What do you think?
Rate this book
Liefde in tijden van eenzaamheid
Liefde, erotiek en seksualiteit: onderwerpen die nooit aan belangstelling zullen inboeten. Samen met Erwin Mortier reviseerde en actualiseerde Paul Verhaeghe zijn spraakmakende bestseller "Liefde in tijden van eenzaamheid", drie kritische verhandelingen over de hedendaagse seksuele verhoudingen tussen mannen en vrouwen.
253 pages, Paperback
First published January 1, 1998
51 people are currently reading
843 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 30 reviews
July 13, 2019
I cannot review this book, having very little knowledge and expertise on psychoanalysis to even say something useful. But while I am forever drawn to it, the limits of psychoanalysis or Freudian and Lacanian theory also make me want to scream. That interminable trap of gender and the ever-present Father; the inescapable fact of patriarchy even in its "weakened" state. Every time I delve into psychoanalytic theory I end up scribbling things in my journal like DEATH TO THE NUCLEAR FAMILY so I'm sure that says quite a lot (about me).
My journal rantings aside, lots to mull over in this one.
My journal rantings aside, lots to mull over in this one.
April 18, 2022
Vulgar, crude, and cliché.
Whenever someone first starts learning about psychoanalytic theory, they encounter a myriad new ideas and concepts, such as desire, drive or phantasy, and they are told how these concepts determine their everyday lives, and so the frustrated question which arises in every beginner is always: Okay, but what does that look like?.
If is true that I experience desire, that I set up phantasies through which I desire, that I build barriers to keep my desire at bay, that I am pulled by some unconcious drive, and if it is true, as all psychoanalysts say it is, that this is the reality for all people, then what does it look like?, where is it in my life?, there must be an example!
Of course, the difficulty in visualising these dynamics and concepts is that every individual experience of them will be different, moulded to one's own subjectivity and life experiences. The only place where one can identify these strange concepts is in analysis.
Thus, those who try to explain psychoanalysis to an audience *not* in analysis will have to resort to generalising or universal examples, which often, if not always, miss the mark. A common way around this is using film, jokes or literary examples, a method used by Žižek, Copjec and even Lacan himself.
Interestingly, Paul Verhaegh takes a different direction, and explains these concepts using great generalisations about society, relationships, men and women, and even dictatorships. He is incredibly crude, using worn out clichés which will leave the modern reader with a bad taste.
It would be easy to conclude, after reading a chapter or two, that psychoanalysis is bogus, unrelatable, and based on dodgy generalisations. The reader will be easily put off.
However, the point shouldn't me missed: it is impossible to find examples of psychoanalytic theory which will act as a universal. Every experience is a particular experience, and this must be discovered in analysis. We should thus not be satisfied with what is wrong or inaccurate in Verhaegh's examples, but what is ultimately correct.
From this perspective, I think Verhaegh's book does an outstanding job of particularising psychoanalytic theory, and does so in ways which I believe Žižek is always credited with but in fact fails to do so. Even when Žižek talks endlessly about a scene in a Hitchcock film which, supposedly, can show us what phantasy is, Verhaegh actually shows what it might look like in real life.
But to do this, he must be vulgar, crude and cliché.
Whenever someone first starts learning about psychoanalytic theory, they encounter a myriad new ideas and concepts, such as desire, drive or phantasy, and they are told how these concepts determine their everyday lives, and so the frustrated question which arises in every beginner is always: Okay, but what does that look like?.
If is true that I experience desire, that I set up phantasies through which I desire, that I build barriers to keep my desire at bay, that I am pulled by some unconcious drive, and if it is true, as all psychoanalysts say it is, that this is the reality for all people, then what does it look like?, where is it in my life?, there must be an example!
Of course, the difficulty in visualising these dynamics and concepts is that every individual experience of them will be different, moulded to one's own subjectivity and life experiences. The only place where one can identify these strange concepts is in analysis.
Thus, those who try to explain psychoanalysis to an audience *not* in analysis will have to resort to generalising or universal examples, which often, if not always, miss the mark. A common way around this is using film, jokes or literary examples, a method used by Žižek, Copjec and even Lacan himself.
Interestingly, Paul Verhaegh takes a different direction, and explains these concepts using great generalisations about society, relationships, men and women, and even dictatorships. He is incredibly crude, using worn out clichés which will leave the modern reader with a bad taste.
It would be easy to conclude, after reading a chapter or two, that psychoanalysis is bogus, unrelatable, and based on dodgy generalisations. The reader will be easily put off.
However, the point shouldn't me missed: it is impossible to find examples of psychoanalytic theory which will act as a universal. Every experience is a particular experience, and this must be discovered in analysis. We should thus not be satisfied with what is wrong or inaccurate in Verhaegh's examples, but what is ultimately correct.
From this perspective, I think Verhaegh's book does an outstanding job of particularising psychoanalytic theory, and does so in ways which I believe Žižek is always credited with but in fact fails to do so. Even when Žižek talks endlessly about a scene in a Hitchcock film which, supposedly, can show us what phantasy is, Verhaegh actually shows what it might look like in real life.
But to do this, he must be vulgar, crude and cliché.
October 25, 2015
Don't be fooled by the pithy misdirection of the word 'essays'. Not only is there a definite structure, with the 2nd essay latching on effortlessly on the winds of the 1st, and repeating for the next iteration, but also the word essay does not begin to to justice to the depth of theoretical psychology contained.
(Why do philosophers continue to misuse the word, though? Both Heidegger and Sartre called their 600+ page unreadables 'essays' as well)
I found this book to be slightly more (for lack of a better word) pessimistic than the last one (What About Me : The Search for Identity in Market Society). In the latter, the structure of the book with its implicit critique of neoliberalism sustained a note of hope, a hope of change. In this book, however, there is a much more theoretical focus on the Lacanian view of desire as fundamentally futile, as fundamentally unknowable. ("Desire is desire of the other"). I am not sure if this was the author's intention, however.
I was intrigued by the distinction between desire/drive, the palpable unsayability of jouissance, the re-imagining of traditional Freudian notions of Oedipus complex/death-drive etc, rhythmic music as an offshoot of traditional shamanic punctuation of an overflowing anxiety-eliciting jouissance, the dialectic mutualism of law and desire . . . There are tons of such intriguing insights into our behavior as human animals.
Strongly recommended for students of philosophy, psychology, and anthropology.
(Why do philosophers continue to misuse the word, though? Both Heidegger and Sartre called their 600+ page unreadables 'essays' as well)
I found this book to be slightly more (for lack of a better word) pessimistic than the last one (What About Me : The Search for Identity in Market Society). In the latter, the structure of the book with its implicit critique of neoliberalism sustained a note of hope, a hope of change. In this book, however, there is a much more theoretical focus on the Lacanian view of desire as fundamentally futile, as fundamentally unknowable. ("Desire is desire of the other"). I am not sure if this was the author's intention, however.
I was intrigued by the distinction between desire/drive, the palpable unsayability of jouissance, the re-imagining of traditional Freudian notions of Oedipus complex/death-drive etc, rhythmic music as an offshoot of traditional shamanic punctuation of an overflowing anxiety-eliciting jouissance, the dialectic mutualism of law and desire . . . There are tons of such intriguing insights into our behavior as human animals.
Strongly recommended for students of philosophy, psychology, and anthropology.
September 29, 2024
Liefde in tijden van eenzaamheid gaat over drie kritische verhandelingen over de hedendaagse seksuele verhoudingen tussen mannen en vrouwen.Veel redeneringen in het boek voelen voor mij enigszins verouderd aan en weinig onderbouwd. Soms worden te grote denksprongen gemaakt zonder deze te toesten aan tegenvoorbeelden om ze te laten passen in de analytische denkbeelden van Freud en Lacan.
+ Zo hakt het boek bijvoorbeeld in op de neo-darwinistische visie dat een menselijk leven louter bestaat om genen door te geven. 'Pompen' en klaar. Er is natuurlijk meer en alle dynamieken tussen vrouwen en mannen worden daarna uit psychoanalytische hoek mooi uitgezet. Het boek negeert hierbij echter de visie dat er dynamieken zijn die in stand moeten worden gehouden om de overlevingskansen van die genen te waarborgen. Mensen zijn als soort een langere tijd afhankelijk van hun ouderen dan pakweg de gemiddelde zebra. Evolutionair gezien is er dus een reden om een partnerschap langer in stand te houden dan louter conceptie. Omdat dit niet mee wordt genomen aan de start van het hoofdstuk komt de rest van de redenering voor mij op losse schroeven te staan.
Daarnaast worden soms van te pot gerukte assumpties gemaakt. Enkele voorbeelden:
+ Rap is een direct gevolg van de angst gecreëerd door de Vietnamoorlog (whut?)
+ Dat een vrouw vindt dat een orgasme afbreuk doet aan een symbiotische verbinding.
"Het vrouwelijk organisme is evenzeer fallisch; bovendien is de vrouw multi-orgastisch. Maar ze heeft het minder nodig, ze ervaart het niet als een must, vaak zelfs iets wat afbreuk doet aan de mogelijkheid die zij heeft om van dat andere te genieten, het blijvende van het symbiotische waarbij de oorspronkelijke band hersteld wordt"
- Dit maakt me gewoon droevig.
+ Zo hakt het boek bijvoorbeeld in op de neo-darwinistische visie dat een menselijk leven louter bestaat om genen door te geven. 'Pompen' en klaar. Er is natuurlijk meer en alle dynamieken tussen vrouwen en mannen worden daarna uit psychoanalytische hoek mooi uitgezet. Het boek negeert hierbij echter de visie dat er dynamieken zijn die in stand moeten worden gehouden om de overlevingskansen van die genen te waarborgen. Mensen zijn als soort een langere tijd afhankelijk van hun ouderen dan pakweg de gemiddelde zebra. Evolutionair gezien is er dus een reden om een partnerschap langer in stand te houden dan louter conceptie. Omdat dit niet mee wordt genomen aan de start van het hoofdstuk komt de rest van de redenering voor mij op losse schroeven te staan.
Daarnaast worden soms van te pot gerukte assumpties gemaakt. Enkele voorbeelden:
+ Rap is een direct gevolg van de angst gecreëerd door de Vietnamoorlog (whut?)
+ Dat een vrouw vindt dat een orgasme afbreuk doet aan een symbiotische verbinding.
"Het vrouwelijk organisme is evenzeer fallisch; bovendien is de vrouw multi-orgastisch. Maar ze heeft het minder nodig, ze ervaart het niet als een must, vaak zelfs iets wat afbreuk doet aan de mogelijkheid die zij heeft om van dat andere te genieten, het blijvende van het symbiotische waarbij de oorspronkelijke band hersteld wordt"
- Dit maakt me gewoon droevig.
April 12, 2015
Op zich een vermakelijk boekje om te lezen, maar op een ander niveau bevestigt het mijn vermoeden dat P.V. inderdaad de clown is die ik denk dat hij is. Bijvoorbeeld een behoorlijk genante passage over rapmuziek (in zijn ogen puur ontstaan door zwarte mensen die PTSD van de oorlog in vietnam hebben) toont hoe hij naadloos de brug maakt tussen feit (in zoverre dat dat "een ding" is voor psychoanalytici zonder medische opleiding) en weerlegbare verzinsels. Verder moest ik ook lachen met de voortdurende cryptische Lacancitaten (en hoe vaak kan je de term jouissance in 3 essays gebruiken?) en het feit dat hij een van die Lacancitaten "laconiek" noemt. Daarnaast ben ik ook een beetje in de war door zijn schijnbaar(?) genderessentialistische, heteronormatieve visie en neerbuigende houding t.o.v. feminisme, aangezien Paul V volgens zijn wikipage gender studies doceert. Met wat kwade wil kan je hem bovendien transfoob noemen. (in de nota's achteraf maakt hij het zich er makkelijk vanaf door "overal had hij of zij kunnen staan hehehe" te beweren)
August 16, 2020
Effortlessly comments on current sociological trends while refining Freudian theory and helping the reader understand Lacan in useful ways. To those who find the Oedipal theory unpalatable/silly Verhaeghe offers new ideas about authority and our modern reeling as we try to create a social infrastructure while suspicious of power. Certainly reworks Freud in light of Lacan and Foucault and offers new ideas for what is going on in our relationships. The only reason I took off a star is I find the final section a little glib and facile; rap as a symbol for the trauma of Vietnam, really Verheghe? Maybe partially, but as Freud would be aware and as Verhaehe should be aware, things are always overdetermined. Such cultural realities deserve more than such quick reductions.
October 19, 2021
I don't think I related to many of the views in this book.
January 21, 2023
Als er verlangen is, wordt alles erogeen. In eerste instantie is de reductie tot een Mr Fixit model typerend voor de mannelijke aanpak, het is geen toeval dat de meerderheid van de vrouwen geen idee heeft van techniek en ijverig avondcursussen over doe-het-zelf voor alleenstaande vrouwen volgt. Naast deze mannelijke preoccupatie met en vrouwelijke desinteresse in techniek, zien we dat dit alles staat voor onuitgesproken verwachtingen die steun en begeleiding bieden en mannen een idee geven van wat vrouwen willen, en omgekeerd. Met andere woorden, de onderliggende fantasie. Fantasieën die de werkelijkheid scheppen De aandacht voor de praktische aspecten van seks brengt een kenmerkend element van de mannelijke verbeelding aan het licht, met name de aandacht voor het lichaam en voor bepaalde delen van de vrouwelijke anatomie. Het omgekeerde geldt nauwelijks. Dit verschil kan op een fysieke manier worden geïllustreerd een striptease door een vrouw voor een mannelijk publiek is niet hetzelfde als een striptease door een man voor een vrouwelijk publiek. Wanneer er mannelijke toeschouwers zijn, is de spanning voelbaar en heerst er in het beste geval een bijna heilige stilte. Daarentegen, wanneer de Chippendales - ooit een woord dat synoniem was met mooi gemaakt meubilair - hun act opvoeren, lachen de vrouwen zich rot, en het is gemakkelijk te denken dat zij eigenlijk om de mannen lachen. Er is nog een merkwaardig verschijnsel: de gemiddelde man laat zich gemakkelijk misleiden door een travestiet, een andere man die een vrouw speelt. The Crying Game Neil Jordan en M. Butterfly David Cronenberg zijn uitzonderlijke films alleen vanwege het eigenlijke verhaal, niet vanwege de verleiding zelf. Integendeel, de rosse buurt in elke metropool heeft een aanzienlijk aantal travestiet-prostituees, wier klanten voortdurend worden misleid. Ik moet denken aan een scène van een Amerikaanse detectiveschrijver 8 Patricia Cornwell Walter Mosley waarin de hardvochtige agent de traditionele groentje ondervraagt wanneer ze langs kerb-crawlers in de rosse buurt rijden.
In een verhelderende en scherpe analyse gaat Verhaeghe in op de tijdloze en de tijdgebonden achtergronden van wat mensen zowel beweegt als verlamt op het terrein van de erotiek, en op de verschillen tussen mannelijke en vrouwelijke seksuele fantasieën. Ook beschrijft hij Freuds tegenstelling tussen Eros en Thanatos en wat het oedipuscomplex en macht daarmee te maken hebben. Tot slot gaat hij na waarom culturele veranderingen zoals de seksuele revolutie de man-vrouwverhouding niet alleen bevrijd maar ook problematischer gemaakt hebben.
In het algemeen vat deze samenvatting mijn standpunt over het verhaal samen, maar dat is niet alles. Als bijna meerderjarige tiener is het alsof dit verhaal me waarschuwt voor dingen die ik niet moet doen op het gebied van seksualiteit. Ik steek het niet onder stoelen of banken, ik heb zelf niet veel ervaring op het gebied van seksualiteit maar ik baseer het op de verhalen van mijn vrienden. Ik ben er trots op dat ik al deze tests nog niet heb hoeven doorstaan. Ik ben bereid naar al deze verhalen te luisteren en ervan te leren. Dit boek gaf me een ander perspectief. De manier waarop de auteur dit in een boek kon overbrengen is echt verbazingwekkend. Dit boek is geen boek dat ik gewoonlijk lees, het was een aangename verrassing.
October 3, 2020
Ich hatte einiges an Hoffnung, da mir versprochen wurde hier auf einen kondensierten Lacan zu treffen. Die Hoffnung ist natürlich meine Schuld. Während einzelne Abschnitte tatsächlich sowohl vom Stil als auch vom Inhalt her durchaus gut sind, ist der größte Teil leider aus verschiedenen Gründen unbrauchbar. Hinzu kommt, dass das erste Drittel des Buches alte konservative Klischees der Psychoanalyse über Geschlecht, Sexualität & Beziehungen reproduziert, anstatt diese weiter zu denken.
Das ist äußerst bedauerlich und enttäuscht die Leserschaft, insofern sie sich erhofft hier tatsächlich Antworten auf die gestellten Fragen für unsere Zeit zu finden.
Das ist äußerst bedauerlich und enttäuscht die Leserschaft, insofern sie sich erhofft hier tatsächlich Antworten auf die gestellten Fragen für unsere Zeit zu finden.
December 24, 2023
4,5*
“Er zijn drie vrouwen in het leven van elke man, schrijft Freud. De vrouw die hem draagt, de vrouw die hem ontvangt, de vrouw die hem vernietigt. Alle drie zijn het moeders: de eigen moeder; de moeder van zijn kinderen; moeder aarde die hem terugneemt.”
“Er zijn drie vrouwen in het leven van elke man, schrijft Freud. De vrouw die hem draagt, de vrouw die hem ontvangt, de vrouw die hem vernietigt. Alle drie zijn het moeders: de eigen moeder; de moeder van zijn kinderen; moeder aarde die hem terugneemt.”
June 3, 2020
Zoals hier eerder werd aangegeven, is het laatste stuk het best. 1 van zijn moeilijkere boeken om te lezen. Moest soms doorbijten bij bepaalde stukken.
'T zal nog een 2de maal lezen worden denk ik.
'T zal nog een 2de maal lezen worden denk ik.
January 6, 2020
Liefde in tijden van eenzaamheid, Paul Verhaeghe, 245p., Antwerpen Bezige Bij 2011
Paul Verhaeghe (°5 november 1955) is van opleiding klinisch psycholoog, van vorming psychoanalyticus. Zijn eerste doctoraat (1985) handelde over hysterie, zijn tweede (1992) over psychodiagnostiek. Hij werkt als gewoon hoogleraar aan de universiteit van Gent. Sedert 2000 gaat zijn belangstelling vooral naar de invloed van maatschappelijke veranderingen op psychologische en psychiatrische moeilijkheden.
Bron: https://paulverhaeghe.psychoanalysis.be/
Toen ik de achterkant van het boek las, was ik al meteen geïnteresseerd over het onderwerp: liefde, erotiek en seksualiteit. Mannen en vrouwen zijn heel interessant om te vergelijken en ik vond het zeker niet erg om er meer over bij te leren, om situaties in het dagelijkse leven ook beter te kunnen begrijpen. Het moedigde mij ook aan dat de auteur van het boek een doctor is in de klinische psychologie en hoogleraar is aan de UG. Hierdoor weet ik ook dat het boek betrouwbaar is. Ik had al redelijk snel door dat het een heel leerrijk boek was en dat het vol met informatie stond.
Na de eerste bladzijden bijvoorbeeld wist ik al dat liefde vandaag de dag veel nonchalanter wordt uitgedrukt dan vroeger, Het onmogelijke koppel (I). Koppels laten zichzelf sneller gek maken door bijvoorbeeld statistieken van hoe vaak je “het” per week moet doen te bekijken. Hierna legt hij het verschil uit tussen behoefte en verlangen. Ik wist ongeveer wel waarover het ging, maar hij heeft het met een doordacht voorbeeld beter kunnen uitleggen. Het gaat over de relatie tussen een kind en zijn moeder, maar toen ik hierover verder nadacht was ik er niet volledig mee akkoord. Ik denk dat als een ouder zijn kind aanleert wat hun belangrijkste behoefte eigenlijk is er geen eindeloos verlangen meer is. De ouders moeten ingaan op de basisbehoeften van het kind en niet op de behoeften hiernaast die eigenlijk geen behoeften zijn, maar verlangen zijn.
Het volgende interessante gedeelte ging eerst over de gelijkheid tussen mannen en vrouwen en de mythe van Freud, Vaders op de vlucht (II). Als er een koppel uit elkaar gaat, neemt de vader een grote verantwoordelijkheid over zijn zoon en kan zo een perfecte moeder worden volgens Freud. Hij legt hetzelfde uit voor dochters. Hierna schrijft hij eerst nog over onderwerpen zoals de verschillende clans en subgroepen, matriarchaat en patriarchaat en dan nog vele pagina’s door over het Oedipuscomplex. Dit vond ik soms een interessant stuk, maar ik kende het verhaal van Oedipus al. De rest wist ik nog niet, maar vond ik niet zo extreem interessant om te weten te komen.
Naar het einde toe gaat het nog over ouders en kinderen, genieten, … Het derde grote deel is het einde van het boek, De drift (III). Dit stuk gaat over de verhoudingen. Het gaat ook vooral over het verlangen, verlangen naar iets wat je te kort hebt. Drift is het effect van de onmogelijke grensoverschrijding in niemandsland tussen de wereld van biologie en de wereld van psychologie. Men verlangt naar iets verboden, iets onbereikbaars, iets ongezonds. Ik vond De drift (III) het interessantste hoofdstuk van het boek, omdat ik dit het beste begreep en het leukste vond om over bij te leren.
Verhaeghe schrijft heel mooi en literair, hierdoor kan het soms moeilijker zijn om sommige teksten in zijn boek te begrijpen vind ik. Hij maakt vaak simpele dingen moeilijk of hij denkt veel verder na. De manier waarop hij schrijft vind ik leuk en interessant, maar ik vind het soms een beetje chaotisch. Dit komt denk ik omdat het boek vol met informatie staat en het moeilijk is om al die informatie in één keer te verwerken. Ik zou het vergelijken met een cursus psychologie doorbladeren. Als je geïnteresseerd bent in psychologie, is dit dus zeker een aanrader.
Paul Verhaeghe (°5 november 1955) is van opleiding klinisch psycholoog, van vorming psychoanalyticus. Zijn eerste doctoraat (1985) handelde over hysterie, zijn tweede (1992) over psychodiagnostiek. Hij werkt als gewoon hoogleraar aan de universiteit van Gent. Sedert 2000 gaat zijn belangstelling vooral naar de invloed van maatschappelijke veranderingen op psychologische en psychiatrische moeilijkheden.
Bron: https://paulverhaeghe.psychoanalysis.be/
Toen ik de achterkant van het boek las, was ik al meteen geïnteresseerd over het onderwerp: liefde, erotiek en seksualiteit. Mannen en vrouwen zijn heel interessant om te vergelijken en ik vond het zeker niet erg om er meer over bij te leren, om situaties in het dagelijkse leven ook beter te kunnen begrijpen. Het moedigde mij ook aan dat de auteur van het boek een doctor is in de klinische psychologie en hoogleraar is aan de UG. Hierdoor weet ik ook dat het boek betrouwbaar is. Ik had al redelijk snel door dat het een heel leerrijk boek was en dat het vol met informatie stond.
Na de eerste bladzijden bijvoorbeeld wist ik al dat liefde vandaag de dag veel nonchalanter wordt uitgedrukt dan vroeger, Het onmogelijke koppel (I). Koppels laten zichzelf sneller gek maken door bijvoorbeeld statistieken van hoe vaak je “het” per week moet doen te bekijken. Hierna legt hij het verschil uit tussen behoefte en verlangen. Ik wist ongeveer wel waarover het ging, maar hij heeft het met een doordacht voorbeeld beter kunnen uitleggen. Het gaat over de relatie tussen een kind en zijn moeder, maar toen ik hierover verder nadacht was ik er niet volledig mee akkoord. Ik denk dat als een ouder zijn kind aanleert wat hun belangrijkste behoefte eigenlijk is er geen eindeloos verlangen meer is. De ouders moeten ingaan op de basisbehoeften van het kind en niet op de behoeften hiernaast die eigenlijk geen behoeften zijn, maar verlangen zijn.
Het volgende interessante gedeelte ging eerst over de gelijkheid tussen mannen en vrouwen en de mythe van Freud, Vaders op de vlucht (II). Als er een koppel uit elkaar gaat, neemt de vader een grote verantwoordelijkheid over zijn zoon en kan zo een perfecte moeder worden volgens Freud. Hij legt hetzelfde uit voor dochters. Hierna schrijft hij eerst nog over onderwerpen zoals de verschillende clans en subgroepen, matriarchaat en patriarchaat en dan nog vele pagina’s door over het Oedipuscomplex. Dit vond ik soms een interessant stuk, maar ik kende het verhaal van Oedipus al. De rest wist ik nog niet, maar vond ik niet zo extreem interessant om te weten te komen.
Naar het einde toe gaat het nog over ouders en kinderen, genieten, … Het derde grote deel is het einde van het boek, De drift (III). Dit stuk gaat over de verhoudingen. Het gaat ook vooral over het verlangen, verlangen naar iets wat je te kort hebt. Drift is het effect van de onmogelijke grensoverschrijding in niemandsland tussen de wereld van biologie en de wereld van psychologie. Men verlangt naar iets verboden, iets onbereikbaars, iets ongezonds. Ik vond De drift (III) het interessantste hoofdstuk van het boek, omdat ik dit het beste begreep en het leukste vond om over bij te leren.
Verhaeghe schrijft heel mooi en literair, hierdoor kan het soms moeilijker zijn om sommige teksten in zijn boek te begrijpen vind ik. Hij maakt vaak simpele dingen moeilijk of hij denkt veel verder na. De manier waarop hij schrijft vind ik leuk en interessant, maar ik vind het soms een beetje chaotisch. Dit komt denk ik omdat het boek vol met informatie staat en het moeilijk is om al die informatie in één keer te verwerken. Ik zou het vergelijken met een cursus psychologie doorbladeren. Als je geïnteresseerd bent in psychologie, is dit dus zeker een aanrader.
September 20, 2023
Verhaeghe geeft interessante theorieën weer in dit boek en heeft interessante invalshoeken. Echter vond ik dat ze vaak langdradig en met moeizaam taalgebruik worden uitgelegd. Was interessant. Was moeilijk.
June 1, 2020
This is a book that I found to be a worthwhile and pleasurable reading. Perhaps, it is even more relevant now that it was in 1990s, in particular the 2nd essay on fathers. However, the argument is often fragmentary and sloppy, and the depth of the discussion somehow managed to assume both too much and too little background knowledge. In other words, it doesn't know what to assume, which makes an impression that the text wants to convince its reader without trying to engage him, to attract by alienating. It's a pity that this has apparently become the norm in Lacanian literature.
Read
March 22, 2024I found this to be incredibly insightful, having not studied psychology or psychotherapy myself. It is a great point of connection and understanding of Freudian psychology and regardless of acceptance or rejection of his approaches, this book provides depth and richness in understanding the human condition.
March 10, 2016
Very interesting, thoroughly enjoyed the first essay. His distinction between desire and drive, longing and lust was very insightful as was the developmental and evolutionary perspective. Halfway through I found myself struggling through the more hermetic passages (I never did enjoy Lacan).
October 13, 2013
Ik sluit mij geheel aan bij de beschrijving van KNACK: 'Zelden heeft iemand in helderder en nuchterder Nederlands de problemen geschetst tussen man en vrouw in deze tijd.'
December 9, 2025
ლაკანისთვის love is the only thing that can ensure the link between drive and desire—'Seul Vamour permet a la puissance de conde- scendre au desir' (Only love allows jouissance to conde- scend to desire). This means that a sexual relationship between a man and a woman becomes the sublimation of the impossible sexual relationship between man and woman.
ლაკანისა და ფროიდის ნაშრომების ინტერპრეტაციასა და ბერძნული მითოლოგიისა თუ ლიტერატურის რევიზიაზე დაფუძნებით გთავაზობთ ეს წიგნი დიდებულ ინტერსექციონალურსა და, უმთავრესად, მომხილავ ანალიზს ყველაფრისა, რაზეც ვფიქრობთ და რაზეც არ ვფიქრობთ აკრძალვებისდა გამო.
“Depending on the background, two different types of relationship can devel-op. The most painful form is the imaginary dual relationship where the forced character can be summarised as fol-lows: I insist that I, and I alone, can fulfil the other person's needs. The opposite applies equally: I demand that the other person fulfil my needs, and only mine. This is a mirror love in which the other person must be the same as the self and where no shortcomings are allowed” კოშმარი
და მეორე მხრივ
'You really have to love someone to leave her alone'-leaving a person alone without immediately paralysing his/her desires and longings with your own contributions and solutions. This allows the other person to actually be different. Eventually, it makes a relationship, based on difference, possible. This is the symbolic triangular form of love based on longing, and therefore it opens up the possibility for creation. The impossibility of fulfilling this longing means that any mirror relationship is a priori doomed to failure, for it is never possible to give what another lacks”
Anyone who closely follows a man for a while will see that he always chooses the same type of woman. This means that after a certain trial period he succeeds in forcing his partners into the same mould, so that they become perfect copies of the previous woman. This explains the second statement: 'For the woman, the man always means ruin'. It is ruin because she is forced into a particular corset, where she is either abused or idolised. In both cases she is destroyed as a separate individual. It is no coincidence that in the wake of the emancipation movement a whole new social class has developed-the educated lonely woman. She is lonely because, unlike her predecessors, she refuses to submit to this ruin.
და ძალიან კარგი შენიშვნა სექსუალური ძალადობის მსხვერპლების ქოფინგ მექანიზმებზე, რომლებზეც ბოლო წლებია ვფიქრობ და ამ კაცმა სახელი დაარქვა (და იქამდე ფროიდმა) - development of feelings of guilt in the victim is a way of coping with fear-since feelings of impotence are much worse than feelings of guilt-is never understood. Similarly the distinction is not made between active dreaming of the passive position and being forced to undergo passively what was dreamed. In my third essay I will return to the relationship between activity and passivity and to the idea that fantasies are a way of coping with the trauma of the passive position.
პ.ს. წიგნი ბოლომდე სანამ არ ჩავამთავრე, ამ კაცის დაბადების თარიღი არ ვნახე, ისედაც ვიცოდი რომ მორიელი იქნებოდა ლოლ
ლაკანისა და ფროიდის ნაშრომების ინტერპრეტაციასა და ბერძნული მითოლოგიისა თუ ლიტერატურის რევიზიაზე დაფუძნებით გთავაზობთ ეს წიგნი დიდებულ ინტერსექციონალურსა და, უმთავრესად, მომხილავ ანალიზს ყველაფრისა, რაზეც ვფიქრობთ და რაზეც არ ვფიქრობთ აკრძალვებისდა გამო.
“Depending on the background, two different types of relationship can devel-op. The most painful form is the imaginary dual relationship where the forced character can be summarised as fol-lows: I insist that I, and I alone, can fulfil the other person's needs. The opposite applies equally: I demand that the other person fulfil my needs, and only mine. This is a mirror love in which the other person must be the same as the self and where no shortcomings are allowed” კოშმარი
და მეორე მხრივ
'You really have to love someone to leave her alone'-leaving a person alone without immediately paralysing his/her desires and longings with your own contributions and solutions. This allows the other person to actually be different. Eventually, it makes a relationship, based on difference, possible. This is the symbolic triangular form of love based on longing, and therefore it opens up the possibility for creation. The impossibility of fulfilling this longing means that any mirror relationship is a priori doomed to failure, for it is never possible to give what another lacks”
Anyone who closely follows a man for a while will see that he always chooses the same type of woman. This means that after a certain trial period he succeeds in forcing his partners into the same mould, so that they become perfect copies of the previous woman. This explains the second statement: 'For the woman, the man always means ruin'. It is ruin because she is forced into a particular corset, where she is either abused or idolised. In both cases she is destroyed as a separate individual. It is no coincidence that in the wake of the emancipation movement a whole new social class has developed-the educated lonely woman. She is lonely because, unlike her predecessors, she refuses to submit to this ruin.
და ძალიან კარგი შენიშვნა სექსუალური ძალადობის მსხვერპლების ქოფინგ მექანიზმებზე, რომლებზეც ბოლო წლებია ვფიქრობ და ამ კაცმა სახელი დაარქვა (და იქამდე ფროიდმა) - development of feelings of guilt in the victim is a way of coping with fear-since feelings of impotence are much worse than feelings of guilt-is never understood. Similarly the distinction is not made between active dreaming of the passive position and being forced to undergo passively what was dreamed. In my third essay I will return to the relationship between activity and passivity and to the idea that fantasies are a way of coping with the trauma of the passive position.
პ.ს. წიგნი ბოლომდე სანამ არ ჩავამთავრე, ამ კაცის დაბადების თარიღი არ ვნახე, ისედაც ვიცოდი რომ მორიელი იქნებოდა ლოლ
November 19, 2018
Zeer interessant boek en verbazend vlot te lezen.
Interessante concepten uit de filosofie, mythologie, psychologie en sociologie komen hier aan bod en verduidelijken, met voldoende welwillendheid van de lezer, dat iedereen zijn eigen verhaal leeft binnenin een groter verhaal. De link met de mythen over hoe men overgaat van een matriarchaal stelsel naar een patriarchaal stelsel (en neen, niet "the patriarchy"...) valt op z'n minst fascinerend te noemen. De link met het archetypische beeld van moeder en kind die gescheiden moeten worden als gevolg van de taal speelt in onze tijd ook een grote rol. Andere zaken zoals bijvoorbeeld (wat door neurowetenschappers al langer geweten is) het feit dat de beleving van de wereld voor mannen en vrouwen (in het algemeen) fundamenteel anders is komen ook aan bod. Dit valt uiteraard te wijten aan een hele resem van factoren, maar in de psychologie is men meer gefocust op het verhaal van de mens en welke rol die daarin (denkt te) spe(e)l(t)(en). Het gaat hier dus om beschrijvingen van bepaalde populaties en niet over individuen op zich. Het zet wel aan tot denken en daar gaat het hem net om me dunkt.
Daarnaast worden bepaalde vormen van slechte relaties besproken en hoe de pathologische werking ervan vaak valt te verklaren als een gevolg van minder goede omstandigheden in het verleden. Dit is uiterst interessant voor mensen die sukkelen met relaties o.i.d. aangezien het je een heel gamma aan woorden geeft waarmee je die nog niet expliciet gemaakte problemen beter onder woorden kunt brengen en al dan niet kan gaan aankaarten en uiteindelijk misschien oplossen.
Een zeer boeiend boek en ik raad het dus ook iedereen aan.
Interessante concepten uit de filosofie, mythologie, psychologie en sociologie komen hier aan bod en verduidelijken, met voldoende welwillendheid van de lezer, dat iedereen zijn eigen verhaal leeft binnenin een groter verhaal. De link met de mythen over hoe men overgaat van een matriarchaal stelsel naar een patriarchaal stelsel (en neen, niet "the patriarchy"...) valt op z'n minst fascinerend te noemen. De link met het archetypische beeld van moeder en kind die gescheiden moeten worden als gevolg van de taal speelt in onze tijd ook een grote rol. Andere zaken zoals bijvoorbeeld (wat door neurowetenschappers al langer geweten is) het feit dat de beleving van de wereld voor mannen en vrouwen (in het algemeen) fundamenteel anders is komen ook aan bod. Dit valt uiteraard te wijten aan een hele resem van factoren, maar in de psychologie is men meer gefocust op het verhaal van de mens en welke rol die daarin (denkt te) spe(e)l(t)(en). Het gaat hier dus om beschrijvingen van bepaalde populaties en niet over individuen op zich. Het zet wel aan tot denken en daar gaat het hem net om me dunkt.
Daarnaast worden bepaalde vormen van slechte relaties besproken en hoe de pathologische werking ervan vaak valt te verklaren als een gevolg van minder goede omstandigheden in het verleden. Dit is uiterst interessant voor mensen die sukkelen met relaties o.i.d. aangezien het je een heel gamma aan woorden geeft waarmee je die nog niet expliciet gemaakte problemen beter onder woorden kunt brengen en al dan niet kan gaan aankaarten en uiteindelijk misschien oplossen.
Een zeer boeiend boek en ik raad het dus ook iedereen aan.
May 9, 2024
Niemand is genotsarmer dan iemand voor wie alles mag.
Het neoliberale tijdperk dat vrijheid en geluk propageert door middel van consumptie, ontwricht alle voorheen vaststaande ideologieën en sociale structuren. Niet alleen de structuren tussen man en vrouw zijn daardoor radicaal anders dan vroeger, maar ook de verhouding van elk individu met 'de Ander. De vrije markt is het nieuwe geloof geworden, maar de teugelloze vrijheid van de markt ('koop je genot, wat, wanneer en hoeveel je maar wil') zorgt niet voor meer genot, maar juist voor een toenemende verveling en een groeiende angst. Het gebrek aan een sterke normatieve macht en aan sociale structuren laat grote leegte en onzekerheid achter in het leven van de moderne mens.
De basisklacht van de depressieve mens kan steeds herleid worden tot één zinnetje, zij het in twee varianten. 'Ik verlang niet meer', of: 'Ik word door niemand verlangd.'
Zeker een interessant boek, maar je moet toch wel echt de nodige voorkennis van psychologie en met name de psychoanalyse hebben om dit boek echt te kunnen waarderen. Er zijn voor de leek te weinig aanknopingspunten om alles goed te begrijpen en met elkaar te verbinden, en de structuur is meer associatief dan geordend. Om die reden was het boek voor mij soms moeilijk om door te komen. Wel geeft het mooie aanknopingspunten om verder te overpeinzen.
In de taal wordt de mens mens en verlaat hij voorgoed de natuur.
Het neoliberale tijdperk dat vrijheid en geluk propageert door middel van consumptie, ontwricht alle voorheen vaststaande ideologieën en sociale structuren. Niet alleen de structuren tussen man en vrouw zijn daardoor radicaal anders dan vroeger, maar ook de verhouding van elk individu met 'de Ander. De vrije markt is het nieuwe geloof geworden, maar de teugelloze vrijheid van de markt ('koop je genot, wat, wanneer en hoeveel je maar wil') zorgt niet voor meer genot, maar juist voor een toenemende verveling en een groeiende angst. Het gebrek aan een sterke normatieve macht en aan sociale structuren laat grote leegte en onzekerheid achter in het leven van de moderne mens.
De basisklacht van de depressieve mens kan steeds herleid worden tot één zinnetje, zij het in twee varianten. 'Ik verlang niet meer', of: 'Ik word door niemand verlangd.'
Zeker een interessant boek, maar je moet toch wel echt de nodige voorkennis van psychologie en met name de psychoanalyse hebben om dit boek echt te kunnen waarderen. Er zijn voor de leek te weinig aanknopingspunten om alles goed te begrijpen en met elkaar te verbinden, en de structuur is meer associatief dan geordend. Om die reden was het boek voor mij soms moeilijk om door te komen. Wel geeft het mooie aanknopingspunten om verder te overpeinzen.
In de taal wordt de mens mens en verlaat hij voorgoed de natuur.
March 14, 2020
Behalve dat ik me ergerde aan het achterhaalde 'verhaal Freud' & veel oubollige, clichématige theorieën over man/vrouw, is het boek -gelukkig- interessant genoeg om verder te lezen. Het derde en laatste deel overstijgt de rest. Helaas, om tot dat einde te geraken moet je dan ook nog het stuk over rapmuziek -waar haalt hij het?- kunnen verteren, de tot in den treure vermelde 'jouissance' van Lacan, een kleine kanttekening over het feminisme en het compleet negeren van andere relatievormen dan die van traditionele hetero's. Ik krijg de indruk dat PV graag vroeger geboren was.
August 10, 2019
3/5. Prijeten poljudno-esejistični sprehod po freudovsko-lacanovski psihoanalizi, njenim kanoničnim predpostavkam in s kopico kulturoloških referenc na filmsko industrijo, po Verhaeghejevem mnenju polno s primeri subverzij (osamljenih) ljubezni in njenih naravnih deviacij. Morebitna prenovljena verzija s podnaslovom "v digitalni dobi" bi izpadla povsem drugače. A dobo, polno (a)socialnih omrežij so podrobneje popisali drugi, v guruje samopomoči preoblečeni strokovnjaki.
June 7, 2017
As far as this book deserves to be called a book, let alone be published by a self-respecting publisher, and the author deserves to be called an author, let alone an academic, this book of this author can only be seen as rubbish that is sadly praised because of the language in which it is written (not because of the content, as that is either non-existing or manipulating).
June 29, 2023
Essays over psychoanalyse en het theMa dat verwoordt wordt in de titel van het boek. Soms herkenbaar en vruchtbaar, soms uiterst speculatief en afstandelijk en daardoor alles verklarend. En wanneer Lacan om het hoekje komt kijken blijft het gissen naar wat deze precies bedoelt.
July 4, 2020
best wel een paar interessante ideeën, maar toch loopt dit boek wat achter op zijn tijd.
April 9, 2022
Grappig hoe de jonge Verhaeghe zo veel conservatiever dan de oudere was.Het stuk over ‘rap’ is potsierlijk, als Adorno over jazz.
August 7, 2024
Way too heterosexist for my liking, which is a shame because Verhaeghe also proposes (in other books) a very nice relationship between the body as a source of knowing one's desire.
December 9, 2017
This book gives in a very clear and readable way what it is all about drives & desires that occupy every man and woman from birth until the starting role of the "me" and beyond.
March 12, 2013
Goed boek, niet altijd even toegankelijk. De uitleg over het gescheiden leven van mannen en vrouwen in verschillende stammen en het recente "samenwonen" is een eyeopener. Boek is met "liefde"geschreven en psychoanalytisch gericht.
January 11, 2024
Zeer goed boek. Mooie inzichten. Ondanks de vele herhalingen.
Displaying 1 - 30 of 30 reviews