Neil Back is one of Rugby's greatest ever flankers. He has captained his country, scoredmore tries than any other England forward, and enjoyed immense success with hisclub, Leicester Tigers. Respected by team-mates, feared by opponents and loved by fans, he is acknowledged as one of the fittest, most versatile and most dynamic playersin the game. In this, his autobiography, he describes his inspirational battle to disprove those who believed he was too small for international rugby. Laced with razor-edged insights and black humor, 'Size Doesn't Matter' is anindispensable chronicle of life at the front line of the toughest team game in sport.
"People often ask me who's the best I have played with or against. They expect me to name an All Black, a Wallaby or a Sprinbok. The answer is much closer to home: Neil Back." - Lawrence Dallaglio
Neil Back zal de meeste mensen tussen de 20 en 40 niet veel zeggen, maar de openside flanker van Leicester, Engeland en The Lions maakte deel uit van de beste back three die Engeland ooit gehad heeft. Samen met Lawrence Dallaglio en Richard Hill vormde hij de ruggengraat van het team dat de Wereldcup won in 2003 en jaja Jonny Wilkinson trapte die fenomenale drop kick die Australië op de knieën bracht. Back zal trouwens de eerste zijn die dat toegeeft, want hoewel hij bekend staat om zijn scherpe tong en pen heeft hij altijd eer voor degenen die dat verdiend.
Jarenlang moest Back opboksen tegen grote flankers en vooral het vooroordeel dat hijzelf te klein was. Met zijn 1.78 meter werd hij consequent over het hoofd gezien door de Engelse coaches terwijl hij door fans en kenners werd gezien als de beste, hardste en fitste open side van Engeland. Pas onder Clive Woodward, die Engeland naar de WK zou leiden, kreeg Neil de kans om eindelijk uit te groeien tot een vaste waarde op de 7 en zou hij beginnen aan zijn 66 caps voor Engeland en 5 voor The Lions. Back is en was het grote voorbeeld voor de ‘kleinere’ flankers een beetje zoals Hamish Watson nu is voor Schotland.
Juist omdat Back nooit om een mening verlegen zat is zijn eerste boek een verademing tussen de vaak door ghostwriters geschreven autobiografieën waarin net iets te vaak een blad voor de mond wordt gehouden. Size doesn’t matter kwam voor het eerst uit in 2000, dus 5 jaar nadat rugby professioneel was geworden en ook dat beschrijft Back mooi net als de hele verandering die de wetten en de manier van spelen heeft doorgemaakt. In de 2002 paperback versie voegt hij nog een hoofdstuk toe over het feit dat hij aanvoerder van Engeland was. Over een aantal dingen die we nu als gemeengoed beschouwen, zoals fitness, dieet en het volwassen worden van de pro-game was hij zijn tijd vooruit. De manier waarop hij de nieuwe wetten over bijvoorbeeld wissels, buitenlandse spelers, TMO enz al vragend onder de loep nam en in zijn tweede boek The Death of Rugby (2015) uitgebreider behandelde laat zien hoezeer hij verbonden is met het spelletje. Zijn beschrijvingen van de wedstrijden die hij speelde op alle continenten een bijzonder kijkje achter de schermen en van een gedreven sportman. Voor degenen die geïnteresseerd zijn in de ontwikkeling van rugby in de jaren 1990 – 2002 is dit een absolute must.
Omdat dit boek al ruim 20 jaar oud is ben ik bang dat je het niet meer via je plaatselijke boekhandel kan kopen. Tweedehands zeker nog te krijgen en zoals gezegd absoluut de moeite waard.
I read this at least 20 years after it was published so it lost some of its relevance. However it is a good read and there are some interesting insights into how the game was developing at the time