Mensen die ik ken die mijn moeder hebben gekend

by Arjen Lubach

Een 24-jarige jongeman vertelt over zijn leven, zijn vader en moeder, zijn oom door wie hij de helft van zijn leven is opgevoed, zijn vriendinnetjes en zijn grote romantische liefde.

Genres: Literature, Fiction, Dutch Literature, Literary Fiction, Contemporary

208 pages, Paperback

First published January 1, 2006

About the author

Arjen Lubach (1979) debuteerde in 2006 met de roman Mensen die ik ken die mijn moeder hebben gekend, in 2008 gevolgd door het eveneens geprezen Bastaardsuiker. Zijn derde roman, Magnus, werd bekroond met de publieksprijs van de Dioraphte Jongerenliteratuurprijs.

In 2013 verscheen IV, dat genomineerd werd voor De Gouden Strop 2013 en de Crimezone Debuutprijs won. In 2014 verscheen de midprice-editie, waar Lubach een nieuw einde voor schreef. Hij zei hierover: 'Ik heb geen spijt van het oude einde. Maar het nieuwe einde heeft meer te maken met de huidige situatie in de wereld en de wereld van het boek.'

Sinds 2014 presenteert hij de razend populaire en alom geprezen satirische show Zondag met Lubach.

Reviews

[Katleen · Rating 1 out of 5]

Wat een slecht boek.

Heel af en toe een grappige noot of een hilarische vergelijking maar het verhaal zelf is te herleiden tot 1 hoofdstuk. Een triestig aangrijpend hoofdstuk. Maar al de andere 20 hoofdstukken zijn inhoudloos. Je wordt er zelf wat gefrustreerd van. Ook de schrijfstijl, botte afstompende zinnen, de nutteloosheid van de vele woorden...
Nope, het verhaal kon mij op geen enkele manier bevangen.

Op naar een nieuw boek zodat ik dit snel kan vergeten...

[Inge · Rating 4 out of 5]

Ik vond dit een leuk boek. Zeker een aanrader om voor Nederlands te lezen. Er zit humor in en het is zeker een spannend boek. Het is een beetje bizar, maar toch wil je weten hoe het precies zit en daarom lees je door. Ook vind ik het goed geschreven.

[Talitha · Rating 2 out of 5]

Oké debuut, maar de boeken erna zijn een stuk beter :)

[Elianne van Elderen · Rating 3 out of 5]

“Het is geen gat in mijn leven geworden, omdat het nooit een ruimte heeft gevuld. Dat zei oom Otto een keer. Als je nooit verstandskiezen krijgt, mis je ze ook niet. Maar als ze worden getrokken, blijf je nog jaren met je tong de lege plekken aftasten.”

Ik ben sowieso groot fan van lijstjes en dus ik was ook fan van het concept van de lijstjes van mensen die ik ken die … hebben gekend in dit boek. Maar de uitwerking was wat jammer. Het werd nergens daadwerkelijk uitgewerkt, en er werden steeds hoogstens vijf namen, die ook telkens herhaald werden en een rol speelden in het boek, genoemd. (Terwijl: voor mij zit het interessante van dit lijstje hem juist in de mensen waar je niet als eerst aan zou denken, de hele specifieke mensen met enkele concrete gebeurtenissen, en niet gewoon familieleden ofzo).
En los van de kleine fragmentjes van de lijst; ik had echt zin om positief verrast te worden door dit boek, maar het deed het gewoon net niet. Ik kan ook niet echt iets aanwijzen dat slecht was of me stoorde, maar ook niks dat me echt raakte of intrigeerde. Maar ik lees in recensies dat zijn volgende boeken beter waren, dus daar ben ik nu vooral heel benieuwd naar.

[Frank · Rating 3 out of 5]

Mijn bewondering voor Zondag met Lubach neemt per week toe. Ik vind het heel knap dat het zo'n klein team lukt om telkens grappig én relevant te zijn.
Dit boek stond hier al bijna 10 jaar in de kast maar ik had er nooit zo naar omgekeken. Zo zie je maar weer hoe een tv-programma je blik blijkbaar kan veranderen.

Misschien was ik nog aan het gniffelen na de laatste aflevering van #zml en zat ik middenin een Arjenadoratie toen ik met het boek begon. De eerste hoofdstukken lazen in ieder geval lekker weg en ik moest een paar keer hardop lachen. Na een tijdje kwam hier de klad in en begon ik me te storen aan het gebrek aan samenhang en de geforceerd spitsvondige uitspraken en gedachten. Halverwege kreeg ik zelfs het idee dat het boek langzaam voort zou kabbelen en als een nachtkaars zou doven. De monoloog van oom Otto zorgt echter voor een kentering in het boek en brengt uiteindelijk de losse draadjes weer bij elkaar. Oom Otto zorgt zo nog net voor een extra ster alhoewel ik me afvraag hoeveel ik me nog van dit boek zal herinneren wanneer mijn oog er over 10 jaar weer eens op valt.

[Chantal Deen · Rating 4 out of 5]

Raar boek en niet echt een boeiend einde, maar zulke leuke ideeën, gedachten en beschrijvingen!

[Laurien · Rating 3 out of 5]

3,5

[Isabelle · Rating 4 out of 5]

Ik vond dit een leuk boek om te lezen. Het verhaal kan soms vrij chaotisch zijn, maar ik vind dat dat bij dit boek hoort. Ondanks dat het soms vrij chaotisch is, wordt het idee van het boek goed en duidelijk overgebracht. Het verhaal ging vooral over het schuldgevoel van Benjamin die hij met zich meedraagt. En over Lotte, zijn moeder, oom Otto, Rina en meer.
Ik vind het altijd fijn om boeken van Arjen Lubach te lezen, omdat ik het gevoel heb dat hij zijn boeken meer voor zichzelf schrijft om zijn gedachten op te schrijven en zo verder te kunnen. Dit voelt soms veel fijner dan een boek te lezen dat specifiek geschreven is de lezer te entertainen. Magnus blijft echter wel mijn favoriet. Mede dankzij alle gedachten en ideeën die gemengd zitten in de verhalen voelt het alsof ik een klein kijkje in Arjen Lubach zijn hoofd mag nemen. Hij heeft zeker een interessant hoofd.

[Grada (BoekenTrol) · Rating 4 out of 5]

A book that is hard to capture in a review.
It was chaotic, but I could follow the plot lines. It was funny, sad at times, it had a sound dose of humor and also some sarcasm. In short: it was like I could here Arjen's voice in my head (I'm a fan of his Sunday evening program on TV) while I was reading the book.
I read one other book by him. I think I'll see if I can find the others as well.

[Iris van den Brand · Rating 4 out of 5]

Ik ben verliefd op Arjen Lubach zijn boeken. Het gaat nergens over maar toch over alles. Zijn gedachtenspinsels zijn zoals ik ze zelf niet zou kunnen verwoorden. En altijd denk ik dat zijn boeken biografisch zijn. Het gaat over zijn moeder, oom Otto, Lotte en een meisje wat enkel sigaretten rookt als ze witte wijn drinkt. Het speelt zich af in drie soms vier verschillende tijdsdimensies en toch is dat heel logisch. Het te veel stukken uit het boek wat ik hier zou kunnen noemen. En ook al zijn er betere boeken van hem, toch: goed boek.

“Ben je zwanger?” Vroeg ik.
“nee?”
“Ik ook niet,” zei ik.

[Rutger Gerrits · Rating 4 out of 5]

Net als de rest van Lubach zijn boeken, pakt het boek je vast en kun je het eigenlijk niet weg leggen. Een wirwar aan verhalen, gekke beschrijvingen en bijzondere karikaturen. Prachtig.

[Anton Segers · Rating 1 out of 5]

Begint best charmant, met een nonchalante droge humor.
Loopt helaas vrij snel vast in vaag- en oppervlakkigheid. Ongein en richtingsloos geleuter.

[Carlos Serrano · Rating 2 out of 5]

Grappig maar..... inhoudloos!! Het verhaal heeft geen duidelijke richting. De titel was niet eens zo relevant in het verhaal vond ik. Het gaat over Benjamin en de informatie over haar moeder hebben geen bijdrage aan het verhaal.

[Peter · Rating 3 out of 5]

Doet zijn best om (zwartgallig) grappig en gevat te zijn, maar de taal is meestal te vergezocht, soms gejat en daarom clichématig ("Ik denk aan je, de hele tijd en vaker", "als je doodgaat, mag ik dan met je mee?") en soms zelfs vervelend. "Ze denderde mijn leven in als een vrachtwagen een benzinestation"? "Iets is herrie of onverstaanbaar, maar toch even luid"?

Hoofdpersoon Benjamin vertelt het verhaal en dat gaat hoofdzakelijk over zijn schuldgevoel en de (jeugd)liefde van zijn leven, Lotte. Om zijn schuldgevoel een plaats te geven, besluit hij op stel en sprong te gaan reizen en Lotte achter te laten. De redenen hierachter worden de lezer niet genoeg duidelijk, waardoor voor Benjamin - en daardoor voor het boek - nooit veel sympathie kan worden opgebracht.

[Mark · Rating 2 out of 5]

Het boek bevat een verzameling herinneringen van Benjamin die van een bibliotheek al schrijvend terug kijkt op zijn verleden. Het lijkt alsof de herinneringen lukraak zijn opgeschreven, zonder enige lijn of clou. Rode draad is het verlies van zijn moeder en het schuldgevoel jegens haar en zijn oom Otto, hetgeen de basis is van zijn reis (vlucht?) waarbij hij jeugdliefde Lotte achterlaat.

De beschreven herinneringen zijn helaas te summier en te rommelig geschreven om het boeiend te laten worden. Het boek komt onaf over.

[Petra Kruijt · Rating 2 out of 5]

Viel me tegen. Twee andere boeken van deze schrijver (IV en Magnus) vond ik goed en heel goed, maar dit debuut is erg warrig en zit vol romanclichés waar ik jeuk van kreeg. Toch nog twee sterren voor een paar mooie vergelijkingen en voor de lijstjes 'mensen die ik heb gekend', die het boek wat structuur geven.

[Aiwendil · Rating 3 out of 5]

I enjoyed it and would rate it a solid 3/5 stars. It is by no means a masterpiece but it's fairly well written and doesn't overstay its welcome.

It's both touching and funny at times. I did feel the ending could have been more satisfying, some more closure would have been nice.

[Jedidja · Rating 3 out of 5]

Raar, grappig, maar vooral droevig.

[Rifka · Rating 3 out of 5]

Het verhaal vind ik mooi, maar de zinnen te vaak gemaakt diepzinnig. In Magnus zitten die zinnen ook, maar dan af en toe en dan zeggen ze veel meer.

[Bieke · Rating 3 out of 5]

Langzaamaan als de puzzelstukjes in elkaar gaan vallen en je, je losmaakt van de ergernis aan de clichématige anekdotes begin je verliefd te worden op dit boek.

[Lenny · Rating 5 out of 5]

De KB kopenhagen, het rode strand, een moeder, geen vader, oom Otto, Steven, Lotte, mevrouw Rina, een schuldgevoel, een meisje op een hotelkamer, een wereldreis.

[Stephanie · Rating 3 out of 5]

Slightly chaotic, more than necessary. Still an entertaining read, his other books are just better.

[Hanna · Rating 2 out of 5]

Hele mooie zinnen, maar waar gaat dit boek nou helemaal over?

[Sanne · Rating 3 out of 5]

Vermakelijk en makkelijk boek waarbij verschillende flarden en gebeurtenissen uit het leven van Benjamin centraal staan. Uiteindelijk komt het verhaal grotendeels samen, al blijven de 'grote' vragen over identiteit, verlies en de dood helaas onbeantwoord en vaag..

[Jothi · Rating 1 out of 5]

Toch vreemd hoe het ene boek van Lubach me zo kan bekoren en het andere zo kan tegenvallen.

Vond het nauwelijks grappig en het begon me na een tijd zelfs te enerveren.

Ben dan ook gestopt in deze.

[Guido · Rating 4 out of 5]

Best prima boek, wel een slecht einde. Goed boek om mee uit de leessleur te komen. Ik hou wel van dit soort verhalen, vaag en ook niet vaag. Herkenbaar. Zo veel goede quotes ook. Ik mis dit boek nu al een beetje.

[Lyra van der Berge · Rating 4 out of 5]

Melancholisch en absurdistisch, maar op de één of andere manier toch meeslepend.

[Ilse de Boer · Rating 4 out of 5]

3,5 sterren

[Eline · Rating 4 out of 5]

4,5 <3

[Elianne · Rating 2 out of 5]

Arjen Lubach schrijft prima, maar dit verhaal is saai. Gestopt met lezen, kon er niet doorheen komen.