Zolang deze heuvels van aarde zijn

by Willem van Toorn

In zijn romans en gedichten beschrijft Willem van Toorn zijn liefde voor het landschap, en in zijn essays trekt hij regelmatig fel van leer tegen de ondoordachte veranderingen die de mens in het landschap aanbrengt. Bekeek hij in zijn veelgeprezen boek Leesbaar landschap hoe schrijvers als Hooft, Vondel, Gorter, Nescio en Bernlef het Hollandse landschap hebben ervaren en verbeeld, ditmaal trekt hij Europa in. Hij reist naar de landschappen van Cesare Pavese, Louis Paul Boon, Bert Schierbeek, Alain-Fournier, George Sand en Bogdan Bogdanovic. Is het eigen, unieke schrijverslandschap dat zij in hun werk hebben gecreëerd daar nog aan te treffen?

246 pages, Paperback

First published December 1, 2015

About the author

Willem van Toorn (Amsterdam, 1935) was dichter, schrijver en vertaler. Hij publiceerde een groot aantal romans en verhalen- en gedichtenbundels, en was redacteur van het literair tijdschrift Raster. Zijn roman Een leeg landschap (1988) werd genomineerd voor de AKO Literatuurprijs en de roman Het verhaal van een middag (1994) voor de Libris Literatuur Prijs. Zijn recentste roman, Stoom, werd enkele malen herdrukt.

Voor zijn poëzie ontving Willem van Toorn de Jan Campertprijs, de Herman Gorterprijs en de A. Roland Holst-penning. Van Toorn heeft poëzievertalingen gemaakt van het werk van onder andere W.S. Graham, Franco Loi en Cesare Pavese. Ook heeft hij veel proza vertaald; uit het Duits werk van Klaus Mann, Franz Kafka en Stefan Zweig en uit het Engels romans van onder andere Aldous Huxley, Christopher Isherwood, John Updike en E.L. Doctorow. In de komende jaren werkt Willem van Toorn daarnaast aan een biografie over Emmanuel Querido, de grondlegger van de in 2015 honderd jaar bestaande uitgeverij Em. Querido. Zijn roman De rivier en het jeugdboek Rooie werden in het Duits vertaald; een keuze uit zijn gedichten, onder de titel Paesaggi, verscheen in het Italiaans.

'Willem van Toorn ergert zich aan het feit dat mensen betrekkelijk machteloos staan tegenover een voortdurend veranderende samenleving, die helaas ook steeds onpersoonlijker wordt, die ons haar regels oplegt en ons een bestaan laat leiden dat we niet zelf hebben gekozen. (...) Dit is wat Van Toorn bezighoudt. De melancholie om het verval, de liefde voor het landschap, het ironisch geamuseerd zijn, het meegevoel, het verlangen om iets vast te houden in taal (...) De taal overleeft.' Juryrapport A. Roland Holst-penning 2000

Reviews

[Gijs Zandbergen · Rating 3 out of 5]

Willem van Toorn is een ouderwets fatsoenlijke sociaal-democraat met het hart op de goede plaats. Dat haal ik althans uit deze verzameling autobiografische stukken over landschappen, congressen, literaire festivals, ontmoetingen en vergaderingen in Europa. Soms met wat te veel onbekende namen en veronderstelde kennis bij de lezer (bij mij in elk geval), maar goed, mocht zich ooit een biograaf aan Van Toorn wijden, dan kan hij niet om deze wat mij betreft iets te serieuze bundel heen.