What do you think?
Rate this book
A República de Platão - Recontada Por Alain Badiou
Para dar vida nova ao mais famoso e mais influente dos diálogos de Platão - A República, escrito no séc. IV a.C. , o filósofo francês Alain Badiou praticamente inventa um gênero literário. Ao retraduzir a obra e adaptá-la aos nossos tempos, restaura a universalidade do texto grego e produz algo além do comentário crítico. O autor removeu todas as alusões específicas à sociedade grega antiga e ampliou o leque de referências culturais, aproximando sua temática de questões contemporâneas e universais, e de autores como Samuel Beckett, Fernando Pessoa, Freud, Rousseau e Kant, entre outros.
384 pages, Board book
First published January 4, 2012
56 people are currently reading
861 people want to read
About the author
Alain Badiou
368 books1,015 followersAlain Badiou, Ph.D., born in Rabat, Morocco in 1937, holds the Rene Descartes Chair at the European Graduate School EGS. Alain Badiou was a student at the École Normale Supérieure in the 1950s. He taught at the University of Paris VIII (Vincennes-Saint Denis) from 1969 until 1999, when he returned to ENS as the Chair of the philosophy department. He continues to teach a popular seminar at the Collège International de Philosophie, on topics ranging from the great 'antiphilosophers' (Saint-Paul, Nietzsche, Wittgenstein, Lacan) to the major conceptual innovations of the twentieth century. Much of Badiou's life has been shaped by his dedication to the consequences of the May 1968 revolt in Paris. Long a leading member of Union des jeunesses communistes de France (marxistes-léninistes), he remains with Sylvain Lazarus and Natacha Michel at the center of L'Organisation Politique, a post-party organization concerned with direct popular intervention in a wide range of issues (including immigration, labor, and housing). He is the author of several successful novels and plays as well as more than a dozen philosophical works.
Trained as a mathematician, Alain Badiou is one of the most original French philosophers today. Influenced by Plato, Georg Wilhelm Friedrich Hegel, Jacques Lacan and Gilles Deleuze, he is an outspoken critic of both the analytic as well as the postmodern schools of thoughts. His philosophy seeks to expose and make sense of the potential of radical innovation (revolution, invention, transfiguration) in every situation.
Trained as a mathematician, Alain Badiou is one of the most original French philosophers today. Influenced by Plato, Georg Wilhelm Friedrich Hegel, Jacques Lacan and Gilles Deleuze, he is an outspoken critic of both the analytic as well as the postmodern schools of thoughts. His philosophy seeks to expose and make sense of the potential of radical innovation (revolution, invention, transfiguration) in every situation.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 23 of 23 reviews
April 10, 2016
"Adaletsiz insan da eğer sahiden adaletsiz olmak istiyorsa,devamlı işlediği adaletsizlikleri büyük bir sır perdesiyle örtmelidir. Adaletsizlerin en fenası yakalananıdır! Zira adaletsizliğin en üst mertebesi, adil olmadığınız zaman bile adil görünmektir. Mükemmel adaletsize, en ufak bir parçasını ortadan kaldırmadan, adaletsizliğin bu mükemmel biçimini atfedelim. Diyelim ki en adaletsiz olduğu anda genel kanaat ona dünya adalet şampiyonu ünvanını versin! Ve alçakça entrikalarında ola ki yanlış yola girerse, durumu düzeltme becerisi olsun. Mesela adaletsizliklerinden biri bariz bir şekilde ortaya çıkarsa, aldatıcı belagatiyle kalabalıkları haklı olduğuna ikna etmeyi ve durumu kendi lehine çevirmeyi bilir. Hatta kavga etmek gerekirse cesareti ve dayanıklılığıyla; suçlamaları çarpıtıp örtbas etmek gerekirse suç ortakları ve parasıyla işin içinden çıkar."
"Para ve metanın baştan çıkarması, bir Özneyi erdemlerinden yoksun, çıplak ve yalnız bırakacak güce sahiptir. Burada Eleusis sırlarının tersi söz konusudur: Bu şekilde "arındırılmış" olan Özne yararsız bir küstahlıkla , otoriter bir anarşiyle, cimri bir savurganlıkla , vasat bir utanmazlıkla doldurulur ağzına kadar. Bütün bu muhteşem tavırlar başlarında taçlarıyla uğursuz bir kortejin ortasında ilerlerler, kortejde radyolardaki en son hit şarkılar - sanki yer yerinden oynuyormuş gibi - "bum bum bum" diye vuran baslar eşliğinde çalınır. İsimler nesneleri değiştirir. Sizin o küçük şahsınızın dışında kalan her şeyin küçümsenmesine "insan öznesinin özerkliği" adı verilir. Kolektif hayatla ilgili bütün ilkelerden kurtulmuş olmaya "bireysel özgürlük" denir. En vahşi kariyerizm "sosyal başarı" gibi uysal bir ad alır. İşçileri, mavi yakalı çalışanları, köylüleri az da olsa dert etmek "popülizm" diye yaftalanır. Akıl almaz eşitlikleri, herkesin herkesle rekabetini ve polisin en yoksullara uyguladığı baskıyı savunmak "gerçekliklerden hareket etme cesareti" diye adlandırılırç Bu hayat mektebinde bir genç, içinde yetiştiği zorunlu arzuların dünyasından (çok sınırlıdır şüphesiz), - insan düşüncesinin zamanın şafağından bu yana fethettiği evrensel hakikatleri uğrunda bir çırpıda feda etmeye hazır olduğu - baş döndürücü ama yararsız arzuların dünyasına hızla geçiş yapar."
"... Kimilerini satın alıp kimilerini yok ederek düşman ilan ettiklerinin defterini dürdükten ve bu konuda kafası rahatladıktan sonra, savaştan dem vurmaya başlar. Çünkü bilir ki savaş olursa halk lidere itaat etmeyi kabul eder. Ayrıca bilir ki savaş yüksek vergiler gerektirdiğinden yoksullaşan yurttaşlar her gün hayatta kalma mücadelesi verir, kendisine karşı komplo kurmaya enerji ve zamanları olmaz.
(...)
Kendisinin mutlak iktidarına tahammül edemeyecek bazı aydın kafaların kaldığından şüphe ediyorsa, savaş onları yok etmek için iyi bir bahanedir: Sür cepheye, hem de zerre kadar yaşama şansları olmayan cephe hangisiyse ona; olmadı ver düşmanın eline. Bu tür nedenlerden dolayı diktatörlerin savaşa ihtiyacı vardır."
"Baskıyı sürekli artıracaktır. Yakın çevresinde, iktidar basamaklarını çıkmasını sağlamış insanlardan birkaçı düşüncelerini kendi aralarında, hatta tiranın yüzüne karşı söyleyecektir elbette. İçlerinde en cesur olanlar güttüğü siyaseti açıktan açığa eleştirecektir. O zaman, önemli kararlarda tekelini korumak istiyorsa, bu kişileri ortadan kaldırması gerekecektir. Sonunda, ne kendi saflarında ne de düşmanlarının saflarında güçlü kişilikler kalacaktır. Vasat ve silik tipler hüküm sürmeye başlayacaktır:"
(...)
"Bu koşullarda yurttaşları ondan ne kadar nefret ederse , emrine amade olan kalabalık ve sadık bir polise o kadar çok ihtiyaç duyar."
"Para ve metanın baştan çıkarması, bir Özneyi erdemlerinden yoksun, çıplak ve yalnız bırakacak güce sahiptir. Burada Eleusis sırlarının tersi söz konusudur: Bu şekilde "arındırılmış" olan Özne yararsız bir küstahlıkla , otoriter bir anarşiyle, cimri bir savurganlıkla , vasat bir utanmazlıkla doldurulur ağzına kadar. Bütün bu muhteşem tavırlar başlarında taçlarıyla uğursuz bir kortejin ortasında ilerlerler, kortejde radyolardaki en son hit şarkılar - sanki yer yerinden oynuyormuş gibi - "bum bum bum" diye vuran baslar eşliğinde çalınır. İsimler nesneleri değiştirir. Sizin o küçük şahsınızın dışında kalan her şeyin küçümsenmesine "insan öznesinin özerkliği" adı verilir. Kolektif hayatla ilgili bütün ilkelerden kurtulmuş olmaya "bireysel özgürlük" denir. En vahşi kariyerizm "sosyal başarı" gibi uysal bir ad alır. İşçileri, mavi yakalı çalışanları, köylüleri az da olsa dert etmek "popülizm" diye yaftalanır. Akıl almaz eşitlikleri, herkesin herkesle rekabetini ve polisin en yoksullara uyguladığı baskıyı savunmak "gerçekliklerden hareket etme cesareti" diye adlandırılırç Bu hayat mektebinde bir genç, içinde yetiştiği zorunlu arzuların dünyasından (çok sınırlıdır şüphesiz), - insan düşüncesinin zamanın şafağından bu yana fethettiği evrensel hakikatleri uğrunda bir çırpıda feda etmeye hazır olduğu - baş döndürücü ama yararsız arzuların dünyasına hızla geçiş yapar."
"... Kimilerini satın alıp kimilerini yok ederek düşman ilan ettiklerinin defterini dürdükten ve bu konuda kafası rahatladıktan sonra, savaştan dem vurmaya başlar. Çünkü bilir ki savaş olursa halk lidere itaat etmeyi kabul eder. Ayrıca bilir ki savaş yüksek vergiler gerektirdiğinden yoksullaşan yurttaşlar her gün hayatta kalma mücadelesi verir, kendisine karşı komplo kurmaya enerji ve zamanları olmaz.
(...)
Kendisinin mutlak iktidarına tahammül edemeyecek bazı aydın kafaların kaldığından şüphe ediyorsa, savaş onları yok etmek için iyi bir bahanedir: Sür cepheye, hem de zerre kadar yaşama şansları olmayan cephe hangisiyse ona; olmadı ver düşmanın eline. Bu tür nedenlerden dolayı diktatörlerin savaşa ihtiyacı vardır."
"Baskıyı sürekli artıracaktır. Yakın çevresinde, iktidar basamaklarını çıkmasını sağlamış insanlardan birkaçı düşüncelerini kendi aralarında, hatta tiranın yüzüne karşı söyleyecektir elbette. İçlerinde en cesur olanlar güttüğü siyaseti açıktan açığa eleştirecektir. O zaman, önemli kararlarda tekelini korumak istiyorsa, bu kişileri ortadan kaldırması gerekecektir. Sonunda, ne kendi saflarında ne de düşmanlarının saflarında güçlü kişilikler kalacaktır. Vasat ve silik tipler hüküm sürmeye başlayacaktır:"
(...)
"Bu koşullarda yurttaşları ondan ne kadar nefret ederse , emrine amade olan kalabalık ve sadık bir polise o kadar çok ihtiyaç duyar."
January 2, 2025
Selon moi il y a deux conditions pour apprécier pleinement ce livre : connaître la République de Platon et être communiste. Si vous ne connaissez pas la République, l'originale, vous passerez à côté de la réécriture de Badiou, ou du moins vous ne pourrez pas repérer ce qui change et ce qui ne change pas. Si vous n'êtes pas communiste, alors ce livre n'aura simplement aucun intérêt pour vous.
Le projet de Badiou est ambitieux et étrange : sa version de la République est d'abord une nouvelle traduction intégrale du livre de Platon, mais c'est aussi une réécriture. En fin de compte, Badiou modifie assez peu de chose, de sorte que si vous connaissez l'original, vous reconnaîtrez facilement chaque passage de la République. Tous les arguments sont là, et sont donnés dans le même ordre. La réécriture de Badiou modifie plusieurs choses, mais il y a selon moi deux différences principales.
D'abord, Badiou modifie le rôle des deux interlocuteurs de Socrate (Glaucon et Adimante). Chez Badiou, Glaucon devient Glauque : c'est un disciple zélé de Socrate, qui aime jouer avec la logique mais qui est est l'admiration de son maître, il ne discute pas ses idées mais cherche des précision. Adimande devient Amantha, une jeune femme qui a du caractère et qui cherche à pousser Socrate dans ses retranchements. Ces modifications rendent le dialogue de Badiou beaucoup plus rythmé et vivant que celui de Platon: enfin les interlocuteurs de Socrate ont du répondant.
Ensuite, le régime idéal décrit dans la République, qui chez Platon est une aristocratie, est chez Badiou le communisme. Le dialogue devient donc la description de la cité idéale communiste. A cette occasion, certains points de la doctrine de Platon sont modifiés, mais l'essentiel est conservé.
On peut donc voir le projet de Badiou comme une sorte d'actualisation de la République de Platon. Les arguments anciens rejoignent des références et des préoccupations contemporaines, mais cela est surtout l'occasion de constater que la République n'a pas tant vieillit que cela sur le fond. Les faux démocrates, les oligarques et les tyrans existent toujours, et l'humanité nouvelle des philosophes n'est pas encore advenue. On retrouve chez Platon comme chez Badiou cet espoir doux amer du règne de la philosophie : les obstacles sont gigantesques mais nous devons nous atteler à la tâche. Badiou actualise et donc renouvelle cet espoir, en le mettant sous la conduite de l'idéal communiste. Y arriverons-nous ? Platon et Badiou partagent ce pessimisme de la raison et cet optimisme de la volonté.
Le projet de Badiou est ambitieux et étrange : sa version de la République est d'abord une nouvelle traduction intégrale du livre de Platon, mais c'est aussi une réécriture. En fin de compte, Badiou modifie assez peu de chose, de sorte que si vous connaissez l'original, vous reconnaîtrez facilement chaque passage de la République. Tous les arguments sont là, et sont donnés dans le même ordre. La réécriture de Badiou modifie plusieurs choses, mais il y a selon moi deux différences principales.
D'abord, Badiou modifie le rôle des deux interlocuteurs de Socrate (Glaucon et Adimante). Chez Badiou, Glaucon devient Glauque : c'est un disciple zélé de Socrate, qui aime jouer avec la logique mais qui est est l'admiration de son maître, il ne discute pas ses idées mais cherche des précision. Adimande devient Amantha, une jeune femme qui a du caractère et qui cherche à pousser Socrate dans ses retranchements. Ces modifications rendent le dialogue de Badiou beaucoup plus rythmé et vivant que celui de Platon: enfin les interlocuteurs de Socrate ont du répondant.
Ensuite, le régime idéal décrit dans la République, qui chez Platon est une aristocratie, est chez Badiou le communisme. Le dialogue devient donc la description de la cité idéale communiste. A cette occasion, certains points de la doctrine de Platon sont modifiés, mais l'essentiel est conservé.
On peut donc voir le projet de Badiou comme une sorte d'actualisation de la République de Platon. Les arguments anciens rejoignent des références et des préoccupations contemporaines, mais cela est surtout l'occasion de constater que la République n'a pas tant vieillit que cela sur le fond. Les faux démocrates, les oligarques et les tyrans existent toujours, et l'humanité nouvelle des philosophes n'est pas encore advenue. On retrouve chez Platon comme chez Badiou cet espoir doux amer du règne de la philosophie : les obstacles sont gigantesques mais nous devons nous atteler à la tâche. Badiou actualise et donc renouvelle cet espoir, en le mettant sous la conduite de l'idéal communiste. Y arriverons-nous ? Platon et Badiou partagent ce pessimisme de la raison et cet optimisme de la volonté.
February 21, 2020
A good read if you wanna encourage censorship, he has a few good points tho
February 24, 2019
What a delight! Badiou hypertranslating Plato? I left it on my shelf for a couple years. Why? It’s very fun, and deepens my appreciation for both Plato and Badiou. Should have read it sooner.
It’s very irreverent and of-the-moment. Unstuck in time. And the substitution of a young woman for one of Plato’s main characters elevates things considerably. He also refuses to leave Socrates’ interlocutors as mere clueless yes-persons.
It’s very irreverent and of-the-moment. Unstuck in time. And the substitution of a young woman for one of Plato’s main characters elevates things considerably. He also refuses to leave Socrates’ interlocutors as mere clueless yes-persons.
January 7, 2020
Because of today's dazed and confused world, that's the true time to speak loudly those kind of things depicted in this book. Justice, Morality, Political systems, Happiness, being Subject and etc. A star was lost for relying on Other in Justice topics (especially last chapter). Justice should not be justified in any spiritual ground, it has to function just for being in this meaningless place (probably Flusser would agree).
August 30, 2022
Changed from 2 to 3 stars. Was I exaggerating because of my disappointment? I guess. Yes, some of the takes are illuminating, but the text as a whole measures the *needless* distance from actual Plato that AB sometimes feels the need to take.
June 8, 2022
A strange work, modernized and shamelessly revised with Badiou's own unorthodox philosophical orientation, but one that I suspect would be deeply productive to read next to the original if one was interested in really grasping the dimensions of Badiou's relation to Plato. I didn't hate it.
March 4, 2013
Made me dislike Badiou and Plato even more than I used to, no mean feat.
January 27, 2020
I have a friend who is married to a philosophy professor. One day at a party he's like "You know what the trouble with you therapists is?" Well, this question piqued my interest, let me tell you. "What?" I replied. I don't remember what he said, but he told me I should read more philosophy if I want to feel qualified doing therapy with people. I think that was the basic gist. And I suppose it makes sense. If you're a therapist, you probably have a working philosophy of what makes people happy, and whether or not you're conscious of it, you apply this philosophy every day to the lives of others. Sounds dangerous, right? In grad school they do warn you about taking things on piecemeal, about not really having a coherent philosophy of human happiness. It helps you be less reactionary, it helps you see the bigger picture, and it helps you clarify your priorities. The most dangerous thing being having strong priorities that you aren't even aware of.
So back to this guy. I said OK I will try to read philosophy, what should I start with. He said this book. So I got this one on audiobook thinking I would be able to listen while I walk the dog, drive to work, etc. That made for some DRY dog walks let me tell you. The book was interesting though, some parts more than others. DID YOU KNOW that the basic beliefs behind much of Christianity (Godhead, virtues, etc) as it evolved in the late Roman and beyond has its roots in Platonic philosophy? It's true. So that's interesting. It was laborious to get through but worth listening to. The commentary was helpful as well. So at the next party I can tell the professor I totally read Plato and am now qualified to be a therapist. Rock on!
So back to this guy. I said OK I will try to read philosophy, what should I start with. He said this book. So I got this one on audiobook thinking I would be able to listen while I walk the dog, drive to work, etc. That made for some DRY dog walks let me tell you. The book was interesting though, some parts more than others. DID YOU KNOW that the basic beliefs behind much of Christianity (Godhead, virtues, etc) as it evolved in the late Roman and beyond has its roots in Platonic philosophy? It's true. So that's interesting. It was laborious to get through but worth listening to. The commentary was helpful as well. So at the next party I can tell the professor I totally read Plato and am now qualified to be a therapist. Rock on!
May 26, 2024
Ho molto apprezzato questa lettura, sia per la rivisitazione moderna di Platone, sia per l'introduzione del personaggio di Amantea, la quale aggiungeva molto ritmo ai dialoghi ed agli slanci umoristici presenti nell'opera. È stato interessante vedere il filosofo greco riadattato in questo modo, pur essendoci, a mio parere, alcune forzature qua e là che stonavano leggermente con l'opera in sé. C'erano anche alcuni passi leggermente volgari che non ho trovato necessari. Lo consiglio a tutti gli appassionati di Platone e di filosofia
October 18, 2017
If nothing else, it was an enjoyable re-read of Plato's Republic. The nod to the 'communist idea' and critique of democracy in this text was also interesting.
"In any case, Socrates resumed, the truth is that, in this sort of democracy, as our good old Marx said, all the relations of authority have been dissolved 'in the icy waters of egotistical calculation.'"
"In any case, Socrates resumed, the truth is that, in this sort of democracy, as our good old Marx said, all the relations of authority have been dissolved 'in the icy waters of egotistical calculation.'"
July 16, 2018
Para dias frios...para entender o caos...para pensar no mundo...recomendo esse belo texto do marroquino Alain Badiou recontando o clássico da filosofia em termos atuais. Vale a empreitada a cada linha. #zahar #platão #socrates #filosofia
November 11, 2022
Letto per comprendere meglio il concetto di Stato Ideale secondo Platone.
Nonostante io non sia d'accordo su tutto quello che pensa i discorsi sono stati interessanti da leggere, un po' difficili soprattutto per il lessico. Ma è una che mi aspettavo essendo dell'Avanti Cristo...
Nonostante io non sia d'accordo su tutto quello che pensa i discorsi sono stati interessanti da leggere, un po' difficili soprattutto per il lessico. Ma è una che mi aspettavo essendo dell'Avanti Cristo...
October 21, 2025
I wanted to read this book so bad for a couple of months what it's about, but it's a philosophy book all in dialogue form from a third-person omniscient view. The book stays on the same subject for way too long in my opinion. its a good book and im enjoying it, it just drags on.
February 18, 2018
A super text , that make sense, the ideas of meritocracy and gender equality are well establish by Plato and very much applicable today
April 9, 2020
Beautiful food for thought
Read
December 21, 2020foi um dos melhores amigos esse semestre
March 11, 2022
A must read
June 5, 2020
Magical casket of timeless meditations on political utopias.
April 25, 2015
This is a terrific revisioning of a great classic, beautifully rendered by a fine philosopher who has significantly reworked the meaning of "dialectic" in a way that is both faithful (as Zizek says) and fresh. For Platonists who have long loved the allegorical connection between the figure of the sun and the form of the good, Badiou offers up a compelling re-reading of the simile of the line which should now be routinely anthologized next to the classic passage. An important question: 'Plato v Marx?' finds in this book an answer of synthetic harmony.
June 15, 2013
Going to the bookshop around the corner and reading a few pages when i have time. It is special, it is a uniqe book, which i will buy on the end, but have not decide if i should have the french version. But this translation is very special. So is my bookshop.
February 15, 2013
Oeuvre d'art magistrale, pierre d'assise de la philosophie. La République a tout, et elle en a inspiré plus d'un. Un incontournable.
Want to read
May 10, 2013Badiou rewriting Plato to critique the modern Subject? I'm interested. I just hope it's funny.
Displaying 1 - 23 of 23 reviews