What do you think?
Rate this book
Καταστροφές και θρίαμβοι: Οι 7 κύκλοι της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας
Μια σφαιρική και ρηξικέλευθη αποτίµηση της ιστορικής πορείας της σύγχρονης Ελλάδας που εντάσσει τη σηµερινή κρίση σε ένα πλαίσιο ιστορικής διάρκειας, από την κατάκτηση της ανεξαρτησίας ως σήµερα. Ο καθηγητής Πολιτικής Επιστήµης του Πανεπιστηµίου Yale Στάθης Ν. Καλύβας µε το βιβλίο αυτό επεκτείνει την ερµηνευτική του µατιά σε ολόκληρη την ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας και µας οδηγεί σε µια βαθύτερη κατανόηση της κρίσης που ξεκίνησε το 2009, αφήνοντας συγχρόνως να διαφανεί κι ο σπόρος της αισιοδοξίας για το µέλλον.
352 pages, Paperback
First published May 1, 2015
74 people are currently reading
400 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 45 reviews
January 18, 2019
Μια σύντομη αναφορά στην ιστορία της νεότερης Ελλάδας από τη σύσταση του ελληνικού κράτους έως σήμερα. Εξηγεί περιεκτικά αν και συνοπτικά τους κύκλους της χώρας μας από τη μεγάλη ανάπτυξη στη πλήρη πτώχευση και τη διάσωση μας. Το διάβασα παράλληλα με τα κακομαθημένα παιδιά της ιστορίας του Κωστή και την ιστορία του ελληνικού κράτους του Δερτιλη για περισσότερες λεπτομέρειες.
August 8, 2015
Με συνοπτικό και διεισδυτικό τρόπο αναλύονται όλα τα κρίσιμα και συνήθως καταστροφικά περιστατικά της σύγχρονης ιστορίας μας. Η μεγάλη εικόνα όλων των ανεπαρκειών του νέου ελληνισμού από τον ξεσηκωμό του 1821 μέχρι τις ημέρες μας, αλλά συγχρόνως και των επιτυχιών του που σπάνια αναγνωρίζουμε. Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι οι κακοδαιμονίες του ελληνικού κράτους παραμένουν οι ίδιες: ανεπάρκεια και ιδιοτέλεια των πολιτικών, χαμηλής ποιότητας δημόσια διοίκηση, γραφειοκρατία, κομματισμός, διαφθορά, εσωστρεφής κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα και αυτοκαταστροφικοί πολίτες.
August 10, 2018
I baptised the son of the speechwriter for a prominent Greek politician some thirteen years ago (how time flies!) We’d just won the election a year earlier and my mom ended up sitting next to the minister for the informal dinner that followed. (Let me get this out of the way, I come from the same side of the aisle in Greek politics as author Stathis Kalyvas.)
“It looks grim,” she offered, even though it was 2005 and we were still enjoying the tailwind of our quadruple crown of Olympic glory, European Cups in football and basketball and, last but not least, first place in the Eurovision Song Contest, courtesy of a diaspora Greek bombshell.
“H Hellada pote den pethainei,” was his answer (a popular saying which roughly translates to “Greece will never die”)
That ought to have been the title of Kalyvas’ book!
The main thesis of this 2015 effort is that, contrary to perception, the modern Greek state is an immense success. Not only that, but the success has always come as the result of a three-step process, whereby Greece:
1. Sets an impossible goal
2. Against all odds, achieves it
3. Over-reaches and falls, but somehow still finds itself better off than not having tried
This naturally leads to the conclusion that “Greece will never die:” much as the present time feels dire, the only way is up.
Luckily, in support of his flimsy argument, Kalyvas has written an excellent 150 page history of Greece since 1821. The reader is taken through
• The ambitious war of independence, which may have ended with military defeat at the hands of the Turks, but regardless led to Greece being granted statehood by its French, British and Russian allies.
• The debt-fuelled establishment of a proto-state that ended with bankruptcy in 1894 and military defeat to the Turks (again) in 1897, but regardless bequeathed to Greece one of the earliest European representative democracies, a class of fonctionnaires and land reform.
• The “Great Idea” that led to the victorious Balkan Wars of 1912-13, allowing Greece to liberate Epirus, Macedonia and Thrace, tragically ended with the ill-fated 1922 expedition into Asia Minor, permanently losing to Hellenism what had been its beating heart for more than a millennium, but also infused the Greek state with a million hard-working refugees and put an end to its permanent lack of labor resources.
• The civil war of 1943-49 (on which which Kalyvas’s “23 Questions” is in my view the best I’ve ever read and ever expect to read) which may have split the country ideologically in two and may have cost thousands of lives, but rendered Greece the vanguard state of the West against the domino risk of communism, making it necessary for the US to lavish the country with all the necessary support to make Greece the West’s shop window for successful post-war modernization.
• The 1967-74 dictatorship, which, apart from taking the country backwards, cost Greece half of Cyprus, but also set up Greece to become the first southern-European state to democratize (indeed, the first country post-war to keep a live dictator in jail until his death some 30-odd years later) and thus earned it pole position when the EU decided to expand.
• The PASOK years; this is definitely a contentious part of the book. As discussed, I 100% agree with everything Kalyvas has to say here about the use of EU bounty (and later massive borrowing thanks to low bond spreads) to set up and feed a gargantuan state apparatus that was beholden to a single political party, but somehow ended in annus mirabilis 2004.
I lived the early Papandreou years and remember them as an outrage. However, the counterpoint that all these laws were the price to pay for our side of the aisle having run the country since 1949 and at the exclusion of some 15% of the population is never made in these pages. Neither is the fact that we do not have the counterfactual regarding what politicians from our side would have done better than Andreas Papandreou with the EU money.
• The Crisis of 2010 which has led us to a depression deeper than that suffered by the US in 1929-33, the emigration of 300k able-bodied Greeks, the biggest ever IMF bailout, four identikit governments that share the single policy of drawing blood out of stone from the private sector of the economy and will miraculously lead us to greater things, because all previous six times we somehow came out the other side smelling of roses…
In summary, I found the history exceptionally well written, but the conclusion indefensible. Already, Kalyvas’ prediction is not doing too well, with the years since 2015 bearing witness to the least qualified government the country has seen in a century losing a referendum on EU membership, only to see its majority increase, while the outflow of talent from the country goes on unabated.
On the plus side, my reading of the book has allowed me to develop my own, alternative theory regarding the success so far of the modern Greek state: at its birth, Greece represented, a lot like Israel did for Jews, a small minority of the world’s Hellenism. For its first 180 years as a state, therefore, Greece has been able to count on either (i) steady flows of support from Greeks around the globe -be it in the form of Grand Donors’ grants that set up the Polytechnic School of Athens, the Kallimarmaro Stadium where the 1896 Olympics were hosted, the purchase of the Averof battleship etc., Greek Americans who returned in their thousands to fight the Balkan Wars, remittances from Greek immigrants or alternatively (ii) diaspora Greeks immigrating back and infusing their new home country with energy, not only after disasters such as 1922 or regime changes such as 1990, but steadily through time. My dad’s village was moved from Epirus to Thessaly around 1870, for example.
To the extent that we’ve run out of diaspora Greeks, therefore, I think the main support the state has enjoyed over its first couple centuries of existence is now gone and the time has come for our country to modernize.
At the very least, I would have wanted Kalyvas to list what this modernization will entail.
In the absence of any proposals from him, I’ll have a go myself:
1. Laws regarding private employment that are not observed in practice must be abolished
2. The tax wedge on private business employing private employees must be slashed by some 80%
3. Wages and pensions offered to public employees must suffer for any shortfall
4. Private higher education must be legalized
5. Public higher education must be fused with that of either France or Germany
6. Party affiliation in education and the state must be made illegal
7. Healthcare provision must be fused with that of either France or Germany
8. Closed professions must be opened completely
9. Draconian laws to protect the environment, arguably the country's #1 resource
10. A land registry would not hurt
Yes, rather radical. I’m happy to entertain any disagreements.
As for the book itself, overall I gained from reading it.
If you are not Greek, however, and if you don’t have any views about the present, get up to 1974 and then stop reading. Up to there this is a tremendous history of the country. After that it’s a (justified IMHO) dump on PASOK with a dash of unjustified cheerleading about the future.
--------------------------------------------------------------------------------------------------
APPENDIX
I’m thankful to Kalyvas for listing
(i) law 1268 of 1982 that moved party politics into academia,
(ii) law 1285 of 1982 that recognized communist EAM/ELAS fighters as resistance fighters and showered them with benefits,
(iii) law 1320 of 1983 that abolished the post of ministry general directors
(iv) law 1505 of 1984 that introduced uniform wage structure
(v) law 1586 of 1986 that introduced uniform hierarchical structure
As discussed, I lived those times, but this is a tremendous summary of how the Greek state was gutted by Papandreou, whether his actions were popular (democratically-mandated, even) or not.
“It looks grim,” she offered, even though it was 2005 and we were still enjoying the tailwind of our quadruple crown of Olympic glory, European Cups in football and basketball and, last but not least, first place in the Eurovision Song Contest, courtesy of a diaspora Greek bombshell.
“H Hellada pote den pethainei,” was his answer (a popular saying which roughly translates to “Greece will never die”)
That ought to have been the title of Kalyvas’ book!
The main thesis of this 2015 effort is that, contrary to perception, the modern Greek state is an immense success. Not only that, but the success has always come as the result of a three-step process, whereby Greece:
1. Sets an impossible goal
2. Against all odds, achieves it
3. Over-reaches and falls, but somehow still finds itself better off than not having tried
This naturally leads to the conclusion that “Greece will never die:” much as the present time feels dire, the only way is up.
Luckily, in support of his flimsy argument, Kalyvas has written an excellent 150 page history of Greece since 1821. The reader is taken through
• The ambitious war of independence, which may have ended with military defeat at the hands of the Turks, but regardless led to Greece being granted statehood by its French, British and Russian allies.
• The debt-fuelled establishment of a proto-state that ended with bankruptcy in 1894 and military defeat to the Turks (again) in 1897, but regardless bequeathed to Greece one of the earliest European representative democracies, a class of fonctionnaires and land reform.
• The “Great Idea” that led to the victorious Balkan Wars of 1912-13, allowing Greece to liberate Epirus, Macedonia and Thrace, tragically ended with the ill-fated 1922 expedition into Asia Minor, permanently losing to Hellenism what had been its beating heart for more than a millennium, but also infused the Greek state with a million hard-working refugees and put an end to its permanent lack of labor resources.
• The civil war of 1943-49 (on which which Kalyvas’s “23 Questions” is in my view the best I’ve ever read and ever expect to read) which may have split the country ideologically in two and may have cost thousands of lives, but rendered Greece the vanguard state of the West against the domino risk of communism, making it necessary for the US to lavish the country with all the necessary support to make Greece the West’s shop window for successful post-war modernization.
• The 1967-74 dictatorship, which, apart from taking the country backwards, cost Greece half of Cyprus, but also set up Greece to become the first southern-European state to democratize (indeed, the first country post-war to keep a live dictator in jail until his death some 30-odd years later) and thus earned it pole position when the EU decided to expand.
• The PASOK years; this is definitely a contentious part of the book. As discussed, I 100% agree with everything Kalyvas has to say here about the use of EU bounty (and later massive borrowing thanks to low bond spreads) to set up and feed a gargantuan state apparatus that was beholden to a single political party, but somehow ended in annus mirabilis 2004.
I lived the early Papandreou years and remember them as an outrage. However, the counterpoint that all these laws were the price to pay for our side of the aisle having run the country since 1949 and at the exclusion of some 15% of the population is never made in these pages. Neither is the fact that we do not have the counterfactual regarding what politicians from our side would have done better than Andreas Papandreou with the EU money.
• The Crisis of 2010 which has led us to a depression deeper than that suffered by the US in 1929-33, the emigration of 300k able-bodied Greeks, the biggest ever IMF bailout, four identikit governments that share the single policy of drawing blood out of stone from the private sector of the economy and will miraculously lead us to greater things, because all previous six times we somehow came out the other side smelling of roses…
In summary, I found the history exceptionally well written, but the conclusion indefensible. Already, Kalyvas’ prediction is not doing too well, with the years since 2015 bearing witness to the least qualified government the country has seen in a century losing a referendum on EU membership, only to see its majority increase, while the outflow of talent from the country goes on unabated.
On the plus side, my reading of the book has allowed me to develop my own, alternative theory regarding the success so far of the modern Greek state: at its birth, Greece represented, a lot like Israel did for Jews, a small minority of the world’s Hellenism. For its first 180 years as a state, therefore, Greece has been able to count on either (i) steady flows of support from Greeks around the globe -be it in the form of Grand Donors’ grants that set up the Polytechnic School of Athens, the Kallimarmaro Stadium where the 1896 Olympics were hosted, the purchase of the Averof battleship etc., Greek Americans who returned in their thousands to fight the Balkan Wars, remittances from Greek immigrants or alternatively (ii) diaspora Greeks immigrating back and infusing their new home country with energy, not only after disasters such as 1922 or regime changes such as 1990, but steadily through time. My dad’s village was moved from Epirus to Thessaly around 1870, for example.
To the extent that we’ve run out of diaspora Greeks, therefore, I think the main support the state has enjoyed over its first couple centuries of existence is now gone and the time has come for our country to modernize.
At the very least, I would have wanted Kalyvas to list what this modernization will entail.
In the absence of any proposals from him, I’ll have a go myself:
1. Laws regarding private employment that are not observed in practice must be abolished
2. The tax wedge on private business employing private employees must be slashed by some 80%
3. Wages and pensions offered to public employees must suffer for any shortfall
4. Private higher education must be legalized
5. Public higher education must be fused with that of either France or Germany
6. Party affiliation in education and the state must be made illegal
7. Healthcare provision must be fused with that of either France or Germany
8. Closed professions must be opened completely
9. Draconian laws to protect the environment, arguably the country's #1 resource
10. A land registry would not hurt
Yes, rather radical. I’m happy to entertain any disagreements.
As for the book itself, overall I gained from reading it.
If you are not Greek, however, and if you don’t have any views about the present, get up to 1974 and then stop reading. Up to there this is a tremendous history of the country. After that it’s a (justified IMHO) dump on PASOK with a dash of unjustified cheerleading about the future.
--------------------------------------------------------------------------------------------------
APPENDIX
I’m thankful to Kalyvas for listing
(i) law 1268 of 1982 that moved party politics into academia,
(ii) law 1285 of 1982 that recognized communist EAM/ELAS fighters as resistance fighters and showered them with benefits,
(iii) law 1320 of 1983 that abolished the post of ministry general directors
(iv) law 1505 of 1984 that introduced uniform wage structure
(v) law 1586 of 1986 that introduced uniform hierarchical structure
As discussed, I lived those times, but this is a tremendous summary of how the Greek state was gutted by Papandreou, whether his actions were popular (democratically-mandated, even) or not.
December 20, 2016
It may be what everybody needs to know, but it is a very dry read. The last few chapters tend to just repeat the same points over and over again. Read deeply in the beginning and start skimming towards the end.
January 2, 2022
3 καλά πρώτα κεφάλαια. Από τον εθνικό διχασμό και μετά αρχίζουν τα γνωστά προβλήματα που πηγάζουν από την συντηρητική ιδεολογία του συγγραφέα του. Ακόμα και έτσι, η περιγραφή του Κωνσταντίνου ως "εξαιρετικά δημοφιλούς" (σ. 113), και ως εκεί, είναι ικανή να σηκώσει φρύδια. Ξένοι αναγνώστες θα αναρωτιούνται ποιοι είναι αυτοί οι "διάδοχοι του Βενιζέλου" (σ. 118) που εξαπέλυσαν την επίθεση στην Μικρά Ασία. Ε, και τα πράγματα χειροτερεύουν από την παρουσίαση του Εμφυλίου και κάτω. Ο λαϊκισμός κατά πως φαίνεται "εφευρέθηκε" το 81, και η πρώτη φορά που ο συγγραφέας τον χρησιμοποιεί για την ΝΔ είναι στην Κυβέρνηση Σαμαρά (σ. 286).
December 17, 2018
2.5 αστερακια για την ακριβεια!Είναι μια περιληψη της νεοτερης ελληνικης ιστοριας και του κομματικου συστηματος της Ελλαδας.Καλο γι' οποιον θελει να κανει μια αρχη με τα βασικα για την νεοελληνικη ιστορια αλλα τιποτα παραπανω...
August 19, 2024
Kalyvas was able to write an academic book that isn't boring and I thank him for that.
Read
May 19, 2024Abandoned at page 131. Very dry and not entertaining.
February 18, 2016
Ευσύνοπτο και ευκολοδιάβαστο, αποτελεί μια επισκόπηση της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Είχα την αίσθηση ότι του ήταν πιο εύκολο να μιλά για τις καταστροφές ενώ οι θρίαμβοι παρουσιάστηκαν ως τέτοιο�� και με μια μικρή δόση υπερβολής. Αλλα πάλι αυτή ίσως είναι προσωπική μου άποψη και όχι του συγγραφεα. Μου έμεινε μια φράση στο τέλος του βιβλίου (σ.297) που αναφέρει τον Ρήγα, τον Τρικούπη, τον Κοραή ως ο��αματιστές και ως φιλόδοξους πολιτικούς που ανέλαβαν να υλοποιήσουν τον εκσυγχρονισμό της Ελλάδας τον Τρικούπη, τον Βενιζέλο, τον Καραμανλή και τον Σημίτη, αλλά και τον Μεταξά (!), τον Γεώργιο και τον Ανδρέα Παπανδρέου για τους οποίους σχολιάζει ότι είχαν "πιο δαιδαλώδεις και δύσκολες διαδρομές" αλλά ότι όλοι αυτοί συμμερίζονταν μια κοινή πεποίθηση ως προς το ποια ήταν η ιστορική αποστολή της Ελλάδας. Η αναφορά στον Μεταξά ήταν ατυχής, αν όχι εξωφρενική. Κατά τα λοιπά, αποτελεί μια καλή βάση, ειδικά για όσους δεν ζουν στην Ελλάδα για να αποκτήσουν μια συνολική εικόνα της ιστορίας 2 αιώνων σε 300 σελίδες.
April 24, 2016
Μια διαφορετική και συνοπτική μάτια στη σύγχρονη (μετά το 1821) ιστορία της Ελλάδος. Η διαφορετικότητα έγκειται στο γεγονός ότι τονίζονται σχεδόν εξίσου και τα επιτεύγματα και οι καταστροφές. Επίσης ότι όλα αυτά περιγράφονται κυρίως από την οικονομική πλευρά των συνεπειών. Και όχι, δεν είναι βιβλίο οικονομίας.
Προφανώς στην εξιστόρηση και κυρίως στην ερμηνεία ιστορικών γεγονότων εμπλέκεται αναπόφευκτα η πολιτικών τοποθέτηση του ερμηνευτή. Γίνεται όμως προσπάθεια αυτό να μειωθεί στο ελάχιστο.
Αξίζει να διαβαστεί.
Προφανώς στην εξιστόρηση και κυρίως στην ερμηνεία ιστορικών γεγονότων εμπλέκεται αναπόφευκτα η πολιτικών τοποθέτηση του ερμηνευτή. Γίνεται όμως προσπάθεια αυτό να μειωθεί στο ελάχιστο.
Αξίζει να διαβαστεί.
February 18, 2017
Το έργο του Σ. Καλύβα "Καταστροφές και Θρίαμβοι" παρουσιάζει σε ιστορικό πλαίσιο την περιπέτεια (=εναλλαγή καταστάσεων) του νεο- Ελληνικού Κράτους από το 1821 μέχρι σήμερα.
Ο Καλύβας συνθέτει το έργο του πάνω στο μοτίβο της συνεχούς αυτοκαταστροφής (και αναγέννησης;) θεωρώντας ότι το Ελληνικό Κράτος γεννήθηκε χρεοκοπημένο, διεφθαρμένο και ανίκανο να μπορέσει να σταθεί δίπλα σαν ίσο στα σύγχρονα του (αν περίοδο αναφοράς) ευρωπαϊκά κράτη, αλλά τελικά επιβιώνει.
Ο δανεισμός, η χρεωκοπία, οι οικονομικές διασώσεις αλλά και η επιβίωση, οι σωστές συμμαχίες είναι σχεδόν ενδημικά προϊόντα της ελληνικής πολιτείας όπως το λάδι, η φέτα και το τζατζίκι.
Στα ενδιαφέροντα που συνάντησα ανα περίοδο είναι:
Στην περίοδο της επανάστασης σύμφωνα με τον Καλύβα τα οικονομικά συμφέροντα της εποχής (Εκκλησία, Φαναριώτες, Έμποροι, Κοτζαμπάσηδες κλπ) δεν ήθελαν να χαλάσουν την ζαχαρένια τους με τον Σουλτάνο, και δεν έδωσαν βοήθεια στην επανάσταση. Μην ξεχνάμε ότι οι πολυπληθείς και ευκατάστατες από Ρωμιούς περιοχές της Μικράς Ασίας δεν έκαναν επίσης το παραμικρό για την επανάσταση αλλά αντίθετα εξεγέρθηκαν οι φτωχές και μικτού πληθυσμού περιοχές της Πελοποννήσου. Το γεγονός τελικά για ότι πέτυχε η Επανάσταση οφείλεται σύμφωνα με τον Καλύβα στο γεγονός ότι οι Επαναστάτες είχαν πάρει δάνεια από τις Αγγλικές Τράπεζες και η προοπτική να χαθούν τα χρήματα σε ενδεχόμενη αποτυχία, εξανάγκασε την Αγγλία να συμμετάσχει στρατιωτικά. Δηλ. ο καπιταλισμός όρισε με τραπεζικούς όρους την δημιουργία του κράτους!
Το πρώτο κράτος ήταν ένα συνονθύλευμα αγροίκων, με ανύπαρκτο μορφωτικό επίπεδο, εθιμικό τρόπο ζωής και με περιορισμένη συναίσθηση κοινοτικής ζωής.
Σε ιστορικό χρόνο και μέχρι τον τέλος του Β΄Παγκοσμίου η Ελλάδα επεκτάθηκε χωρικά επειδή επέλεξε τις σωστές συμμαχίες που κάθε φορά της έδιναν και ένα κομμάτι γης μαζί με ένα δάνειο (φυσικά). Τις φορές που αποφάσισε να σηκώσει κεφάλι (βλέπε Μικρασιατικό) το πλήρωσε. Άρα, πέρα από τον καπιταλισμό χρωστάμε και την επιβίωση μας στο γεγονός ότι επιλέγουμε σωστά εταίρους.
Σε θεσμικό επίπεδο η χώρα απέκτησε στα χαρτιά πολύ γρήγορα θεσμούς (σύνταγμα, κοινοβούλιο, κλπ) από το 1844. αλλά αυτό δεν ήταν αποτέλεσμα της ωριμότητας τους έθνους (μέσω πολιτικών επαναστάσεων) όπως σε άλλα κράτη. Επιβλήθηκε στους κατοίκους, δεν κατάλαβαν τι έγινε και ακόμη και σήμερα η πλειοψηφία δεν έχουν μετατραπεί σε πολίτες και αγνοούν βασικά στοιχεία του πολιτεύματος.
Αναφορικά με τους δανεισμούς, ο Καλύβας αναφέρει αρκετά από τα δάνεια που είχαν συνάψει τα "έξοχα οικονομικά μυαλά" της χώρας με όρους αποπληρωμής αντίστοιχους με τους σημερινούς. Αυτό που δεν ανέφερε και με κάνει να αναρωτιέμαι είναι αν υπήρξε έστω και μία μικρή περίοδος στην οποία να μην χρωστούσαμε κάτι. Υπήρξε;
Στις βασικές του αναφορές δίνεται έμφαση σε ένα ορμέμφυτο της "ελληνικής ψυχής", ότι είμαστε ένα έθνος ανάδελφο. Από τους τσακωμούς στις πρώτες εθνοσυνελεύσεις, στην παρολίγον καταστροφή του Μεγάλου Διχασμού του 1916, μέχρι και το δημοψήφισμα του 2015, οι κάτοικοι του ελλαδικού χώρου βρίσκουν τρόπους να αλληλο-φαγώνονται και να διχάζονται σε βάρος του κοινού συμφέροντος για επιβίωση.
Ενδιαφέρουσες βρήκα τις αναφορές του για τον εκσυγχρονισμό σε τομείς του κράτους και της οικονομίας σε περίεργες περιόδους όπως: α) την περίοδο της οικονομικής κρίσης (1929-1932), β)την περίοδο της μεταξικής δικτατορίας (1936-1940), γ) την περίοδο της χούντας (1967-1974).
Η αναφορά του για τον Εμφύλιο δεν είναι εκτεταμένη δεδομένου ότι έχει αναπτυχθεί σε άλλο του βιβλίο.
Τέλος έχει μία εκτεταμένη αναφορά την μεταπολιτευτική περίοδο. Αν και η επιχειρηματολογία του είναι αρκετά συνεκτική, την κρίνω ετεροβαρή. Ασκεί εκτεταμένη κριτική στις περιόδους ΠΑΣΟΚ (Ανδρέας, Σημίτης, ΓΑΠ) και περιορισμένη στις περιόδους ΝΔ (Καραμανλής Ι, Μητσοτάκης, Καραμανλής ΙΙ, Σαμαράς).
Θεωρεί βάση του λαϊκισμού, που κυριαρχεί σε μεγάλο βαθμό στην σημερινή εποχή, την διακυβέρνηση Ανδρέα και την παροχολογική πατερναλιστική πολιτική του. Μου φαίνεται κάπως υπερβολική τοποθέτηση. Δεν διαφωνώ ότι το ΠΑΣΟΚ επένδυσε στον λαϊκισμό, ωστόσο θεωρώ ότι εκμεταλλεύτηκε χρόνια δομικά προβλήματα της κοινωνίας με κύριο αυτό της παιδείας. Στα θέματα της οικονομίας και με βάσει τις στατιστικές που απαριθμεί, όλα δείχνουν ότι η περίοδος στην οποία υπήρξε μία κάποια ευημερία σε συνδυασμό με συγκροτημένη οικονομική πολιτική ήταν την περίοδο 1996-2000 (πρώτη περίοδος Σημίτη).
Για την περίοδο 2009 - σήμερα, ο Καλύβας κάνει περισσότερο μία ιστορική αναφορά παρά παίρνει σαφής θέσεις. Εξάλλου είναι πολύ νωρίς για συμπεράσματα.
Καταληκτικά, το προτείνω για διάβασμα.
Ο Καλύβας συνθέτει το έργο του πάνω στο μοτίβο της συνεχούς αυτοκαταστροφής (και αναγέννησης;) θεωρώντας ότι το Ελληνικό Κράτος γεννήθηκε χρεοκοπημένο, διεφθαρμένο και ανίκανο να μπορέσει να σταθεί δίπλα σαν ίσο στα σύγχρονα του (αν περίοδο αναφοράς) ευρωπαϊκά κράτη, αλλά τελικά επιβιώνει.
Ο δανεισμός, η χρεωκοπία, οι οικονομικές διασώσεις αλλά και η επιβίωση, οι σωστές συμμαχίες είναι σχεδόν ενδημικά προϊόντα της ελληνικής πολιτείας όπως το λάδι, η φέτα και το τζατζίκι.
Στα ενδιαφέροντα που συνάντησα ανα περίοδο είναι:
Στην περίοδο της επανάστασης σύμφωνα με τον Καλύβα τα οικονομικά συμφέροντα της εποχής (Εκκλησία, Φαναριώτες, Έμποροι, Κοτζαμπάσηδες κλπ) δεν ήθελαν να χαλάσουν την ζαχαρένια τους με τον Σουλτάνο, και δεν έδωσαν βοήθεια στην επανάσταση. Μην ξεχνάμε ότι οι πολυπληθείς και ευκατάστατες από Ρωμιούς περιοχές της Μικράς Ασίας δεν έκαναν επίσης το παραμικρό για την επανάσταση αλλά αντίθετα εξεγέρθηκαν οι φτωχές και μικτού πληθυσμού περιοχές της Πελοποννήσου. Το γεγονός τελικά για ότι πέτυχε η Επανάσταση οφείλεται σύμφωνα με τον Καλύβα στο γεγονός ότι οι Επαναστάτες είχαν πάρει δάνεια από τις Αγγλικές Τράπεζες και η προοπτική να χαθούν τα χρήματα σε ενδεχόμενη αποτυχία, εξανάγκασε την Αγγλία να συμμετάσχει στρατιωτικά. Δηλ. ο καπιταλισμός όρισε με τραπεζικούς όρους την δημιουργία του κράτους!
Το πρώτο κράτος ήταν ένα συνονθύλευμα αγροίκων, με ανύπαρκτο μορφωτικό επίπεδο, εθιμικό τρόπο ζωής και με περιορισμένη συναίσθηση κοινοτικής ζωής.
Σε ιστορικό χρόνο και μέχρι τον τέλος του Β΄Παγκοσμίου η Ελλάδα επεκτάθηκε χωρικά επειδή επέλεξε τις σωστές συμμαχίες που κάθε φορά της έδιναν και ένα κομμάτι γης μαζί με ένα δάνειο (φυσικά). Τις φορές που αποφάσισε να σηκώσει κεφάλι (βλέπε Μικρασιατικό) το πλήρωσε. Άρα, πέρα από τον καπιταλισμό χρωστάμε και την επιβίωση μας στο γεγονός ότι επιλέγουμε σωστά εταίρους.
Σε θεσμικό επίπεδο η χώρα απέκτησε στα χαρτιά πολύ γρήγορα θεσμούς (σύνταγμα, κοινοβούλιο, κλπ) από το 1844. αλλά αυτό δεν ήταν αποτέλεσμα της ωριμότητας τους έθνους (μέσω πολιτικών επαναστάσεων) όπως σε άλλα κράτη. Επιβλήθηκε στους κατοίκους, δεν κατάλαβαν τι έγινε και ακόμη και σήμερα η πλειοψηφία δεν έχουν μετατραπεί σε πολίτες και αγνοούν βασικά στοιχεία του πολιτεύματος.
Αναφορικά με τους δανεισμούς, ο Καλύβας αναφέρει αρκετά από τα δάνεια που είχαν συνάψει τα "έξοχα οικονομικά μυαλά" της χώρας με όρους αποπληρωμής αντίστοιχους με τους σημερινούς. Αυτό που δεν ανέφερε και με κάνει να αναρωτιέμαι είναι αν υπήρξε έστω και μία μικρή περίοδος στην οποία να μην χρωστούσαμε κάτι. Υπήρξε;
Στις βασικές του αναφορές δίνεται έμφαση σε ένα ορμέμφυτο της "ελληνικής ψυχής", ότι είμαστε ένα έθνος ανάδελφο. Από τους τσακωμούς στις πρώτες εθνοσυνελεύσεις, στην παρολίγον καταστροφή του Μεγάλου Διχασμού του 1916, μέχρι και το δημοψήφισμα του 2015, οι κάτοικοι του ελλαδικού χώρου βρίσκουν τρόπους να αλληλο-φαγώνονται και να διχάζονται σε βάρος του κοινού συμφέροντος για επιβίωση.
Ενδιαφέρουσες βρήκα τις αναφορές του για τον εκσυγχρονισμό σε τομείς του κράτους και της οικονομίας σε περίεργες περιόδους όπως: α) την περίοδο της οικονομικής κρίσης (1929-1932), β)την περίοδο της μεταξικής δικτατορίας (1936-1940), γ) την περίοδο της χούντας (1967-1974).
Η αναφορά του για τον Εμφύλιο δεν είναι εκτεταμένη δεδομένου ότι έχει αναπτυχθεί σε άλλο του βιβλίο.
Τέλος έχει μία εκτεταμένη αναφορά την μεταπολιτευτική περίοδο. Αν και η επιχειρηματολογία του είναι αρκετά συνεκτική, την κρίνω ετεροβαρή. Ασκεί εκτεταμένη κριτική στις περιόδους ΠΑΣΟΚ (Ανδρέας, Σημίτης, ΓΑΠ) και περιορισμένη στις περιόδους ΝΔ (Καραμανλής Ι, Μητσοτάκης, Καραμανλής ΙΙ, Σαμαράς).
Θεωρεί βάση του λαϊκισμού, που κυριαρχεί σε μεγάλο βαθμό στην σημερινή εποχή, την διακυβέρνηση Ανδρέα και την παροχολογική πατερναλιστική πολιτική του. Μου φαίνεται κάπως υπερβολική τοποθέτηση. Δεν διαφωνώ ότι το ΠΑΣΟΚ επένδυσε στον λαϊκισμό, ωστόσο θεωρώ ότι εκμεταλλεύτηκε χρόνια δομικά προβλήματα της κοινωνίας με κύριο αυτό της παιδείας. Στα θέματα της οικονομίας και με βάσει τις στατιστικές που απαριθμεί, όλα δείχνουν ότι η περίοδος στην οποία υπήρξε μία κάποια ευημερία σε συνδυασμό με συγκροτημένη οικονομική πολιτική ήταν την περίοδο 1996-2000 (πρώτη περίοδος Σημίτη).
Για την περίοδο 2009 - σήμερα, ο Καλύβας κάνει περισσότερο μία ιστορική αναφορά παρά παίρνει σαφής θέσεις. Εξάλλου είναι πολύ νωρίς για συμπεράσματα.
Καταληκτικά, το προτείνω για διάβασμα.
June 5, 2016
Ενδιαφέρον βιβλίο, καλογραμμενο, διαβάζεται εύκολα. Το ερμηνευτικο σχήμα για τους 7 κύκλους της ελληνικής ιστορίας επίσης πολύ ενδιαφέρον και καινοτόμο, ως προς την εξήγηση της πορείας της ελληνικης ιστορίας που απεικονίζει κάθε θρίαμβο να ακολουθειται από μια καταστροφή και τουμπαλιν. Προφανώς η ιστορική αντίληψη του καθενός καθορίζεται και χρωματιζεται κι από τα ιδεολογικά του πιστεύω. Σε ολλές πτυχές της ιστορίας δεν υπάρχουν απολυτότητες και η αναφορά στον εμφύλιο από τον Καλύβα γίνεται από την μεριά των νικητών αυτή τη φορά(λίγο σπάνιο η αλήθεια αυτό για την καταγραφή του εμφυλιου) Αλλά δυστυχώς κάποιες εκφράσεις προσπαθούν να υποβάθμιση αυτά που έγιναν μετά τον εμφύλιο και ιδιαίτερα τον αποκλεισμό από πολλές δραστηριότητες του μισού σχεδόν πληθυσμού της Ελλάδας. Συγκεκριμένα η φράση που βρίσκω εντελώς αντοχή βρίσκεται στη σελίδα 155 και αναφέρει "Έτσι, το τέλος του πολέμου οδήγησε στον αποκλεισμό μιας σημαντικές μειονοτητας των πολιτών από ορισμένες οικονομικές δραστηριότητες που σχετίζονταν με το κρατος" Λίαν απαράδεκτη έκφραση. Στα υπόλοιπα σημεία, είναι πολύ καλή η εξήγηση και η περιγραφή του για τη σχέση Ελλάδας δυσης και πως συντονιζεται σε διάφορα θέματα και αντιλήψεις η Ελλάδα με μεταποικοιακα καθεστώτα χωρίς να έχει γνωρίσει αποικιοκρατια.
May 14, 2016
Με περιληπτικό τρόπο ο συγγραφέας παρουσιάζει την ιστορία της Ελληνικής Δημοκρατίας. Στο μικρό αυτό βιβλίο των 300 σελίδων (για μια περίοδο σχεδόν 200 ετών) τονίζει τα πιο σημαντικά γεγονότα.
Το βιβλίο παρά την περιγραφή των ουτοπιών και καταστροφών παρουσιάζει την αισιόδοξη πλευρά ακόμα και των οδυνηρών καταστροφών. Μακάρι η τελευταία καταστροφή να αποτελέσει έναυσμα για τη δυτικοποίηση της χώρας και στροφή της ζοφερής πραγματικότητας που ζούμε σήμερα.
Το βιβλίο παρά την περιγραφή των ουτοπιών και καταστροφών παρουσιάζει την αισιόδοξη πλευρά ακόμα και των οδυνηρών καταστροφών. Μακάρι η τελευταία καταστροφή να αποτελέσει έναυσμα για τη δυτικοποίηση της χώρας και στροφή της ζοφερής πραγματικότητας που ζούμε σήμερα.
March 11, 2016
Η ιστορία της Ελλάδος μέσα από μια ακόμα ματιά.....
May 17, 2020
3,5/5 *
Ξεκίνησα το βιβλίο έχοντας περισσότερες προσδοκίες για μια διαφορετική ανάγνωση της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, μια «κάθετη» ανάλυση αντί για τη συνηθισμένη οριζόντια παράθεση γεγονότων. Η αλήθεια είναι ότι η παρατήρηση του συγγραφέα ότι η ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας προχωρά με μια επανάληψη καταστροφών και θριάμβων αναπτύσσεται συντομότερα στο πρώτο και πιο αναλυτικά στο τελευταίο κεφάλαιο, ενώ στα υπόλοιπα υπάρχει μια χαλαρή και όχι ιδιαίτερα αναλυτική παράθεση ιστορικών γεγονότων, ακολουθώντας χρονολογική σειρά και δίνοντας έμφαση σε ορισμένα από τα σημαντικότερα. Νομίζω πως το βιβλίο απευθύνεται, όπως ξεκαθαρίζεται άλλωστε και στην αρχή, σε ξένο κοινό που πρώτη φορά έρχεται σε επαφή με την ελληνική ιστορία και θέλει να μάθει τα βασικά. Μου φάνηκε επίσης πολύ άνιση η έμφαση και επιμονή στα γεγονότα από το 2009-2015 της ελληνικής οικονομικής κρίσης, ιδίως οι οικονομικοί όροι που παρατίθενται με κούρασαν. Η ιδέα της επαναληπτικότητας καταστάσεων είναι πάντως έξυπνη. Σε κάθε περίπτωση, παρά τις επιμέρους αστοχίες, ένα αρκετά ενδιαφέρον βιβλίο.
Ξεκίνησα το βιβλίο έχοντας περισσότερες προσδοκίες για μια διαφορετική ανάγνωση της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, μια «κάθετη» ανάλυση αντί για τη συνηθισμένη οριζόντια παράθεση γεγονότων. Η αλήθεια είναι ότι η παρατήρηση του συγγραφέα ότι η ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας προχωρά με μια επανάληψη καταστροφών και θριάμβων αναπτύσσεται συντομότερα στο πρώτο και πιο αναλυτικά στο τελευταίο κεφάλαιο, ενώ στα υπόλοιπα υπάρχει μια χαλαρή και όχι ιδιαίτερα αναλυτική παράθεση ιστορικών γεγονότων, ακολουθώντας χρονολογική σειρά και δίνοντας έμφαση σε ορισμένα από τα σημαντικότερα. Νομίζω πως το βιβλίο απευθύνεται, όπως ξεκαθαρίζεται άλλωστε και στην αρχή, σε ξένο κοινό που πρώτη φορά έρχεται σε επαφή με την ελληνική ιστορία και θέλει να μάθει τα βασικά. Μου φάνηκε επίσης πολύ άνιση η έμφαση και επιμονή στα γεγονότα από το 2009-2015 της ελληνικής οικονομικής κρίσης, ιδίως οι οικονομικοί όροι που παρατίθενται με κούρασαν. Η ιδέα της επαναληπτικότητας καταστάσεων είναι πάντως έξυπνη. Σε κάθε περίπτωση, παρά τις επιμέρους αστοχίες, ένα αρκετά ενδιαφέρον βιβλίο.
June 16, 2023
Stahis Kalyvas, professor of Political Science at Yale, provides a political and economic analysis of modern Greek history from the 1821 Revolution to the 2010 financial crisis. He aims to provide the context for a deeper understanding of the crisis and Greece's future. The book's strength is the clarity of his prose and his ability to break down complex economic concepts in a manner that the general reader can easily understand.
Modern Greece: What Everyone Needs to Know is just the second book I have read on Modern Greek history. I learned a great deal from it. However, I lack the expertise and lived experience to evaluate his arguments. I found the following reviews helpful.
https://www.researchgate.net/publicat...
https://www.goodreads.com/book/show/1...
Modern Greece: What Everyone Needs to Know is just the second book I have read on Modern Greek history. I learned a great deal from it. However, I lack the expertise and lived experience to evaluate his arguments. I found the following reviews helpful.
https://www.researchgate.net/publicat...
https://www.goodreads.com/book/show/1...
October 28, 2018
Πάρα πολύ καλό βιβλίο από τον κ. Κάλυβα, του οποίου όσα κείμενα έχω διαβάσει, τα έχω βρει πάρα πολύ ενδιαφέροντα & διαφωτιστικά, ως προς την εξήγηση των όσων συμβαίνουν στην Ελλάδα διαχρονικά.
Το μόνο που ίσως θα παρατηρούσα, είναι η έλλειψη αναφορών στην κυβέρνηση του Κων/νου Μητσοτάκη και στις μεταρρυθμίσεις που προσπάθησε έστω να υλοποιήσει. Αναφέρεται ή υπονοείται επίσης σε κάποιο σημείο ότι οι Έλληνες πολιτικοί δεν αναδείκνυαν τα καίρια προβλήματα, ωστόσο, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ο Κ. Μητσοτάκης, σε αντίθεση με τους περισσότερους, μιλούσε για τέτοια ανοιχτά - κάτι που έχουν παραδεχθεί άνθρωποι από όλο το πολιτικό φάσμα. Άλλωστε και εγω προέρχομαι από οικογένεια που στήριζε το ΠΑΣΟΚ ή κόμματα οπως την Ένωση Κέντρου πιο παλιά κ.ο.κ. & πολλά μέλη της οικογένειάς μου έχουν πλέον την ίδια άποψη.
Ανεξάρτητα από το παραπάνω σχόλιο, επαναλαμβάνω ότι το βιβλίο είναι παρά πολύ καλό...
Το μόνο που ίσως θα παρατηρούσα, είναι η έλλειψη αναφορών στην κυβέρνηση του Κων/νου Μητσοτάκη και στις μεταρρυθμίσεις που προσπάθησε έστω να υλοποιήσει. Αναφέρεται ή υπονοείται επίσης σε κάποιο σημείο ότι οι Έλληνες πολιτικοί δεν αναδείκνυαν τα καίρια προβλήματα, ωστόσο, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ο Κ. Μητσοτάκης, σε αντίθεση με τους περισσότερους, μιλούσε για τέτοια ανοιχτά - κάτι που έχουν παραδεχθεί άνθρωποι από όλο το πολιτικό φάσμα. Άλλωστε και εγω προέρχομαι από οικογένεια που στήριζε το ΠΑΣΟΚ ή κόμματα οπως την Ένωση Κέντρου πιο παλιά κ.ο.κ. & πολλά μέλη της οικογένειάς μου έχουν πλέον την ίδια άποψη.
Ανεξάρτητα από το παραπάνω σχόλιο, επαναλαμβάνω ότι το βιβλίο είναι παρά πολύ καλό...
June 26, 2023
Short, clear history of the modern Greek state with more detail afforded to the economic and political crisis of the first decade of the new millennium. Effectively what everyone needs to know (as per the title of the book). Published in 2015, I am not sure what has changed and what has not. In my humble opinion, Athens in 2023 looks desperately in need of broad investment in its housing stock and infrastructure above and beyond the vanity projects of the wealthy and the residue of the 2004 Olympic Games. No one seemed to exhibit much confidence that either local government, PASOK or ND had a clear policy direction to address prior issues or newly arising problems (?)
June 13, 2018
The material was good but redundant. The last half of the book could have been summarized in half the pages the author took to write it. The information was well presented & researched. Outsiders will never really know what is going on in Greece. I spent over 2 weeks there & spoke to many locals. Most of them are fed up with constantly being screwed over by the politicians that say one thing & do another.
October 16, 2023
Μια εμπεριστατωμένη και μεστή σύνοψη της νεότερης και σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, ακολουθώντας τις ενδιαφέρουσες ατραπούς που χάραξε αυτός ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας μέσα από θριάμβους, καταστροφές αλλά και εντυπωσιακές ανακάμψεις. Ο ιδιαίτερος λόγος του κ. Καλύβα και η εύστοχη επιλογή των ερωτήσεων - απαντήσεων καθιστά τη διαδικασία ανάγνωσης ευχάριστη και ίσως απορροφητική, απευθυνόμενη σε κάθε ενδιαφερόμενο του αναγνωστικού κοινού.
June 8, 2025
Βιβλίο πολιτικής ιστορίας με επιστημονική μέθοδο και ταυτόχρονα βιβλίο πολιτικών θέσεων είναι ένα προβληματικό εγχείρημα. Η περιεκτική έναρξη, όσο προσεγγίζουμε τη σύγχρονη Ελλάδα, πιο πρόσφατα γεγονότα και συναισθηματικά φορτισμένες περιόδους, δίνει τη θέση της σε ένα δοκίμιο, όπου παρεισφρύουν οι προσωπικές αναθεωρητικές αντιλήψεις του συγγραφέα για τον εμφύλιο και συνεχίζει σε αυτό το ύφος, με τις ευθύνες της ΝΔ για την πορεία της χώρας να υποβαθμίζονται και να λειαίνονται σημαντικά.
July 23, 2018
An extremely well-organized primer on the modern Greek state, "Modern Greece" embeds a satisfying thesis of cyclicality (hubris-boom-bust-intervention-hubris...) into its gloss of Greece since 1800. Its final chapter, "Future", provides an effective conclusion, synthesis, and reminder of what came before.
December 6, 2017
Τεκμηριωμένη, επιστημονική και νηφάλια ανάλυση που συμβάλλει σημαντικά στην αναζήτηση των πραγματικών αιτιών που οδήγησαν την Ελλάδα σε επαναλαμβανόμενους κύκλους καταστροφών και θριάμβων. Τελικά τελειώνεις το βιβλίο με ένα αίσθημα αισιοδοξίας.
January 11, 2020
Excellent - the book traces modern Greek history through its major success and disaster cycles; very comprehensive and illuminating, though I think it could have been a bit longer and covered events in more detail, with more specific examples.
July 8, 2023
Really fell off near the end when an attempt at a comprehensive analysis regressed into a narrowly conservative economic tirade against the EU for being too inclusive and Greek socialist programs for being too unwilling to allow capitalist exploitation to determine the country's future.
December 31, 2023
This is a helpful, not-to-long overview of a complicated history. The author is a bit optimistic in how he finds a silver lining to every catastrophe and focuses more on the political history than the painful individual experiences of some difficult periods. But recommended overall.
November 30, 2025
A pretty dense and well-written book focusing on giving an objective look at Greece’s history. A book to come back to every now and then and to gift to everyone around you that want to understand a bit more of its bizarre history and economics. A good look at the crisis period as well.
September 18, 2017
Μια ψυχρή ματιά στα καλά και στα πολύ κακά που διαχρονικά χαρακτηρίζουν το Κράτος μας.
Θα'ταν καλό να το διαβάσουν όλοι.
Θα'ταν καλό να το διαβάσουν όλοι.
December 16, 2019
Pay debt!
July 30, 2020
Από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει.
Displaying 1 - 30 of 45 reviews