Οι γιοι της Αριζάν - Τα χρονικά της Αντάκρης βιβλίο 2

by Κώστας Ζαφειρίου

Μετά την αναμέτρησή τους με τη Μάγισσα του Μπιλθόρ, η Ευγενία, η Κίρσι και ο Τίμοθυ, γνωστοί πια ως οι "Ήρωες του Ένατου Αηδονιού", ακολουθούν χωριστούς δρόμους με την υπόσχεση ότι θα ξαναβρεθούν σύντομα. Πίσω στην Αθήνα, η Ευγενία θα συναντήσει καινούριους συμμάχους και ήδη γνώριμους εχθρούς. Θα ανακαλύψει τι μπορεί να κρύβει μία γάτα στη γούνα της, αλλά και ένα παλιό σπίτι που κρατά καλά κλειδωμένο ένα μυστικό από το παρελθόν της οικογένειάς της...
Μόλις η συντροφιά ενωθεί και πάλι στην Αντάκρη, θα ταξιδέψει υπό την προστασία του Πανστρατάρχη της Δύσης Αστόριους του Μιραβάλ, πάνω σε ένα αληθινό αερόπλοιο... αλλά θα βρεθεί σε ένα χωράφι γεμάτο τεράστιες κολοκύθες!
Τι περιμένει στη συνέχεια τους τρεις φίλους σε αυτό το γεμάτο εκπλήξεις ταξίδι;
Ένας ιππότης που έχει ξεχάσει τις μέρες της δόξας του... Η μυστηριώδης έρημος της Αριζάν... Τα επικίνδυνα και συνάμα πανέμορφα ζώα που ακούν στο όνομα όρθρας... Μία φευγαλέα ματιά στην καρδιά της βαθύτερης αβύσσου...
Οι "Γιοι της Αριζάν" θα αποκαλύψουν στην Ευγενία το πεπρωμένο της, ενώ στην Αντάκρη έρχεται ο χειρότερος χειμώνας των τελευταίων οχτώ αιώνων, με το σκοτάδι του πολέμου να πυκνώνει όλο και περισσότερο...

412 pages, Paperback

First published May 1, 2015

Reviews

[Demiraval · Rating 5 out of 5]

Το δεύτερο βιβλίο των Χρονικών της Αντάκρης ήταν ένας δράκος για μένα. Ένας μεγάλος, σαλιάρης και κακός δράκος. Με ταλαιπώρησε για περισσότερα από 5 χρόνια. Το σκέφτηκα, το διόρθωσα και το ξανάγραψα όσο κανένα άλλο μου βιβλίο. Σαν υπομονετικός χτίστης το δόμησα και το όρθωσα κατευθείαν απ' τα θεμέλια της πλοκής της Μάγισσας του Μπιλθόρ. Ύστερα παρατήρησα τις πρώτες αχόρταγες ρίζες να ξεπετάγονται μέσα απ' τους τοίχους. Με υπομονή κηπουρού συμβίβασα όλο αυτό το παράξενο οικοδόμημα μέχρι που τελικώς κατάφερα να σταθώ στη μέση ενός αρμονικού κήπου, με λογιώ λογιώ ταιριαστά φυτά και δέντρα (μερικά απ' αυτά, είχα το προνόμιο να τα δω πρώτη φορά στη ζωή μου). Το πνεύμα αυτής της μάχης μεταξύ συγγραφέα και συγγραφικού έργου αποτυπώνεται πολύ έντονα ήδη απ' τις πρώτες σελίδες του βιβλίου αυτού, που φέρει τον πολυσήμαντο τίτλο Οι Γιοι της Αριζάν.
Η ιστορία μας οδηγεί στη γη της Αριζάν (pun intended) και σε νέες περιπέτειες για την Ευγενία, την Κίρσι και τον Τίμοθυ. Νέα πρόσωπα απ' το παρελθόν και το παρόν εμφανίζονται στο προσκήνιο. Η σκιά του πολέμου πέφτει βαριά σε Ανατολή και Δύση και μία παλιά απειλή φαίνεται να ορθώνει το παράστημά της πάνω απ' όλην την Αντάκρη.
Για τους πιστούς φίλους των Χρονικών της Αντάκρης, θα ήθελα να σημειώσω ότι στο βιβλίο επιχειρείται μία πρώτη εξήγηση της λέξης «αναπακτή». Επιτέλους μαθαίνουμε πως φτιάχνεται ο ψαρομεζές πόιγια-σάντε που τρώνε συχνά στις παραλιακές Καστροπόλεις. Επίσης μαθαίνουμε τους κανόνες του νόκερ, -του αγαπημένου παιχνιδιού με τράπουλα που παίζουν μικροί μεγάλοι στην Αντάκρη- και εξηγείται (επιτέλους) πως φτιάχνεται η νυχτεριδόσουπα!
Η Μάγισσα του Μπιλθόρ και οι Γιοι της Αριζάν είναι τα μόνα βιβλία μου για τα οποία έχω μπει στον κόπο να γράψω λίγες κουβέντες, κυρίως επειδή απ' τη σύλληψή τους έως και τώρα έχει περάσει πολύς καιρός και γι αυτό τα βλέπω από κάποια απόσταση. Εδώ και 7 χρόνια που τα Χρονικά της Αντάκρης είναι ένας αναγνωρίσιμος τίτλος στην νεανική λογοτεχνία του φανταστικού, έχω ακούσει σχόλια και κριτικές που ευρύνονται από ανορίοτη λατρεία και θαυμασμό έως μίσος. Κοντολογίς έμαθα ότι όταν προβάλλεις μία δουλειά σου, οσοδήποτε κι αν την αγαπάς προσωπικά, οι αντιδράσεις του κόσμου είναι απρόβλεπτες και συναρπαστικές! Η τέχνη της συγγραφής δε θα ήταν τέχνη αν δεν ήταν ανοιχτή σε κάθε είδους ερμηνεία άλλωστε. Τούτων λεχθέντων, θέλω να ευχαριστήσω όλες και όλους που μπαίνουν στη διαδικασία να αγαπήσουν (ή να μισήσουν) τα έργα μου. Με αυτόν τον τρόπο τα σχετικοποιούν, τα βάζουν στον χάρτη, δίνουν αφορμές για καλές συζητήσεις και στο τέλος προκύπτει μία θετική κατάσταση απ' την οποία όλοι ωφελούμαστε και μέσα απ' αυτή γινόμαστε καλύτεροι. Με τέτοια και άλλα πολλά εφόδια στη λογοτεχνική μου αποθήκη, διανύοντας ήδη τον 12ο χρόνο επαγγελματικής μου παρουσίας στα γράμματα, συνθέτω προς το παρόν την τρίτη προσθήκη στα Χρονικά, που τιτλοφορείται ''Η Ανατολή του Τιλέδριος'' και υπόσχεται να διευρύνει κι άλλο τα όρια της περιπέτειας και της φαντασίας. Θα κυκλοφορήσει απ' τις εκδόσεις Momentum όπως και τ' άλλα δύο βιβλία, άγνωστο όμως το πότε ακριβώς.
Μέχρι τότε να είστε καλά!

[Μιχάλης · Rating 4 out of 5]

Όπως είχα γράψει και στο Η μάγισσα του Μπιλθόρ, δεν ξέρω αν ένας μαντραχαλάς σαν κι εμένα μπορεί (ή πρέπει) να κρίνει ένα βιβλίο που απευθύνεται σε εφήβους. Για αυτό δε θα μπω σε λεπτομέρειες ή αναλυτικές κριτικές: θα σας πω ότι πέρασα καλά με το βιβλίο, το βρήκα όσο ευκολοδιάβαστο πρέπει και με πολύ ευφάνταστη κοσμοπλασία και ζωντάνια. Το θεωρώ καλύτερο από το πρώτο της σειράς και θα διαβάσω και το επόμενο - αλλά ξέρω πολύ καλά ότι ούτε σε εμένα απευθύνεται και ότι είναι μάλλον απίθανο να ξετρελαθώ.
Αν όμως σας αρέσει το εφηβικό φάνταζυ διαβάστε άφοβα.

[Ευθυμία Δεσποτάκη · Rating 3 out of 5]

Ίσως 3,5.

Οι Γιοι της Αριζάν είναι πιο αργό από τη Μάγισσα του Μπιλθόρ, με περισσότερα εσωτερικά αστεία και υπονοούμενα (εσωτερικά του κύκλου του συγγραφέα) και κάποιες φορές τραβάει σε μάκρος χωρίς να υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος. Το ότι μου άρεσε λιγότερο από τη Μάγισσα δε σημαίνει ότι δεν είναι καλό πάντως.

[Petros · Rating 2 out of 5]

Πιο ώριμο και ενδιαφέρον από το πρώτο βιβλίο, με λιγότερα χαζά αστειάκια και περισσότερα σκοτεινά στοιχεία. Συνεχίζει να ζημιώνεται από τα προηγούμενα προβλήματα, όπως το μεγαλύτερο μέρος του χτισίματος του κόσμου να γίνεται με το να μιλάνε παρά να το δείχνουνε, και αυτό να επισκιάζει τα γεγονότα στο παρόν. Ο κόσμος και η ιστορία του παραμένουνε πολύ πιο αξιομνημόνευτα από ότι οι χαρακτήρες και το τι κάνουν.

Ο χάρτης είναι πολύ πιο προσεγμένος αυτήν τη φορά, και δε νοιώθεις ότι οι περιοχές είναι φούσκες με κενό ανάμεσά τους. Συνεχίζει να είναι ψιλο-άχρηστος, μιας που οι χαρακτήρες μπορούνε να τηλεμεταφερθούνε όπου γουστάρουνε. Οι αποστάσεις ή οι κατευθύνσεις συνεχίζουν να μην έχουν νόημα.

Το βιβλίο για άλλη μια φορά έχει για τίτλο κάτι που μετά βίας βλέπουμε για περισσότερο από μερικές σελίδες. Οι γιοι της Αριζάν πετάνε μόνο μερικές ατάκες και κατά τα άλλα είναι παντελώς ασήμαντοι στην πλοκή. Ακόμη πιο ασήμαντοι κι από την κακιά μάγισσα του πρώτου βιβλίου. Τουλάχιστον αυτή ήταν το κακό που είχανε να νικήσουν, σε αντίθεση με τους γιους που είναι ένα βήμα πριν τους δεις σαν κομπάρσους.

Οι χαρακτήρες έχουνε ελαφρώς περισσότερο ενδιαφέρον από πριν, αλλά μόνο όσον αφορά τους δευτερεύοντες. Οι κεντρικοί παραμένουνε τα αρχέτυπα παιδάκια που δεν μπορείς να τα ξεχωρίσεις από τις άλλες ιστορίες, και οτιδήποτε κάνουν είναι τα πιο ασήμαντα και άσκοπα κομμάτια του βιβλίου. Περιμένεις πως και πως να δεις πάλι τους ενήλικες ονειρευτές να αντιμετωπίζουν σαυροειδή βαμπίρ και να ξεφύγεις από τα βαρετά παιδάκια που μόνο μιλάνε και εκπλήσσονται από ότι συναντάνε.

Αυτή την φορά δεν είχαμε μαγικές αναστάσεις νεκρών χαρακτήρων, και έπεσε αρκετό φονικό στις μάχες. Οι μάχες πάραυτα παραμένουνε αρκετά τζούφιες, μιας που συνεχώς λήγουνε με τους καλούς να πετάγονται από το πουθενά και να νικάνε τους κακούς. Ο τελικός κακός νικήθηκε πάλι πανεύκολα και ξενερωτικά.

Αν υπάρξει τρίτο βιβλίο, ο συγγραφές πρέπει να διορθώσει αυτά τα προβλήματα που τον αποτρέπουνε από το να προσφέρει πραγματικά καλό φάνταζι.

[Nikos Gaitanopoulos · Rating 5 out of 5]

Ήμουν από τους τυχερούς που δε χρειάστηκε να περιμένω πολύ, για να πάρω στα χέρια μου τους Γιους της Αριζάν αλλά νομίζω ότι ακόμα και αν περιμένα τα 6 χρόνια πάλι θα άξιζε τον κόπο. Η μεταφορά από την δικιά μας Άκρη στην Άκρη και Αντάκρη του βιβλίου ήταν άμεση, καθώς ο συγγραφέας δε χάνει χρόνο με περιττά λόγια και μας εισάγει άμεσα στην ιστορία σχεδόν από εκεί που τέλειωσαν όλα μετά τη Μάγισσα του Μπιλθόρ. Η γραφή για άλλη μια φορά είναι πλούσια, παραμυθένια και μαγική και η ιστορία ρέει ακόμα πιο γρήγορα από ότι στο προηγούμενο βιβλίο. Υπάρχουν αξιομνημόνευτες σκηνές και σε πολλά σημεία ο αναγνώστης συνειδητοποιεί ότι τα νερά στα οποία κολυμπάει είναι βαθύτερα από όσο υπολόγιζε. Ίσως η μεγαλύτερη δύναμη του βιβλίου είναι ότι και οι δύο κόσμοι του είναι εξίσου πλούσιοι και καλοδομημένοι διατηρώντας το ενδιαφέρον αμείωτο και για τους δύο αντί κάποιος να υπερισχύει. Περιμένω με ανυπομονήσια το επόμενο βιβλίο της σειράς.

[Despina Pachakis · Rating 5 out of 5]

Μπορώ να πω ότι απόλαυσα κάθε γραμμή ,λέξη και έκφραση σε αυτό το βιβλίο. Το διάβαζα όσο πιο αργά μπορούσα για να μην τελειώσει αυτή η περιπέτεια των ηρώων του Ενάτου Αηδονιού!