What do you think?
Rate this book
Στο μάτι του ταύρου
Ο Πέτρος Ελευθεριάδης, αστυνόμος του Τμήματος Ανθρωποκτονιών, μόλις έχει υποβάλει την παραίτησή του στην υπηρεσία και είναι πλέον έτοιμος για ένα νέο ξεκίνημα. Πριν φύγει όμως, αναλαμβάνει να βοηθήσει σε μια τελευταία υπόθεση, με ένα πτώμα που βρίσκεται τοποθετημένο σαν τον Βιτρουβιανό Άνθρωπο του Ντα Βίντσι, το οποίο φέρει ένα περίεργο τατουάζ στο στήθος και κρατά ένα ποίημα με αριθμούς στην αρχή κάθε στροφής. Ο αστυνόμος αντιλαμβάνεται γρήγορα πως δεν πρόκειται για απλή υπόθεση ανθρωποκτονίας. Στην προσπάθειά του να εξιχνιάσει το έγκλημα, οδηγείται σε μια ιστορία που ξεκινά είκοσι χρόνια πριν στη Θεσσαλονίκη, όπου ένας φοιτητής ψυχολογίας βοηθάει μια κοπέλα να ξεφύγει από τον μανιακό διώκτη της. Όσο περνούν οι ώρες, ο Ελευθεριάδης ανακαλύπτει στοιχεία και γεγονότα που θα του αλλάξουν τη ζωή γρηγορότερα απ’ ό,τι σχεδίαζε.
Ένα συναρπαστικό αστυνομικό θρίλερ με μαθηματικούς γρίφους, υποβλητική ατμόσφαιρα και καταιγιστικό ρυθμό, όπου το παρόν εναλλάσσεται με το παρελθόν, ενώ ο αναγνώστης βρίσκεται διαρκώς προ αλλεπάλληλων εκπλήξεων.
Ένα συναρπαστικό αστυνομικό θρίλερ με μαθηματικούς γρίφους, υποβλητική ατμόσφαιρα και καταιγιστικό ρυθμό, όπου το παρόν εναλλάσσεται με το παρελθόν, ενώ ο αναγνώστης βρίσκεται διαρκώς προ αλλεπάλληλων εκπλήξεων.
240 pages, Paperback
First published January 1, 2015
1 person is currently reading
73 people want to read
About the author
Δώρος Αντωνιάδης
6 books52 followersΟ Δώρος Αντωνιάδης γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1974 και ζει στην Αθήνα με τη γυναίκα και τα παιδιά του. Το πρώτο του βιβλίο (Στο μάτι του ταύρου, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2015) συμπεριλήφθηκε στη βραχεία λίστα πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα της Εταιρείας Συγγραφέων, ενώ τα επόμενα δύο βιβλία του (memento mori, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2018, και κεχριBARι, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2021) συμπεριλήφθηκαν στις βραχείες λίστες των κρατικών βραβείων λογοτεχνίας της Κύπρου. Δύο βιβλία του έχουν μεταφραστεί στα αλβανικά, ενώ έχει συμμετάσχει με διηγήματά του σε συλλογικούς τόμους της σειράς Ελληνικά εγκλήματα (Εκδόσεις Καστανιώτη).
Στο blog του dorosantoniadis.com γράφει για τα βιβλία που διαβάζει και τις ταινίες που βλέπει, ενώ συχνά γράφει και μικρές ιστορίες για τον κόσμο όπου ζει.
Στο blog του dorosantoniadis.com γράφει για τα βιβλία που διαβάζει και τις ταινίες που βλέπει, ενώ συχνά γράφει και μικρές ιστορίες για τον κόσμο όπου ζει.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 41 reviews
February 24, 2019
3,5 αστέρια, αλλά στρογγυλοποιώ προς τα πάνω, γιατί πρόκειται για μια αξιοπρεπέστατη, έως και αξιόλογη, πρώτη προσπάθεια, με αποτέλεσμα ένα καλογραμμένο και ενδιαφέρον αστυνομικό μυθιστόρημα, που δεν προσβάλει τη νοημοσύνη του αναγνώστη, ενώ μάλλον έχει γίνει και μια στοιχειώδης έρευνα. Κυριότερο μείον του, ότι 227 σελίδες είναι πολύ λίγες για να χωρέσουν την πλοκή, σίγουρα δε φθάνουν για να δημιουργήσουν πειστικούς χαρακτήρες με κατανοητά κίνητρα και να κλείσουν όλες τις τρύπες και οδηγούν σε συγγραφικές αστοχίες. Επίσης, δυστυχώς δεν αποφεύγει σωρεία στερεότυπων: εργασιομανής μπάτσος με οικογενειακά προβλήματα, δολοφόνος που στέλνει μηνύματα βασισμένα στα μαθηματικά, ψευδής μαρτυρία για σεξουαλική παρενόχληση (εν έτει 1995!), η οικονομική κρίση, κλ. Θα δώσω μια ευκαιρία και στο δεύτερο έργο του συγγραφέα με την ελπίδα ότι θα είναι ακόμη καλύτερο.
June 5, 2019
Memento mori vs Στο μάτι του ταύρου
Δεν έτυχε μέχρι τώρα να διαβάσω το prequel ενός μυθιστορήματος και μετά να προχωρήσω στο επόμενο που, στην ουσία ήταν το πρώτο που κυκλοφόρησε.
Αλλά και δεν έτυχε- τουλάχιστον σε μένα, τόσα χρόνια που διαβάζω βιβλία ενταγμένα σε διάφορα είδη μυθιστορίας – ένας συγγραφέας αντί να προχωρήσει στη συγγραφή του sequel να πηγαίνει αντίστροφα.
Πείραμα ή κάτι που έτυχε; Όποια και να ήταν η αιτία, το γεγονός είναι πως πέτυχε απόλυτα η συνταγή. Και όχι μόνο πέτυχε – ακόμη και στις λεπτομέρειες έχει δοθεί σημασία – αλλά το κυριότερο είναι πως, όποιο και να διαβάσεις πρώτα δεν παίζει ρόλο. Εντάσσεσαι εύκολα στην ιστορία και στο συσχετισμό των δύο βιβλίων μεταξύ τους.
Ας βάλω, λοιπόν, τα δύο μυθιστορήματα το ένα απέναντι από το άλλο με τη σειρά ανάγνωσης.
Memento mori και … ο συγγραφέας πάει δύο χρόνια πιο πίσω τον ήρωά του σε σχέση με το πρώτο βιβλίο. Ο Πέτρος Ελευθεριάδης, δεν έχει σκεφθεί ακόμη την παραίτησή του από το σώμα – πράγμα που το κάνει στο Μάτι του Ταύρου - αν και αρχίζει να σφίγγει ο κλοιός γύρω του.
Memento mori – θυμήσου ότι θα πεθάνεις – και ένα mail με αποστολέα τον Πέτρο Ελευθεριάδη και παραλήπτη έναν πρώην διεθνή μπασκετμπολίστα, είναι η αρχή μιας σειράς ηλεκτρονικών μηνυμάτων που το κάθε ένα κρύβει και από έναν γρίφο. Είναι όμως και η αρχή γεγονότων που συνδέονται με την εξαφάνιση του γιου του πρώην διεθνή, ο οποίος τελικά βρίσκεται ετοιμοθάνατος στο διαμέρισμά του. Ο Πέτρος Ελευθεριάδης και η ομάδα του καλείται να βρει τους υπαίτιους, να λύσει τους γρίφους και να οδηγηθεί στους δράστες. Τα μονοπάτια που βαδίζει η ομάδα των αστυνομικών είναι σκοτεινά, κρύβουν πολλά μυστικά, και μαζί τους βαδίζουμε και εμείς, συμμετέχοντας στην λύση των γρίφων ή έστω … στην απόλαυση της λύσης των γρίφων.
Στο μάτι του Ταύρου και ... βρισκόμαστε δύο χρόνια μετά! Μετά από το memento mori.
O Ελευθεριάδης μετράει μέρες για να αφήσει την υπηρεσία του, έχει υποβάλλει ήδη την παραίτησή του, αλλά η υπόθεση μιας στυγερής δολοφονίας απαιτεί τη λύση της. Ένα πτώμα βρίσκεται τοποθετημένο σαν τον Βιτρουβιανό Άνθρωπο του Ντα Βίντσι και κρατά ένα ποίημα με αριθμούς στην αρχή κάθε στροφής.
Μια ιστορία που διαδραματίστηκε πριν είκοσι χρόνια έρχεται στο προσκήνιο και περιπλέκει περισσότερο την ήδη δύσκολη υπόθεση.
Μαθηματικοί γρίφοι, σκιαγραφήματα, ποιήματα χωρίς νόημα, αλλά και πτώματα συνθέτουν ένα παζλ που καλείται να λύσει ο υπό παραίτηση αστυνόμος.
Τα δύο μυθιστορήματα αντίκρυ το ένα στο άλλο:
Είναι δοσμένα με απλή, στακάτη, δυνατή γραφή, με εντυπωσιακό στοιχείο τη χρήση του πρώτου προσώπου σε ενεστώτα χρόνο - κάτι που είναι εξαιρετικά δύσκολο για έναν συγγραφέα και εξαιρετικά καλό για τον αναγνώστη - .
Υπάρχουν αναφορές στο παρελθόν ενταγμένες άψογα στην ιστορία και δοσμένες στο τρίτο πρόσωπο που δεν κουράζουν τον αναγνώστη και… σε πρώτο πρόσωπο έχουμε την παρεμβολή ενός άλλου προσώπου, που δεν φανερώνεται παρά μόνο στις τελευταίες σελίδες.
Τα κεφάλαια είναι μικρά και το τέλος τους είναι έτσι δοσμένο ώστε, να μην αφεθείς ούτε λεπτό αλλά να θέλεις να προχωρήσεις στο επόμενο.
Οι ιστορίες και των δύο βιβλίων είναι άρτια δομημένες, η αφηγηματική δεινότητα είναι εμφανής, - στηρίζεται στην απλότητα και είναι απαλλαγμένη από περιττές περιγραφές – η ροή είναι γρήγορη και μικρά σημάδια που μας δείχνουν τη διαδρομή προς τη λύση, είναι διάσπαρτα εδώ και εκεί – τα αντιλαμβανόμαστε στο τέλος πια – ένα τέλος που έρχεται, και στα δύο μυθιστορήματα, ανατρεπτικό και απρόβλεπτο.
Ένα πολύ καλό εργαλείο βρίσκεται στα χέρια του συγγραφέα. Η αγάπη του για τα μαθηματικά και τους γρίφους. Το αποτέλεσμα; Ο αναγνώστης συμμετέχει – σχεδόν – στη λύση του μυστηρίου αλλά και δημιουργείται έτσι ένας τόνος ιδιαίτερα ελκυστικός που βοηθά στην ένταση που διατρέχει τις ιστορίες.
Κοινά τα στοιχεία, λοιπόν, και στα δύο μυθιστορήματα που, σημαίνει πως ο συγγραφέας δεν έκανε καμία έκπτωση ούτε στο ύφος, ούτε στην αρτιότητα του κειμένου.
Δύο μυθιστορήματα έτσι δοσμένα που δεν απαιτείται μια συγκεκριμένη σειρά ανάγνωσης.
Η επιλογή αφήνεται ελεύθερα στον αναγνώστη. Εξαρτάται από εκείνον ποιο θα διαβάσει πρώτο. Το σίγουρο είναι πως αν θα διαβάσει το ένα, θα θελήσει να προχωρήσει και στο άλλο!
Μemento mori vs Στο Μάτι του Ταύρου, λοιπόν, και το αποτέλεσμα είναι ισοπαλία.
Δεν έτυχε μέχρι τώρα να διαβάσω το prequel ενός μυθιστορήματος και μετά να προχωρήσω στο επόμενο που, στην ουσία ήταν το πρώτο που κυκλοφόρησε.
Αλλά και δεν έτυχε- τουλάχιστον σε μένα, τόσα χρόνια που διαβάζω βιβλία ενταγμένα σε διάφορα είδη μυθιστορίας – ένας συγγραφέας αντί να προχωρήσει στη συγγραφή του sequel να πηγαίνει αντίστροφα.
Πείραμα ή κάτι που έτυχε; Όποια και να ήταν η αιτία, το γεγονός είναι πως πέτυχε απόλυτα η συνταγή. Και όχι μόνο πέτυχε – ακόμη και στις λεπτομέρειες έχει δοθεί σημασία – αλλά το κυριότερο είναι πως, όποιο και να διαβάσεις πρώτα δεν παίζει ρόλο. Εντάσσεσαι εύκολα στην ιστορία και στο συσχετισμό των δύο βιβλίων μεταξύ τους.
Ας βάλω, λοιπόν, τα δύο μυθιστορήματα το ένα απέναντι από το άλλο με τη σειρά ανάγνωσης.
Memento mori και … ο συγγραφέας πάει δύο χρόνια πιο πίσω τον ήρωά του σε σχέση με το πρώτο βιβλίο. Ο Πέτρος Ελευθεριάδης, δεν έχει σκεφθεί ακόμη την παραίτησή του από το σώμα – πράγμα που το κάνει στο Μάτι του Ταύρου - αν και αρχίζει να σφίγγει ο κλοιός γύρω του.
Memento mori – θυμήσου ότι θα πεθάνεις – και ένα mail με αποστολέα τον Πέτρο Ελευθεριάδη και παραλήπτη έναν πρώην διεθνή μπασκετμπολίστα, είναι η αρχή μιας σειράς ηλεκτρονικών μηνυμάτων που το κάθε ένα κρύβει και από έναν γρίφο. Είναι όμως και η αρχή γεγονότων που συνδέονται με την εξαφάνιση του γιου του πρώην διεθνή, ο οποίος τελικά βρίσκεται ετοιμοθάνατος στο διαμέρισμά του. Ο Πέτρος Ελευθεριάδης και η ομάδα του καλείται να βρει τους υπαίτιους, να λύσει τους γρίφους και να οδηγηθεί στους δράστες. Τα μονοπάτια που βαδίζει η ομάδα των αστυνομικών είναι σκοτεινά, κρύβουν πολλά μυστικά, και μαζί τους βαδίζουμε και εμείς, συμμετέχοντας στην λύση των γρίφων ή έστω … στην απόλαυση της λύσης των γρίφων.
Στο μάτι του Ταύρου και ... βρισκόμαστε δύο χρόνια μετά! Μετά από το memento mori.
O Ελευθεριάδης μετράει μέρες για να αφήσει την υπηρεσία του, έχει υποβάλλει ήδη την παραίτησή του, αλλά η υπόθεση μιας στυγερής δολοφονίας απαιτεί τη λύση της. Ένα πτώμα βρίσκεται τοποθετημένο σαν τον Βιτρουβιανό Άνθρωπο του Ντα Βίντσι και κρατά ένα ποίημα με αριθμούς στην αρχή κάθε στροφής.
Μια ιστορία που διαδραματίστηκε πριν είκοσι χρόνια έρχεται στο προσκήνιο και περιπλέκει περισσότερο την ήδη δύσκολη υπόθεση.
Μαθηματικοί γρίφοι, σκιαγραφήματα, ποιήματα χωρίς νόημα, αλλά και πτώματα συνθέτουν ένα παζλ που καλείται να λύσει ο υπό παραίτηση αστυνόμος.
Τα δύο μυθιστορήματα αντίκρυ το ένα στο άλλο:
Είναι δοσμένα με απλή, στακάτη, δυνατή γραφή, με εντυπωσιακό στοιχείο τη χρήση του πρώτου προσώπου σε ενεστώτα χρόνο - κάτι που είναι εξαιρετικά δύσκολο για έναν συγγραφέα και εξαιρετικά καλό για τον αναγνώστη - .
Υπάρχουν αναφορές στο παρελθόν ενταγμένες άψογα στην ιστορία και δοσμένες στο τρίτο πρόσωπο που δεν κουράζουν τον αναγνώστη και… σε πρώτο πρόσωπο έχουμε την παρεμβολή ενός άλλου προσώπου, που δεν φανερώνεται παρά μόνο στις τελευταίες σελίδες.
Τα κεφάλαια είναι μικρά και το τέλος τους είναι έτσι δοσμένο ώστε, να μην αφεθείς ούτε λεπτό αλλά να θέλεις να προχωρήσεις στο επόμενο.
Οι ιστορίες και των δύο βιβλίων είναι άρτια δομημένες, η αφηγηματική δεινότητα είναι εμφανής, - στηρίζεται στην απλότητα και είναι απαλλαγμένη από περιττές περιγραφές – η ροή είναι γρήγορη και μικρά σημάδια που μας δείχνουν τη διαδρομή προς τη λύση, είναι διάσπαρτα εδώ και εκεί – τα αντιλαμβανόμαστε στο τέλος πια – ένα τέλος που έρχεται, και στα δύο μυθιστορήματα, ανατρεπτικό και απρόβλεπτο.
Ένα πολύ καλό εργαλείο βρίσκεται στα χέρια του συγγραφέα. Η αγάπη του για τα μαθηματικά και τους γρίφους. Το αποτέλεσμα; Ο αναγνώστης συμμετέχει – σχεδόν – στη λύση του μυστηρίου αλλά και δημιουργείται έτσι ένας τόνος ιδιαίτερα ελκυστικός που βοηθά στην ένταση που διατρέχει τις ιστορίες.
Κοινά τα στοιχεία, λοιπόν, και στα δύο μυθιστορήματα που, σημαίνει πως ο συγγραφέας δεν έκανε καμία έκπτωση ούτε στο ύφος, ούτε στην αρτιότητα του κειμένου.
Δύο μυθιστορήματα έτσι δοσμένα που δεν απαιτείται μια συγκεκριμένη σειρά ανάγνωσης.
Η επιλογή αφήνεται ελεύθερα στον αναγνώστη. Εξαρτάται από εκείνον ποιο θα διαβάσει πρώτο. Το σίγουρο είναι πως αν θα διαβάσει το ένα, θα θελήσει να προχωρήσει και στο άλλο!
Μemento mori vs Στο Μάτι του Ταύρου, λοιπόν, και το αποτέλεσμα είναι ισοπαλία.
August 20, 2018
Ωραίος ο κύριος Αντωνιάδης!
September 22, 2018
Αν και δεν είμαι φανατικός των αστυνομικών βιβλίων ρούφηξα το Στο μάτι του ταύρου με αγωνία για την λύση των γρίφων! Η μια ανατροπή μετά την άλλη μου κράτησαν το ενδιαφέρον αμείωτο! Η γραφή απλή, ευχάριστη, οι περιγραφές ισοροπημένες για να ακολουθείς τους ήρωες αλλά και να μην σε κουράσουν! Οι γρίφοι πανέξυπνοι αλλά ο συγγραφέας καταφέρνει να μας τους εξηγήσει χωρίς να μας ζορίσει, χρησιμοποιώντας όλα τα σύγχρονα μέσα. Ένα βιβλίο που θα ξανά διαβάσω ευχάριστα!
Για περισσότερα: http://anotherlookforyou.blogspot.com...
Για περισσότερα: http://anotherlookforyou.blogspot.com...
my-books
September 3, 2015Όταν άρχισα να το γράφω δεν είχα ξεκαθαρίσει ακόμα τι κάνω. Σκέφτηκα έναν γρίφο και μετά γύρω από αυτόν έπλασα μια ιστορία. Προέκυψε ένα βιβλίο "σφηνάκι", μικρό και γευστικό, που διαβάζεται μονορούφι. Απολάυστε το υπεύθυνα ;-)
March 10, 2018
Όταν δύο θεωρίες παρέχουν εξίσου ακριβείς προβλέψεις, πάντα επιλέγουμε την απλούστερη ή αλλιως το ξυραφι του Οκαμ.
Καθε που τελειωνώ ενα βιβλίο μου μενουν καποιες φρασεις που θα τις θυμάμαι καιρο.
Στο ματι του ταυρου λοιπον....
Ή αλλιως πως μπορει να σε ξενυχτησει 2 βραδια σερι ενα βιβλιο! Και πως αφήνεις το 3ο μερός να το διαβασεις μεσημερι παρεα με καφε και απολυτη ηρεμια για να μην χασεις λεξη.
Εξυπνο κατατοπιστικο ανθρώπινο με γρηγορη πλοκη χωρις καθολου φλυαρία.
Ειναι γραμμενο σε πρωτο πρόσωπο κατι που εκτιμώ ιδιαίτερα στα βιβλία. Ετσι νιωθεις πιο κοντα στον ήρωα.
Κατι που με εκανε να χαμογελασω ηταν πως παρόλο το επείγον του πράγματος να βρεθουν τα στοιχεια που θα οδηγουσαν στο δολοφόνο οι ηρωές μας επιναν και ενα καφεδακι και συνεχιζαν μετα. Ή έκαναν και ενα μπανιο και εριχναν και εναν υπνακο οταν ζοριζαν τα πραγματα. Ολα αυτα σε αντίθεση με τους συναδελφους τους Σκανδιναβους που το παίρνουν σερί αυπνοι απλυτοί με τα ίδια ρούχα ,και με κατι νερουλους καφέδες σε σημείο που τους λυπάται η ψυχή σου.
Μπαινει αμεσως στο θέμα και ξαφνικα νιωθεις να βουτας και συ μεσα σε αυτο. Λειπουν οι ατέρμονες περιγραφες που για μενα ειναι ενα μεγαλο συν. Ενα απο τα μαθήματα που δεν χωνευα με τιποτα στο σχολείο ήταν τα μαθηματικά. Μετα απο αυτο το βιβλιο ομολογώ τα βλέπω με αλλο μάτι.
Πραγματικα το καταευχαριστηθηκα. Αξια παίρνει το 5αρι γιατι ενω εισαι σε ενα σημειο που νομιζεις πως ξερεις τι θα γινει παρακάτω και λες οκ ξαφνικα αλλαζει η τροπη και μενεις συξυλος να αναρωτιεσαι αν κατι σου ξεφυγε πιο πισω. Και οταν ολα μπαινουν ξανα σε σειρα ησυχαζεις. Αμ δε... Νομιζεις πως ησύχασες. Δε θα πω τιποτα αλλο ομως γιατι ��ρεπει να ανακαλυψετε τα υπολοιπα μονοι σας!
Καθε που τελειωνώ ενα βιβλίο μου μενουν καποιες φρασεις που θα τις θυμάμαι καιρο.
Στο ματι του ταυρου λοιπον....
Ή αλλιως πως μπορει να σε ξενυχτησει 2 βραδια σερι ενα βιβλιο! Και πως αφήνεις το 3ο μερός να το διαβασεις μεσημερι παρεα με καφε και απολυτη ηρεμια για να μην χασεις λεξη.
Εξυπνο κατατοπιστικο ανθρώπινο με γρηγορη πλοκη χωρις καθολου φλυαρία.
Ειναι γραμμενο σε πρωτο πρόσωπο κατι που εκτιμώ ιδιαίτερα στα βιβλία. Ετσι νιωθεις πιο κοντα στον ήρωα.
Κατι που με εκανε να χαμογελασω ηταν πως παρόλο το επείγον του πράγματος να βρεθουν τα στοιχεια που θα οδηγουσαν στο δολοφόνο οι ηρωές μας επιναν και ενα καφεδακι και συνεχιζαν μετα. Ή έκαναν και ενα μπανιο και εριχναν και εναν υπνακο οταν ζοριζαν τα πραγματα. Ολα αυτα σε αντίθεση με τους συναδελφους τους Σκανδιναβους που το παίρνουν σερί αυπνοι απλυτοί με τα ίδια ρούχα ,και με κατι νερουλους καφέδες σε σημείο που τους λυπάται η ψυχή σου.
Μπαινει αμεσως στο θέμα και ξαφνικα νιωθεις να βουτας και συ μεσα σε αυτο. Λειπουν οι ατέρμονες περιγραφες που για μενα ειναι ενα μεγαλο συν. Ενα απο τα μαθήματα που δεν χωνευα με τιποτα στο σχολείο ήταν τα μαθηματικά. Μετα απο αυτο το βιβλιο ομολογώ τα βλέπω με αλλο μάτι.
Πραγματικα το καταευχαριστηθηκα. Αξια παίρνει το 5αρι γιατι ενω εισαι σε ενα σημειο που νομιζεις πως ξερεις τι θα γινει παρακάτω και λες οκ ξαφνικα αλλαζει η τροπη και μενεις συξυλος να αναρωτιεσαι αν κατι σου ξεφυγε πιο πισω. Και οταν ολα μπαινουν ξανα σε σειρα ησυχαζεις. Αμ δε... Νομιζεις πως ησύχασες. Δε θα πω τιποτα αλλο ομως γιατι ��ρεπει να ανακαλυψετε τα υπολοιπα μονοι σας!
December 23, 2015
Ένα βιβλίο που το διάβασα μέσα σε ένα απόγευμα και με έκανε να μετανιώσω για 5αρια που έχω δώσει σε άλλα βιβλία. Δεν έχω πολλά να πω, μόνο το ότι είναι μια συγκλονιστικότατη ιστορία.
February 18, 2019
Μια ωραία και άρτια δομημένη ιστορία,που κύλησε σαν νεράκι και διαβάστηκε χωρίς διακοπή.Πολλά μαθηματικά και έξυπνες ανατροπές οδήγησαν σε ένα ενδιαφέρον τέλος.Το απολαύσα πραγματικά,κι ας με ενόχλησε σε κάνα δυο σημεία η κλισέ κι αναμενόμενη γκρινιάρα και μονίμως παραπονεμένη σύζυγος του έξυπνου και όμορφου επιθεωρητή που δεν τον καταλαβαίνει κανείς!4,5⭐
Read
September 20, 2019Είστε λάτρεις των μαθηματικών; Σας αρέσουν οι γρίφοι; Θέλετε το βιβλίο που διαβάζετε να έχει νουάρ ατμόσφαιρα αλλά και γρήγορο ρυθμό; Όλα αυτά λοιπόν θα τα βρείτε στο βιβλίο του Δώρου Αντωνιάδη «Στο μάτι του ταύρου». Με σπουδές μαθηματικών ο ίδιος δημιουργεί ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που κρύβει μέσα στις σελίδες του όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Η αλήθεια ήταν ότι φοβόμουν λίγο να το διαβάσω γιατί τα μαθηματικά ποτέ δεν ήταν το ατού μου αλλά τελικά αποδείχτηκε ότι ακόμα και εκείνος που είναι εντελώς άσχετος με το άθλημα θα βαλθεί να λύσει μαζί τον ήρωα του συγγραφέα τους γρίφους προκειμένου να φτάσει στη λύση του μυστηρίου. Μια αστυνομική διαδραστική ιστορία με κινηματογραφική ροή που μας κρατά σε εγρήγορση μέχρι την τελευταία του σελίδα.
Ο αστυνόμος του τμήματος ανθρωποκτονιών Πέτρος Ελευθεριάδης μόλις έχει υποβάλει την παραίτηση του και είναι έτοιμος να βαδίσει σε νέα μονοπάτια. Προτού φύγει όμως του ζητούν να βοηθήσει σε μια τελευταία υπόθεση. Ένα πτώμα έχει βρεθεί τοποθετημένο σαν τον Βιτρουβιανό Άνθρωπο του Λεονάρντο Ντα Βίντσι, έχει ένα περίεργο τατουάζ στο στήθος και στο χέρι του κρατά ένα χαρτί με ένα επίσης παράξενο ποίημα γραμμένο πάνω του. Όλα αυτά τα στοιχεία του δίνουν να καταλάβει ότι δεν έχει να κάνει με μια απλή υπόθεση δολοφονίας και τα βήματα της έρευνας του θα τον οδηγήσουν σε μια ιστορία που ξεκινάει 20 χρόνια πριν στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Μέσα από μαθηματικούς γρίφους που αφήνει πίσω του ο δολοφόνος θα ανακαλύψει στοιχεία και γεγονότα που θα αλλάξουν ριζικά όσα γνώριζε μέχρι σήμερα.
Ο Δώρος Αντωνιάδης, λόγω σπουδών, λειτουργεί με την τετράγωνη λογική των μαθηματικών και αυτό φαίνεται αρκετά μέσα στο βιβλίο του. Το στήσιμο της ιστορίας του αλλά και οι συλλογισμοί του ήρωα του ακολουθούν αυτό που λέμε ορθή κρίση. Ο Ελευθεριάδης είναι ειδήμων στα μαθηματικά και δεν δυσκολεύεται ιδιαίτερα με τους γρίφους που προκύπτουν στη διάρκεια των ερευνών του. Εξετάζει όλα τα στοιχεία με εκείνον τον υγιή σκεπτικισμό που τον διακρίνει και δεν καταπίνει αμάσητο ότι βρεθεί στο πιάτο του. Φιλτράρει όλα τα δεδομένα, ακόμα και τις ίδιες του τις σκέψεις, κρατώντας ότι χρειάζεται ώστε να μην επηρεαστεί αρνητικά ή αποπροσανατολιστεί ως προς το μυστήριο που κρύβεται πίσω από τα στοιχεία που έχει στην κατοχή του. Δεν ασχολείται επιφανειακά αλλά αφιερώνει όλη τη νοητική του δράση, προσηλώνεται σε αυτό που κάνει χωρίς να αναλώνεται σε ανούσια θέματα και είναι σε διαρκή εγρήγορση. Όλη αυτή η αφοσίωση του στην εργασία του είναι κάτι που τον έχει απομακρύνει από τη σύζυγο και τα παιδιά του και ένας από τους λόγους που αποφάσισε να παραιτηθεί.
Ένα μυθιστόρημα πολύ καλά δομημένο που δεν μπάζει από πουθενά και δεν φλυαρεί ακατάσχετα με υπερβολικά εξεζητημένες εκφράσεις παρόλο που συμπεριλαμβάνει στις σελίδες του μαθηματικές εξισώσεις. Αντιθέτως σπρώχνει τους αναγνώστες να δράσουν κι εκείνοι μαζί με τον Ελευθεριάδη προκειμένου να λύσουν τους μαθηματικούς γρίφους που θα τους δώσουν εκείνα τα στοιχεία για να προχωρήσουν ένα βήμα πιο κοντά στην ταυτότητα του δολοφόνου δίνοντας έναν διαδραστικό ρόλο στο βιβλίο του. Κάτι που συναντώ πρώτη φορά ως αναγνώστρια πολλών χρόνων. Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκαναν τα σχέδια κάτοψης, οι ζωγραφιές αλλά και τα σχήματα που υπάρχουν σε διάφορα σημεία του βιβλίου τα οποία μοιάζουν να είναι εκείνα τα επιπλέον στοιχεία που χρειάζεται ο αναγνώστης για να δέσει όλα τα γεγονότα στο μυαλό καθώς προχωράει η ροή της αφήγησης.
Τα κεφάλαια εναλλάσσονται μεταξύ Αθήνας και Θεσσαλονίκης με χρονική διαφορά είκοσι χρόνων χωρίς να κουράζει τους αναγνώστες και κάθε κεφάλαιο τελειώνει σε εξαιρετικά κρίσιμο σημείο κάτι που μετατρέπει το βιβλίο του Δώρου Αντωνιάδη σε ένα page turner μυθιστόρημα. Χωρίς επιτηδευμένη γραφή ο συγγραφέας καθοδηγεί τους αναγνώστες στη λύση της υπόθεσης μέσα από τα στοιχεία που προκύπτουν από τους μαθηματικούς γρίφους που καλείται να λύσει ο Ελευθεριάδης ακολουθώντας το κουβάρι της αφήγησης που ξετυλίγεται ακόμα περισσότερο με κάθε σελίδα που περνά. Οι ήρωες του είναι απλοί καθημερινοί άνθρωποι της διπλανής πόρτας με τα προτερήματα τους, τις αδυναμίες τους και τα μυστικά τους που έρχονται στο φως την κατάλληλη στιγμή για να κουμπώσουν όλα τα κομμάτια του παζλ μεταξύ τους.
Τώρα τελευταία ανακαλύπτω όλο και περισσότερους Έλληνες συγγραφείς αστυνομικής λογοτεχνίας που κάνουν πολύ αξιόλογη συγγραφική δουλειά. Ένας από αυτούς είναι και ο Δώρος Αντωνιάδης. Έχει δημιουργήσει ένα νουάρ μυθιστόρημα με υπέροχη ατμόσφαιρα που κινείται μια στο παρόν και μια στο παρελθόν συνδυάζοντας όλα εκείνα τα στοιχεία που απαρτίζουν ένα αστυνομικό θρίλερ έντασης και αγωνίας. Ετοιμαστείτε λοιπόν να μπείτε βαθιά μέσα στο «Μάτι του ταύρου» από τη στιγμή που θα ανοίξετε την πρώτη του σελίδα σκοράροντας σε ένα παιχνίδι μεταξύ ζωής και θανάτου που ισορροπεί σε ένα καλά τεντωμένο σχοινί.
Ο αστυνόμος του τμήματος ανθρωποκτονιών Πέτρος Ελευθεριάδης μόλις έχει υποβάλει την παραίτηση του και είναι έτοιμος να βαδίσει σε νέα μονοπάτια. Προτού φύγει όμως του ζητούν να βοηθήσει σε μια τελευταία υπόθεση. Ένα πτώμα έχει βρεθεί τοποθετημένο σαν τον Βιτρουβιανό Άνθρωπο του Λεονάρντο Ντα Βίντσι, έχει ένα περίεργο τατουάζ στο στήθος και στο χέρι του κρατά ένα χαρτί με ένα επίσης παράξενο ποίημα γραμμένο πάνω του. Όλα αυτά τα στοιχεία του δίνουν να καταλάβει ότι δεν έχει να κάνει με μια απλή υπόθεση δολοφονίας και τα βήματα της έρευνας του θα τον οδηγήσουν σε μια ιστορία που ξεκινάει 20 χρόνια πριν στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Μέσα από μαθηματικούς γρίφους που αφήνει πίσω του ο δολοφόνος θα ανακαλύψει στοιχεία και γεγονότα που θα αλλάξουν ριζικά όσα γνώριζε μέχρι σήμερα.
Ο Δώρος Αντωνιάδης, λόγω σπουδών, λειτουργεί με την τετράγωνη λογική των μαθηματικών και αυτό φαίνεται αρκετά μέσα στο βιβλίο του. Το στήσιμο της ιστορίας του αλλά και οι συλλογισμοί του ήρωα του ακολουθούν αυτό που λέμε ορθή κρίση. Ο Ελευθεριάδης είναι ειδήμων στα μαθηματικά και δεν δυσκολεύεται ιδιαίτερα με τους γρίφους που προκύπτουν στη διάρκεια των ερευνών του. Εξετάζει όλα τα στοιχεία με εκείνον τον υγιή σκεπτικισμό που τον διακρίνει και δεν καταπίνει αμάσητο ότι βρεθεί στο πιάτο του. Φιλτράρει όλα τα δεδομένα, ακόμα και τις ίδιες του τις σκέψεις, κρατώντας ότι χρειάζεται ώστε να μην επηρεαστεί αρνητικά ή αποπροσανατολιστεί ως προς το μυστήριο που κρύβεται πίσω από τα στοιχεία που έχει στην κατοχή του. Δεν ασχολείται επιφανειακά αλλά αφιερώνει όλη τη νοητική του δράση, προσηλώνεται σε αυτό που κάνει χωρίς να αναλώνεται σε ανούσια θέματα και είναι σε διαρκή εγρήγορση. Όλη αυτή η αφοσίωση του στην εργασία του είναι κάτι που τον έχει απομακρύνει από τη σύζυγο και τα παιδιά του και ένας από τους λόγους που αποφάσισε να παραιτηθεί.
Ένα μυθιστόρημα πολύ καλά δομημένο που δεν μπάζει από πουθενά και δεν φλυαρεί ακατάσχετα με υπερβολικά εξεζητημένες εκφράσεις παρόλο που συμπεριλαμβάνει στις σελίδες του μαθηματικές εξισώσεις. Αντιθέτως σπρώχνει τους αναγνώστες να δράσουν κι εκείνοι μαζί με τον Ελευθεριάδη προκειμένου να λύσουν τους μαθηματικούς γρίφους που θα τους δώσουν εκείνα τα στοιχεία για να προχωρήσουν ένα βήμα πιο κοντά στην ταυτότητα του δολοφόνου δίνοντας έναν διαδραστικό ρόλο στο βιβλίο του. Κάτι που συναντώ πρώτη φορά ως αναγνώστρια πολλών χρόνων. Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκαναν τα σχέδια κάτοψης, οι ζωγραφιές αλλά και τα σχήματα που υπάρχουν σε διάφορα σημεία του βιβλίου τα οποία μοιάζουν να είναι εκείνα τα επιπλέον στοιχεία που χρειάζεται ο αναγνώστης για να δέσει όλα τα γεγονότα στο μυαλό καθώς προχωράει η ροή της αφήγησης.
Τα κεφάλαια εναλλάσσονται μεταξύ Αθήνας και Θεσσαλονίκης με χρονική διαφορά είκοσι χρόνων χωρίς να κουράζει τους αναγνώστες και κάθε κεφάλαιο τελειώνει σε εξαιρετικά κρίσιμο σημείο κάτι που μετατρέπει το βιβλίο του Δώρου Αντωνιάδη σε ένα page turner μυθιστόρημα. Χωρίς επιτηδευμένη γραφή ο συγγραφέας καθοδηγεί τους αναγνώστες στη λύση της υπόθεσης μέσα από τα στοιχεία που προκύπτουν από τους μαθηματικούς γρίφους που καλείται να λύσει ο Ελευθεριάδης ακολουθώντας το κουβάρι της αφήγησης που ξετυλίγεται ακόμα περισσότερο με κάθε σελίδα που περνά. Οι ήρωες του είναι απλοί καθημερινοί άνθρωποι της διπλανής πόρτας με τα προτερήματα τους, τις αδυναμίες τους και τα μυστικά τους που έρχονται στο φως την κατάλληλη στιγμή για να κουμπώσουν όλα τα κομμάτια του παζλ μεταξύ τους.
Τώρα τελευταία ανακαλύπτω όλο και περισσότερους Έλληνες συγγραφείς αστυνομικής λογοτεχνίας που κάνουν πολύ αξιόλογη συγγραφική δουλειά. Ένας από αυτούς είναι και ο Δώρος Αντωνιάδης. Έχει δημιουργήσει ένα νουάρ μυθιστόρημα με υπέροχη ατμόσφαιρα που κινείται μια στο παρόν και μια στο παρελθόν συνδυάζοντας όλα εκείνα τα στοιχεία που απαρτίζουν ένα αστυνομικό θρίλερ έντασης και αγωνίας. Ετοιμαστείτε λοιπόν να μπείτε βαθιά μέσα στο «Μάτι του ταύρου» από τη στιγμή που θα ανοίξετε την πρώτη του σελίδα σκοράροντας σε ένα παιχνίδι μεταξύ ζωής και θανάτου που ισορροπεί σε ένα καλά τεντωμένο σχοινί.
January 2, 2019
Bull’s eye indeed!!! Ο Δώρος Αντωνιάδης κατά την ταπεινή μου άποψη πέτυχε διάνα με το πρώτο του μυθιστόρημα. Το άρχισα και το τέλειωσαν σε χρόνο Dt (έτσι για να μπω στο πνεύμα του βιβλίου...). Με τράβηξε από την πρώτη του σελίδα.
Το "Στο μάτι του ταύρου" είναι ένα άρτια δομημένο αστυνομικό μυθιστόρημα, που έχει όλα αυτά τα οποία καθιστούν μιαν ιστορία μυστηρίου κι εγκλήματος πετυχημένη. Δράση, κυνηγητό, γρίφους, μυστήριο, ανατροπές... τα πάντα όλα! Βασικός πρωταγωνιστής του βιβλίου είναι ο Πέτρος Ελευθεριάδης, ένας άνθρωπος ο οποίος αν κι έχει, όπως όλοι, τα προσωπικά του θεματάκια, δεν είναι ούτε "καμμένος", ούτε μανιοκαταθλιπτικός, ούτε μέθυσος ως εκεί που δεν παίρνει άλλο.
Η γρήγορη πλοκή του είναι σφιχτοπλεγμένη, χωρίς κενά, ρέει σαν καταρρακτώδης βροχή. Σε αρπάζει στην παγωμένη της αγκάλη και δεν σε αφήνει να πας πουθενά, μέχρι το τέλος. Διαβάζεται απνευστί. Το απόλυτο page turner!
Το τέλος του; Ούτε καν το βλέπεις να έρχεται... Σου δίνει μια ξανάστροφη και πάρε να 'χεις. Ακόμα κι αν όταν αρχίσει να αχνοφαίνεται η λύση του μυστηρίου, ακόμα και τότε λες "μπαααα... δεν μπορεί"!
Προσωπικά μόνο ένα ελάττωμα του βρήκα κι αυτό ήταν η έλλειψη... περιττού μπλα μπλα!!! Όχι, δεν τρελάθηκα. Απλά ο συγγραφέας στόχευσε εντελώς στο κέντρο του στόχου, που είναι η πλοκή, η γρήγορη εξέλιξη, οι μαθηματικοί γρίφοι κτλ, που ξέχασε λίγο να "στολίσει" το κείμενό του. Λίγο μόνο. Όχι με ατέρμονες περιγραφές και περιττό κουβεντολόι. Απλά το κάτιτίς παραπάνω, ώστε να "νοστιμήσει" λίγο περισσότερο.
Όπως και να έχει, είμαι πολύ χαρούμενη που γνώρισα τον Δώρο Αντωνιάδη μέσα από το πρώτο του βιβλίο. Περιμένω με αγωνία να έρθει στα χέρια μου και το δεύτερό του, το οποίο μαθαίνω είναι ακόμη καλύτερο.
Από μένα 8,5/10!
Καλές αναγνώσεις
Το "Στο μάτι του ταύρου" είναι ένα άρτια δομημένο αστυνομικό μυθιστόρημα, που έχει όλα αυτά τα οποία καθιστούν μιαν ιστορία μυστηρίου κι εγκλήματος πετυχημένη. Δράση, κυνηγητό, γρίφους, μυστήριο, ανατροπές... τα πάντα όλα! Βασικός πρωταγωνιστής του βιβλίου είναι ο Πέτρος Ελευθεριάδης, ένας άνθρωπος ο οποίος αν κι έχει, όπως όλοι, τα προσωπικά του θεματάκια, δεν είναι ούτε "καμμένος", ούτε μανιοκαταθλιπτικός, ούτε μέθυσος ως εκεί που δεν παίρνει άλλο.
Η γρήγορη πλοκή του είναι σφιχτοπλεγμένη, χωρίς κενά, ρέει σαν καταρρακτώδης βροχή. Σε αρπάζει στην παγωμένη της αγκάλη και δεν σε αφήνει να πας πουθενά, μέχρι το τέλος. Διαβάζεται απνευστί. Το απόλυτο page turner!
Το τέλος του; Ούτε καν το βλέπεις να έρχεται... Σου δίνει μια ξανάστροφη και πάρε να 'χεις. Ακόμα κι αν όταν αρχίσει να αχνοφαίνεται η λύση του μυστηρίου, ακόμα και τότε λες "μπαααα... δεν μπορεί"!
Προσωπικά μόνο ένα ελάττωμα του βρήκα κι αυτό ήταν η έλλειψη... περιττού μπλα μπλα!!! Όχι, δεν τρελάθηκα. Απλά ο συγγραφέας στόχευσε εντελώς στο κέντρο του στόχου, που είναι η πλοκή, η γρήγορη εξέλιξη, οι μαθηματικοί γρίφοι κτλ, που ξέχασε λίγο να "στολίσει" το κείμενό του. Λίγο μόνο. Όχι με ατέρμονες περιγραφές και περιττό κουβεντολόι. Απλά το κάτιτίς παραπάνω, ώστε να "νοστιμήσει" λίγο περισσότερο.
Όπως και να έχει, είμαι πολύ χαρούμενη που γνώρισα τον Δώρο Αντωνιάδη μέσα από το πρώτο του βιβλίο. Περιμένω με αγωνία να έρθει στα χέρια μου και το δεύτερό του, το οποίο μαθαίνω είναι ακόμη καλύτερο.
Από μένα 8,5/10!
Καλές αναγνώσεις
September 13, 2015
Τα αστυνομικά μυθιστορήματα δεν μου είναι οικεία, να πω την αλήθεια τα θεωρώ λίγο δεύτερα, και γιαυτό άνοιξα το βιβλίο του Δώρου Αντωνιάδη με χαμηλές προσδοκίες. Αλλά ευτυχώς διαψεύστηκα: το βιβλίο διαβάζεται μονορούφι, κρατά ζωηρό το ενδιαφέρον μέχρι τέλους, έχει ωραία μαθηματικούλια μέσα, γενικά είναι ιδανικό για αναγνωστική χαλάρωση μετ' εντάσεως πνευματικής. :-)
Οπωσδήποτε θα το πάρω και σαν δώρο.
Οπωσδήποτε θα το πάρω και σαν δώρο.
July 13, 2019
Αστυνομικό με μαθηματικούς γρίφους που ξεκινά όταν ο Πέτρος Ελευθεριάδης, μπλέκει σε ένα έγκλημα με έναν άνθρωπο τοποθετημένο σε Βιτρούβια στάση (και μου θύμισε εκεί την ίδια εισαγωγή στο πρώτο διάσημο έργο του Νταν Μπράουν, Κώδικας Ντα Βίντσι). Όμως το ύφος είναι εντελώς διαφορετικό, πολύ πιο λιτό, επικεντρωμένο στην ιστορία και χωρίς στοιχείο παγκόσμιας συνομωσίας. Δεδομένου ότι με τα μαθηματικά δεν έχω καλή σχέση (όπως είναι γνωστό), η χρήση τους εδώ αντί να απωθεί, έλκει στο μυστήριο, επειδη ο συγγραφέας τα χρησιμοποιεί με τη λογική του γρίφου, όχι για διατριβή στο ΜΙΤ. Πολύ ενδιαφέροντες γρίφοι και μελετημένες ανατροπές. Νομίζετε ότι ξέρετε τι θα συμβεί, αλλά γελιέστε και ο συγγραφέας σας κλείνει με κατεργαριά το μάτι, σαν το βελάκι που πετυχαίνει τον στόχο του και ξεπερνάει το σκορ σας. Παρεμπιπτόντως, με αφορμή το βιβλίο αυτό έμαθα πολύ κατατοπιστικά πώς παίζονται τα βελάκια και μου δημιουργήθηκε νέο ψυχικό τραύμα, επειδή τα μαθηματικά που κρύβονται πίσω τους είναι ιλιγγιώδη. Όχι, δεν είναι μόνο το κέντρο (που λέγεται αγγλικά, bull's eye, το μάτι του ταύρου, από όπου και ο τίτλος του βιβλίου) το μόνο που χρειάζεται να πετύχεις για να κερδίσεις. Και θεωρούσα το σκάκι περίπλοκο!
Καλογραμμένοι χαρακτήρες με σωστή ψυχανάλυση, λίιιγο παραπάνω να ανέλυε τους ήρωές του και να πρόσθετε μερικές λεπτομέρειες στις δυο χρονικές περιόδους όπου εκτυλίσσεται η ιστορία και λίιιγο λιγότερο να απαριθμούσε τα ρούχα που φορούσαν οι ήρωές του, θα ήταν ιδανικό. Οι πόλεις πάντως αποδίδονται με σωστό ένστικτο, θυμήθηκα τη Θεσσαλονίκη όπως την αποδίδει, στη φοιτητική μου περίοδο. Σωστή επίσης απόδοση του τι σημαίνει να είσαι αστυνομικός που επιλύει ένα έγκλημα, χωρίς τις υπερβολές που μας έχουν χορτάσει οι αμερικάνικες σειρές τύπου CSI και τρελαμένων ντετέκτιβ με αμάξια βγαλμένα από Fast and Furious. Μου άρεσε όπως το διάβασα και δεν ψυχοπλακώθηκα, παρά τα μύρια προβλήματα που αντιμετωπίζει ο εργασιομανής Ελευθεριάδης και την παραμέληση της οικογένειάς του, όπως παρεμβάλλονται μέσα στο μυστήριο που ερευνά.
Πολύ ταιριαστό επίσης και απέρριτα λιτό το εξώφυλλο των Εκδόσεων Καστανιώτη και με πολύ καλή επιμέλεια του απεικονιστικού μέρους του βιβλίου (ναι, έχει και σχεδιαγράμματα).
Είμαι στη διαδρομή ήδη για το δεύτερο βιβλίο του!
Καλογραμμένοι χαρακτήρες με σωστή ψυχανάλυση, λίιιγο παραπάνω να ανέλυε τους ήρωές του και να πρόσθετε μερικές λεπτομέρειες στις δυο χρονικές περιόδους όπου εκτυλίσσεται η ιστορία και λίιιγο λιγότερο να απαριθμούσε τα ρούχα που φορούσαν οι ήρωές του, θα ήταν ιδανικό. Οι πόλεις πάντως αποδίδονται με σωστό ένστικτο, θυμήθηκα τη Θεσσαλονίκη όπως την αποδίδει, στη φοιτητική μου περίοδο. Σωστή επίσης απόδοση του τι σημαίνει να είσαι αστυνομικός που επιλύει ένα έγκλημα, χωρίς τις υπερβολές που μας έχουν χορτάσει οι αμερικάνικες σειρές τύπου CSI και τρελαμένων ντετέκτιβ με αμάξια βγαλμένα από Fast and Furious. Μου άρεσε όπως το διάβασα και δεν ψυχοπλακώθηκα, παρά τα μύρια προβλήματα που αντιμετωπίζει ο εργασιομανής Ελευθεριάδης και την παραμέληση της οικογένειάς του, όπως παρεμβάλλονται μέσα στο μυστήριο που ερευνά.
Πολύ ταιριαστό επίσης και απέρριτα λιτό το εξώφυλλο των Εκδόσεων Καστανιώτη και με πολύ καλή επιμέλεια του απεικονιστικού μέρους του βιβλίου (ναι, έχει και σχεδιαγράμματα).
Είμαι στη διαδρομή ήδη για το δεύτερο βιβλίο του!
February 23, 2024
Tip: Ίσως το καλύτερο βιβλίο του Αντωνιάδη - σε όποιους/ες αρέσουν οι μαθηματικοί γρίφοι και το 'Έτερος εγώ' θα κάνει θετική εντύπωση.
October 24, 2015
Τον Δώρο τον ακολουθώ στο προσωπικό του blog. Βρίσκω τις μικρές βιωματικές του ιστορίες πραγματικά αυθεντικές, ειλικρινείς, βγαλμένες απ' τη ψυχή.
Ήμουν περίεργος να διαβάσω το πρώτο του βιβλίο μυθοπλασίας. Είχα καλή διαίσθηση και δε με διέψευσε!
Συνεπές στο είδος του, διαθέτει όλα τα στοιχεία που πρέπει να έχει ένα καλό αστυνομικό μυθιστόρημα. Με καταιγιστική πλοκή, μυστήριο, αμαρτίες και πάθη. Οι χαρακτήρες του έχουν βάθος και είναι στημένοι στην εντέλεια. Η γραφή του απλή -όπως μου αρέσει- χωρίς να πλατιάζει και με γλώσσα που δε φοβάται.
Ακόμα και όσοι δε διαβάζουν αστυνομικά βιβλία είμαι σίγουρος ότι θα το εκτιμήσουν για τη λογοτεχνική του συνέπεια και την τεχνική του αρτιότητα.
Δεν έχω κάτι άλλο να πω εκτός από το ότι αναμένω με ανυπομονησία το επόμενο!
Ήμουν περίεργος να διαβάσω το πρώτο του βιβλίο μυθοπλασίας. Είχα καλή διαίσθηση και δε με διέψευσε!
Συνεπές στο είδος του, διαθέτει όλα τα στοιχεία που πρέπει να έχει ένα καλό αστυνομικό μυθιστόρημα. Με καταιγιστική πλοκή, μυστήριο, αμαρτίες και πάθη. Οι χαρακτήρες του έχουν βάθος και είναι στημένοι στην εντέλεια. Η γραφή του απλή -όπως μου αρέσει- χωρίς να πλατιάζει και με γλώσσα που δε φοβάται.
Ακόμα και όσοι δε διαβάζουν αστυνομικά βιβλία είμαι σίγουρος ότι θα το εκτιμήσουν για τη λογοτεχνική του συνέπεια και την τεχνική του αρτιότητα.
Δεν έχω κάτι άλλο να πω εκτός από το ότι αναμένω με ανυπομονησία το επόμενο!
July 28, 2015
Ως φανατική αναγνώστρια crime novels και math fiction, βρήκα το βιβλίο εξαιρετικό. Ευανάγνωστο, καλογραμμένο, με έξυπνη ανατροπή, με γρήγορο ρυθμό και κυρίως χωρίς φλυαρίες.
Περιμένω συνέχεια στις περιπέτειες του Πέτρου Ελευθεριάδη.
Περιμένω συνέχεια στις περιπέτειες του Πέτρου Ελευθεριάδη.
August 4, 2015
Ευανάγνωστο, σε κρατάει σε αγωνία, γρίφοι, ανατροπές, ότι πρέπει δηλαδή. Το διάβασα μονορούφι, σε μια Κυριακή!
March 14, 2021
Ένα όμορφο αστυνομικό μυθιστόρημα όπου η λύση του μυστηρίου έρχεται μέσω των μαθηματικών! Όπως το memento mori έτσι και αυτό το βιβλίο του κ.Αντωνιάδη είναι καλογραμμένο με δουλεμένους χαρακτήρες που συμβάλουν με καίριο τρόπο στην εξέλιξη της ιστορίας! Αξίζει να το διαβάσετε!
February 4, 2017
Εξαιρετικό. Σε κρατα σε αγωνία μέχρι το τέλος. Δε το σταματάς, διαβάζεται σε ένα απόγευμα.
September 15, 2024
Έξυπνο και με γρηγορη πλοκή και Cliffhangers στα κεφάλαια.
May 19, 2019
Έξυπνο σε κάνει να γυρίζεις τις σελίδες για να δεις την συνέχεια. Πολύ σφιχτοδεμενη πλοκή, απρόσμενο τέλος.
December 10, 2018
Μου αρέσει να είμαι σύντομος σε όσα γράφω τώρα τελευταία, γι' αυτό και η άποψη μου θα είναι μικρή και ουσιαστική, σαν αυτό το βιβλιαράκι!
Πρώτη μου ανάγνωση για τον Αντωνιάδη, ταυτόχρονη με την κυκλοφορία του νέου του βιβλίου. Αυτό που έχω να πω είναι πως είναι τόσο όσο το βιβλίο. Παρότι φαίνεται επηρεασμένο κατά πολύ από τα αμερικάνικα θρίλερ, το "Μάτι του Ταύρου" καταλήγει σε έναν αστυνομικό γρίφο που δύσκολα σε απογοητεύει. Στρωτή γραφή και αφήγηση, ο Αντωνιάδης έχει διαβάσει πολύ πριν γράψει και ξέρει τους κανόνες του είδους, κυρίως ποιούς να αποφύγει. Παρότι εκ πρώτης όψης μοιάζει περίπλοκο για να είναι περίπλοκο, κάπου στην πορεία συνειδητοποιείς πως διαβάζεις κάτι ξεχωριστό...
Το πιο σημαντικό απ' όλα, όμως, είναι πως διαβάζεται απνευστί, σε σημείο να καταλήγεις να το κλείνεις κάπου στις τρεις το ξημέρωμα και επί μία ώρα να εμποδίζεις τον εαυτό σου να το ξαναπιάσει γιατί "έχεις δουλειά αύριο". Αν δεν το είχα ξεκινήσει βράδυ θα ήταν βιβλίο μιας καθισιάς, κάτι που δεν συνηθίζω τελευταία.
Το συστήνω ανεπιφύλακτα.
Πρώτη μου ανάγνωση για τον Αντωνιάδη, ταυτόχρονη με την κυκλοφορία του νέου του βιβλίου. Αυτό που έχω να πω είναι πως είναι τόσο όσο το βιβλίο. Παρότι φαίνεται επηρεασμένο κατά πολύ από τα αμερικάνικα θρίλερ, το "Μάτι του Ταύρου" καταλήγει σε έναν αστυνομικό γρίφο που δύσκολα σε απογοητεύει. Στρωτή γραφή και αφήγηση, ο Αντωνιάδης έχει διαβάσει πολύ πριν γράψει και ξέρει τους κανόνες του είδους, κυρίως ποιούς να αποφύγει. Παρότι εκ πρώτης όψης μοιάζει περίπλοκο για να είναι περίπλοκο, κάπου στην πορεία συνειδητοποιείς πως διαβάζεις κάτι ξεχωριστό...
Το πιο σημαντικό απ' όλα, όμως, είναι πως διαβάζεται απνευστί, σε σημείο να καταλήγεις να το κλείνεις κάπου στις τρεις το ξημέρωμα και επί μία ώρα να εμποδίζεις τον εαυτό σου να το ξαναπιάσει γιατί "έχεις δουλειά αύριο". Αν δεν το είχα ξεκινήσει βράδυ θα ήταν βιβλίο μιας καθισιάς, κάτι που δεν συνηθίζω τελευταία.
Το συστήνω ανεπιφύλακτα.
August 6, 2015
Ένα γρήγορο, απλό, στρωτό αστυνομικό μυθιστόρημα που σε κρατάει σε αγωνία ως το τέλος. Οι παράλληλες ιστορίες στα δύο πρώτα μέρη είναι εξαιρετικά δομημένες. Η ιστορία στην Θεσσαλονίκη έχει πραγματικά μία πολύ πετυχημένη ατμόσφαιρα φοιτητοκατάστασης της δεκαετίας 1990. Γενικά είχε αυτή την εξαιρετική ταχύτητα που έχουν τα βιβλία των ποιο πετυχημένων από τους καινούργιους συγγραφείς αστυνομικών, μυστηρίου κλπ., όπως ο Nesbo ή ακόμα και ο Dan Brown, πράγμα που σημαίνει ότι το βιβλίο δεν σε κουράζει ποτέ και σε τραβάει να το τελειώσεις σε μία-δύο μέρες στην παραλία. Αυτό αρέσει σε όλους τους αναγνώστες, είτε είναι βιβλιοφάγοι με άποψη είτε είναι οι τύποι που διαβάζουν ένα βιβλίο τον χρόνο, στην παραλία. Μέχρι και οι γρίφοι του, αν και εμένα δεν με ενθουσιάζουν ιδιαίτερα γιατί είμαι εντελώς άσχετος με τα μαθηματικά, πρέπει να ομολογήσω ότι ήταν εξαιρετικά καλοφτιαγμένοι. Και όλα τα στοιχεία που οδηγούσαν γενικά στο μυστήριο καλοστημένα με προσοχή στην λεπτομέρεια! Μπράβο! Το όλο θέμα των serial killers αυτού του είδους μοιάζει λίγο ξένο προς την ελληνική πραγματικότητα αλλά το δένει καλά ώστε να μην χτυπάει ως πολύ περίεργο! Περιμένω το επόμενο!
August 26, 2015
Δύσκολα ξεφυλλίζω αστυνομικά μυθιστορήματα. Βαριέμαι αφόρητα τους πολύπλοκες χαρακτήρες μεσόκοπων αστυνομικών με απωθημένα από τις πρόσφατες ερωτικές τους ιστορίες να ξετυλίγουν με απίθανη ευκολία τα πιο δυσεπίλυτα εγκληματικά μυστήρια. Βαριέμαι ακόμα περισσότερο την διαρκή προσπάθεια του συγγραφέα να εντυπωσιάσει με την πολυπλοκότητα της γραφής του και τα λογικά άλματα της ιστορίας του.
Ανακουφίστηκα όταν πήρα στα χέρια μου το βιβλίο του Δώρου Αντωνιάδη. Ένα εύπεπτο, έξυπνο αφήγημα μιας ιστορίας χωρίς λογικά κενά και ατοπήματα, απλό στο λόγο του με ροή στην εξέλιξή του που σε κάνει να αναμένεις την συνέχεια σαν να ήταν κάτι φυσικό. Ο πρωταγωνιστής επιτέλους ένας ήρωας καθημερινός,χωρίς τις εξάρσεις και τις απίστευτες ιδιατερότητες τροφίμου σε ψυχιατρείο που σε κάνει να συνδέεσαι χωρίς ζόρι μαζί του... δίχως να τον θαυμάζεις, δίχως να τον λυπάσαι.
Μαθηματικά παζλ που επικοινωνούνται απλά για τον καθένα, δόσεις από μυστήριο και ένταση σε κάθε του σελίδα, χωρίς να περισσεύει αλλά και χωρίς να λείπουν λόγια και σκηνές.
Ένα μυθιστόρημα που πρέπει να διαβαστεί σε ένα απογευματόβραδο. Ένα one-night stand που δεν θα μετανοιώσεις ποτέ που το προκάλεσες.
Ανακουφίστηκα όταν πήρα στα χέρια μου το βιβλίο του Δώρου Αντωνιάδη. Ένα εύπεπτο, έξυπνο αφήγημα μιας ιστορίας χωρίς λογικά κενά και ατοπήματα, απλό στο λόγο του με ροή στην εξέλιξή του που σε κάνει να αναμένεις την συνέχεια σαν να ήταν κάτι φυσικό. Ο πρωταγωνιστής επιτέλους ένας ήρωας καθημερινός,χωρίς τις εξάρσεις και τις απίστευτες ιδιατερότητες τροφίμου σε ψυχιατρείο που σε κάνει να συνδέεσαι χωρίς ζόρι μαζί του... δίχως να τον θαυμάζεις, δίχως να τον λυπάσαι.
Μαθηματικά παζλ που επικοινωνούνται απλά για τον καθένα, δόσεις από μυστήριο και ένταση σε κάθε του σελίδα, χωρίς να περισσεύει αλλά και χωρίς να λείπουν λόγια και σκηνές.
Ένα μυθιστόρημα που πρέπει να διαβαστεί σε ένα απογευματόβραδο. Ένα one-night stand που δεν θα μετανοιώσεις ποτέ που το προκάλεσες.
August 6, 2015
Ξεκινώντας την ανάγνωση από τις πρώτες γραμμές χωρίς καλά καλά να το καταλάβεις σου δημιουργεί συναισθήματα αγωνίες σου ξυπνάει μνήμες. Γίνεσαι κομμάτι της ιστορίας συμμετέχεις και ζεις την πλοκή μέσα από τις πραγματικές εικόνες ήχους και μυρωδιές που σου δίνει γενναιόδωρα ο συγγραφέας. Βρίσκεις κομμάτια σου που είτε έχεις ζήσει είτε θα ήθελες να έχεις ζήσει. Αγαπημένοι τόποι και διαδρομές περιγράφονται με ρεαλισμό τέτοιο που αμφιβάλεις εάν πρόκειται για μυθιστόρημα η αφήγηση πραγματικών συμβάντων.
Θερμά συγχαρητήρια.
Θερμά συγχαρητήρια.
August 13, 2015
Τα αστυνομικά μυθιστορήματα είναι το αγαπημένο μου είδος βιβλίου γι αυτό και περίμενα με ανυπομονησία την έκδοση του βιβλίου Στο μάτι του Ταύρου. Αν και πρώτο βιβλίο του Δώρου, αποτελεί μια ευχάριστη έκπληξη. Η πλοκή σε συνεπαίρνει τόσο, που δεν θέλεις για κανένα λόγο να διακόψεις την ανάγνωση. Μυστήριο και αγωνία μέχρι το τέλος! Συγχαρητήρια και πάλι, πρόκειται για ένα εξαιρετικό βιβλίο!
August 8, 2015
Το αστυνομικό μυθιστόρημα δεν είναι το αγαπημένο μου είδος. Η πρώτη όμως περιπέτεια του ήρωα Πέτρου Ελευθεριάδη διαβάζεται άνετα κατακαλόκαιρο με τον ήλιο να καίει και τον αναγνώστη στη σκιά. Το καλύτερο από όλα όμως είναι πως το βιβλίο στο τέλος σε αφήνει με την υπόσχεση δύο ακόμα περιπετειών: Ενός prequel και ενός sequel, όχι απαραίτητα με τον ίδιο ήρωα.
September 1, 2015
Διαβάζω κυρίως αστυνομικά βιβλία και καθώς είμαι και σινεφίλ ταινιών θρίλερ, αστυνομικών, μυστηρίου κλπ έχω μεγάλες απαιτήσεις από τα βιβλία που επιλέγω. Ευτυχώς ο Δώρος Αντωνιάδης με το βιβλίο του "Στο μάτι του ταύρου" μου προσέφερε ευχάριστες ώρες ανάγνωσης γεμάτες αγωνία και ανατροπές. Ανυπομονώ για το επόμενο βιβλίο του!!!
August 28, 2015
A beautifully crafted murder case that provides plenty of vividly and suspense, drawing on mathematical riddles. It 's undoubtedly a thought-provoking book written by a resourceful author that promises crime, mystery and sleepless nights...
October 3, 2017
Στέρεη πλοκή, καλογραμμένο, ολοκληρωμένο noir αστυνομικό. Τίμιο 5άρι
August 24, 2018
4,5 αστεράκια και ανυπομονώ να διαβάσω το επόμενο βιβλίο του κυρίου Αντωνιάδη.
Displaying 1 - 30 of 41 reviews