Προαιρετική στάση

by Τίτος Πατρίκιος, Titos Patrikios

MYΣTIKH ZΩH


Σου μίλαγα για τη μυστική ζωή μας

μα εσύ την ήξερες από ξενόγλωσσα βιβλία.

Xρονολογίες, περιστατικά, εξηγήσεις -

μπροστά σε τέτοιες βεβαιότητες

τα μυστικά μου γίνονταν υποθέσεις εργασίας.

Genres: Poetry

40 pages, Paperback

First published January 1, 1981

About the author

Ο Τίτος Πατρίκιος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1928, γιος των ηθοποιών Σπύρου και Λέλας Πατρικίου. Το 1946 ολοκλήρωσε τα γυμνασιακά του μαθήματα στο Βαρβάκειο και γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάστηκε για κάποια χρόνια ως δικηγόρος. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση, στρατευμένος αρχικά στην ΕΠΟΝ και στη συνέχεια στον ΕΛΑΣ. Το 1944 καταδικάστηκε σε θάνατο από συνεργάτες των γερμανών και η εκτέλεσή του ματαιώθηκε την τελευταία στιγμή. Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας εξορίστηκε στη Μακρόνησο (1951-1952) και κατά τη διετία 1952-1953 στον Άη Στράτη, από όπου επέστρεψε στην Αθήνα με άδεια εξορίστου. Από το 1959 ως το 1964 σπούδασε κοινωνιολογία στην Ecole Pratique des Hautes Etudes του Παρισιού και πήρε μέρος σε έρευνες του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικής Έρευνας της Γαλλίας. Επέστρεψε στην Ελλάδα, μετά την επιβολή της δικτατορίας του Παπαδόπουλου όμως, κατέφυγε ξανά στο Παρίσι, όπου πήρε μέρος σε εκδηλώσεις ενάντια στο παράνομο καθεστώς, και εργάστηκε στην έδρα της Unesco στο Παρίσι και στη Fao στη Ρώμη. Στην Ελλάδα επέστρεψε το 1975 και εργάστηκε ως δικηγόρος, κοινωνιολόγος και λογοτεχνικός μεταφραστής. Το 1982 επέστρεψε στη θέση που κατείχε στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών πριν το 1967. Στην Αθήνα εργάστηκε επίσης στο Κέντρο Μαρξιστικών Μελετών. Η πρώτη του εμφάνιση στο χώρο των γραμμάτων...

Reviews

[Marcelle · Rating 3 out of 5]

Ο ΜΕΤΡΗΤΗΣ

Μέσα στ'ατέλειωτα χτυπήματα τις απροσδόκητες ανορθώσεις
πάλι μείναμε χωρίς σπίτι χωρίς φωτιά
με καινούργιους τάφους σπιλωμένων μας συντρόφων
με μάνες που γερνούν περιμένοντας το γυρισμό μας
παιδιά που μεγαλώνουν δίχως να μας γνωρίσουν
ή το πολύ από φωτογραφίες όπως εμείς γνωρίσαμε
τους πεθαμένους μας παππούδες.
Και καταγράφει ο μετρητής το ανάποδο λογάριασμα.

(Οκτώβρης '67)

[Irini Gergianaki · Rating 4 out of 5]

"Πώς άλλο πια να ζεις ανάμεσα σ'ανθρώπους
που πέθαναν πριν την ώρα τους;
Πως άλλο πια να περιμένεις με νεκρούς που αρνιούνται ότι κάποτε είχαν ζήσει;

[ιφιγένεια παπούλη · Rating 4 out of 5]

(μια ποιητική συλλογή σε μια περίοδο που για κάποιο λόγο δεν μπορώ να συγκεντρωθώ για να διαβάσω τίποτα...)

το υγρό

πλήρες μες στη ρευστή του ύπαρξη /
δεν καταδεχόταν κάπου να κρυσταλλωθεί. / κι έπαιρνε το σχήμα των δοχείων που περιφρονούσε /και που διαδοχικά το δέχονταν.

*το πόσο αγαπώ τα γραπτά του πατρίκιου δεν περιγράφεται.

[ζανλίκ · Rating 4 out of 5]

Μέσα στους δρόμους σκορπίστηκε η ζωή μας
μέσα στο πλήθος ξαναφτιάχνεται η ζωή μας.
//
η πρώτη μου "ολοκληρωμένη" επαφή με τον Πατρίκιο

[Nena · Rating 5 out of 5]

Η συλλογή “Προαιρετική στάση” σου αφήνει μια επίγευση πληρότητας. Σαν πάζλ δένουν όλα μεταξύ τους. Η ζωή στην ανατολή και τη δύση της, οι άνθρωποι, τα τοπία μέσα από ποιήματα μικρά και συνάμα ουσιώδη,τόσο αρμονικά, τόσο σύγχρονα κι ας γράφτηκαν σε μια άλλη εποχή. Ακολουθώντας τις ημερομηνίες, καθώς κυλούσαν οι σελίδες ήταν σαν να ταξίδευα στον χρόνο. Κρατάω στα χέρια μου ένα αντίτυπο από τις εκδόσεις Γνώση, και τολμώ να πω ότι από τις σημειώσεις στο τέλος κάτι έμαθα και σήμερα , νιώθω αγαλλίαση και ευγνωμοσύνη. ♡ ♡ ♡
Υπέρτατος Τίτος Πατρίκιος ❤️