What do you think?
Rate this book
Bloedwetten #1
Bloedwetten
Elke wet heeft zijn prijs.
De opmars van gemaakten lijkt onstuitbaar in de vrijgevochten Neerlanden van de Stalen Eeuw. Volksvertegenwoordiger Roan Storm gaat over lijken om het gevaar van gemaakt bloed af te wenden. Een man die alles verloor wat hij liefhad en de dood niet langer vreest.
Door een gemaakt monster in de raadszaal te laten executeren ondertekent hij zijn lotsbestemming. Maar de gemaakten geven hem niet de dood waarnaar hij verlangt: ze veroordelen hem tot een leven als een van hen.
Voortdurend in strijd met de wetten van zijn nieuwe bestaan probeert hij de zin van het leven terug te vinden. Kan hij zijn geloofwaardigheid als mens en raadsheer behouden of geeft hij toe aan de bloedlust in zijn aderen en wordt hij het monster waartegen hij vecht?
Dat de verschillen tussen menselijk en gemaakt bloed groot zijn, blijkt wanneer er een nieuw wondermiddel door de straten waart. Is bloedpulver de remedie tegen bloedroof, of heeft het nog desastreuzere gevolgen dan de bloeddorst van de gemaakten zelf?
Bloedwetten is een roman over transformatie, vrije wil, innerlijke kracht en trouw blijven aan jezelf.
De opmars van gemaakten lijkt onstuitbaar in de vrijgevochten Neerlanden van de Stalen Eeuw. Volksvertegenwoordiger Roan Storm gaat over lijken om het gevaar van gemaakt bloed af te wenden. Een man die alles verloor wat hij liefhad en de dood niet langer vreest.
Door een gemaakt monster in de raadszaal te laten executeren ondertekent hij zijn lotsbestemming. Maar de gemaakten geven hem niet de dood waarnaar hij verlangt: ze veroordelen hem tot een leven als een van hen.
Voortdurend in strijd met de wetten van zijn nieuwe bestaan probeert hij de zin van het leven terug te vinden. Kan hij zijn geloofwaardigheid als mens en raadsheer behouden of geeft hij toe aan de bloedlust in zijn aderen en wordt hij het monster waartegen hij vecht?
Dat de verschillen tussen menselijk en gemaakt bloed groot zijn, blijkt wanneer er een nieuw wondermiddel door de straten waart. Is bloedpulver de remedie tegen bloedroof, of heeft het nog desastreuzere gevolgen dan de bloeddorst van de gemaakten zelf?
Bloedwetten is een roman over transformatie, vrije wil, innerlijke kracht en trouw blijven aan jezelf.
444 pages, Paperback
First published July 1, 2015
12 people are currently reading
104 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 36 reviews
May 23, 2017
Sophia Drenth is een bekend gezicht voor velen in de fantastische kringen. Zo won ze de Millennium Prijs (een voorloper van de Paul Harland Prijs) in 1999 en staat ze met Gnoom Artful Things regelmatig op fairs. Ze maakt handgemaakte sieraden. Na enige tijd later verdween ze nadat ze de prijs won. Dit kwam omdat ze niet verder kwam in de schrijverswereld. Na 8 jaar is ze weer gaan schrijven door een droom. Ze heeft voor deel 1 een crowdfunding gestart. Deel 1 werd genomineerd voor de Hebban Award 2015 en won de Bastaard Fantasy Award. Wat ook extra lief was ook al heeft ze het druk ze geeft gewoon antwoorden op mijn vragen.
Het verhaal gaat over de van bloed afhankelijke Ath'vacii die een plaag zijn in de vrijgevochten Neerlanden. Volksvertegenwoordiger Roan Storm heeft maar één doel: hun soort uitroeien. Hij verloor alles wat hij lief had aan hun bloeddorst en is bereid om zijn leven te geven voor zijn Bloedwet. Door één van de monsters te laten executeren tekent hij voor zijn lotsbestemming. Maar de Ath'vacii geven hem niet de dood waarnaar hij verlangt: ze maken hem een van hen. Voortdurend in gevecht met de bloedlust die door zijn aderen raast probeert hij de zin van het leven terug te vinden. Lukt het hem om zijn geloofwaardigheid als mens en raadsheer te behouden of geeft hij toe aan het monster.
Dit boek is niet zomaar een vampieren verhaal. Dat wilde Sophia Drenth niet, omdat je dan de vooroordelen krijgt zoals niet tegen knoflook kunnen enzo daarom heten ze Gemaakten en ze wilde een eigen cultuur met zijn eigen gebruiken creëren. Het verhaal speelt zich af in de 19e eeuw. Dit heeft Sophia Drenth gedaan omdat ze dat een mooie tijd vindt en de klassieke achtergrond is voor gothic horror. De bronvertellingen spelen wel in andere tijden. Het verhaal heeft echt vaart en ik had echt het gevoel alsof ik erbij was. Echt heel goed geschreven en echt een aanrader! Ik ben benieuwd naar deel 2.
Het verhaal gaat over de van bloed afhankelijke Ath'vacii die een plaag zijn in de vrijgevochten Neerlanden. Volksvertegenwoordiger Roan Storm heeft maar één doel: hun soort uitroeien. Hij verloor alles wat hij lief had aan hun bloeddorst en is bereid om zijn leven te geven voor zijn Bloedwet. Door één van de monsters te laten executeren tekent hij voor zijn lotsbestemming. Maar de Ath'vacii geven hem niet de dood waarnaar hij verlangt: ze maken hem een van hen. Voortdurend in gevecht met de bloedlust die door zijn aderen raast probeert hij de zin van het leven terug te vinden. Lukt het hem om zijn geloofwaardigheid als mens en raadsheer te behouden of geeft hij toe aan het monster.
Dit boek is niet zomaar een vampieren verhaal. Dat wilde Sophia Drenth niet, omdat je dan de vooroordelen krijgt zoals niet tegen knoflook kunnen enzo daarom heten ze Gemaakten en ze wilde een eigen cultuur met zijn eigen gebruiken creëren. Het verhaal speelt zich af in de 19e eeuw. Dit heeft Sophia Drenth gedaan omdat ze dat een mooie tijd vindt en de klassieke achtergrond is voor gothic horror. De bronvertellingen spelen wel in andere tijden. Het verhaal heeft echt vaart en ik had echt het gevoel alsof ik erbij was. Echt heel goed geschreven en echt een aanrader! Ik ben benieuwd naar deel 2.
December 19, 2017
"Het grauwe ochtendlicht gaf zijn huid een ongezonde teint en ook al waren de veranderingen qua uiterlijk miniem, slechts met moeite herkende hij zichzelf in de persoon die hij weerspiegeld zag." ~ p78.
Eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik echt even in het verhaal moest komen, vooral omdat het zo anders is en anders is geschreven dan ik normaal lees. Maar toen het verhaal eenmaal vat op me kreeg schoot het als bloedpulver door mijn aderen! Eenmaal over de helft kon ik het echt niet meer los laten en heb het (bijna) in 1 ruk uitgelezen...
"Eer en reputatie: ze bezitten betekent niets. Ze verliezen alles. Niet omdat we er zelf aan hechten, maar omdat anderen eraan hechten of we ze bezitten of niet." ~ p181
Bloedwetten neemt je mee naar een tijd waarin mens en gemaakte langs elkaar heen leven. De altijd naar bloed verlangende gemaakte, ook wel Ath'vacii genoemd, zijn een dreiging in de Neerlanden. Iets waar raadsheer Roan Storm zich elke dag weer hard voor maakt; Het uitroeien van de gemaakte met behulp van zijn Bloedwet. Storm tekent zijn lotsbestemming door een van de monsters in de raadzaal te executeren, maar niet de dood waar hij zo naar verlangd. Wat is er nu een grotere straf dan in dat veranderd worden wat je het meest verafschuwt? En dit is slechts het begin... Zijn zijn idealen nog haalbaar nu hij een van hen is?
Sophia Drenth heeft een geweldig verhaal geschreven waarin zij met een compleet frisse kijk de "vampieren" een nieuw soort leven heeft ingeblazen, zonder verder te borderen op de bestaande klassieke versies en daarmee een geheel eigen soort monster gecreeerd. In een soort 18 eeuwse setting heeft ze de Neerlanden gecreeërd met de vloek van de Ath'vacii. Het verhaal is geschreven in een compleet eigen stijl, waarmee de setting absoluut wordt versterkt. Dit zorgt er misschien voor dat je even moet wennen met lezen, zoals ik, maar hoe verder je geraakt, hoe logischer het wordt. Dit verhaal had niet anders geschreven kunnen worden en neigt haast naar perfectie.
"Wij verschillen minder van mensen dan zij denken: we eten, drinken, schijten, leven en sterven. Net zoals zij. Alleen de eeuwigheid staat tissen ons in." ~ p357
Dit boek kruipt heel stiekem in je bloed, om zich vervolgens in je hart te nestelen. Je krijgt een zwak voor Storm, die boven alles zijn menselijkheid probeert vast te houden. De jagers, Maïa, Collingnon en zelfs Eisenwoud weten zich tijdens het lezen aan je vast te klampen, ieder op zijn eigen manier. Ik ben echt heel erg benieuwd hoe het verder gaat, gelukkig ligt deel 2 al klaar, want ik kan het verhaal nog lang niet loslaten... ♡
Eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik echt even in het verhaal moest komen, vooral omdat het zo anders is en anders is geschreven dan ik normaal lees. Maar toen het verhaal eenmaal vat op me kreeg schoot het als bloedpulver door mijn aderen! Eenmaal over de helft kon ik het echt niet meer los laten en heb het (bijna) in 1 ruk uitgelezen...
"Eer en reputatie: ze bezitten betekent niets. Ze verliezen alles. Niet omdat we er zelf aan hechten, maar omdat anderen eraan hechten of we ze bezitten of niet." ~ p181
Bloedwetten neemt je mee naar een tijd waarin mens en gemaakte langs elkaar heen leven. De altijd naar bloed verlangende gemaakte, ook wel Ath'vacii genoemd, zijn een dreiging in de Neerlanden. Iets waar raadsheer Roan Storm zich elke dag weer hard voor maakt; Het uitroeien van de gemaakte met behulp van zijn Bloedwet. Storm tekent zijn lotsbestemming door een van de monsters in de raadzaal te executeren, maar niet de dood waar hij zo naar verlangd. Wat is er nu een grotere straf dan in dat veranderd worden wat je het meest verafschuwt? En dit is slechts het begin... Zijn zijn idealen nog haalbaar nu hij een van hen is?
Sophia Drenth heeft een geweldig verhaal geschreven waarin zij met een compleet frisse kijk de "vampieren" een nieuw soort leven heeft ingeblazen, zonder verder te borderen op de bestaande klassieke versies en daarmee een geheel eigen soort monster gecreeerd. In een soort 18 eeuwse setting heeft ze de Neerlanden gecreeërd met de vloek van de Ath'vacii. Het verhaal is geschreven in een compleet eigen stijl, waarmee de setting absoluut wordt versterkt. Dit zorgt er misschien voor dat je even moet wennen met lezen, zoals ik, maar hoe verder je geraakt, hoe logischer het wordt. Dit verhaal had niet anders geschreven kunnen worden en neigt haast naar perfectie.
"Wij verschillen minder van mensen dan zij denken: we eten, drinken, schijten, leven en sterven. Net zoals zij. Alleen de eeuwigheid staat tissen ons in." ~ p357
Dit boek kruipt heel stiekem in je bloed, om zich vervolgens in je hart te nestelen. Je krijgt een zwak voor Storm, die boven alles zijn menselijkheid probeert vast te houden. De jagers, Maïa, Collingnon en zelfs Eisenwoud weten zich tijdens het lezen aan je vast te klampen, ieder op zijn eigen manier. Ik ben echt heel erg benieuwd hoe het verder gaat, gelukkig ligt deel 2 al klaar, want ik kan het verhaal nog lang niet loslaten... ♡
April 28, 2019
Ik heb zoveel spijt dat ik dit boek niet eerder heb opgepakt! Dit komt omdat ik altijd een vooroordeel heb gehad over boeken met vampiers. Vaak vind ik de verhalen veel op elkaar lijken. En ik heb er best veel geprobeerd te lezen. Maar helaas lukte het nooit ze uit te lezen.
Maar dit boek is een unieke frisse wending voor het vampiergenre naar mijn mening.
Het verhaal gaat over Roan Storm. Hij wil koste wat het kost de Gemaakten uitroeien. Gemaakt bloed hoort niet in de wereld van de levenden.
Dankzij zijn strijd wordt hij wat hij het ergste veracht: een Gemaakte.
Het verhaal was voor mij compleet. De hele setting van de stad, de personages en hoe ze spraken. Het paste gewoon allemaal heel goed. Dit maakte het lezen enorm prettig en het was allemaal goed voor de geest te halen.
Sophia heeft een prettige schrijfstijl, waardoor je door het boek heen vliegt.
Bloedwetten zorgde er ook voor dat ik ver na bedtijd nog aan het lezen was zodat de wekker mijn ultieme vijand was. En hij moest ook mee de auto en de wachtkamers in natuurlijk.
Ik heb zo enorm genoten van dit boek, terwijl ik er in eerste instantie niet aan wilde beginnen.
Ik heb zelfs een beetje spijt dat ik mijn volledige boekenbudget al heb uitgegeven tijdens en na mijn vakantie.
Want ik MOET deel 2 hebben. En natuurlijk moet Madame (1000 nachten) er ook nog komen.
Maar gelukkig krijg ik binnenkort vakantiegeld!
Maar dit boek is een unieke frisse wending voor het vampiergenre naar mijn mening.
Het verhaal gaat over Roan Storm. Hij wil koste wat het kost de Gemaakten uitroeien. Gemaakt bloed hoort niet in de wereld van de levenden.
Dankzij zijn strijd wordt hij wat hij het ergste veracht: een Gemaakte.
Het verhaal was voor mij compleet. De hele setting van de stad, de personages en hoe ze spraken. Het paste gewoon allemaal heel goed. Dit maakte het lezen enorm prettig en het was allemaal goed voor de geest te halen.
Sophia heeft een prettige schrijfstijl, waardoor je door het boek heen vliegt.
Bloedwetten zorgde er ook voor dat ik ver na bedtijd nog aan het lezen was zodat de wekker mijn ultieme vijand was. En hij moest ook mee de auto en de wachtkamers in natuurlijk.
Ik heb zo enorm genoten van dit boek, terwijl ik er in eerste instantie niet aan wilde beginnen.
Ik heb zelfs een beetje spijt dat ik mijn volledige boekenbudget al heb uitgegeven tijdens en na mijn vakantie.
Want ik MOET deel 2 hebben. En natuurlijk moet Madame (1000 nachten) er ook nog komen.
Maar gelukkig krijg ik binnenkort vakantiegeld!
February 10, 2018
‘Hmm, alweer een verhaal over vampiers?’ was de gedachte die bij mij opkwam toen ik voor het eerst iets over dit boek las. Dat onderwerp is nu toch wel uitgemolken, of eigenlijk leeggezogen om in de sfeer te blijven.
Maar tijdens het lezen van Vonnis kwam ik er al snel achter dat dit niet zomaar “alweer een vampierverhaal” is. Het barst van de originaliteit! De wereld en de personages zijn ontzettend goed uitgedacht en dat zorgt ervoor dat je in het verhaal wordt getrokken. De spanning en de vele emoties zorgen ervoor dat je die wereld voorlopig niet meer wilt verlaten.
Het verhaal begint sterk op de eerste bladzijden met een executie in de raadzaal, maar daarna moest ik toch even wennen aan Sophia’s manier van schrijven. Het is bijna proza, wat ik erg mooi vind maar waardoor het me tegelijkertijd een beetje moeite kost om in het verhaal te komen. Toen ik echter doorlas kwam het helemaal goed. Dit boek zette zijn tanden in mijn hals en liet niet meer los. Tot diep in de nacht was ik in de ban van dit boek. Ik heb absoluut genoten van dit verhaal, al vond ik het laatste stuk wat minder prettig om te lezen. De gebeurtenissen verlopen hier iets te vlug en chaotisch voor mij en er is een gedeelte die ik niet helemaal vind passen bij de rest. Dat zou je persoonlijke smaak kunnen noemen, aan de schrijfstijl van Sophia ligt het in ieder geval absoluut niet. Het maakt mijn nieuwsgierigheid naar de rest van de serie wel groter, gelukkig heb ik deel twee al liggen!
Bloedwetten: Vonnis is een roman over transformatie, vrije wil, innerlijke kracht en trouw blijven aan jezelf.
Maar tijdens het lezen van Vonnis kwam ik er al snel achter dat dit niet zomaar “alweer een vampierverhaal” is. Het barst van de originaliteit! De wereld en de personages zijn ontzettend goed uitgedacht en dat zorgt ervoor dat je in het verhaal wordt getrokken. De spanning en de vele emoties zorgen ervoor dat je die wereld voorlopig niet meer wilt verlaten.
Het verhaal begint sterk op de eerste bladzijden met een executie in de raadzaal, maar daarna moest ik toch even wennen aan Sophia’s manier van schrijven. Het is bijna proza, wat ik erg mooi vind maar waardoor het me tegelijkertijd een beetje moeite kost om in het verhaal te komen. Toen ik echter doorlas kwam het helemaal goed. Dit boek zette zijn tanden in mijn hals en liet niet meer los. Tot diep in de nacht was ik in de ban van dit boek. Ik heb absoluut genoten van dit verhaal, al vond ik het laatste stuk wat minder prettig om te lezen. De gebeurtenissen verlopen hier iets te vlug en chaotisch voor mij en er is een gedeelte die ik niet helemaal vind passen bij de rest. Dat zou je persoonlijke smaak kunnen noemen, aan de schrijfstijl van Sophia ligt het in ieder geval absoluut niet. Het maakt mijn nieuwsgierigheid naar de rest van de serie wel groter, gelukkig heb ik deel twee al liggen!
Bloedwetten: Vonnis is een roman over transformatie, vrije wil, innerlijke kracht en trouw blijven aan jezelf.
August 10, 2022
*Is de doodstraf niet een al te zwaar vonnis voor zo'n vergrijp?*
Dit boek heeft mij op veel manieren verrast. Ik had een heel ander beeld bij het boek, nadat ik de achterkant had gelezen.
Het boek was spannender en vooral duisterder en emotioneler dan ik had verwacht. Het is geen standaard vampier roman of iets in die trant.
In het begin moest ik wel erg wennen aan de schrijfstijl, maar na even wat doorlezen raakten ik vrij snel gewend aan de schrijfstijl. Ook aan de woorden die soms werden gebruikt om dingen aan te duiden raakten ik snel gewend.
Roan Storm is naar mijn idee een man die zelf niet weet wat hij precies is en wil. Het was bijzonder om zijn struggles te lezen. Ook om te weten welke keuzes hij had of welke hij gemaakt heeft.
De gene waar ik grote vraagtekens bij heb is die Collins. Persoonlijk vertrouw ik die man voor geen daalder. :)
Maar ook hij was een goede toevoeging aan het verhaal.
Meg'aa is iemand waar ik hoop meer over te lezen krijg in de andere delen. Wie is zij behalve moeder en hoe is zij zo geworden?
Op naar deel 2 dus!
Dit boek heeft mij op veel manieren verrast. Ik had een heel ander beeld bij het boek, nadat ik de achterkant had gelezen.
Het boek was spannender en vooral duisterder en emotioneler dan ik had verwacht. Het is geen standaard vampier roman of iets in die trant.
In het begin moest ik wel erg wennen aan de schrijfstijl, maar na even wat doorlezen raakten ik vrij snel gewend aan de schrijfstijl. Ook aan de woorden die soms werden gebruikt om dingen aan te duiden raakten ik snel gewend.
Roan Storm is naar mijn idee een man die zelf niet weet wat hij precies is en wil. Het was bijzonder om zijn struggles te lezen. Ook om te weten welke keuzes hij had of welke hij gemaakt heeft.
De gene waar ik grote vraagtekens bij heb is die Collins. Persoonlijk vertrouw ik die man voor geen daalder. :)
Maar ook hij was een goede toevoeging aan het verhaal.
Meg'aa is iemand waar ik hoop meer over te lezen krijg in de andere delen. Wie is zij behalve moeder en hoe is zij zo geworden?
Op naar deel 2 dus!
February 13, 2018
Roan Storm: man of monster?
De Amsterdamse Sophia Drenth is schrijfster en sieradenmaakster (Gnoom Artful Things). Ze won in 1999 de Millenniumprijs (voorganger van de Paul Harlandprijs). Daarna schreef ze jaren niets. Ze kreeg geen voet tussen de deur bij de uitgeverijen. Maar het schrijversvirus kroop waar het niet gaan kon. Het werd aangewakkerd door een zeer heftige droom die ze had nadat ze de allerlaatste aflevering van de serie Dexter had gezien. Ze begon direct met schrijven en na 5 maanden had ze 130.000 woorden geschreven. Alleen het rode haar van de hoofdpersoon en sommige bloederige scènes doen nog denken aan Dexter. Het project Bloedwetten - Sophia geeft aan dat het verhaal een kruising is tussen horror, fantasy en een historische roman met als basis onze wereld van rond 1850 - moest en zou er komen. Via crowdfunding heeft ze het benodigde bedrag bijeen gekregen.
(Bron: Hebban).
Toen Sophia de eerste versie van de cover zag, was ze niet tevreden. Bij het zoeken naar een betere foto, vond ze deze en wist gelijk dat deze het moest worden. Voor haar symboliseert het de kwetsbaarheid van het leven en tevens de hogere macht (Ath'vacii) die het leven van Roan Storm in zijn greep houdt.
Bloedwetten: Vonnis gaat over volksvertegenwoordiger Roan Storm. Hij verzet zich zeer fel tegen de opkomst van 'Gemaakt bloed' (Ath'vacii). Hij heeft alles wat voor hem belangrijk is, verloren door dat Gemaakte bloed. Hij heeft niets meer te verliezen. Op een uiterst uitdagende manier heeft hij zijn recht laten gelden, door een Gemaakte tijdens een zitting te executeren. Hiermee hoopt hij dat zijn zelf geschreven Bloedwetten aangenomen worden. Diezelfde avond wordt er op ultieme wijze wraak genomen door de Ath'vacii. Zij nemen hem te grazen. Maar wanneer hij hoopt dat ze hem zullen laten sterven, komt hij van een koude kermis thuis. Hij wordt Gemaakt, zijn ergste nachtmerrie wordt werkelijkheid. Nu zal hij moeten leren leven of liever gezegd bestaan met wat hij is geworden. Hij moet opnieuw zijn plek veroveren in een maatschappij die verdeeld wordt door angst en geregeerd door de mensen met geld en macht. Zal Roan zich staande houden?
Raadsheer Roan Storm is een man met een duidelijke mening, gebaseerd op de gruwelijkheden die hem zijn overkomen. Hij kan goed spreken en heeft veel van de bevolking weten te overtuigen. Zijn Bloedwetten zullen een eind maken aan alle onduidelijkheid en een betere samenleving bewerkstelligen. Althans, dat is wat hij voor ogen heeft. Nadat hij Gemaakt is, wordt hij gedwongen zijn eigen Wetten te bekijken met zijn nieuw verworven kennis en inzichten. Het blijkt toch ingewikkelder te zijn om vast te houden aan zijn starre mening nu hij ook 'een van hen' is geworden. Lukt het hem zijn menselijkheid te bewaren of verandert hij toch in het monster dat in hem verscholen ligt?
Door het hele boek heen voel je letterlijk zijn worsteling. Al zijn acties zijn weloverwogen op basis van zijn rotsvaste overtuiging dat er zaken moeten veranderen. Maar toch knaagt bij hem steeds de twijfel, omdat het toch anders loopt dan hij verwacht.
Sophia heeft een prachtige omgeving geschapen. De woonplaats van Roan, Stede, is een stad die zo uit de geschiedenisboeken kan zijn weggelopen. Het plebs, de adel, het vervoer met paardenkoetsen en de zeden en gewoonten zijn overgoten met een dystopisch sausje, waardoor je er net even anders naar kijkt. Ze beschrijft het wankele evenwicht tussen mens en Gemaakte op een fantastische manier. Veel mooie zinnen en rake typeringen.
'Eindelijk deed hij al zijn bijnamen eer aan. De Rode Storm, De Rode Prediker en De Rode Weduwnaar waren er maar een paar van. Elk stempel droeg hij met trots. Priesterskind, hoerenzoon en man van het volk. Hij was het allemaal. Als zijn ziel een kleur had, was het de kleur van het bloed dat hij bereid was te vergieten.'
Feilloos wordt een aantal ethische kwesties aangesneden. Bloed nemen of gebruik maken van je eigen bloed. De scheidingslijn tussen goed en kwaad vervaagt, want geen van beide is absoluut. Het recht en de macht van het geld tegenover de wanhoop van de armoede. Mag je experimenteren op mensen (of gemaakten) om kennis te vergaren? Nieuwe inzichten veranderen je wereldbeeld. Ze veranderen jou en je plek in de wereld.
Alle overige personages in het verhaal geven verder kleur aan de wereld van Stede en daarbuiten. Jean Darvas Collignon, een Gemaakte die zijn eigen spel speelt en zich te pas en te onpas laat zien. Maïa van Minnewold, een mens, die het hart verovert van Roan, en haar aan bloedpulververslaafde vader. Dokter Otto Greifswald, die het bloedpulver ontdekte, maar daar Gemaakten voor gevangen hield. Gunther Eisenwoud, die zo graag Gemaakt wil worden en daardoor jaloers is op Roan. Hij probeert hem op alle mogelijke manieren te dwarsbomen. En staaljager Argasz de Doder, verscheurd door zijn trouw aan Roan als werkgever en zijn angst omdat hij een Gemaakte is geworden.
Een heerlijk boek voor mensen die houden van een dystopische wereld met prachtige karakters en verschillende lagen. Iedereen zal er wel iets in herkennen. In Bloedwetten 2: Verlossing gaat het verhaal van Roan Storm verder. Wil je nog meer lezen over deze wereld? Dan kun je je hart ophalen aan de 2 bronvertellingen die er zijn, Zwart Hart en Kleine Moordenaar.
De Amsterdamse Sophia Drenth is schrijfster en sieradenmaakster (Gnoom Artful Things). Ze won in 1999 de Millenniumprijs (voorganger van de Paul Harlandprijs). Daarna schreef ze jaren niets. Ze kreeg geen voet tussen de deur bij de uitgeverijen. Maar het schrijversvirus kroop waar het niet gaan kon. Het werd aangewakkerd door een zeer heftige droom die ze had nadat ze de allerlaatste aflevering van de serie Dexter had gezien. Ze begon direct met schrijven en na 5 maanden had ze 130.000 woorden geschreven. Alleen het rode haar van de hoofdpersoon en sommige bloederige scènes doen nog denken aan Dexter. Het project Bloedwetten - Sophia geeft aan dat het verhaal een kruising is tussen horror, fantasy en een historische roman met als basis onze wereld van rond 1850 - moest en zou er komen. Via crowdfunding heeft ze het benodigde bedrag bijeen gekregen.
(Bron: Hebban).
Toen Sophia de eerste versie van de cover zag, was ze niet tevreden. Bij het zoeken naar een betere foto, vond ze deze en wist gelijk dat deze het moest worden. Voor haar symboliseert het de kwetsbaarheid van het leven en tevens de hogere macht (Ath'vacii) die het leven van Roan Storm in zijn greep houdt.
Bloedwetten: Vonnis gaat over volksvertegenwoordiger Roan Storm. Hij verzet zich zeer fel tegen de opkomst van 'Gemaakt bloed' (Ath'vacii). Hij heeft alles wat voor hem belangrijk is, verloren door dat Gemaakte bloed. Hij heeft niets meer te verliezen. Op een uiterst uitdagende manier heeft hij zijn recht laten gelden, door een Gemaakte tijdens een zitting te executeren. Hiermee hoopt hij dat zijn zelf geschreven Bloedwetten aangenomen worden. Diezelfde avond wordt er op ultieme wijze wraak genomen door de Ath'vacii. Zij nemen hem te grazen. Maar wanneer hij hoopt dat ze hem zullen laten sterven, komt hij van een koude kermis thuis. Hij wordt Gemaakt, zijn ergste nachtmerrie wordt werkelijkheid. Nu zal hij moeten leren leven of liever gezegd bestaan met wat hij is geworden. Hij moet opnieuw zijn plek veroveren in een maatschappij die verdeeld wordt door angst en geregeerd door de mensen met geld en macht. Zal Roan zich staande houden?
Raadsheer Roan Storm is een man met een duidelijke mening, gebaseerd op de gruwelijkheden die hem zijn overkomen. Hij kan goed spreken en heeft veel van de bevolking weten te overtuigen. Zijn Bloedwetten zullen een eind maken aan alle onduidelijkheid en een betere samenleving bewerkstelligen. Althans, dat is wat hij voor ogen heeft. Nadat hij Gemaakt is, wordt hij gedwongen zijn eigen Wetten te bekijken met zijn nieuw verworven kennis en inzichten. Het blijkt toch ingewikkelder te zijn om vast te houden aan zijn starre mening nu hij ook 'een van hen' is geworden. Lukt het hem zijn menselijkheid te bewaren of verandert hij toch in het monster dat in hem verscholen ligt?
Door het hele boek heen voel je letterlijk zijn worsteling. Al zijn acties zijn weloverwogen op basis van zijn rotsvaste overtuiging dat er zaken moeten veranderen. Maar toch knaagt bij hem steeds de twijfel, omdat het toch anders loopt dan hij verwacht.
Sophia heeft een prachtige omgeving geschapen. De woonplaats van Roan, Stede, is een stad die zo uit de geschiedenisboeken kan zijn weggelopen. Het plebs, de adel, het vervoer met paardenkoetsen en de zeden en gewoonten zijn overgoten met een dystopisch sausje, waardoor je er net even anders naar kijkt. Ze beschrijft het wankele evenwicht tussen mens en Gemaakte op een fantastische manier. Veel mooie zinnen en rake typeringen.
'Eindelijk deed hij al zijn bijnamen eer aan. De Rode Storm, De Rode Prediker en De Rode Weduwnaar waren er maar een paar van. Elk stempel droeg hij met trots. Priesterskind, hoerenzoon en man van het volk. Hij was het allemaal. Als zijn ziel een kleur had, was het de kleur van het bloed dat hij bereid was te vergieten.'
Feilloos wordt een aantal ethische kwesties aangesneden. Bloed nemen of gebruik maken van je eigen bloed. De scheidingslijn tussen goed en kwaad vervaagt, want geen van beide is absoluut. Het recht en de macht van het geld tegenover de wanhoop van de armoede. Mag je experimenteren op mensen (of gemaakten) om kennis te vergaren? Nieuwe inzichten veranderen je wereldbeeld. Ze veranderen jou en je plek in de wereld.
Alle overige personages in het verhaal geven verder kleur aan de wereld van Stede en daarbuiten. Jean Darvas Collignon, een Gemaakte die zijn eigen spel speelt en zich te pas en te onpas laat zien. Maïa van Minnewold, een mens, die het hart verovert van Roan, en haar aan bloedpulververslaafde vader. Dokter Otto Greifswald, die het bloedpulver ontdekte, maar daar Gemaakten voor gevangen hield. Gunther Eisenwoud, die zo graag Gemaakt wil worden en daardoor jaloers is op Roan. Hij probeert hem op alle mogelijke manieren te dwarsbomen. En staaljager Argasz de Doder, verscheurd door zijn trouw aan Roan als werkgever en zijn angst omdat hij een Gemaakte is geworden.
Een heerlijk boek voor mensen die houden van een dystopische wereld met prachtige karakters en verschillende lagen. Iedereen zal er wel iets in herkennen. In Bloedwetten 2: Verlossing gaat het verhaal van Roan Storm verder. Wil je nog meer lezen over deze wereld? Dan kun je je hart ophalen aan de 2 bronvertellingen die er zijn, Zwart Hart en Kleine Moordenaar.
February 21, 2018
Ietwat verlaat door persoonlijke omstandigheden is hier dan eindelijk mijn recensie over het eerste deel van de ‘Bloedwetten’ serie. Zowel het eerste deel, ‘Vonnis’, als het tweede deel ‘Verlossing’ heb ik mogen ontvangen van Sophia Drenth om te lezen en te recenseren eind september 2017. Het eerste deel heb ik inmiddels met grote nieuwsgierigheid gelezen en hopelijk kan ik binnenkort ook in het vervolg gaan beginnen. Voor nu volgt mijn persoonlijke mening over het eerste deel in deze bijzondere fantasy reeks.
In dit eerste deel maken we kennis met Roan Storm. Hij heeft het tot zijn levenstaak gemaakt om de bloeddorstige Ath’vacii uit te roeien. Als hij dan ook één van hen terechtstelt en dood beseft hij nog niet wat de verstrekkende gevolgen voor hem kunnen zijn. Door deze daad voelt hij zich in eerste instantie oppermachtig als vertegenwoordiger van het Neerlanden volk. Maar de wraak van de Ath’vacii is bitterzoet en zorgt ervoor dat Roan opnieuw zijn leven moet overzien. Kan en wil hij wel die strijder zijn, die rol vertegenwoordigen, die hij in de eerste instantie voor zichzelf bedacht had?
Toen ik begon met lezen was het de gelaagdheid van het verhaal wat mij aangreep. Hierdoor voelde het ook enigszins langdradig voordat het geheel mij echt in zijn greep had. Toch is het een bijzonder mooie fantasy waarin de vele lagen van de menselijke complexiteit naar voren komen en uitgeplozen worden. Vooral Roan is een karakter die goed is uitgewerkt, het is duidelijk waarom hij kiest voor het pad wat hij bewandeld en waarvoor hij strijd. Ook de vele andere karakters zijn duidelijk in zijn of haar eigen rol. De personages zorgen ervoor dat er genoeg ruimte overblijft om vervolg delen interessant te maken en verder te willen lezen hoe het verder zal gaan met hen allemaal.
De schrijfstijl verlangt dat je je aandacht bij het verhaal houdt. Mee gaat in de bewoording die past bij hiërarchie van de personen in het boek, bij de omgeving en voorkomende situaties. Hier en daar is het haast poëtisch te noemen.
“Zijn hart zingt. De straten zijn doorweekt met pasgevallen regen. Hij schopt door een plas en danst met verende tred verder. Elke dag dat hij met haar mag samenzijn is een lied dat woorden overstijgt.”
Al met al laat het boek je vertoeven in een andere wereld. Een wereld die zoveel, en tegelijkertijd zo weinig, raakvlakken heeft met onze eigen hedendaagse maatschappij.
Ik geef dit boek 4 sterren.
Spanning: 7
Plot: 7
Leesplezier: 7,5
Schrijfstijl: 8
Originaliteit: 9
Psychologie: 8,5
In dit eerste deel maken we kennis met Roan Storm. Hij heeft het tot zijn levenstaak gemaakt om de bloeddorstige Ath’vacii uit te roeien. Als hij dan ook één van hen terechtstelt en dood beseft hij nog niet wat de verstrekkende gevolgen voor hem kunnen zijn. Door deze daad voelt hij zich in eerste instantie oppermachtig als vertegenwoordiger van het Neerlanden volk. Maar de wraak van de Ath’vacii is bitterzoet en zorgt ervoor dat Roan opnieuw zijn leven moet overzien. Kan en wil hij wel die strijder zijn, die rol vertegenwoordigen, die hij in de eerste instantie voor zichzelf bedacht had?
Toen ik begon met lezen was het de gelaagdheid van het verhaal wat mij aangreep. Hierdoor voelde het ook enigszins langdradig voordat het geheel mij echt in zijn greep had. Toch is het een bijzonder mooie fantasy waarin de vele lagen van de menselijke complexiteit naar voren komen en uitgeplozen worden. Vooral Roan is een karakter die goed is uitgewerkt, het is duidelijk waarom hij kiest voor het pad wat hij bewandeld en waarvoor hij strijd. Ook de vele andere karakters zijn duidelijk in zijn of haar eigen rol. De personages zorgen ervoor dat er genoeg ruimte overblijft om vervolg delen interessant te maken en verder te willen lezen hoe het verder zal gaan met hen allemaal.
De schrijfstijl verlangt dat je je aandacht bij het verhaal houdt. Mee gaat in de bewoording die past bij hiërarchie van de personen in het boek, bij de omgeving en voorkomende situaties. Hier en daar is het haast poëtisch te noemen.
“Zijn hart zingt. De straten zijn doorweekt met pasgevallen regen. Hij schopt door een plas en danst met verende tred verder. Elke dag dat hij met haar mag samenzijn is een lied dat woorden overstijgt.”
Al met al laat het boek je vertoeven in een andere wereld. Een wereld die zoveel, en tegelijkertijd zo weinig, raakvlakken heeft met onze eigen hedendaagse maatschappij.
Ik geef dit boek 4 sterren.
Spanning: 7
Plot: 7
Leesplezier: 7,5
Schrijfstijl: 8
Originaliteit: 9
Psychologie: 8,5
October 1, 2018
Voordat ik aan Bloedwetten begon heb ik eerst twee van Sophia Drenths bronvertellingen gelezen uit de door haar verzonnen wereld waar Bloedwetten zich in afspeelt. Zowel 'Zwart Hart' als 'Kleine Moordenaar' konden mij bekoren, dus ik moest onderhand er maar eens aan geloven om aan de daadwerkelijke serie te beginnen.
Wat mij op valt aan dit boek ten opzichte van de twee bronvertelling is dat de schrijfstijl van Sophia Drenth in dit boek veel meer bloemspraak bevat en soms wat poëtisch over kwam. Dit vond ik zeker niet vervelend, maar ik moet toegeven dat ik de ontwikkeling positief vind waarin ze zich nu heeft ontwikkeld. Ik hoop dat ook meer terug te vinden als ik verder ga met het volgende deel.
Het boek zelf vond ik ook onhandzaam dik en zwaar, wat ook deels heeft veroorzaakt dat ik met dit boek een stuk langer bezig was dan ik had gewild. Tussendoor ben ik namelijk nog naar Stockholm en Ierland op vakantie geweest en bij beide tripjes heb ik uiteindelijk besloten het boek thuis te laten liggen omdat het te veel ruimte in beslag zou nemen bij mijn bagage en heb ik ondertussen dus diverse andere boeken uitgelezen. Het feit dat ik zo lang heb gedaan over dit boek zegt echter niks over het boek zelf. Ik zat zelf ook in de afrondende fase van mijn nieuwste verhaal en dan vind ik het vaak onprettig om fictie te lezen, als ik zelf bezig ben met schrijven.
Maar goed, Bloedwetten, het eerste deel van de serie. Ik heb er werkelijk waar van genoten. Het boek is opgedeeld in vier aktes, waarbij Roan Storm de spil van het verhaal vormt. Hij is een raadsheer in Stede, een stad in gotische setting, die getergd wordt door 'gemaakten'. Dit zijn een soort vampiers die bloed nodig hebben om zichzelf te voeden. Roan is als raadsheer bezig een wet er doorheen te drukken waardoor het mogelijk moet worden gemaakten te veroordelen voor misdaden die zij plegen, maar ze tevens ook beschermt tegen jagers. Roan wordt echter door een nogal ondoordachte actie zelf een gemaakte en moet vervolgens proberen om weer zijn leven op te pakken, als bloeddorstig monster.
Het mooie van het verhaal is dat Sophia alle strubbelingen van Roan zo mooi weet te beschrijven. Hoe ga je om met het leven als je niet meer zomaar dood kunt? Hoe onderdruk je je bloeddorst? Daarnaast zit het verhaal vol intrige, actie en prachtige andere personages die tot de verbeelding spreken. Kortom, de wereld van Bloedwetten komt ook echt tot leven.
Bloedwetten is zonder meer een gotisch vampierenverhaal, maar het is er niet zomaar een! Sophia Drenth heeft de wereld prachtig opgebouwd en gevuld met veelzijdige personages. Een van mijn favorieten is Collignon, een echte gentleman, maar ook een gemaakte. Iedere keer als hij verscheen in het verhaal kreeg ik een grijns op mijn gezicht omdat hij zo heerlijk doortrapt, berekenend en kalm is. Ik ben in ieder geval toe aan nog meer Bloedwetten!
Wat mij op valt aan dit boek ten opzichte van de twee bronvertelling is dat de schrijfstijl van Sophia Drenth in dit boek veel meer bloemspraak bevat en soms wat poëtisch over kwam. Dit vond ik zeker niet vervelend, maar ik moet toegeven dat ik de ontwikkeling positief vind waarin ze zich nu heeft ontwikkeld. Ik hoop dat ook meer terug te vinden als ik verder ga met het volgende deel.
Het boek zelf vond ik ook onhandzaam dik en zwaar, wat ook deels heeft veroorzaakt dat ik met dit boek een stuk langer bezig was dan ik had gewild. Tussendoor ben ik namelijk nog naar Stockholm en Ierland op vakantie geweest en bij beide tripjes heb ik uiteindelijk besloten het boek thuis te laten liggen omdat het te veel ruimte in beslag zou nemen bij mijn bagage en heb ik ondertussen dus diverse andere boeken uitgelezen. Het feit dat ik zo lang heb gedaan over dit boek zegt echter niks over het boek zelf. Ik zat zelf ook in de afrondende fase van mijn nieuwste verhaal en dan vind ik het vaak onprettig om fictie te lezen, als ik zelf bezig ben met schrijven.
Maar goed, Bloedwetten, het eerste deel van de serie. Ik heb er werkelijk waar van genoten. Het boek is opgedeeld in vier aktes, waarbij Roan Storm de spil van het verhaal vormt. Hij is een raadsheer in Stede, een stad in gotische setting, die getergd wordt door 'gemaakten'. Dit zijn een soort vampiers die bloed nodig hebben om zichzelf te voeden. Roan is als raadsheer bezig een wet er doorheen te drukken waardoor het mogelijk moet worden gemaakten te veroordelen voor misdaden die zij plegen, maar ze tevens ook beschermt tegen jagers. Roan wordt echter door een nogal ondoordachte actie zelf een gemaakte en moet vervolgens proberen om weer zijn leven op te pakken, als bloeddorstig monster.
Het mooie van het verhaal is dat Sophia alle strubbelingen van Roan zo mooi weet te beschrijven. Hoe ga je om met het leven als je niet meer zomaar dood kunt? Hoe onderdruk je je bloeddorst? Daarnaast zit het verhaal vol intrige, actie en prachtige andere personages die tot de verbeelding spreken. Kortom, de wereld van Bloedwetten komt ook echt tot leven.
Bloedwetten is zonder meer een gotisch vampierenverhaal, maar het is er niet zomaar een! Sophia Drenth heeft de wereld prachtig opgebouwd en gevuld met veelzijdige personages. Een van mijn favorieten is Collignon, een echte gentleman, maar ook een gemaakte. Iedere keer als hij verscheen in het verhaal kreeg ik een grijns op mijn gezicht omdat hij zo heerlijk doortrapt, berekenend en kalm is. Ik ben in ieder geval toe aan nog meer Bloedwetten!
February 20, 2018
Ietwat verlaat door persoonlijke omstandigheden is hier dan eindelijk mijn recensie over het eerste deel van de ‘Bloedwetten’ serie. Zowel het eerste deel, ‘Vonnis’, als het tweede deel ‘Verlossing’ heb ik mogen ontvangen van Sophia Drenth om te lezen en te recenseren eind september 2017. Het eerste deel heb ik inmiddels met grote nieuwsgierigheid gelezen en hopelijk kan ik binnenkort ook in het vervolg gaan beginnen. Voor nu volgt mijn persoonlijke mening over het eerste deel in deze bijzondere fantasy reeks.
In dit eerste deel maken we kennis met Roan Storm. Hij heeft het tot zijn levenstaak gemaakt om de bloeddorstige Ath’vacii uit te roeien. Als hij dan ook één van hen terechtstelt en dood beseft hij nog niet wat de verstrekkende gevolgen voor hem kunnen zijn. Door deze daad voelt hij zich in eerste instantie oppermachtig als vertegenwoordiger van het Neerlanden volk. Maar de wraak van de Ath’vacii is bitterzoet en zorgt ervoor dat Roan opnieuw zijn leven moet overzien. Kan en wil hij wel die strijder zijn, die rol vertegenwoordigen, die hij in de eerste instantie voor zichzelf bedacht had?
Toen ik begon met lezen was het de gelaagdheid van het verhaal wat mij aangreep. Hierdoor voelde het ook enigszins langdradig voordat het geheel mij echt in zijn greep had. Toch is het een bijzonder mooie fantasy waarin de vele lagen van de menselijke complexiteit naar voren komen en uitgeplozen worden. Vooral Roan is een karakter die goed is uitgewerkt, het is duidelijk waarom hij kiest voor het pad wat hij bewandeld en waarvoor hij strijd. Ook de vele andere karakters zijn duidelijk in zijn of haar eigen rol. De personages zorgen ervoor dat er genoeg ruimte overblijft om vervolg delen interessant te maken en verder te willen lezen hoe het verder zal gaan met hen allemaal.
De schrijfstijl verlangd dat je je aandacht bij het verhaal houdt. Mee gaat in de bewoording die past bij hiërarchie van de personen in het boek, bij de omgeving en voorkomende situaties. Hier en daar is het haast poëtisch te noemen.
“Zijn hart zingt. De straten zijn doorweekt met pasgevallen regen. Hij schopt door een plas en danst met verende tred verder. Elke dag dat hij met haar mag samenzijn is een lied dat woorden overstijgt.”
Al met al laat het boek je vertoeven in een andere wereld. Een wereld die zoveel, en tegelijkertijd zo weinig, raakvlakken heeft met onze eigen hedendaagse maatschappij.
Ik geef dit boek 4 sterren.
Spanning: 7
Plot: 7
Leesplezier: 7,5
Schrijfstijl: 8
Originaliteit: 9
Psychologie: 8,5
In dit eerste deel maken we kennis met Roan Storm. Hij heeft het tot zijn levenstaak gemaakt om de bloeddorstige Ath’vacii uit te roeien. Als hij dan ook één van hen terechtstelt en dood beseft hij nog niet wat de verstrekkende gevolgen voor hem kunnen zijn. Door deze daad voelt hij zich in eerste instantie oppermachtig als vertegenwoordiger van het Neerlanden volk. Maar de wraak van de Ath’vacii is bitterzoet en zorgt ervoor dat Roan opnieuw zijn leven moet overzien. Kan en wil hij wel die strijder zijn, die rol vertegenwoordigen, die hij in de eerste instantie voor zichzelf bedacht had?
Toen ik begon met lezen was het de gelaagdheid van het verhaal wat mij aangreep. Hierdoor voelde het ook enigszins langdradig voordat het geheel mij echt in zijn greep had. Toch is het een bijzonder mooie fantasy waarin de vele lagen van de menselijke complexiteit naar voren komen en uitgeplozen worden. Vooral Roan is een karakter die goed is uitgewerkt, het is duidelijk waarom hij kiest voor het pad wat hij bewandeld en waarvoor hij strijd. Ook de vele andere karakters zijn duidelijk in zijn of haar eigen rol. De personages zorgen ervoor dat er genoeg ruimte overblijft om vervolg delen interessant te maken en verder te willen lezen hoe het verder zal gaan met hen allemaal.
De schrijfstijl verlangd dat je je aandacht bij het verhaal houdt. Mee gaat in de bewoording die past bij hiërarchie van de personen in het boek, bij de omgeving en voorkomende situaties. Hier en daar is het haast poëtisch te noemen.
“Zijn hart zingt. De straten zijn doorweekt met pasgevallen regen. Hij schopt door een plas en danst met verende tred verder. Elke dag dat hij met haar mag samenzijn is een lied dat woorden overstijgt.”
Al met al laat het boek je vertoeven in een andere wereld. Een wereld die zoveel, en tegelijkertijd zo weinig, raakvlakken heeft met onze eigen hedendaagse maatschappij.
Ik geef dit boek 4 sterren.
Spanning: 7
Plot: 7
Leesplezier: 7,5
Schrijfstijl: 8
Originaliteit: 9
Psychologie: 8,5
January 29, 2023
Dracula ontmoet Blade!
Ik ben op een missie om meer Nederlandstalige fantasy te lezen en dit was een ontdekking van formaat.
De wereld die Sophia Drenth heeft gecreëerd is indrukwekkend en dat voor een eerste boek in de reeks. De sfeer gaf me Bram Stoker's Dracula vibes, maar dan werd ik geslagen met moderne invloeden en moest ik aan Blade denken (Ja, ik ben een filmnerd).
Ik begrijp dat de schrijfstijl misschien niet voor iedereen is weggelegd, maar naar mijn bescheiden mening geeft dit het verhaal echt wel een extra scheut authenticiteit aan de wereld. Het zoog mij alvast in het verhaal en liet me niet meer los tot het einde.
Dit boek heeft alle facetten van een goed fantasy verhaal. Politiek, sublieme wereld, actie, magie, genuanceerde personages en dan als bonus vampiers.
Ik ben echt wel benieuwd hoe het verhaal verder gaat en hoe de wereld verder wordt uitgediept.
Elke liefhebber van het fantastische genre moet deze gelezen hebben. En als je niet van fantasy houdt? Geef het een kans, want dit is er ééntje van de bovenste plank!
Ik ben op een missie om meer Nederlandstalige fantasy te lezen en dit was een ontdekking van formaat.
De wereld die Sophia Drenth heeft gecreëerd is indrukwekkend en dat voor een eerste boek in de reeks. De sfeer gaf me Bram Stoker's Dracula vibes, maar dan werd ik geslagen met moderne invloeden en moest ik aan Blade denken (Ja, ik ben een filmnerd).
Ik begrijp dat de schrijfstijl misschien niet voor iedereen is weggelegd, maar naar mijn bescheiden mening geeft dit het verhaal echt wel een extra scheut authenticiteit aan de wereld. Het zoog mij alvast in het verhaal en liet me niet meer los tot het einde.
Dit boek heeft alle facetten van een goed fantasy verhaal. Politiek, sublieme wereld, actie, magie, genuanceerde personages en dan als bonus vampiers.
Ik ben echt wel benieuwd hoe het verhaal verder gaat en hoe de wereld verder wordt uitgediept.
Elke liefhebber van het fantastische genre moet deze gelezen hebben. En als je niet van fantasy houdt? Geef het een kans, want dit is er ééntje van de bovenste plank!
September 25, 2017
Origineel verhaal, met genoegen gelezen.
September 27, 2017
Sinds de Twilight-films heb ik mijn interesse in vampierverhalen verloren. Daarvoor was ik er overigens ook niet bekend mee, maar bij deze serie kreeg ik het gevoel kreeg dat deze wezens geromantiseerd werden. Niet mijn ding. Ik voelde niet de behoefte om meer van zulk soort boeken of films te lezen. Toen Sophia Drenth vroeg of ik haar boek wilde recenseren, had ik daar echter niets op tegen. Wellicht juist een nieuwe kans voor de vampiers.
Laat ik vooropstellen dat Drenth mijn visie op vampiers heeft veranderd. Geen glinsterende huiden en van bloed levende wezens die het bloed mijden. De vampiers, of de Ath'vacii zoals ze in Bloedwetten heten, zijn meedogenloze wezens. Monsters. Hoofdpersoon Roan Storm voert er een felle strijd tegen, hij haat deze wezens tot in het diepst van zijn ziel.
Toch komt er een dag dat hij zelf ‘gemaakt’ wordt en zijn menselijkheid verliest. Een donker en pijnlijk proces. Drenth beschrijft de gebeurtenissen met voldoende details om het gruwelijk te laten zijn, maar doet het niet om het gruwelen zelf. Je leeft direct met Storm mee. Voelt zijn haat, voor de ander, voor zichzelf. Zijn nieuwe identiteit blijft een worsteling door het hele boek heen. Hij moet zichzelf leren accepteren en leren omgaan met de dingen die hij heeft gedaan. Thema’s waarin velen zich zullen kunnen vinden zonder een Ath'vacii te hoeven zijn.
Drenth heeft een prettige schrijfstijl. Niet nodeloos ingewikkeld en ook niet plat of simpel. Er staan pareltjes van zinnen in. Ze weet er de aandacht van de lezer mee vast te houden. Doordat ze de spanningsboog strak houdt, vlieg je door het boek heen. Op twee derde kwam ik wel een beetje in een leesdipje. Het was niet helemaal duidelijk waar de hoofdpersoon zich op wilde richten en daardoor verslapte de interesse een beetje. Voordat het kon frustreren, kwam er een geweldige climax die tot het einde van het boek aanhield. Dan is het boek zo spannend dat je het nauwelijks kunt wegleggen.
Het verhaal steekt goed in elkaar. De negentiende eeuwse setting is origineel. Het formele taalgebruik in dialogen past uitstekend bij de tijd, maar zorgt soms wel wat voor vervreemding omdat het zo anders is dan de manier waarop wij vandaag de dag spreken. Soms zorgt dit wel voor afstandelijkheid en grijpen scènes daardoor weleens wat minder aan, met name die over Storm en de vrouw voor wie hij gevoelens koestert.
Vonnis is een spannend verhaal waarin gruwelijke scènes niet geschuwd worden. De wereld waarin het verhaal zich afspeelt wordt duidelijk door de auteur geschetst en gaat echt leven. Een aanrader voor liefhebbers voor vampierverhalen, maar ook het proberen waard voor degenen die daar niet zo veel mee denken te hebben. Dit verhaal was een heerlijk verhaal. Onvoorspelbaar en meedogenloos.
Laat ik vooropstellen dat Drenth mijn visie op vampiers heeft veranderd. Geen glinsterende huiden en van bloed levende wezens die het bloed mijden. De vampiers, of de Ath'vacii zoals ze in Bloedwetten heten, zijn meedogenloze wezens. Monsters. Hoofdpersoon Roan Storm voert er een felle strijd tegen, hij haat deze wezens tot in het diepst van zijn ziel.
Toch komt er een dag dat hij zelf ‘gemaakt’ wordt en zijn menselijkheid verliest. Een donker en pijnlijk proces. Drenth beschrijft de gebeurtenissen met voldoende details om het gruwelijk te laten zijn, maar doet het niet om het gruwelen zelf. Je leeft direct met Storm mee. Voelt zijn haat, voor de ander, voor zichzelf. Zijn nieuwe identiteit blijft een worsteling door het hele boek heen. Hij moet zichzelf leren accepteren en leren omgaan met de dingen die hij heeft gedaan. Thema’s waarin velen zich zullen kunnen vinden zonder een Ath'vacii te hoeven zijn.
Drenth heeft een prettige schrijfstijl. Niet nodeloos ingewikkeld en ook niet plat of simpel. Er staan pareltjes van zinnen in. Ze weet er de aandacht van de lezer mee vast te houden. Doordat ze de spanningsboog strak houdt, vlieg je door het boek heen. Op twee derde kwam ik wel een beetje in een leesdipje. Het was niet helemaal duidelijk waar de hoofdpersoon zich op wilde richten en daardoor verslapte de interesse een beetje. Voordat het kon frustreren, kwam er een geweldige climax die tot het einde van het boek aanhield. Dan is het boek zo spannend dat je het nauwelijks kunt wegleggen.
Het verhaal steekt goed in elkaar. De negentiende eeuwse setting is origineel. Het formele taalgebruik in dialogen past uitstekend bij de tijd, maar zorgt soms wel wat voor vervreemding omdat het zo anders is dan de manier waarop wij vandaag de dag spreken. Soms zorgt dit wel voor afstandelijkheid en grijpen scènes daardoor weleens wat minder aan, met name die over Storm en de vrouw voor wie hij gevoelens koestert.
Vonnis is een spannend verhaal waarin gruwelijke scènes niet geschuwd worden. De wereld waarin het verhaal zich afspeelt wordt duidelijk door de auteur geschetst en gaat echt leven. Een aanrader voor liefhebbers voor vampierverhalen, maar ook het proberen waard voor degenen die daar niet zo veel mee denken te hebben. Dit verhaal was een heerlijk verhaal. Onvoorspelbaar en meedogenloos.
October 22, 2017
Dit verhaal speelt zich af in de vrijgevochten Neerlanden in het jaar 19.
Negentien jaar na de onttroning is een nieuwe samenleving ontstaan, compleet met een Raad van volksvertegenwoordigers.
De mensen zijn bang voor de Ath’vacii, er worden zelfs doders aangesteld om deze wezens te vermoorden. Reden hiervoor is dat de Ath'vacii wezens zijn die bloed van mensen nodig hebben om te kunnen leven. Het zijn zeker geen vampiers, maar hebben wel vlijmscherpe tanden. Nadat mensen gebeten zijn door deze Ath’vacii en hun bloed is gedronken veranderen ze in ‘Gemaakten’ maar soms zie je dat niet aan hen. Ze behouden hun menselijk uiterlijk en zijn daardoor moeilijk als dusdanig te herkennen.
In de Raad bestaat een splitsing in twee groepen; de Roden en de Blauwen.
Roan Storm is gekozen volksvertegenwoordiger en is er van overtuigd dat ‘gemaakt bloed’ niet mag bestaan naast mensen, met dezelfde rechten en plichten. Ze moeten verdwijnen uit hun leven. Hij spreekt voor de Blauwen.
De Roden zien dat helemaal anders, vaak uit eigenbelang.
Roan Storm verloor alles wat hij liefhad aan de bloeddorst van de Ath’vacii en wil hoe dan ook zijn Bloedwet goedgekeurd zien waardoor deze wezens zonder meer uitgeroeid kunnen worden.
Het boek begint met de openbare executie van een ‘gemaakte’ en dat is het begin van zijn einde als mens. Maar dat weet hij op dat moment nog niet.
Lees meer van mijn recensie op mijn blog: https://graaggelezen.blogspot.nl/2017...
Negentien jaar na de onttroning is een nieuwe samenleving ontstaan, compleet met een Raad van volksvertegenwoordigers.
De mensen zijn bang voor de Ath’vacii, er worden zelfs doders aangesteld om deze wezens te vermoorden. Reden hiervoor is dat de Ath'vacii wezens zijn die bloed van mensen nodig hebben om te kunnen leven. Het zijn zeker geen vampiers, maar hebben wel vlijmscherpe tanden. Nadat mensen gebeten zijn door deze Ath’vacii en hun bloed is gedronken veranderen ze in ‘Gemaakten’ maar soms zie je dat niet aan hen. Ze behouden hun menselijk uiterlijk en zijn daardoor moeilijk als dusdanig te herkennen.
In de Raad bestaat een splitsing in twee groepen; de Roden en de Blauwen.
Roan Storm is gekozen volksvertegenwoordiger en is er van overtuigd dat ‘gemaakt bloed’ niet mag bestaan naast mensen, met dezelfde rechten en plichten. Ze moeten verdwijnen uit hun leven. Hij spreekt voor de Blauwen.
De Roden zien dat helemaal anders, vaak uit eigenbelang.
Roan Storm verloor alles wat hij liefhad aan de bloeddorst van de Ath’vacii en wil hoe dan ook zijn Bloedwet goedgekeurd zien waardoor deze wezens zonder meer uitgeroeid kunnen worden.
Het boek begint met de openbare executie van een ‘gemaakte’ en dat is het begin van zijn einde als mens. Maar dat weet hij op dat moment nog niet.
Lees meer van mijn recensie op mijn blog: https://graaggelezen.blogspot.nl/2017...
July 28, 2017
8- Over bloedwetten had ik al veel gehoord de afgelopen jaren, ik had recensies gelezen, en heb Sophia zelf ontmoet en leren kennen als een gedreven, gemotiveerd auteur. Toch aarzelde ik met het boek te lezen, aangezien ik dacht dat het onderwerp (vampiers) me niet zou bekoren. En omdat het altijd moeilijk is een boek te lezen waar zoveel mensen enthousiast over zijn: wat als mijn mening dan anders is? Maar laat ik met het belangrijkste beginnen: de reputatie van 'Bloedwetten' als een van de toppers van de Nederlandse fantastiek de afgelopen jaren is mijns inziens geheel terecht. Ik was door recensies gewaarschuwd voor het wat archaïsche taalgebruik, met negentiende-eeuwse invloeden, maar om eerlijk te zijn heb ik daar helemaal niks van gemerkt. Ik vond het boek juist prettig lezen. Er zat veel vaart in. Een paar zinnen die misschien net wat vlotter hadden kunnen lopen, maar dat is mijn beroepsdeformatie als eindredacteur die dat opmerkte. Als lezer zat ik helemaal in het verhaal. En dan niet eens vanwege het plot, maar vooral vanwege de emotie. Ik meen te hebben begrepen dat de auteur dit boek is gaan schrijven na een nachtmerrie, en dat lees ik erin terug: het beklemmende gevoel, het gevoel niet te kunnen ontsnappen aan wat je achtervolgt, de innerlijke verscheurdheid. Roan Storm heet niet alleen storm, maar hij is ook nog eens stormachtig. Zijn gevoelens malen, maar met een ijzeren wilskracht houdt hij zichzelf onder controle. Ik ben fan van hoofdpersonen die worden gedreven door hun idealen, en die daar zichzelf voor willen opofferen. En Roan is zo iemand. De auteur weet zijn passie en gedrevenheid heel goed weer te geven, net als zijn innerlijke gespletenheid. Roan wordt omgeven door een hele groep interessante karakters. De jagers, met elk een eigen identiteit en aandoenlijk op een goede manier in de wijze waarop ze zich rond Roan scharen. De mysterieuze Collignon, die niet in een vakje te stoppen is, en Eisenwoud, die duidelijk de tegenstander is van Roan, en die glad en gluiperig is waar Roan eerlijk is en oprecht. Een interessante dynamiek. De vrouwelijke karakters vond ik helaas niet zo opvallend aanwezig of goed uitgewerkt. Verder was ik aangenaam verrast door de wereld die Sophia heeft geschapen, met 19e eeuwse elementen en allusies aan horrorverhalen (de vergelijking met de serie Penny Dreadfull is denk ik terecht - die heeft zeker dezelfde sfeer!). Haar wereld heeft echter ook heel originele kanten, zoals het bloedpulver en alles eromheen, dat ideeën van verslaving (die toch al met vampirisme samenhangen) expliciet maakte, maar ook de grenzen tussen goed en kwaad op een interessante manier wist te verleggen. De gemaakten waren ook complexer dan ik had vermoed, en hun ondergrondse rijk is door de auteur beeldend weergegeven. Ook hier ontstaat een stormachtige mix, die aan het eind van het boek nog dichter bij het ontploffen staat dan aan het begin. Laat ik tenslotte de actiescènes noemen waarbij mijn hart echt in mijn keel zat. Niet voorspelbaar en met veel inleving opgeschreven, zoals het hoort. Er waren wel kleine tekortkomingen aan te wijzen, die ook al door een andere recensent benoemd zijn: de rare introductie van de naam Ath'vacii (kende de hoofdpersoon die naam eerder nog niet? Dat zou raar zijn), en het concept van auto-transfusie, wat zeker het element van een perpetuum-mobili meedraagt, en als de gemaakte voeding nodig hebben, zou het niet mogen werken. Een lichaam, kennelijk ook een gemaakt lichaam, heeft voedingsstoffen van buiten nodig. Dit vond ik maar een heel klein punt en het verstoorde mijn plezier bij het lezen maar heel even. Bovendien: het is niet alsof deze manier van overleven erg gezond is voor de hoofdpersoon ...
Kortom: iedereen die zich graag echt wil laten meeslepen door een verhaal, die met de knieën opgetrokken in een comfortabele stoel wil huiveren bij een spannend boek, met voldoende romantiek (zonder dat het overheerst), raad ik Bloedwetten van harte aan.
Kortom: iedereen die zich graag echt wil laten meeslepen door een verhaal, die met de knieën opgetrokken in een comfortabele stoel wil huiveren bij een spannend boek, met voldoende romantiek (zonder dat het overheerst), raad ik Bloedwetten van harte aan.
May 10, 2017
Bloedwetten: het Vonnis
"Hij kende het gevoel van ongrijpbare jeuk in dode huid maar al te goed" schrijft Sophia Drenth over Roan Storm, protagonist van dit heerlijke, unieke verhaal. Als persoon die een hele plek dode huid door 3de graads brandwonden bezit kan ik alleen maar zeggen dat dit gewoonweg prachtig (en juist!) verwoord is. Ik herkende het zo goed!
Nu... de review:
Dit boek is absoluut niet de lichtste leesvoer! Mijn te vermoeide hoofd had er in het begin wel wat moeite mee, ondanks dat het verhaal me vanaf pagina 1 al wel boeide.
Dit komt mede door de meer klassiekere en afstandelijkere taal die de personages gebruiken. Zowel wanneer ze spreken als wanneer ze denken... Dat geeft het hele boek wel een geslaagd 19de-eeuwse gevoel.
Dit verhaal is in de derde persoonsvorm geschreven en geeft zeker voldoende diepgang aan de verschillende personages in het boek. Ik heb heel het verhaal lang genoten en kijk uit naar deel 2!
De keuze voor de protagonist is zeker uniek naar mijn weten: een door het volk verkozen raadsman die de noden en rechten van het volk verdedigt in een raadzaal vol met tegenstanders van het rijkere volk. Uiteraard heeft hij zijn redenen om zo gepassioneerd tegen de Ath'Vacii te strijden, de 'gemaakten' die als enige voedingsbron bloed nodig hebben en sterker zijn en niet ouder worden e.d.
Vampiers dus, hoor ik jullie denken. Hm, ik zie de gelijkenissen maar de Ath'Vacii zijn toch hun unieke eigen ras.
Elke 'gemaakte' ondergaat een unieke transformatie wanneer hij/zij net gemaakt wordt. De nog menselijk ogende gemaakten, die niet hard veranderden tijdens hun transformatie leven tussen de rijkere klassen met allerlei macht en invloed.
Echter zijn er ook de monsterlijke Gemaakten, die dus helemaal kunnen veranderen tijdens huntransformatie. Zo kunnen ze bijvoorbeeld vleugels ontwikkelen of een volledige misvorming van hun lichaamsbouw ondergaan en vaak ontwikkelen ze ook klauwen. Vooral deze monsterlijke gemaakten zijn een plaag voor het gewone volk dat niet kan schuilen achter degelijk gemaakte gebouwen en dus niet kunnen ontsnappen aan de grillen van deze gemaakten.
Nadat Roan 'De Rode' Storm een geliefde verliest doet hij er alles aan om de gemaakten te kunnen verbieden om bloed te roven. En wil hij een wet in voegen brengen die bloed roven, bestraft. De drastische stappen hij als verkozen raadsman van het volk in de raadszaal uitvoert om de nood aan zijn bloedwet te staven, brengt een spreekwoordelijke bal aan het rollen die zelfs hij niet kon voorzien...
"Hij kende het gevoel van ongrijpbare jeuk in dode huid maar al te goed" schrijft Sophia Drenth over Roan Storm, protagonist van dit heerlijke, unieke verhaal. Als persoon die een hele plek dode huid door 3de graads brandwonden bezit kan ik alleen maar zeggen dat dit gewoonweg prachtig (en juist!) verwoord is. Ik herkende het zo goed!
Nu... de review:
Dit boek is absoluut niet de lichtste leesvoer! Mijn te vermoeide hoofd had er in het begin wel wat moeite mee, ondanks dat het verhaal me vanaf pagina 1 al wel boeide.
Dit komt mede door de meer klassiekere en afstandelijkere taal die de personages gebruiken. Zowel wanneer ze spreken als wanneer ze denken... Dat geeft het hele boek wel een geslaagd 19de-eeuwse gevoel.
Dit verhaal is in de derde persoonsvorm geschreven en geeft zeker voldoende diepgang aan de verschillende personages in het boek. Ik heb heel het verhaal lang genoten en kijk uit naar deel 2!
De keuze voor de protagonist is zeker uniek naar mijn weten: een door het volk verkozen raadsman die de noden en rechten van het volk verdedigt in een raadzaal vol met tegenstanders van het rijkere volk. Uiteraard heeft hij zijn redenen om zo gepassioneerd tegen de Ath'Vacii te strijden, de 'gemaakten' die als enige voedingsbron bloed nodig hebben en sterker zijn en niet ouder worden e.d.
Vampiers dus, hoor ik jullie denken. Hm, ik zie de gelijkenissen maar de Ath'Vacii zijn toch hun unieke eigen ras.
Elke 'gemaakte' ondergaat een unieke transformatie wanneer hij/zij net gemaakt wordt. De nog menselijk ogende gemaakten, die niet hard veranderden tijdens hun transformatie leven tussen de rijkere klassen met allerlei macht en invloed.
Echter zijn er ook de monsterlijke Gemaakten, die dus helemaal kunnen veranderen tijdens huntransformatie. Zo kunnen ze bijvoorbeeld vleugels ontwikkelen of een volledige misvorming van hun lichaamsbouw ondergaan en vaak ontwikkelen ze ook klauwen. Vooral deze monsterlijke gemaakten zijn een plaag voor het gewone volk dat niet kan schuilen achter degelijk gemaakte gebouwen en dus niet kunnen ontsnappen aan de grillen van deze gemaakten.
Nadat Roan 'De Rode' Storm een geliefde verliest doet hij er alles aan om de gemaakten te kunnen verbieden om bloed te roven. En wil hij een wet in voegen brengen die bloed roven, bestraft. De drastische stappen hij als verkozen raadsman van het volk in de raadszaal uitvoert om de nood aan zijn bloedwet te staven, brengt een spreekwoordelijke bal aan het rollen die zelfs hij niet kon voorzien...
May 29, 2017
Dat ik dit boek op 24 april voor het eerst heb opengeslagen, en pas op 28 mei als Gelezen markeer, zegt eigenlijk al genoeg. Voeg daarbij dat ik het uiteindelijk halverwege heb weggelegd en in de tussentijd wel vier andere boeken heb uitgelezen, en mijn recensie is al bijna overbodig.
Desondanks geef ik Bloedwetten wel drie sterren, wat bij mij zoveel betekent als: prima leesbaar, maar zeker niet spectaculair goed.
Dat een boek dat ik halverwege heb weggelegd toch die die derde ster krijgt is vooral de verdienste van Drenth, die competent schrijft, met een robuuste, uitgesproken Nederlandse eigen stijl. Haar wereldbouw is verzorgd en haar taal soepel met uitschieters naar mooi. Haar versie van vampirisme, "gemaakten", en de keuze om haar hoofdpersoon een gemaaktenhater en -jager te maken die in het reine moet komen met zijn eigen ongewilde transformatie brengen een aantrekkelijke ideeënrijkdom het boek in.
Waar het boek voor mij zozeer tekortschiet dat ik het niet uitlees ligt dan ook niet in die elementen, maar in de spanning, of liever de afwezigheid daarvan. Voor mij mist dit boek alle elementen die het spannend zouden kunnen maken. Ik heb geen centraal mysterie kunnen ontwaren dat me nieuwsgierig genoeg heeft gemaakt om door te lezen. Ik heb enige motivatie van de hoofdpersonen gemist: ik wist van hoofdstuk tot hoofdstuk wel wát er gebeurde, maar niet waarom, wat de karakters dreef tot de handelingen en keuzes die ik las. Ik miste ook een rode draad die de gebeurtenissen tot een coherent geheel verbond.
En zonder de prikkel van een mysterie, zonder te kunnen meeleven met de drijfveren van de karakters, zonder duidelijke samenhang in de plot, was dit voor mij een boek dat op uiterst competente wijze een wereld beschreef en een opeenvolging van gebeurtenissen. En gezien de stapel op mijn nachtkastje ga ik liever verder met een ander boek dan tegen elke prijs en tegen heug en meug een boek te doorworstelen dat mijn aandacht niet uit zichzelf vasthoudt.
Desondanks geef ik Bloedwetten wel drie sterren, wat bij mij zoveel betekent als: prima leesbaar, maar zeker niet spectaculair goed.
Dat een boek dat ik halverwege heb weggelegd toch die die derde ster krijgt is vooral de verdienste van Drenth, die competent schrijft, met een robuuste, uitgesproken Nederlandse eigen stijl. Haar wereldbouw is verzorgd en haar taal soepel met uitschieters naar mooi. Haar versie van vampirisme, "gemaakten", en de keuze om haar hoofdpersoon een gemaaktenhater en -jager te maken die in het reine moet komen met zijn eigen ongewilde transformatie brengen een aantrekkelijke ideeënrijkdom het boek in.
Waar het boek voor mij zozeer tekortschiet dat ik het niet uitlees ligt dan ook niet in die elementen, maar in de spanning, of liever de afwezigheid daarvan. Voor mij mist dit boek alle elementen die het spannend zouden kunnen maken. Ik heb geen centraal mysterie kunnen ontwaren dat me nieuwsgierig genoeg heeft gemaakt om door te lezen. Ik heb enige motivatie van de hoofdpersonen gemist: ik wist van hoofdstuk tot hoofdstuk wel wát er gebeurde, maar niet waarom, wat de karakters dreef tot de handelingen en keuzes die ik las. Ik miste ook een rode draad die de gebeurtenissen tot een coherent geheel verbond.
En zonder de prikkel van een mysterie, zonder te kunnen meeleven met de drijfveren van de karakters, zonder duidelijke samenhang in de plot, was dit voor mij een boek dat op uiterst competente wijze een wereld beschreef en een opeenvolging van gebeurtenissen. En gezien de stapel op mijn nachtkastje ga ik liever verder met een ander boek dan tegen elke prijs en tegen heug en meug een boek te doorworstelen dat mijn aandacht niet uit zichzelf vasthoudt.
June 1, 2020
Eenieder die claimt van fantasy te houden, zou dit boek moeten lezen. Het hangt wellicht van je smaak af, en hoewel ik me beter thuis voel in de epische fantasy, heb ik genoten van "Vonnis". De seks-scènes waren mij niet te rauw (de eerste vond ik zeer interessant, zeker hoe het inhaakte op de wereldbouw, alleen wel een beetje out of character), maar voor mensen met een hoog rechtvaardigheidsgevoel wil ik een waarschuwing uiten: probeer het niet te veel te zoeken, ondanks dat de hoofdpersoon dat gevoel lang vast weet te houden.
Sterke punten:
- prachtig geschreven (alhoewel ik denk dat de woordenschat van de Jagers af en toe overschat zijn)
- het beste voorbeeld wat NL heeft aan zelf uitgegeven fantasy wat mij betreft (en terecht de Indie Awards heeft gewonnen)
- de personages leven en ik heb meer over personages geleerd van wie ik dat niet verwacht had (ik noem het voor het gemak overdelivering)
- erg origineel, dynamisch én goed uitgewerkt, dat greep mijn interesse, dat oversloeg in aandacht
- er is duidelijk nagedacht over taal - ik vond het mega interessant om te ontdekken hoe Sophia dat heeft vorm gegeven en ons meeneemt in het leerproces (zeker de eerste les ^^) -- dat kan ik altijd waarderen
Minpunten:
- het was mij niet altijd duidelijk welke richting het verhaal had (bloedpulver vs de bloedwet)
- richting het eind sloeg ik delen van het perspectief van de jagers over - herhaling (en vooral de uitvoerige beschrijving ervan) verzwakte de toegevoegde waarde van de opbouw naar een toch verrassend einde
Al met al hoop ik dat een boek als "Vonnis" kan worden gekoesterd. Het is bewijs dat ook Nederland fantasy te bieden heeft die de moeite waard is om te lezen - en om gelezen te blijven worden.
Sterke punten:
- prachtig geschreven (alhoewel ik denk dat de woordenschat van de Jagers af en toe overschat zijn)
- het beste voorbeeld wat NL heeft aan zelf uitgegeven fantasy wat mij betreft (en terecht de Indie Awards heeft gewonnen)
- de personages leven en ik heb meer over personages geleerd van wie ik dat niet verwacht had (ik noem het voor het gemak overdelivering)
- erg origineel, dynamisch én goed uitgewerkt, dat greep mijn interesse, dat oversloeg in aandacht
- er is duidelijk nagedacht over taal - ik vond het mega interessant om te ontdekken hoe Sophia dat heeft vorm gegeven en ons meeneemt in het leerproces (zeker de eerste les ^^) -- dat kan ik altijd waarderen
Minpunten:
- het was mij niet altijd duidelijk welke richting het verhaal had (bloedpulver vs de bloedwet)
- richting het eind sloeg ik delen van het perspectief van de jagers over - herhaling (en vooral de uitvoerige beschrijving ervan) verzwakte de toegevoegde waarde van de opbouw naar een toch verrassend einde
Al met al hoop ik dat een boek als "Vonnis" kan worden gekoesterd. Het is bewijs dat ook Nederland fantasy te bieden heeft die de moeite waard is om te lezen - en om gelezen te blijven worden.
January 6, 2025
Ik kan bijna niet genoeg de loftrompet steken over dit boek. Het is zeker niet voor tere zieltjes. Er zitten (uiteraard, want wat verwacht je anders van vampieren?) gruwelijke scènes is. Ik vind dat lekker. Grote pluspunten voor mij zijn: het feit dat het in een alternatief Nederland afspeelt. Hoe vaak lees je zoiets? Het taalgebruik (Drenth gebruikt graag vergeten woorden en net als vergeten groenten zijn die prima weg te krijgen) en het feit dat ze het verhaal in de vorm van gotische horror gegoten heeft. Horror wordt veel te weinig geschreven in Nederland, dus als ik zoiets hoor, duik ik daar bovenop. Dit boek stelt absoluut niet teleur. De hoofdpersoon krijgt te maken met de nadelige gevolgen van zijn eigen wetten, waarbij het vuur hem plotseling wel erg dicht aan de schenen wordt gelegd. De omslag en verandering die de hoofdpersoon doormaakt, zijn goed uitgewerkt. Het tempo van het verhaal is precies goed: niet te snel, niet te langzaam. Je merkt gewoon dat Drenth een zeer ervaren auteur van korte verhalen is, want ze weet snel tot de kern te komen zonder daarbij af te doen aan het verhaal of het taalgebruik op zich. Kortom: heerlijk! Er is een serie van en ik ben voornemens ze allemaal te lezen.
January 5, 2022
Het eerste boek van 2022 is meteen een dikke 5 sterren. Briljant schrijfwerk van Sophia Drenth die me wist te verrassen met een verhaal dat me vanaf de eerste pagina niet meer losliet. Haast onmogelijk om weg te leggen.
Het verhaal zit zo goed in elkaar dat ik wilde weten of Storm zijn problemen wist op te lossen, of Madame nou vriend of vijand was, of... Oh, ik wil de lezers die deze review lezen niet alles verklappen, dus vertel ik maar niets meer.
Een duivelse pageturner, met personages die onder je huid kruipen, een romance die niet alledaags is en nog veel meer. Gelukkig heb ik deel 2 al klaarliggen, want tjonge... als ik hier het jaar al mee begin... mooier kan niet!
Het verhaal zit zo goed in elkaar dat ik wilde weten of Storm zijn problemen wist op te lossen, of Madame nou vriend of vijand was, of... Oh, ik wil de lezers die deze review lezen niet alles verklappen, dus vertel ik maar niets meer.
Een duivelse pageturner, met personages die onder je huid kruipen, een romance die niet alledaags is en nog veel meer. Gelukkig heb ik deel 2 al klaarliggen, want tjonge... als ik hier het jaar al mee begin... mooier kan niet!
September 12, 2023
Het heeft lang geduurd voor ik dit boek uit had, vooral omdat het een zwaar boek is, met een niet al te sympathieke hoofdpersoon. Het is echter absoluut goed geschreven en heeft een intrigerende wereld en plot. Ik ga zeker deze serie verder lezen, maar niet nu. Dit is een boek waar ik voor in de stemming moet zijn.
January 1, 2024
Had de prequel boeken gelezen om de setting en achtergrond door te leggen, zodat dit boek stevig binnenkwam. Het doet de categorie eer aan, Black noir volwassenen, en het sleept je mee tijdens het lezen
November 28, 2017
Lees de duo recensie op:
https://www.hebban.nl/spot/welovefant...
August 30, 2024
Ik kon helaas niet in het boek komen! Helaas
November 25, 2015
Achterflap: De opmars van gemaakten lijkt onstuitbaar in de vrijgevochten Neerlanden van de Stalen Eeuw. Volksvertegenwoordiger Roan Storm gaat over lijken om het gevaar van gemaakt bloed af te wenden. Een man die alles verloor wat hij liefhad en de dood niet langer vreest. Door een gemaakt monster in de raadszaal te laten executeren ondertekent hij zijn lotsbestemming. De gemaakten geven hem niet de dood waarnaar hij verlangt: ze veroordelen hem tot een leven als een van hen. Voortdurend in de strijd met de wetten van de zijn nieuwe bestaan probeert hij de zin van het leven terug te vinden. Kan hij zijn geloofwaardigheid als mens en raadsheer behouden of geeft hij toe aan de bloedlust in zijn aderen en wordt hij het monster waartegen hij vecht?
Bloedwetten is verdeeld in vier delen: vonnis, wederkeer, wet en roof. Allen met genummerde hoofdstukken. Het verhaal speelt zich af in het tijdsbeeld van rond 1850 waarin de etiquette en verschillen tussen arm en rijk, man en vrouw heel anders waren als tegenwoordig. Een horrorverhaal in het jasje van een historische roman. Je waant je door de goede beeldvorming meteen in deze periode.
De hoofpersoon Roan Storm, bijnaam de Rode vanwege zijn rode haar, heeft alles wat hij liefhad verloren door de gemaakten en gaat daarom de strijd met ze aan. Het verhaal begint met de executie van een gemaakte in de raadszaal en na dit vonnis wordt hij zelf gevangen en ontvoerd door de gemaakten. De gemaakten zijn er in allerlei gradaties, van monster tot menselijke vorm, die allen gemeen hebben dat ze zichzelf in leven houden door het nemen van bloed. Een nieuw soort vampier zou je ze kunnen noemen. Al heb ik bij vampiers vaak een romantisch beeld bij deze gemaakten heb ik dat totaal niet, mede door de bloederige en gruwelijke manier van handelen van deze wezens, voortreffelijk beschreven door Sophia Drenth.
Roan Storm keert terug in zijn stad en pleit daar voor zijn nieuwe bloedwet. Zodat mens en gemaakten beter naast elkaar zouden kunnen leven. Dat dit heel wat voeten in aarde heeft, blijkt in de loop van het verhaal. Mede door bloedpulver, een soort drugs, wat in de straten verschijnt heeft hij heel wat vijanden om tegen op te boksen.
Doordat het verhaal vrij omvangrijk is, is er alle ruimte om de figuren uit het boek goed te introduceren, de karakters uit te werken en te volgen. Het is geen plat horrorverhaal waarbij gruwelijke en bloederige scènes de boventoon voeren. De strijd van de hoofdfiguur, met zijn tegenstanders maar ook met zijn pijn en verlies en zelfs de ontmoeting met een nieuwe onmogelijke liefde krijgen alle ruimte en maken het dat het hoofdpersonage niet neergezet wordt als een oppervlakkig type. Hij wil boven alles trouw blijven aan zichzelf en strijden voor zijn gelijk.
Uiteraard zitten er gruwelijke scènes in het boek, maar toch laten ze ook genoeg aan de verbeelding en eigen fantasie over. De hoeveelheid seks en bloed is goed gedoseerd. Overdaad schaadt, zeker in dit genre.
Bloedwetten bewijst maar weer dat we in Nederland mooie boeken hebben in dit genre dat toch vaak een ondergeschoven kindje lijkt te zijn.
Sophia Drenth won in 1999 de Millenium-prijs (voorloper van de Paul Harland Prijs) en gaf in 2008 de bundel Bloedrood, morgenzwart uit. Daarna was het lange tijd stil rond haar op schrijversgebied. Bloedwetten is het begin van een nieuwe serie.
Bloedwetten is verdeeld in vier delen: vonnis, wederkeer, wet en roof. Allen met genummerde hoofdstukken. Het verhaal speelt zich af in het tijdsbeeld van rond 1850 waarin de etiquette en verschillen tussen arm en rijk, man en vrouw heel anders waren als tegenwoordig. Een horrorverhaal in het jasje van een historische roman. Je waant je door de goede beeldvorming meteen in deze periode.
De hoofpersoon Roan Storm, bijnaam de Rode vanwege zijn rode haar, heeft alles wat hij liefhad verloren door de gemaakten en gaat daarom de strijd met ze aan. Het verhaal begint met de executie van een gemaakte in de raadszaal en na dit vonnis wordt hij zelf gevangen en ontvoerd door de gemaakten. De gemaakten zijn er in allerlei gradaties, van monster tot menselijke vorm, die allen gemeen hebben dat ze zichzelf in leven houden door het nemen van bloed. Een nieuw soort vampier zou je ze kunnen noemen. Al heb ik bij vampiers vaak een romantisch beeld bij deze gemaakten heb ik dat totaal niet, mede door de bloederige en gruwelijke manier van handelen van deze wezens, voortreffelijk beschreven door Sophia Drenth.
Roan Storm keert terug in zijn stad en pleit daar voor zijn nieuwe bloedwet. Zodat mens en gemaakten beter naast elkaar zouden kunnen leven. Dat dit heel wat voeten in aarde heeft, blijkt in de loop van het verhaal. Mede door bloedpulver, een soort drugs, wat in de straten verschijnt heeft hij heel wat vijanden om tegen op te boksen.
Doordat het verhaal vrij omvangrijk is, is er alle ruimte om de figuren uit het boek goed te introduceren, de karakters uit te werken en te volgen. Het is geen plat horrorverhaal waarbij gruwelijke en bloederige scènes de boventoon voeren. De strijd van de hoofdfiguur, met zijn tegenstanders maar ook met zijn pijn en verlies en zelfs de ontmoeting met een nieuwe onmogelijke liefde krijgen alle ruimte en maken het dat het hoofdpersonage niet neergezet wordt als een oppervlakkig type. Hij wil boven alles trouw blijven aan zichzelf en strijden voor zijn gelijk.
Uiteraard zitten er gruwelijke scènes in het boek, maar toch laten ze ook genoeg aan de verbeelding en eigen fantasie over. De hoeveelheid seks en bloed is goed gedoseerd. Overdaad schaadt, zeker in dit genre.
Bloedwetten bewijst maar weer dat we in Nederland mooie boeken hebben in dit genre dat toch vaak een ondergeschoven kindje lijkt te zijn.
Sophia Drenth won in 1999 de Millenium-prijs (voorloper van de Paul Harland Prijs) en gaf in 2008 de bundel Bloedrood, morgenzwart uit. Daarna was het lange tijd stil rond haar op schrijversgebied. Bloedwetten is het begin van een nieuwe serie.
August 29, 2015
Roan Storm, de 'rode' raadsheer die over lijken gaat. Met zijn gesteven boord en blauw cravate om zijn hals verdedigt hij zijn geliefde stad tegen de gemaakte wezens. De Rode Prediker heeft een grote aanhang, maar het aantal tegenstanders groeit...
Het boek bestaat uit vier delen.
In het eerste gedeelte 'Vonnis' is Storm's oordeel hard en meedogenloos. Bloed in de raadszaal, daar spreekt men schande over. Toch staat hij, in zijn optiek, volledig in zijn recht, totdat een kleine vlam zijn aandacht trekt en duisternis zich op Storm stort.
'Vonnis' vertelt het verhaal van Storm en zijn transformatie, ondervindingen en herinneringen.
Het tweede gedeelte 'Wederkeer' is langer en telt twaalf hoofdstukken. Storm gaat weer naar zijn geliefde stad, maar deze is aanzienlijk veranderd. Eenmaal terug in de raadszaal is het voor iedereen duidelijk: Storm ziet er anders uit, hij is 'gemaakt'. Ook al ziet hij er anders uit hij beweert nog steeds dat zijn hart op de goede plek zit en klopt voor hetgeen wat in zijn ogen goed is. Voor sommigen spreekt Roan vooralsnog in raadsels, of zijn zijn raadsels valkuilen? Het bloedpulver komt in dit gedeelte aan bod: hoe wordt het gemaakt en hoe werkt het?
'Wederkeer' laat onder andere de samenzweringen, het ongenoegen van de mens en bloedpulver zien. Geheimen die men het liefst verborgen houdt worden onthuld.
De Bloedwet wordt in het derde deel 'Wet' getekend. In dit gedeelte wisselt verhaal zich af met het schrijven van Roan. Dit zorgt ervoor dat de lezer echt een kijkje in zijn hoofd krijgt. Hoe zijn gevoelens groeien en hoe deze kunnen botsen met elkaar, zijn innerlijke strijd. Kan hij liefde toestaan nadat hij zijn geliefde heeft verloren, of wint zijn egoïsme?
In 'Wet' lezen we hoe een gestolen idee evolueert. De keuzes die je maakt uit liefde, hoe moeilijk deze ook mogen zijn.
In deel vier 'Roof' keert Roan wederom terug naar Stede, nadat hij op een liefdevolle plek een verontrustend bericht heeft ontvangen. Deze rit verloopt niet vlekkeloos, helemaal niet... Zijn vrienden, de jagers, zoeken naar Storm, de Rode laat te lang op zich wachten. Hij keert terug naar waar de oorsprong van zijn gemaakte leven ligt en ontvangt liefde op een bijzondere manier. Het lijkt mooi en liefdevol totdat vergetelheid toeslaat en voor Storm alles vervaagd. Hij moet kiezen. Kiest hij voor menselijke jagers of voor het diep en intense verlangen naar de grootste der gemaakten?
'Roof' vertelt hoe een ieder zijn eigen interpretatie heeft van "Bloed is vrij." Het laat zien dat op de belangrijkste momenten liefde, veiligheid en bescherming intuïtief domineren.
Roan Storm: trouw, loyaal en daadkrachtig.
Het eerste boek van Bloedwetten is een feit en wat voor een! Ik kijk uit naar de volgende delen van deze reeks! Bloed op mijn tong, gebalde vuisten tijdens de samenzweringen en afsluitend bewondering. Zo in je personages kunnen kruipen in hartje Amsterdam, wauw!
Het boek bestaat uit vier delen.
In het eerste gedeelte 'Vonnis' is Storm's oordeel hard en meedogenloos. Bloed in de raadszaal, daar spreekt men schande over. Toch staat hij, in zijn optiek, volledig in zijn recht, totdat een kleine vlam zijn aandacht trekt en duisternis zich op Storm stort.
'Vonnis' vertelt het verhaal van Storm en zijn transformatie, ondervindingen en herinneringen.
Het tweede gedeelte 'Wederkeer' is langer en telt twaalf hoofdstukken. Storm gaat weer naar zijn geliefde stad, maar deze is aanzienlijk veranderd. Eenmaal terug in de raadszaal is het voor iedereen duidelijk: Storm ziet er anders uit, hij is 'gemaakt'. Ook al ziet hij er anders uit hij beweert nog steeds dat zijn hart op de goede plek zit en klopt voor hetgeen wat in zijn ogen goed is. Voor sommigen spreekt Roan vooralsnog in raadsels, of zijn zijn raadsels valkuilen? Het bloedpulver komt in dit gedeelte aan bod: hoe wordt het gemaakt en hoe werkt het?
'Wederkeer' laat onder andere de samenzweringen, het ongenoegen van de mens en bloedpulver zien. Geheimen die men het liefst verborgen houdt worden onthuld.
De Bloedwet wordt in het derde deel 'Wet' getekend. In dit gedeelte wisselt verhaal zich af met het schrijven van Roan. Dit zorgt ervoor dat de lezer echt een kijkje in zijn hoofd krijgt. Hoe zijn gevoelens groeien en hoe deze kunnen botsen met elkaar, zijn innerlijke strijd. Kan hij liefde toestaan nadat hij zijn geliefde heeft verloren, of wint zijn egoïsme?
In 'Wet' lezen we hoe een gestolen idee evolueert. De keuzes die je maakt uit liefde, hoe moeilijk deze ook mogen zijn.
In deel vier 'Roof' keert Roan wederom terug naar Stede, nadat hij op een liefdevolle plek een verontrustend bericht heeft ontvangen. Deze rit verloopt niet vlekkeloos, helemaal niet... Zijn vrienden, de jagers, zoeken naar Storm, de Rode laat te lang op zich wachten. Hij keert terug naar waar de oorsprong van zijn gemaakte leven ligt en ontvangt liefde op een bijzondere manier. Het lijkt mooi en liefdevol totdat vergetelheid toeslaat en voor Storm alles vervaagd. Hij moet kiezen. Kiest hij voor menselijke jagers of voor het diep en intense verlangen naar de grootste der gemaakten?
'Roof' vertelt hoe een ieder zijn eigen interpretatie heeft van "Bloed is vrij." Het laat zien dat op de belangrijkste momenten liefde, veiligheid en bescherming intuïtief domineren.
Roan Storm: trouw, loyaal en daadkrachtig.
Het eerste boek van Bloedwetten is een feit en wat voor een! Ik kijk uit naar de volgende delen van deze reeks! Bloed op mijn tong, gebalde vuisten tijdens de samenzweringen en afsluitend bewondering. Zo in je personages kunnen kruipen in hartje Amsterdam, wauw!
January 27, 2016
Ik had al veel over dit boek gehoord, dus hoewel het niet echt mijn genre is, leek het me erg leuk om deze te lezen voor de Hebban Reading Challenge (en meteen de Goodreads Reading Challenge). Ik vond het een gaaf boek, in een toffe setting en met een interessant concept. Er waren echter te veel dingen waar ik me aan stoorde om voor 4 of 5 sterren te gaan.
Een aantal dingen kwam voor mij te veel uit de lucht vallen. Zo worden de Ath'vacii aan het begin steeds 'gemaakten' genoemd, totdat er opeens een zin 'De Ath'vacii weken en lieten hem met rust' komt. Een simpel 'gemaakten, of Ath'vacii, zoals ze zichzelf noemden' had ik wel fijn gevonden. Ergens is het wel logisch dat ze daar pas zo genoemd worden, omdat Ook het bloedpulver werd voor mijn gevoel wat erg abrupt geïntroduceerd.
Het perspectief stoorde me ook een beetje. In het eerste hoofdstuk dacht ik dat het een alwetend perspectief was (Storm zou niet over zichzelf zeggen dat 'in zijn groene ogen [...] een onwankelbaar zelfvertrouwen [school]'). Er waren echter ook hele stukken die meer als een personaal perspectief lazen -- totdat er opeens zo'n zin was die vanuit een ander perspectief leek te komen of in elk geval iets dat degene in wiens hoofd we (voor mijn gevoel) zaten niet kon weten/zien of niet zo zou zeggen. Het leidde me danig af en is misschien (deel van) de reden dat ik vrij moeilijk door het boek heen kwam.
Tot slot heb ik problemen met autotransfusie. Dat lijkt me behoorlijk in strijd met de wet van behoud van energie. Ik had graag meer willen weten over hoe het maken en gemaakt zijn precies werkt. Misschien in deel 2? Want ik ben wel erg benieuwd hoe dit verder gaat (en wat een bepaalde mysterieuze gemaakte nou eigenlijk precies wil).
Samenvattend: Interessante verhaallijn in een intrigerende wereld. Hoewel ik er wat moeilijk doorheen kwam, raad ik dit boek zeker aan en ben ik erg benieuwd naar het vervolg.
Een aantal dingen kwam voor mij te veel uit de lucht vallen. Zo worden de Ath'vacii aan het begin steeds 'gemaakten' genoemd, totdat er opeens een zin 'De Ath'vacii weken en lieten hem met rust' komt. Een simpel 'gemaakten, of Ath'vacii, zoals ze zichzelf noemden' had ik wel fijn gevonden. Ergens is het wel logisch dat ze daar pas zo genoemd worden, omdat Ook het bloedpulver werd voor mijn gevoel wat erg abrupt geïntroduceerd.
Het perspectief stoorde me ook een beetje. In het eerste hoofdstuk dacht ik dat het een alwetend perspectief was (Storm zou niet over zichzelf zeggen dat 'in zijn groene ogen [...] een onwankelbaar zelfvertrouwen [school]'). Er waren echter ook hele stukken die meer als een personaal perspectief lazen -- totdat er opeens zo'n zin was die vanuit een ander perspectief leek te komen of in elk geval iets dat degene in wiens hoofd we (voor mijn gevoel) zaten niet kon weten/zien of niet zo zou zeggen. Het leidde me danig af en is misschien (deel van) de reden dat ik vrij moeilijk door het boek heen kwam.
Tot slot heb ik problemen met autotransfusie. Dat lijkt me behoorlijk in strijd met de wet van behoud van energie. Ik had graag meer willen weten over hoe het maken en gemaakt zijn precies werkt. Misschien in deel 2? Want ik ben wel erg benieuwd hoe dit verder gaat (en wat een bepaalde mysterieuze gemaakte nou eigenlijk precies wil).
Samenvattend: Interessante verhaallijn in een intrigerende wereld. Hoewel ik er wat moeilijk doorheen kwam, raad ik dit boek zeker aan en ben ik erg benieuwd naar het vervolg.
June 12, 2017
Bloedwetten deel 1
Favoriete zin van het boek :
Eig heb ik er veel meer maar heb maar een kunnen opschrijven, maar dees is toch me favoriete, die springt er meer uit !
"Kijk naar mij! Ik ben een schim van een man die ik ooit was. Ze hebben mijn bloed gestolen, mij veroordeeld om te zijn wat ik het meest haat in de hoop dat ik zou worden zoals zij. Zodat ik bloed zou roven, zodat ik zou moorden. Ik vecht elke minuut van de dag tegen de lust van het bloed in mijn aderen”
~Roan Storm - Bloedwetten-Vonnis
Ik vond het echt een pracht boek! Een prachtig verhaal, geeft me steeds in spanning gebracht en je wordt ook nog eens in het verhaal meegezogen, de Ath'vacii heb ik heel anders verwacht, maar eigenlijk waren het prachtige innerlijke wezens. Iets heel anders of een vampier. Ik heb er echt van genoten, ieder pagina heeft me gezogen in het boek. Alle personages waren toffe personages, heb niemand gehad waarvan ik zei "Jou heb ik zin voor uit het boek te sleuren." Nee, maar Sophia Drenth, je hebt me echt in je wereld mee gesleept. Ik wil hier meer van.... wat een boek ! ❤️
Favoriete zin van het boek :
Eig heb ik er veel meer maar heb maar een kunnen opschrijven, maar dees is toch me favoriete, die springt er meer uit !
"Kijk naar mij! Ik ben een schim van een man die ik ooit was. Ze hebben mijn bloed gestolen, mij veroordeeld om te zijn wat ik het meest haat in de hoop dat ik zou worden zoals zij. Zodat ik bloed zou roven, zodat ik zou moorden. Ik vecht elke minuut van de dag tegen de lust van het bloed in mijn aderen”
~Roan Storm - Bloedwetten-Vonnis
Ik vond het echt een pracht boek! Een prachtig verhaal, geeft me steeds in spanning gebracht en je wordt ook nog eens in het verhaal meegezogen, de Ath'vacii heb ik heel anders verwacht, maar eigenlijk waren het prachtige innerlijke wezens. Iets heel anders of een vampier. Ik heb er echt van genoten, ieder pagina heeft me gezogen in het boek. Alle personages waren toffe personages, heb niemand gehad waarvan ik zei "Jou heb ik zin voor uit het boek te sleuren." Nee, maar Sophia Drenth, je hebt me echt in je wereld mee gesleept. Ik wil hier meer van.... wat een boek ! ❤️
This entire review has been hidden because of spoilers.
December 22, 2015
Goede mix tussen Fantasy en Horror.
Roan Storm, de "Rode" volksvertegenwoordiger strijd al sinds de gruwelijke dood van zijn vrouw tegen de Gemaakten, een soort van vampiers. Hij probeert een bloedwet door het parlement te krijgen dat de Gemaakten aan banden kan leggen. Maar dan wordt hij zelf te grazen genomen en veranderd in een Gemaakte. Dat maakt zijn leven een stuk moelijker. Hij worstelt met zijn ambities uit het verleden, zijn gevoelens en zijn gemaaktheid.
Sophia Drenth zet een complexe intrigerende wereld neer. Niet alles blijkt zwart wit te zijn, Alles heeft grijze schakeringen en dat maakt de wereld die zij heeft gecreëerd zo rijk aan verbeelding. Ze heeft haar hoofdfiguur goed uitgewerkt. Je leeft met zijn strubbelingen en gevoelens mee en je vraagt je af of alle veranderingen die hij doormaakt even goed zijn. Daarnaast zijn de handelingen van haar andere figuren ook goed begrijpelijk. De enige figuur die ongrijpbaar blijft is een van de oude Gemaakten, De vraag blijft aan het einde van het boek wat zijn plannen zijn. Je ziet ook hoe de wereld veranderd door de Bloedwet en het bloedpulver en wat voor invloed het heeft om de maatschappij.
Dit is een van de betere Nederlandstalige Fantasy, Horror boeken die ik de laatste tijd heb gelezen. Ik kijk uit naar het volgende deel.
Roan Storm, de "Rode" volksvertegenwoordiger strijd al sinds de gruwelijke dood van zijn vrouw tegen de Gemaakten, een soort van vampiers. Hij probeert een bloedwet door het parlement te krijgen dat de Gemaakten aan banden kan leggen. Maar dan wordt hij zelf te grazen genomen en veranderd in een Gemaakte. Dat maakt zijn leven een stuk moelijker. Hij worstelt met zijn ambities uit het verleden, zijn gevoelens en zijn gemaaktheid.
Sophia Drenth zet een complexe intrigerende wereld neer. Niet alles blijkt zwart wit te zijn, Alles heeft grijze schakeringen en dat maakt de wereld die zij heeft gecreëerd zo rijk aan verbeelding. Ze heeft haar hoofdfiguur goed uitgewerkt. Je leeft met zijn strubbelingen en gevoelens mee en je vraagt je af of alle veranderingen die hij doormaakt even goed zijn. Daarnaast zijn de handelingen van haar andere figuren ook goed begrijpelijk. De enige figuur die ongrijpbaar blijft is een van de oude Gemaakten, De vraag blijft aan het einde van het boek wat zijn plannen zijn. Je ziet ook hoe de wereld veranderd door de Bloedwet en het bloedpulver en wat voor invloed het heeft om de maatschappij.
Dit is een van de betere Nederlandstalige Fantasy, Horror boeken die ik de laatste tijd heb gelezen. Ik kijk uit naar het volgende deel.
January 1, 2020
Een van de betere boeken in het fantastisch genre van Nederlandse bodem.
Ik heb niks met vampiers (en eigenlijk zitten er ook geen ‘vampiers’ in dit boek, maar ‘athvacii’) maar Sophia weet het genre een eigen draai te geven, waarmee ze een fascinerende nieuwe wereld schept die ik nog niet eerder heb gezien.
De personages zijn divers en geloofwaardig, het verhaal zit vol contrasten en gaat van duistere horror naar romantisch kostuumdrama.
Toppertje!
Ik heb niks met vampiers (en eigenlijk zitten er ook geen ‘vampiers’ in dit boek, maar ‘athvacii’) maar Sophia weet het genre een eigen draai te geven, waarmee ze een fascinerende nieuwe wereld schept die ik nog niet eerder heb gezien.
De personages zijn divers en geloofwaardig, het verhaal zit vol contrasten en gaat van duistere horror naar romantisch kostuumdrama.
Toppertje!
Displaying 1 - 30 of 36 reviews