What do you think?
Rate this book
მოთხრობები ბავშვებისთვის
შვეიცარიელი მწერლის, პეტერ ბიქსელის ამ წიგნში შეხვდებით უცნაურ პერსონაჟებს; გაიცნობთ, მაგალითად, გამომგონებელს, რომელიც თავიდან იგონებს უკვე არსებულ საგნებს; ურწმუნო თომას, რომელიც გადაწყვეტს შეამოწმოს, მართლაც მრგვალია თუ არა ჩვენი პლანეტა; კაცს, რომელსაც სურს, ისეთი რამ იცოდეს, რაც დედამიწის ზურგზე სხვას არავის ეცოდინება და ამიტომ ითვლის და იმახსოვრებს შენობებში კიბის საფეხურების რაოდენობას...
ქართულ ენაზე ბიქსელის პროზა წიგნად პირველად გამოდის, თუმცა მისი ცალკეული მოთხრობების თარგმანები არაერთხელ გამოქვეყნებულა პერიოდულ პრესაში, ხოლო რამდენიმე მოთხრობა შევიდა როსტომ ჩხეიძის რედაქტორობით 2009 წელს გამოცემულ კრებულში „ამერიკა არ არსებობს. გერმანული გროტესკის მცირე ანთოლოგია“.
გერმანულიდან თარგმნეს დავით კაკაბაძემ და ნანა შენგელაიამ
ქართულ ენაზე ბიქსელის პროზა წიგნად პირველად გამოდის, თუმცა მისი ცალკეული მოთხრობების თარგმანები არაერთხელ გამოქვეყნებულა პერიოდულ პრესაში, ხოლო რამდენიმე მოთხრობა შევიდა როსტომ ჩხეიძის რედაქტორობით 2009 წელს გამოცემულ კრებულში „ამერიკა არ არსებობს. გერმანული გროტესკის მცირე ანთოლოგია“.
გერმანულიდან თარგმნეს დავით კაკაბაძემ და ნანა შენგელაიამ
98 pages, Paperback
First published January 1, 1969
29 people are currently reading
504 people want to read
About the author
Peter Bichsel
87 books55 followersPeter Bichsel was a popular Swiss writer and journalist representing modern German literature. He was a member of the Gruppe Olten.
Bichsel was born in 1935 in Lucerne, Switzerland, the son of manual labourers. Shortly after he was born, the Bichsels moved to Olten, also in Switzerland. After finishing school, he became an elementary school teacher, a job he held until 1968. From 1974 to 1981 he was the personal advisor and speech writer of Willy Ritschard, a member of the Swiss Federal Council. Between 1972 and 1989 he made his mark as a "writer in residence" and a guest lecturer at American universities. Bichsel lived on the outskirts of Solothurn for several decades.
He started publishing short lyric works in newspapers. In 1960, he got his first success in prose as a private printer. In the winter of 1963–1964, he took part in a writing course in prose taught by Walter Höllerer.
One of his first and best-known works is And Really Frau Blum Would Very Much Like to Meet the Milkman. Published only in a modest edition in 1964, the book was quickly sold out. The reason was an enthusiastic review by Marcel Reich-Ranicki. Just as successful, Children's Stories, intended for adults, is written in the form of droll tales for children. Both books were translated from German by the English poet Michael Hamburger. A theme of Bichsel's works for younger readers is the stubborn desire of children to take words literally and wreak havoc on the world of communicated ideas. In the early 1970s and 1980s, Bichsel's journalistic work pushed his literary work mainly into the background. Only Der Busant (1985) and Warten in Baden-Baden appeared again with the Bichsel style that was so familiar to German readers. Peter Bichsel gave up being a professional teacher early in his lifetime, later he continued to teach his readers that the drudgery and banality of life are of our own making. He used often a simple sentence structure 'subject-predicate-object' and was a passionate observer of Switzerland.
In 1981, he was a member of the jury at the 31st Berlin International Film Festival.
Peter Bichsel's estate is archived in the Swiss Literary Archives in Bern.
Bichsel was born in 1935 in Lucerne, Switzerland, the son of manual labourers. Shortly after he was born, the Bichsels moved to Olten, also in Switzerland. After finishing school, he became an elementary school teacher, a job he held until 1968. From 1974 to 1981 he was the personal advisor and speech writer of Willy Ritschard, a member of the Swiss Federal Council. Between 1972 and 1989 he made his mark as a "writer in residence" and a guest lecturer at American universities. Bichsel lived on the outskirts of Solothurn for several decades.
He started publishing short lyric works in newspapers. In 1960, he got his first success in prose as a private printer. In the winter of 1963–1964, he took part in a writing course in prose taught by Walter Höllerer.
One of his first and best-known works is And Really Frau Blum Would Very Much Like to Meet the Milkman. Published only in a modest edition in 1964, the book was quickly sold out. The reason was an enthusiastic review by Marcel Reich-Ranicki. Just as successful, Children's Stories, intended for adults, is written in the form of droll tales for children. Both books were translated from German by the English poet Michael Hamburger. A theme of Bichsel's works for younger readers is the stubborn desire of children to take words literally and wreak havoc on the world of communicated ideas. In the early 1970s and 1980s, Bichsel's journalistic work pushed his literary work mainly into the background. Only Der Busant (1985) and Warten in Baden-Baden appeared again with the Bichsel style that was so familiar to German readers. Peter Bichsel gave up being a professional teacher early in his lifetime, later he continued to teach his readers that the drudgery and banality of life are of our own making. He used often a simple sentence structure 'subject-predicate-object' and was a passionate observer of Switzerland.
In 1981, he was a member of the jury at the 31st Berlin International Film Festival.
Peter Bichsel's estate is archived in the Swiss Literary Archives in Bern.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 73 reviews
November 6, 2018
Sitzt du bequem? Then I'll begin…. The stories in this charming collection are written in the style of children's fables – which is fortunate for me, since my reading level in German is approximately that of a slow ten-year-old. (I was alarmed here to encounter the word Kranschiffwagenzieherkleiderwagenzieher, meaning ‘the person who pulls the wagon which is carrying the clothes of the person pulling the wagon that holds the boat that carries the crane’.) At any rate, the content is for all ages, and Swiss author Peter Bichsel uses the register very cleverly as a way of asking deceptively complex questions.
The characters in these tales are all fretting about knowledge – what they know, and how they know what they know. In one, a man sets off to walk around the world, just to prove that he will in fact end up back where he started; in another, a boy named Columbus invents a country called ‘America’, and is baffled when explorers promptly go out and find it – he can never be sure, afterwards, if the people who say they've been there are making it up or not.
Throughout, there is a Wittgensteinian sense of how shaky language is as a basis for knowing things. A character in one story gradually replaces every word in his vocabulary with his mysterious uncle's name, ‘Jodok’. Elsewhere, a man starts to swap words around: he calls a bed a picture, a man a foot, freezing he calls looking, standing he calls browsing, and so on, so that a description of his morning routine begins:
This is somewhat reminiscent of the obscure Tom Stoppard play Dogg's Hamlet, which was also based on a thought experiment in Wittgenstein. But you don't need any philosophical background to enjoy these bite-sized little brain-scramblers – they're good clean epistomological fun for kids of all ages.
The characters in these tales are all fretting about knowledge – what they know, and how they know what they know. In one, a man sets off to walk around the world, just to prove that he will in fact end up back where he started; in another, a boy named Columbus invents a country called ‘America’, and is baffled when explorers promptly go out and find it – he can never be sure, afterwards, if the people who say they've been there are making it up or not.
Throughout, there is a Wittgensteinian sense of how shaky language is as a basis for knowing things. A character in one story gradually replaces every word in his vocabulary with his mysterious uncle's name, ‘Jodok’. Elsewhere, a man starts to swap words around: he calls a bed a picture, a man a foot, freezing he calls looking, standing he calls browsing, and so on, so that a description of his morning routine begins:
Am Mann blieb der alte Fuß lange im Bild läuten, um neun stellte das Fotoalbum, der Fuß fror auf und blätterte sich auf den Schrank, damit er nicht an die Morgen schaute.
In the man, the old foot rang in picture for a long time; at nine o'clock the photograph album put, and the foot froze up and browsed on the fridge so his mornings wouldn't look.
This is somewhat reminiscent of the obscure Tom Stoppard play Dogg's Hamlet, which was also based on a thought experiment in Wittgenstein. But you don't need any philosophical background to enjoy these bite-sized little brain-scramblers – they're good clean epistomological fun for kids of all ages.
October 9, 2023
سومین مواجه با داستان های آلمانی
این بار داستان های کوتاه کودکان
تجربهخوبی بود. نثر روانی داشت اما در عین حال داستان ها عمیق بودن. میشد ردپایی از نظریه ارجاعی و نظریه خوشهای سِرل هم توشون پیدا کرد:)
این بار داستان های کوتاه کودکان
تجربهخوبی بود. نثر روانی داشت اما در عین حال داستان ها عمیق بودن. میشد ردپایی از نظریه ارجاعی و نظریه خوشهای سِرل هم توشون پیدا کرد:)
December 17, 2020
“บางทีการเป็นผู้ใหญ่อาจหมายถึง การมีชีวิตอยู่กับคำตอบต่างๆ ที่มีอยู่โดยไม่ตั้งคำถาม มีคำตอบโดยไม่ต้องมีคำถาม คนที่ชอบถามคือศัตรูของคำตอบที่มีอยู่”
“เด็กๆ สามารถใช้ชีวิตด้วยการตั้งคำถาม ผู้ใหญ่ใช้ชีวิตอย่างมีคำตอบ”
.
เพราะงั้นผู้ใหญ่ในเรื่องนี้ส่วนใหญ่ก็เหมือนเด็กเลยค่ะ มีแต่คำถามแปลกๆ เต็มไปหมด อ่านแล้วปวดหัวมาก เพราะคิดว่าเราแก่ไปต้องเหมือนคนแก่ในเรื่องสั้นพวกนี้แน่ๆ ไม่คนใดก็คนหนึ่งชัวร์ (ฮ่าๆๆๆ) โดยเฉพาะเรื่องสั้น “โต๊ะก็คือโต๊ะ” ที่สำหรับเราปสด.มากที่สุด (และชอบที่สุด) เพราะมีความใกล้เคียงว่าแก่ไปชั้นต้องเป็นแบบนี้ชัวร์ๆ (ตอนนี้ก็กำลังจะเป็น แต่ยังไม่ถึงขั้นเปลี่ยนชื่อสิ่งของต่าง”
ในเรื่องโต๊ะก็คือโต๊ะ มีชายชราหนึ่งนายเหนื่อยหน่ายชีวิตเลยสรรหาความแปลกใหม่ให้กับชีวิตโดยเปลี่ยนชื่อสิ่งของต่างๆ เช่น เรียกโต๊ะว่าปลา เรียกปลาว่ากระจก เรียกกระจกว่าประตู เรียกประตูว่าหน้าต่าง เรื่องหน้าต่างว่าโต๊ะ อะไรประมาณนี้น่ะค่ะ ทำให้แกมีความสุขมาก เวลาได้ยินคนคุยกันก็ยิ่งขำคิกๆ เพราะแปลความหมายไม่เหมือนคนอื่นๆ จนตอนสุดท้ายนั้น… ชอบที่สุดเลยค่ะ ไม่บอกหรอกว่าตอนจบเป็นยังไง แต่ขำกิ๊กกั๊กเลยละค่ะ
มีอีกหลายเรื่องที่ชวนปสดแต่ตั้งคำถามให้ตัวเองได้ดีมากๆ มองโลกในอีกมุมหนึ่งไปเลยแต่ก็หดหู่ไปด้วยพร้อมๆ กัน เราว่ามีหลากหลายรสชาติมาก แต่รสชาติหนังสือเล่มนี้ที่ชัดสุดสำหรับเรา เราว่าเหมือนยาน้ำแก้ไอของเด็กที่กินเข้าไปแล้วเหมือนจะอร่อยแต่ไม่อร่อย แถมยังติดลิ้นไปอีกวันๆ แต่ถามว่าอยากกินอีกมั้ย แน่อยู่แล้วว่าอยาก
ปล. เหมือนว่าเด็กเอกเยอรมันต้องลองแปลเรื่องโต๊ะก็คือโต๊ะด้วยค่ะ ก็คิดว่าอาจารย์ช่างสรรหาเรื่องปสดให้แปลจริงๆ
“เด็กๆ สามารถใช้ชีวิตด้วยการตั้งคำถาม ผู้ใหญ่ใช้ชีวิตอย่างมีคำตอบ”
.
เพราะงั้นผู้ใหญ่ในเรื่องนี้ส่วนใหญ่ก็เหมือนเด็กเลยค่ะ มีแต่คำถามแปลกๆ เต็มไปหมด อ่านแล้วปวดหัวมาก เพราะคิดว่าเราแก่ไปต้องเหมือนคนแก่ในเรื่องสั้นพวกนี้แน่ๆ ไม่คนใดก็คนหนึ่งชัวร์ (ฮ่าๆๆๆ) โดยเฉพาะเรื่องสั้น “โต๊ะก็คือโต๊ะ” ที่สำหรับเราปสด.มากที่สุด (และชอบที่สุด) เพราะมีความใกล้เคียงว่าแก่ไปชั้นต้องเป็นแบบนี้ชัวร์ๆ (ตอนนี้ก็กำลังจะเป็น แต่ยังไม่ถึงขั้นเปลี่ยนชื่อสิ่งของต่าง”
ในเรื่องโต๊ะก็คือโต๊ะ มีชายชราหนึ่งนายเหนื่อยหน่ายชีวิตเลยสรรหาความแปลกใหม่ให้กับชีวิตโดยเปลี่ยนชื่อสิ่งของต่างๆ เช่น เรียกโต๊ะว่าปลา เรียกปลาว่ากระจก เรียกกระจกว่าประตู เรียกประตูว่าหน้าต่าง เรื่องหน้าต่างว่าโต๊ะ อะไรประมาณนี้น่ะค่ะ ทำให้แกมีความสุขมาก เวลาได้ยินคนคุยกันก็ยิ่งขำคิกๆ เพราะแปลความหมายไม่เหมือนคนอื่นๆ จนตอนสุดท้ายนั้น… ชอบที่สุดเลยค่ะ ไม่บอกหรอกว่าตอนจบเป็นยังไง แต่ขำกิ๊กกั๊กเลยละค่ะ
มีอีกหลายเรื่องที่ชวนปสดแต่ตั้งคำถามให้ตัวเองได้ดีมากๆ มองโลกในอีกมุมหนึ่งไปเลยแต่ก็หดหู่ไปด้วยพร้อมๆ กัน เราว่ามีหลากหลายรสชาติมาก แต่รสชาติหนังสือเล่มนี้ที่ชัดสุดสำหรับเรา เราว่าเหมือนยาน้ำแก้ไอของเด็กที่กินเข้าไปแล้วเหมือนจะอร่อยแต่ไม่อร่อย แถมยังติดลิ้นไปอีกวันๆ แต่ถามว่าอยากกินอีกมั้ย แน่อยู่แล้วว่าอยาก
ปล. เหมือนว่าเด็กเอกเยอรมันต้องลองแปลเรื่องโต๊ะก็คือโต๊ะด้วยค่ะ ก็คิดว่าอาจารย์ช่างสรรหาเรื่องปสดให้แปลจริงๆ
October 3, 2019
ჩემებურად რომ ვთქვა, ამ მოთხრობებს განსაკუთრებული არაორდინალურობა ახასიათებს:
უმარტივესობა, რომელიც იმით მაკვირვებს, რომ რა მარტივია და რანაირად დაწერა ასეთი მარტივი რაღაც, როგორ გაბედა, მაგრამ ვააა, რა მაგარი რაღაც გაბედა;
ოსტატობა, რომელიც საერთოდაც რთულია სიმარტივეში.
და ბიქსელისებურად რომ ვთქვა: შესანიშნავია.
უმარტივესობა, რომელიც იმით მაკვირვებს, რომ რა მარტივია და რანაირად დაწერა ასეთი მარტივი რაღაც, როგორ გაბედა, მაგრამ ვააა, რა მაგარი რაღაც გაბედა;
ოსტატობა, რომელიც საერთოდაც რთულია სიმარტივეში.
და ბიქსელისებურად რომ ვთქვა: შესანიშნავია.
July 7, 2022
Bichselin Lastentarinoita on päällisin puolin absurdia huumoria viljelevä pieni esseekokoelma, jossa kirjailija on antautunut täysin rinnoin kuvittelemaan maailman tapahtumia "mitä jos" -hengessä.
Mitä jos joku päättäisi kävellä maailman ympäri todistaakseen että se on pyöreä? Mitä jos joku osaisi kaikki juna-aikataulut ulkoa? Mitä jos keksiminen olisi sitä, että istuu vain huoneessaan vuodesta toiseen ja keksii keksimistään? Mitä jos vaihtaisi kaikki kielen sanat toisiin sanoihin?
Kirjan luettua on kuitenkin epämääräisellä tavalla melankolinen olo. Pienet, nopealukuiset novellit kertovatkin oikeasti paljon isommista asioista: esimerkiksi siitä, mikä tekee ihmisenä elämisestä merkityksellistä, siitä, millaisia olentoja käsitteellisine kieline olemme, ja siitä, mitä on yksinäisyys.
Tämä kirja on paljon pituuttaan ja painoaan suurempi ja jätti todella paljon ajateltavaa.
Mitä jos joku päättäisi kävellä maailman ympäri todistaakseen että se on pyöreä? Mitä jos joku osaisi kaikki juna-aikataulut ulkoa? Mitä jos keksiminen olisi sitä, että istuu vain huoneessaan vuodesta toiseen ja keksii keksimistään? Mitä jos vaihtaisi kaikki kielen sanat toisiin sanoihin?
Kirjan luettua on kuitenkin epämääräisellä tavalla melankolinen olo. Pienet, nopealukuiset novellit kertovatkin oikeasti paljon isommista asioista: esimerkiksi siitä, mikä tekee ihmisenä elämisestä merkityksellistä, siitä, millaisia olentoja käsitteellisine kieline olemme, ja siitä, mitä on yksinäisyys.
Tämä kirja on paljon pituuttaan ja painoaan suurempi ja jätti todella paljon ajateltavaa.
November 4, 2018
«این نویسنده را چنان از کوره در برد که کوارتت زهیِ شماره ۱۳۱ لودویگ وان بتهون، با اجرای ملوی، را گذاشت و هر دو با هم نشستند به گوشدادن و سیگارکشیدن.»
January 9, 2022
რა საოცარი მოთხრობები იყო. ყველა განსაკუთრებულია და ყველა ძალიან ფილოსოფიური <3
April 17, 2013
به هر حال داستانِ چهار ستارهای هم دارد:
«چیز خاصی نیست»
روزی زنی از آسمان به زمین افتاد. شاید روی شاخهی درختی نشسته بوده و روی دستهای فرانتس گروتر افتاده. مرد ایستاده بود آنجا، زنی روی دستانش.
همه گفتند، این که چیز خاصی نیست.
من گفتم، چیز خوشایندی هم نیست.
و فرانتس گروتر ایستاده بود آنجا، زنی روی دستانش-با چه موهایی، چه صورتی، چه چیزی. و من از خودمان میپرسم حالا چطور میخواهیم این داستان را به آخر برسانیم. اما در همین گیر و دار داستان خودش به آخر رسیده، و فرانتس گروتر ایستاده آنجا و زنی روی دست دارد.
«چیز خاصی نیست»
روزی زنی از آسمان به زمین افتاد. شاید روی شاخهی درختی نشسته بوده و روی دستهای فرانتس گروتر افتاده. مرد ایستاده بود آنجا، زنی روی دستانش.
همه گفتند، این که چیز خاصی نیست.
من گفتم، چیز خوشایندی هم نیست.
و فرانتس گروتر ایستاده بود آنجا، زنی روی دستانش-با چه موهایی، چه صورتی، چه چیزی. و من از خودمان میپرسم حالا چطور میخواهیم این داستان را به آخر برسانیم. اما در همین گیر و دار داستان خودش به آخر رسیده، و فرانتس گروتر ایستاده آنجا و زنی روی دست دارد.
August 2, 2023
Ärsyttäviä tarinoita. Tulipahan todetuksi, ettei absurdismi tai naivismi iske. Tietää välttää ensi kerralla, kun tepastelee vastaan.
March 2, 2021
আধুনিক জীবনযাত্রার শিকার যে-সব মানুষ তাদের নিয়ে আরো অনেক বেশি উদ্ধিগ্ন ও চিন্তিত - সেই সব মানুষ যারা ছোটোখাটো, ক্লান্ত, বয়সের ভারে দোমড়ানো; সেই সব মানুষ যারা স্মৃতির নিগ্রহে মৃতপ্রায়; সেই সব মানুষ। যারা আর-কিছুই-কোনো-কিছুই জানতে চায় না; এমন - সব আবিষ্কারক, জাদের আবিষ্কারগুলো অনেক আগে অন্য লোকেই আবিষ্কার করে ফেলেছে - অনেক বছর আগে। এই গল্পগুলোয় কেউই তারা যে জগতে বাস করে সেই জগতের অবস্তায় সন্তুষ্ট নয়। তাঁর জগত নির্মমভাবে একরকম - তাতে কিছুই ঘটে না; ঘটে না কোন আবিষ্কার, আসে না কোনো চমক বা বিস্ময়, নেই কোনো অদল- বদল ওলটপালট ওয়ে সম্ভাবনা। এমনকি ভাষা - তাও রোজ এমনই একরকম যে মন খারাপ করে দে��়।
সেইজন্যেই এক বুড়ো, 'তাঁর ঘাড় শুকনো, ভাঁজে ভরা; তাঁর শার্টের কলার তাঁর ঘড়ের তুলনায় চওড়া, ঢলঢলে', শেষ অব্দি কথা বলাই ছেড়ে দেয়। সেইজন্যেই ইয়োডাক খুড়ো অনবরত তাঁর প্রীতি প্রেরণ করেন, আর সবকিছুই ইয়োডাকবাদে ভরে যায়। এমনকি যে ছোট ছেলেটা আমেরিগো ভেসপুচ্চিকে নতুন জগতের সন্ধানে বেরিয়ে পড়তে অনুপ্রাণিত করেছিলো সে সুদ্ধ জানে না, 'আমেরিকা বলে সত্যি কোনো দেশ আছে কিনা'। এখানে পৃথিবী সব সময়েই গোল, টেবিল শুধু টেবিল আর পালাবার সব রাস্তাই আটকানো। অথবা হয়তো এই পৃথিবী থেকে পালাতে হলে লোককে যাত্রা করতে হবে ভিতরমুখো - স্কিৎসোফ্রেনিয়া আর বিচ্ছিন্নতার মিশোলে তৈরী এক ভিতর রাস্তা খুঁজে বার না করে উপায় নেই হয়তো !
আবার এটাও মনে রাখা প্রয়োজন যে, ভাষার অলঙ্কারে বিকসেলের বেদম বমি পায়, ভিতরের সব দ্বন্দ্ব অধিজ্যতা ও অস্থিরতা তিনি প্রকাশ করেন এক চাপা ভাষায় - কমিয়ে বলেন তিনি, স্বর নামানো, আর তাতে লুকানো আছে হিটগেনস্টাইনীয় রসিকতা আর চালাক নাছোড় চোরাবালি। তিনি বলেন সাধারণ লোকের কথা। ছোটখাটো লোকের কথা, চেনাশোনা লোকের কথা; এমন মানুষ যারা কথার ফাঁদে বন্দী, একঘেয়েমিতে ভারাক্রান্ত, স্মৃতির জালে ধরা প'ড়ে ছটফট করেছে। আর আমরা, চমকে উঠে, ঘাবড়ে গিয়ে, তাদের মধ্যে দেখতে পাই রহস্যময় ও আশ্চর্য সব চেনা মুখের আদল - আর হটাৎ অনুভব করে বসি ঐ মুখগুলো আর কারু নয়, আমাদেরই।
পুরাতন - নতুন মিলিয়ে কিছু ভাল বইয়ের সন্ধান দিয়েন, অনেকদিন বই কিনিনা, পড়িনা, লিখিও না। চাইলে আবার গিফটও দিতে পারেন, আপত্তি নাই তেমন একটা।
December 6, 2017
ყველაზე სევდიანი მოთხრობები უფროსებისთვის.
January 14, 2020
Bichsel bir öykü dehası, Dj Ferdi Özkan'ın "Şizofren" şarkısına youtube'da yapılmış meşhur yorumda dendiği gibi AMAN AMAN NEREYE GELDİK Bİ ANDA NERESİ BURASI LAN DAHA DEMİN EVDEYDİM boyutunda geçiyor olaylar. Bir insanın böylesine dünyalar düşleyebilmesi ve okurken akla aşırı yatkın gelmesi dehşet verici. Anlatılan abzürt şeylerin sunuluşundaki sakinlikten sanırım, resmedilen durumlara tuhaf bir aşinalık duyuyor insan. Böylesi senaryolarda evimizde hissedebilmek lüksü için Bichsel'e devam!
November 18, 2014
بزرگ ترین پیشنهادی که می توانم در مورد این کتاب کنم این است که به خواندن ادامه بدی
درسته قسمت اول این کتاب -در واقع خانم بلوم دلش می خواهد با شیرفروش آشنا شود- احتمالا باعث می شود بخواهی خودت را از پنجره پایین پرت کنی. مطمئن نیستم که آیا این داستان های بخش اول تلاش عجیب و غریبی برای نوشتن داستان های مینی مال بودند که بسیار ناموفق از آب در آمده بود یاجواهرهای ادبی بودند که به چشم بی سواد من مانند چرت و پرت می ماندند. به هرحال اگر تو هم مثل منی کتاب را ول نکن و اگر نمی خواهی این داستان ها را بخوانی به بخش دوم بپر
اکتر داستان های بخش دوم عالی بودند به خصوص - میز میز است- آمریکا وجود ندارد-بی اندازه زیبا بودند
اما به نظر من شاهکار این کتاب داستان یک پاراگرافی عدالت بود. از مدل داستان هایی که باعث شد از شدت حسادتم به نویسنده کمی از او بدم بیاید چه قدر دلم می خواست من این داستان را نوشته بودم
درسته قسمت اول این کتاب -در واقع خانم بلوم دلش می خواهد با شیرفروش آشنا شود- احتمالا باعث می شود بخواهی خودت را از پنجره پایین پرت کنی. مطمئن نیستم که آیا این داستان های بخش اول تلاش عجیب و غریبی برای نوشتن داستان های مینی مال بودند که بسیار ناموفق از آب در آمده بود یاجواهرهای ادبی بودند که به چشم بی سواد من مانند چرت و پرت می ماندند. به هرحال اگر تو هم مثل منی کتاب را ول نکن و اگر نمی خواهی این داستان ها را بخوانی به بخش دوم بپر
اکتر داستان های بخش دوم عالی بودند به خصوص - میز میز است- آمریکا وجود ندارد-بی اندازه زیبا بودند
اما به نظر من شاهکار این کتاب داستان یک پاراگرافی عدالت بود. از مدل داستان هایی که باعث شد از شدت حسادتم به نویسنده کمی از او بدم بیاید چه قدر دلم می خواست من این داستان را نوشته بودم
April 12, 2019
Este es un buen libro para leer con los más pequeños.
Cada cuento nos narra la historia de un personaje que intenta cambiar su vida, cada uno a su manera, algunos lo consiguen y otros no, pero lo importante es que todos ellos lo intentan.
También nos puede servir para explicar a los más pequeños algunas de las cosas que suceden en el mundo actual, aunque sean duras.
Las ilustraciones acompañan muy bien a las historias y llaman mucho la atención, eso también hace que los niños se sientan atraídos y quieran leer este libro.
Cada cuento nos narra la historia de un personaje que intenta cambiar su vida, cada uno a su manera, algunos lo consiguen y otros no, pero lo importante es que todos ellos lo intentan.
También nos puede servir para explicar a los más pequeños algunas de las cosas que suceden en el mundo actual, aunque sean duras.
Las ilustraciones acompañan muy bien a las historias y llaman mucho la atención, eso también hace que los niños se sientan atraídos y quieran leer este libro.
October 4, 2020
เพลินกับการตั้งคำถามของตัวละครต่อสิ่งที่คนอื่นมองว่ามันปกติธรรมดา และมุมมองอีกด้านที่คนเขียนสื่อออกมา จากสิ่งที่คนอื่นมองว่ามันไร้สาระกับบางกิจกรรมที่สุดท้ายคงหาประโยชน์ไม่ได้แน่ๆ แต่ตัวละครก็ตัดสินใจทำ แล้วเราก็ได้เป็นผู้สังเกตการณ์ถึงตอนจบด้วยกัน
ส่วนตัวคิดว่าความสนุกของเล่มนี้อยู่ตรงการตั้งคำถามแบบเด็กๆ (ไม่ได้หมายความว่าคนถามเป็นเด็ก) ต่อชุดความจริงในโลกของผู้ใหญ่ที่ว่า เหตุใดทำไมจะทำแบบนี้แบบนั้นไม่ได้ และเหล่าผู้ใหญ่ก็คงให้อะไรได้ไม่ได้มากไปกว่า "เดี๋ยวก็รู้เอง / โตขึ้นมาก็รู้เอง" ซึ่งมันค่อนข้างเศร้าลึกๆ แฮะ
ส่วนตัวคิดว่าความสนุกของเล่มนี้อยู่ตรงการตั้งคำถามแบบเด็กๆ (ไม่ได้หมายความว่าคนถามเป็นเด็ก) ต่อชุดความจริงในโลกของผู้ใหญ่ที่ว่า เหตุใดทำไมจะทำแบบนี้แบบนั้นไม่ได้ และเหล่าผู้ใหญ่ก็คงให้อะไรได้ไม่ได้มากไปกว่า "เดี๋ยวก็รู้เอง / โตขึ้นมาก็รู้เอง" ซึ่งมันค่อนข้างเศร้าลึกๆ แฮะ
March 13, 2025
3.5 ✨
زۆربەی چیرۆکەکانی وایان لێکردم کە قەت نەمەوێ پیربم و بەو شێوەیە سەرم لێ بشێوێ، دنیام لێ تێکەڵ بێت بەڵام لەگەڵ ئەوەشا بەتەواوی ئەکەویتە ناو جیهانێکی تەواو جیاوازەوە کە هیچ لەوانەی دەوروبەرت توانای تێگەشتنیان نابێت لێت...
زۆربەی چیرۆکەکانی وایان لێکردم کە قەت نەمەوێ پیربم و بەو شێوەیە سەرم لێ بشێوێ، دنیام لێ تێکەڵ بێت بەڵام لەگەڵ ئەوەشا بەتەواوی ئەکەویتە ناو جیهانێکی تەواو جیاوازەوە کە هیچ لەوانەی دەوروبەرت توانای تێگەشتنیان نابێت لێت...
November 13, 2017
ძალიან იოდოკი იოდოკია. ის ერთი იოდოკიც იმიტომ დავაიოდოკე, რომ ძალიან ძალიან იოდოკი იოდოკი არ არის.
July 7, 2020
მთარგმნელის წინათქმა ისეთი იყო, ბევრად მეტს ველოდი, მაგრამ ეგ რა პეტერის ბრალია.
ზოგი მოთხრობა ძალიან ლამაზი და საყვარელია და მთლიანობაშიც საყვარელი და ლამაზია, თუ ამ სიტყვების მნიშვნელობა მართლა ისაა, რაც მე მგონია.
ზოგი მოთხრობა ძალიან ლამაზი და საყვარელია და მთლიანობაშიც საყვარელი და ლამაზია, თუ ამ სიტყვების მნიშვნელობა მართლა ისაა, რაც მე მგონია.
June 7, 2021
finally putting my German degree to use... this collection of short stories was very cute and a great way to build my confidence in reading German again! I loved how they played with language, it was especially fun as someone reading this for language practice. Would recommend as an easy read for my fellow German major friends
Read
May 18, 2020“มันต้องเป็นแบบนั้นแหละ ใคร ๆ ก็รู้”
“ฉันรู้” ชายคนนั้นเอ่ยขึ้น “ถ้าฉันเดินตรงไปเรื่อย ๆ ฉันก็จะเดินกลับมายังโต๊ะตัวนี้” น.21
“มันต้องมีอะไรเปลี่ยนแปลงบ้างสิ มันต้องมีอะไรใหม่ ๆ บ้าง”
“โต๊ะก็เป็นโต๊ะตัวเก่า ไม่เคยเปลี่ยน” แกพูด “เก้าอี้ก็ตัวเก่า เตียงก็ตัวเก่า รูปก็รูปเก่า โต๊ะฉันก็เรียกมันว่าโต๊ะ รูปก็เรียกว่ารูป เตียงก็เรียกว่าเตียง ส่วนเก้าอี้ก็เรียกว่าเก้าอี้ ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยนะ” น.33-34
“โต๊ะก็คือโต๊ะ” (Kindergeschichten) รวมเรื่องเล่าสำหรับเด็กของเพเตอร์ บิคเซล (Peter Bichsel) แปลโดย ชลิต ดุรงค์พันธ์
ทำไม ทำไม ทำไม อะไรคือความจริง/ความไม่จริง ความปกติ/ความไม่ปกติ
แน่นอนที่สุดว่า ณ ปัจจุบันเราไม่ได้อยู่ในยุคของการกำหนดเรียก ตั้งชื่อสรรพสิ่งต่าง ๆ อีกแล้ว สิ่งใหม่ ชื่อใหม่แทบนับชิ้นได้ ตรงกันข้ามทุกสิ่งอย่างมีชื่อ มีคำตอบที่เตรียมไว้ให้เราหมดแล้วจนแทบไม่ต้องตั้งคำถามใด ๆ อีกต่อไป ทุก ๆ คำถามมีคำตอบสำเร็จรูป เป็นความจริง เป็นความปกติที่ถูกทำใ��้เราต้องยอมรับ ปฏิบัติตามอยู่เต็มไปหมด การตั้งคำถาม การคิดแตกต่างจึงเป็นเรื่องที่แปลกแยก บ้า ประหลาด โดดเดี่ยว ผิดปกติ โดยเฉพาะจากคนเล็ก ๆ ในสังคม จะคิดทำไม เพราะมีอยู่แล้ว เขาคิดไว้แล้ว เป็นมานมนานแล้ว ใคร ๆ ก็ทำกัน คิดกันแบบนี้แบบเดียวกันเพราะ“ถ้าฉันเดินตรงไปเรื่อย ๆ ฉันก็จะเดินกลับมายังโต๊ะตัวนี้” แต่นั้นละโลกเป็นแบบนี้แล้วชีวิตของแต่ละคนยังคงต้องดำเนินต่อไป
“เช้าวันนั้นชายชรานอนอยู่นานบนรูป อัลบั้มรูปปลุกตอนเก้าโมงเช้า แกลุกขึ้นยืนบนตู้ จะได้ไม่เย็นเท้า แล้วหยิบเสื้อผ้าออก��าจากหนังสือพิมพ์ ใส่เสื้อผ้าไปส่องดูที่เก้าอี้ซึ่งแขวนอยู่บนผนัง แล้วกลับมานั่งบนนาฬิกาปลุกตรงพรม เปิดกระจกผ่าน ๆ จนเจอโต๊ะของแม่แก ชายชรารู้สึกสนุกสนานเป็นอันมาก” น.35
“ถ้าฉันเดินตรงไปเรื่อย ๆ ฉันก็จะเดินกลับมายังโต๊ะตัวนี้”
เงียบ ๆ และ Go on กันต่อไป
อ่านหมายเลข ๒๑/๒๕๖๐ ลองหาอ่านดูครับ #โต๊ะก็คือโต๊ะ #Kindergeschichten #เพเตอร์บิคเซล #PeterBichsel #ชลิตดุรงค์พันธ์ #สำนักพิมพ์ไรท์เตอร์ Writer Thailand #อ่าน #อ่านญี่ปุ่น #ReadingJapan #อ่านแล้วอ่านเล่า #BooksBAR #AtTheReader #กลินท์แลนด์ #KlinLand #กลินท์และหนังสือ #KlinAndBooks #Read #InToTheBooks ณ อ่าน The Reader- The Klin Library
“ฉันรู้” ชายคนนั้นเอ่ยขึ้น “ถ้าฉันเดินตรงไปเรื่อย ๆ ฉันก็จะเดินกลับมายังโต๊ะตัวนี้” น.21
“มันต้องมีอะไรเปลี่ยนแปลงบ้างสิ มันต้องมีอะไรใหม่ ๆ บ้าง”
“โต๊ะก็เป็นโต๊ะตัวเก่า ไม่เคยเปลี่ยน” แกพูด “เก้าอี้ก็ตัวเก่า เตียงก็ตัวเก่า รูปก็รูปเก่า โต๊ะฉันก็เรียกมันว่าโต๊ะ รูปก็เรียกว่ารูป เตียงก็เรียกว่าเตียง ส่วนเก้าอี้ก็เรียกว่าเก้าอี้ ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยนะ” น.33-34
“โต๊ะก็คือโต๊ะ” (Kindergeschichten) รวมเรื่องเล่าสำหรับเด็กของเพเตอร์ บิคเซล (Peter Bichsel) แปลโดย ชลิต ดุรงค์พันธ์
ทำไม ทำไม ทำไม อะไรคือความจริง/ความไม่จริง ความปกติ/ความไม่ปกติ
แน่นอนที่สุดว่า ณ ปัจจุบันเราไม่ได้อยู่ในยุคของการกำหนดเรียก ตั้งชื่อสรรพสิ่งต่าง ๆ อีกแล้ว สิ่งใหม่ ชื่อใหม่แทบนับชิ้นได้ ตรงกันข้ามทุกสิ่งอย่างมีชื่อ มีคำตอบที่เตรียมไว้ให้เราหมดแล้วจนแทบไม่ต้องตั้งคำถามใด ๆ อีกต่อไป ทุก ๆ คำถามมีคำตอบสำเร็จรูป เป็นความจริง เป็นความปกติที่ถูกทำใ��้เราต้องยอมรับ ปฏิบัติตามอยู่เต็มไปหมด การตั้งคำถาม การคิดแตกต่างจึงเป็นเรื่องที่แปลกแยก บ้า ประหลาด โดดเดี่ยว ผิดปกติ โดยเฉพาะจากคนเล็ก ๆ ในสังคม จะคิดทำไม เพราะมีอยู่แล้ว เขาคิดไว้แล้ว เป็นมานมนานแล้ว ใคร ๆ ก็ทำกัน คิดกันแบบนี้แบบเดียวกันเพราะ“ถ้าฉันเดินตรงไปเรื่อย ๆ ฉันก็จะเดินกลับมายังโต๊ะตัวนี้” แต่นั้นละโลกเป็นแบบนี้แล้วชีวิตของแต่ละคนยังคงต้องดำเนินต่อไป
“เช้าวันนั้นชายชรานอนอยู่นานบนรูป อัลบั้มรูปปลุกตอนเก้าโมงเช้า แกลุกขึ้นยืนบนตู้ จะได้ไม่เย็นเท้า แล้วหยิบเสื้อผ้าออก��าจากหนังสือพิมพ์ ใส่เสื้อผ้าไปส่องดูที่เก้าอี้ซึ่งแขวนอยู่บนผนัง แล้วกลับมานั่งบนนาฬิกาปลุกตรงพรม เปิดกระจกผ่าน ๆ จนเจอโต๊ะของแม่แก ชายชรารู้สึกสนุกสนานเป็นอันมาก” น.35
“ถ้าฉันเดินตรงไปเรื่อย ๆ ฉันก็จะเดินกลับมายังโต๊ะตัวนี้”
เงียบ ๆ และ Go on กันต่อไป
อ่านหมายเลข ๒๑/๒๕๖๐ ลองหาอ่านดูครับ #โต๊ะก็คือโต๊ะ #Kindergeschichten #เพเตอร์บิคเซล #PeterBichsel #ชลิตดุรงค์พันธ์ #สำนักพิมพ์ไรท์เตอร์ Writer Thailand #อ่าน #อ่านญี่ปุ่น #ReadingJapan #อ่านแล้วอ่านเล่า #BooksBAR #AtTheReader #กลินท์แลนด์ #KlinLand #กลินท์และหนังสือ #KlinAndBooks #Read #InToTheBooks ณ อ่าน The Reader- The Klin Library
February 26, 2012
Wonderful tales from a masterful teller (and translator). The characters in the book want to know how they know everything they know, or to forget everything they know, or to re-name everything they know, or to replace everything they know or don't know with something else that they know or don't know.
Peter Bichsel was an elementary school teacher for many years, and in German this collection is called Kindergeschichten (Stories for Children). The title is given with a wink, however — they are stories for children only insofar as all adults are still children. The English title (taken from another of the stories) works slightly differently — the story in question is about how Columbus (who is a child and sort of court fool) invents a country, and is shocked when someone else manages to find it. He is never quite sure whether he has in fact discovered America or not, and the narrator of the story is equally skeptical, claiming that everyone who says they have gone to America returns with the same stories about cowboys and New York and San Francisco, so how can you believe them? 'America' here is a floating signifier, which might just as easily mean imagination or fragility, representing the careful but contingent illusions upon which we attempt to build stories.
Hamburger's translations do a beautiful job of conveying Bichsel's dry humor, compassion, and elegance — overall it is a terrible shame that this book is out of print.
Peter Bichsel was an elementary school teacher for many years, and in German this collection is called Kindergeschichten (Stories for Children). The title is given with a wink, however — they are stories for children only insofar as all adults are still children. The English title (taken from another of the stories) works slightly differently — the story in question is about how Columbus (who is a child and sort of court fool) invents a country, and is shocked when someone else manages to find it. He is never quite sure whether he has in fact discovered America or not, and the narrator of the story is equally skeptical, claiming that everyone who says they have gone to America returns with the same stories about cowboys and New York and San Francisco, so how can you believe them? 'America' here is a floating signifier, which might just as easily mean imagination or fragility, representing the careful but contingent illusions upon which we attempt to build stories.
Hamburger's translations do a beautiful job of conveying Bichsel's dry humor, compassion, and elegance — overall it is a terrible shame that this book is out of print.
January 10, 2020
«آمریکا وجود ندارد» مجموعه داستانی از پتر بیکسل را بیش از آنکه بخواهیم گزیدهای از سه مجموعه داستان این نویسنده در نظر بگیریم، باید مجموعهای از ایدههای کوتاهی دانست که شاید هر کدام برای ساخت یک فیلم کوتاه داستانی و یا تجربهگرا مناسب باشد، ایدههایی گاه به شدت بدیع و جذاب و گاه دم دستی و تکراری. کوتاه بودن هر داستان، ایدهمحور بودن اکثر آثار و همین طور برشهایی که نویسنده در قسمتهای مختلف داستان در روایتش ایجاد میکند از نشانههای مختص این نویسنده آلمانیست که در هر سه مجموعه داستان او میتوان دید. خواندن آمریکا وجود ندارد یک تمرین برای شیوه دیگری از روایت، فضاسازی و شخصیتپردازیست که به نویسندگان و علاقمندانی که قصد دارند شیوههای دیگری از نگارش را تجربه کنند خواندنش به شدت پیشنهاد میشود.
March 6, 2016
คือวรรณกรรมเยอรมันพันลึกโอฬาร เล่าในแบบนิทานเด็กที่อาจระเบิดความคิดเชิงตรรกะเหตุผลแบบผู้ใหญ่เป็นจุน แต่ละเรื่องบรรจุความกล้าหาญ ความหวัง และเศร้าลึกไว้ด้วยกันอย่างมีชั้นเชิง
ตื่นเต้นในตอนเริ่ม ทึ่งในท่ามกลาง อมยิ้มหรือไม่ก็เศร้าสนิดๆ ในที่สุด หรือไม่ก็ทุกอย่างปนเปคละเคล้า
แต่ทุกเรื่องล้วนสนุก สนุกจริงๆ
ใครที่ยังไม่เคยได้อ่าน ขอแนะนำให้เปิดข้ามคำนำเสนอของคุณอุทิศไปเลย ในบทนั้นช่างอันตรายและเปิดเผยสิ่งสำคัญ ไว้อ่านเรื่องสั้นทั้งเจ็ดจบแล้วค่อยกลับมาใหม่ยังไม่สายเกินไป
แนะนำครับเล่มนี้ ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ แล้วจะพบความอัศจรรย์
ตื่นเต้นในตอนเริ่ม ทึ่งในท่ามกลาง อมยิ้มหรือไม่ก็เศร้าสนิดๆ ในที่สุด หรือไม่ก็ทุกอย่างปนเปคละเคล้า
แต่ทุกเรื่องล้วนสนุก สนุกจริงๆ
ใครที่ยังไม่เคยได้อ่าน ขอแนะนำให้เปิดข้ามคำนำเสนอของคุณอุทิศไปเลย ในบทนั้นช่างอันตรายและเปิดเผยสิ่งสำคัญ ไว้อ่านเรื่องสั้นทั้งเจ็ดจบแล้วค่อยกลับมาใหม่ยังไม่สายเกินไป
แนะนำครับเล่มนี้ ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ แล้วจะพบความอัศจรรย์
December 5, 2019
Es gibt einen roten Faden, der durchläuft alle diese wunderschönen Kurzgeschichten, aber er hat fast nichts mit Kinder zu tun. Bichsel erzählt von alten Männern, die in einer pragmatischen Gesellschaft leben und Sachen machen, die überhaupt keinen Sinn haben; eigentlich könnten sie viel normaler als viele andere sein. Kindergeschichten ist ein fantastisches Entry-Level für Deutsch-Studenten. Es hat eine einfache Sprache, aber verbirgt eine tiefe Bedeutung.
December 4, 2024
A table is a table but a bed is a picture and a bed is a newspaper.
when there is nothing changing in life, you must change life. "it must change!"
The idea of this short story is immaculate. I do not know why I have never thought of things this way!
Die Erde ist rund.
I liked these German short children's stories very much.
when there is nothing changing in life, you must change life. "it must change!"
The idea of this short story is immaculate. I do not know why I have never thought of things this way!
Die Erde ist rund.
I liked these German short children's stories very much.
September 11, 2012
ชอบเลย มันง่าย แต่สื่อสารเล่าเรื่องได้ดีมากๆ
June 5, 2016
Hyviä ideoita ja kivoja ajatuksia. Nyt ei vain lukija ollut samalla levelillä kirjailijan kanssa. Voisin kyllä kokeilla tätä jossain vinkkauksessa.
September 22, 2020
mi libro favorito.
January 23, 2014
เรื่องสั้นอ่านง่ายและสนุก รวบรวมเรื่องราวแปลกๆที่กระตุ้นจินตนาการ แฝงอารมณ์ขันเล็กๆ น่าอ่าน
July 7, 2023
Bichselin tarinat ovat erittäin nopealukuisia mutta hyvin surumielisiä ja ajatuksia herättäviä. Ne ovat tavallaan sisällöltään ihan kaheleita, absurdeja, mutta silti hyvin inhimillisiä ja puhuttelevia.
Kaikkien kertomusten päähenkilö on erikoinen, jollain tavalla pakkomielteinen mies. On esimerkiksi erakoitunut keksijä ja mies, joka ei tahdo tietää enää mitään. On myös mies, joka tietää, että maapallo on pyöreä, mutta koska hänellä on liikaa aikaa muttei tekemistä eikä läheisiä, hän haluaa todistaa asian konkreettisesti. Tehtävä ei ole helppo, mutta suunnittelu pitää miehen työn touhussa.
Kokoelmasta minulle oli entuudestaan tuttu vain tarina nimeltä Pöytä on pöytä. Sen päähenkilö on vanhus, joka on lopen kyllästynyt päivästä toiseen samanlaisena jatkuvaan elämäänsä. Niinpä hän alkaa huvittaa itseään vaihtamalla sanojen merkityksiä. Siispä illalla mies menee nukkumaan tauluun ja istuutuu herätyskellolle maton ääreen. Uusi kieli piristää ja saa miehen nauttimaan elämästä. Hiljalleen vain mies unohtaa oikean kielen eikä lopulta kykene keskustelemaan kenenkään kanssa. Siispä tämäkin tarina on hyvin surullinen ja kertoo yhden inhimillisen tragedian, kuten lähes jokainen kirjan kertomus.
Yhdessäkään tarinassa asioita ei selitellä vaan vain kuvataan, mitä tapahtuu. Rivien välistä on kuitenkin luettavissa paljon. Pienet tarinat kertovat yksinäisyydestä sekä paljastavat, mikä meille ihmisille oikeasti on tärkeää. Ne eivät syytä eivätkä selitä vaan haastavat lukijan ajattelemaan. Bichselin Lastentarinoita onkin viisaudessaan pieni suuri kirja.
Muuta:
Ehkä jotain tekstin vaikuttavuudesta kertoo se, että Pöytä on pöytä -tarina on kulkenut mukanani koko opettajaurani ajan. Novelliin nimittäin luin alun perin oppikirjasarjasta, joka oli käytössä 90-luvulla.
Kaikkien kertomusten päähenkilö on erikoinen, jollain tavalla pakkomielteinen mies. On esimerkiksi erakoitunut keksijä ja mies, joka ei tahdo tietää enää mitään. On myös mies, joka tietää, että maapallo on pyöreä, mutta koska hänellä on liikaa aikaa muttei tekemistä eikä läheisiä, hän haluaa todistaa asian konkreettisesti. Tehtävä ei ole helppo, mutta suunnittelu pitää miehen työn touhussa.
Kokoelmasta minulle oli entuudestaan tuttu vain tarina nimeltä Pöytä on pöytä. Sen päähenkilö on vanhus, joka on lopen kyllästynyt päivästä toiseen samanlaisena jatkuvaan elämäänsä. Niinpä hän alkaa huvittaa itseään vaihtamalla sanojen merkityksiä. Siispä illalla mies menee nukkumaan tauluun ja istuutuu herätyskellolle maton ääreen. Uusi kieli piristää ja saa miehen nauttimaan elämästä. Hiljalleen vain mies unohtaa oikean kielen eikä lopulta kykene keskustelemaan kenenkään kanssa. Siispä tämäkin tarina on hyvin surullinen ja kertoo yhden inhimillisen tragedian, kuten lähes jokainen kirjan kertomus.
Yhdessäkään tarinassa asioita ei selitellä vaan vain kuvataan, mitä tapahtuu. Rivien välistä on kuitenkin luettavissa paljon. Pienet tarinat kertovat yksinäisyydestä sekä paljastavat, mikä meille ihmisille oikeasti on tärkeää. Ne eivät syytä eivätkä selitä vaan haastavat lukijan ajattelemaan. Bichselin Lastentarinoita onkin viisaudessaan pieni suuri kirja.
Muuta:
Ehkä jotain tekstin vaikuttavuudesta kertoo se, että Pöytä on pöytä -tarina on kulkenut mukanani koko opettajaurani ajan. Novelliin nimittäin luin alun perin oppikirjasarjasta, joka oli käytössä 90-luvulla.
Displaying 1 - 30 of 73 reviews