ดวงหทัยจอมมาร

ตำนานชินเซ็นกุมิ

by อาทิตยคิมหันต์

“เจ้ามีความสุขหรือไม่”

‘ให้ตายข้าก็ไม่ตอบ!’

โอคิตะเซ็นเซคงพอจะเดาได้ว่าข้าคิดอะไรจึงหัวเราะออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ ท่อนขากำยำสอดเข้ามาในเรียวขาของข้า สัมผัสกระด้างเสียดสีผิวเนื้ออ่อนทำให้เกิดความรู้สึกแปลกประหลาด ข้าอ้าปากหอบหายใจแล้วก็แทบสำลักเมื่อเขาไม่เลิกราวีข้าแม้แต่น้อย มือใหญ่สากระคายข้างหนึ่งจับแขนของข้าให้โอบรอบลำคอแกร่ง มืออีกข้างหนึ่งก็กวาดต้อนรุกไล่ตั้งแต่ต้นขา หน้าท้อง จนกระทั่งหยุดที่ทรวงอกแล้วลงมือเคล้นคลึงอย่างวาบหวาม...

360 pages, ebook

Reviews

[Lily 百合花 · Rating 3 out of 5]

ชื่อเรื่อง – ดวงหทัยจอมมาร ชุดตำนานชินเซ็นกุมิ
ผู้แต่ง – อาทิตย์คิมหันต์

ตัวละคร
โอกาวะ คิคุ อายุ 15 ปี
โอคิตะ โซจิ ฟูจิวาระ โนะ คาเนโยชิ


รีวิวหลังอ่าน

เรื่องนี้มีความเกี่ยวเนื่องจาก “นางโลมเจ้าหัวใจ” ที่เคยอ่านมาก่อน อย่างที่เคยบ่นตั้งแต่เรื่องที่แล้วก็คือ ทำไมต้องเอาคำโปรยที่ดู 18+ ขนาดนี้มาโปรยด้วยอ่ะ จริงๆ เอาฉากอื่นน่าจะดีกว่า หรือสรุปเป็นเรื่องย่อๆ ว่าเรื่องนี้เกี่ยวกับอะไร คือถ้าไม่ได้อ่านเนื้อเรื่อง ก็จะไม่รู้เลยว่าเรื่องที่จะอ่านนี้เกี่ยวกับอะไรอ่ะ จะนึกว่ามีแต่ฉาก 18+ ด้วย ทั้งๆ ที่ก็มีบ้างเล็กน้อย ไม่ได้มากมายอะไร

สำนวนภาษาดีเลยค่ะ อ่านได้ลื่นไหลเข้าใจง่าย แล้วก็ไม่ได้ติดอะไรสักเท่าไร เรื่องก็สนุกและตื่นเต้นเป็นช่วงๆ ไป บางช่วงก็ยืดไปหน่อย บางช่วงก็รวบรัดไป แต่ก็อ่านได้เพลินๆ ดีค่ะ

อ่านๆ ไปจะเกิดอารมณ์ไม่เข้าใจการกระทำของตัวละคร ทั้งพระนางและคนอื่นๆ ด้วย อ่านแล้วก็จะแบบว่า แล้วเอ็งจะหนีทำไม ทำไมต้องแค้นพระเอกล่ะ คืออ่านจบยังงงอยู่ว่าจะทั้งรักทั้งแค้นทำไม เพราะพระเอกก็ไม่เห็นจะทำอะไรให้เลย ทั้งรักทั้งเอาใจใส่ขนาดนี้ คือเรางงไง ว่าเอ็งอ่ะแค้นไรฟระ เอ๊ะๆ พอเขียนถึงตรงนี้ ก็นึกได้ว่า หรือแค้นเพราะทำให้นางเป็นวัณโรคด้วย อันนี้ไม่รู้แฮะ เดาๆ เอา

และที่รู้สึกแปลกๆ อีกก็คือพระเอกพูดกับนางเอกจ๊ะจ๋าทุกคำเลย อ่านไปก็หืมมมม แปลกๆ อ่ะ แต่ก็บอกไม่ถูกว่าเรารู้สึกไปเองคนเดียวหรือเปล่า

ตอนโซจิอยู่ในเรื่องของฮานะจังอ่ะ เราว่าฮีอ่ะดูน่ารักกว่านี้ พอมาเรื่องที่ตัวเองเป็นพระเอก รู้สึกว่าหื่นเกินไปอ่ะ และจริงๆ เราก็ยังงงๆ นะว่า เป็นจอมมารตรงไหนหว่า พระเอกเรื่องโน้นดูเป็นจอมมารมากกว่าด้วยซ้ำ

ตอนพิเศษที่เพิ่มเข้ามาถึงรุ่นลูก เราว่าถ้าจะมีถึงรุ่นลูกว่าปิ๊งกันยังไงอ่ะ น่าจะมีอีกเล่มแยกไปเลย เรื่องราวเหมือนมันจะมาถึงยุคปัจจุบันล่ะ ตอนอ่านดันนึกว่านั่นคือเรื่องราวที่มีคนในยุคปัจจุบันจู่ๆ ก็โผล่ไปในอดีต

โดยรวมอ่านเพลินๆ ค่ะ ที่บ่นๆ ไปบ้าง มันคือความรู้สึกขัดแย้งในใจตอนอ่านอ่ะค่ะ แต่ก็ไม่ได้ติดอะไรมาก อาจจะติดแค่ช่วงเส้นเรื่องด้วย ว่าแล้วตอนนั้นเรื่องมันไปป๊ะกับเรื่องก่อนหน้าช่วงไหนหว่า แต่สำนวนภาษาทั้งสองเรื่องถือว่าเข้ากันได้ดีมากค่ะ จนแยกไม่ออกเลยว่าเป็นคนละคนเขียน จบการเขียนรีวิวยังไงดีหว่าเรา เขียนไม่ออก ฮ่าๆๆ ขอจบแค่นี้ละกัน

[สปอยล์]

คืองงหนักมากว่าทำไมคิคุต้องหนีโซจิขนาดนั้น จริงๆ ก็อาจจะผิดเรื่องความเป็นมาของเธอแหละ ไหนจะที่ตกลงกับโทชิไว้แล้ว แต่พอหนีแล้ว เขาตามมาเจอก็ดันประชดประชันใส่กันอีก ยังงงๆ ว่าแค้นโซจิเรื่องอะไร หรือเรื่องที่มีอะไรกัน แล้วทำให้เธอติดวัณโรคไปด้วย

ส่วนโซจิก็ทำไม่ถูกนะ มาหาถึงที่ ดันประชดด้วยการค้างกับโออิรันวันละ 2 คน เพื่อทำให้อีกฝ่ายเจ็บปวดใจ ทำร้ายกันไปมา มันมีความสุขกันจริงเหรอ

ช่วงที่คิคุแอบแต่งงานกับหมอต่างชาติเพื่อเอายารักษาวัณโรคให้โซจิอ่ะ พอทุกคนรู้ความจริง เธอรับไม่ได้จนถึงกับเป็นบ้าไป ตอนแรกเราก็งงๆ ว่าเอ๊ะตกลงเธอบ้าจริงหรือแกล้งบ้า แต่ก็มาเข้าใจตอนหลังแหละว่า บ้าจริงๆ เพราะทนรับความเจ็บปวดไม่ไหวจนจำอะไรไม่ได้เลย แต่พอได้สู้กับโทชิก็ทำให้ความจำกลับคืนมา

ปิดท้ายด้วยตอนจบที่หลอกคนทุกคน ฮ่าๆ โดยการทำเป็นว่าโซจิตายเพราะวัณโรค และให้แม่ตัวเองพากลับมารักษาก่อน แล้วตัวเองค่อยตามกลับมาอีกทีเมื่อผ่านไปปีหนึ่งแล้ว และทั้งสองบ้านผู้ชายต่างก็เปลี่ยนชื่อใหม่ กลายเป็นแต่งเข้าบ้านผู้หญิงไปเลย

Start 10.51 น. Sat 21 May 2016
End 11.56 น. Sat 28 May 2016
Review Date 17.33 น. Sun 29 May 2016

[หลังอ่านของน้ำฝน · Rating 2 out of 5]

หละงอ่านเพิ่มเติม : https://wp.me/p6yYEv-2l