!! (حالا چی برای توشه جاده بردارم؟؟)
اولین نمایش‌نامه‌ای بود که می‌خوندم، حقیقتا بسیاااااار از نمایش‌نامه خوانی خوشم اومد!
پ.ن: یه جایی تو مقدمه گفته بود لوین فیلم‌نامه بچه رزماری رو‌ نوشته و من بسیار عاشق این فیلمم! خلاصه که جناب لوین روحت قرین رحمت باد.
پ.ن۲: رکورد سرعت تبدیل کتاب از «در حال خواندن» به « خوانده شده» رو با این کتاب زدم! :)

پایان: بیست و هفتم مردادماه سال ۱۴۰۲

[Leila · Rating 5 out of 5]

نمایشنامه ای سرشار از تعلیق و وحشت که هرچه پیش می‌رود دلهره‌آورتر می‌شود.
با پایانی بسیار غافلگیرکننده.

مهر۹۸

[Mehdi EbrahimZadeh · Rating 4 out of 5]

یه جورایی بی نقص بود، دقیق و حساب شده.
تیکه اولش رو دقیقاً مثل شاتر آیلند اسکورسیزی حدس زدم و برام قابل پیش بینی بود، اما قسمت های بعدی و پایانش عالی بود.
قبلاً تو یکی از ریویوها گفتم، نمایشنامه باید خواننده رو دقیقاً تو موقعیت قرار بده و این نمایشنامه از همه نظر بی نظیره.

[Nercs · Rating 3 out of 5]

اصولاً علاقه‌ای به این ژانر ندارم، ولی «اتاق ورونیکا» رو توی یه نشست خوندم و خیلی هم بهم چسبید. 👌🏽

[Masoud Irannejad · Rating 4 out of 5]

یک نمایشنامه فوق العاده هیجان انگیز ،تاریک و غیر قابل پیش بینی

[Peiman · Rating 5 out of 5]

زن و مرد میانسالی در یک رستوران از زوج جوانی درخواست عجیبی دارند، اینکه برای دقایقی کوتاه دختر جوان نقش دختری مرده رو بازی کنه... میتونم بگم که عالی بود، واقعاً عالی. اتاق ورونیکا یک داستان رازآلود و دلهره‌آور بود که پله پله شما رو با خودش همراه می‌کنه و هر لحظه شاید شما بتونید اندکی از آینده رو حدس بزنید اما قطعا تمام داستان رو نمی‌تونید و این دقیقا بهترین خصیصه‌ی این کتابه.ه

[Carol · Rating 4 out of 5]

Once again, Ira Levin turns on the suspense and sets the creepy stage!

Without giving anything away, all I can say is that VERONICA'S ROOM has the ambiance of 1935 and one hell of a twisted plot as a good deed turns into a living nightmare......in 1973.

Super quick read with a very dark ending. ECK!

[Nilufar Payam · Rating 4 out of 5]

اااا… فعلا مغزم یخ زده روش..
عجب نمایشنامه‌ای بود!!!
بعد میام بیشتر و درست‌تر ازش می‌نویسم.

[KamRun · Rating 3 out of 5]

اتاق ورونیکا دومین اثری از لوین است که به فارسی ترجمه می شود. اولین کتاب ازاین نویسنده "بوسه پیش از مرگ" در سال 1342 توسط انتشارات کیهان در ایران منتشر شده است. از آثار مشهور لوین می توان به "پسر رزماری" و "فرزند رزماری" اشاره کرد. با اقتباس از آثار این نویسنده، فیلم هایی در هالیوود (و یک فیلم نیز در بالیوود) ساخته شده است. اتاق ورونیکا نمایشنامه ای وهمناک و هیجان انگیز است که در فضایی گاتیک در یک عمارت قدیمی اتفاق می افتد.نمایشنامه از دو پرده تشکیل شده که ماجرای پرده اول در سال 1973 و پرده دوم در وهم ساختگی سال 1935 رخ می دهد. دیالوگ ها و لحن به خوبی پرداخته شده و دقت نویسنده در صحنه پردازی و جزئیات داستان نمایش به قدری ست که ممکن است خواننده نیز در میانه ی نمایشنامه فریب وهم حاکم بر آن را خورده و مسخ ورونیکا/ سوزان را بپذیرد و از پیش ��ینی وقایع پایانی آن عاجز شود

[.amir o-o m F · Rating 5 out of 5]

همین الان تموم شد
فوق العاده بود!!!

[Parnian.K · Rating 4 out of 5]

چقدر دلهره‌آور و مالیخولیایی بود. و چقدر غیرمنتظره بود همه چیز. پر از پیچش‌های داستانیِ عجیب.

نمایش صوتیش رو از طاقچه به کارگردانی رضا عمرانی شنیدم. اجراها دلنشین و تأثیرگذار بودن و صداها و قطعات موسیقی هم خیلی هماهنگی داشتن با مود اثر. دوست داشتم در کل. دلم می‌خواد یه روزی روی صحنه ببرمش.

[Astiazh · Rating 5 out of 5]

اتاق ورونیکا یه نمایش نامه پر از معماست،پر از اتفاقات عجیب و شخصیتهایی که هر دم نقاب هاشون رو عوض می کنند و بخشی از ابعاد شخصیتی روان پریششون رو نشون میدن.
داستان خواهر و برادری که دچار جنون هستند و اتفاقات ناگواری رو رقم می زنند و هربار بخشی از شخصیت آن ها برای خواننده آشکار میشه و به سوالی که در ذهنشون پیش میاد پاسخ داده میشه....
توی این نمایشنامه مرز بین خیال و واقعیت رو براحتی نمیشه تشخیص داد و گاهی آدم فکر میکنه جایی رو اشتباه خونده یا حتی جا انداخته...اما این روشی جذاب برای پیش بردن داستان هست و خواننده رو به این شکل به چالش میکشه.و البته که مدام غافلگیر میکنه.
در نهایت می تونم بگم اتاق ورونیکا یه اثر روانشناختی جذاب و منسجم که در پایان شوکه ات میکنه.و بسیار زیبا مفهوم ناخودآگاه رو به نمایش میگذاره.

پ.ن : هر نوعی از ادبیات رو می پسندید این اثر رو از دست ندید.

به تاریخ ۹۹/۸/۹.

[Yeganeh · Rating 5 out of 5]

از اون کتابایی که تا تمومش نکنی آروم نمیگیری😬

[Sana · Rating 4 out of 5]

بشدت توصیه میشه این نمایشنامه 👌🏽

[Mohajerino · Rating 4 out of 5]

برای امتحان عملی هنر خوندم و انگار نیازی بود برای تخلیه خودم .
همونجوری که شخصیت اصلی داستان ،درگیر ماجرایی بهت‌آوره و اتفاقاتی رو رقم‌میزنه برای تخلیه کالبد خودش

⁦⁦

[Amirho3ein · Rating 5 out of 5]

این کتاب خیلی زیاد به چشمم خورده بود ولی هیچوقت نه خلاصشو خونده بودم نه اصلا می‌دونستم نمایشنامه‌ست
به بهانه همخوانیش رفتم سراغش و... انتظار نداشتم یه اثر اینچنین خفن رو اینهمه وقت جلوی چشمم بوده و نرفتم سراغش😱
یک اثر روانشناختی با چهار شخصیت اصلی
روایت جذاب و پرکشش که شاید یکم می‌شد حدس می‌زد اصل جریان چیه ولی بازم اون آخر شوک رو وارد کرد🥲
اگه نمایشنامه نخوندین، قصد نمایشنامه‌خوانی دارین یا اصلا دنبال یه اثر خوب می‌گردین، اتاق ورونیکا شدیدا پیشنهاد می‌شه💯🔥
در نهایت اینم بگم که آیرا لورن، لعنت به ذهن سمی خلاقت😭

[Katayoon · Rating 5 out of 5]

واییییی چقدر مریض بود 😨 امشب خواب ورونیکا رو میبینم

[Arian Fouladiasl · Rating 5 out of 5]

فوق‌العاده، هر چی بگم کم گفتم. سراسر هیجان. حتما کتابای دیگه ای از ایرالوین میخونم.

[Negin · Rating 5 out of 5]

۴.۸
وای خدای من!
خوب بود واقعا.

[Cloudy · Rating 4 out of 5]

Oh wow. :))))))

[Nasrin M · Rating 3 out of 5]

3*