Федор Михайлович Достоевский — один из величайших писателей XIX века, глубокий психолог и знаток человеческой души. В сборник вошли два ранних его произведения — эпистолярный роман «Бедные люди» и сентиментальный роман «Белые ночи», объединенные общей темой одиночества и «маленьких людей» в большом и враждебном мире.
Works, such as the novels Crime and Punishment (1866), The Idiot (1869), and The Brothers Karamazov (1880), of Russian writer Feodor Mikhailovich Dostoyevsky or Dostoevski combine religious mysticism with profound psychological insight.
Fyodor Mikhailovich Dostoevsky composed short stories, essays, and journals. His literature explores humans in the troubled political, social, and spiritual atmospheres of 19th-century and engages with a variety of philosophies and themes. People most acclaimed his Demons(1872) .
Many literary critics rate him among the greatest authors of world literature and consider multiple books written by him to be highly influential masterpieces. They consider his Notes from Underground of the first existentialist literature. He is also well regarded as a philosopher and theologian.
Paskaitai kaip tais laikais žmonės gyveno ir supranti kokiais mes pertekliaus laikais gyvenam. O Dostojevskio herojai tokiame skurde dar ir padoriais žmonėm sugeba išlikt.
Kiekvieną kartą perskaičius Dostojevskį, vis lieku nustebinta, kaip jis taip sugeba įtraukti skaitytoją į jo pasaulį. Kaip jis gilias idėjas geba perteikti per paprastus veikėjus. Kaip skaidriai aprašo emocijas, su kuriomis pati galiu relatinti (vis nerandu atitinkamo lietuviško žodžio :D).
Istorija susitelkia į 2 veikėjus, kurie susirašinėja laiškais – tai Vasilijus ir Varvara. Iš pradžių, tai atrodo kaip romantiška istorija, kuomet veikėjai dalinasi savo išgyvenimais, išpažįsta savo meilę, tačiau laikui begant kūrinys atsiskleidžia per veikėjų asmeninę prizmę, kuomet užpuola socialinės problemos kaip negandos ir nepriteklius. Per visą kūrinį gana sunku suprasti, kokie veikėjų tikri ketinimai. Ypač įspūdinga, kaip nagrinėjamas žmonių santykis, kur pasiaukojimas ir egoizmas dažnai susipina į sunkiai išsprendžiamą klausimą apie moralę. “Vargo žmonės yra įnoringi – jau taip gamtos sutvarkyta. Aš tai pirma jaučiau. Tas vargo žmogus yra reiklus, jis ir į margąjį pasaulį kitaip žiūri, ir į kiekvieną praeivį šnairuoja, jis ir aplink save sumišęs dairinėjasi, ir kiekvieno žodelio klausosi, - girdi, ko gi jis toksai suvargęs.” Ir manau, kad kiekvienas savyje turime tą vargo žmogų, kuris sunkiais momentais vis išlenda ir pradeda reikalauti daugiau nei gali turėti.
Dostoyevski'ye ünün kapılarını açan, yeni bir Gogol doğuyor dedirten romanı. Hazırlık olması açısından Gogol'ün öykülerini okumuştum, iyi ki de okumuşum gerçekten ciddi göndermeler var. Gel gelelim kitap beni çok sarsmadı belki de beklentim yüksek olduğu için. Kitabı okurken bir ara Sefiller kitabını mı okuyorum diye düşünmedim değil. Rus halkının o zamanlar bu kadar dertli ve yoksul olması 'Gogol öykülerinde de böyle idi 'beni çok şaşırttı. Kafamdaki Rus halkı hiçbir zaman böyle olmamıştı. Mektup, anı tarzı kitapları okumayı severim ama bu kitap mektup olmasına rağmen günlük olaylar arkada çok hızlı akıyor ve mektup ile biz bu olayın tam ortasına daldığımız için kopukluk yaşattı bana. Bir de Devuşkin kızın akrabası mı aşığı mı belli değil bu ne samimiyet?
'Ah, ne yapacağım, ne olacak benim kaderim? Çok ağır geliyor benim böyle bir bilinmezlikte olmam, bir geleceğimin olmaması, başıma ne geleceğini tahmin edememek. Geriye bakmak da korkutucu. Orada hep acı var, bir hatırayla bile kalbim iki parçaya ayrılıyor. Beni mahveden insanlar yüzünden sonsuza kadar ağlayacağım. '
Beyaz Geceler 5/5
Bu öykü ise içimi hem ısıttı hem de beni üzdü. Hayalperestimizin kalbinin kırılmasını, onun yüreğinin ne kadar naif olduğunu son cümleler öyle güzel verdi ki. Benim de kalbim kırıldı. Dostoyevski'nin bu kitaptaki üslubu aynı Gogol gibi.
'Böyle bir göğün altında huysuz ve kaprisli insanlar yaşıyor olabilir mi gerçekten? Bu da genç bir soruydu sevgili okur, çok genç, ama Tanrı böyle soruyu eksik etmesin yüreğimizden!...'
Ayrıca Can Yayınları ve Sabri Gürses çok iyi iş çıkarmış, tebrikler.
В моем сборнике были Белые Ночи, Бедные Люди, Неточка Незванова и рассказ Мальчик у Христа на Елке. Повесть Белые Ночи понравилась очень, прочитала на одном дыхании (и насчитала аж 3 упоминания Италии). Концовка была предсказуема, но интерес от прочтения от этого не убавился. Главный герой чем-то напомнил мне собственное мировоззрение в подростковом возрасте - вечное пребывание в мечтах и вынужденное одиночество. Конечно, жить в выдуманном мире так же плохо, как и не мечтать совсем, но как же не хватает этой мечтательности в современном мире!
Роман Бедные Люди сперва показался странным - любовь между пожилым чиновником и молодой девушкой, к тому же являющимися друг другу родственниками... Я не могла понять, о чем же все-таки сюжет и насколько искренны их отношения. Тем не менее, в течение прочтения оба персонажа успели мне полюбиться, и к концу никаких сомнений в их любви к друг другу у меня не осталось. Сюжет романа - это и есть отношения между двумя главными героями, рассказанный сквозь письма друг другу. Концовка оказалась грустной (казалось, такое горестное повествование было обречено на такой же финал), но в то же время в чем-то и счастливой (я надеялась на именно такой исход событий), точнее с долей надежды для одного из героев (по крайней мере, это то, как я выбираю ее интерпретировать).
Роман Неточка Незванова тоже вначале не сильно захватывал - описание жизни отца Неточки казалось бы будто не при чем. Но чем дальше я читала, тем больше мне нравилась главная героиня и тем больше мне становилось грустно из-за ее сложной судьбы. Больше всего мне понравилась вторая часть произведения, в которой рассказывается об отношениях Неточки с ее подругой и переживание случившийся с ней трагедии. Третья часть (жизнь у Александры Михайловны) оказалась ужасно непонятной, но я с нетерпением ждала раскрытия всех тайн и ... ждала, не зная, что этот роман - незавершенный. Дойдя до концовки и не получив ответов на свои вопросы, я была сильно разочарована, но в целом роман мне очень понравился, не считая немного скучного начала и непонятного конца.
Rus Yazar Fyodor Mihaylovich Dostoyevsky'nın "İnsancıklar" ve "Beyaz Geceler" romanlarını Can Yayınları yeniden yayınlıyor. "İnsancıklar", Dostoyevsky'nin ilk romanlarından biridir, "mektuplaşma" tarzında yazdığı bir roman, roman, roman karakterlerinin birbirleri ile "mektuplaşma"larından oluşuyor. Moskova'nın, Saint Petersburg'un "küçük burjuvalar"ının "bunalım"larını, "çelişki"lerini, "iletişim"lerini anlatıyor Dostoyevsky, "İnsancıklar" romanında. "Beyaz Geceler" romanı ise, Dostoyevsky'nin daha sonraları yazdığı bir "aşk romanı", Moskova'da geçen bir roman, Rus aydın sınıfının Rusya'da "reform" ve daha sonra da "devrim" ihtiyacını fark ettiği yıllarda Dostoyevsky'nin böyle bir atmosferde Rus yazın dünyasına yaptığı olumlu bir katkı. "Beyaz Geceler", Dostoyevsky'nin Şairliğini kanıtlayan bir roman, "Beyaz Geceler", Puşkin'in "destansı" şiirlerini hatırlatıyor, ama, Puşkin'inkinden de "sade" bir roman.