What do you think?
Rate this book
親愛的小孩
沒痛過，就不是愛情。
《父後七日》 劉梓潔醞釀10年第一本短篇小說集！
同名作品即將改編拍成電影！
愛，什麼是愛？
不愛何其殘酷。但說到底，都是自願的……
一個不被愛的女人，有著刮刮樂一般沒輸沒贏的性生活。在愛情裡遭遇無數難堪和挫敗後終於發現，那個親愛的小孩，將是絕望中的小小希望……
她23歲時跑到美國當「代理孕母」，33歲時在婦產科大哭，42歲時拿掉一個小孩。一個悽慘的女人，到底有沒有幸福的可能？
葉書留下一籃葡萄柚後就離開了老K，此後，老K開始找各種女人回家過夜，但她們最後還是離開了他，為什麼？因為「搞不定」……
馬修說克萊兒是那種所有男人都會喜歡的女人。但細緻美麗又帶點悲傷的克萊兒，為什麼卻總是敗給了愛情？
本書是才女作家劉梓潔耗費十年心血創作的第一本短篇小說集，十個故事充分展現了她得天獨厚的說故事功力，犀利地直搗我們內心深處的情感核心。每一個故事都有如一齣高潮迭起、令人沉陷其中的電影，深深地引起我們的共鳴。讀到最後，我們才終於明白，這不是小說，而是我們藐小而偉大，難堪而坦蕩，荒謬而美麗的愛情！
《父後七日》 劉梓潔醞釀10年第一本短篇小說集！
同名作品即將改編拍成電影！
愛，什麼是愛？
不愛何其殘酷。但說到底，都是自願的……
一個不被愛的女人，有著刮刮樂一般沒輸沒贏的性生活。在愛情裡遭遇無數難堪和挫敗後終於發現，那個親愛的小孩，將是絕望中的小小希望……
她23歲時跑到美國當「代理孕母」，33歲時在婦產科大哭，42歲時拿掉一個小孩。一個悽慘的女人，到底有沒有幸福的可能？
葉書留下一籃葡萄柚後就離開了老K，此後，老K開始找各種女人回家過夜，但她們最後還是離開了他，為什麼？因為「搞不定」……
馬修說克萊兒是那種所有男人都會喜歡的女人。但細緻美麗又帶點悲傷的克萊兒，為什麼卻總是敗給了愛情？
本書是才女作家劉梓潔耗費十年心血創作的第一本短篇小說集，十個故事充分展現了她得天獨厚的說故事功力，犀利地直搗我們內心深處的情感核心。每一個故事都有如一齣高潮迭起、令人沉陷其中的電影，深深地引起我們的共鳴。讀到最後，我們才終於明白，這不是小說，而是我們藐小而偉大，難堪而坦蕩，荒謬而美麗的愛情！
- GenresFiction
224 pages, Paperback
First published July 29, 2013
84 people want to read
About the author
劉梓潔
12 books1 follower一九八○年生，彰化人。台灣師大社教系新聞組畢業，清華大學台灣文學研究所肄業。曾任《誠品好讀》編輯、琉璃工房文案、中國時報開卷週報記者。
二○○三年，以〈失明〉獲得聯合文學小說新人獎；二○○六年以〈父後七日〉榮獲林榮三文學獎散文首獎，並擔任同名電影編導，於二○一○年贏得台北電影節最佳編劇與金馬獎最佳改編劇本。
著有散文集《父後七日》、《此時此地》，短篇小說集《親愛的小孩》、《遇見》。現為專職作家、編劇。
二○○三年，以〈失明〉獲得聯合文學小說新人獎；二○○六年以〈父後七日〉榮獲林榮三文學獎散文首獎，並擔任同名電影編導，於二○一○年贏得台北電影節最佳編劇與金馬獎最佳改編劇本。
著有散文集《父後七日》、《此時此地》，短篇小說集《親愛的小孩》、《遇見》。現為專職作家、編劇。
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 9 of 9 reviews
November 26, 2023
Wiele w tych opowiadaniach autentyczności i realistycznych zachowań, jednak czuję że trochę zlały mi się one w jedno i nie wzbudziły większych emocji.
November 20, 2022
nie jest to złe, ale zupełnie nie moje
March 20, 2022
Dziesięć opowiadań o kobietach. O ich relacjach z mężczyznami, stosunku do macierzyństwa czy pragnieniu kariery. Miesiączce, poronieniu i aborcji. Zdradach i lęku przed samotnością.
Dziesięć opowiadań o mężczyznach. O ich obawach, kłamstwach i obojętności. Pozornie mało ważni (czasami pozbawiani nawet imion), a jednak wciąż obecni. Czasami stanowią jedynie tło, czasami znajdują się w centrum.
Dziesięć opowiadać o ludziach z krwi i kości.
Autorka nie kluczy słowami. Przedziera się przez tłum uczuć, by wytyczyć wśród nich drogę i zmierza tam, gdzie od początku chce trafić. Żadne zdanie nie jest zbędne, ale wciąż nie brakuje im zgrabności i wdzięku. Czasami cechuje je pozorna oschłość, ale kreślone za pomocą słów obrazy są na tyle wymowne, że emocje targające bohaterami wciąż uderzają w czytelnika. Samotność i uporczywy lęk towarzyszą prawdopodobnie każdemu opowiadaniu, a dostrzeżenie istoty kolejnych tekstów nie wymaga wysiłku. Powiedziałabym, że autorka podaje wszystko na tacy, ale jednocześnie przygasza światło na tyle, byśmy musieli się skupić na poszczególnych kształtach, by dostrzec wszystkie szczegóły. Nie jest to trudne, ale wciąż satysfakcjonujące.
Nie wiem, czego tak właściwie spodziewałam się wcześniej po lekturze prozy tajwańskiej pisarki, ale na pewno zaskoczyło mnie podejście do chociażby relacji damsko-męskich czy macierzyństwa. Zapewne oczekiwałam większego konserwatyzmu, a dostałam manifest kobiecej wolności. Bohaterki Maruli Liu nie tkwią bowiem w społecznych kajdanach, a ograniczają je jedynie te, które same na siebie nakładają. Nieszczęśliwe i samotne wchodzą w kolejne płytkie relacje lub decydują się na romans z żonatym mężczyzną, a wszystko to zwykle z nadzieją na znalezienie miłości. Najczęściej pragną stabilności, ale jednocześnie ją odrzucają. Udane związki rację bytu mają jedynie gdzieś w tle, a w centrum kobiety mają większe szczęście do swojej kariery lub realizują się jako pracujące mamy. Więcej tutaj seksu niż romantycznych uczuć, a poczucie braku satysfakcji emocjonalnej dominuje.
Po skończeniu lektury większość opowiadań zlała mi się w jedno (szczególnie na poziomie emocjonalnym), ale w tym wypadku nie traktuję tego jako minus. Uczuć bowiem znalazło się we mnie tak wiele, że mają problem z ujściem. Była to bowiem bardzo satysfakcjonująca lektura.
przekł. Agata Chyla
„Marula Liu jest głosem tajwańskich kobiet XXI wieku. Posłuchajmy tego głosu.”
Dziesięć opowiadań o mężczyznach. O ich obawach, kłamstwach i obojętności. Pozornie mało ważni (czasami pozbawiani nawet imion), a jednak wciąż obecni. Czasami stanowią jedynie tło, czasami znajdują się w centrum.
Dziesięć opowiadać o ludziach z krwi i kości.
Autorka nie kluczy słowami. Przedziera się przez tłum uczuć, by wytyczyć wśród nich drogę i zmierza tam, gdzie od początku chce trafić. Żadne zdanie nie jest zbędne, ale wciąż nie brakuje im zgrabności i wdzięku. Czasami cechuje je pozorna oschłość, ale kreślone za pomocą słów obrazy są na tyle wymowne, że emocje targające bohaterami wciąż uderzają w czytelnika. Samotność i uporczywy lęk towarzyszą prawdopodobnie każdemu opowiadaniu, a dostrzeżenie istoty kolejnych tekstów nie wymaga wysiłku. Powiedziałabym, że autorka podaje wszystko na tacy, ale jednocześnie przygasza światło na tyle, byśmy musieli się skupić na poszczególnych kształtach, by dostrzec wszystkie szczegóły. Nie jest to trudne, ale wciąż satysfakcjonujące.
Nie wiem, czego tak właściwie spodziewałam się wcześniej po lekturze prozy tajwańskiej pisarki, ale na pewno zaskoczyło mnie podejście do chociażby relacji damsko-męskich czy macierzyństwa. Zapewne oczekiwałam większego konserwatyzmu, a dostałam manifest kobiecej wolności. Bohaterki Maruli Liu nie tkwią bowiem w społecznych kajdanach, a ograniczają je jedynie te, które same na siebie nakładają. Nieszczęśliwe i samotne wchodzą w kolejne płytkie relacje lub decydują się na romans z żonatym mężczyzną, a wszystko to zwykle z nadzieją na znalezienie miłości. Najczęściej pragną stabilności, ale jednocześnie ją odrzucają. Udane związki rację bytu mają jedynie gdzieś w tle, a w centrum kobiety mają większe szczęście do swojej kariery lub realizują się jako pracujące mamy. Więcej tutaj seksu niż romantycznych uczuć, a poczucie braku satysfakcji emocjonalnej dominuje.
Po skończeniu lektury większość opowiadań zlała mi się w jedno (szczególnie na poziomie emocjonalnym), ale w tym wypadku nie traktuję tego jako minus. Uczuć bowiem znalazło się we mnie tak wiele, że mają problem z ujściem. Była to bowiem bardzo satysfakcjonująca lektura.
przekł. Agata Chyla
„Marula Liu jest głosem tajwańskich kobiet XXI wieku. Posłuchajmy tego głosu.”
June 19, 2025
Nie jest to wielka literatura. Tam, gdzie Autorka chce spróbować czegoś bardziej eksperymentalnego, weny starcza jej na maksymalnie 4 strony. Większość opowiadań ma w sobie lekkość i vibe "dobrze, że go rzuciłaś". Jest w tym coś ze scenariusza – widzimy sceny bez narracyjnych opisów i wchodzenia głęboko w psyche bohaterów. Z drugiej strony, skończył się czas, gdy importowaliśmy literaturę tajwańską i chińską tylko wtedy, gdy miała wielką historię w tle – można poczytać krótkie opowiastki o dylematach, ciąży, seksie, niewierności, skoro są dobrze napisane.
April 6, 2022
Długo mi zajęło, żeby przeczytać i skomentować tę książkę. Powodem zdecydowanie nie była jej jakość, bo jest to bardzo dobry zbiór opowiadań. Powodem była tematyka, którą porusza Marulą Liu, przez którą było mi trudno się przebić. Długo przedzierałam się przez rozterki bohaterek opowiadań w obliczu romansów, bucowatości mężczyzn, ciąży, a także przez liczne rozważania na temat seksu.
Autorka jest znakomitą obserwatorką kobiecego świata, ale nie postrzega go w pozytywnym świetle. Wchodzimy w świat współczesnych kobiet, uwikłanych w skomplikowane, w dużej mierze toksyczne, relacje damsko-męskie. To świat pełen trudności, skomplikowania, niesprawiedliwości i nierówności. To zarówno świat kobiet nowoczesnych, a jednocześnie taki, w którym patriarchat ma się znakomicie.
Choć autorka mówi bardzo ważne rzeczy o kobietach, pokazuje je z różnych perspektyw i poprzez różne doświadczenia życiowe, mocno z ich odczuciami empatyzuje, na ich historię wciąż pada cień mężczyzn. Więcej o tym piszę na blogu.
Wielki ukłon należy się tłumaczce, Agacie Chyli, której wyczucie i przepiękne operowanie słowem zrobiło na mnie ogromne wrażenie. Tłumaczenie Drogiego dziecka jest niezwykle płynne, zdania czyta się z ogromną płynnością i przyjemnością, a przykłada się do tego jeszcze wspaniały dobór słów, który ciekawie kontrastuje z fizycznością a czasem przyziemnością fabuły. Chapeau bas!
Tytuł ten ma duże walory literackie, porusza fascynujące kwestie społeczne i kulturowe, jestem też pewna, że dużo więcej osób będzie mogło wczuć się w przedstawione historie bohaterek. Ja sama też wiele z niej wyciągnęłam, mimo że tematyka sprawiała mi pewne trudności. Dlatego warto sięgnąć po ten tytuł.
Więcej na blogu: https://azjatyckapolka.wordpress.com/...
Autorka jest znakomitą obserwatorką kobiecego świata, ale nie postrzega go w pozytywnym świetle. Wchodzimy w świat współczesnych kobiet, uwikłanych w skomplikowane, w dużej mierze toksyczne, relacje damsko-męskie. To świat pełen trudności, skomplikowania, niesprawiedliwości i nierówności. To zarówno świat kobiet nowoczesnych, a jednocześnie taki, w którym patriarchat ma się znakomicie.
Choć autorka mówi bardzo ważne rzeczy o kobietach, pokazuje je z różnych perspektyw i poprzez różne doświadczenia życiowe, mocno z ich odczuciami empatyzuje, na ich historię wciąż pada cień mężczyzn. Więcej o tym piszę na blogu.
Wielki ukłon należy się tłumaczce, Agacie Chyli, której wyczucie i przepiękne operowanie słowem zrobiło na mnie ogromne wrażenie. Tłumaczenie Drogiego dziecka jest niezwykle płynne, zdania czyta się z ogromną płynnością i przyjemnością, a przykłada się do tego jeszcze wspaniały dobór słów, który ciekawie kontrastuje z fizycznością a czasem przyziemnością fabuły. Chapeau bas!
Tytuł ten ma duże walory literackie, porusza fascynujące kwestie społeczne i kulturowe, jestem też pewna, że dużo więcej osób będzie mogło wczuć się w przedstawione historie bohaterek. Ja sama też wiele z niej wyciągnęłam, mimo że tematyka sprawiała mi pewne trudności. Dlatego warto sięgnąć po ten tytuł.
Więcej na blogu: https://azjatyckapolka.wordpress.com/...
January 27, 2022
#drogiedziecko to zbiór dziesięciu opowiadań, które zaskakują. Powstawały one na przestrzeni kilkunastu lat. Każde z nich stanowi odrębną całość, każde z nich ma swoją wartość, każde z nich jest inne. Spotykamy tu stratę, rozstanie, zdradę, samotność, zagubienie. Jednak wszystkie, według mnie stanowią o sile kobiety. Poznajemy tu żony, kochanki, córki, matki. Rolę, które są im przypisane są naturalnym odzwierciedleniem sytuacji z jakimi możemy mieć do czynienia w codziennym życiu.
Te kobiety nie są idealne wręcz przeciwnie. Ukazane są w świetle, które nie zamazuje ich wad a raczej je uwypukla. Te kobiety są prawdziwe, często obdarte z podkładu nadmiernego piękna. Dostosowują się, pragną, poszukują. Rezygnują z siebie, są egoistyczne, grzeczne. Ich cechy są takimi jakimi widzimy na codzień w każdym spojrzeniu nieznanego człowieka.
Najbardziej przemówiło do mnie opowiadanie "Prezent". Zaskoczyło treścią, w której się odnalazłam. Były też takie opowiadania, które wymagały większego zaangażowania i chęci zrozumienia, co mogło mieć wpływ na ich treść, przytoczoną historię, czy też ich bohaterów.
Bardzo się cieszę, że mogłam odkrywać literacki świat Tajwanu. Tutaj było mi z nimi po drodze. Niepoznane a jednak znane.
Te kobiety nie są idealne wręcz przeciwnie. Ukazane są w świetle, które nie zamazuje ich wad a raczej je uwypukla. Te kobiety są prawdziwe, często obdarte z podkładu nadmiernego piękna. Dostosowują się, pragną, poszukują. Rezygnują z siebie, są egoistyczne, grzeczne. Ich cechy są takimi jakimi widzimy na codzień w każdym spojrzeniu nieznanego człowieka.
Najbardziej przemówiło do mnie opowiadanie "Prezent". Zaskoczyło treścią, w której się odnalazłam. Były też takie opowiadania, które wymagały większego zaangażowania i chęci zrozumienia, co mogło mieć wpływ na ich treść, przytoczoną historię, czy też ich bohaterów.
Bardzo się cieszę, że mogłam odkrywać literacki świat Tajwanu. Tutaj było mi z nimi po drodze. Niepoznane a jednak znane.
Read
December 4, 2021Finished the title story (in Chinese), but plan to come back to some of the others in the future. Reading the translation first in the collection of Taiwanese women short stories was what got me interested.
This paperback edition that shipped from Taiwan is really beautiful.
The story reads like an essay/letter and I enjoyed it a lot.
This paperback edition that shipped from Taiwan is really beautiful.
The story reads like an essay/letter and I enjoyed it a lot.
July 22, 2023
Jak to bywa ze zbiorami opowiadań - są lepsze i są gorsze. Jak dla mnie warte przeczytania chociażby ze względu na ciekawe przedstawienie relacji międzyludzkich w kontekście kultury tajwańskiej.
Displaying 1 - 9 of 9 reviews