درباره كتاب: "سرزمين ققنوس" درباره مردماني كوشا و اميدوار است كه با ارادهاي كمنظير، كشور خود را از ويراني به آباداني رساندند. اين نخستين كتابي است كه درباره فرهنگ و زندگي مردم كره در ايران منتشر ميشود. نگارنده حاصل سفرهاي خود به كره جنوبي را در قالب گزارش ديدار با فرهنگ و مكانهاي مختلف، همچنين گفتوگو با شخصيتهاي برجستهي كرهاي در حوزه سينما، ادبيات و هنر ارائه مينمايد. مخاطبان اين اثر، با تصوير و كلمه سفري جذاب و به يادماندني به كشوري دور از نظر جغرافيايي و نزديك از نظر ارزشهاي فرهنگي خواهند داشت. (برگرفته از توضيحات پشت جلد كتاب)
كتاب با بخشي تحت عنوان "سئول: شهر خودكار" با اين جملات آغاز ميشود: "سئول شهري پر از جنب و جوش و فعاليت است. سرعت زندگي و كار در سئول از همه شهرهاي ديگر كره بيشتر است. همه چيز مثل ساعت كار ميكند حتي آدمها از اين قاعده خارج نيستند. همه در سئول بايد خود را با سرعت، دقت و پر كاري محيط و نظام اقتصادي و اجتماعي تطبيق دهند. از اين رو مردم سئول نسبت به شهرهاي ديگر فشار رواني بيشتري را تحمل ميكنند. به هر حال پايتختنشيني هم هزينه دارد. امكانات و خدمات شهري سئول استاندارد بالايي دارد. علائم راهنما، نظم و رفاه مكانهاي عمومي، مديريت ترافيك شهري و رعايت قوانين راهنمايي و رانندگي در همهجا چشمگير است. واقعا در خيابانها كمتر صداي بوق ماشينها به گوش ميرسد. هم عابر و هم راننده قانون را رعايت ميدكنند. بنابراين اگر ديديد كه چراغ عابر سبز شد و عابران بدون اين كه به خيابان و ماشينها نگاه كنند سرشان را پايين مياندازند و با سرعت از خيابان رد ميشوند تعجب نكنيد ..."
در کل بد نبود، اما انتظار داشتم در مورد زندگی مردم کره، اخلاق و عادت هاشون، ویژگی های عجیبشون بیشتر بخونم.علاوه بر این، دوست داشتم در مورد تاریخ کره، به ویژه قرن بیستم و ریشه های اختلاف با کره ی شمالی هم مطالبی در کتاب بود. پونه ندایی به عنوان شاعر، بیشتر بر طبیعت، غذاهای کره و افراد تمرکز کرده بود. البته بخش هایی که به صنعت نشر در کره پرداخته بود بسیار جذاب بود. یا مثلا اینکه موزه ی غذا دارند. همچنین کتاب از ایردات نگارشی و ویرایشی خالی نبود که امیدوارم در چاپ های بعدی اصلاح بشه.