Het mirakelspel Mariken van Nieumeghen werd door een onbekende auteur geschreven rond 1500: de chaotische tijd van heksenprocessen, van een veranderende geloofsbeleving, van de angst voor een tegelijk het verlangen naar het onbekende. De tijd ook van rederijkers.
Marike sluit een verbond met de duivel en zaait als vriendin van de duivelse Moenen zeven jaar lang dood en verderf in Antwerpen. Maar desondanks weet ze zich uiteindelijk van de duivel te bevrijden en Gods barmhartigheid en vergiffenis te verwerven.
Hoe zwaar de mens ook zondigt, oprecht berouw en boetedoening zal hem altijd van zijn ondergang kunnen redden. Dat is de les van dit onbetwiste hoogtepunt van de rederijkersliteratuur.
Books can be attributed to "Unknown" when the author or editor (as applicable) is not known and cannot be discovered. If at all possible, list at least one actual author or editor for a book instead of using "Unknown".
Books whose authorship is purposefully withheld should be attributed instead to Anonymous.
Herlezen van Mariken is nooit een straf. Het verhaal is zo beeldend en de taal is zo pakkend en verrassend. Deze keer las ik de editie van Dirk Coigneau, met een bijzonder erudiete en inzicht gevende inleiding, plus woordverklaring en commentaar (ook over de complexe ontstaansgeschiedenis van de tekst). Spannend vanuit wetenschappelijk standpunt, maar voor minder ingewijden is de omkadering door Coigneau (uit 1982) misschien wel wat droog. Maar voor beginnende studenten bestaat er gelukkig de uitgave door Bart Ramakers met de vertaling door Willem Wilmink.
Mariken, girlie, why u so dumb? Yeah, he's the devil, but he taught you how to read, write and speak languages + a bunch of other skills and you give it all up? Tragic.
Overmoralistisch en slecht geschreven. De vrouwelijke personages worden gemarginaliseerd, en er heerst een kwalijk beeld over maagdelijkheid. Het middeleeuwse beeld van Maria baart spoken. Bovenal is het verhaal onlogisch. Werkelijk een boek dat beter verschroeid had kunnen worden op de middeleeuwse brandstapel.
Ik vond het verhaal best appart en vreemd geschreven. Dat komt ook doordat het rijmt en dat ben ik niet gewend. Ik vond het ook best vervelend dat het niet erg duidelijk was wanneer iemand iets zegt of denkt ⭐️⭐️/5
Wel 1 ding: hoe stom van Ghijsbrecht om 7 JAAR LANG naar zijn nichtje Mariken te zoeken en voor haar veiligheid te bidden, om haar uiteindelijk naar een klooster te sturen zodra ze terug herenigd zijn?!?!?!? The fuck you mean man is op zoek naar zijn nichtje, maar eens hij haar terugziet bezoekt hij haar maar 1 keer per jaar?! Crazy.
Toch een pak leesbaarder dan dat andere mirakelverhaal waarmee het vaak in een adem wordt genoemd, Beatrijs. Mariken is minstens een eeuw verser: dat maakt de tekst m.i. leesbaarder (taalgebruik is volkser is en bevat aardig wat leuke uitdrukkingen en zegswijzen) en het verhaal een pak minder middeleeuws: geen ellenlange gebeden, personages die bijna complex zijn en daarmee toch ontegensprekelijk op de poort van de renaissance beuken.
Lezen die handel! Ideaal kort verhaal om door te vertellen in de kroeg. Super spannend. In het bijzonder Nijmegenaren en Antwerpenaren zullen plekken en namen herkennen.
Ik heb het op de middelbare school al eens gelezen, maar er was me weinig bijgebleven. Nu snap ik waarom. Er wordt veel gezegd maar weinig verteld: alles wordt uitgebreid omschreven, maar niet verteld alsof je ernaast staat. Het grootste deel van het verhaal voelde alsof het was samengevat.
This play was utterly bizarre. I have no words. Like I can't even begin to describe what the hell was going on here. I mean the whole thing that starts the plot is that Mariken has to go to the market which is a couple of hours away from her house and if she is there till too late she has to sleep over at her aunts place but her aunt throws her out, because she thinks Mariken is a whore and that she's involved in devilish practises. Instead of just trying to find a safe place to sleep, Mariken just finds the nearest bush and straight up says that she doesn't care who comes even if it's the DEVIL. Like for someone who is supposed to believe in god very heavily, she gives up on her religion very easily.
Not to mention that in the last half of the play the demon Moenen, that she's been with for the entire play, decides to throw her of off a tower in order to break her neck and she breaks all of her bones, but is still alive cos she believes in god again and is forgiven. Like idk, but the medieval times were wilding when it comes down to literature. Absolute insanity.