La hauteur des circonstances

by Christos Chomenidis, Χρήστος Α. Χωμενίδης

Salué par Vassilis Vassilikos comme l'écrivain le plus prometteur de sa génération, Christos Choménidis s'en était déjà violemment pris aux valeurs familiales avec Le Jeune Sage , roman picaresque et drolatique. Avec La Hauteur des circonstances , il s'attaque à un autre tabou de l'imaginaire grec : l'armée, plus précisément la marine grecque. Mais encore aux fantasmes militaro-nationalistes du peuple hellène et son rêve de la Grande Grèce.

La recrue Marinos Fakidas, pistonnée par son beau-père, le chef d'état-major Léonidas Véziris, est mutée comme pianiste au quartier général du centre d'instruction de l'île de l'Œuf, dirigé d'une main de fer par le commandant Mathéos Cavalaris, lequel, pris par un délire putschiste galopant, prépare ses hommes au sacrifice suprême et les lance à l'assaut des côtes turques.

A travers les amours contrariés du jeune héros et de la femme du commandant, au gré des aventures de l'apprenti dictateur et de sa minable bande de conquérants en territoire ottoman, le lecteur assiste à une farce guerrière, qui répète de façon grotesque et ambiguë l'histoire moderne de la Grèce. Selon le mot de Kostas Axelos : " Il arrive à la pensée d'être ivre de sang froid. " La Hauteur des circonstances en est la torride et trépidante démomnstration.

256 pages, Paperback

First published March 1, 1997

About the author

Greek: Χρήστος Α. Χωμενίδης.

Reviews

[Dimitrouela · Rating 4 out of 5]

Ε λοιπόν, μετά από την ανάγνωση 4 βιβλίων του, είμαι πλέον σίγουρη. Αγαπώ τη γραφή του Χωμενίδη. Στέκεται πάντα στο ύψος των περιστάσεων.

[Nikos · Rating 3 out of 5]

Ένα ενδιαφέρον μυθιστόρημα που διαβάζεται ευχάριστα, όπως και τα περισσότερα του συγγραφέα.
Δυστυχώς, όπως και σε άλλα έργα του Χωμενίδη (προσωπικά, το έχω παρατηρήσει στη "Φωνή" και στα "Λόγια-Φτερά") υπάρχει μία ενδιαφέρουσα κεντρική ιδέα και ένα πολλά υποσχόμενο ξεκίνημα του βιβλίου, αλλά αυτό ξεθωριάζει από τη μέση και μετά. Το αποτέλεσμα, χωρίς να είναι κακό σου αφήνει μία αίσθηση χαμένης ευκαιρίας.

[DTheoni · Rating 3 out of 5]

Τα πρώτα δύο μέρη τα βρήκα ιδιαίτερα απολαυστικά, γραφή που κυλούσε εύκολα κ ενδιαφέρον θέμα για τον ελληνικό στρατό στην δεκαετία του 90. Η γραφή του Χωμενίδη έχει κάτι το σαρκαστικό που δίνει μια ξεχωριστή οπτική στις καταστάσεις. Τα τελευταία μέρη δυστυχώς δεν μου άρεσαν το ίδιο, η πλοκή ξεφεύγει στο φανταστικό και τα όσα γίνονται είναι πολύ εξωπραγματικά.

[Konstantinos · Rating 3 out of 5]

Ενδιαφέρον αφήγημα σαν ταινία. Μέτριο επίπεδο σε σύγκριση με τα υπόλοιπα βιβλία του από την ίδια χρονική περίοδο. Όπως και να έχει, διαβάζοντας το σου φτιάχνει η διάθεση, ακριβώς σα μια καλή χαζοταινία το από γευμα της Κυριακής.

[Georgia Kapitsaki · Rating 1 out of 5]

Παρακολουθουμε την πορεια του Μαρινου Φωκιδα στο στρατοπεδο στο νησι ΑΥΓΟ και τις ενεργειες του διοικητη Καβαλλαρη. Απογοητευτικο βιβλιο, αν και ξεκιναει σχετικα καλα, το ενδιαφερον ολο και μειωνεται. Καμια συγκριση με το Σοφο παιδι και τη Νικη.