کور لعنتی

by خسرو شاهانی

پانزده داستان طنز:
کور لعنتی / مرده کشی / تمبرباز / عینک طبی / توبه / دکترهای محله / دوای حرام / کوچه نیکبخت / دزد پیدا شد / تله موش / بروجعلی / شغل بی دردسر / سیل زدگان / دایه آقا / واندل
قطع: جیبی
چاپ دوم ۱۳۴۴

136 pages, Paperback

Published April 1, 1965

About the author

خسرو شاهانی در سال ۱۳۰۸ در نیشابور متولد شد. زمینه اصلی داستان‌های وی طنز است. او را می‌توان از طنز پردازان معاصر ایران به شمار آورد. مطبوعات عرصهٔ فعالیت‌های شاهانی است. کار رسمی مطبوعاتی خود را در سال ۱۳۳۴ با روزنامه «خراسان» شروع کرد. در سال ۱۳۳۶ به تهران آمد و در روزنامه جهان مشغول به کار شد.

در این روزنامه نیز مطلب طنزآمیز و انتقادی در مورد مسائل روز می‌نوشت. در سال ۱۳۳۷ علاوه بر کار در روزنامه جهان خبرنگار روزنامه پست تهران شد. پس از یک سال همکاری خود را با این روزنامه قطع کرده و خبرنگار روزنامه کیهان شد. علاوه بر خبرنگاری هفته ای یک روز بین سال‌های ۴۲ تا ۴۴ یک صفحه طنزآمیز به صورت داستان و مقاله می‌نوشت.

خسرو شاهانی همچنین با مجلات و نشریات مختلفی از جمله: ترقی - سپید و سیاه - روشنفکر - آسیای جوان - امید ایران - تهران مصور و توفیق همکاری می‌کرد و داستان‌های طنزآمیز می‌نوشت که بعد‌ها به شکل کتاب چاپ شده است.

از آثار اوست: کور لعنتی (۱۳۴۳)، کمدی افتتاح (۱۳۴۶)، پهلوان محله (۱۳۴۹)، بالا رودی‌ها و پایین رودی‌ها (۱۳۵۱) گره کور (۱۳۶۲)، قهرمان ملی (۱۳۶۳)، باز نشسته (۱۳۶۸)، آیین شوهرداری (۱۳۷۰) و…

مضمون اغلب آثار شاهانی بیان مسائل و مشکلات اخلاقی و اجتماعی عصر ماست. او طنز را وسیله ای مناسب برای اصلاح عیوب انسان و جامعه می‌داند و با همین رسالت و ضمن بزرگ نمایی این عیوب آنها را به چشم ما می‌آورد.

قدرت قلم، نثر روان، محکم و موثر و روایی برگیرایی آثار خسرو شاهانی افزوده است.

Reviews

[goli · Rating 4 out of 5]

تو این کتاب یک گدا هست که بهش میگن کور لعنتی
آخه برا همه نحسی میاره
راستشو بخواین کتابش هم برا من نحسی آورد!

[مصطفی آهنگر · Rating 5 out of 5]

شامل داستان کوتاه های:
کور لعنتی
مرده‌کشی
تمبرباز
عینک طبی
توبه
دکترهای محله
دوای حرام
کوچۀ نیکبخت
دزد پیدا شد
تله موش
بروجعلی
شغل بی‌دردسر
سیل‌زدگان
دایه آقا
واندل

[Bahman Bahman · Rating 2 out of 5]

سر گذر ما كوري بود كامل مرد كه مدتها بود خيمه و خرگاه گدايي را در آن نقطه كوبيده بود و به كسب حلال و پردرآمدش ادامه مي داد. از خصوصيات اين گداي كور اين بود كه از عابرين طلب مي كرد . اگر عابر چيزي در كيسه داشت و به او مي داد كه فبها و گرنه دست به آسمان بر مي داشت و هر چه دلش مي خواست نفرين مي كرد...