What do you think?
Rate this book
El pez en el agua
Testimonio objetivo y a la par auténtico ejercicio de exorcismo, El pez en el agua entrelaza de manera magistral dos episodios decisivos de la vida de su autor: la campaña por la presidencia de la república, en 1990, y el reencuentro con su padre, tal vez el suceso mas importante de su niñez.
622 pages, Paperback
First published March 1, 1993
201 people are currently reading
1635 people want to read
About the author
Mario Vargas Llosa
535 books9,318 followersJorge Mario Pedro Vargas Llosa, 1st Marquess of Vargas Llosa, more commonly known as Mario Vargas Llosa, was a Peruvian novelist, journalist, essayist, and politician. Vargas Llosa was one of the Spanish language and Latin America's most significant novelists and essayists and one of the leading writers of his generation. Some critics consider him to have had a more substantial international impact and worldwide audience than any other writer of the Latin American Boom. In 2010, he won the Nobel Prize in Literature "for his cartography of structures of power and his trenchant images of the individual's resistance, revolt, and defeat".
Vargas Llosa rose to international fame in the 1960s with novels such as The Time of the Hero (La ciudad y los perros, 1963/1966), The Green House (La casa verde, 1965/1968), and the monumental Conversation in The Cathedral (Conversación en La Catedral, 1969/1975). He wrote prolifically across various literary genres, including literary criticism and journalism. His novels include comedies, murder mysteries, historical novels, and political thrillers. He won the 1967 Rómulo Gallegos Prize and the 1986 Prince of Asturias Award. Several of his works have been adopted as feature films, such as Captain Pantoja and the Special Service (1973/1978) and Aunt Julia and the Scriptwriter (1977/1982). Vargas Llosa's perception of Peruvian society and his experiences as a native Peruvian influenced many of his works. Increasingly, he expanded his range and tackled themes from other parts of the world. In his essays, Vargas Llosa criticized nationalism in different parts of the world.
Like many Latin American writers, Vargas Llosa was politically active. While he initially supported the Cuban revolutionary government of Fidel Castro, Vargas Llosa later became disenchanted with its policies, particularly after the imprisonment of Cuban poet Heberto Padilla in 1971, and later identified as a liberal and held anti-left-wing ideas. He ran for the presidency of Peru in 1990 with the center-right Frente Democrático coalition, advocating for liberal reforms, but lost the election to Alberto Fujimori in a landslide.
Vargas Llosa continued his literary career while advocating for right-wing activists and candidates internationally following his exit from direct participation in Peruvian politics. He was awarded the 1994 Miguel de Cervantes Prize, the 1995 Jerusalem Prize, the 2010 Nobel Prize in Literature, the 2012 Carlos Fuentes International Prize, and the 2018 Pablo Neruda Order of Artistic and Cultural Merit. In 2011, Vargas Llosa was made the Marquess of Vargas Llosa by Spanish king Juan Carlos I. In 2021, he was elected to the Académie française.
Vargas Llosa rose to international fame in the 1960s with novels such as The Time of the Hero (La ciudad y los perros, 1963/1966), The Green House (La casa verde, 1965/1968), and the monumental Conversation in The Cathedral (Conversación en La Catedral, 1969/1975). He wrote prolifically across various literary genres, including literary criticism and journalism. His novels include comedies, murder mysteries, historical novels, and political thrillers. He won the 1967 Rómulo Gallegos Prize and the 1986 Prince of Asturias Award. Several of his works have been adopted as feature films, such as Captain Pantoja and the Special Service (1973/1978) and Aunt Julia and the Scriptwriter (1977/1982). Vargas Llosa's perception of Peruvian society and his experiences as a native Peruvian influenced many of his works. Increasingly, he expanded his range and tackled themes from other parts of the world. In his essays, Vargas Llosa criticized nationalism in different parts of the world.
Like many Latin American writers, Vargas Llosa was politically active. While he initially supported the Cuban revolutionary government of Fidel Castro, Vargas Llosa later became disenchanted with its policies, particularly after the imprisonment of Cuban poet Heberto Padilla in 1971, and later identified as a liberal and held anti-left-wing ideas. He ran for the presidency of Peru in 1990 with the center-right Frente Democrático coalition, advocating for liberal reforms, but lost the election to Alberto Fujimori in a landslide.
Vargas Llosa continued his literary career while advocating for right-wing activists and candidates internationally following his exit from direct participation in Peruvian politics. He was awarded the 1994 Miguel de Cervantes Prize, the 1995 Jerusalem Prize, the 2010 Nobel Prize in Literature, the 2012 Carlos Fuentes International Prize, and the 2018 Pablo Neruda Order of Artistic and Cultural Merit. In 2011, Vargas Llosa was made the Marquess of Vargas Llosa by Spanish king Juan Carlos I. In 2021, he was elected to the Académie française.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 165 reviews
April 6, 2022
This really two books in one: the odd chapters cover MVL's Libertad movement and Peruvian Presidential campaign from 1987 to his humiliating defeat to Drumpf-like populism of Fujimori; while the even chapters talk of his childhood up to his second departure to Paris in the late 50s. While both accounts are interesting and provide insight into his inspirations and his fictional writing, I was a little lost in the odd chapters with the 1000s of names of political parties and politicians - it was hard to follow who were the good guys and who were the bad guys sometimes. In the even chapters, while I was happy to learn the inspiration for his first 4 books, I would have liked him to fill in the 30-year gap when he left Aunt Julia to marry Cousin Patricia and when he wrote some of his greatest novels. I felt he left me hanging. Plus, I was under the impression that there would be some discussion of his debates with Gabriel Garcia Marquez and the Cuban question, but was disappointed with barely two paragraphs about Castro. Oh well. That pretty much concludes my tour thru MVL's universe (until Cincos Esquinas is translated at least) and it has not reduced my enthusiasm for this spectacular writer.
Fino's Mario Vargas Llosa Reviews:
Fiction
The Cubs and Other Stories (1959) TBR
The Time of the Hero (1963)
The Green House (1966)
Conversation in the Cathedral (1969)
Captain Pantoja and the Special Services (1973)
Aunt Julia and the Scriptwriter (1977)
The War of the End of the World (1981)
The Real Life of Alejandro Mayta (1985)
Who Killed Palomino Molero? (1987)
The Storyteller (1989)
In Praise of the Stepmother (1990)
Death in the Andes (1996)
The Notebooks of Don Rigoberto (1998)
The Feast of the Goat (2001)
The Way to Paradise (2003)
The Bad Girl (2007)
The Dream of the Celt (2010)
The Discrete Hero (2015)
The Neighborhood (2018)
Harsh Times (2021) TBR
Non-Fiction
The Perpetual Orgy (1975)
A Fish Out of Water (1993)
Letters to a Young Novelist (1998)
Fino's Mario Vargas Llosa Reviews:
Fiction
The Cubs and Other Stories (1959) TBR
The Time of the Hero (1963)
The Green House (1966)
Conversation in the Cathedral (1969)
Captain Pantoja and the Special Services (1973)
Aunt Julia and the Scriptwriter (1977)
The War of the End of the World (1981)
The Real Life of Alejandro Mayta (1985)
Who Killed Palomino Molero? (1987)
The Storyteller (1989)
In Praise of the Stepmother (1990)
Death in the Andes (1996)
The Notebooks of Don Rigoberto (1998)
The Feast of the Goat (2001)
The Way to Paradise (2003)
The Bad Girl (2007)
The Dream of the Celt (2010)
The Discrete Hero (2015)
The Neighborhood (2018)
Harsh Times (2021) TBR
Non-Fiction
The Perpetual Orgy (1975)
A Fish Out of Water (1993)
Letters to a Young Novelist (1998)
July 11, 2017
ماریوی عزیز سلام؛
فکر میکنم دومین بار است که برایتان نامه مینویسم. میدانید؟ انگار که از عقدهگشاییهای بیپایان همکلامی با کسانی باشد که دوستشان دارم. شما و اومبرتو اکو جانهایی هستید که با هر بار خواندنتان دوست دارم سایهتان را بنشانم جلویم و حرفهایم را به خوردتان بدهم. حالا که اومبرتو پریده توی دنیای سایهها و سایه توی سایه شده فقط شما هستید که ماندهاید و من و کتابهاتان...
نشسته بودم ماهی در آبتان را میخواندم. انتشاراتی ایرانی کتابتان یک طرح جلد خوب و تر و تمیز برایش درآورده که مطمئنم ببینید قند توی دلتان آب میکند. البته خودتان هم پدرسوختهاید. خوب بلدید دندانهای خرگوشیتان را توی استخوانبندی اورجینال لاتینتان پنهان کنید و خوشتیپ و نویسندهطور حواستان را مثلا پرتِ کاغذ کنید که عکس بیاندازند. بله خب، هرچه باشد سوپرماریویی گفتهاند.
ماهی در آبتان خودواگویهی دوشقهای بود از یادهای کودکی و بلوغ و همینطور ماجراجوییهای سیاسی. نمیدانم از میانمایگی گریزناپذیر عالم سیاست واقعی است یا چه که خاطرات تخمی سیاسیتان و قاذورات نخنمای هزاربارگفتهی چرخشهای تاریخی از چپ به راست برایم جان نبود. رمان معرکه جنگ آخر دنیا و خیالورزی سیاسیتان را بیشتر دوست داشتم تا آن بازی-بازیهای سیاسی را.
اما که حساب خاطرات کودکی و نوجوانیتان _از صعوبت رابطه با پدر تا پناه گرفتن در حریم امن کتابها، از تلاشهاتان برای نویسنده شدن تا رابطهی جاندارتان با خولیا خانوم_ همه و همه یک سر و گردن جداتر و صدالبته بلندتر از آنهاست. میخواندم و بالیدنتان را جشن میگرفتم. انگار که خودم گوشهای از خودِ خود ضیافت باشم. خوشحال بودم. اگر دوستی همین باشد مثل یک دوست در جشن بالیدنتان خوشحالی میکردم.
راستی خیالتان راحت! مترجم چند ده صفحه اول، زبانش کمی خراش میدهد. اما زود راهش را پیدا میکند و خوش میگذراناند. اگر کسی را دیدم که دوستتان بود او را هم دعوت میکنم به جشنتان. میدانم که خوش میگذراند با سوپرماریو. مراقبت کنید از خودتان. حالا حالاها زود است برای دنیای سایهها.
تصدقتان شوم
امیر
فکر میکنم دومین بار است که برایتان نامه مینویسم. میدانید؟ انگار که از عقدهگشاییهای بیپایان همکلامی با کسانی باشد که دوستشان دارم. شما و اومبرتو اکو جانهایی هستید که با هر بار خواندنتان دوست دارم سایهتان را بنشانم جلویم و حرفهایم را به خوردتان بدهم. حالا که اومبرتو پریده توی دنیای سایهها و سایه توی سایه شده فقط شما هستید که ماندهاید و من و کتابهاتان...
نشسته بودم ماهی در آبتان را میخواندم. انتشاراتی ایرانی کتابتان یک طرح جلد خوب و تر و تمیز برایش درآورده که مطمئنم ببینید قند توی دلتان آب میکند. البته خودتان هم پدرسوختهاید. خوب بلدید دندانهای خرگوشیتان را توی استخوانبندی اورجینال لاتینتان پنهان کنید و خوشتیپ و نویسندهطور حواستان را مثلا پرتِ کاغذ کنید که عکس بیاندازند. بله خب، هرچه باشد سوپرماریویی گفتهاند.
ماهی در آبتان خودواگویهی دوشقهای بود از یادهای کودکی و بلوغ و همینطور ماجراجوییهای سیاسی. نمیدانم از میانمایگی گریزناپذیر عالم سیاست واقعی است یا چه که خاطرات تخمی سیاسیتان و قاذورات نخنمای هزاربارگفتهی چرخشهای تاریخی از چپ به راست برایم جان نبود. رمان معرکه جنگ آخر دنیا و خیالورزی سیاسیتان را بیشتر دوست داشتم تا آن بازی-بازیهای سیاسی را.
اما که حساب خاطرات کودکی و نوجوانیتان _از صعوبت رابطه با پدر تا پناه گرفتن در حریم امن کتابها، از تلاشهاتان برای نویسنده شدن تا رابطهی جاندارتان با خولیا خانوم_ همه و همه یک سر و گردن جداتر و صدالبته بلندتر از آنهاست. میخواندم و بالیدنتان را جشن میگرفتم. انگار که خودم گوشهای از خودِ خود ضیافت باشم. خوشحال بودم. اگر دوستی همین باشد مثل یک دوست در جشن بالیدنتان خوشحالی میکردم.
راستی خیالتان راحت! مترجم چند ده صفحه اول، زبانش کمی خراش میدهد. اما زود راهش را پیدا میکند و خوش میگذراناند. اگر کسی را دیدم که دوستتان بود او را هم دعوت میکنم به جشنتان. میدانم که خوش میگذراند با سوپرماریو. مراقبت کنید از خودتان. حالا حالاها زود است برای دنیای سایهها.
تصدقتان شوم
امیر
November 25, 2016
با اینهمه اتفاقات ریز و درشت، مهم و متفاوتی که در زندگیاش رخ داده، باید هم ماریو بارگاس یوسا چنین کتابهایی بنویسد. خودش هم از همان اول میداند که قرار است نویسندهی درجه یکی باشد، کسی که فارغ از فرهنگ کشوری که بهش تعلق دارد، خودش را بالا میکشد و خوانندههایی از تمام جهان او را ستایش میکنند.
March 24, 2015
این دومین بار است که کتابی را با جمله ی "من نویسنده خواهم بود" به پایان می برم - دفعه ی قبل استانبول اورهان پاموک بود- ولی این بار بر خلاف آن دفعه بسیار غمگینم چون یوسا در پایان این کتاب حدوداً بیست و دوساله است (هرچند در طول روایتش آن قدر فلش فوروارد می زند و عقب و جلو می شود که آدم گاهی فراموش می کند) و آن قدر تجربه های حیرت انگیز و ماجراهای سیاسی/اجتماعی/ادبی/جغرافیایی از سر گذرانده که آدم سرگیجه می گیرد، حالا می پرسید چرا غمگینم؟
چون من هم حالا حدوداً بیست و دوساله ام و اگر زمانی خواستم اتوبیوگرافی بنویسم ماجرای حداقل بیست و دوسال اول زندگی ام به یک پاراگراف هم نمی رسد، آن هم پارگرافی احتمالاً ملال آور است و چیزی از آن در خاطر کسی نمی ماند
انصاف نیست، اصلاً انصاف نیست
چون من هم حالا حدوداً بیست و دوساله ام و اگر زمانی خواستم اتوبیوگرافی بنویسم ماجرای حداقل بیست و دوسال اول زندگی ام به یک پاراگراف هم نمی رسد، آن هم پارگرافی احتمالاً ملال آور است و چیزی از آن در خاطر کسی نمی ماند
انصاف نیست، اصلاً انصاف نیست
May 15, 2021
پنج ستارهی تمام و کمال بخاطر نثر این پیرمرد جذاب آمریکای لاتین که اصلا فکر نمیکردم در عمرم اتوبیوگرافیای جذابتر از «پاریس جشن بیکران» بخونم ولی خب این کتاب کمر اون رو هم شکست. چقدررررر این یوسا نویسندس.
شما بیای دو دهه اول زندگیت رو، که در اون نه به معنای حرفهای اش نویسندهای نه سیاستمدار و تازه داری تلاش میکنی که در آینده به اینها برسی رو بیای یجوری روایت کنی که خواننده برات غش و ضعف بره. این یعنی نوشتن.
یوسا از رابطهی بدش با پدری میگه که تا چند سال اول زندگیش غیبش زده و یوسا فکر میکنه مرده ، از مادرش و رابطه بسیار محکم عاطفیش با خانوادهی مادری ، از خواندن اولین کتابها ، شعر نوشتنها ، مدرسهی نظامی، اولین عشقها و شکست عشقیها، بهترین رفقا ، تنفرش از الکل و عشق به سیگار، نخستین فعالیتهای سیاسی، نویسندههایی که روح و روانش را تسخیر کردن، زندگی کولیوار روزنامهنگاری ، سیاسیون و روشنفکران پرو، چاپ اولین داستان کوتاه، ازدواج با زنی چندین سال بزرگتر از خود، رویای پاریس و عشق به سارتر و دیدار با کامو.
هیچکدوم از اینها دلایل محکمی نیستن که یک عشق ادبیات این کتاب رو نبلعه؟
من بسیاری از احساسات و تجربیات یوسا رو به شکل ایرانیزه و در ابعاد کوچکتر تجربه کرده بودم و در واقع این کتاب که تا بیست و دو سالگی رو روایت میکنه تقریبا مشابه زندگیای بود که در آستانهی بیست سالگی بر من گذشت و الباقی رو هم ترجیح میدم، نه، بایستی تجربه کنم.
متاسفانه دنیا عوض شده، آپارتمانی شده و بشر منفعلتر و محتاطتر. ولی کاش در این زمانه ما هم جوری زندگی کنیم که در آستانهی پیری به روایتش بیارزه.
شما بیای دو دهه اول زندگیت رو، که در اون نه به معنای حرفهای اش نویسندهای نه سیاستمدار و تازه داری تلاش میکنی که در آینده به اینها برسی رو بیای یجوری روایت کنی که خواننده برات غش و ضعف بره. این یعنی نوشتن.
یوسا از رابطهی بدش با پدری میگه که تا چند سال اول زندگیش غیبش زده و یوسا فکر میکنه مرده ، از مادرش و رابطه بسیار محکم عاطفیش با خانوادهی مادری ، از خواندن اولین کتابها ، شعر نوشتنها ، مدرسهی نظامی، اولین عشقها و شکست عشقیها، بهترین رفقا ، تنفرش از الکل و عشق به سیگار، نخستین فعالیتهای سیاسی، نویسندههایی که روح و روانش را تسخیر کردن، زندگی کولیوار روزنامهنگاری ، سیاسیون و روشنفکران پرو، چاپ اولین داستان کوتاه، ازدواج با زنی چندین سال بزرگتر از خود، رویای پاریس و عشق به سارتر و دیدار با کامو.
هیچکدوم از اینها دلایل محکمی نیستن که یک عشق ادبیات این کتاب رو نبلعه؟
من بسیاری از احساسات و تجربیات یوسا رو به شکل ایرانیزه و در ابعاد کوچکتر تجربه کرده بودم و در واقع این کتاب که تا بیست و دو سالگی رو روایت میکنه تقریبا مشابه زندگیای بود که در آستانهی بیست سالگی بر من گذشت و الباقی رو هم ترجیح میدم، نه، بایستی تجربه کنم.
متاسفانه دنیا عوض شده، آپارتمانی شده و بشر منفعلتر و محتاطتر. ولی کاش در این زمانه ما هم جوری زندگی کنیم که در آستانهی پیری به روایتش بیارزه.
January 3, 2016
عشق من به وارگاس یوسا بی پایانه.
کتاب رو به همه پیشنهاد می کنم. خاطرات دوران کودکی یوسا تا زمان سفر به اروپا که خیلی صمیمانه و دلنشین نوشته شده. این کتاب رو هم در کنار کتاب قصه گو می شه از کار های ساده خوان یوسا دونست و درکنار بقیه کتاب هاش،کتابی که وقت بستنش ناراحتی که تموم شده. نمی دونم چرا توو قسمت معرفی فقط تمرکز کردن رو بخشی که خودش رو درگیر انتخابات می کنه. در واقع این قسمت بخش کوچیکی از کتابه. در عوض صفحه صفحه اش پره از شور و عشق و اراده ی یه آدم بزرگ توو روزای جوونیه حسرت بر انگیزش. این کتاب دقیقا همون لذت و شوق خوندن پاریس جشن بی کران همینگوی رو برام داشت و بیشتر از اون.
پ.ن1: یه برنامه ای نصب کردم به اسم فیدیبو. خرید اینترنتی و دانلود رو گوشی. بدک نیست
پ.ن2: دی ماهه و فصل رفتن شروع شده.
کتاب رو به همه پیشنهاد می کنم. خاطرات دوران کودکی یوسا تا زمان سفر به اروپا که خیلی صمیمانه و دلنشین نوشته شده. این کتاب رو هم در کنار کتاب قصه گو می شه از کار های ساده خوان یوسا دونست و درکنار بقیه کتاب هاش،کتابی که وقت بستنش ناراحتی که تموم شده. نمی دونم چرا توو قسمت معرفی فقط تمرکز کردن رو بخشی که خودش رو درگیر انتخابات می کنه. در واقع این قسمت بخش کوچیکی از کتابه. در عوض صفحه صفحه اش پره از شور و عشق و اراده ی یه آدم بزرگ توو روزای جوونیه حسرت بر انگیزش. این کتاب دقیقا همون لذت و شوق خوندن پاریس جشن بی کران همینگوی رو برام داشت و بیشتر از اون.
پ.ن1: یه برنامه ای نصب کردم به اسم فیدیبو. خرید اینترنتی و دانلود رو گوشی. بدک نیست
پ.ن2: دی ماهه و فصل رفتن شروع شده.
March 25, 2018
اگر بگویم عاشق کشورم هستم شاید درست نباشد. در بسیاری از موارد نسبت به آن نفرت ورزیدهام و از جوانی صدها بار به خود قول دادهام برای همیشه در جایی بسیار دور از پرو زندگی کنم، هرگز کلمهای دربارهاش ننویسم و نقصها و ناهنجاریهایش را فراموش کنم. ولی واقعیت این است که همیشه در فکرش هستم و چه آنجا زندگی کنم، چه در کشور دیگری به عنوان مهاجر به سر برم، برایم مانند شکنجهای دائمی است. نمیتوانم خود را از آن برهانم؛ وقتی خشمگینم نمیکند، غمگینم میکند و غالبا هر دو احساس را با هم دارم.
از متن کتاب
از متن کتاب
November 3, 2017
বিরোধীদলীয় নেতার গরম ভাষণের পর এলাকার তাপমাত্রা পর্যন্ত বেড়ে যায়। মঞ্চ থেকে নামতেই হাজারো জনতা এগিয়ে এসে নেতাকে এমনভাবে ঘিরে নেয় যে সাথে থাকা দুই সঙ্গীর একজনকে আর খুঁজেই পাওয়া যায় না। এই দৃশ্য অবশ্য একেবারে অপ্রত্যাশিত না। আন্দোলনে জড়িয়ে পড়বার পর থেকেই নেতার ব্যক্তি জীবন বলতে আর কিছু নাই, জনতা-সাংবাদিক আর পার্টিকর্মীর সমাগমে তার বাসাতে পর্যন্ত আজকাল দিনরাত মানুষজন থিকথিক করে। কাজেই ভিড়ের চাপে চ্যাপ্টা হলেও নেতা এখন পথ খুঁজে নিতে ব্যস্ত। সঙ্গী সেঁটে আছে তার প্রায় গায়ের সাথেই, সামনের মোড়টায় একটা গাড়িও অপেক্ষা করছে ওদের জন্য। তবে মোড়ে পৌঁছতেই ঘটনা ঘটে যায়। দরজা-খোলা একটি কালো গাড়ি সিনেমার মতো উদয় হয় তখন, এবং কয়েক সেকেন্ডের মাঝেই নেতা নিজেকে আবিষ্কার করেন সশস্ত্র একদল লোকের মাঝে বসে থাকতে। এটা কিডন্যাপ না কি? প্রশ্ন করে নিতান্ত বেকুবের মতো নেতা চেয়ে রইলে নাটকের ষোলোকলা পূর্ণ করে ড্রাইভার মুখের কাছে একটা কিছু এনে বলে, ‘জাগুয়ার ইজ হিয়ার! উই আর গোয়িং মুন, ওভার!’
পেরুভিয়ান লেখক মারিও ভার্গাস ইয়োসা’র আত্মজীবনী ‘এ ফিশ ইন দা ওয়াটার’, তার উপন্যাসের মতোই – দ্রুত গতির, লক্ষ্যভেদী এবং নানা অদ্ভুত ঘটনায় বর্ণিল। নিখাদ সাহিত্যিক পরিচয় থেকে আরেকটু হলেই নিজ দেশের প্রেসিডেন্ট হয়ে যাচ্ছিলেন তিনি। রাজনীতি আর লেখালেখির মতো দুই ঘোরালো ব্যাপারের সহাবস্থানই যথেষ্ট ছিলো তার আত্মজীবনীকে আকর্ষনীয় করে তুলতে। তবে কুণ্ঠাহীন ভাবে নিজের ভালোবাসার ব্যাপারস্যাপারও তুলে এনে ‘এ ফিশ ইন দা ওয়াটার’-এ ইয়োসা বুঝিয়েছেন, মাছটি তিনি গভীর জলের।
জীবনের দুটি ভিন্ন পর্যায় সমান্তরালে টেনে নিয়ে গেছেন ইয়োসা। একদিকে গল্প বাতলেছেন নিজের দশ থেকে বাইশ বছর বয়েসের, অন্যদিকে উনিশশো নব্বইয়ের আগের কয়েকটি বছরের- যেখানে সরকারের জাতীয়করণ নীতির সমালোচনা করতে করতে তিনি ক্রমশ হয়ে উঠেছেন পেরুর রাজনীতিতে সবচেয়ে গুরুত্বপূর্ণ চরিত্রদের একজন, সম্ভাব্য একজন প্রেসিডেন্ট।
কৈশোর আর যৌবন পর্বের স্মৃতিচারণটুকু যথেষ্টের চাইতেও বেশি নাটকীয়। দশ বছর বয়স পর্যন্ত ইয়োসা নিজের পিতাকে মৃত বলেই জানতেন। সেই ভদ্রলোকের ফিরে আসা দিয়ে শুরু এই বইয়ে ক্রমশ আসে তার স্কুল, ক্যাডেট জীবন, আন্ডারগ্রাউন্ড পার্টির হয়ে লিফলেট ছোঁড়া বিপ্লবের ভাগীদার হওয়া আর পঞ্চাশের দশকের পেরুর সাংস্কৃতিক আবহ। কখনো পত্রিকা অফিস, কখনো ব্যাংকে চাকরি করেছেন, মিশেছেন লেখালেখি সংশ্লিষ্ট বিভিন্ন পরিমন্ডলের মানুষের সাথে। এরা কারা? ইতিহাসবিদ, সাংবাদিক, বিশ্ববিদ্যালয় শিক্ষক, কবি আর নাট্যকারের দল। এদের ভিড়ে ইয়োসা পথ খুঁজেছেন নিজের স্বপ্নের দেশ প্যারিসে যাবেন বলে। একান্ত বিশ্বাস ছিলো তার, লেখালেখি করতে হয় তো প্যারিস যাওয়া ফরজ। নিজেরস্বর তৈরি করতে ছোটগল্প, নাটক লিখে ততদিনে হাত পাকিয়ে ফেললেও তিনি ধৈর্য্য ধরে আছেন, প্যারিস গিয়ে তবে নিজের উপন্যাসে হাত দেবেন বলে। শেষ পর্যন্ত, প্যারিস না হলেও ইউরোপে যাবার বৃত্তি লাভ হয় তার- লেখক হবেন বলে পেরু ছাড়েন ইয়োসা।
আত্মজীবনীর অন্য অংশটি কীসের? আরো ত্রিশ বছর পরের রাজনীতি মুখর দিনকালের। পেরুর উন্নতির জন্য কী করা দরকার, ইয়োসার ধারণা তা নিয়ে সবসময়েই বেশ স্পষ্ট ছিলো। রাজনীতিতে জড়িয়ে পড়বার পরে তিনি চেয়েছেন নিজস্ব সেই বুদ্ধিবৃত্তিক সততা অবলম্বন করবার, কিন্তু বিষয় যেহেতু রাজনীতি- দলের অনেকের কাছেও তিনি তার চাহিদাটি স্পষ্ট করতে পারেননি। নৈতিকতা, ধর্মপালন বিষয়ে তার খোলামেলা বক্তব্যও রাষ্ট্রীয় প্রচারমাধ্যম বিভিন্নভাবে বিকৃত করে উপস্থাপন করেছে। প্রেসিডেন্ট নির্বাচনে আলবার্তো ফুজিমারির কাছে পরাজয়ের পর দেশত্যাগ করার মাধ্যমে ইয়োসার আত্মজীবনীর এই অংশটির ইতি। উল্লেখযোগ্য ব্যাপার, রাজনীতিতে জড়িয়ে ব্যক্তিগত সময় একেবারেই হারিয়ে ফেলার কালেও- কখনোই তিনি পড়ার অভ্যাসটা ছাড়েননি। লেখা তার বন্ধ হয়ে গিয়েছিলো একদম, সেই সময়ই বা কোথায় ছিলো? কিন্তু শিশুসাহিত্য, ধ্রুপদী উপন্যাস বা কবিতা- বই পড়াটা ইয়োসাকে হারাতে পারেনি।
সেদিক দিয়ে চিন্তা করলে এই ভেবে ভালো লাগে যে ফুজিমারি নির্বাচনে জিতে গেছেন। ইয়োসা হেরেছিলেন, ফিরে এসেছিলেন লেখার কাজে আর এখনো লিখছেন। নির্বাচনে জিতে গেলে এই জলের মতো স্বচ্ছ মানুষটি হয়তো কোনো গভীর জলের রাজনীতিকই হয়ে উঠতেন। সেই সামর্থ্য তার ভালোই ছিলো।
পেরুভিয়ান লেখক মারিও ভার্গাস ইয়োসা’র আত্মজীবনী ‘এ ফিশ ইন দা ওয়াটার’, তার উপন্যাসের মতোই – দ্রুত গতির, লক্ষ্যভেদী এবং নানা অদ্ভুত ঘটনায় বর্ণিল। নিখাদ সাহিত্যিক পরিচয় থেকে আরেকটু হলেই নিজ দেশের প্রেসিডেন্ট হয়ে যাচ্ছিলেন তিনি। রাজনীতি আর লেখালেখির মতো দুই ঘোরালো ব্যাপারের সহাবস্থানই যথেষ্ট ছিলো তার আত্মজীবনীকে আকর্ষনীয় করে তুলতে। তবে কুণ্ঠাহীন ভাবে নিজের ভালোবাসার ব্যাপারস্যাপারও তুলে এনে ‘এ ফিশ ইন দা ওয়াটার’-এ ইয়োসা বুঝিয়েছেন, মাছটি তিনি গভীর জলের।
জীবনের দুটি ভিন্ন পর্যায় সমান্তরালে টেনে নিয়ে গেছেন ইয়োসা। একদিকে গল্প বাতলেছেন নিজের দশ থেকে বাইশ বছর বয়েসের, অন্যদিকে উনিশশো নব্বইয়ের আগের কয়েকটি বছরের- যেখানে সরকারের জাতীয়করণ নীতির সমালোচনা করতে করতে তিনি ক্রমশ হয়ে উঠেছেন পেরুর রাজনীতিতে সবচেয়ে গুরুত্বপূর্ণ চরিত্রদের একজন, সম্ভাব্য একজন প্রেসিডেন্ট।
কৈশোর আর যৌবন পর্বের স্মৃতিচারণটুকু যথেষ্টের চাইতেও বেশি নাটকীয়। দশ বছর বয়স পর্যন্ত ইয়োসা নিজের পিতাকে মৃত বলেই জানতেন। সেই ভদ্রলোকের ফিরে আসা দিয়ে শুরু এই বইয়ে ক্রমশ আসে তার স্কুল, ক্যাডেট জীবন, আন্ডারগ্রাউন্ড পার্টির হয়ে লিফলেট ছোঁড়া বিপ্লবের ভাগীদার হওয়া আর পঞ্চাশের দশকের পেরুর সাংস্কৃতিক আবহ। কখনো পত্রিকা অফিস, কখনো ব্যাংকে চাকরি করেছেন, মিশেছেন লেখালেখি সংশ্লিষ্ট বিভিন্ন পরিমন্ডলের মানুষের সাথে। এরা কারা? ইতিহাসবিদ, সাংবাদিক, বিশ্ববিদ্যালয় শিক্ষক, কবি আর নাট্যকারের দল। এদের ভিড়ে ইয়োসা পথ খুঁজেছেন নিজের স্বপ্নের দেশ প্যারিসে যাবেন বলে। একান্ত বিশ্বাস ছিলো তার, লেখালেখি করতে হয় তো প্যারিস যাওয়া ফরজ। নিজেরস্বর তৈরি করতে ছোটগল্প, নাটক লিখে ততদিনে হাত পাকিয়ে ফেললেও তিনি ধৈর্য্য ধরে আছেন, প্যারিস গিয়ে তবে নিজের উপন্যাসে হাত দেবেন বলে। শেষ পর্যন্ত, প্যারিস না হলেও ইউরোপে যাবার বৃত্তি লাভ হয় তার- লেখক হবেন বলে পেরু ছাড়েন ইয়োসা।
আত্মজীবনীর অন্য অংশটি কীসের? আরো ত্রিশ বছর পরের রাজনীতি মুখর দিনকালের। পেরুর উন্নতির জন্য কী করা দরকার, ইয়োসার ধারণা তা নিয়ে সবসময়েই বেশ স্পষ্ট ছিলো। রাজনীতিতে জড়িয়ে পড়বার পরে তিনি চেয়েছেন নিজস্ব সেই বুদ্ধিবৃত্তিক সততা অবলম্বন করবার, কিন্তু বিষয় যেহেতু রাজনীতি- দলের অনেকের কাছেও তিনি তার চাহিদাটি স্পষ্ট করতে পারেননি। নৈতিকতা, ধর্মপালন বিষয়ে তার খোলামেলা বক্তব্যও রাষ্ট্রীয় প্রচারমাধ্যম বিভিন্নভাবে বিকৃত করে উপস্থাপন করেছে। প্রেসিডেন্ট নির্বাচনে আলবার্তো ফুজিমারির কাছে পরাজয়ের পর দেশত্যাগ করার মাধ্যমে ইয়োসার আত্মজীবনীর এই অংশটির ইতি। উল্লেখযোগ্য ব্যাপার, রাজনীতিতে জড়িয়ে ব্যক্তিগত সময় একেবারেই হারিয়ে ফেলার কালেও- কখনোই তিনি পড়ার অভ্যাসটা ছাড়েননি। লেখা তার বন্ধ হয়ে গিয়েছিলো একদম, সেই সময়ই বা কোথায় ছিলো? কিন্তু শিশুসাহিত্য, ধ্রুপদী উপন্যাস বা কবিতা- বই পড়াটা ইয়োসাকে হারাতে পারেনি।
সেদিক দিয়ে চিন্তা করলে এই ভেবে ভালো লাগে যে ফুজিমারি নির্বাচনে জিতে গেছেন। ইয়োসা হেরেছিলেন, ফিরে এসেছিলেন লেখার কাজে আর এখনো লিখছেন। নির্বাচনে জিতে গেলে এই জলের মতো স্বচ্ছ মানুষটি হয়তো কোনো গভীর জলের রাজনীতিকই হয়ে উঠতেন। সেই সামর্থ্য তার ভালোই ছিলো।
January 17, 2021
Tres razones importantes para leer este libro:
PRIMERA
Indudablemente, Vargas Llosa es un escritor excelente y su talento se ve reflejado en la narración de sus memorias. En todo momento, el autor logró atraparme y mantenerme enganchando con los diferentes momentos de su vida, incluso aquellos que, por diferentes razones, podrían haberme interesado menos. Así que quienes disfrutan leyendo buenos textos, tienen en “El pez en el agua” una muy buena opción.
SEGUNDA
Si hemos leído otros títulos de MVLL (en mi caso, podría citar “Pantaleón y las visitadoras” o “La ciudad y los perros”, por poner solo unos ejemplos), encontraremos en “El pez en el agua” el “backstage” de estas historias. El autor hace referencias directas a momentos, personajes e incluso sensaciones que sirvieron como semilla para escribir los títulos que, posteriormente, lo harían famoso. Es la oportunidad perfecta para hurgar en la historia detrás de la historia. Creo que, a través de este libro, el universo ficcional de MVLL se revalida y, a la vez, cobra un significado diferente.
TERCERA
A quienes les interesa la política y la historia del Perú, encontrarán en este título un importante e interesante análisis del contexto socio político del país entre finales de los 80s e inicios de los 90s, años en los que MVLL tuvo una participación activa en la política nacional y tentó ocupar la Presidencia de la República.
Aquí sí quisiera hacer una aclaración importante respecto a las ideas de Vargas Llosa. Y es que, aunque reconozco que es un gran escritor, creo también que tiene algunas ideas equivocadas y un sesgo clasista bastante fuerte, así que, generalmente, no suelo estar de acuerdo con él en casi nada. Aun así, agradezco haberme encontrado con el análisis socio político mencionado en el párrafo anterior porque, como peruano, me permitió ver a mi país de una manera diferente. No es que mi posición haya cambiado, pero ahora entiendo que el Perú viene arrastrando los mismos problemas desde, por lo menos, la juventud de Mario Vargas Llosa.
PRIMERA
Indudablemente, Vargas Llosa es un escritor excelente y su talento se ve reflejado en la narración de sus memorias. En todo momento, el autor logró atraparme y mantenerme enganchando con los diferentes momentos de su vida, incluso aquellos que, por diferentes razones, podrían haberme interesado menos. Así que quienes disfrutan leyendo buenos textos, tienen en “El pez en el agua” una muy buena opción.
SEGUNDA
Si hemos leído otros títulos de MVLL (en mi caso, podría citar “Pantaleón y las visitadoras” o “La ciudad y los perros”, por poner solo unos ejemplos), encontraremos en “El pez en el agua” el “backstage” de estas historias. El autor hace referencias directas a momentos, personajes e incluso sensaciones que sirvieron como semilla para escribir los títulos que, posteriormente, lo harían famoso. Es la oportunidad perfecta para hurgar en la historia detrás de la historia. Creo que, a través de este libro, el universo ficcional de MVLL se revalida y, a la vez, cobra un significado diferente.
TERCERA
A quienes les interesa la política y la historia del Perú, encontrarán en este título un importante e interesante análisis del contexto socio político del país entre finales de los 80s e inicios de los 90s, años en los que MVLL tuvo una participación activa en la política nacional y tentó ocupar la Presidencia de la República.
Aquí sí quisiera hacer una aclaración importante respecto a las ideas de Vargas Llosa. Y es que, aunque reconozco que es un gran escritor, creo también que tiene algunas ideas equivocadas y un sesgo clasista bastante fuerte, así que, generalmente, no suelo estar de acuerdo con él en casi nada. Aun así, agradezco haberme encontrado con el análisis socio político mencionado en el párrafo anterior porque, como peruano, me permitió ver a mi país de una manera diferente. No es que mi posición haya cambiado, pero ahora entiendo que el Perú viene arrastrando los mismos problemas desde, por lo menos, la juventud de Mario Vargas Llosa.
July 20, 2025
লাতিন আমেরিকান বুম জেনারেশনের কোনো লেখকের বই এই প্রথম পড়লাম। মারিও ভার্গাস ইয়োসার শৈশব, কৈশোর, যৌবন আর রাজনৈতিক জীবন আমাকে এক অন্য জগতে নিয়ে গিয়েছিল যার সাথে আমার পরিচয় যৎসামান্য। যাত্রাটা সরল রৈখিক না হয়ে মাছের মতোনই বক্র রৈখিক আকারে হয়েছে।
December 29, 2013
What if a brilliant, intellectually honest, and financially successful writer of international esteem ran for president of a corrupt developing nation? What if he refused to kowtow to political advisers, avoiding negative personal attacks and not recanting his agnosticism, though he was running for president of Catholic Peru?
The Nobel Prize-winning Mario Vargas Llosa is fascinating in his own right, and my favorite novelist. This memoir runs as two alternating, parallel stories: his childhood and early career, plus his improbable foray into Peruvian politics. Written in a highly readable, introspective and often amusing style, Vargas Llosa is easier to understand upon reading this book. The fantastic "Aunt Julia and the Scriptwriter" bears surprisingly close resemblance to his own wooing of, and marriage to, his aunt (not by blood, but his uncle's ex-wife). His acclaimed "Time of the Hero" was based on his own military academy experience. He honestly discloses how his early adventures with brothels set the basis for "The Green House".
The son of an overbearing, often cruel, and typically absent father, Vargas Llosa grew up a sensitive child, most happy when living with a beloved aunt and uncle. Though he was poor, his forebears had been educated and quite successful in Peru. This memoir is generous in praise of those who helped him along the way, and even shares an amusing tale of the first time he shared a short story at a dinner of literary friends, who despised the work. Aspiring writers everywhere can take heart.
Peruvian politics was complicated; suffice it to say the country had decades of civil war, military dictators as well as 'democrats', like Alan Garcia, who were corrupt scoundrels. In the 1980s, the Maoist terroristic rebellion of Sendero Luminoso ("Shining Path"), brought the nation to near economic collapse. These were not cuddly European social democrats but rather, cold-blooded killers who stoned victims of summary 'People's Courts'. Peru's major parties were Communist, Socialist, Catholic center, and the APRA, a one-time socialistic party that had moved in a somewhat rightward direction, albeit one that enriched its politicians. Vargas Llosa started with Communist sympathies but would evolve into a leading Latin 'libertarian'. His political beliefs are strongly anti-dictator, as seen in a number of his novels, whether set in Peru or, for example, his excellent "Feast of the Goat" about the brutal Trujillo dictatorship in the Dominican Republic.
Like one of his novels, Mario Vargas Llosa's run turned into farce. He had zero interest in political power, but his well-publicized positions and signing of open letters brought him into the fray. Peruvian civil society was fragile; Vargas Llosa was very concerned with the plight of the poor in the country's continuing economic crisis. In fact, his wife was a leader of charity for Peru's lower class. Against his better judgment, Mario allowed himself to be drafted, though he campaigned full-time.
He started with a deep well of positive public support, leading in the polls for three years in advance of the election. An agnostic, his new party, Libertad, ended up closely allied with Catholic parties. Vargas Llosa has long argued nationalism is a vice; this became a campaign problem. He is a citizen of the world and has lived in Spain, France and England for much of his adult life. His campaign was hindered when opposition parties took some of his raunchier work and turned out-of-context content into placards. State-controlled TV read his erotic novel "In Praise of the Stepmother" during daytime hours to discredit him. Millions of written words haunted his campaign.
Vargas Llosa hates war. He has long been loudly anti-racist, writing of the equality of all peoples, and many of his books focus on indigenous peoples of Peru, especially "The Storyteller". Unfortunately, race is complicated in Peru, with a volatile mix of Spanish, indigenous tribes, African, Asian, and blended people. Because the APRA's straw man candidate, Alberto Fujimori, was of Japanese ancestry, race became an issue. Vargas Llosa spoke forcefully against those of his own supporters who questioned if Fujimori was truly Peruvian. The agnostic Vargas Llosa was caught in a strange trap of Catholic vs. emergent Evangelical rivalries. Fujimori ran on simple slogans; Vargas Llosa presented an extremely detailed roadmap for reform. The roadmap was easy to critique.
Vargas Llosa won the first round, but with less than 50% of the vote. This required a runoff between Vargas Llosa and second-place Fujimori. When the parties of the Left threw their support behind the nebulous Fujimori, Vargas Llosa lost. Ironically, Fujimori governed as a right-wing authoritarian, personally enriching himself, shutting down Congress and the Supreme Court, while installing himself as dictator. Fujimori would eventually be exiled, and many years later, extradited from Chile. Fujimori was convicted of corruption and today rots in a Peruvian jail.
One can only wonder what would have been had Vargas Llosa won. Since he continued to write excellent novels after politics, the reading world, at least, was none the worse.
The Nobel Prize-winning Mario Vargas Llosa is fascinating in his own right, and my favorite novelist. This memoir runs as two alternating, parallel stories: his childhood and early career, plus his improbable foray into Peruvian politics. Written in a highly readable, introspective and often amusing style, Vargas Llosa is easier to understand upon reading this book. The fantastic "Aunt Julia and the Scriptwriter" bears surprisingly close resemblance to his own wooing of, and marriage to, his aunt (not by blood, but his uncle's ex-wife). His acclaimed "Time of the Hero" was based on his own military academy experience. He honestly discloses how his early adventures with brothels set the basis for "The Green House".
The son of an overbearing, often cruel, and typically absent father, Vargas Llosa grew up a sensitive child, most happy when living with a beloved aunt and uncle. Though he was poor, his forebears had been educated and quite successful in Peru. This memoir is generous in praise of those who helped him along the way, and even shares an amusing tale of the first time he shared a short story at a dinner of literary friends, who despised the work. Aspiring writers everywhere can take heart.
Peruvian politics was complicated; suffice it to say the country had decades of civil war, military dictators as well as 'democrats', like Alan Garcia, who were corrupt scoundrels. In the 1980s, the Maoist terroristic rebellion of Sendero Luminoso ("Shining Path"), brought the nation to near economic collapse. These were not cuddly European social democrats but rather, cold-blooded killers who stoned victims of summary 'People's Courts'. Peru's major parties were Communist, Socialist, Catholic center, and the APRA, a one-time socialistic party that had moved in a somewhat rightward direction, albeit one that enriched its politicians. Vargas Llosa started with Communist sympathies but would evolve into a leading Latin 'libertarian'. His political beliefs are strongly anti-dictator, as seen in a number of his novels, whether set in Peru or, for example, his excellent "Feast of the Goat" about the brutal Trujillo dictatorship in the Dominican Republic.
Like one of his novels, Mario Vargas Llosa's run turned into farce. He had zero interest in political power, but his well-publicized positions and signing of open letters brought him into the fray. Peruvian civil society was fragile; Vargas Llosa was very concerned with the plight of the poor in the country's continuing economic crisis. In fact, his wife was a leader of charity for Peru's lower class. Against his better judgment, Mario allowed himself to be drafted, though he campaigned full-time.
He started with a deep well of positive public support, leading in the polls for three years in advance of the election. An agnostic, his new party, Libertad, ended up closely allied with Catholic parties. Vargas Llosa has long argued nationalism is a vice; this became a campaign problem. He is a citizen of the world and has lived in Spain, France and England for much of his adult life. His campaign was hindered when opposition parties took some of his raunchier work and turned out-of-context content into placards. State-controlled TV read his erotic novel "In Praise of the Stepmother" during daytime hours to discredit him. Millions of written words haunted his campaign.
Vargas Llosa hates war. He has long been loudly anti-racist, writing of the equality of all peoples, and many of his books focus on indigenous peoples of Peru, especially "The Storyteller". Unfortunately, race is complicated in Peru, with a volatile mix of Spanish, indigenous tribes, African, Asian, and blended people. Because the APRA's straw man candidate, Alberto Fujimori, was of Japanese ancestry, race became an issue. Vargas Llosa spoke forcefully against those of his own supporters who questioned if Fujimori was truly Peruvian. The agnostic Vargas Llosa was caught in a strange trap of Catholic vs. emergent Evangelical rivalries. Fujimori ran on simple slogans; Vargas Llosa presented an extremely detailed roadmap for reform. The roadmap was easy to critique.
Vargas Llosa won the first round, but with less than 50% of the vote. This required a runoff between Vargas Llosa and second-place Fujimori. When the parties of the Left threw their support behind the nebulous Fujimori, Vargas Llosa lost. Ironically, Fujimori governed as a right-wing authoritarian, personally enriching himself, shutting down Congress and the Supreme Court, while installing himself as dictator. Fujimori would eventually be exiled, and many years later, extradited from Chile. Fujimori was convicted of corruption and today rots in a Peruvian jail.
One can only wonder what would have been had Vargas Llosa won. Since he continued to write excellent novels after politics, the reading world, at least, was none the worse.
January 6, 2024
«چند خطی در مورد ماهی در آب»
این سومین کتابی است که از یوسا خوندم و همچنان با هر اثری که از این نویسنده میخونم،بیشتر بهش علاقه مند میشم.کتاب ماهی در آب یک اثر اتوبیوگرافی از یوساست که بیست و اندی سال ابتدای زندگیش رو تعریف میکنه.منتهی یوسا به قدری این کار رو شیرین و با لحن صمیمی انجام میده که مخاطب از خوندن اون لذت میبره.یوسا در کتاب مباحث مختلفی رو ذکر میکنه که سعی میکنم در ادامه به اونها اشاره کنم.
یوسا از محل زندگی و خانواده اش میگه،و از اختلافات عمیق و زیادی که با پدرش داشته.یک مساله جالبی در مورد پدرش وجود داره که همون اوایل کتاب بهش اشاره میشه و من برای اسپویل نشدن به چند و چون ماجرا اشاره نمیکنم.اما کلا رابطه بد یوسا با پدرش مساله ایست که در جای جای کتاب بهش اشاره میشه.تا یادم نرفته بگم که فصول محتلف کتاب بر اساس روایت خطی نیست و از یک زمان به زمان دیگه میپره.بازی با زمان،مساله ایست که در رمان های این نویسنده پرویی همواره بوده.روایت عشق پر ماجرایی که یوسا بهش دچار میشه هم در کتاب آورده شده که الحق و الانصاف داستان پرماجرا و جالبی است.یوسا در طول عمرش جاهای مختلف زندگی میکنه و برخی از این اماکن و شهرها ،اثرهای روی یوسا میذاره که باعث میشه داستانهاش رو متاثر از زندگی تو اون اماکن بنویسه.به طور مشخص رمان گفت و گو در کاتدرال رو به همین شکل توضیح میده که چطور قصد نوشتنش رو پیدا کرده.موضوع بعدی افراد و اشخاصی است که باعث میشن روی یوسا اثر بذارن برای نویسندگی که در موردشون صحیت میکنه.نکته جالب دیگه کتابها و نویسنده هایی است که یوسا ازشون چیزی خونده و خوشش اومده.آثار کامو،فاکنر یا مثلا کتابهای معروفی بینوایان که یوسا خیلی از خوندنشون کیف کرده.روایت یوسا از خوندن برادران کارامازوف در یک 24 ساعت از موارد جذاب دیگه کتاب بود.از همون سنین کم،یوسا یه جورایی مطمئن بوده نویسنده میشه.یک بخشی از کتاب مربوط به جایی است که از هم دانشگاهی هاش پول میگرفته تا براشون نامه عاشقانه بنویسه:)
توی سایت گود ریدز صفحات کتاب اکثرا بالای پونصد ششصد صفحه ذکر شده ولی کتابی که نشر ثالث ترجمه کرده 300 صفحه است!نمیدونم آیا مترجم و انتشارات بخشهایی از کتاب رو حذف کردند یا خیر.
این سومین کتابی است که از یوسا خوندم و همچنان با هر اثری که از این نویسنده میخونم،بیشتر بهش علاقه مند میشم.کتاب ماهی در آب یک اثر اتوبیوگرافی از یوساست که بیست و اندی سال ابتدای زندگیش رو تعریف میکنه.منتهی یوسا به قدری این کار رو شیرین و با لحن صمیمی انجام میده که مخاطب از خوندن اون لذت میبره.یوسا در کتاب مباحث مختلفی رو ذکر میکنه که سعی میکنم در ادامه به اونها اشاره کنم.
یوسا از محل زندگی و خانواده اش میگه،و از اختلافات عمیق و زیادی که با پدرش داشته.یک مساله جالبی در مورد پدرش وجود داره که همون اوایل کتاب بهش اشاره میشه و من برای اسپویل نشدن به چند و چون ماجرا اشاره نمیکنم.اما کلا رابطه بد یوسا با پدرش مساله ایست که در جای جای کتاب بهش اشاره میشه.تا یادم نرفته بگم که فصول محتلف کتاب بر اساس روایت خطی نیست و از یک زمان به زمان دیگه میپره.بازی با زمان،مساله ایست که در رمان های این نویسنده پرویی همواره بوده.روایت عشق پر ماجرایی که یوسا بهش دچار میشه هم در کتاب آورده شده که الحق و الانصاف داستان پرماجرا و جالبی است.یوسا در طول عمرش جاهای مختلف زندگی میکنه و برخی از این اماکن و شهرها ،اثرهای روی یوسا میذاره که باعث میشه داستانهاش رو متاثر از زندگی تو اون اماکن بنویسه.به طور مشخص رمان گفت و گو در کاتدرال رو به همین شکل توضیح میده که چطور قصد نوشتنش رو پیدا کرده.موضوع بعدی افراد و اشخاصی است که باعث میشن روی یوسا اثر بذارن برای نویسندگی که در موردشون صحیت میکنه.نکته جالب دیگه کتابها و نویسنده هایی است که یوسا ازشون چیزی خونده و خوشش اومده.آثار کامو،فاکنر یا مثلا کتابهای معروفی بینوایان که یوسا خیلی از خوندنشون کیف کرده.روایت یوسا از خوندن برادران کارامازوف در یک 24 ساعت از موارد جذاب دیگه کتاب بود.از همون سنین کم،یوسا یه جورایی مطمئن بوده نویسنده میشه.یک بخشی از کتاب مربوط به جایی است که از هم دانشگاهی هاش پول میگرفته تا براشون نامه عاشقانه بنویسه:)
توی سایت گود ریدز صفحات کتاب اکثرا بالای پونصد ششصد صفحه ذکر شده ولی کتابی که نشر ثالث ترجمه کرده 300 صفحه است!نمیدونم آیا مترجم و انتشارات بخشهایی از کتاب رو حذف کردند یا خیر.
December 22, 2017
همه ی یوسا
احمد ابوالفتحی
در جایی از کتاب, یوسا میگوید همهی داستانهایش از یک واقعه در زندگیاش سرچشمه میگیرند و در طولِ مسیر نوشته شدن از تخیل سیراب میشوند. از دلایلِ جذابیتِ کتابِ «ماهی در آب» یکی هم همین است. در سطر سطرِ کتاب میشود رد بسیاری از رمانها و داستانهایش را یافت. آنچه بیش از هرچیز در این اثر جلبِ نظر میکند، تکلیفِ مشخصِ یوسا با خود است. میداند که به کجا میخواهد برسد و میداند لوازم رسیدن به هدف چیست و سختکوشانه در مسیر گام برمیدارد. میخواهد نویسنده شود و انگیزهی این کار را به قولِ خودش در اثرِ اختلافی که با پدرِ ناخواندهاش پیدا میکند به دست میآورد: «اگر آن روزها در حضور پدرم آنقدر رنج نبرده بودم و احساس نکرده بودم که بهترین راه مقابله با او دنبال کردن ادبیات است، شاید امروز نویسنده نبودم.» ۷۳ منظورش از «آن روزها» سالهای اولیهی نوجوانی است. زمانی که پدرش بعد از حدود دوازده سال ناگهان زنده میشود. پدری که خانواده را رها کرده بوده، بازگشته است و مادر رازی را به یوسا میگوید. رازی که روزهای نوجوانی او را در عذابِ حضورِ ناگوارِ پدری سختگیر و یکدنده فرو میبرد. این آغازِ روایت است. جز پدر، سایهی پرو هم بر زندگیِ سنگینی میکند. پدری دیگر، که یوسا با او هم رابطهای از جنسِ نهجنگ، نهصلح دارد. خودش این رابطه را چنین توصیف میکند: « پرو وقتی خشمگینم نمیکند، غمگینم میکند و غالباً هر دو احساس را با هم دارم.» همین رابطه است که او را از همان ابتدا به این نتیجه میرساند که برای نویسنده شدن، یا بهتر بگویم، برای نویسندهی درجه یک شدن چارهای جز ترک پرو ندارد: یقین داشتم اگر پرو را ترک نکنم هرگز نویسنده نخواهم شد. ۲۳۰ «در لیما نمیتوانستم از قالبِ نویسندهای درجه دو بیرون بیایم و سایرِ نویسندگانِ پرویی که میشناختم نیز چنین به نظر میرسیدند.» ۲۹۵ در نگاه او نویسندگانی که در زیست-جهانشان محدود به پرو است، منطقهای مینویسند و این بومینویسی برای آنها مذیت محسوب میشود. آنها به فرم اعتنایی ندارد. آن را نیاموختهاند و مضمونگرایانه تنها به مضوعات شگفت برای حکایت کردن میاندیشند. چگونه روایت کردن برایشان هیچ اهمیتی ندارد. این امری نیست که یوسا کلیگویانه بیانش کند. از جمله کارهایی که تا سنِ بیستویک سالگی انجام داده است، تهیهی مجموعهای مصاحبهها با نویسندگان مهم پرویی است و در همهی مصاحبهها، چنانکه نقل میکند، بحث همواره به فرم میرسیده و آنها مسئلهی فرم را از بیخ رد میکردهاند. همین وضعیت یوسا را در آن سنِ پائین به این نتیجه میرساند که چارهای جز رفتن به اروپا ندارد و از همهی اروپا، کعبهی آمالِ او پاریس است. پاریس کعبهی آمالِ بسیاری کسان است. از جملهی آنها نویسندگانِ آمریکای لاتین: «سالها بعد هنگام اقامت در فرانسه با خولیو کورتازار که مثل من عاشق پاریس بود گفتگویی طولانی داشتم. کورتازار گفته بود به این خاطر زندگی در این شهر را برگزیده که: "هیچکس بودن در شهری که همهچیز هست، هزار بار بهتر از عکس آن است."» ۲۸۷ یوسا جاهطلبتر و سختکوشتر از آن بود که در شهری که همهچیز است، هیچکس باشد. سالها بعد، در حایی دیگر تعریف کرده بود که وقتی انتشارات گالیمار تصمیم گرفت، مجموعهای از آثارِ او را در ردیفِ آثارِ پلئیاد منتشر کند، گویی مهمترین جایزهی عمرش را دریافت کرده بود. با خواندنِ کتابِ «ماهی در آب» و آشنایی با شوقی که یوسای تازهجوان برای رسیدن به پاریس داشته است، میتوان معنای این کلامِ او را به خوبی فهمید. پس از آن تصمیمِ انتشاراتِ گالیمار، یوسا احساس کرده است در شهری که همهچیز است، در کعبهی آمالش «چیزی» شده است. این چیزی شدن را البته پیشتر هم تجربه کرده بود. آن هنگام که آثاری از او در مجلهی سور منتشر شده بود و «شادی حضور در جمع آوانگاردهای زمانه» را برای او به ارمغان آورده بود. شادیای که حالا گویی حکمِ کیمیا دارد. شادی برای نویسندگانِ متوسط، از جلبِ توجهِ متوسطِ خوانندگان به ارمغان میآید و از فروشِ بسیار؛ متوسطها را چهکار به حضور در جمع آوانگاردهای زمانه و تجربهی شادیِ ناشی از آن؟... بگذریم... یوسا میگوید، هر چیز خالی از تجربهی مستقیم زندگی او را با خود درگیر نمیکند، این را از رمانهایش هم میشود فهمید و بر این مبنا میتوان اهمیتِ ماهی در آب را هم ارزیابی کرد. اثری سراسر نقلِ تجربهی مستقیمِ زندگی و علاوه بر آن، تلاقی علایقِ یوسا: داستاننویسی و مقالهنویسیِ سیاسی و اجتماعی و ادبی. ماهی در آب تاشهایی از آموزشِ داستاننویسی را هم در بر دارد. به عبارتی، همهی یوساست.
احمد ابوالفتحی
در جایی از کتاب, یوسا میگوید همهی داستانهایش از یک واقعه در زندگیاش سرچشمه میگیرند و در طولِ مسیر نوشته شدن از تخیل سیراب میشوند. از دلایلِ جذابیتِ کتابِ «ماهی در آب» یکی هم همین است. در سطر سطرِ کتاب میشود رد بسیاری از رمانها و داستانهایش را یافت. آنچه بیش از هرچیز در این اثر جلبِ نظر میکند، تکلیفِ مشخصِ یوسا با خود است. میداند که به کجا میخواهد برسد و میداند لوازم رسیدن به هدف چیست و سختکوشانه در مسیر گام برمیدارد. میخواهد نویسنده شود و انگیزهی این کار را به قولِ خودش در اثرِ اختلافی که با پدرِ ناخواندهاش پیدا میکند به دست میآورد: «اگر آن روزها در حضور پدرم آنقدر رنج نبرده بودم و احساس نکرده بودم که بهترین راه مقابله با او دنبال کردن ادبیات است، شاید امروز نویسنده نبودم.» ۷۳ منظورش از «آن روزها» سالهای اولیهی نوجوانی است. زمانی که پدرش بعد از حدود دوازده سال ناگهان زنده میشود. پدری که خانواده را رها کرده بوده، بازگشته است و مادر رازی را به یوسا میگوید. رازی که روزهای نوجوانی او را در عذابِ حضورِ ناگوارِ پدری سختگیر و یکدنده فرو میبرد. این آغازِ روایت است. جز پدر، سایهی پرو هم بر زندگیِ سنگینی میکند. پدری دیگر، که یوسا با او هم رابطهای از جنسِ نهجنگ، نهصلح دارد. خودش این رابطه را چنین توصیف میکند: « پرو وقتی خشمگینم نمیکند، غمگینم میکند و غالباً هر دو احساس را با هم دارم.» همین رابطه است که او را از همان ابتدا به این نتیجه میرساند که برای نویسنده شدن، یا بهتر بگویم، برای نویسندهی درجه یک شدن چارهای جز ترک پرو ندارد: یقین داشتم اگر پرو را ترک نکنم هرگز نویسنده نخواهم شد. ۲۳۰ «در لیما نمیتوانستم از قالبِ نویسندهای درجه دو بیرون بیایم و سایرِ نویسندگانِ پرویی که میشناختم نیز چنین به نظر میرسیدند.» ۲۹۵ در نگاه او نویسندگانی که در زیست-جهانشان محدود به پرو است، منطقهای مینویسند و این بومینویسی برای آنها مذیت محسوب میشود. آنها به فرم اعتنایی ندارد. آن را نیاموختهاند و مضمونگرایانه تنها به مضوعات شگفت برای حکایت کردن میاندیشند. چگونه روایت کردن برایشان هیچ اهمیتی ندارد. این امری نیست که یوسا کلیگویانه بیانش کند. از جمله کارهایی که تا سنِ بیستویک سالگی انجام داده است، تهیهی مجموعهای مصاحبهها با نویسندگان مهم پرویی است و در همهی مصاحبهها، چنانکه نقل میکند، بحث همواره به فرم میرسیده و آنها مسئلهی فرم را از بیخ رد میکردهاند. همین وضعیت یوسا را در آن سنِ پائین به این نتیجه میرساند که چارهای جز رفتن به اروپا ندارد و از همهی اروپا، کعبهی آمالِ او پاریس است. پاریس کعبهی آمالِ بسیاری کسان است. از جملهی آنها نویسندگانِ آمریکای لاتین: «سالها بعد هنگام اقامت در فرانسه با خولیو کورتازار که مثل من عاشق پاریس بود گفتگویی طولانی داشتم. کورتازار گفته بود به این خاطر زندگی در این شهر را برگزیده که: "هیچکس بودن در شهری که همهچیز هست، هزار بار بهتر از عکس آن است."» ۲۸۷ یوسا جاهطلبتر و سختکوشتر از آن بود که در شهری که همهچیز است، هیچکس باشد. سالها بعد، در حایی دیگر تعریف کرده بود که وقتی انتشارات گالیمار تصمیم گرفت، مجموعهای از آثارِ او را در ردیفِ آثارِ پلئیاد منتشر کند، گویی مهمترین جایزهی عمرش را دریافت کرده بود. با خواندنِ کتابِ «ماهی در آب» و آشنایی با شوقی که یوسای تازهجوان برای رسیدن به پاریس داشته است، میتوان معنای این کلامِ او را به خوبی فهمید. پس از آن تصمیمِ انتشاراتِ گالیمار، یوسا احساس کرده است در شهری که همهچیز است، در کعبهی آمالش «چیزی» شده است. این چیزی شدن را البته پیشتر هم تجربه کرده بود. آن هنگام که آثاری از او در مجلهی سور منتشر شده بود و «شادی حضور در جمع آوانگاردهای زمانه» را برای او به ارمغان آورده بود. شادیای که حالا گویی حکمِ کیمیا دارد. شادی برای نویسندگانِ متوسط، از جلبِ توجهِ متوسطِ خوانندگان به ارمغان میآید و از فروشِ بسیار؛ متوسطها را چهکار به حضور در جمع آوانگاردهای زمانه و تجربهی شادیِ ناشی از آن؟... بگذریم... یوسا میگوید، هر چیز خالی از تجربهی مستقیم زندگی او را با خود درگیر نمیکند، این را از رمانهایش هم میشود فهمید و بر این مبنا میتوان اهمیتِ ماهی در آب را هم ارزیابی کرد. اثری سراسر نقلِ تجربهی مستقیمِ زندگی و علاوه بر آن، تلاقی علایقِ یوسا: داستاننویسی و مقالهنویسیِ سیاسی و اجتماعی و ادبی. ماهی در آب تاشهایی از آموزشِ داستاننویسی را هم در بر دارد. به عبارتی، همهی یوساست.
June 30, 2018
Pisanje, veće od ma kakvih epiteta do sada dostupnih i smišljenih u rečnicima svih jezika. Nateralo me da prvi put u životu pišem tekst oslobođen želje da ga ikad završim. Fascinirala me je nanovo ta sposobnost da se piše tako lepo, sređeno, dirljivo, ali bez ikakvog specifičnog kvaliteta za koji biste se uhvatili i rekli, evo zašto je veliki. I pored ovoliko uživanja, promišljanja, čitanja i pisanja o svemu tome, ni sam nemam pojma šta je to što ga čini tako čitljivim. Teofil Pančić kaže da se kod Ljose to zove prohodnost. Izvrstan termin. Prohodnost čitaoca kroz tekst.
https://bezimenaknjizevnazadruga.word...
https://bezimenaknjizevnazadruga.word...
November 25, 2025
Die ersten 30 Seiten (Kindheit) sind interessant. Leider überspringt Vargas Llosa dann sein literarisches Leben (ca. 50 Jahre) und springt direkt in die Politik. Komische Schwerpunktsetzung für eine Autobiograhie.
December 14, 2015
Un gran libro, soy peruano y aun cuando en 1990 no podia votar tenia 16 anhos, recuerdo mi simpatia por FREDEMO recuerdo mucho de lo que se narra en este libro y recuerdo como tambien pense que MVLL era un resentido por perder la eleccion contra Fujimori, pense tambien que FUJIMORI copio el plan de gobierno de FREDEMO y pense que la disolucion del congreso en 1992 fue correcta... pero me equivoque, leyendo lo descrito en este libro entiendo el porque de la reaccion de MVLL, esta simplemente siendo consistente con lo que penso siempre, narra el mismo que lo que Fujimori implemento termino siendo muy diferente de lo que el detallado y pensado plan de gobierno de Fredemo era, y en cuanto a la disolucion del congreso en el 92, bueno... solo bastaria decir que es cierto que todos y cada uno de los congresos merecerian ser disueltos bajo la idea que no tiene calidad y es corrupto a no dar mas... pero es y fue elegido en el 92 democraticamente y nadie debio disolverlo.
En otro punto, me imagine antes de empezar el libro que seria centrado en una critica a Fujimori por lo del resentimiento explicado antes, pero en cambio termino siendo en realidad un descripcion de lo oscuro y corrupto del primer gobierno de Garcia. Y adicionalmente me hizo aprender una parte de la historia del Peru que no se me ensenho la politica de los anhos 40s hasta los 60s.
Me emociona imaginar que seria el Peru si MVLL ganaba las elecciones, seria diferente? lo descrito en el libro sobre las ideas en educacion parecian excelentes, tendriamos una generacion de peruanos con esta nueva educacion 25 anhos con este sistema educativo.
Me gusto mucho las partes del libro que lo describen de ninho y joven, ayudan a entender y saber de varias de sus novelas, de donde salieron las ideas y personajes, ayudan a entender el porque del angulo de sus novelas.
En otro punto, me imagine antes de empezar el libro que seria centrado en una critica a Fujimori por lo del resentimiento explicado antes, pero en cambio termino siendo en realidad un descripcion de lo oscuro y corrupto del primer gobierno de Garcia. Y adicionalmente me hizo aprender una parte de la historia del Peru que no se me ensenho la politica de los anhos 40s hasta los 60s.
Me emociona imaginar que seria el Peru si MVLL ganaba las elecciones, seria diferente? lo descrito en el libro sobre las ideas en educacion parecian excelentes, tendriamos una generacion de peruanos con esta nueva educacion 25 anhos con este sistema educativo.
Me gusto mucho las partes del libro que lo describen de ninho y joven, ayudan a entender y saber de varias de sus novelas, de donde salieron las ideas y personajes, ayudan a entender el porque del angulo de sus novelas.
January 13, 2020
Cartea prezintă repere autobiografice ale scriitorului și - pentru scurtă vreme - politicianului Mario Vargas Llosa.
În capitole alternative sunt povestite copilăria, adolescența, studenția și viața familială a celui ce va deveni un scriitor premiat Nobel - detalii biografice foarte ușor de regăsit în romanele și povestirile sale -, dar și tumultul campaniei electorale pentru prezidențialele peruane din 1990.
Ambele planuri oferă informații interesante despre o țară a lumii, Peru, a cărei viață socio-economico-politică prezintă numeroase similitudini cu cea românească în ciuda distanței geografice. Deși, ca orice autobiografie, trebuie citită cu rezerve, o consider o carte deosebit de captivantă și relevantă pentru cunoașterea acestui mare scriitor și a țării din care provine.
În capitole alternative sunt povestite copilăria, adolescența, studenția și viața familială a celui ce va deveni un scriitor premiat Nobel - detalii biografice foarte ușor de regăsit în romanele și povestirile sale -, dar și tumultul campaniei electorale pentru prezidențialele peruane din 1990.
Ambele planuri oferă informații interesante despre o țară a lumii, Peru, a cărei viață socio-economico-politică prezintă numeroase similitudini cu cea românească în ciuda distanței geografice. Deși, ca orice autobiografie, trebuie citită cu rezerve, o consider o carte deosebit de captivantă și relevantă pentru cunoașterea acestui mare scriitor și a țării din care provine.
Read
July 9, 2025হঠাৎ হঠাৎ মনে পড়ে যায় সেই সময়, যখন কিনা চারদিক থেকে আমাদের আষ্টেপৃষ্টে জড়িয়ে ফেলেছিলো সেই জগৎ কাঁপানো মহামারী করোনা। আবদ্ধ হয়ে পড়েছিলাম ঘরের মধ্যে এবং নিজের মধ্যে। বাহিরের পৃথিবীর সমস্ত কিছু তখন দেখছি অতি দূর থেকে। সমস্ত মর্মান্তিকতা,ভয়াবহতায় হৃদয় কাঁপছিলো মুহুর্মুহু। প্রায় সমস্ত আত্মীয়-পরিজন বন্ধু-বান্ধবকে ফেলে আটকে আছি হবিগঞ্জের বানিয়াচং উপজেলার হেল্থ কমপ্লেক্সের এক নিবৃত্ত কোয়ার্টারে। হবিগঞ্জের সেই বরাবর একশো দিনের অবকাশের আশ্রয় খুঁজে পেয়েছিলাম কিছু গান আর কিছু বইয়ের কাছে। সেইসব বইয়ের মধ্যে মারিয়ো বার্গাস ইয়োসার আত্মজীবনী 'এ ফিশ ইন দ্যা ওয়াটার' বা 'জলের মাছ' ছিলো একটি।
বারান্দায় বসে আছি, বৃষ্টি থেমে তখন মস্ত গোল চাঁদ উঠেছে পুকুর পাড়ের জামগাছটার পাতার ফাঁকে। পুকুরের জলে চাঁদের আলো পড়ে চিকচিক করছে। আর গভীর রাতের শান্ত হসপিটালের আলো-আঁধারির গা চিরে বেড়িয়ে আসছে রাত-জাগা বেয়াড়া কুকুরগুলোর চিৎকার। আমি হাতে ইয়োসার আত্মজীবনী নিয়ে বারান্দার বিদ্যুৎবাতির আলোয় বসে আছি।পড়ছি প্রায় তন্ময় হয়ে। বাংলাদেশ নয় ভারতবর্ষ নয়, সুদূর দক্ষিণ আমেরিকার পশ্চিম-মধ্য অঞ্চলে,প্রশান্ত মহাসাগরের উপকূলে অবস্থিত একটি দেশ পেরুর এক অজ্ঞাত লেখক মারিয়ো বার্গাস ইয়োসার আত্মজীবনী পড়ছি। যেখানে আমি দেখছি পেরুর সামাজিক, সাংস্কৃতিক, রাজনৈতিক ইত্যাদি ইত্যাদির অবস্থার বিভিন্ন অলিগলি। ইয়োসার লেখক হয়ে উঠা অজস্র বাঁক। লেখক থেকে রাজনৈতিক নেতা হয়ে উঠা। নেতা থেকে প্রায় পেরুর প্রেসিডেন্ট হতে হতেও না হয়ে আবার লেখার জলে ডুব দেয়া সেই অভিজ্ঞতার আখ্যান। দ্বিধাদ্বন্দ্বহীন ভাবে ইয়োসা তুলে আনছেন তার ভালোবাসার বিবিধ বিষয়-আষয়। ইয়োসার হারিয়ে যাওয়া পিতার হঠাৎ আগমন থেকে শুরু করে, তার শিক্ষা জীবন, ধীরে ধীরে বেড়ে ওঠা,তার ক্যাডেট লাইফ, সেই সময়কার সাংস্কৃতিক আবহ, রাজনৈতিক আবহ, তার রাষ্ট্রচিন্তা, রাজনীতিতে তার স্বচ্ছতা, ইয়োসার শিল্প-দৃষ্টি, সমস্ত কিছু তিনি তুলে ধরেছের গভীর শিল্পবোধের মাধ্যমে।
জীবনের প্রথম পর্যায়ে ইয়োসা ছিলেন বাম রাজনীতি ঘেষা, কিউবা বিপ্লবের প্রতি ছিলো সহানুভূতিশীল মনোভাব, কিন্তু পরবর্তীতে তিনি বাম রাজনীতি থেকে সরে এসে উদার ডানপন্থীদের দলে ঝুকে যান। পেরুর প্রেসিডেন্ট নির্বাচনে ইয়োসা ১৯৯০ সালের রক্ষণশীল জোট ডেমোক্রেটিক ফ্রন্টের হয়ে প্রার্থী হন। কিন্তু তিনি আলবার্তো ফুজিমারির কাছে পরাজিত হন। এবং পরে দেশ ছেড়ে চলে যান। এই পরাজয়ের ফলেই ইয়োসা পুনরায় লেখালেখি সক্রিয় হয়ে উঠেন।
সত্যি ইয়োসার সমস্ত জীবন ছিলো বর্ণিল এবং বিচিত্র।
অনেক ভাবতে পারেন এই বইটা পড়ার এদ্দিন বাদে কেন আমার রিভিউ লেখার কথা মাথায় এলো? আসলে ক'দিন আগেই মারিয়ো বার্গাস ইয়োসার মারা যান। তখন বইটার কথা মাথায় আসে। তো ক'দিন আগেই নির্বাচিততে বইটা দেখে কৌতুহল বশতই আবার ঘেঁটেঘুটে দেখতে দেখতেই বইটা নিয়ে কিছু লিখতে ইচ্ছে করছিলো। তাই এই লেখাটা হলো।
ইয়োসাকে আমি চিনতাম না যদি না মেহেরাজ আন্টির বইয়ের তাক থেকেই বইটা পেতাম। আর সেদিনের নিঃসঙ্গতা আর রাত্তিকালীন ঐ আশ্চর্য আবহ তৈরি না হতো।
বারান্দায় বসে আছি, বৃষ্টি থেমে তখন মস্ত গোল চাঁদ উঠেছে পুকুর পাড়ের জামগাছটার পাতার ফাঁকে। পুকুরের জলে চাঁদের আলো পড়ে চিকচিক করছে। আর গভীর রাতের শান্ত হসপিটালের আলো-আঁধারির গা চিরে বেড়িয়ে আসছে রাত-জাগা বেয়াড়া কুকুরগুলোর চিৎকার। আমি হাতে ইয়োসার আত্মজীবনী নিয়ে বারান্দার বিদ্যুৎবাতির আলোয় বসে আছি।পড়ছি প্রায় তন্ময় হয়ে। বাংলাদেশ নয় ভারতবর্ষ নয়, সুদূর দক্ষিণ আমেরিকার পশ্চিম-মধ্য অঞ্চলে,প্রশান্ত মহাসাগরের উপকূলে অবস্থিত একটি দেশ পেরুর এক অজ্ঞাত লেখক মারিয়ো বার্গাস ইয়োসার আত্মজীবনী পড়ছি। যেখানে আমি দেখছি পেরুর সামাজিক, সাংস্কৃতিক, রাজনৈতিক ইত্যাদি ইত্যাদির অবস্থার বিভিন্ন অলিগলি। ইয়োসার লেখক হয়ে উঠা অজস্র বাঁক। লেখক থেকে রাজনৈতিক নেতা হয়ে উঠা। নেতা থেকে প্রায় পেরুর প্রেসিডেন্ট হতে হতেও না হয়ে আবার লেখার জলে ডুব দেয়া সেই অভিজ্ঞতার আখ্যান। দ্বিধাদ্বন্দ্বহীন ভাবে ইয়োসা তুলে আনছেন তার ভালোবাসার বিবিধ বিষয়-আষয়। ইয়োসার হারিয়ে যাওয়া পিতার হঠাৎ আগমন থেকে শুরু করে, তার শিক্ষা জীবন, ধীরে ধীরে বেড়ে ওঠা,তার ক্যাডেট লাইফ, সেই সময়কার সাংস্কৃতিক আবহ, রাজনৈতিক আবহ, তার রাষ্ট্রচিন্তা, রাজনীতিতে তার স্বচ্ছতা, ইয়োসার শিল্প-দৃষ্টি, সমস্ত কিছু তিনি তুলে ধরেছের গভীর শিল্পবোধের মাধ্যমে।
জীবনের প্রথম পর্যায়ে ইয়োসা ছিলেন বাম রাজনীতি ঘেষা, কিউবা বিপ্লবের প্রতি ছিলো সহানুভূতিশীল মনোভাব, কিন্তু পরবর্তীতে তিনি বাম রাজনীতি থেকে সরে এসে উদার ডানপন্থীদের দলে ঝুকে যান। পেরুর প্রেসিডেন্ট নির্বাচনে ইয়োসা ১৯৯০ সালের রক্ষণশীল জোট ডেমোক্রেটিক ফ্রন্টের হয়ে প্রার্থী হন। কিন্তু তিনি আলবার্তো ফুজিমারির কাছে পরাজিত হন। এবং পরে দেশ ছেড়ে চলে যান। এই পরাজয়ের ফলেই ইয়োসা পুনরায় লেখালেখি সক্রিয় হয়ে উঠেন।
সত্যি ইয়োসার সমস্ত জীবন ছিলো বর্ণিল এবং বিচিত্র।
অনেক ভাবতে পারেন এই বইটা পড়ার এদ্দিন বাদে কেন আমার রিভিউ লেখার কথা মাথায় এলো? আসলে ক'দিন আগেই মারিয়ো বার্গাস ইয়োসার মারা যান। তখন বইটার কথা মাথায় আসে। তো ক'দিন আগেই নির্বাচিততে বইটা দেখে কৌতুহল বশতই আবার ঘেঁটেঘুটে দেখতে দেখতেই বইটা নিয়ে কিছু লিখতে ইচ্ছে করছিলো। তাই এই লেখাটা হলো।
ইয়োসাকে আমি চিনতাম না যদি না মেহেরাজ আন্টির বইয়ের তাক থেকেই বইটা পেতাম। আর সেদিনের নিঃসঙ্গতা আর রাত্তিকালীন ঐ আশ্চর্য আবহ তৈরি না হতো।
May 2, 2020
خود زندگی نامه ماهی در آب، نوشته ماریو بارگاس یوسا نویسنده اهل پرو که در این کتاب یوسا سعی کرده اتفاقات زندگی خود از کودکی تا دوران پایان تحصیلات دانشگاهی و سفر به فرانسه با قلم شیرین خود بیان کند.
جزئیات ریز زندگی نویسنده در پرو آن دوران که رفتار دیکتاتوری و فقر بوده است شیوا و دلنشین می باشد. همچنین اشاره او به میزان علاقه شدیدش به کتاب و کتاب خواندن و نام بردن از کتابهایی که در زندگی او تاثیر گذاشته برای کتابخوانان مفید خواهد بود و باز هم تاکید تمامی نویسندگان به این امر را نشان میدهد که اگر می خواهید نویسنده شوید باید بسیار زیاد کتاب بخوانید.
این کتاب با ترجمه خوب خجسته کیهان توسط انتشارات ثالث چاپ شده است.
جزئیات ریز زندگی نویسنده در پرو آن دوران که رفتار دیکتاتوری و فقر بوده است شیوا و دلنشین می باشد. همچنین اشاره او به میزان علاقه شدیدش به کتاب و کتاب خواندن و نام بردن از کتابهایی که در زندگی او تاثیر گذاشته برای کتابخوانان مفید خواهد بود و باز هم تاکید تمامی نویسندگان به این امر را نشان میدهد که اگر می خواهید نویسنده شوید باید بسیار زیاد کتاب بخوانید.
این کتاب با ترجمه خوب خجسته کیهان توسط انتشارات ثالث چاپ شده است.
July 10, 2023
Interesante historia autobiográfica para conocer al Vargas Llosa más personal. Por un lado, se divide la historia en los orígenes y crecimiento hasta la edad adulta de Mario, y por otro lado, sobre el nacimiento y concurrencia del Movimiento Libertad (liderado por Mario) a las elecciones de 1990 del Perú.
June 4, 2019
El mejor libro que escribió Vargas Llosa es, curiosamente, un macro volumen de memorias. Un texto fundamental que debería ser de lectura obligatoria en los colegios, pues ilustra en clave de thriller policial las truculencias de las elecciones presidenciales del Perú en 1990, mostrando la verdadera cara del comunismo y el socialismo como fachadas del caudillismo retrógrada basado en la demagogia y en la corrupción de instituciones gubernamentales, apañadas por la burguesía desde la época de la reforma agraria. Pero el libro incluso va más allá, y coloca en bandeja las claves para entender el fracaso del socialismo democrático en 1985 (modelo económico que hoy en día defienden peligrosamente idealistas insulsos como Bernie Sanders y Alexandria Ocasio-Cortez en USA, como respuesta a Trump) y también explica el hundimiento de la economía peruana tras la dictadura de Velasco, oscura figura hoy "glamorizada" en memes de internet por millennials supuestamente progresistas. De más decir que es igualmente fascinante leer tantos datos acerca de la infancia y juventud de MVLL, conocer las raíces de sus futuras ficciones, y por último, sorprende que, aún en 2019, estas memorias continúen teniendo valor contemporáneo y universal.
September 20, 2019
از زبان یوسا درباره ی یوسا شنیدن بسیار لذت بخش بود.اگر قلم یوسا رو دوست دارید و قبلا کتابهاش رو خوندید حتما این کتاب رو بخونید.
July 21, 2016
هميشه به خواندن كتابهاي بي مقدمه، پيشگفتار و پس گفتار بي علاقه بوده ام، اما وقتي كتابي از نشر مطرحي مثل ثالث باشه و نويسنده اش هم يوسا، خب نيازي به بررسي اين مورد نمي بيني و مياي بخونيش كه غافل گير ميشي، ازونجا كه شناسنامه كتاب رو پس از نااميدي از نبود هيچي جز متن هم نگاه نكردم، پيش از خوندن تعداد نسبتاً چشم گيري صفحه از فصل اول دستگيرم نشد كه كتاب، خاطرات يوساست از زندگي اش و البته فقط تا جواني.
مشتاق دانستن بقيه داستان زندگيش بودم بسيار، كه كتاب باز هم ناغافل تمام شد.
و اما قسمتي از متن كه مرا خوش آمد:
پشت هم سيگارهاي لاكي استرايك دود مي كرد و پس از يك پك دور مي انداخت تا از ببيننده متعجب اظهارنظري بشنود و بتواند در حالي كه از اداي هر سيلاب لذت مي برد پاسخ دهد:"من عصبي سيگار مي كشم." اين كاربرد واژه ي "عصبي" -اگرچه برايش گران تمام مي شد- او را به وجد مي آورد.
مشتاق دانستن بقيه داستان زندگيش بودم بسيار، كه كتاب باز هم ناغافل تمام شد.
و اما قسمتي از متن كه مرا خوش آمد:
پشت هم سيگارهاي لاكي استرايك دود مي كرد و پس از يك پك دور مي انداخت تا از ببيننده متعجب اظهارنظري بشنود و بتواند در حالي كه از اداي هر سيلاب لذت مي برد پاسخ دهد:"من عصبي سيگار مي كشم." اين كاربرد واژه ي "عصبي" -اگرچه برايش گران تمام مي شد- او را به وجد مي آورد.
May 10, 2015
Mario Vargas Llosa ar fi putut sfârși lamentabil ca președinte al Perului, dar nu vom ști niciodată. Știm însă că Peru a pierdut poate un președinte bun, dar omenirea a câștigat un scriitor genial.
November 11, 2013
Gran libro de Vargas Llosa. Especialmente para un peruano que no pudo seguir, como yo, los extraordinarios hechos de la elección presidencial peruana de 1990, la más espectacular de la cual tengo yo noticia. Vargas Llosa intercala este período 1987-1990 con una autobiografía de juventud, donde cuenta su vida hasta los 22 años. He quedado sorprendido como, la gran mayoría de sus obras son basadas en interesantísimos eventos que le sucedieron al autor en esta etapa, viviendo una especia de déjà vu de sus obras. Me ha sorprendido la cantidad de experiencias y lo enriquecedora que fue su vida en sólo 22 años, especialmente en una Lima como la de los 50's donde las oportunidades no abundaban. A pesar que como figura pública MVLL me parece poco menos que detestable, este libro simplemente me fascinó y he pasado los últimos días aburriendo a mis amigos peruanos con increíbles detalles y anécdotas que encontré en esta obra. Es aun mejor haberlo leído en el 2013, 20 años después que fue finalizado, para tener toda la perspectiva histórica de ese increíble evento tan dramático que pudo haber cambiado el destino del Perú (para bien o para mal).
May 9, 2016
This was an interesting read, although it is really two books in one: 1.) memoir of MVL's childhood and youth, and 2.) account of his campaign for president. Book #1 is super fun and fascinating. Book #2..... well, it has not aged well. There are a LOT of names (much like any good politician's memoir MVL spends a LOT (and I mean A LOT) of time giving shout-outs to those who helped him). He also spends a fair amount of time bitching out those he feels betrayed him, which I'm sure was therapeutic for him to write, but not very interesting to read 20+ years later.
There are also a few paragraphs that are a wee bit problematic -- I don't think MVL shows a very good understanding of what "racism" is when he complains about people not voting for the "white" candidates simply because of their skin color.
In any case, it's a MVL book and it takes a lot for me to not enjoy a MVL book. There were also plenty of eerie parallels between Fujimori rise in popularity and the current Donald Trump phenomenon -- two political "outsiders" with ZERO experience, but hey, they're outsiders, so that means it must be good!!!
There are also a few paragraphs that are a wee bit problematic -- I don't think MVL shows a very good understanding of what "racism" is when he complains about people not voting for the "white" candidates simply because of their skin color.
In any case, it's a MVL book and it takes a lot for me to not enjoy a MVL book. There were also plenty of eerie parallels between Fujimori rise in popularity and the current Donald Trump phenomenon -- two political "outsiders" with ZERO experience, but hey, they're outsiders, so that means it must be good!!!
February 23, 2017
Sinceramente, me enamore de Vargas Llosa. Uno comienza a comprender sus libros más al enterarse de su vida (no es secreto para nadie que casi todos sus relatos son autobiográficos) además de que lo cuenta en forma de novela y es adictivo.
La parte de la política me aburrió un poco pero de todas formas es importante leerlo.
La parte de la política me aburrió un poco pero de todas formas es importante leerlo.
April 6, 2015
By far one of the best books by Vargas Llosa. It brings a lot of modern history that ALL peruvians should know.
June 15, 2025
La culpa es mía por creer que tendría más contenido sobre su proceso creativo, como lo hizo con su texto Historia de una novela (en donde habla del proceso de La casa verde, a la vez que incluía pasajes autobiográficos.) En cambio, en El pez en el agua habla mucho sobre sus posturas políticas que me importan menos que cero. El Vargas Llosa político me parece el Vargas Llosa más estúpido que existe; prefiero a Vargas Llosa cuando habla de literatura, ya sea la suya o la ajena (es uno de los críticos literarios más lúcidos existieron y poco se habla de eso) su manera de leer nos habla mucho de su manera de escribir.
Lamento la calificación baja, es una combinación de mis expectativas y lo que encontré en el libro. Encontré política en donde buscaba creación literaria, buscaba claves de lectura para sus textos y encontré ambiciones políticas de un señor sumamente chillón (Vargas Llosa entra en la clasificación de los escritores chillones respecto a su padre como lo fue Kafka o Bukowski; por no soportar un poco de disciplina —siempre necesaria— convierten a sus padres en monstruos; padres que, por otro lado, siempre les dieron apoyo económico.)
Lamento la calificación baja, es una combinación de mis expectativas y lo que encontré en el libro. Encontré política en donde buscaba creación literaria, buscaba claves de lectura para sus textos y encontré ambiciones políticas de un señor sumamente chillón (Vargas Llosa entra en la clasificación de los escritores chillones respecto a su padre como lo fue Kafka o Bukowski; por no soportar un poco de disciplina —siempre necesaria— convierten a sus padres en monstruos; padres que, por otro lado, siempre les dieron apoyo económico.)
June 4, 2025
Još jedna od pariskih divota bili su za mene prodavci starih knjiga kod Sene i male knjižare sa polovnim knjigama u Latinskoj četvrti, gde sam se dobro snabdeo knjigama koje potom nisam znao kako da stavim u kofer.
Tako sam uspeo da upotpunim kolekciju Tan Modern, od prvog broja, sa onim Sartrovim osnivačkim manifestom o angažovanoj književnosti koji sam znao skoro napamet..
🤍
Tako sam uspeo da upotpunim kolekciju Tan Modern, od prvog broja, sa onim Sartrovim osnivačkim manifestom o angažovanoj književnosti koji sam znao skoro napamet..
🤍
Displaying 1 - 30 of 165 reviews