Abu Dharr knew God. From that day, he never stopped upon His Way. Not for a moment did he weaken in thought or action. Neither does Proudhon have the purity, devotion and worship of Abu Dharr nor does Pascal have his activity and ardency. Abu Dharr had become a ‘complete human being’ in the school of Islam and this commentary is sufficient to show his greatness.
Ali Shariati was an Iranian revolutionary and sociologist who focused on the sociology of religion. He is held as one of the most influential Iranian intellectuals of the 20th century and has been called the ideologue of the Iranian Revolution. He was born in 1933 in Kahak (a village in Mazinan), a suburb of Sabzevar, found in northeastern Iran, to a family of clerics.
Shariati developed fully novice approach to Shi'ism and interpreted the religion in a revolutionary manner. His interpretation of Shi'ism encouraged revolution in the world and promised salvation after death. Shariati referred to his brand of Shi'ism as "Red Shi'ism" which he contrasted with clerical-dominated, unrevolutionary "Black Shi'ism" or Safavid Shi'ism. Shariati's works were highly influenced by the Third Worldism that he encountered as a student in Paris — ideas that class war and revolution would bring about a just and classless society. He believed Shia should not merely await the return of the 12th Imam but should actively work to hasten his return by fighting for social justice, "even to the point of embracing martyrdom", saying "everyday is Ashoura, every place is Karbala." Shariati had a dynamic view about Islam: his ideology about Islam is closely related to Allama Iqbal's ideology as according to both intellectuals, change is the greatest law of nature and Islam.
Persian:
دکتر شریعتی در سال ۱۳۱۲ در خانواده ای مذهبی چشم به جهان گشود پدر او استاد محمد تقی شریعتی مردی پاک و پارسا و عالم به علوم .نقلی و عقلی و استاد دانشگاه مشهد بود علی پس از گذراندن دوران کودکی وارد دبستان شد و پس از شش سال وارد دانشسرای مقدماتی در مشهد شد. علاوه بر خواندن دروس دانشسرا در کلاسهای پدرش به کسب علم می پرداخت. معلم شهید پس از پایان تحصیلات در دانشسرا به آموزگاری پرداخت و کاری را شروع کرد که در تمامی دوران زندگی کوتاهش سخت به آن شوق داشت و با ایمانی خالص با تمامی وجود آنرا دنبال کرد.
در سال۱۳۵۲، رژیم، حسینیهء ارشاد که پایگاه هدایت و ارشاد مردم بود را تعطیل نمود، و معلم مبارز را بمدت ۱۸ماه روانه زندان میکند و درخ خلوت و تنها ئی است که علی نگاهی به گذشته خویش میافکند و .استراتژی مبارزه را بار دیگر ورق زده و با خدای خویش خلوت میکند از این به بعد تا سال ۱۳۵۶ و هجرت ، دکتر زندگی سختی را پشت سرخ گذاشت . ساواک نقشه داشت که دکتر را به هر صورت ممکن از پا در آورد، ولی شریعتی که از این برنامه آگاه میشود ، آنرا لوث میکند. در این زمان استاد محمد تقی شریعتی را دستگیر و تحت فشار و شکنجه قرار داده بودند تا پسرش را تکذیب و محکوم کند. اما این مسلمان راستینخ سر باز زد، دکتر شریعتی در همان روزها و ساعات خود را در اختیار آنها میگذارد تا اگر خواستند، وی را از بین ببرند و پدر را رها کنند
Ebuzer'in onemli bir sahsiyet oldugunu inkar edemeyiz. O da seckin ve temiz sahabelerdendi. Ama sahabeler arasinda takva disinda bir kıstas yapilamaz onuda rabbim bilir.
Halifelerle ilgili seylere gecmeden once peygamberimiz icin Hz ifadesinin kullanilmamasi, surekli Ebuzer'in islam daha ortaya cikmadan namaz ibadetini yapiyormus gibi anlatmasi, sanki ondan ustunmus gibi anlatilmasi cok rahatsizlik vericiydi.
Sahabelerle ilgili bazi seyler nefis degil ama akrabalarina ve sevdikleri kirilmasin diye yapilan hatalar olabilir ama cok fazla abartilmasi ve islama durmadan ters davranilirmis gibi anlatilmasi cok yanlis buldum.
برای اولین بار نامش را در کویر خواندم. آنجا که دکتر شریعتی از اولین کتابش می گفت و از ظلم و جفایی که متدینین در حق این کتاب کرده اند. نام ابوذر جذبم کرد تا بخوانمش. به نظر از میان کتابهای دیگر دکتر از آن ویژگی خاص و مخصوص کتاب های دکتر بی بهره است. بخش اول کتاب که دکتر فقط مسئولیت ترجمه اش را بر عهده داشته از تحریفات تاریخی مصون نبود. ولی بخش دوم که خود دکتر از ابوذر می گوید بسیار دلربا و دلنشین است و بسیار قابل تامل: آنگاه که دکتر از حدیث پیغمبر (ص) وام میگیرد ( ابوذر تنها زندگی می کند ،تنها می میرد و تنها برانگیخته میشود) و ابوذر را تنها برمی انگیزد تا پرچم دار دینی باشد که هم خدا را می خواهد هم خرما. که پرچم دار دینی انقلابی باشد که( هم خدا، هم نان). پرچم دار مبارزه با تبعیض طبقاتی برای استقرار عدالت. . وه که چه نیاز عجیبی است به برانگیخته شدن مجدد ابوذر تا بیاید و حکام جهان اسلام را چون عثمان مژده دهد به شورشی بزرگ و بی پایان .
نمود آن نبرد زاهدانه شخصیت بی نظیری چون ابوذر در قالب ادبیات شورانگیز شریعتی بسیار خواندنی ست. و به نظر من از شاخصترین آثار شریعتی. به احتیاط یک امتیاز کم کردم برای رگه های سوسیالیستی اثر گرچه سالها پیش خوانده ام ولی تاثیر ماندگارش به جاست هر چند می توانم بگویم سیمای ابوذر در همان چند قسمت محدود سریال امام علی با چنین اثر مستقلی هماوردی می کند در اثرگذاری، در ترسیم شخصیتی که چه بسا ملموستر و جلوتر باشد و پنج امتیاز را به یقین می گیرد اثر میرباقری (تا جایی که از هر دو یادم است)
میوه های گوارا و معطر تاریخ، انسانهائی هستند که سعادت را به خاطر صعود به قله عظمت، به اعماق دره پرت کرده اند، ذائقه هایی که تلخی را دوست دارند... دلهایی که از رنج کامیاب می شوند... چهره هایی که چینهای درشت تصمیم، صافی و لطافتش را زدوده است، پاهای مردانه ای که دوست دارند در سنگلاخهای سوزان برهنه بدوند تا بر بساط نرم برقصند... پیغمبری که می گوید : هر مذهبی رهبانیتی دارد و رهبانیت مذهب من نبرد است..." انسانی که پرچم نبرد را در میان طوفان به فرزندش می سپارد و می گوید:"کوهها بجنبند و تو مجنب، دندانهایت را به خشم بفشار، جمجمه ات را به خدا بسپار، دو پایت را بر زمین میخکوب کن، نگاهت را به اقصای سپاه خصم بفرست و نقاط خطر را ندیده بگیر و بدان که پیروزی در دست خداست" ... اینهایند آفرینندگان عظمت.
عظمت آفرین این داستان فرزند غیور صحراست، فرزند صحرای مغروری است که با همه تنگدستی و عسرت، همواره عار داشته است که حتی آسمان بر او اشک ترحم فرو بارد، فرزند صحرائیست که، بر کرانه دریا ها نشسته است و قرنها از سر غرور در زیر آتش خورشید تشنه ماند، برای آشا میدن آب، سر به دریا نیز فرو نیاورده است. چهره گندمگون آفتابزده ایست که خشونت صحرا در آن نقش بسته، پوست چروکیده ایست که همچون پاره چرمی، در زیر آفتاب جزیره، خشکیده و سیاه گشته است، قامت باریک و بلندیست که بار رنجها و سختیهای بیابان اندکی آنرا خمیده است. سینه لاغر و استخوانی یی است که مردی و پایداری از آن می تراود و دو چشم دلیر شیری است که از لهیب آتش صحرا ، برای خویش، دو نگاه ساخته است. این داستان سرگذشت تندبادی است که در میان قبیله ای طغیان کرد و در صحرای خلوتی فرو نشست... ...سرگذشت مردی از غفار.
***
نزد رسول خدا رفت، گفت، ای رسول خدا، تو مرا به نماز می خوانی، نماز چیست؟ - بهترین قانون است، چه زیاد برگزار شود و چه کم. -ای رسول خدا، برترین اعمال کدام است؟ -ایمان به خداوند بزرگ و جهاد در راه او. -ایمان کدامیک از مومنین کاملتر است؟ -نیکخوی ترین آنان. -ای رسول خدا، کدامیک از مومنین مسلمان تر است؟ -کسیکه مردم از دست و زبانش ایمن باشند. -ای رسول خدا، برترین نماز کدام است؟ -نمازی که قنوت آن طولانی باشد. -ای رسول خدا، کدام هجرت بهتر است؟ -هجرت از گناهان. -ای رسول خدا، روزه چیست؟ -وظیفه ایست که در پیشگاه خدا چندین برابر پاداش دارد. -ای رسول خدا، بهترین جهاد کدام است؟ -جهاد کسیکه اسبش را پی کنند وخونش را بریزند. -ای رسول خدا، کدام بنده را آزاد کردن بهتر است؟ -بنده ای که در نزد خواجه اش گرانبهاتر و محبوب تر باشد. - ای رسول خدا، کدام بخشش بهتر است؟ -بخشش مرد کم بضاعتی که از دسترنج خود به فقیر کمک کند. -کدام آیه از آیاتی که خدا بر تو فرستاده است بزرگتر است؟ -آیت الکرسی... ای ابوذر، آسمانهای هفتگانه در برابر کرسی چون حلقه ایست که در فلاتی افکنده شده باشد. -ای رسول خدا، مرا وصیتی کن. -ترا به تقوا وصیت می کنم و آن بالاترین چیزهاست. -ای رسول خدا، بر دانشم بیفزای. -قرآن بخوان، با خواندن قرآن ترا در زمین نوری است و در آسمان یادی، از خنده بسیار بپرهیز که دلت را می میراند و روشنی چهره ات را می برد، جز در خیر خاموش باش، زیرا سکوت شیطان را از تو می گریزاند و در دینت ترا یاری می کند، بیچارگان و محرومان را دوست بدار و با آنان بنشین، به کسیکه زیر دست تو است بنگر نه به زبردست، زیرا شایسته است که نعمتی را که خداوند به تو داده کوچک نشماری، با خویشاوندانت بپیوند اگرچه از تو رمیده باشند، در راه خدا از سرزنش کسی مترس، حق را بگو اگرچه تلخ باشد، آنچه را که می دانی که در خود داری بر دیگران عیب مگیر، نسبت به کاری که خود نیز مرتکب شده ای مردم را سرزنش مکن، زیرا همین ترا بس است که عیبی را که در خود نمی بینی در مردم بیابی یا آنچه را خود کرده ای در دیگران ببینی. سپس با دستش بر سینه ابوذر زده فرمود:ای ابوذر، هیچ خردی چون تدبیر و هیچ پارسائی چون خودداری و هیچ نیکوئی چون نیک خوئی نیست
''Hak geldi, batıl yok oldu, zaten batıl yok olmaya mahkumdur.''
Nereden başlayıp övsem, nereden başlayıp yersem diye ikileme düşüren kitap.
Yüksek puanı hak etmesinin sebebi, içten bir roman olması. Roman olarak gerçekten muazzam bir kitap. Tarihi gerçekliklere gelince çok yanlı olduğunu düşünmüyorum. Çoğu yorumda ''Şii'liğini konuşturmuş'' gibi gereksiz laflar gördüm. Yanlı falan değil, gayet açık ve net. Sonunda söylediği şeylerin kaynaklarını yazmış zaten. Şii olduğu için reddedilen sapıklıkla, dinsizlikle suçlanan Ali Şeriati'nin bu kitabı, ayetler ve Peygamber sevgisiyle dolu. Öyle ki Peygamber'in Gıfarlılarla karşılaşma sahnesinde gözlerim dolu dolu oldu. Şeriati, sosyolog olmasından dolayı olsa gerek, ''eşitlik-adalet-kardeşlik'' kavramlarıyla fazla haşır neşir. (Yoksa, Fransız İhtilali?) Proudhon'la Ebuzer'i benzetmiş. Normal geldi bana zira ikisi de mülkiyet hırsızlıktır görüşünde. Ebuzer'in derdi kimsenin malı mülkü değildir elbette, o İslam halkı aç gezerken saraylar yaptıranlara karşıdır. Aklından şüphe ettikleri ise, o saraylara sesi çıkmayanlardır. ''Haksızlık karşısında susan dilsiz şeytandır.'' Ebuzer baştan sona isyandır. O çölde aç ölürken, bu isyan meyvelerini çoktan vermiştir.
Yerilecek noktaya gelirsek; Safevi'ye karşı acımasız hatta bence kavmiyetçi bir tavrı var Şeriati'nin, bu hoşuma gitmiyor. Ali Şia'sı ve Safevi Şia'sını anlatan kitabını da okuduktan sonra bu konuda net bir fikir yürütebilirim. Ancak İran'da yaşayıp, İran mezhebini değil de Safevi'yi eleştirmek biraz şov gibi Ali abi, yine de sen bilirsin. :)
I read this book online and will buy a translated version in my language soon.
However, I think I should read english version first. From the Shariati's perspective, what I can say is that this religion, Islam, come to free the oppressed people. But after the prophet gone, everything changed. Of course, different leader have different way to lead but the way of the caliph rule the societies is not much better than the prophet. And after reading this book, what I can say is I see Abu Dzar like a Robin Hood in Muslim version. Maybe it is not accurate at all by simply say Abu Dzar like a Robin Hood. But Abu Dzar do criticized the ruler of his time.
"O Mu'awiyyah! If you are building this palace with your own money, it is extravagance, and if with the money of the people, it is treason."
And the ending of Abu Dzar is like what the prophet said:
"He walks alone, dies alone and will be resurrected alone!"
يجب ترجمة مؤلفات الشهيد الدكتور علي شريعتي، لما تحمله من قيمة عالية ومادة فكرية مميزة غنية بتعاليم الأسلام، فضلا، عن أن المُسلم والأنسان في حاجة ماسة لأفكاره ومايدعوا له.
Ebuzer El-Gıfari, ilk Müslümanlardan dördüncüsü (veya beşincisi). Henüz Hz. Muhammed (asm)'e peygamberlik verilmeden kendi sorgulamaları ve gözlemleri sonucu taştan ve insan eliyle yapılmış, kendilerine dahi bir faydası veya zararı olmayan putları reddederek bir tek Tanrı'ya iman etmiş ve tevhid inancını tebliğ eden bir Peygamber'in varlığından haberdar olunca derhal yola koyularak İslam'la şereflenmiş bir sahabe. Özellikle Medine'de Hz. Peygamber'in bir an bile başucundan ayrılmayarak O'ndan ilim tahsil etmiş, zühtü ve dünya malına önem vermeyişiyle Hz. Peygamber'den övgü almış, ömrünün sonuna kadar da Allah yolunda savaşlara katılmaktan bir an bile geri durmamış. Aynı zamanda Muaviye’yi, Hz. Osman’ı gördüğü yanlışlar konusunda tekrar tekrar ikaz eden, bulduğu her fırsatta Hz.Peygamber’den öğrendiklerini halka aktaran, karşısındaki kim olursa olsun korkusuzca doğruları söylemekten çekinmeyen cesur bir insan. Ancak kitabın Şii kaynaklara dayanarak şekillendirilmesinden dolayı özellikle Hz. Osman'a ağır ithamlarda bulunuluyor, yumuşak başlılığı ve cömertliğiyle bilinen bu halife en ufak bir sözde dahi hiddetlenip karşısındakini cezalandıran zalim birisiymiş gibi gösteriliyor ve olaylar çok bariz bir biçimde tamamen tek taraflı bir açıdan bakılarak ele alınıyordu. Fakat bu gibi Sünni yorumuyla uyuşmazlıklar bir kenara bırakılırsa, gerek verdiği mesajlar açısından gerekse sorgulattığı içtimai meseleler açısından oldukça beğendiğim bir eser oldu. Ayrıca İslam'ın hareketi emreden bir din olduğunu, ne şartlar altında olursa olsun mücadelenin, dinamizmin bu dinin temelini teşkil ettiğini bir kez daha ancak farklı bir mezhebin entelektüelinden okumuş oldum.
Bu ara sanki okunmayı bekleyen yeni kitaplarım yokmuş gibi, eskilere bakıyorum. Ebuzer'i 2005'te üsküdar kaknüs'ten almışım. Kaknüs de ay sonunda kapanıyormuş, hiç bir şey aynı kalmıyor.
Benim okuduğum baskı yeni zamanlar yayınlarının. Fecr'den çıkan kitapta hadisler için kaynak belirtilmiş midir bilemiyorum ama bence önemli bir eksiklik. Gerçi ali şeriatının tutup da sünni hadis kaynaklarını vermesini beklemeyebilirdik ama en azindan yayına hazırlayanlar az bir emek harcayarak hadislerin kaynaklarını dipnot olarak verebilirlerdi zannediyorum.
İlk okuduğumda sahabelere karşı haddinden fazla suçlayıcı olduğunu düşünmüştüm ama, 15 sene sonra, siyasi gücün ve devamında gelen maddi zenginliklerin, insanları ne kadar değiştirebildiğini görüp de tekrar okuyunca, bunlar kesin iftiradır diyemedim.
"Ey Muaviye, eğer bu sarayı kendi paranla yaptırıyorsan israftır, yok eğer halkın parası ile yaptırıyorsan ihanettir." Muaviye de kendisini şöyle savunuyor: Şimdi biz yabancıların karşısında ululuk ve azametle davranmazsak, bizi yoksul ve güçsüz sanacaklar."
قال رسول الأكرم صل الله عليه و آله " و يرحم الله أبا ذر ، يعيش وحده ، و يموت وحده ، و يحشر وحده"
لكل عصر الآمه و لكل جيل شعاره و أن القرآن ليس مجرد شيء للتبرك بل نور و هداية ،يرسم علي شريعتي أبا ذر كمثقف تنويري قدوة في عصره .
هنا يتكلم شريعتي عن أباذر بصورة مغايرة عما هو دارج في كتب التاريخ يتحدث عن أبي ذر الحر ، بدلاً من أبي ذر الزاهد، و أن صوته كان وحيداً مثلما كان في مكه وحيداً.
ذاك النداء الذي اطلقة أبو ذر مع الطبقة المحرومة و الضعيفة في المجتمع الأسلامي يومذاك كان أول شخصية ثورية لبركان هائل جاء بعد صمت على الحق المسلوب و أكتناز الأموال و الذهب و تفسير القرآن كما تشتهي أنفسهم لا كما نزل .
رحم الله أباذر الذي عرف الايمان بقلبه و ارتوى بحب نبي الرحمه و روى الأحاديث و القرآن و تفسيره ،، و نصر أمام زمانه .
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ كَثِيرًا مِنَ الْأَحْبَارِ وَالرُّهْبَانِ لَيَأْكُلُونَ أَمْوَالَ النَّاسِ بِالْبَاطِلِ وَيَصُدُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ ۗ وَالَّذِينَ يَكْنِزُونَ الذَّهَبَ وَالْفِضَّةَ وَلَا يُنْفِقُونَهَا فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذَابٍ أَلِيمٍ ای اهل ایمان، بسیاری از علماء و راهبان (یهود و نصاری) اموال مردم را به باطل طعمه خود میکنند و (خلق را) از راه خدا منع میکنند و کسانی که طلا و نقره را گنجینه و ذخیره میکنند و در راه خدا انفاق نمیکنند آنها را به عذابی دردناک بشارت ده.
بخش اول این کتاب، ترجمهی یک رمان عربی هست، نوشتهی «عبدالحمید جودة السحار»، و دو بخش بعدی هم گفتار و سخنرانیای هست از خود مرحوم شریعتی. این اولین نوشتاری بود که از دکتر شریعتی میخوندم. خوب بود. ولی این عنوان «خداپرست سوسیالیست» که ابتدای رمان آمده، برای من ناپسند بود. البته این عنوان ترجمهی عنوان کتاب اصلی هست: ابو ذر الغفارى: صاحب رسول الله: مصدر يبحث الاشتراكية فى الاسلام.
کتابی از دکتر شریعتی که روایتگر زندگی جناب ابوذر یار بزرگوار پیامبر ص است که منش ضد نظام سرمایه داری وطاغوتی ایشان را بعد از رحلت پیامبر را بسیار زیبا توصیف شده است
Great book about a great character with much historic information. The only reason that I did not give it 5 stars, is because some points are repeated.
EBUZER -Hz.Ebuzer (Ebu Zerr el Gıfari; farsçada:Abu Dharr el Gıfari) (?-652), Mekke ve Medine arasındaki Rebeze'de doğmuş ve altın-köle ticaret kervanlarının yolunu kesen Gıfar kabilesine ait bir bedevi araptır.
-Zulüm ve adaletsizliğe karşı içinde birikmiş duygulara hitabettiğini işittiği, yeni ve devrimci sözler söyleyen Hz.Muhammed'i görüp tanımak için Mekke'ye gider. Orada önce Hz.Ali, sonrasında da Hz.Muhammed ile tanışarak Müslümanlığı ilk kabul edenlerden olur.
-Henüz gizli yürütülen Müslümanlığa ve birkaç kişiden ibaret olmalarına rağmen, Hz.İbrahim'den kalan Kabe'deki 300'den fazla puta karşı meydanda haykırmaktan geri durmaz. Bu islamın ilk haykırışı ve şirke karşı ilk saldırısıdır. Mekkelilerin müthiş tepkisini çeker; "Şahsiyetsiz, hepsi tek renk, tüm tonlar siyah ve hepsi hüviyetsiz, kelleden ibaret çokluk ile imanın kendisinde anlam, mahiyet, amaç, yön, hücum, hayret edilecek güç ve yenilme bilmez bir harikuladelik verdiği bir şahıs karşı karşıya gelmiştir". Meydan dayağından linç edilmeye giden saldırı, Gıfari kabilesinin savaşçılığı ve öç alacağı hatırlatıldığında durur.
-İSLAM, Hz.Muhammed önderliğinde, Hz.Ebuzer'in bütün insani ihtiyaç ve sosyal arzularını doyurur. Allah ve eşitlik, din ve ekmek, aşk ve güç bir tarafta, putlar ve ayrıcalık, küfür ve açlık, zayıflık ve zillet bir taraftadır. Buda ve İsa'nın sufice yoksulluğu ilahi gösterme geleneğine karşı, YOKSULLUĞU KÜFÜR KABUL EDEN devrimci bir anlayış vardır İslam dininde. Yoksulluğa karşı olan Müslümanlık, bunu gerçekleştirirken, DİĞERLERİNİN AÇLIĞI İLE SAVAŞANIN KENDİ AÇLIĞINI GÖZE ALABİLMESİNİ ve TOPLUMU ÖZGÜRLEŞTİREBİLMEK İÇİN İSE KENDİ ÖZGÜRLÜĞÜNDEN VAZGEÇEBİLMESİNİ gerektirir. Hz.Ebuzer, "EVİNDE EKMEĞİ OLMAYAN YOKSULUN ELİNE KILICI ALIP BÜTÜN HALKA KARŞI AYAKLANMAMASINA ŞAŞIYORUM" demiştir.
-TÜM HAYATINI ELİNDE NE VARSA PAYLAŞARAK GEÇİREN ve BİRİKTİRMENİN EN BÜYÜK GÜNAH OLDUĞUNU düşünen Hz.Ebuzer, Hz.Muhammed'in ölümünden sonra artan zenginlik ve buna paralel gelişen HAKİM TABAKA ve ONLARIN THAKKÜMÜNE İSYAN etmiştir. Kur'an'dan aldığı en büyük şiar şöyleydi: "Altın ve gümüş toplayıp Allah yoluna harcamayanlar var ya, onlara çok çetin azabı müjdele: bu topladıkları cehennem ateşinde kızdırılıp onların alınlarını, böğürlerini ve sırtlarını damgalayacak, "işte, kendiniz için topladığınız hazineler" denilecek, "şimdi tadın bakalım, sarıp sakladığınız hazinelerin tadını".
-Hz.Osman'ın SADECE ZEKATIN YETERLİ OLDUĞU düşüncesini reddeder ve ona "HİÇBİR TOPLANMIŞ MAL YOKTUR Kİ, SAHİBİNE ATEŞ OLARAK DÖNMESİN" diye karşılık verir. Hz.Muhammed'in ailesinden olanlarının bazıları geçim sıkıntısı çekerken, halifenin ipek giysiler giymesine, hilafet şurasındaki Zübeyr'in 1000 kölesi olmasına, Şam Valisi Muaviye'nin Yeşil Saray'ı inşa etmesine isyan eder. Halkın kendisinden çok etkilenmesi ve isyana meyletmesi nedeniyle Medine'den Şam'a, Şam'dan Medine'ye sürgünden sürgüne gönderilir. -Sonunda, yarattığı ayaklanma riskinin arttığı kanaatine varan halife Hz.Osman tarafından doğum yeri olan çöl kasabası Rebeze'ye sürülür. Oraya, Hz.Ebuzer'i çok seven ve yasaklara karşı gelen Hz.Ali tarafından götürülür. Kısa süre sonra açlık ve yoksulluk nedeniyle önce çocuklarını kaybeder, sonra da sadece eşi Ümmüzer eşliğinde yalnızlık içerisinde vefat eder.
-Hz.Muhammed'in Hz.Ebuzer'e verdiği ünvanlar şöyledir: "Sinesi dolup taşacak kadar ilim öğrenen kişi" "Ne mavi gökyüzü ne de kara toprak Ebuzer'den daha doğru sözlü birini görmemiştir". "Ebuzer'in hayası ve dine bağlılığı Meryem oğlu İsa gibidir" "Ebuzer gökyüzünde yeryüzünde olduğundan daha meşhurdur" "Ebuzer yalnız yol alacak, yalnız ölecek ve yalnız diriltilecektir".
His daughter’s name was “Dhar” , “Abu” in Arabic means father and “Dhar” means gold. His original name was Jundub Ebd Junadah Ebn Sufian Al Ghefari Al Kenani. AbuDhar was one of the first believers in Islam (Muslem). Narrations mentioned that before converting to Islam he was monotheism and when he heard of “Mohammad’s Prophecy” he sent his brother to Makkah so he can investigate and bring him the truth but he was not satisfied therefore he went himself to Mekkah and he converted to Islam.
After thirteen years of suffering during his Prophecy in Makkah, Prophet Mohammad decided to relocate to Madinah. He and his family members and companions went to Madinah to establish a new center for expanding Islam. When Prophet Mohammad passed away a gap between Muslems toke place. Some chose AbuBaker as a first Caliph and some they followed Ali as their leader but Ali did not fight for his rights as a result before he becomes a chosen Imam (Leader, Caliph) by people there were three Caliphs before him. During those periods people had lots of differences in their opinions, thoughts and viewpoints.
AbuDhar believed that Islam was a shelter for oppressed, needy and underprivileged people since Prophet Mohammad lived a simple life and supported the needy and poor people. Leaders were supposed to live among people, understand them, remove the gap between themselves and others, easily communicate and approachable but he saw the opposite, they started to do different things, learn from other empires how to live lavishly and that was the time that AbuDhar stated his conflict with the third Islamic Caliph (Othman). He was shouting that all these wealth and capitals should be divided among Muslems and they should live under EQUALITY, ECONOMIC REGIME AND ISLAMIC ETHICS. This was the call of AbuDhar; protecting the needy, poor and disadvantaged people and continuing the Methodology of the Prophet but unfortunately he lost his life in this way. He believed and worshiped Allah from his heart not the mind, he accepted Mohammed as Allah’s messenger who was preaching people for high morals, and he became a Perfect Human in School of Islam. He did not see God but he found signs of Him.
We are in need of more “ABUDHAR”s at the present time.
Zevkle kitaplarını okuduğum Ali Şeriati'nin, hemen hemen tüm kitaplarını okumuşumdur. Ali Şeriati'nin tüm eserlerinde gördüğüm, İslam'ı "devrimci" bir din olarak yorumlamasıdır. Gelişen ve değişen dünya da toplumun ihtiyaçların İslamlaştırmanın gerekliliğine hep vurgu yapmıştır. Ben de Ali Şeriati ile aynı fikirdeyim bu noktada..
Sevgili peygamberimizin sahabeleri arasında dürüstlük, doğruluk, adalet ve mal-mülk karşıtlığı ile bilinen Ebuzer, Ali Şeriati'nin örnek olarak en sık kullandığı sahabedir tüm kitaplarında.Ali Şeriati'de uygun görmediğim ve tasvip etmediğim nokta, İslamın büyükleri hakkındaki hakaretvari yorumlarıdır. Eleştiri tasvip edilir ve bence İslamın gelişiminde en çok ihtiyaç duyduğumuz asıl unsur olmakla beraber hakaret sadece İslam toplumuna nifak tohumu ekmektir.
Ebuzer kitabının arka kapağında;Çöl ıssız ve sessizdi. Rebeze’de yer gök sanki bu karagünlü iki kahramanı izliyordu. Ölüm yaklaşmıştı. Ebuzer karısına dönüp: "Kalk, şu tepeye çıkalım. Belki yiyecek bir ot buluruz da açlığımızı gideririz." dedi. Karı koca bir müddet aradılarsa da yiyecek bir şey bulamadılar. Ebuzer zayıf ve baygın düştü. Alnında ölüm terleri birikmişti. Geri döndüler. Fırtına uğuldayarak esiyor, çölün ortasında hurma ağacıyla ayakta tuttukları parça parça olmuş çadırlarını o yandan bu yana sallıyordu. Ebuzer’in dizleri tutmuyordu. Başı göğsünün üzerine düşmüştü. İki kanadı kırılmış bir şahin gibiydi. Karısı, Ebuzer’in yüzünde ölümün izlerini gördü. Ebuzer, vefakârlığından duyduğu memnuniyeti gösteren yorgun ve hasret dolu bakışlarla karısının çehresini süzdü:
Eserden alıntılar:
"İyi arkadaş yalnızlıktan, yalnızlık kötü arkadaştan iyidir. Bir malı emanet vermen mühürleyip saklamandan, mühürleyip saklaman da birisini itham etmekten iyidir."
"Dostum bana dedi ki; birirkilen her altın ve gümüş sahibi için yakıcı bir ateşe döner. Ancak onu Allah yolunda dağıtması müstesna."
"...evinde azık bulamayan kişi nasıl olur da topluma kılıç çekerek karşı çıkmaz, zorla almaya kalkışmaz, şaşarım."
Okuduğum ilk Ali Şeriati kitabıdır. Sıradan bir sahabe olan Ebuzer'i ve onun örnek yaşantısını, Hz. Osman ve Muaviye ile olan çatışmalarını anlatıyor kitapta
نوجوان بودم که این کتاب رو خوندم و از اون روز تا حالا این جمله همیشه باهام بوده «حق را بگو اگرچه تلخ باشد و در این راه از سرزنش هیچ سرزنشکنندهای مهراس»
یکی از بهترین و تاثیر گذارترین کتاب هایی بود ککه تا الان خوندم باعث شد رغبت پیدا کنم تا باقی صحابه پیامبر را هم بهتر بشناسم البته امیدوارم کتاب مناسب نوشته شده باشد. توی این کتاب پرهیز از شکم پرستی و مال پرستی و جمع آوری ثروت از مبارزه پایان ناپذیر ابوذر غفاری با ثروت اندوزی و ساده زیستی ایشان و شجاعت وصف ناپذیر ایشان در برابر عثمان و معاویه که همین منجر به تبعید به ربذه و شهادت ایشان گردید . واقعا توصیف های بکار برده شده در مورد این صحابه بزرگ مانند راستگویی بی نظیر ایشان و نوع خوراک ایشان مرا متحیر کرده است .