What do you think?
Rate this book
Ύπνος
Μια νεαρή και όμορφη ψυχίατρος προσλαμβάνεται σε μια κλινική όπου, εκτός από τους ασθενείς, έχει και να αντιμετωπίσει τις ανορθόδοξες μεθόδους του διευθυντή και την προκλητική συμπεριφορά κάποιων συναδέλφων της. Δεν αργεί να αντιληφθεί ότι μέσα στην κλινική εφαρμόζονται πειράματα ύπνωσης των τροφίμων, με απώτερο σκοπό τον έλεγχο της ζωής και της μοίρας τους. Χωρίς να το επιδιώξει, παρίσταται σε μια διαδικασία "θεραπείας", κατά την οποία μια νεαρή τρόφιμος οδηγείται στην αυτοκτονία κατόπιν υποδείξεων του διευθυντή... Πρόκειται για ψυχιατρική κλινική ή για άντρο σχιζοφρενών δολοφόνων; Πώς μπορεί να αντιδράσει, από τη στιγμή που αντιλαμβάνεται πως το επόμενο θύμα μπορεί να είναι η ίδια;
"Ο "Ύπνος" αποτελεί τον ορισμό του "ατμοσφαιρικού, ψυχολογικού θρίλερ". Με γλώσσα ακριβείας, απέχοντας από τον παραδοσιακό τρόπο αφήγησης, ασκεί την υπνωτιστική του δράση πάνω στον παγιδευμένο αναγνώστη, ο οποίος αμφιταλαντεύεται μεταξύ διαφόρων ερμηνειών μέχρι το τέλος του βιβλίου και -όπως συμβαίνει πάντα στην καλή λογοτεχνία- καλείται να συμμετάσχει..."
Culturas, Diario 16
Ο "Ύπνος" του Χαβιέρ Ασπέιτια τιμήθηκε με το διεθνές βραβείο Hammet -"noir" μυθιστορήματος-, το 1997.
Η ομότιτλη κινηματογραφική ταινία προβλήθηκε το 2004 σε σκηνοθεσία του David Carreras, με πρωταγωνίστρια την Cristina Brondo.
"Ο "Ύπνος" αποτελεί τον ορισμό του "ατμοσφαιρικού, ψυχολογικού θρίλερ". Με γλώσσα ακριβείας, απέχοντας από τον παραδοσιακό τρόπο αφήγησης, ασκεί την υπνωτιστική του δράση πάνω στον παγιδευμένο αναγνώστη, ο οποίος αμφιταλαντεύεται μεταξύ διαφόρων ερμηνειών μέχρι το τέλος του βιβλίου και -όπως συμβαίνει πάντα στην καλή λογοτεχνία- καλείται να συμμετάσχει..."
Culturas, Diario 16
Ο "Ύπνος" του Χαβιέρ Ασπέιτια τιμήθηκε με το διεθνές βραβείο Hammet -"noir" μυθιστορήματος-, το 1997.
Η ομότιτλη κινηματογραφική ταινία προβλήθηκε το 2004 σε σκηνοθεσία του David Carreras, με πρωταγωνίστρια την Cristina Brondo.
171 pages
First published January 1, 1996
54 people want to read
About the author
Javier Azpeitia
16 books9 followersJavier Azpeitia (Madrid, 1962) es un escritor, editor y filólogo español. Sus obras han sido traducidas al griego, al francés y al ruso.
Antes de ser editor, trabajó como cantante en un grupo de ferias, tendero, meritorio de dirección en rodaje, profesor (de Español, Español Comercial, Lenguaje; Literatura e Historia, según la época), como guía de turistas y de niños en el Museo de El Prado, guionista (publicitario, televisivo, cinematográfico) y como colaborador editorial (corrector de estilo y tipografía, documentalista).
Comenzó su carrera literaria en 1989 con Mesalina. En 1996, su tercera novela, Hipnos, resultó ganadora del Premio Hammett de Novela Negra. En 1998 fue nombrado Subdirector de la Editorial Lengua de Trapo, cargo en el que permaneció hasta 2004, un período en que este sello se convirtió en uno de los referentes de la edición independiente. Desde entonces y hasta 2010 fue Director Editorial del sello 451 Editores, un proyecto editorial dedicado a la narrativa, el ensayo y el libro ilustrado.
Esta actividad la compaginó con la escritura de narrativa y con la docencia de postgrado, como profesor del Máster en Escritura Creativa de Hotel Kafka, y como tutor del Máster en Edición de la Universidad de Salamanca, actividades que continúa actualmente.
Como escritor pertenece a la misma generación que Rafael Reig y Antonio Orejudo, quienes con novelas como La fórmula Omega y Fabulosas Narraciones por Historias iniciaron junto con el propio Javier Azpeitia un período de renovación del panorama narrativo español.
Antes de ser editor, trabajó como cantante en un grupo de ferias, tendero, meritorio de dirección en rodaje, profesor (de Español, Español Comercial, Lenguaje; Literatura e Historia, según la época), como guía de turistas y de niños en el Museo de El Prado, guionista (publicitario, televisivo, cinematográfico) y como colaborador editorial (corrector de estilo y tipografía, documentalista).
Comenzó su carrera literaria en 1989 con Mesalina. En 1996, su tercera novela, Hipnos, resultó ganadora del Premio Hammett de Novela Negra. En 1998 fue nombrado Subdirector de la Editorial Lengua de Trapo, cargo en el que permaneció hasta 2004, un período en que este sello se convirtió en uno de los referentes de la edición independiente. Desde entonces y hasta 2010 fue Director Editorial del sello 451 Editores, un proyecto editorial dedicado a la narrativa, el ensayo y el libro ilustrado.
Esta actividad la compaginó con la escritura de narrativa y con la docencia de postgrado, como profesor del Máster en Escritura Creativa de Hotel Kafka, y como tutor del Máster en Edición de la Universidad de Salamanca, actividades que continúa actualmente.
Como escritor pertenece a la misma generación que Rafael Reig y Antonio Orejudo, quienes con novelas como La fórmula Omega y Fabulosas Narraciones por Historias iniciaron junto con el propio Javier Azpeitia un período de renovación del panorama narrativo español.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 11 of 11 reviews
October 14, 2023
Ένα έντονο ψυχολογικό θρίλερ με ψήγματα αστυνομικού μυθιστορήματος 'νουάρ' γραμμένο σε 2ο ενικό πρόσωπο, μια λεπτομέρεια που δημιουργεί την αίσθηση ότι μιλά στον αναγνώστη η φωνή της συνείδησής του κεντρικού ήρωα ή ο ψυχίατρος, ο οποίος τον υποβάλλει σε μια ύπνωση, απελευθερωτική όπως είναι ο ύπνος. Ο αναγνώστης θα νιώσει ανατριχίλα και τρόμο σε σημεία του βιβλίου, όπου οι ήρωες δεν μπορούν να ξεχωρίσουν την πραγματικότητα από την φαντασία, αφού τα παιχνίδια του μυαλού τους τούς εγκλωβίζουν και τούς αποπροσανατολίζουν.
Ο Ασπέιτια εντυπωσιάζει και κερδίζει το διεθνές βραβείο 'νουάρ' μυθιστορήματος Hammett το 1997. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το συγκεκριμένο μυθιστόρημα (ανεξάρτητα αν αρέσει ή όχι) μένει ανεξίτηλα χαραγμένο στη μνήμη του αναγνώστη. Θα πρότεινα να μην διαβαστεί νυχτερινές ώρες, γιατί θα σάς στοιχειώσει κυριολεκτικά.
Βαθμολογία: 4,5/5 ή 9/10.
Ο Ασπέιτια εντυπωσιάζει και κερδίζει το διεθνές βραβείο 'νουάρ' μυθιστορήματος Hammett το 1997. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το συγκεκριμένο μυθιστόρημα (ανεξάρτητα αν αρέσει ή όχι) μένει ανεξίτηλα χαραγμένο στη μνήμη του αναγνώστη. Θα πρότεινα να μην διαβαστεί νυχτερινές ώρες, γιατί θα σάς στοιχειώσει κυριολεκτικά.
Βαθμολογία: 4,5/5 ή 9/10.
January 28, 2021
Ένα ψυχολογικό θρίλερ γερά νεύρα, απο έναν συγγραφέα που δηλώνω φαν του.
Θα έλεγα πως, για τα δικά μου γούστα και λογική, αυτό το βιβλίο αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα ψυχολογικού μυθιστορήματος. Ο Ασπέϊτια συνδυάζει άψογα την λογοτεχνία με την ψυχογραφία, με σκοπό να τραβήξει τον αναγνώστη σε μια δίνη, πού μόνο εύκολο δεν είναι να ακολουθήσεις. Ιδιαίτερα ωραία ροή, που παρόλο τον μικρό όγκο του, δεν αισθάνθηκα ότι κατι πήγε γρήγορα ή άφησε κενά. Η ψυχολογική κατάβαση στην οποία παρασέρνει ο συγγραφέας την πρωταγωνίστρια, διχως υπερβολές, με έκανε να ευχαριστηθώ το βιβλίο πολυ περισσότερο από άλλων γνωστών του είδους (Φίτζεκ, Φλιν κλπ.)
Σχετικά με την γραφή, ειναι καθηλωτική και μαγευτική ταυτόχρονα, με φιλοσοφικές πινελιές και σκέψεις για τα ανθρώπινα συναισθήματα χωρίς φλυαρίες.
Πρέπει να του δοθεί περισσότερη προσοχή, ειδικά απο τους φαν.
Θα έλεγα πως, για τα δικά μου γούστα και λογική, αυτό το βιβλίο αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα ψυχολογικού μυθιστορήματος. Ο Ασπέϊτια συνδυάζει άψογα την λογοτεχνία με την ψυχογραφία, με σκοπό να τραβήξει τον αναγνώστη σε μια δίνη, πού μόνο εύκολο δεν είναι να ακολουθήσεις. Ιδιαίτερα ωραία ροή, που παρόλο τον μικρό όγκο του, δεν αισθάνθηκα ότι κατι πήγε γρήγορα ή άφησε κενά. Η ψυχολογική κατάβαση στην οποία παρασέρνει ο συγγραφέας την πρωταγωνίστρια, διχως υπερβολές, με έκανε να ευχαριστηθώ το βιβλίο πολυ περισσότερο από άλλων γνωστών του είδους (Φίτζεκ, Φλιν κλπ.)
Σχετικά με την γραφή, ειναι καθηλωτική και μαγευτική ταυτόχρονα, με φιλοσοφικές πινελιές και σκέψεις για τα ανθρώπινα συναισθήματα χωρίς φλυαρίες.
Πρέπει να του δοθεί περισσότερη προσοχή, ειδικά απο τους φαν.
June 12, 2019
Ένα αρκετά δυνατό θρίλερ, γραμμένο απόλυτα λογοτεχνικά δοσμένο. Λίγο αργό για το μέγεθος του και δύσκολο, όμως ιδιαίτερα καλό σαν τελική εμπειρία.
April 16, 2022
Got better and worse as it went. Not my cup of tea, unnecessarily rape-y, but a fascinating and gripping narrative construct. Meh.
October 11, 2015
De entrada, lo primero que llama la atención es el empleo de la segunda persona del singular por parte de quién narra, ¿Quién habla? ¿Por qué?
Más adelante, conforme vamos comprendiendo la estructura de la novela que arranca con un preludio, la primera parte, un interludio, cuatro partes más, y cierra con su deludio, se nos descubre quién narra y comprendemos entonces sus giros lingüísticos, sus observaciones; un narrador muy cuidadoso pues nunca se repite. Esos dos elementos sumados, nos hablan mucho del autor de esta novela: estructura y cuidado de la ficción que cuenta.
Leí a Azpeitia por primera vez con "Nadie me mata", y desde ya, se descubre como un autor al que quieres volver. Hay una profunda preocupación por el acto narrativo, por proponer algo más que contar una historia, aunque, a final de cuentas muchos terminen reduciendo eso la escritura.
En la frontera que permiten la ambigüedad literaria, Hipnos es un paseo entre la realidad, el sueño, la ficción, lo imaginado, la locura y la cordura. Es decir, casi podría ser todo: novela realista, novela policiaca: novela a secas.
Me gusta el tono, y me fascinó el narrador, quien tiene unos guiños muy sutiles de perversidad, de sexualidad, un cierto aire malsano, morboso, que lo vuelve real, creíble.
También es muy rico el cruce entre psiquiatría, entre ideas que van desde la charlatenería con que algunos comprendemos la hipnosis, hasta la medicina que busca comprender la complejidad de la mente humana. También el juego entre lo que podemos ver como libre albedrío y el "destino" de las personas. Esto se torna más interesante cuando se nos muestra que uno de los personajes principales, juega con la idea del futuro como algo ya escrito.
Azpeitia es un autor súmamente interesante, atractivo, inteligente, sabe muy bien como dosificar las ideas de la novela en una narración que fácilmente atrapa al lector, tiene una dosis adecuada de historia, ideas, tesis, sin ser nunca condescendiente con su lector, ni un pedante esnob.
Sigamos leyéndolo más.
Más adelante, conforme vamos comprendiendo la estructura de la novela que arranca con un preludio, la primera parte, un interludio, cuatro partes más, y cierra con su deludio, se nos descubre quién narra y comprendemos entonces sus giros lingüísticos, sus observaciones; un narrador muy cuidadoso pues nunca se repite. Esos dos elementos sumados, nos hablan mucho del autor de esta novela: estructura y cuidado de la ficción que cuenta.
Leí a Azpeitia por primera vez con "Nadie me mata", y desde ya, se descubre como un autor al que quieres volver. Hay una profunda preocupación por el acto narrativo, por proponer algo más que contar una historia, aunque, a final de cuentas muchos terminen reduciendo eso la escritura.
En la frontera que permiten la ambigüedad literaria, Hipnos es un paseo entre la realidad, el sueño, la ficción, lo imaginado, la locura y la cordura. Es decir, casi podría ser todo: novela realista, novela policiaca: novela a secas.
Me gusta el tono, y me fascinó el narrador, quien tiene unos guiños muy sutiles de perversidad, de sexualidad, un cierto aire malsano, morboso, que lo vuelve real, creíble.
También es muy rico el cruce entre psiquiatría, entre ideas que van desde la charlatenería con que algunos comprendemos la hipnosis, hasta la medicina que busca comprender la complejidad de la mente humana. También el juego entre lo que podemos ver como libre albedrío y el "destino" de las personas. Esto se torna más interesante cuando se nos muestra que uno de los personajes principales, juega con la idea del futuro como algo ya escrito.
Azpeitia es un autor súmamente interesante, atractivo, inteligente, sabe muy bien como dosificar las ideas de la novela en una narración que fácilmente atrapa al lector, tiene una dosis adecuada de historia, ideas, tesis, sin ser nunca condescendiente con su lector, ni un pedante esnob.
Sigamos leyéndolo más.
September 21, 2021
«Οι μοίρες οδηγούν όποιον τις σέβεται. Όποιος αντιστέκεται, τον σέρνουν» Σενέκα
Ο «Ύπνος» του Javier Azpeitia είναι ένα καθαρόαιμο ψυχολογικό θρίλερ! Πρόκειται για μια υβριδική οντότητα που μετακινείται μεταξύ ρεαλισμού, ονείρου, μυθοπλασίας και φανταστικού. Ακριβώς όπως είναι κάποιες φορές τα όνειρά μας!
Γοητεύτηκα από τον τόνο του αφηγητή ενώ η «σύγκρουση» μεταξύ της ψυχιατρικής επιστήμης, της θνητής πραγματικότητας και των ηθικών φραγμών, όπως μας την παρουσιάζει ο Azpeitia, είναι πάρα πολύ ενδιαφέρουσα. Είναι γραμμένο στο δεύτερο ενικό πρόσωπο, κάτι που αρχικά δεν βγάζει νόημα, στην πορεία όμως γίνεται αντιληπτό ποιος είναι ο αφηγητής της ιστορίας. Η γραφή του συγγραφέα διακρίνεται από ανάλαφρη λογοτεχνικότητα και φιλοσοφική διάθεση, ενώ το κείμενο, παρ’ όλες τις ελάχιστες σελίδες του, ρέει αβίαστα, χωρίς να χάνει σε ταχύτητα, ποιότητα ή νοήματα.
Ο «Ύπνος» είναι ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον, ελκυστικό κι ατμοσφαιρικό μυθιστόρημα, το οποίο διαβάζεται απνευστί. Το αγάπησα πολύ αυτό το πολύτιμο μικράκι!
«Το μέλλον,…, είναι μια αεικίνητη μηχανή. Πρέπει να συμβεί.»
Trivia:
- Ο "Ύπνος" του Χαβιέρ Ασπέιτια τιμήθηκε το 1997, με το διεθνές βραβείο Hammet νουάρ μυθιστορήματος
- Το βιβλίο μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη το 2004, με πρωταγωνίστρια την Cristina Brondo, σε σκηνοθεσία David Carreras.
Διαβάστε περισσότερες βιβλιοαπόψεις στο blog των ΒΙΒΛΙΟγραφικών: https://vivliografika.blogspot.com/
Ο «Ύπνος» του Javier Azpeitia είναι ένα καθαρόαιμο ψυχολογικό θρίλερ! Πρόκειται για μια υβριδική οντότητα που μετακινείται μεταξύ ρεαλισμού, ονείρου, μυθοπλασίας και φανταστικού. Ακριβώς όπως είναι κάποιες φορές τα όνειρά μας!
Γοητεύτηκα από τον τόνο του αφηγητή ενώ η «σύγκρουση» μεταξύ της ψυχιατρικής επιστήμης, της θνητής πραγματικότητας και των ηθικών φραγμών, όπως μας την παρουσιάζει ο Azpeitia, είναι πάρα πολύ ενδιαφέρουσα. Είναι γραμμένο στο δεύτερο ενικό πρόσωπο, κάτι που αρχικά δεν βγάζει νόημα, στην πορεία όμως γίνεται αντιληπτό ποιος είναι ο αφηγητής της ιστορίας. Η γραφή του συγγραφέα διακρίνεται από ανάλαφρη λογοτεχνικότητα και φιλοσοφική διάθεση, ενώ το κείμενο, παρ’ όλες τις ελάχιστες σελίδες του, ρέει αβίαστα, χωρίς να χάνει σε ταχύτητα, ποιότητα ή νοήματα.
Ο «Ύπνος» είναι ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον, ελκυστικό κι ατμοσφαιρικό μυθιστόρημα, το οποίο διαβάζεται απνευστί. Το αγάπησα πολύ αυτό το πολύτιμο μικράκι!
«Το μέλλον,…, είναι μια αεικίνητη μηχανή. Πρέπει να συμβεί.»
Trivia:
- Ο "Ύπνος" του Χαβιέρ Ασπέιτια τιμήθηκε το 1997, με το διεθνές βραβείο Hammet νουάρ μυθιστορήματος
- Το βιβλίο μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη το 2004, με πρωταγωνίστρια την Cristina Brondo, σε σκηνοθεσία David Carreras.
Διαβάστε περισσότερες βιβλιοαπόψεις στο blog των ΒΙΒΛΙΟγραφικών: https://vivliografika.blogspot.com/
September 7, 2019
Εξαιρετικό θρίλερ που εξερευνά τα όρια της ανθρώπινης νόησης και του ελέγχου της από τον παρανοϊκό ψυχίατρο και την επιβολή του πάνω σε ατομα ήδη επιρρεπή στο να υποταχθούν στη θεραπεία του. Λόγος ανατριχιαστικά λεπτομερής και αποτελεσματικος από τον συγγραφέα.
December 8, 2023
This book was somewhat interesting, at times confusing, and also kind of got off on hurting young women.
November 4, 2025
No tenía expectativas para con esta historia, ni altas ni bajas; me resistía a darle una oportunidad por la manera en la que está escrito, terminé decidiéndome gracias al argumento. Han terminado encantándome ambas premisas. Jamás había experimentado un libro cuyo singular punto de vista, segunda persona, estuviera tan exquisitamente bien relatado. Es el eje de la narración, de hecho, el título nos da la pista del por qué. ¿Habré caído en un profundo letargo hipnótico tras la lectura? Soy plenamente consciente de que estoy viviendo esto, como alega la protagonista: la consecuencia se ha traducido en un embotamiento mental por el que he tenido que dejar correr unas horas antes de volver a escoger qué leer.
.
Sin lugar a a dudas, una novela sin parangón. Ha destronado a varias de mis favoritas para posicionarse en primera línea.
.
Sin lugar a a dudas, una novela sin parangón. Ha destronado a varias de mis favoritas para posicionarse en primera línea.
September 24, 2010
It was a most compelling and captivating book from the begging till the very end. Aspeitia's way of narrating is particularly intriguing as one is able to see how the protagonist's mind works through her very own thoughts and get immersed into her gradual decline into madness. It is a real masterpiece.
March 25, 2014
Στην ελληνική έκδοση από Opera σε μετάφραση Κρίτωνα ��λιόπουλου http://www.biblionet.gr/book/135223/A...
Displaying 1 - 11 of 11 reviews