What do you think?
Rate this book
Pussy Album
Eva van Liere, 37 jaar, lerares, vrouw, poëzieliefhebster, junk. Ze houdt wanhopig van het leven, maar ervaart dat niet als wederzijds. Ze verloor haar relatie en later haar werk, omdat ze het met een leerling deed. Ze kan zich niet herinneren of dat allemaal gebeurde om hoe ze is, of dat ze zo is omdat dat allemaal gebeurde.
Woordfetisjiste, misantrope, borrelbefster. Hoed u: ze neukt terug, maakt kutafdrukken op uw nieuwe bank en schreeuwt haar naam van de daken. En ja, haar leven raakt volledig ontspoord. En ja, ze begint alsnog een relatie met de leerling. Misschien kan zijn liefde haar redden. Of is Eva een gevallen vrouw die nooit meer op zal staan? Die nooit meer op wil staan?
Woordfetisjiste, misantrope, borrelbefster. Hoed u: ze neukt terug, maakt kutafdrukken op uw nieuwe bank en schreeuwt haar naam van de daken. En ja, haar leven raakt volledig ontspoord. En ja, ze begint alsnog een relatie met de leerling. Misschien kan zijn liefde haar redden. Of is Eva een gevallen vrouw die nooit meer op zal staan? Die nooit meer op wil staan?
288 pages, Paperback
First published January 12, 2016
10 people are currently reading
253 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 74 reviews
October 4, 2016
Je houdt van het leven, maar het leven houdt niet van jou. Je relatie is voorbij en je wordt even later ook ontslagen op je werk, omdat je het met een leerling deed. Dit overkomt de 37-jarige Eva: vrouw, lerares, liefhebster van poëzie en specialist in het ontsporen van haar leven. Eva zoekt geborgenheid in de liefde, een ander die met haar wilt zijn en ze verliest zich weer in de verwachting en het verlangen naar de ander om haar ellende even te kunnen vergeten. Wederzijdse liefde noemt Eva niet voor niets het mooiste wat er is. Maar er is geen enkele reden tot optimisme, want het uitspelen van de teleurstelling (150) staat al weer voor haar deur. Pussy Album (2016) van Stella Bergsma (1973) is het wachten totdat de bom ontploft, het perfecte boek om je buiten de grenzen van het vakantieconcentratiekamp (194) te wanen en het is een poging om het wezen van het zijn te omvatten (213).
Stella Bergsma is schrijfster, dichteres en frontvrouw van de band EINSTEINBARBIE. Met haar bundeling gedichten genaamd Cupcakes (2013) heeft ze al enkele heilige huisjes gesloopt. Bergsma confronteert en choqueert, maar ze weet ook hoe ze een glimlach op de gezichten van haar lezers kan toveren. Bergsma’s teksten moeten met aandacht worden gelezen en een lezer die dit niet doet zal al snel aan de literaire waarde van deze teksten voorbijgaan. Bergsma steekt haar middelvinger op naar al die ‘keurige’ gedichten die al zo vaak zijn geschreven, maar ook als opiniemaakster voor onder andere De Volkskrant slaat ze een nieuwe toon aan die bewijst dat ze lef heeft. In helder taalgebruik geeft ze haar mening over belangrijke onderwerpen zoals seksueel moraal en de omgang met vrouwen.
In haar roman Pussy Album heeft Bergsma maatschappijkritiek verwerkt. Opmerkelijk is dat de lezer in elk hoofdstuk met iets anders wordt geconfronteerd en vooral onze drang tot consumeren krijgt een klap te verwerken. Verteller Eva noemt mensen bijvoorbeeld “wegwerpartikelen” en zinnen als “Het stond allemaal in de folder” of “We vreten allemaal hotdogs op de meubelboulevard” moeten toch echt bekend in de oren klinken. Deze ‘oneliners’ confronteren de lezer, maar dan hebben we nog niet eens gesproken over de hoeveelheid alcohol die hoofdpersoon Eva consumeert. Bijzonder creatief is dat Bergsma elk hoofdstuk begint met de hoeveelheid alcohol in Eva’s bloed en het zal de lezer niet verbazen dat deze hoeveelheid per hoofdstuk steeds groter wordt. Eva’s gemoedstoestand wordt ook steeds aangepast aan de hoeveelheid drank die ze drinkt. Bergsma heeft blijkbaar verstand van het effect van grote hoeveelheden alcohol op de mens, omdat ze het dronkenschap van Eva zeer gedetailleerd en realistisch heeft beschreven.
De roman heeft dus veel realiteitszin die tegelijkertijd ook een bepaalde gelaagdheid aan het verhaal toevoegt. Daarnaast is Bergsma een woordkunstenares en het is knap dat ze Eva’s persoonlijke ‘inner battle’ kan afwisselen met de kritiek richting de maatschappij en de medemens. Bergsma balanceert dus perfect tussen de concepten betrokkenheid en distantie. Het ‘bewust’ provoceren op de manier waarop Bergsma dat doet, waardeer ik enorm. Daarnaast valt het op dat Bergsma allerlei verwijzingen precies op de juiste plek in het verhaal weet te plaatsen om vervolgens ook enige diepgang in het verhaal te krijgen. Bergsma’s goede schrijfstijl komt ook naar voren in haar afwisseling tussen korte zinnen en lange beschrijvingen. Deze afwisselingen kunnen vermoeiend zijn, maar dwingen de lezer om bij de les te blijven.
Je kan veel goede dingen zeggen over Pussy Album van Stella Bergsma. Het is grof en brutaal, maar met Bergsma’s scherpe observaties over de maatschappij en haar vrouwelijke anti-held Eva (die we volgens mij nog nooit op zo’n manier in de Nederlandse literatuur hebben gezien) wordt de roman omgetoverd tot een literair hoogstandje. Pussy Album is dus gewaagd en eerlijk, raakt de lezer diep en is bovenal taboedoorbrekend. Nu het boek uit is, keert de leegte weer terug... maar: elk einde is weer een nieuw begin. Toch?
Stella Bergsma is schrijfster, dichteres en frontvrouw van de band EINSTEINBARBIE. Met haar bundeling gedichten genaamd Cupcakes (2013) heeft ze al enkele heilige huisjes gesloopt. Bergsma confronteert en choqueert, maar ze weet ook hoe ze een glimlach op de gezichten van haar lezers kan toveren. Bergsma’s teksten moeten met aandacht worden gelezen en een lezer die dit niet doet zal al snel aan de literaire waarde van deze teksten voorbijgaan. Bergsma steekt haar middelvinger op naar al die ‘keurige’ gedichten die al zo vaak zijn geschreven, maar ook als opiniemaakster voor onder andere De Volkskrant slaat ze een nieuwe toon aan die bewijst dat ze lef heeft. In helder taalgebruik geeft ze haar mening over belangrijke onderwerpen zoals seksueel moraal en de omgang met vrouwen.
In haar roman Pussy Album heeft Bergsma maatschappijkritiek verwerkt. Opmerkelijk is dat de lezer in elk hoofdstuk met iets anders wordt geconfronteerd en vooral onze drang tot consumeren krijgt een klap te verwerken. Verteller Eva noemt mensen bijvoorbeeld “wegwerpartikelen” en zinnen als “Het stond allemaal in de folder” of “We vreten allemaal hotdogs op de meubelboulevard” moeten toch echt bekend in de oren klinken. Deze ‘oneliners’ confronteren de lezer, maar dan hebben we nog niet eens gesproken over de hoeveelheid alcohol die hoofdpersoon Eva consumeert. Bijzonder creatief is dat Bergsma elk hoofdstuk begint met de hoeveelheid alcohol in Eva’s bloed en het zal de lezer niet verbazen dat deze hoeveelheid per hoofdstuk steeds groter wordt. Eva’s gemoedstoestand wordt ook steeds aangepast aan de hoeveelheid drank die ze drinkt. Bergsma heeft blijkbaar verstand van het effect van grote hoeveelheden alcohol op de mens, omdat ze het dronkenschap van Eva zeer gedetailleerd en realistisch heeft beschreven.
De roman heeft dus veel realiteitszin die tegelijkertijd ook een bepaalde gelaagdheid aan het verhaal toevoegt. Daarnaast is Bergsma een woordkunstenares en het is knap dat ze Eva’s persoonlijke ‘inner battle’ kan afwisselen met de kritiek richting de maatschappij en de medemens. Bergsma balanceert dus perfect tussen de concepten betrokkenheid en distantie. Het ‘bewust’ provoceren op de manier waarop Bergsma dat doet, waardeer ik enorm. Daarnaast valt het op dat Bergsma allerlei verwijzingen precies op de juiste plek in het verhaal weet te plaatsen om vervolgens ook enige diepgang in het verhaal te krijgen. Bergsma’s goede schrijfstijl komt ook naar voren in haar afwisseling tussen korte zinnen en lange beschrijvingen. Deze afwisselingen kunnen vermoeiend zijn, maar dwingen de lezer om bij de les te blijven.
Je kan veel goede dingen zeggen over Pussy Album van Stella Bergsma. Het is grof en brutaal, maar met Bergsma’s scherpe observaties over de maatschappij en haar vrouwelijke anti-held Eva (die we volgens mij nog nooit op zo’n manier in de Nederlandse literatuur hebben gezien) wordt de roman omgetoverd tot een literair hoogstandje. Pussy Album is dus gewaagd en eerlijk, raakt de lezer diep en is bovenal taboedoorbrekend. Nu het boek uit is, keert de leegte weer terug... maar: elk einde is weer een nieuw begin. Toch?
August 7, 2018
Ja. Rauw. Lekker literair. Maar ik vond het niets. Het was een beetje te veel. Te veel van alles wat ranzig is. Waardoor het me niet pakte. Misschien ook omdat ik me totaal niet met de hoofdpersoon kon identificeren. Veel negativiteit. Misschien noemen mensen dat realistisch maar ik werd er niet warm van.
September 5, 2016
Pussy Album beschrijft de weg naar zelfdestructie op een pijnlijk accurate manier. De 37-jarige Eva, lerares Nederlands, poëzieliefhebster en alcoholverslaafde, houdt wanhopig van het leven. Wanneer ze haar relatie en haar werk verliest raakt ze echter steeds meer de wil om te leven kwijt. Ze drinkt zich een slag in de rondte en neemt ook een grote portie, vaak betekenisloze, seks tot zich. Pussy Album is grof en brutaal, maar tegelijkertijd poëtisch en ritmisch. Bergsma durft tegen heilige huisjes te trappen met haar scherpe observaties van de maatschappij. Met een glansrijke hoofdrol voor Eva, de antiheldin; een vrouw zoals we nog nooit eerder zagen in de Nederlandse literatuur.
Mijn complete recensie vind je op Boekvinder.
Mijn complete recensie vind je op Boekvinder.
January 2, 2018
Gemengde gevoelens heb ik over dit boek. De eerste hartstochtelijk grof geschreven seks uitspatting was verfrissend, de tweede nog vernieuwend, maar na een volledig boek aan ploegendiensten was het allesbehalve vernieuwend.
Hoewel het verhaal vloeiend leest, vond ik eigenlijk vooral chaotisch. Soms zelfs intens vervelend. En toch kon ik het niet wegleggen. Ik zat op de voorste rij voor de spectaculaire zelfdestructie show. Ik had te doen met de hoofdpersoon en was tegelijkertijd boos op haar. Ik wilde weten hoe het afliep.
Daarom drie sterren. Het is namelijk pas een leuk kutboek als je het niet leuk vindt en toch niet weg kunt leggen.
Hoewel het verhaal vloeiend leest, vond ik eigenlijk vooral chaotisch. Soms zelfs intens vervelend. En toch kon ik het niet wegleggen. Ik zat op de voorste rij voor de spectaculaire zelfdestructie show. Ik had te doen met de hoofdpersoon en was tegelijkertijd boos op haar. Ik wilde weten hoe het afliep.
Daarom drie sterren. Het is namelijk pas een leuk kutboek als je het niet leuk vindt en toch niet weg kunt leggen.
July 24, 2022
Héérlijk brutaal, ruw en vulgair. Met een literaire platvloersheid schrijft Bergsma een taalwaterval van kotsmisselijk alcoholgebruik en vaginale nattigheid aan elkaar.
Het grappigste boek dat ik tot nog toe las. Het onbeholpene en zelfdestructieve hoofdpersonage deed me (vooral in de eerste delen van het boek) vaak gênant luid lachen.
Hoewel dit meesterlijk geschreven is, modderde het grotere verhaal voor mij hier en daar wat aan. Desalniettemin een aanrader voor ruimdenkende mensen van (gewillig) vlees en bloed die zichzelf eens uit hun comfortzone willen rukken.
Het grappigste boek dat ik tot nog toe las. Het onbeholpene en zelfdestructieve hoofdpersonage deed me (vooral in de eerste delen van het boek) vaak gênant luid lachen.
Hoewel dit meesterlijk geschreven is, modderde het grotere verhaal voor mij hier en daar wat aan. Desalniettemin een aanrader voor ruimdenkende mensen van (gewillig) vlees en bloed die zichzelf eens uit hun comfortzone willen rukken.
April 21, 2017
Na het lezen van dit boek kan ik niet meer uit bed komen en ik wil alleen nog maar nadenken over het drama dat iedereen kan overkomen.
April 22, 2018
One of the most inspiring, vulgar and intelligent books I have read in a long time. High culture slutty porna. Recommended to anyone who wants to read about a feminine antihero.
July 10, 2020
'Wat zijn we toch walgelijk. We hangen van tekort aan elkaar. Woorden niet, die zijn perfect.' (wauw, Bergsma)
August 16, 2021
Van het begin tot de helft dacht ik: wtf waarom lees ik dit. Maar nu die toch uit is, kan ik het boek en de manier hoe het geschreven is erg waarderen! Wat betreft de hoofdrol personage: i guess you either love her or you don't... ? Ze is alles behalve perfect en dat heeft ook iets moois en is vooral erg interessant. Ik ga alleen niet zo lekker op een liefdesverhouding tussen iemand van 37 en een 17 jarige, en al helemaal niet als het ook nog in het begin een lerares/leerling verhouding heeft.
This entire review has been hidden because of spoilers.
May 21, 2024
Halverwege mee gestopt, ik kan hier dus niks mee.
Het is rauw, ongecensureerd, allemaal prima, en goed en vlot geschreven, maar op een gegeven moment hoop je dat de hoofdpersoon uit haar dronkenschap / kater naar boven komt en er een stuk normale vertelling komt, maar dat gebeurt niet echt. Niet in de mood voor dit boek denk ik.
Het is rauw, ongecensureerd, allemaal prima, en goed en vlot geschreven, maar op een gegeven moment hoop je dat de hoofdpersoon uit haar dronkenschap / kater naar boven komt en er een stuk normale vertelling komt, maar dat gebeurt niet echt. Niet in de mood voor dit boek denk ik.
August 16, 2018
Literair geneuzel over een destructief, egoïstisch en naar mens met een serieus gebrek aan seksuele moraliteit. Er komt geen eind aan, al vermoed ik dat ze op het eind dood gaat. Maar afgezien van de ranzigheid laat me dat verder koud.
December 14, 2025
Tragisch boek over zelfdestructie. Hoofdpersoon Eva lijdt zozeer onder het verlies van haar relatie en haar schuldgevoel daarover dat zij eraan ten onder gaat. Bergsma schrijft in een stijl die rauw, grappig en compassievol tegelijk is. Knap wel. Bergsma slaagt erin om haar hoofdpersoon te laten vertellen wat een feest haar leven wel niet is en ons te laten begrijpen dat precies het tegenovergestelde waar is; en compassie voor haar tragiek te voelen in plaats van verachting.
”Ik ben niet geil. Ik verveel me alleen gewoon de tering.”
“Zo is dat Dostojevski, een beetje lichtheid, een beetje vrolijkheid. Alles is toch wel kut.”
Aantekeningen voor mijzelf gemaakt. Eén grote spoiler.
Eva is lerares en dichteres. Ze had een liefdevolle relatie met een man die haar chaos leuk vond en die haar met zijn stabiliteit in een veilig evenwicht hield. Zij kon alleen niet genoeg hebben aan dat evenwicht en ging vreemd. Hij ontdekte het, kon het niet verkroppen en verliet haar. Sindsdien raakt alles in haar leven uit balans met teveel drank, vooral dat, en veel en slechte seks. Seks met het schoolhoofd waar ze werkt, met een minderjarige leerling (leidt tot haar ontslag) en met andere dronkaards (de stamgasten van haar stamkroeg). Het drankmisbruik gaat van kwaad tot erger, ze verwaarloost zichzelf, maakt ruzie met iedereen en verliest zelfs haar postbodebaan. Regelmatig citeert ze uit een zelfgeschreven gedicht voor haar voormalige geliefde. Uiteindelijk gaat ze aan haar drankmisbruik ten onder. Op de allerlaatste bladzijde staat het gedicht in haar handschrift afgedrukt.
“Deze plek zou niet hoeven bestaan. De kale pleinen, de opgeborgen mensen. Alles lelijk en verdrietig. Niets van wat hier is zal door iemand gemist worden. Het hele tafereel met mij erbij kun je verfommelen en wegkiepen. Niemand zou er ooit een traan om laten.”
“Ik lig op de grond en drink bier. Mijn kamer is langzaam veranderd. Gezellig wel, alsof ik in een prullenbak woon. Een kliko met een lichtje erin. Vuilstortwonen.”
“‘Ben je niet bang dat de mensen je zien,’ bromt het uit mijn bed. ‘Ik ben bang dat de mensen me niet zien,’ antwoord ik.”
“(…) ik ben zo zat dat ik zen ben.”
“Ze denken dat geld de chemo is, dat hun huizen en auto’s en ti-ta-tovertuinen ze kunnen redden. Ze denken dat niemand ziet hoe het onder hun huid bobbelt. Ze denken dat ze er turquoise sjaals overheen kunnen trekken, of dat hun nieuwe pony het bedekt. Ze trachten het voorbij te racen in hun auto’s, weg te kopen in de winkels.”
Bergsma excelleert in nieuwwoorden die ze fabriekt door twee bestaande aan elkaar te smeden: onzinseks, manstructies, troepvoelen, trofeetrutje, gezichtsgreppels, stuntelstaan, walggenieten, welterustosteron, haastdorst, onzinkerel (hee die lijkt op onzinseks), huis-tuin-en-keuken-macho, wappermond, sterfdas, koopjeskop met kortingskapsel, wegwerpmensen, drankdapper, vuilstortwonen, territoriumneuken, dronkenaardig, wodkawelwillend, keelvingeren tot je klaarkotst, krijswijven, vakantiegevang, Eva en de alcoholadefabriek…
”Ik ben niet geil. Ik verveel me alleen gewoon de tering.”
“Zo is dat Dostojevski, een beetje lichtheid, een beetje vrolijkheid. Alles is toch wel kut.”
Aantekeningen voor mijzelf gemaakt. Eén grote spoiler.
Eva is lerares en dichteres. Ze had een liefdevolle relatie met een man die haar chaos leuk vond en die haar met zijn stabiliteit in een veilig evenwicht hield. Zij kon alleen niet genoeg hebben aan dat evenwicht en ging vreemd. Hij ontdekte het, kon het niet verkroppen en verliet haar. Sindsdien raakt alles in haar leven uit balans met teveel drank, vooral dat, en veel en slechte seks. Seks met het schoolhoofd waar ze werkt, met een minderjarige leerling (leidt tot haar ontslag) en met andere dronkaards (de stamgasten van haar stamkroeg). Het drankmisbruik gaat van kwaad tot erger, ze verwaarloost zichzelf, maakt ruzie met iedereen en verliest zelfs haar postbodebaan. Regelmatig citeert ze uit een zelfgeschreven gedicht voor haar voormalige geliefde. Uiteindelijk gaat ze aan haar drankmisbruik ten onder. Op de allerlaatste bladzijde staat het gedicht in haar handschrift afgedrukt.
“Deze plek zou niet hoeven bestaan. De kale pleinen, de opgeborgen mensen. Alles lelijk en verdrietig. Niets van wat hier is zal door iemand gemist worden. Het hele tafereel met mij erbij kun je verfommelen en wegkiepen. Niemand zou er ooit een traan om laten.”
“Ik lig op de grond en drink bier. Mijn kamer is langzaam veranderd. Gezellig wel, alsof ik in een prullenbak woon. Een kliko met een lichtje erin. Vuilstortwonen.”
“‘Ben je niet bang dat de mensen je zien,’ bromt het uit mijn bed. ‘Ik ben bang dat de mensen me niet zien,’ antwoord ik.”
“(…) ik ben zo zat dat ik zen ben.”
“Ze denken dat geld de chemo is, dat hun huizen en auto’s en ti-ta-tovertuinen ze kunnen redden. Ze denken dat niemand ziet hoe het onder hun huid bobbelt. Ze denken dat ze er turquoise sjaals overheen kunnen trekken, of dat hun nieuwe pony het bedekt. Ze trachten het voorbij te racen in hun auto’s, weg te kopen in de winkels.”
Bergsma excelleert in nieuwwoorden die ze fabriekt door twee bestaande aan elkaar te smeden: onzinseks, manstructies, troepvoelen, trofeetrutje, gezichtsgreppels, stuntelstaan, walggenieten, welterustosteron, haastdorst, onzinkerel (hee die lijkt op onzinseks), huis-tuin-en-keuken-macho, wappermond, sterfdas, koopjeskop met kortingskapsel, wegwerpmensen, drankdapper, vuilstortwonen, territoriumneuken, dronkenaardig, wodkawelwillend, keelvingeren tot je klaarkotst, krijswijven, vakantiegevang, Eva en de alcoholadefabriek…
July 7, 2017
Sommige boeken kan je niet genoeg van krijgen, bij dit boek is het me allemaal wat te veel. Te veel natte kutten (tot vochtplekken op de omslag aan toe), te veel losjes aangehaalde schrijvers en te veel geforceerd gezochte formuleringen. Leuk dat een dronken iemand letters inslikt maar ik wil een boek lezen, geen kruiswoordraadsel maken.
Wat ik daarnaast lastig vind is dat het hoofdpersonage egocentrisch is en alleen maar meer asociaal wordt. Als een personage niets met de wereld wil, dan is het lastig om mij mee te krijgen. De verloren liefde komt daarbij te laat uit de verf en is te voorspelbaar. Het lot van Eva kan me tijdens een groot deel van het boek niets schelen.
Toch is er ook veel mooi aan dit boek. Bergsma kan meeslepend schrijven met een heerlijke vaart. Het brutale van het boek spreekt me erg aan. Ik ga zeker een volgend boek van haar lezen.
Wat ik daarnaast lastig vind is dat het hoofdpersonage egocentrisch is en alleen maar meer asociaal wordt. Als een personage niets met de wereld wil, dan is het lastig om mij mee te krijgen. De verloren liefde komt daarbij te laat uit de verf en is te voorspelbaar. Het lot van Eva kan me tijdens een groot deel van het boek niets schelen.
Toch is er ook veel mooi aan dit boek. Bergsma kan meeslepend schrijven met een heerlijke vaart. Het brutale van het boek spreekt me erg aan. Ik ga zeker een volgend boek van haar lezen.
October 21, 2021
Heb zo lang over dit boek gedaan, omdat het te beklemmend was, alsof je zelf dronken werd en in haar vieze flatje moest braken. Ook haar zinnen floepen er als woordenkots uit. Prachtige neologismen en allemaal zo puur en echt. Snap het als dit niet jouw cup of tea is, maar schrijven kan ze wel.
November 9, 2023
Een heelzaam verhaal voor jong en oud over een kuise schooljuffrouw met een leuke en ook gezonde hobby
October 16, 2020
3,5!
Met briljante passages en prettig geschreven, maar soms wel wat aan de langdradige kant. Ik ben wel fan.
Met briljante passages en prettig geschreven, maar soms wel wat aan de langdradige kant. Ik ben wel fan.
August 25, 2016
Het gebeurt zelden dat ik blij ben als ik een boek uit heb, meestal zit ik in een dubel-gevoel van het willen weten hoe het afloopt, maar tegelijkertijd nog geen afscheid willen nemen van de personages. Iedere boekenwurm weet wat ik bedoel en voor de anderen, vervang het boek in bijvoorbeeld een goede film, dat is net zoiets. Daar ben je ook benieuwd naar de afloop, maar tegelijkertijd wil je nog geen afscheidnemen van de hoofdrolspelers.
Terug naar mijn recensie. Ik was vanmorgen heel erg blij dat ik het boek uit had, want ik vond het niets. Toch ben ik blij dat ik het boek heb gelezen, want nu kan ik mijn eigen mening er over hebben en heb ik niet steeds het gevoel van 'zou het wel wat voor mij zijn, ergens wil ik het ook wel lezen, ben ik er benieuwd naar', want dit boek behoorde echt bij de twijfelgevallen. Het enerzijds wel willen lezen omdat je er benieuwd naar bent en anderzijds ook zoiets hebben van dat het ook weer niet hoeft. Lekker dubbel is dat, maar ik denk dat er vast meer boekenwurmen zijn die dat kennen, dat ik niet de enige ben. Toch mede dankzij de voornamelijke positieve reacties wilde ik het boek lezen.
Wederom dwaal ik af, want jullie willen vast wel weten waarom ik blij ben dat ik het boek uit had. Ik vind haar taalgebruik erg grof. Voor diegenen die mij kennen, weten dat ik ook wel eens boeken lees met grof taalgebruik, I know, maar van de een kan je het hebben en van de ander niet en in dit geval was het wel heel erg extreem en vond ik het ook geregeld beledigend naar sommige mensen toe. Alsof zij beter is dan de andere mensen.
Toch neem ik mijn petje voor de schrijfster af dat ze zo vanuit wat sommige mensen denken, van uit een diep gevoel, heeft geschreven, dat ze zich goed heeft ingeleefd in die persoon en toegegeven ze was geregeld ook kunstig met woorden. Je moet maar op bepaalde woorden komen. De schrijfstijl vind ik in ieder geval heel apart, een verhalende poëzie.
Verder wisselde mijn gevoel af van een hekel aan de hoofdpersoon hebben, daarna medelijden, daarna weer een hekel en eindigend met medelijden.
Het einde zat er aan te komen. Neen, ik verklap niet hoe, maar op het laatst had ik het wel door.
De cover vind ik mooi en past bij het boek, al zou ik voor een andere bloem hebben gekozen. Lees het boek maar om te begrijpen welke bloem ik bedoel.
Terug naar mijn recensie. Ik was vanmorgen heel erg blij dat ik het boek uit had, want ik vond het niets. Toch ben ik blij dat ik het boek heb gelezen, want nu kan ik mijn eigen mening er over hebben en heb ik niet steeds het gevoel van 'zou het wel wat voor mij zijn, ergens wil ik het ook wel lezen, ben ik er benieuwd naar', want dit boek behoorde echt bij de twijfelgevallen. Het enerzijds wel willen lezen omdat je er benieuwd naar bent en anderzijds ook zoiets hebben van dat het ook weer niet hoeft. Lekker dubbel is dat, maar ik denk dat er vast meer boekenwurmen zijn die dat kennen, dat ik niet de enige ben. Toch mede dankzij de voornamelijke positieve reacties wilde ik het boek lezen.
Wederom dwaal ik af, want jullie willen vast wel weten waarom ik blij ben dat ik het boek uit had. Ik vind haar taalgebruik erg grof. Voor diegenen die mij kennen, weten dat ik ook wel eens boeken lees met grof taalgebruik, I know, maar van de een kan je het hebben en van de ander niet en in dit geval was het wel heel erg extreem en vond ik het ook geregeld beledigend naar sommige mensen toe. Alsof zij beter is dan de andere mensen.
Toch neem ik mijn petje voor de schrijfster af dat ze zo vanuit wat sommige mensen denken, van uit een diep gevoel, heeft geschreven, dat ze zich goed heeft ingeleefd in die persoon en toegegeven ze was geregeld ook kunstig met woorden. Je moet maar op bepaalde woorden komen. De schrijfstijl vind ik in ieder geval heel apart, een verhalende poëzie.
Verder wisselde mijn gevoel af van een hekel aan de hoofdpersoon hebben, daarna medelijden, daarna weer een hekel en eindigend met medelijden.
Het einde zat er aan te komen. Neen, ik verklap niet hoe, maar op het laatst had ik het wel door.
De cover vind ik mooi en past bij het boek, al zou ik voor een andere bloem hebben gekozen. Lees het boek maar om te begrijpen welke bloem ik bedoel.
October 8, 2023
1 July 2023 — ★★★★☆ (3.5 stars round up)
Hmm… What is there to say? This book *really* isn’t for everyone. There were times that I was so invested in the story and rooting for Eva (the FMC) and Raven(I know, I know – I just can’t help it) and other times that I had to put away my book because it bored me to death and it was too much of the schizophrenic gibberish and alcoholism.
I did identify with the FMC sometimes, because her emotions are raw and intense and really unhinged (love that for her), but I felt bad for her too. I kind of hated and loved her at the same time.
Not everything that happened in the story was all relevant, I feel like, but I could be wrong. The book was a bit too long in my opinion and I didn’t enjoy it as much as Stella Bergsma’s manifesto Nouveau Fuck. However, it was an interesting read…
Hmm… What is there to say? This book *really* isn’t for everyone. There were times that I was so invested in the story and rooting for Eva (the FMC) and Raven
I did identify with the FMC sometimes, because her emotions are raw and intense and really unhinged (love that for her), but I felt bad for her too. I kind of hated and loved her at the same time.
Not everything that happened in the story was all relevant, I feel like, but I could be wrong. The book was a bit too long in my opinion and I didn’t enjoy it as much as Stella Bergsma’s manifesto Nouveau Fuck. However, it was an interesting read…
May 17, 2020
Eva van Liere is 37 en lerares. Ze is single. 17 jaar lang was ze samen met Hem, maar aan Hem denkt ze pas weer op haar sterfbed. Ze verloor haar relatie. Haar job kan ze behouden door haar haatpijpen van de directeur tot ze op een dag ontslagen wordt: ze wordt betrapt met een 17-jarige leerling. Raven noemt ze hem, haar kleine vogelijn, omdat hij zo mooi The Raven van Edgar Allan Poe kan opzeggen.
Eva is poëzieliefhebster en woordfetisjiste (haatpijpen, pijpzwijggeld, doodschoppen doen in de supermarkt). Ze luistert naar Mahlers 9e Symfonie, leest Brodsky, begrijpt Schopenhauer, Parmanides en Heraclitus. In haar computermap 'Pussy Album' houdt ze al haar schrijfsels bij: lalgedichten, dronkemanstranen, eigenverdriet. Een keer per week gaat ze naar de nachtwinkel om drank, maar dagelijks is ze in kroeg Het Knelpunt te vinden.
"Een avond in de kroeg is een wereldreis. Een jaar van je leven. Ik drink met de mensen. Ze vertellen hun verhaal. Ik hoor het aan en lach en huil mee. Ik streel hun wangen, kus hun voorhoofd. [...] Mensen zijn resten die iemand vergeten is op te ruimen. De levens blijven hangen bij de trauma"s, de onopgeloste problemen."
Mensen en ook Eva zijn niet meer dan platen die in de krassen blijven hangen. Ze valt niet te redden. Niemand kan haar ook redden, Hij niet en ook Raven niet. Dat hoeft ook helemaal niet. Eva neukt en beukt zich een weg door zelfdestructie. Of misschien is ze gewoon al te lang van de weg af. Drank verdooft, verdrijft de buitenwereld. Alles is zoveel luchtiger en lichter op vodkawolkjes. Verdooft seks ook of is het een laatste strohalm om nog iets te voelen?
"De dood
Ooit mijn lief te bevrijden
De spijkers uit het geronnen bloed trekken
De ogen lijmen
De schedel dichten"
Eva is poëzieliefhebster en woordfetisjiste (haatpijpen, pijpzwijggeld, doodschoppen doen in de supermarkt). Ze luistert naar Mahlers 9e Symfonie, leest Brodsky, begrijpt Schopenhauer, Parmanides en Heraclitus. In haar computermap 'Pussy Album' houdt ze al haar schrijfsels bij: lalgedichten, dronkemanstranen, eigenverdriet. Een keer per week gaat ze naar de nachtwinkel om drank, maar dagelijks is ze in kroeg Het Knelpunt te vinden.
"Een avond in de kroeg is een wereldreis. Een jaar van je leven. Ik drink met de mensen. Ze vertellen hun verhaal. Ik hoor het aan en lach en huil mee. Ik streel hun wangen, kus hun voorhoofd. [...] Mensen zijn resten die iemand vergeten is op te ruimen. De levens blijven hangen bij de trauma"s, de onopgeloste problemen."
Mensen en ook Eva zijn niet meer dan platen die in de krassen blijven hangen. Ze valt niet te redden. Niemand kan haar ook redden, Hij niet en ook Raven niet. Dat hoeft ook helemaal niet. Eva neukt en beukt zich een weg door zelfdestructie. Of misschien is ze gewoon al te lang van de weg af. Drank verdooft, verdrijft de buitenwereld. Alles is zoveel luchtiger en lichter op vodkawolkjes. Verdooft seks ook of is het een laatste strohalm om nog iets te voelen?
"De dood
Ooit mijn lief te bevrijden
De spijkers uit het geronnen bloed trekken
De ogen lijmen
De schedel dichten"
March 24, 2019
Als je je geen zorgen maakt om hoe je overkomt en alle lelijkheid durft te tonen die er is, dan schrijf je in vrijheid. Als alle kritische stemmen verdwijnen dan kun je dus een meesterlijk werk schrijven. Stella Bergsma doet dit met Pussy Album.
Vorige week zondag hoorde ik haar delen van dit boek voorlezen tijdens de 37e editie van @frontaalpodium. Ze vertelde de interviewer, @robbertmeijntjes, dat ze dacht dat haar boek vooral gelezen zou worden door het publiek van Heleen van Rooyen; vrouwen van middelbare leeftijd die graag over seks lezen. Dat bleek niet zo te zijn: ze wordt vooral gelezen door literatuurliefhebbers en ja, dat zijn ook mannen.
Stella beschrijft het leven van een vrouw die veel drinkt en veel seks heeft. Hierdoor verliest ze haar baan en haar waardigheid. Haar aftakeling is schrijnend en aandoenlijk. Haar verhaal speelt zich af tegen een maatschappijkritische achtergrond en legt bloot wat we zelf niet bloot willen leggen. Stella is niet minder waard dan de rest van ons, maar ze weet niet hoe ze om moet gaan met haar verlies en haar gedrag. Ze zinkt weg in de modder. Gelukkig zijn er wel lichtpuntjes in de vorm van Raven, haar minderjarige leerling die eigenlijk David heet, en natuurlijk Zonnie B. (hoe verzint ze het?). Dit boek gaf mij hetzelfde gevoel als wat ik had toen ik als zestienjarige de boeken van Giphart las; alsof je thuiskomt in de literatuur. Hij las het boek van Bergsma voor op tv en zo is de cirkel weer rond. Dit boek is niet geschikt voor tere zieltjes, maar wel voor iedereen die literatuur leest. Oordeel dus zelf. Ik hoop dat ze snel haar volgende boek schrijft.
Vorige week zondag hoorde ik haar delen van dit boek voorlezen tijdens de 37e editie van @frontaalpodium. Ze vertelde de interviewer, @robbertmeijntjes, dat ze dacht dat haar boek vooral gelezen zou worden door het publiek van Heleen van Rooyen; vrouwen van middelbare leeftijd die graag over seks lezen. Dat bleek niet zo te zijn: ze wordt vooral gelezen door literatuurliefhebbers en ja, dat zijn ook mannen.
Stella beschrijft het leven van een vrouw die veel drinkt en veel seks heeft. Hierdoor verliest ze haar baan en haar waardigheid. Haar aftakeling is schrijnend en aandoenlijk. Haar verhaal speelt zich af tegen een maatschappijkritische achtergrond en legt bloot wat we zelf niet bloot willen leggen. Stella is niet minder waard dan de rest van ons, maar ze weet niet hoe ze om moet gaan met haar verlies en haar gedrag. Ze zinkt weg in de modder. Gelukkig zijn er wel lichtpuntjes in de vorm van Raven, haar minderjarige leerling die eigenlijk David heet, en natuurlijk Zonnie B. (hoe verzint ze het?). Dit boek gaf mij hetzelfde gevoel als wat ik had toen ik als zestienjarige de boeken van Giphart las; alsof je thuiskomt in de literatuur. Hij las het boek van Bergsma voor op tv en zo is de cirkel weer rond. Dit boek is niet geschikt voor tere zieltjes, maar wel voor iedereen die literatuur leest. Oordeel dus zelf. Ik hoop dat ze snel haar volgende boek schrijft.
August 28, 2017
Ik plaatste ooit op Facebook het volgende: "als ik maar een boek schrijf met veel seks en godverdomme erin, word ik net zo bekend als Mulisch en Wolkers". In deze roman lijkt Bergsma dit advies ter harte genomen te hebben. Je wordt doodgegooid met banaliteiten en scheldwoorden met om de paar zinnen orale seks. Antifeministisch, vond ik. Waarom? Het is een typische vrouw-heeft-man-nodig-om-te-kunnen-functioneren roman. Zonder "Jou" of Raven kwijnt Eva weg. En dat zinnetje "aan jou denk ik pas op mijn sterfbed" komt intussen ook mijn neus uit.
En toch. En toch heeft het boek me vastgehouden, haar stervende vingers grepen in mijn ziel. Ik kon het niet wegleggen en voel me niet bevredigd nu ik het uit heb. Ik had nog wel wat dieper in de roman kunnen duiken. Wie weet, mocht ik het ooit een tweede lezing gunnen, dat ik het dan ontdek...
En toch. En toch heeft het boek me vastgehouden, haar stervende vingers grepen in mijn ziel. Ik kon het niet wegleggen en voel me niet bevredigd nu ik het uit heb. Ik had nog wel wat dieper in de roman kunnen duiken. Wie weet, mocht ik het ooit een tweede lezing gunnen, dat ik het dan ontdek...
October 20, 2017
Als ik puur naar het verhaal kijk, zou dit boek nooit mijn lievelingsboek kunnen worden. Iets met heel veel seks, waar ik bij het voorstellen van een aanrader mij altijd een beetje ongemakkelijk voel. Ook gebeurt er niet heel veel, maar wat er gebeurt is wel cruciaal voor het verhaal. Toch vind ik dit boek dik vier sterren waard! Ik vind het heel knap hoe de schrijfster alle hersenspinsels om heeft kunnen zetten in taal. De brutaliteit en de andere kijk op de wereld vind ik verfrissend. Ook merk je de veranderingen in de taal als ze verward is, dronken, eenzaam of helemaal van de wereld. Ik wilde heel de tijd stukjes uit het boek overnemen om te bewaren, omdat ik de zinnen zo mooi en eerlijk vond.
September 14, 2020
Eva van Liere, 37 jaar, alcoholiste, leraar nederlands dankzij de pijpbeurten die ze haar directeur geeft, overschrijdt een grens als ze in haar klaslokaal een scholier probeert te neuken. Met haar ontslag krijgt ze een groot bedrag 'pijpzwijggeld' mee, waarmee ze haar alcoholisme tot de diepste diepten uitleeft. Gaandeweg kom je erachter hoeveel pijn er in haar voorgeschiedenis is opgespaard, die er aldoor maar niet echt uit komt. Met name het laatste hoofdstuk is van een zo enorme droefheid dat ik ging verlangen naar een ingreep van iemand die wel om haar zou geven en werkelijk iets aan haar zou doen om de pijn te verlichten en het drinken te stoppen. Het open einde biedt geen sprankje hoop. Een schokkend boek, maar ontwrichtend knap opgeschreven hoe massieve dronkenschap voelt.
August 1, 2022
Het verhaal gaat over Eva. Ze vindt mannen kut, maar eigenlijk ook vrouwen. En kinderen. Nog niet te spreken over dieren. Maar wat ze vooral niet kan uitstaan: zichzelf. Dit gedachte-experiment gaat over de duistere kant van de vrouw. Waar woede en frustratie emoties zijn die we voornamelijk toekennen aan mannen en vooral erkennen bij mannen, is dat bij vrouwen veelal niet het geval.
Gelezen omdat ik naar de theaterbewerking van het boek ging. Hard en direct à la Charles Bukowski, maar dan geschreven vanuit een vrouw. Het geschreeuw en getier is voor 288 pagina's soms wel wat veel, maar toch blijft het geheel overeind staan door de woordenkots die zeer poëtisch is opgeschreven. Uiterst geschikt voor het theater gezien de muzikaliteit die verschuilt zit in de taal.
Gelezen omdat ik naar de theaterbewerking van het boek ging. Hard en direct à la Charles Bukowski, maar dan geschreven vanuit een vrouw. Het geschreeuw en getier is voor 288 pagina's soms wel wat veel, maar toch blijft het geheel overeind staan door de woordenkots die zeer poëtisch is opgeschreven. Uiterst geschikt voor het theater gezien de muzikaliteit die verschuilt zit in de taal.
July 24, 2023
Heel enthousiast begonnen aan dit boek. De eerste pagina’s boeiden me. Vlotte pen, goed geschreven, leuke schrijfstijl. Na een tijdje stak het mij wat tegen. Een beetje té; teveel seks, teveel alcohol. Bij momenten niet geloofwaardig hoeveel ze drinkt en waartoe ze nog in staat is, of hoeveel aantrek ze nog heeft.
Ik vond het onaangenaam om te lezen omdat ze zichzelf zo vernietigt. Ik werd er nerveus van. Maar dat het dit effect bij me teweeg brengt, zegt ook net dat het goed geschreven is. De evolutie die Eva doormaakt in het boek is schrijnend en dat komt binnen.
Toch wilde ik steeds verder lezen, om snel van het onaangename gevoel verlost te zijn, maar ook omdat het zeker boeide.
In ieder geval niet voor preutse of gevoelige lezers.
Ik vond het onaangenaam om te lezen omdat ze zichzelf zo vernietigt. Ik werd er nerveus van. Maar dat het dit effect bij me teweeg brengt, zegt ook net dat het goed geschreven is. De evolutie die Eva doormaakt in het boek is schrijnend en dat komt binnen.
Toch wilde ik steeds verder lezen, om snel van het onaangename gevoel verlost te zijn, maar ook omdat het zeker boeide.
In ieder geval niet voor preutse of gevoelige lezers.
March 14, 2018
Onverwachts interessant boek tijdens het mondeling literatuur tegengekomen: Pussy album.
Zoals de titel en de kaft al doet vermoeden: dit boek schuwt niet weg voor seks. Ook qua taalgebruik is het vrij 'modern'.
Het verhaal gaat over een docente Nederlands (oh, hoe herkenbaar) met liefdesverdriet. Ze drinkt en neukt haar zorgen weg, en geeft geen fuck om de wereld om haar heen.
Tussen alle vulgaire stukken, steekt er af en toe een literaire of filosofische verwijzing op (l'enfer, ce'st les autres), die voor een klein beetje verdieping van het verhaal zorgen.
Al met al een vermakelijk boek dat jongeren waarschijnlijk wel op hun leeslijst willen zetten.
Zoals de titel en de kaft al doet vermoeden: dit boek schuwt niet weg voor seks. Ook qua taalgebruik is het vrij 'modern'.
Het verhaal gaat over een docente Nederlands (oh, hoe herkenbaar) met liefdesverdriet. Ze drinkt en neukt haar zorgen weg, en geeft geen fuck om de wereld om haar heen.
Tussen alle vulgaire stukken, steekt er af en toe een literaire of filosofische verwijzing op (l'enfer, ce'st les autres), die voor een klein beetje verdieping van het verhaal zorgen.
Al met al een vermakelijk boek dat jongeren waarschijnlijk wel op hun leeslijst willen zetten.
January 11, 2021
Niet mijn genre, maar... dit boek heeft mij geholpen om over een ander, zwaar en verdrietig boek heen te komen. Ik las “Een klein leven” en het doorboorde mijn ziel, kroop onder mijn huid en liet mij in een genadeloze leegte en met immens verdriet achter. Ik vreesde voor zowel lees- als luister-dip, want welk boek zal goed genoeg zijn?
Puur toevallig kwam ik Pussy album tegen. Las beschrijving, hoorde een voorbeeld stukje en dacht: dit is zo vies, gênant en vulgair! Ik wil weten hoe het verder gaat! Of het überhaupt gaat! En dat deed het! Zo gênant, zo vulgair, zo grof, zo rauw! Maar ook zo talig en prachtig met woorden gespeeld! Het verhaal is best verdrietig, maar met humor gebracht.
Puur toevallig kwam ik Pussy album tegen. Las beschrijving, hoorde een voorbeeld stukje en dacht: dit is zo vies, gênant en vulgair! Ik wil weten hoe het verder gaat! Of het überhaupt gaat! En dat deed het! Zo gênant, zo vulgair, zo grof, zo rauw! Maar ook zo talig en prachtig met woorden gespeeld! Het verhaal is best verdrietig, maar met humor gebracht.
May 19, 2021
"Ik ben een man, ik wil neuken, maar mag niet neuken want vrouwen willen niet neuken. De vrouwen die wel willen neuken wil ik niet. Ik wil de vrouwen die niet willen neuken, maar die willen niet neuken. Ik ben een vrouw, ik wil neuken, maar doe alsof ik niet wil neuken want anders willen mannen me niet neuken. Mijn nee betekent ja en mijn ja nee, behalve soms, dan is het omgekeerd. Niemand die het snapt, ikzelf al helemaal niet. Daarom is het een mysterie. Het mysterie van het domme misverstand tussen vrouwen en mannen. Hogere wiskunde van de lagere school. De hel dat zijn de hetero's."
April 15, 2020
De Nederlandse Bukowski in vrouwvorm. Ze is vervelend, zelfdestructief, verslaafd aan seks, depressief en ze voldoet zo heerlijk niet aan alles wat een vrouw 'zou moeten zijn'.
Het is te veel shit om in een keer van voor tot eind te willen lezen, maar toch pak ik het steeds weer op met plezier. Eva is mijn diepste en donkerste dagen en gevoelens in meer dan het kwadraat.
Aanrader als je kan genieten van taal, vrouwen en seks.
Het is te veel shit om in een keer van voor tot eind te willen lezen, maar toch pak ik het steeds weer op met plezier. Eva is mijn diepste en donkerste dagen en gevoelens in meer dan het kwadraat.
Aanrader als je kan genieten van taal, vrouwen en seks.
October 26, 2020
Wat een boek! Rauw, poëtisch, grof, platvloers. En je wilt blijven doorlezen.
Ik las in een Volkskrantinterview met Stella Bergsma over dit boek. Ik lees normaliter familieromans of detectives, met af en toe een uitstapje naar iets serieuzers. Ik wist dus dat het moeilijk zou worden.
Dat was ook zo. Maar van begin af aan wist ik, dat ik dóór wilde lezen. Het is zo verschrikkelijk goed geschreven, dat je door alle ellende, door alle pijn heen erbij blijft.
Een absolute aanrader wat mij betreft.
Ik las in een Volkskrantinterview met Stella Bergsma over dit boek. Ik lees normaliter familieromans of detectives, met af en toe een uitstapje naar iets serieuzers. Ik wist dus dat het moeilijk zou worden.
Dat was ook zo. Maar van begin af aan wist ik, dat ik dóór wilde lezen. Het is zo verschrikkelijk goed geschreven, dat je door alle ellende, door alle pijn heen erbij blijft.
Een absolute aanrader wat mij betreft.
Displaying 1 - 30 of 74 reviews