Maastricht, 1635. In de duisternis van de stad sluipt een Spaanse moordenaar rond, verkleed als monnik, zijn mes verborgen in de mouw van zijn pij. Hij moordt zonder aanziens des persoons. Zijn slachtoffers lijken willekeurig gekozen, maar achter elke moord schuilt een weldoordacht plan. Resultaat van zijn angst en paniek onder de bevolking. In Maastricht woedt een felle godsdienststrijd tussen de katholieken en de calvinisten en de stad is ingesloten door de Spaanse legers. Burgers worden aangezet tot verraad, legereenheden worden samengetrokken. Het lijkt een kwestie van dagen en de stad valt weer in Spaanse handen. Tegen deze achtergrond van de Tachtigjarige Oorlog krijgt de jonge Evan Sharpe, tolk in het leger van Frederik Hendrik, opdracht om uit te zoeken wie deze nietsontziende moordenaar is. Zijn speurtocht voert hem langs kerken en kloosters, naar schimmige herbergen met vals spelende kaarters, hoeren en louche herbergiers, en een slopende pelgrimage voert hemt - dwars door het vijandig Spaanse gebied - naar het bedevaartsoort Scherpenheuvel, waar de eerste stukjes van de puzzel op hun plaats vallen... Stukje bij beetje ontrafelt Sharpe het complot en gaandeweg wordt duidelijk wie achter het verraad van de stad zit. Bierbrouwers, metselaars, mergelhakkers, gedeserteerde soldaten en volk van allerlei slag kruisen zijn pad. En allemaal hebben ze hun eigen verborgen agenda...
Lees na 'Spaans vuur' ook 'Tromps Armada' en 'Het scherp van Ambon' waarin Evan Sharpe zich opnieuw voor zware taken geplaatst ziet.
Heerlijk om te lezen, leuk om zoveel herkenningspunten te hebben. Boek begint langzaam, maar naarmate het vordert wordt het lastiger om het weg te leggen
Dit was een van de eerste boeken die ik las toen ik de overschakeling maakte van jeugdboeken naar (toen voornamelijk) thrillers. Ik was er onmiddelijk in geïnteresseerd aangezien het zich afspeelt in Maastricht, de stad waar ik opgroeide.
Ik weet dat ik het destijds heel spannend en leuk vond, maar ik moet ook eerlijk bekennen, dat ik denk dat ik het nu niet meer zo goed zou vinden, omdat ik nu veel meer gelezen heb dan toen ik het las. Daarom de drie sterren. Ik las het in 4 dagen uit, toen echt een record voor een boek van >600 pagina's.
Anecdote die ik mij nog herinner bij dit boek. Terwijl ik het aan het lezen was, vertelde ik aan mijn zusje dat ik het nogal bloederig vond en besloot een pagina voor te lezen (dat dus de meest zoetsappige/minst bloederige van het hele boek bleek te zijn). Zul je altijd zien.
~English~
This was one of the first books that I read after I switched from children's book to (at that point mostly) detective fiction. I was specifically interested in this book since it is set in Maastricht, the city where I grew up.
When I read it, I thought it was really thrilling and I liked it a lot (read >600 pages in 4 days, which must be a record back then). I also have to be honest and admit I don't think I would still like it that much now that I've read way more books. Hence the three star rating.
Maastricht, 1635. De stad is in handen van het Staatse Leger maar de Spanjaarden willen haar terug. Daarom hebben zij "El Lince" ingezet: hun beste moordenaar die zijn slachtoffers slacht als een beest. De sfeer van die tijd wordt goed neergezet, maar het boek is erg dik en er zit te veel excessief geweld in. Daarom ben ik gestopt met lezen.
Het is een leuk boek maar heb me er toch wat moeten doorworstelen. Het boek maakt wel een mooie spanningsboog die voor mij dan wel terug eindigde op een kleine anticlimax. Blij dat ik het gelezen heb maar ik zal het zeker nooit herlezen. Het sleept te lang aan.
This book was well-written, and it's obvious a lot of research went into it. I loved the descriptions of Maastricht and the surrounding area, and the conflict/plot was well-constructed. Having said that, I wish I cared more for the characters. The novel contained various POVs, but quite a few of them weren't truly significant (side characters about to be killed off, for instance). There were many detailed descriptions in this novel, but the main characters weren't fleshed out very well -- while I immerse myself in stories mainly for the characters, and the plot and world-building to a lesser extent. I'm aware that this is a subjective preference, however, and would definitely recommend it as a historical novel about the religious conflicts in Maastricht during the 80 years' war.
Op zich best interessant gegeven. De strijd tussen de katholieke Spanjaarden en de Nederlandse calvinisten, verpakt in een historische thriller. Maar veel en veel te veel uitgeweid. (Meer dan 600 pag). De Nederlandse bevelhebber Goldstein heeft door dat de spanning toeneemt, o.a. door een gruwelijke moord en hij vraagt adjudant Sharpe om uit te zoeken wat er aan de hand is en wie niet te vertrouwen. Daarvoor gaat Sharpe mee op de bedevaart, evenals de verraders. Hij weet telkens op ongelooflijke wijze te ontsnappen, maar dat is uitgesmeerd over ontelbare pagina’s. De pagina’s scannend is het best een aardig verhaal.
Rating maar gebaseerd op de eerste 150 pagina's, dus wie weet betert het. Maar het is lang geleden dat ik een boek heb moeten wegleggen. Het proza is zo dik en overbeschrijvend dat er weinig vreugde in het lezen overblijft, en ik kan meestal op dat vlak toch iets aan.
Het boek is iets te langdradig, het had zeker 100 - 200 pagina's korter gekund, vaak werd wat overbodige informatie gegeven die verder niet meer van teopassing was. Ook waren de personages niet heel geweldig neergezet, Sharpe was een van de weinigen die wel echt leuk was.
Wel was het boek bij vlagen erg spannend, zeker op het eind, wat weer een hoop goed maakte.
jeg syntes den lød rigtig spændende - så selv efter 100 sider gav jeg den en ekstra chance, men nu efter 200 giver jeg op... Den er simpelthen for langtrukken for mig. Der er alt for meget udenomssnak og alt for lange beskrivelser af uvedkommende ting - desværre, for det lyder som et spændende plot.
Met vlagen spannend, maar soms veel te uitgebreid over iedereen en alles. En meer als 100 pagina's achtervolging! Door het bos, de stad, het riool, op de boot...het verveelde na een tijdje.