این کتاب را بزرگ علوی در انتشارات آکادمی برلین شرقی منتشر کرد و در اصل هدف او تدوین کتابی برای آموزشی ادبیات فارسی معاصر بود. به پاس نگارش این کتاب ارزشمند، از سوی دانشگاه هومبولت به نویسنده عنوان استادی اعطا شد. درباره اهمیت کتاب همین بس که بارها ایران پژوهان بزرگی همانند پروفسور فراگنر و استاد ایرج افشار از آن یاده کرده اند. پروفسور فراگنر در دایره المعارف ایرانیکا مینویسد: بزرگ علوی تاریخچه منحصر به فردی از ادبیات نوین فارسی تهیه کرد که با وجود اندیشه های غنی تشریح شده در آن هنوز به فارسی یا نگلیسی ترجمه نشده است. استاد ایرج افشار مینویسد: «امید است مخصوصا کتاب تاریخ ادبیات معاصر فارسی او که به آلمانی است هرچه زودتر توسط علاقمندی ترجمه و نشر شود.»
سیّد مجتبیٰ آقابُزرگِ علوی شهرتیافته به آقا بزرگ علوی و بزرگ علوی بهمن ۱۲۸۲، تهران -۲۸ بهمن ۱۳۷۵، برلین) نویسندهٔ واقعگرا، سیاستمدار چپگرا، روزنامهنگار نوگرا و استاد زبان فارسی ایرانی بود که بیش از چهار دهه از نیمهٔ دوم سدهٔ بیستم را در آلمان زیست و به ترجمه، نقد و فرهنگنامهنویسی نیز پرداخت. او را همراه صادق هدایت و صادق چوبک، پدران داستاننویسی نوین ایرانی میدانند علوی همپای صادق هدایت در دگرگونی داستاننویسی ایران تأثیر گذاشت و همانند او به سبک واقعگرایی میپرداخت؛ «با گرایشهای رومانتیکی که در روحیهٔ ایرانی ریشه دارد.» و با نثری که «طنین زیباپرستانهای دارد»، در داستانپردازیهایش به نوآوری گرایش داشت. در بیشتر آثارش، ابتدا گِرِهای هست و حادثهٔ اصلی پیشتر روی دادهاست و راوی، حادثهٔ داستان را بازسازی میکند. این شگرد را اساساً ویژهٔ ادبیات پلیسی میدانند. به سبک واقعگرایی اجتماعی میپرداخت و در داستانهایش به نابسامانیهای اجتماعی روی میآورد؛ شخصیتهای داستانهایش پویا یا مبارز هستند
Bozorg Alavi was an influential Iranian writer, novelist, and political intellectual. He was a founding member of the communist Tudeh Party of Iran in the 1940s and – following the 1953 coup against ...