La Globalización: Consecuencias Humanas

by Zygmunt Bauman

The word "globalization" is used to convey the hope and determination of order-making on a worldwide scale. It is trumpeted as providing more mobility -- of people, capital, and information -- and as being equally beneficial for everyone. With recent technological developments -- most notably the Internet -- globalization seems to be the fate of the world. But no one seems to be in control. As noted sociologist Zygmunt Bauman shows in this detailed history of globalization, while human affairs now take place on a global scale, we are not able to direct events; we can only watch as boundaries, institutions, and loyalties shift in rapid and unpredictable ways. Who benefits from the new globalization? Are people in need assisted more quickly and efficiently? Or are the poor worse off than ever before? Will a globalized economy shift jobs away from traditional areas, destroying time-honored national industries? Who will enjoy access to jobs in the new hierarchy of mobility? From the way the global economy creates a class of absentee landlords to current prison designs for the criminalized underclass, Bauman dissects globalization in all its its effects on the economy, politics, social structures, and even our perceptions of time and space. In a chilling analysis, Bauman argues that globalization divides as much as it unites, creating an ever-widening gulf between the haves and the have-nots. Rather than the hybrid culture we had hoped for, globalization is creating a more homogenous world. Drawing on the works of philosophers, social historians, architects, and theoreticians such as Michel Foucault, Claude Lévi-Strauss, Alfred J. Dunlap, and Le Corbusier, Globalization presents a historical overview of the methods employed to create and define human spaces and institutions, from rural villages to sprawling urban centers. Bauman shows how the advent of the computer translates into the decline of truly public space. And he explores the dimensions of a world in which -- through new technologies -- time is accelerated and space is compressed, revealing how we have arrived at our current state of global thinking. Bauman's incisive methods of inquiry make Globalization an excellent antidote to the exuberance expressed by those who stand to benefit from the new pace and mobility of the modern life.

Genres: Sociology, Nonfiction, Politics, Philosophy, Economics, Theory, Polish Literature

172 pages, Paperback

First published July 13, 1998

About the author

Zygmunt Bauman was a world-renowned Polish sociologist and philosopher, and Emeritus Professor of Sociology at the University of Leeds. He was one of the world's most eminent social theorists, writing on issues as diverse as modernity and the Holocaust, postmodern consumerism and liquid modernity and one of the creators of the concept of “postmodernism”.

Reviews

[Nataliya Yaneva · Rating 3 out of 5]

За едни глобализацията е врата, за други – решетка. Както впрочем става с всички големи „изобретения“ на човечеството. Винаги го има онзи момент, че сякаш новите открития служат не за да подобрят положението на хората, които са по някакъв начин встрани от обикновения ход на обществото, а за да подчертаят още повече пропастта между тях и „нормалните“ му членове. Та и с глобализирането така.

Зигмунт Бауман отчита глобализацията по-скоро като отрицателно явление. Аз самата често се питам дали е хубаво, че имаме достъп до неимоверно количество информация сега, веднага, мамка му, защо зарежда толкова бавно, или е лошо, че хората са все наврени в тоя интернет, понякога неясно защо. Всички си зяпат телешки телефоните и не обръщат внимание на света около тях. И аз го правя понякога, разбира се. Гледам да е възможно най-рядко. Никой няма да получи нервен срив, ако не си провери мейла или [социална мрежа по избор] за 12549 път днес.

Покрай глобализацията паноптикумът на Фуко и кошмарът на Оруел, заложен още през далечната 1949 г., днес са истина. Онези горе наблюдават другите долу (NB: „горе“ и „долу“ не са пространствени маркери) и в общи линии човек трябва да внимава къде стъпва, за да не се окаже, че е нагазил до уши в... детелините. Светът се е превърнал в едно голямо вглеждане във всичко друго, но не и в собствения ни живот – камери следят хора по улиците, хора гледат риалитита с други хора, дето не са те, защото така е по-интересно, всеки гледа какво прави колегата/приятелката на приятеля на мъжа ми/онзи от съседната маса в ресторанта, за да не остане по-назад...

В „Глобализацията“ съвсем накратко е засегната и една много болезнена за мен тема – тази за консуматорското общество. Хората са масови потребители на всичко – на храна, филми, книги, идеи, емоции. Нищо не задържа вниманието на средностатистическия потребител достатъчно дълго, за да може той да му се наслади. Просто го поглъща цяло, без да дъвче, без да усети вкуса му, а това го оставя неудовлетворен и искащ още. Всичко е едно трескаво искане на повече. Филмовите студиа, телевизиите, издателствата се чудят какви нови продукти да сътворят, по-зрелищни, по-мащабни, по-невиждани, само и само да погъделичкат у потребителите някоя останала неизпитана емоция, че да се пошуми около творението им поне месец-два. Животът се е превърнал в някакъв ад на бързи обороти, на който дори не знаем къде са монтирани спирачките.

Ползите от глобализирането са ясни на всички. Тях Бауман не ги е нищил, по-скоро е поставил акцента върху лошото, за което трябва да се позамислим доста сериозно. И както много обичам да казвам (не че аз съм го измислила) – ако просто всички правят това, което е редно, и много добре им е ясно какво е то, светът щеше да е едно далеч по-прекрасно място.

[Simge · Rating 4 out of 5]

Bauman'la ilk tanışmamız gerçekleşmiş oldu. Okurken genel olarak çok keyif aldığımı söylemeliyim çünkü küreselleşme meselesine belli kalıpların dışında bakmasıyla beni düşünmeye yöneltti; küreselleşmeye sosyolojik olarak atılan bakışın kavramı nasıl derinleştirebileceğini de ayrıca görmüş oldum. Böyle iyi kitapları okuyunca insanda bir "Keşke daha önceden okusaydım, geç kaldım." düşüncesi belirir. Belki de kendimi bazı kitaplar konusunda ne zaman hazır hissediyorsam o zaman onu okumaya başlamam sebebiyle herhangi bir pişmanlık yaşamıyorum okuduğum zamanla ilgili. Genellikle geç okuduğum kitapların kolay hazmedilen kitaplar olmaması da uzaklaştırmıyor böylece türden beni. Meseleye bir şekilde ilgi duyan herkesin, özellikle küreselleşmeyi ekonomik bağlamda yapılan tanımından ve süregelen anlatımından ziyade daha başka bir gözle görmek isteyenlerin yollarını bu kitapla kesiştirmesi iyi olabilir diye düşünüyorum.

[Johan · Rating 3 out of 5]

This is an interesting introduction to globalization and it is a bit more in depth than say Anthony Giddens' book on the same theme (Runaway world). I was a bit surprised that Bauman is as political as he is in this book, at times he sounds almost like a left wing anti-globalization activist.

There is an interesting critique of Michel Foucault's panopticon model that is useful since it seems to be taken for granted by many as still being present and active in contemporary society (which might be true, but this is the first critique of it that I've stumbled upon).

The chapters I liked the most are those that goes into inclusion/exclusion in relation to urban environments and suburbs. The chapter about the prison system is also enlightening.

This book might seem like a tough read at first but after a while I got used to Bauman's style of writing and his use of many archaic words. But if you're not a native English speaker (I'm not), be prepared to look up a few words here and there.

I'd recommend this one as an introduction to globalization, it brings up some of the central issues but is also political enough to spark your internal discussion.

[Pablo · Rating 4 out of 5]

Parafraseando al abuelo Simpsons: "¡Este posmoderno si se puede leer!".

A pesar de que tenia hace bastante tiempo otro de este autor para leer, encontré este en la biblioteca, y me llamó la atención por ser corto y por haber leído fragmentos citados en otro texto.

Bauman me sorprendió, es un autor que sabe expresar bastantes ideas interesantes de una forma no compleja. Leí casi todo el libro en un día y en ninguna parte se me hizo denso.

Respecto al contenido en sí, es un autor que "se limita interpretar al mundo, antes que cambiarlo", pero no por ello deja de ser un aporte para comprender la sociedad actual. Me es imposible no compararlo con Byung-Chul Han, ambos por ser filósofos con cierta popularidad, y por analizar la sociedad desde una óptica distinta a las clásicas. Por ejemplo, sus críticas a la sociedad disciplinaria de Foucault. Aunque la visión de Bauman me parece superior en todo sentido.

Un libro muy recomendado para cualquiera, ya que de lo que trata es bastante transversal, y su forma de estar escrito no espanta a legos.

[zeyno · Rating 3 out of 5]

"önceleri toprağın şeklini yansıtan ve kaydeden haritaydı. şimdi, haritanın bir yansıması haline gelme ve haritada erişilmek istenen düzenli şeffaflık düzeyine yükselme sırası toprağa gelmişti. haritacıların kararlarına göre ve haritaya benzer biçimde yeniden ya da sıfırdan şekillendirilecek olan artık mekanın kendisiydi." s. 44

"birliktelik değil, sakınma ve ayrılma çağımızın megapollerindeki başlıca hayatta kalma stratejisi haline gelmiştir. komşuları sevmek ya da onlardan nefret etmek artık mesele değildir. komşulardan uzak durmak bu ikilemin icabına bakacak ve seçim yapmayı gereksiz kılacaktır; sevme ve nefret etme arasında bir tercih yapılmasını gerektiren durumları bertaraf etmemizi sağlayacaktır." s. 58

"aç olanın, yiyeceğin bol olduğu yere gitme arzusu rasyonel insandan beklenen doğal bir şeydir; ... hareket özgürlüğü hakkından, küreselleşen dünyanın en büyük başarısı ve artan refahının teminatı olarak övgüyle söz edenler, aynı hareket özgürlüğü hakkını başkalarından esirgemek ihtiyacı duymaktadır." s. 88

"... vitrinde sergilenen sonsuz tercihlerden herhangi birine yakın durmayı reddedebilir. reddedemeyeceği tek şey, onlardan birini seçmeyi seçmektir; ..." s. 97

"... dünyanın nimetlerinden büyük zevki almak için her şeyi yapabilirsiniz, bir şey hariç; goethe'nin faust'u gibi, 'ah şu an, o kadar güzelsin ki, ebediyen öyle kal!' diyemezsiniz.
tüketici hareket halindeki insandır ve öyle kalmaya mecburdur." s. 97

"jeremy seabrook'un okurlarına hatırlattığı gibi, günümüz toplumunun esrarı, 'yapay olarak yaratılmış, öznel bir yetmezlik duygusunun gelişmesi'nde yatar; zira günümüz toplumunun temel ilkeleri için 'hiçbir şey, insanların sahip olduklarıyla tatmin olduklarını ilan etmeleri kadar tehlikeli olamaz.'"s. 108

[Jeanne · Rating 2 out of 5]

First I hated this book then I hated more and now I don´t like this book. It was really painful to read it for me. I read it some months! I usually read quickly but this book was so boring...
But on the another hand I have to say that I like some of ideas. Maybe I would like the book if some else write it in other way.
I´m so happy that I´m done with this!

[Nate · Rating 5 out of 5]

I will never look at the world the same way after reading this.

[Paulina ෂ · Rating 3 out of 5]

Casi treinta años después y no sólo se cumplieron las palabras de Bauman, sino que evoluvionaron de las formas más distópicas posibles.

RIP Zygmunt Bauman, te hubiera encantado hablar de la gentrificación gringa/europea en México, Trump y la IA.

[Wolf · Rating 4 out of 5]

Dat dit reeds voor de eeuwwisseling geschreven is, is hoogst verwonderlijk. Een echte aanrader voor wie Derrida de socioloog wil leren kennen.

[Phillip · Rating 4 out of 5]

Bauman has a very interesting take on globalization, which largely centers on the disjunction between populations that have mobility and populations that a limited to the local. Mobile populations (and one interesting point here is that groups like refugees and migrant laborers don't properly fall into a sub-category of vagabonds, as opposed to the more privileged tourists. I'll say more about vagabonds below) have not only the physical freedom to move throughout global space, but freedom to move through digital space, to shift capital/finances instantaneously, and to experience a kind of globe trekking (faux-)cosmopolitanism where they move throughout the world but always exist among the same people. One can fly from New York to Hong Kong to Paris and have the same kinds of conversations and eat the same kinds of food and sleep in the same kinds of hotels. On the other hand, there are local populations, which have little to no choice about their environment, socio-political conditions, employment opportunities, etc. They cannot travel at will because they are economically tied to local employment. Localities (including national governments) have little control over their economies and providing job opportunities, because capital is globally mobile. And while the mobile set can abandon a specific place when it becomes inconvenient or loses economic viability, the local population remains and suffers the degradations visited by the mobile class.

Bauman also makes a distinction between tourists and vagabonds in a globalized economy. Tourists include the wealthy, the upper classes, business people, (increasingly few) academics, etc. Tourists go places comfortably and by choice, experience controlled versions of those locations--usually from nice hotels, restaurants, and clubs isolated from the local population. However, vagabonds--including migrant laborers, refugees, and other displaced populations--function essentially like the locals, except without geographic security. Vagabonds have little to no control over their economic conditions, exert little to no power in structuring the global economy, and have little to no recourse when they are abandoned by globalized forces.

I think Bauman's work is still really relevant today, though some of the sections on digital access have become less true in 2017 than they were in 1998. There is definitely still a global digital divide, with, on the whole, people in the global north having much more access to electronics and the internet than people in the global south, but with the increases and improvements in digital technology digital mobility and/or interconnectivity is much more prevalent today than it was in 98. We can see this, for instance, in the importance of smart phones, twitter, and youtube during the Arab Spring uprisings, where technology and digital spaces because major tools for organizing resistance.

[Isaac Jaimes Rivera · Rating 5 out of 5]

Es un libro muy interesante que hace una crítica al sistema económico y como la globalización perpetúa y agudiza los males de la sociedad, incrementa las desigualdades, excluye a los pobres de este y además busca la forma de segregar a estas personas "indeseables" mediante la obsesión por "La ley y el orden". La cual se enfoca en tipificar como delitos, los que las clases bajas son más propensas a hacer y las acciones que la cima de la sociedad hace, se hacen llamar "lógica económica" y "racionalización".


También hace este énfasis en el espacio y tiempo, en como las clases privilegiadas tienen la capacidad de vencer el espacio y el tiempo, pues son realmente seres globales y los desfavorecidos están condenados a ser siempre "locales", están atados al lugar donde están, como consecuencia estructural del sistema.

El libro da otra perspectiva de la globalización, una que por lo general no se cuenta o se ignora, que es la de los más desfavorecidos, las consecuencias humanas más allá de los beneficios del capital.

No se puede decir que la pobreza es un fallo del sistema que se puede resolver, esta es una consecuencia inherente a este.

[Данило Судин · Rating 5 out of 5]

Надзвичайна книжка, яка свідчить про повернення соціології до своїх витоків - критики соціальної несправедливості. Цей текст не є маніфестом, який пропонує відповіді на всі питання, або закликає до дій. Втім, це не зменшує його вибуховості. Автор просто ставить низку запитань, які вже давно соціологія і суспільство собі не задає. І, що найцікавіше, цей текст - не про глобалізацію як таку. Цей текст - про сучасне суспільство. Втім, З.Бауман розуміє, що сучасне суспільство - це глобалізоване суспільство, а тому звертається саме до цієї принципової відмінності пост-модерний/пізньо-модерних суспільств (чи суспільств другого модерну).

[Salih Soysal · Rating 5 out of 5]

Zygmunt Bauman, öncelikle, küreselleşme meselesini en güncel haliyle ele alıyor. Küreselleşme üzerindeki bilindik tanımların hiçbirine meyil etmeyen bu kitap, kavramı "mekan-zaman bükülmesi" üzerinden ele almaya başlıyor ve kurduğu sistematik içinde gezinerek, devlet ve toplum üzerindeki etkilerini anlatarak kitabı tamamlıyor.
Bauman, Francis Fukuyama'nın 90'lı yıllarda Tarihin Sonu teorisini çok kaba ve çiğ bulan Paul Virilio'nun, "ama artık coğrafyanın sonundan bahsedebiliriz" analizine hak veriyor. Gelişen teknolojiyle beraber insanların zaman ve mekan algılarının, dolayısıyla "yakın-uzak" çelişkisinin giderek azaldığını, doğal sınırların artık manasızlaştığını ileri sürüyor. Artık yakın-uzak çelişkisinin bağlamı "bilinen ve bilinmeyen" olarak belirginleştiğini; hareket edemeyen ve yerel kalmak zorunda olan kesimlerin de, bilinenlerden yana tavrından ötürü, "mahalleleşme" ve "cemaatleşme"nin ortaya çıktığını iddia ediyor. Kültürel anlamda bir yorum getirecek olursak, tarihsel süreçte ideolojik olarak "uzak-yakın" ilişkisi üzerinden pozisyon alan bazı siyasi grupların, geçmişteki siyasi tansyonu, birikimi, düşmanlığı ya da dostluğu, kendinden sonraki nesillere aktaramadığını görmekteyiz. Bu durumun temel anlamda ideolojik uzaklık ve yakınlık kavramlarını da etkilediğini, gençlerin artık "karşı mahallelere de" giderebildiği için, bu tarz ön kabulleri reddettiğini görmekteyiz. Dolayısıyla siyaset, gençleri çekmenin en pratik yolu olarak, geçmişteki siyasi gerilimi sürekli hatırlatarak ya da bunu yeniden kurmaya çalışarak sağlamaya çalıştığını görüyoruz.
Bauman'ın küreselleşme tanımı, hem birleştirici hem de bölücüdür. Yeryüzünün tektipliğini teşvik etme nedenleriyle bölme nedenleri aynıdır. İş, finans, ticaret ve enformasyon akışının yerküresel boyutlarda olmasının yanısıra, bir "yerelleşmeyle" mekan sabitleme süreci de işletmektedir.
Burdaki diğer bir önemli konu ise, sermayenin yeni bir özgürlük biçimine kavuşmuş olmasıdır. Yani yatırıcımcıların artık yerel herhangi bir yasaya ya da norma tabi olmamalarıdır. Yani, ortaçağ'daki bir serfin, kendi köylüsünün yaşamsal sorumluluklarından da kurtulmuş olduğu bir özgürlük biçimi, küreselleşmiş dünyada gelişmiştir.
Coğrafyanın Sonu'yla beraber artık ulus devletlerinde varlıkları bir tehdit altındadır. Soğuk Savaş Dönemindeki güç politikasi zihinlerde bir bütünlük imgesi uyandırdı. Yerkürenin her köşesi ve bucağı "şeylerin küresel düzeni" içindeki, ortak dünyamız haline getirildi. Bu bütünselliğin dışındaki her şey manasızdı; dünyada her şeyin bir anlamı vardı; bu anlam bir bölünmeden tek bir merkezden çıkıyordu. Artık bu bölünmenin olmadığı bir dünya, birbirinden bağımsız ve kimsenin nasıl durduracağını bilmediği bir sürü irili ufaklı güçlerin vahşi arenasına benziyor. Yani artık kontrol kimsenin elinde değil ve kontrolü elinde tutmanın ne demek olduğu da bilinmiyor.

"Hep daha yeni ve hep daha zayıf ve yoksul “politik olarak bağımsız” yurt temelli kendilikler oluşturmak için koşuşturmak, küreselleşen ekonomik eğilimlerin tabiatına aykırı değildir; politik parçalanma, ortaya çıkan “dünya toplumu”nun “tekerine sokulmuş” ve enformasyonun serbest dolaşımıyla raptedilmiş bir çomak değildir. Tam tersine, görüldüğü kadarıyla, ekonominin bütün veçhelerinin “küreselleşmesi” ile “yurt ilkesi”ne yeniden vurgu yapılması arasında yakın bir kan bağı, karşılıklı koşullanma ve pekiştirme vardır. (…) Zayıf devletler çoğu zaman bir yeni dünya düzensizliğine benzeyen Yeni Dünya Düzensizliği’nin kendini sömürmek ve yeniden üretmek için ihtiyaç duyduğu şeyin ta kendisidir. Zayıf, sözde devletler, iş hayatının sürmesi için gerekli olan, ama küresel şirketlerin özgürlüğüne etkili kısıtlamalar getirebileceği korkusu yaratmayan, faydalı yerel polis karakolları rolüne kolaylıkla indirgenebilir. " Sf. 85

Dolayısıyla, küreselleşmenin etkisi zayıf ulus devletlerin giderek sönümlenmeye başladığını, küresel sermaye karşısında sınırlarını koruyamadıklarını, koruyamadıkça daha çok yerelleştiklerini, küreselleşmiş bir dünyada da, yerelliğe saplanıp kalanların daima zayıf kalacağını görmüş oluyoruz.

Son olarak, Bauman, uzak-yakın çelişkisinin her zaman sınıfsal bir nitelik taşıdığını, bu yüzden toplumun seçkinlerinin sürekli hareket halinde olduklarını fakat, toplumun diğer bölümünün ise kendi çevrelerine hapsolduğunu söylemektedir. Küreselleşmenin, bütün dünyada bir turist ilüzyonu olduğunu, her şeyin bu seçkinler için yapıldığını ve ayarlandığını savunmaktadır. Bu seçkin grubundan olmayanlar ise, aylak olarak gezmekte, hiçbir zaman turist olmalarına izin verilmemektedir.

[Kuszma · Rating 2 out of 5]

Merész marketingfogás a kiadó részéről, hogy már az előszó második mondatában megvallják, hogy ők bizony (fordítóstul-lektorostul) nehezen boldogultak a szöveggel… de hát legalább őszinték. Mondjuk állításuk, miszerint ez a nehézkesség a „könyv erényeit tükrözi”, szerintem nettó marhaság – egy szöveg lehet nehézkes és fontos (és akár jó) egyszerre, de hogy a nehézkesség erény volna, pláne tudományos írásokban, hát ezt a leghatározottabban tagadom.

De ezzel az írással amúgy sem az a baj, hogy nehézkes – hanem hogy tankönyvi példája az érvelési hibáknak. Kezdjük azzal, hogy már eleve nem is tesz kísérletet arra, hogy definiálja, mit ért globalizáció alatt (pedig hát ez a könyv címe, úgyhogy nem ártana), ami egyfelől részben megmagyarázza, miért is nehézkes ez a szöveg, másfelől meg van egy praktikus hozadéka a szerző szemszögéből: így ugyanis Bauman szükség szerint azonosíthatja a globalizációt bármivel, csak hogy a világegyetem összes nyűgjét rá tudja verni – a fogyasztói társadalommal, a kapitalizmussal, sőt akár az imperializmussal is. Igaz ugyan, hogy ezek különböző fogalmak, de hála a fenn említett nehézkességnek, ezt az olvasó remélhetőleg nem szúrja ki. (Mire nem jó a nehézkesség, ugye?) Már a könyv alapállításában is tetten érhető ez az elem, miszerint a globalizáció a társadalmat egy globalizált és egy lokalizált részre szakítja, ahol a globalizáltak élvezik a rendszer rugalmasságát, a lokalizáltak pedig rabszolgaságban élnek. No most ez egy érdekes felvetés, és találó kritika, ha a szabadpiaci kapitalizmust célozzuk, de hogy a globalizáció bűne lenne… hát azt indokolni kéne. Merthogy szerintem az is megfontolandó állítás, hogy mindez a globalizáció nem-teljességének következménye, esetleg a globalizációtól független jelenség… szóval számos dolog mellett lehetne érvelni, és az, hogy Bauman a priori elfogadja a neki tetszőt, jelzi, hogy ő valójában nem sportszerűen gondolkodik: már előre tudja, milyen végkimenetet kíván alátámasztani, és ahhoz válogatja ki önkényesen a kiindulási pontokat.

Szóval ilyen könyv ez: a globalizáció lehetséges pozitív okait figyelmen kívül hagyja, a negatívakat eszébe sem jut felülvizsgálni, ellenben általánosítja őket, a metaforát és az analógiát közvetlen bizonyítékként tálalja, a különböző gazdasági-társadalmi jelenségeket pedig összemossa, így lesz a globalizáció bűne egyszerre a fogyasztó fogyasztásra kényszerítése*, és az, hogy kizárja a fogyasztásból a fogyasztók egy részét. És ennek a tetejébe – engem talán ez idegesített a legjobban – határozottan az volt az érzésem, hogy a globalizációnak, mint folyamatnak szándékot tulajdonít, vagyis olyan „lényként” ábrázolja, aki sanda céllal kúszik előre valami szörnyű cél felé… hát egy fityfenét. A folyamatok nem élőlények, úgyhogy ne is kezeljük őket úgy. Ez a legrosszabb összeesküvés-elméleti portálok no és persze a kormányszóvivők világa, jó lenne, ha a szociológusok nem követnék őket ide.

Kihagytam még valamit, ami idegesített a műben? Nem is tudom, biztos. Na mindegy. Én nem állítom, hogy érték nélküli e könyv – elfogadom, hogy vannak érdekes felvetései, sőt olyanok is, amelyekkel dolgozni kell, ha a globalizáció árnyékos oldalaira is be akarjuk vinni a fényt. Ám így, ebben a formában ez egy tisztességtelen iromány: csak azt győzi meg, aki eleve egyetért vele, de őt viszont megerősíti a hitében – és ez egy tudományos munka esetében talán a lehető legrosszabb opció. Nem mondom, hogy ne olvassátok, de ha olvassátok, nagyon óvatosan.

* Igen, itt még van egy, a konzervatív és újmarxista gondolkodókra oly jellemző típushiba: hogy nem próbál meg különbséget tenni aközött, hogy a fogyasztói társadalom fogyasztásra kényszerít, vagy pedig a fogyasztó választja a fogyasztást. (Kényszerített például engem a világháló, hogy tavaly nyáron vegyek két pár Converse-cipőt, brutálisan olcsón? Hát szerintem nem.) Ez a fajta összemosás a szépirodalmi alkotásoknak jól áll (komolyan!), de jó lenne, ha a tudományos igénnyel írt munkák nem alkalmaznák. Határozottan az ilyenkor az érzésem, hogy a szerzők azért nevezik kényszerítésnek ezt az egészet, mert a múltkor ők is megvették azt a két Converse-t, és emiatt rohadtul bűntudatuk van.

[Ramil Kazımov · Rating 4 out of 5]

Gerçi biraz zorlu okuma oldu ama bitirdigim için mutluyum.
Bauman küreselleşmenin gerçekte ne olduğu konusunu tartışıyor. Küreselleşmenin her kesi aynı şekilde etkileyeceğini söyleyen fikirlerin gerçekte ne kadar saçma olduğunu gösteriyor Bauman. Bazıları zenginligine zenginlik katarken bazıları sahip oldukları birkaç şeyi bile yitiriyor. Toplumsal sonuçları bakımından küreselleşme insanları birbirine yabancılaştırıyor. Şehirler bir nevi zengin ve fakir bölgelerine bölünmüş ve de fakirlerin yaşadığı yerler adeta Gettolara dönüştürmüş.

Baumanın Thomas Mathiesan'a istinaden söylediği ceza hukuku tespiti beni adeta can damarımdan vurdu. Zira Bauman "ceza hukuku" der, "toplumun tepesine değil de tabanına yönelmiş darbedir". "Cinayetin tarif şekli büyük oranda fakirlerin yapacağı şeyleri kapsar" der Bauman. Yani, fakir birisi hırsızlık yaptığı için hemen tutuklanırken halkların herşeyini yağmalayan küresel şirketlerin zengin yöneticileri kurtarıcı tavrı görür. Adalet için bazen zenginlerin de tutuklanabileceği halların olduğunu söyler yazar. Ama ekler: "zengin birinin mahkemede uzlaşma yaparak kendini kurtarma ihtimali her zaman vardır ama fakir birinin böyle hakkı hiçbir zaman olmaz". Zenginlerin cinayet işi pek öyle bir şey değilmiş gibi sunulurken fakirlerinki büyük bir suçmuş gibi gösterilir.

Küreselleşmeyi gerçek yüzüyle merak edenlerin mutlaka okuması gereken harika bir eser 😎

[Iroş · Rating 4 out of 5]

This book is about every version of globalization. I had a topic in my class about globalization and I learned so many details about globalization and this book has so many information about creating a city, city life and everything.

[Samet · Rating 4 out of 5]

İletişim imkanı = küreselleşme

[Arturo · Rating 4 out of 5]

Bauman's Globalization reads mostly like a collection of essays than a unitarily conceived project. The first chapter on the contemporary antinomy of global mobility versus tribal localism, and the second chapter on modern Western conceptions of space, States' territorial mapping, and modern urban planning are researchwise derivative but still extremely meaningful for reading today's world. The rest is instead less insightful. Among the highlights, the existential category of 'tourist' developed in chapter four, finding great resonance in our age of extreme touristification and gentrification, and the idea developed in chapter five that the prison system and the State policing of the poorer are forms of punishment by immobilizing in a society that values mobility the most. The greatest quality of the book is perhaps that of drawing a net of connections among already well developed research-threads in the social sciences, scattered however among different disciplinary fields like sociology, history, economics, geography, and cultural studies. (7,5/10)

[Klejton · Rating 2 out of 5]

Genuinely unreadable at times

[Martin · Rating 4 out of 5]

Still very relevant describes the world today

[MOL · Rating 4 out of 5]

Puikiai ir išties suprantamai parašyta, trumputė knyga labai mane dominančiomis temomis. Tiesa, vietomis atrodo, kad Bauman'o piešiamas mūsų civilizacijos paveikslas netgi per daug niūrus, nei jis yra ištiesų. Be to, nuo knygos parašymo laikų (1998 metai) pasaulis žengė dar keletą žingsnių, kurie neabejoju, tikrai nepadarė teigiamo įspūdžio šiam garbaus amžiaus mąstytojui (ypač vertas dėmesio būtų bendravimo perkėlimas į socialinius tinklus). Bet kokiu atveju, tai knyga, kuri priverčia sustoti ir pagalvoti, dažnai to ir užtenka, kad vieną ar kitą visuomenės studiją vertintum kaip gerą ir teigiamą.

[Наталія · Rating 5 out of 5]

Чудовий текст до якого захочеться повернутись бодай ще раз. Бауман описує наш глобалізований світ з його чіткою суспільною стратифікацією, де на крайній точці, в зоні свободи, перебувають глобтроттери - люди що без будь-яких обмежень мандрують світом і як противага до них - люди, для яких їхні домівки та країни стають в*язницями - їхнє фінансове та правове становище не дозволяє бути мобільними. Бауман виділяє ще іншу категорію - мандрівників по-неволі - "бродяг". Оригінальне у Баумана бачення мобільності як найвищої свободи. в книзі є багато цікавих ідей та слушних думок що стосуються міського простору, ринкових взаємин, споживацтва та пенітенціарної системи.

[Cvi * · Rating 4 out of 5]

Понякога трябва да се кажат едни и същи думи, по десет различни начина, за да разберем какво означават. Бауман не прикрива своето сурово мнение за разделението на класите, напротив - опитва се да отвори очите на всички онези, които се страхуват да го направят. С множество източници, които подкрепят неговата теза, ясни обяснения и изключително детайно представяне на книгата, не мога да кажа нищо повече от това, че светът отива към своя край. Но той отдавна е тръгнал и скор оедва ли ще се върне. Глобализацията е тук, крадяща нашите мечти, държи ни затворена под похлупак, докато онези над нас ни гледат, с препълнени джобове с пари и власт.

[Yacoob · Rating 3 out of 5]

Některé části, obzvláště ta o internetu, jsou dnes trochu mimo, naopak velmi pěkně stále sedí pasáže o vztahu kapitálu a lokality - i v souvislosti s funkcí národního státu a jeho represivních složek jako jedné z jeho posledních funkcí.

[Ig-88 · Rating 3 out of 5]

Velit nulla voluptatem quia. Assumenda porro sint omnis et ipsa dolorem. Repudiandae quo ea autem harum. Veniam aperiam cumque voluptatibus nihil ut. Mollitia est aliquid numquam blanditiis.

[Marius Armalis · Rating 4 out of 5]

Daug kalbama apie socialinę erdvę ir galėjima/negalejima judėti.

[Irina · Rating 5 out of 5]

Cartea urmăreşte analiza rădăcinilor şi a efectelor sociale ale procesului de globalizare, pentru a explica termenul de globalizare.

În paralel cu ridicarea la nivel planetar a afacerilor, comerţului şi informaţiilor, s-a pus în mişcare un proces de localizare, de fixare în spaţiu. Cele două procese fac distincţia între: condiţiile de viaţă ale populaţiilor luate în ansamblu vs cele ale diferitelor segmente din aceste populaţii. Ceea ce apare drept globalizare pentru unele înseamnă localizare pentru altele; o nouă libertate în viziunea unora poate lua forma sorţii crude şi neîndurătoare pentru altele. Mobilitatea este una dintre cele mai râvnite valori; libertatea de mişcare este o facilitate întotdeauna rară şi inegal răspandită- devine principalul factor de stratificare în epoca postmodernă.

Imobilitatea nu este o opţiune realistă într-o lume veşnic schimbătoare. Dar efectele noii condiţii sunt inegale: unii devin globali, alţii sunt ţintuiţi în localitatea lor (într-o lume în care globalii dau tonul şi alcătuiesc regulile jocului vieţii). A fi local într-o lume globalizată este un semn de inadecvare socială şi degradare.

Primul capitol, Timpul şi clasa, cercetează legătura dintre natura schimbătoare a timpului şi spaţiului şi schema organizării sociale. Accentul e pus pe efectele comprimării spaţio-temporale asupra alcătuirii societăţilor şi comunităţilor de pe mapamond. E luată în considerare proprietatea absentă – independenţa proaspăt câştigată a elitelor globale faţă de puterea politică şi culturală limitată teritorial, care duce la slăbirea acesteia din urmă. Se vorbeşte şi despre impactul separării dintre cele două direcţii care conţin ‘vârful’ respectiv ‘baza’ noii ierarhii, care culminează cu schimbarea organizării spaţiului şi a înţelesului noţiunii de ‘vecinătate’ în metropolă contemporană.

Capitolul II, Războiul spaţiului: Jurnal de front, ilustrează etapele războiului modern pentru cucerirea dreptului de a defini şi aplică sensul spaţiului folosit în comun: aventurile planificării oraşului atotcuprinzător; tendinţa actuală de fragmentare şi de construcţie exclusive; Panopticul – considerat odată drept modelul favorit de control social al modernităţii, şi inutilitatea actuală, decăderea sa treptată.

Capitolul III, Ce urmează după statul-naţiune? este despre şansele suveranităţii politice – în special ale autoconstituirii şi autoguvernării comunităţilor naţionale şi teritoriale- în condiţiile globalizării economiei, finanţelor şi comunicaţiilor. E vorba despre diferenţa de scară dintre spectrul instituţiilor de decizie şi universul în care sunt produse, distribuite, preluate şi desfăşurate resursele necesare luării deciziilor şi implementării lor – centrele esenţiale pentru un management social eficient în cea mai mare parte a istoriei moderne.

Capitolul IV, Turişti şi vagabonzi, inventariază consecinţele culturale ale transformărilor înfăţişate mai înainte. Efectul general este bifurcarea şi polarizarea experienţei umane, în care semnele culturale comune facilitează două interpretări distincte: una, ‘a fi în mişcare’, ce are sens diferit, după cum este aplicată la cei aflaţi în vârful, respectiv baza noii ierarhii, a doua, marea masă a populaţiei – ‘noua clasă de mijloc’ – care oscilează între extreme, suferă de nesiguranţă.

Capitolul V, O lege globală, mai multe ordini locale, explorează expresiile extreme ale acestei polarizări: tendinţa actuală de a trece în rândul infracţiunilor cazurile care nu corespund idealului şi rolului jucat de această tendinţa în compensarea neajunsurilor ‘vieţii în mişcare’, prin redarea unei imagini mult mai odioase şi respingătoare a realităţii vieţii alternative, imobile. Chestiunea complexă a nesiguranţei vieţii, ridicată de procesul de globalizare, tinde să fie redusă la problema aparent simplă a ‘legii şi ordinii’.

Aşa cum ne atrage atenţia Cornelius Castoriadis, tezele expuse nu evoluează spre o concluzie ştiinţifică; cartea este, în intenţia autorului, o disertaţie. Sunt mai multe întrebările care se pun decât cele care îşi află răspunsul. Problema condiţiei moderne este că civilizaţia a încetat să-şi mai pună întrebări.

Despre autor: Zygmunt Bauman, n. 1925, este un sociolog polonez renumit pentru scrierile sale despre modernitate, Holocaust, consumerism postmodern, modernitate lichidă.

[Solar · Rating 5 out of 5]

"Всички говорят за “глобализацията” – широко
употребявана дума, бързо превърната в лозунг, в ма
гическо заклинание, в шперц, за който се смята, че от
ключва вратите към всички настоящи и бъдещи мис
терии. За някои “глобализацията” е това, което сме
задължени да правим, ако искаме да бъдем щастливи;
за други “глобализацията” е причината за нашето не
щастие. За всеки обаче “глобализацията” е неподат
ливата на въздействие участ на света, необратим про
цес; тя е и процес, който засяга всички нас в една и
съща степен и по един и същ начин. Ние всички сме в
процес на “глобализиране” – а да бъдем “глобализи
рани”, означава приблизително едно и също за всички
“глобализирани.”

Така започва книгата си "Глобализацията. Последиците за човека" Зигмунт Бауман. В нея той се стреми да докаже, че зад феномена глобализация се крие нещо повече от това, което се вижда на пръв поглед, и се опитва да разсее мъглата около този термин.

Книгата се състои от пет основни части.
В първата глава, озаглавена „Време и класа“, Бауман разглежда променливостта на времето и пространството през историята и връзката им с обществената организация. Той изследва разделението между най-високите и най-ниските нива на новосъздадената и променена йерархия в обществото, анализирайки значението на променящите се места, като например концепцията за кварталите в мегаполисите.

Във втората глава виждаме как авторът се фокусира върху съвременните борби за правото да се определя и използва общото пространство, както и етапите, през които преминават тези борби. Той се спира конкретно на историческата съдба на Паноптикума (някога предпочитана форма на модерен обществен контрол) и неговото постепенно изчезване

"Опитът на американските градове, анализиран от Сенет показва почти универсална закономерност:подозрението към другите, нетолерантността към различието, неприязънта към чужденците и изискването те да бъдат отделени и прокудени, както и хистеричната, параночина загриженост "за закона и реда" - всички те се стремят да достигнат най-високата си точка в най-еднородните, в най-расово, етнически и класово сегрегираните хомогенни, локални общности."

Темата на третата глава е бъдещето на политическия суверенитет и на общностите, базирани на нации. Важен момент тук е нарастващата пропаст между институционализирания механизъм за вземане на решения и начините, по които се разпространява. Разглежда се, отслабващото въздействие на глобализацията върху способността на националните правителства да вземат решения и нуждата винаги да има слаби и неразвиващи се държави.

Четвъртата глава ни представя списък на културните последици от трансформациите, разгледани в предишната глава. Цялостният ефект от тази трансформация е, че споделената култура служи на две различни интерпретации, което разединява и поляризира човешкия опит. Новата средна класа носи основната тежест на тази антиномия и в резултат на това живее в интензивна екзистенциална несигурност, тревога и страх. Точно тук се сблъскваме с концепцията за „прекариат“. Прекариатът е новата класа на нашето съвремие, която се характеризира с тревожност за бъдещето, липса на гаранции и сигурност, и живот в нестабилна система. С две думи, можем да говорим за класа, която е в чистилище както физически, така и психически.

В последната глава на книгата се изследват най-крайните изрази на споменатата поляризация: ролята на обездвижения живот в движение, който не успява да достигне идеализираните норми, в компенсирането на несгодите.

Като обобщение, според Бауман глобализираните сили преживяват своите дни на триумф. Цената за това се плаща от тези, които остават привързани към местното. Глобализацията е изградена върху този дисбаланс. Докато местните се опитват да създадат чувство за „ние“, използвайки концепции като раса, нация, етнос и класа, глобалните искат те да се затворят в себе си. Докато местните издигат дебели стени около своята местност, глобалните се стремят да превърнат тези местни райони в концентрационни лагери. Глобализацията и нейният близък съюзник, концепцията за локализация, служат на една и съща цел: фрагментация и отчуждение.

Книгата ясен и провокативен стил. Чете се лесно, но ви кара да спрете, да се замислите и да подчертавате мисли, които са актуални и за днешния ни начин на живот.

[Cihan çiçek · Rating 4 out of 5]

Şirketlerin yerelliğini kaybetmesi üzerine,,

''Verilen mesaj şuydu: Şirketler, ihtiyaç duyulan yol yapımı ya da kanalizasyon tamiratı için yerel yönetim vergilerini memnuniyetle vereceklerdi, ancak kaderlerinden srumlu olmadıkları ya da bır yükümlülük hissetmedikleri yöredeki işsizler, sakatlar ve öteki insan artıklarını desteklemek üzere para vermek için bir neden görmüyorlardı.''

'' onlar çalışanlarına ama aynı zamanda gençlere ve muhtaçlara, henüz doğmamış nesillere ve tüm yaşam koşullarının kendini yeniden üretmesine karşı görevlerinden, kısaca günlük hayata ve ve topluluğun varlığını sürdürmesine katkıda bulunma görevlerinden kurtulmuşlardır.''

'' artık sömürmekte ve bu sömürünün sonuçlarına katlanmamakta özgürdür. ''

Hareket halinde olmalık ve sosyal medya üzerine,,,

'' bunlar göstereni gösterilen sultasından kurtaran araçlardır.''

'' ucuz iletişim hafızayı beslemek ve istikrara kavuşturmaktan çok onu istila eder ve boğar.''

'' timothy w. luke'un belirttiği gibi, ' gelenksel toplumların mekansallığı, sıradan insan bedenlerinin çoğu kez dolayımsız kapasiteleri etrafında örgütlenmiştir.' :
'Geleneksel eylem anlayışında eylemleri tasvir etmek için genelde organik metaforlara başvuruluyordu: Çatışma burun buruna, kavga göğüs göğüse yapılırdı. Adalet göze göz, dişe diştir. Görüşmelerde kalp kalbe karşıdır. Dayanışma omuz omuzadır. insanlar yüz yüze bakar. Dostluk kol kola yürür ve değişim adım adımdır.'

.. şimdi omuz omuza olmayışlık mekandan kopan bedenleri sürekli bir tatminsizlik yumağına iteklemiştir. Nesnesinden koparılmayı hafife almayın. Tüm dayanışma unsurları artık yetersizlik sendromları ile baş-başa kalır. Kişi kendisini hiç bir zaman iyi hissetmeyecektir. Çünkü kendisini sürekli arayıp bulamadığı bir gösterenler yumağına hapsetmiştir.

'' Bazıları şimdi yerellikten ( herhangi bir yerellikten) canları isterse kopup gidebilir. Başkaları ise üzerinde oturdukları yegane toprağın ayaklarının altından kayıp gittiğini umarsızca seyreder.''

'' Mekansal örgütlenmede ağırlık noktası artık bundan böyle 'kim bakıyor? ' sorusundan. 'mekan içinde hangi noktadan bakılıyor?' sorusuna kaymıştır.''

'' Mekanın haritasının çıkarılmasından haritalardan mekanın çıkarılmasına''

'' ütopistlerin kafasındaki yaratılacak her şehir projesi 'maketi' Halihazırda mevcut olan şehrin yıkılmasını ima ediyordu.''

''Ne zaman böyle planlar hayata geçirilmeye kalkışsa, şehir mekanını 'homojenleştirme', bu mekanı 'mantıksal', 'işlevsel' ya da 'okunur' kılma gayretlerine girişilse insani bağlardan örülmüş koruma ağları parçalanır, bir iç boşluk doğar; hayatın meydan okuması karşısında duyulan korkuya; özerk, sorumluluk isteyen seçimler karşısında hesaplı bir umursamazlığa, fiziksel olarak kahredici bir terk edilmişlik ve yalnızlık deneyimine dönüşür bu çabalar.''

[Anna Zenchenkova · Rating 5 out of 5]

Довольно интересный труд, раскрывающий проблему глобализации, - хотя, казалось бы, какая проблема тут может быть. Оказывается, может.

С приобретением глобализацией прочного и привычного места в наших жизнях развитие получили националистские настроения в государствах, причем настроения эти царят, по большей части, в бедных слоях, в первую очередь страдающих от этого, на первый взгляд, позитивного явления. И эти настроения отнюдь не вносят ничего хорошего в ту атмосферу напряженности в международных отношениях, в которой мы живем сейчас.

Глобализация, по сути, - одностороннее явление, выгодное платежеспособным, богатым слоям общества (обществ, на самом деле), т.к. она дает свободу перемещения, свободу вести, например, бизнес в любых законодательных условиях любых стран, которые удобны для владельца бизнеса. Имеется ли такая возможность у бедных слоев? Нет. Заставляет ли она чувствовать их себя оторванными от мира? Да. Отсюда, например, и рост преступности, с которым государство не сможет справиться, даже если и превратит себя в одну большую колонию строгого режима.

В условиях, когда бизнес не привязан к какой-либо одной местности и способен быть перенесенным в другие условия, возникает требование к гибкости рабочих кадров - возможности переехать вслед за перемещающейся компанией или перепрофилироваться, чтобы быть востребованным уже в другой области. Все это вызывает еще один стресс в и так непростой жизни низших слоев - откуда у них возможность в любой момент переселиться за местом своей работы или откуда у них возможность беспрепятственно переквалифицироваться?

Словом, феномен, для некоторых ставший мостом в другие страны и возможности, для большинства - не более чем помеха к возможности трудиться и чувствовать себя... "как дома".