What do you think?
Rate this book
Drakon #3-4
Δράκων: Μεταμόρφωση
Αυτό το βιβλίο δεν έχει δράκους, δράκοντες ή δράκουλες, δεν έχει ζώα που μιλάνε, ούτε ζωντανούς-νεκρούς. Δεν έχει πολεμιστές που ανεμίζουν σπαθιά κάνοντας ταυτόχρονα τρεις τούμπες στον αέρα. Δείχνει σεβασμό στη βιολογία, στην πραγματικότητα, στη βαρύτητα...
Πιθανόν το βρήκατε στο τμήμα των μυθιστορημάτων φανταστικού του βιβλιοπωλείου σας. Κακώς, δεν θα έπρεπε να είναι εκεί. Ο λόγος που το έβαλαν εκεί; Αυτό το βιβλίο έχει τέρατα. Τα αρχαιότερα και μεγαλύτερα τέρατα που υπήρξαν ποτέ: τους ανθρώπους.
Είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Οι πολιτισμοί συγκρούονται, οι μύθοι επιστρατεύονται να κινήσουν στρατούς φανατικών. Οι άνθρωποι γίνονται τέρατα. Και ο καθένας μας έχει μια επιλογή πριν από την Τελική Μάχη: σε τι θα μεταμορφωθεί;
Α, ναι, μην το ξεχάσω… έχει και «μάγισσες». Δεν έχουν καμία υπερφυσική δύναμη. Όμως τις ερωτευόμαστε.
Το δεύτερο μέρος του συναρπαστικού μυθιστορήματος ΔΡΑΚΩΝ απογειώνει και ολοκληρώνει την ιστορία του Ντα-Ρεν.
Πιθανόν το βρήκατε στο τμήμα των μυθιστορημάτων φανταστικού του βιβλιοπωλείου σας. Κακώς, δεν θα έπρεπε να είναι εκεί. Ο λόγος που το έβαλαν εκεί; Αυτό το βιβλίο έχει τέρατα. Τα αρχαιότερα και μεγαλύτερα τέρατα που υπήρξαν ποτέ: τους ανθρώπους.
Είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Οι πολιτισμοί συγκρούονται, οι μύθοι επιστρατεύονται να κινήσουν στρατούς φανατικών. Οι άνθρωποι γίνονται τέρατα. Και ο καθένας μας έχει μια επιλογή πριν από την Τελική Μάχη: σε τι θα μεταμορφωθεί;
Α, ναι, μην το ξεχάσω… έχει και «μάγισσες». Δεν έχουν καμία υπερφυσική δύναμη. Όμως τις ερωτευόμαστε.
Το δεύτερο μέρος του συναρπαστικού μυθιστορήματος ΔΡΑΚΩΝ απογειώνει και ολοκληρώνει την ιστορία του Ντα-Ρεν.
- GenresFantasy
528 pages, Paperback
First published January 1, 2015
1 person is currently reading
67 people want to read
About the author
C.A. Caskabel
8 books57 followersC.A. Caskabel was born in Athens, Greece, and lived in New England for almost twenty years, including 2018, when he started writing Cradle. This is his second novel, following the epic fantasy series Drakon. Drakon, which I highly recommend, is another variant of the same story that I write over and over again: man is the most dangerous monster, and the hero (or heroine) has to pay a price so high that it is worthy of a song and a story.
In 2018, he started writing a novel about a pandemic based on the H7N9 influenza virus, a very real and documented global threat. About the same time, He started working for a clean energy startup that aims to make diesel generators obsolete in developing countries, and I was raising four children. On the one hand, he was worried about their future; on the other, he kept reading world news about civil wars, refugees, and child exploitation. Somehow, all this messed together to create a novel about four women, a story that he hopes is more about resilience rather than tragedy.
He started writing Drakon in 2013 and completed the 400,000-word epic fantasy novel in 2016. He split Drakon into four books which he will release within 2017, he promises. After all, he is eager to start working on the next novel. C.A. is also the founder of an indie publisher of picture books and fantasy fiction.
In 2018, he started writing a novel about a pandemic based on the H7N9 influenza virus, a very real and documented global threat. About the same time, He started working for a clean energy startup that aims to make diesel generators obsolete in developing countries, and I was raising four children. On the one hand, he was worried about their future; on the other, he kept reading world news about civil wars, refugees, and child exploitation. Somehow, all this messed together to create a novel about four women, a story that he hopes is more about resilience rather than tragedy.
He started writing Drakon in 2013 and completed the 400,000-word epic fantasy novel in 2016. He split Drakon into four books which he will release within 2017, he promises. After all, he is eager to start working on the next novel. C.A. is also the founder of an indie publisher of picture books and fantasy fiction.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 32 reviews
November 22, 2016
Τι έγραψε ο άνθρωπος;
Νομίζω ότι αυτό το έργο έπαιζε με τα συναισθήματα μου, με τσιγκλούσε, με φρίκαρε και με πώρωνε ταυτόχρονα! Το βίωνα τόσο έντονα…
Καταρχάς πως άντεξε, στην σκηνή με το Λυκουρλιαχτό, και δεν έγραψε οτι τους ρίχνει μια βόμβα να πέσει όλη η Φυλή μαζεμένη; Εγώ, να λέμε και την αλήθεια, το σκέφτηκα πολλές φορές! Νέμεσις κύριε!
Προσπαθώ να μην επαναλάβω τα όσα είπα στην προηγούμενη κριτική μου, αλλά το βρήκα υπέροχο. Η αφήγηση είναι καταπληκτική, για ακόμη μια φορά ισορρόπησε ανάμεσα στο επικολυρικό και στον ρεαλισμό.
Πλήρως ατμοσφαιρικό το έργο, μύριζε δάσος και πυρκαγιά, βίωνα την κάθε στιγμή.
Η πλοκή με γρήγορες εναλλαγές έπαιζε με την ψυχολογία του αναγνώστη.
Η ιστορία δε… τι να πω; Πάλι θα ακουστώ σαν μαζορέτα που αποθεώνει.
Ο ήρωας με συγκίνησε, έψαχνε τους θεούς, μια μοίρα, έναν λόγο για όλα… έψαχνε την ιστορία του. Αυτό που δεν κατάλαβε νωρίς όμως, είναι ότι η ιστορία του ήταν πάντα εκεί, από την στιγμή που γεννήθηκε, που σημαδεύτηκε εννιάστερος, καταραμένος, δράκος.
Όπως αναφέρει ο ίδιος «Μερικές ιστορίες… καλύτερα να μην τις τραγουδήσει κανένας. Ποτέ.»
Παρόλα αυτά χαίρομαι που κάποιος τραγούδησε το Δράκων και χαίρομαι που εγώ χόρεψα αυτόν τον όμορφο ρυθμό.
«Είδα πια τον κόσμο όλο και το έκαψα πριν τον γνωρίσω»
σελ. 79.
«Δες όλο τον κόσμο, κοιμήσου και ξύπνα στο δάσος, στην έρημο, στη θάλασσα. Αγκάλιασε τους ανθρώπους, μύρισε τους, γλείψε τους, πήδηξε τους. Αν είναι η μοίρα σου, σκότωσε και κάποιον. Φρόντισε να σε μαχαιρώσουν. Ελαφρά. Τότε θα βρεις τους θεούς, όταν σιγουρευτείς πια ότι δεν υπάρχουν.»
σελ. 305.
Νομίζω ότι αυτό το έργο έπαιζε με τα συναισθήματα μου, με τσιγκλούσε, με φρίκαρε και με πώρωνε ταυτόχρονα! Το βίωνα τόσο έντονα…
Καταρχάς πως άντεξε, στην σκηνή με το Λυκουρλιαχτό, και δεν έγραψε οτι τους ρίχνει μια βόμβα να πέσει όλη η Φυλή μαζεμένη; Εγώ, να λέμε και την αλήθεια, το σκέφτηκα πολλές φορές! Νέμεσις κύριε!
Προσπαθώ να μην επαναλάβω τα όσα είπα στην προηγούμενη κριτική μου, αλλά το βρήκα υπέροχο. Η αφήγηση είναι καταπληκτική, για ακόμη μια φορά ισορρόπησε ανάμεσα στο επικολυρικό και στον ρεαλισμό.
Πλήρως ατμοσφαιρικό το έργο, μύριζε δάσος και πυρκαγιά, βίωνα την κάθε στιγμή.
Η πλοκή με γρήγορες εναλλαγές έπαιζε με την ψυχολογία του αναγνώστη.
Η ιστορία δε… τι να πω; Πάλι θα ακουστώ σαν μαζορέτα που αποθεώνει.
Ο ήρωας με συγκίνησε, έψαχνε τους θεούς, μια μοίρα, έναν λόγο για όλα… έψαχνε την ιστορία του. Αυτό που δεν κατάλαβε νωρίς όμως, είναι ότι η ιστορία του ήταν πάντα εκεί, από την στιγμή που γεννήθηκε, που σημαδεύτηκε εννιάστερος, καταραμένος, δράκος.
Όπως αναφέρει ο ίδιος «Μερικές ιστορίες… καλύτερα να μην τις τραγουδήσει κανένας. Ποτέ.»
Παρόλα αυτά χαίρομαι που κάποιος τραγούδησε το Δράκων και χαίρομαι που εγώ χόρεψα αυτόν τον όμορφο ρυθμό.
«Είδα πια τον κόσμο όλο και το έκαψα πριν τον γνωρίσω»
σελ. 79.
«Δες όλο τον κόσμο, κοιμήσου και ξύπνα στο δάσος, στην έρημο, στη θάλασσα. Αγκάλιασε τους ανθρώπους, μύρισε τους, γλείψε τους, πήδηξε τους. Αν είναι η μοίρα σου, σκότωσε και κάποιον. Φρόντισε να σε μαχαιρώσουν. Ελαφρά. Τότε θα βρεις τους θεούς, όταν σιγουρευτείς πια ότι δεν υπάρχουν.»
σελ. 305.
July 29, 2017
Η συνέχεια της ιστορία του Ντα ρεν ήταν το ίδιο συγκλονιστική όπως ήταν και στην αρχή. Τα συναισθήματα του ίδιου για τις καταστάσεις που έπρεπε να ζήσει ήταν έντονα γεμάτα πόνο αλλά και δυσπιστία για το τι είναι αληθινό και τι όχι... Για το τι είναι υπαρκτό και τι φανταστικό...
Ένας από τους λόγους που μαγεύτηκα από το βιβλίο ήταν το πως ήταν γραμμένο το βιβλίο. Ο συγγραφέας πραγματικά ύφανε και πάντρεψε τις λέξεις με αποτέλεσμα να δώσει ένα λυρικό αέρα στην ιστορία του πολεμιστή μας. Αυτό υπήρχε από την αρχή και συνεχίστηκε μέχρι το τέλος.
Ένας από τους λόγους που μαγεύτηκα από το βιβλίο ήταν το πως ήταν γραμμένο το βιβλίο. Ο συγγραφέας πραγματικά ύφανε και πάντρεψε τις λέξεις με αποτέλεσμα να δώσει ένα λυρικό αέρα στην ιστορία του πολεμιστή μας. Αυτό υπήρχε από την αρχή και συνεχίστηκε μέχρι το τέλος.
May 6, 2020
Τι επικίλα είναι αυτή που μόλις διάβασα; Τι γαμάτα βιβλία βγαίνουν από Έλληνες συγγραφείς στο είδος του Φανταστικού; Ο Δράκων, και τα δύο βιβλία, τα είχα αφήσει επίτηδες κάτω κάτω στη στίβα με τα αδιάβαστα ελλήνων συγγραφέων. Και καλά έκανα. Είναι δύο βιβλία μεν αλλά μια ιστορία. Φαντάζομαι ότι ο μόνος λόγος που δεν κυκλοφόρησε σε ένα βιβλίο είναι ότι στο σύνολο μιλάμε για 1000 σελίδες + καθαρόαιμου, ωμού, κονανικού φανταστικού. Τα βιβλία τα σπάνε και κάθε αναγνώστης του είδους που σέβεται τον εαυτό του οφείλει να τα προσθέσει στη βιβλιοθήκη του. Έχει τρόμο, έχει Φανταστικό, έχει απόλα.
Ο συγγραφέας πλάθει μια ιστορία η οποία άνετα θα μπορούσε να σταθεί σε οποιονδήποτε φανταστικό κόσμο. Στον κόσμο του Martin, στα Forgotten Realms, στον κόσμο του Rothfuss ακόμα και του Robert Howard. Μοιάζει ωστόσο να συμβαίνει κάποια στιγμή στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, πράγμα που είναι ακόμα πιο κορυφαίο. Ο κεντρικός ήρωας έχει όλα τα χαρακτηριστικά που θα λατρέψει κάθε αναγνώστης του Φανταστικού.
Μα πάνω από όλα στο όνομά του έχει το ρ και το ν. Ντα-Ρεν. Ένα όνομα που θα γίνει θρύλος.
Πραγματικά τα συναισθήματα που βγάζει το βιβλίο είναι απίστευτα και δεν θα περιγράψω άλλο.
Στα αρνητικά, αν μπορεί κανείς να πει ότι όντως είναι αρνητικά, θα έβαζε τις σκηνές από το μοναστήρι. Αν δεν υπήρχαν αυτές το βιβλίο θα αποτελούσε τη βίβλο του Φανταστικού. Το λέω αυτό καθαρά υποκειμενικά, γιατί προσωπικά δεν μου αρέσει να γνωρίζω από πριν πού και πώς έχει καταλήξει ο ήρωας.
Σιγουρα υπάρχουν και άλλα αρνητικά, αλλά για τα υπόλοιπα διαβάστε την κριτική του Μιχάλη Μανωλιού. Προσωπικά, αυτά που στυλιτεύει ο Μανωλιός απλά τα προσπέρασα καθώς χάθηκα στις σελίδες του Δράκων.
Πρόκειται για καθαρόαιμο φάνταζι το οποίο κάλλιστα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως ιστορικό μυθιστόρημα,
Βαθμολογία: 11/11 το πόσο μου άρεσε. Απλά το λάτρεψα. 2/3 το λεγόμενο value for money. Οι δύο τόμοι παρέχονται σε αξιοπρεπή τιμή. 1/3 η απήχηση που μπορεί να έχει σε έναν μέσο αναγνώστη καθώς και η προσφορά του συνολικά την ελληνική λογοτεχνία. Με σύνολο 14/17, απλά μην το χάσετε!
ΥΓ: Πραγματικά οι επικοί ήρωες έχουν ν και ρ στο όνομά τους. Ντα-Ρεν, Φρόντο, Ντριτζτ, Ρέστλιν, Κάλντρινγκ και πολλοί άλλοι.... (Ακόμα και ο Κόμπες έχει!!!! Ντερλικωτής!!!!)
ΥΓ2: Η κριτική είναι ίδια και για τα δύο βιβλία, αφού ουσιαστικά πρόκειται για ένα μεγάλο βιβλίο!
ΥΓ3: Έχει και τσόντα +1!
Ο συγγραφέας πλάθει μια ιστορία η οποία άνετα θα μπορούσε να σταθεί σε οποιονδήποτε φανταστικό κόσμο. Στον κόσμο του Martin, στα Forgotten Realms, στον κόσμο του Rothfuss ακόμα και του Robert Howard. Μοιάζει ωστόσο να συμβαίνει κάποια στιγμή στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, πράγμα που είναι ακόμα πιο κορυφαίο. Ο κεντρικός ήρωας έχει όλα τα χαρακτηριστικά που θα λατρέψει κάθε αναγνώστης του Φανταστικού.
Μα πάνω από όλα στο όνομά του έχει το ρ και το ν. Ντα-Ρεν. Ένα όνομα που θα γίνει θρύλος.
Πραγματικά τα συναισθήματα που βγάζει το βιβλίο είναι απίστευτα και δεν θα περιγράψω άλλο.
Στα αρνητικά, αν μπορεί κανείς να πει ότι όντως είναι αρνητικά, θα έβαζε τις σκηνές από το μοναστήρι. Αν δεν υπήρχαν αυτές το βιβλίο θα αποτελούσε τη βίβλο του Φανταστικού. Το λέω αυτό καθαρά υποκειμενικά, γιατί προσωπικά δεν μου αρέσει να γνωρίζω από πριν πού και πώς έχει καταλήξει ο ήρωας.
Σιγουρα υπάρχουν και άλλα αρνητικά, αλλά για τα υπόλοιπα διαβάστε την κριτική του Μιχάλη Μανωλιού. Προσωπικά, αυτά που στυλιτεύει ο Μανωλιός απλά τα προσπέρασα καθώς χάθηκα στις σελίδες του Δράκων.
Πρόκειται για καθαρόαιμο φάνταζι το οποίο κάλλιστα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως ιστορικό μυθιστόρημα,
Βαθμολογία: 11/11 το πόσο μου άρεσε. Απλά το λάτρεψα. 2/3 το λεγόμενο value for money. Οι δύο τόμοι παρέχονται σε αξιοπρεπή τιμή. 1/3 η απήχηση που μπορεί να έχει σε έναν μέσο αναγνώστη καθώς και η προσφορά του συνολικά την ελληνική λογοτεχνία. Με σύνολο 14/17, απλά μην το χάσετε!
ΥΓ: Πραγματικά οι επικοί ήρωες έχουν ν και ρ στο όνομά τους. Ντα-Ρεν, Φρόντο, Ντριτζτ, Ρέστλιν, Κάλντρινγκ και πολλοί άλλοι.... (Ακόμα και ο Κόμπες έχει!!!! Ντερλικωτής!!!!)
ΥΓ2: Η κριτική είναι ίδια και για τα δύο βιβλία, αφού ουσιαστικά πρόκειται για ένα μεγάλο βιβλίο!
ΥΓ3: Έχει και τσόντα +1!
February 23, 2016
Πάει και το δεύτερο βιβλίο, διαβάστηκε και αυτό ουσιαστικά σε δυο μέρες. Πρώτα-πρώτα, για όσους έχουν σκοπό να γνωρίσουν τον σκληρό και συνάμα τρομερό κόσμο που δημιούργησε ο Χρήστος Α. Κασκαβέλης, ας έχουν στο νου τους το εξής: Δεν πρόκειται για διλογία, αλλά για ένα βιβλίο που είναι χωρισμένο στα δυο, κυρίως για πρακτικούς λόγους. Τέσσερα μέρη συνολικά, δυο για κάθε βιβλίο. Έτσι, αν έχετε σκοπό να αγοράσετε το πρώτο βιβλίο (και πολύ καλά θα κάνετε!), πρέπει να το πάρετε πακέτο μαζί με το δεύτερο, γιατί η ιστορία κόβεται στην μέση, δεν υπάρχει τέλος στο πρώτο βιβλίο!
Λοιπόν, όσον αφορά το δεύτερο βιβλίο του Δράκων: Τα (πολλά) λόγια είναι περιττά: Τα σπάει και αυτό! Ναι, στο τρίτο μέρος, που είναι και η αρχή του δεύτερου αυτού βιβλίου, η ιστορία αρχίζει κάπως υποτονικά. Εκεί που στα προηγούμενα δυο μέρη τα άλογα κάλπαζαν, εδώ πάνε κάπως πιο χαλαρά. Είναι η λογική μικρή κοιλίτσα που έχει κάθε τούβλο, η οποία μερικές φορές είναι και απαραίτητη. Απλώς εδώ είναι στην αρχή, γιατί, είπαμε, είναι ένα βιβλίο χωρισμένο στα δυο. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει ψωμί στην αρχή. Απεναντίας, υπάρχει και είναι νόστιμο. Η συνέχεια όμως... τι να πω, γίνεται της μουρλής. Μάχες και επιδρομές, κατακτήσεις, αιματοχυσίες και προδοσίες, ο κακός χαμός. Και όλα αυτά δοσμένα με το γνωστό, υπέροχο στιλ γραφής που απολαύσαμε και στο πρώτο βιβλίο. Η αφήγηση δεν χάνει την ορμή της, είναι σωστός χείμαρρος, οι περιγραφές τοπίων, ανθρώπων και σκηνών δράσης παραμένουν εξαιρετικές, έντονα ρεαλιστικές και δυναμικές, ενώ και η ατμόσφαιρα είναι εξίσου γκρίζα. Και το τέλος, απλά πετυχημένο, δυνατό, συγκλονιστικό, αντάξιο αρχαίας ελληνικής τραγωδίας.
Τώρα που τελείωσα και τα δυο βιβλία, δεν μπορώ να σας πω με εκατό τοις εκατό σιγουριά αν πρόκειται για φαντασίας ή όχι. Αν υπάρχουν δηλαδή υπερφυσικά/μεταφυσικά στοιχεία. Ο κόσμος είναι σίγουρα φανταστικός, βασίζεται όμως σε πολιτισμούς που υπήρξαν στο μακρινό παρελθόν και σε παρόμοια ιστορικά γεγονότα. Ένα έχω να σας πω: Δεν έχει καμία σημασία. Είναι δυο βιβλία (ουσιαστικά ένα), βουτηγμένα στην επικίλα, την άγρια ομορφιά και το συναίσθημα, που διαβάζονται απνευστί και προσφέρουν πολλές ώρες ψυχαγωγίας και αναγνωστικής απόλαυσης. Τι άλλο θέλετε δηλαδή;
Λοιπόν, όσον αφορά το δεύτερο βιβλίο του Δράκων: Τα (πολλά) λόγια είναι περιττά: Τα σπάει και αυτό! Ναι, στο τρίτο μέρος, που είναι και η αρχή του δεύτερου αυτού βιβλίου, η ιστορία αρχίζει κάπως υποτονικά. Εκεί που στα προηγούμενα δυο μέρη τα άλογα κάλπαζαν, εδώ πάνε κάπως πιο χαλαρά. Είναι η λογική μικρή κοιλίτσα που έχει κάθε τούβλο, η οποία μερικές φορές είναι και απαραίτητη. Απλώς εδώ είναι στην αρχή, γιατί, είπαμε, είναι ένα βιβλίο χωρισμένο στα δυο. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει ψωμί στην αρχή. Απεναντίας, υπάρχει και είναι νόστιμο. Η συνέχεια όμως... τι να πω, γίνεται της μουρλής. Μάχες και επιδρομές, κατακτήσεις, αιματοχυσίες και προδοσίες, ο κακός χαμός. Και όλα αυτά δοσμένα με το γνωστό, υπέροχο στιλ γραφής που απολαύσαμε και στο πρώτο βιβλίο. Η αφήγηση δεν χάνει την ορμή της, είναι σωστός χείμαρρος, οι περιγραφές τοπίων, ανθρώπων και σκηνών δράσης παραμένουν εξαιρετικές, έντονα ρεαλιστικές και δυναμικές, ενώ και η ατμόσφαιρα είναι εξίσου γκρίζα. Και το τέλος, απλά πετυχημένο, δυνατό, συγκλονιστικό, αντάξιο αρχαίας ελληνικής τραγωδίας.
Τώρα που τελείωσα και τα δυο βιβλία, δεν μπορώ να σας πω με εκατό τοις εκατό σιγουριά αν πρόκειται για φαντασίας ή όχι. Αν υπάρχουν δηλαδή υπερφυσικά/μεταφυσικά στοιχεία. Ο κόσμος είναι σίγουρα φανταστικός, βασίζεται όμως σε πολιτισμούς που υπήρξαν στο μακρινό παρελθόν και σε παρόμοια ιστορικά γεγονότα. Ένα έχω να σας πω: Δεν έχει καμία σημασία. Είναι δυο βιβλία (ουσιαστικά ένα), βουτηγμένα στην επικίλα, την άγρια ομορφιά και το συναίσθημα, που διαβάζονται απνευστί και προσφέρουν πολλές ώρες ψυχαγωγίας και αναγνωστικής απόλαυσης. Τι άλλο θέλετε δηλαδή;
January 12, 2016
Όταν έγραφα την κριτική για το πρώτο μέρος της διλογίας είχα αναφέρει ότι ήταν ένα βιβλίο αρχικά που έσπασε στα δύο γιατί ποιος τρελός θα έβγαζε στη σημερινή Ελλάδα της κρίσης 1100 σελίδες βιβλίο πρωτοεμφανιζόμενου;
Έτσι τα δύο πρώτα μέρη τα διαβάσαμε στο Δράκων: Γέννηση και εδώ έχουμε τα άλλα δύο μέρη.
Και ξεκινάμε από τα άσχημα πρώτα: το τρίτο μέρος, με το οποίο ξεκινάει ο τόμος, είναι από τα πιο αδύναμα μέρη του βιβλίου. Ο τρελός καλπασμός του πρώτου μέρους και η δυνατή τρεχάλα του δεύτερου δίνουν τη θέση του σε έναν τριποδισμό. Η πλοκή προχωράει, νέες τοποθεσίες και χαρακτήρες μπαίνουν όσο προχωράμε προς τη λύση του δράματος, όμως ένιωθα μία άβολη αμηχανία και, το χειρότερο, ότι η ιστορία που διάβαζα είχε σταματήσει να είναι η ιστορία του Ντα-Ρεν. Από την άλλη όμως ήλπιζα ότι απλά ο συγγραφέας μάζευε δυνάμεις για ένα σπριντ μέχρι τον τερματισμό.
Ε, στην προσδοκία μου αυτή διαψεύστηκα πανηγυρικά. Γιατί το τέταρτο μέρος είναι σαν τη φουρτουνιασμένη θάλασσα. Είναι ταραχώδες, όμορφο, μεγαλιώδες και βαθύ. Είναι φορές που σε πετάει αριστερά και δεξιά στα στοιχεία της πλοκής, έχει όμως έναν δικό της ρυθμό. Ακόμα και όταν γαληνεύει για λίγο δεν ξεχνάει να σε χτυπήσει αμέσως μετά δυνατά σαν κύμα. Ήταν φορές που στην ανάγνωσή μου (γιατί όλο το τέταρτο μέρος διαβάστηκε σε μία καθησιά) ένιωθα ότι η πλοκή έκανε κύκλους γύρω από κάτι, αλλά μόνο στα τελευταία κεφάλαια κατυάλαβα ότι η κύκλοι αυτή ήταν η μαεστρική εκείνη δίνη που τραβάει τον αναγνώστη όλο και πιο κοντά στο κέντρο της, που δένει όλα τα όσα έχουν προηγηθεί με αριστοτεχνικό τρόπο και μας δίνουν ένα τέλος αντάξιο αρχαίας τραγωδίας.
Αν θέλετε φιλολογικούς σχολιασμούς, ομφαλοσκοπήσεις για το αν είναι βιβλίο του φανταστικού ή όχι και άλλα τέτοια, διαβάστε την κριτική μου για το πρώτο μέρος. Το μόνο που έχω να γράψω για το βιβλίο, έχοντας το ολοκληρώσει, είναι ότι ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕΙ. Είναι ένα σκληρό αλλά λαμπερό διαμάντι γεμάτο από άγρια ομορφιά, χιούμορ, συναίσθημα, επικίλα και, το κυριότερο, από την αβυσσαλέα τραγικότητα που χαρακτηρίζει την τέχνη του λαού μας.
Έτσι τα δύο πρώτα μέρη τα διαβάσαμε στο Δράκων: Γέννηση και εδώ έχουμε τα άλλα δύο μέρη.
Και ξεκινάμε από τα άσχημα πρώτα: το τρίτο μέρος, με το οποίο ξεκινάει ο τόμος, είναι από τα πιο αδύναμα μέρη του βιβλίου. Ο τρελός καλπασμός του πρώτου μέρους και η δυνατή τρεχάλα του δεύτερου δίνουν τη θέση του σε έναν τριποδισμό. Η πλοκή προχωράει, νέες τοποθεσίες και χαρακτήρες μπαίνουν όσο προχωράμε προς τη λύση του δράματος, όμως ένιωθα μία άβολη αμηχανία και, το χειρότερο, ότι η ιστορία που διάβαζα είχε σταματήσει να είναι η ιστορία του Ντα-Ρεν. Από την άλλη όμως ήλπιζα ότι απλά ο συγγραφέας μάζευε δυνάμεις για ένα σπριντ μέχρι τον τερματισμό.
Ε, στην προσδοκία μου αυτή διαψεύστηκα πανηγυρικά. Γιατί το τέταρτο μέρος είναι σαν τη φουρτουνιασμένη θάλασσα. Είναι ταραχώδες, όμορφο, μεγαλιώδες και βαθύ. Είναι φορές που σε πετάει αριστερά και δεξιά στα στοιχεία της πλοκής, έχει όμως έναν δικό της ρυθμό. Ακόμα και όταν γαληνεύει για λίγο δεν ξεχνάει να σε χτυπήσει αμέσως μετά δυνατά σαν κύμα. Ήταν φορές που στην ανάγνωσή μου (γιατί όλο το τέταρτο μέρος διαβάστηκε σε μία καθησιά) ένιωθα ότι η πλοκή έκανε κύκλους γύρω από κάτι, αλλά μόνο στα τελευταία κεφάλαια κατυάλαβα ότι η κύκλοι αυτή ήταν η μαεστρική εκείνη δίνη που τραβάει τον αναγνώστη όλο και πιο κοντά στο κέντρο της, που δένει όλα τα όσα έχουν προηγηθεί με αριστοτεχνικό τρόπο και μας δίνουν ένα τέλος αντάξιο αρχαίας τραγωδίας.
Αν θέλετε φιλολογικούς σχολιασμούς, ομφαλοσκοπήσεις για το αν είναι βιβλίο του φανταστικού ή όχι και άλλα τέτοια, διαβάστε την κριτική μου για το πρώτο μέρος. Το μόνο που έχω να γράψω για το βιβλίο, έχοντας το ολοκληρώσει, είναι ότι ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕΙ. Είναι ένα σκληρό αλλά λαμπερό διαμάντι γεμάτο από άγρια ομορφιά, χιούμορ, συναίσθημα, επικίλα και, το κυριότερο, από την αβυσσαλέα τραγικότητα που χαρακτηρίζει την τέχνη του λαού μας.
May 11, 2016
4,5/5
Δείτε και την κριτική μου για το Δράκων: Γέννηση: https://www.goodreads.com/book/show/2...
Το δεύτερο και τελευταίο βιβλίο της σειράς ολοκληρώνει την ιστορία και καταφέρνει να ανταποκριθεί απόλυτα (και ίσως και λίγο παραπάνω) στις υψηλές προσδοκίες που καλλιέργησε το πρώτο.
Δεν λείπουν οι εντυπωσιακές σκηνές και η δράση (αλλά και αρκετές σκληρές περιγραφές), όμως με ένα σχεδόν μαγικό τρόπο σιγά σιγά ωριμάζουμε μαζί με τον ήρωα και οι μύθοι μαζί με τις βεβαιότητες δίνουν τη θέση στις αλήθειες που τις ψυλλιαζόμαστε αλλά δεν θέλουμε να τις παραδεχτούμε και τα ερωτήματα που μένουν αναπάντητα. Το τέλος της ιστορίας δεν απογοητεύει, ταιριαστό με όλο το έργο.
Τελικά δεν μπορώ να χαρακτηρίσω το έργο στο σύνολό του ως "φαντασίας" με τη συμβατική έννοια του όρου. Νομίζω ότι ο όρος που του ταιριάζει και αποδίδει την τιμή που του πρέπει είναι Μυθοπλασία. Από τα ωραιότερα μυθιστορήματα που έχω διαβάσει.
Υ/Γ Να επισημάνω ότι το πρώτο βιβλίο διατίθεται σε ηλεκτρονική μορφή δωρεάν στο www.drakonbook.gr έτσι δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία να μην του αφιερώσετε λίγο από το χρόνο σας.
Δείτε και την κριτική μου για το Δράκων: Γέννηση: https://www.goodreads.com/book/show/2...
Το δεύτερο και τελευταίο βιβλίο της σειράς ολοκληρώνει την ιστορία και καταφέρνει να ανταποκριθεί απόλυτα (και ίσως και λίγο παραπάνω) στις υψηλές προσδοκίες που καλλιέργησε το πρώτο.
Δεν λείπουν οι εντυπωσιακές σκηνές και η δράση (αλλά και αρκετές σκληρές περιγραφές), όμως με ένα σχεδόν μαγικό τρόπο σιγά σιγά ωριμάζουμε μαζί με τον ήρωα και οι μύθοι μαζί με τις βεβαιότητες δίνουν τη θέση στις αλήθειες που τις ψυλλιαζόμαστε αλλά δεν θέλουμε να τις παραδεχτούμε και τα ερωτήματα που μένουν αναπάντητα. Το τέλος της ιστορίας δεν απογοητεύει, ταιριαστό με όλο το έργο.
Τελικά δεν μπορώ να χαρακτηρίσω το έργο στο σύνολό του ως "φαντασίας" με τη συμβατική έννοια του όρου. Νομίζω ότι ο όρος που του ταιριάζει και αποδίδει την τιμή που του πρέπει είναι Μυθοπλασία. Από τα ωραιότερα μυθιστορήματα που έχω διαβάσει.
Υ/Γ Να επισημάνω ότι το πρώτο βιβλίο διατίθεται σε ηλεκτρονική μορφή δωρεάν στο www.drakonbook.gr έτσι δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία να μην του αφιερώσετε λίγο από το χρόνο σας.
January 15, 2016
Σ Υ Γ Κ Λ Ο Ν Ι Σ Τ Ι Κ Ο !!!!
January 14, 2016
Ναι, το πρώτο (τρίτο) μέρος είναι κάπως αργό. Ναι, κάποιες φορές χάνεσαι στην επικούρα. Αλλά ναι, ακόμα κι αν δεν υπήρχαν πεταλούδες ακόμα κι αν κάποιοι συγκεκριμένοι δεν πεθαίνουν onscreen όπως πολύ, πολύ, πολύ θα το ήθελες, ακόμα κι έτσι, είναι ένα από τα καλύτερα βιβλία φαντασίας που έχω διαβάσει εδώ και καιρό.
March 11, 2016
Αν και δεν ενθουσιάστηκα από τη διλογία, το συνολικό πρόσημο είναι σαφώς θετικό. Έχω μάλιστα τη σπάνια ευκαιρία, με τρία αστέρια στον πρώτο τόμο και τέσσερα στον δεύτερο, να δώσω δεκαδική αξιολόγηση στο Goodreads, 3,5/5.
Γενικά, ο δεύτερος τόμος έχει για μένα, από τη φύση του, το εξής πλεονέκτημα: Έχοντας αποδεχτεί συνειδητά όλα όσα, εγώ τουλάχιστον, θεωρώ αδυναμίες κοσμοπλασίας και αληθοφάνειας από τον πρώτο τόμο, στον τομέα αυτό δεν υπάρχουν, κατά την άποψή μου, άλλα προβλήματα. Οπότε αφέθηκα (σχεδόν) απερίσπαστος στην ιστορία.
Η οποία ιστορία βελτιώνεται, αφού στο αντίστοιχο πρώτο μέρος του πρώτου τόμου, που κατ’ εμέ ήταν μάλλον αργό, υπάρχει τώρα η αρχή της εκστρατείας που έχει πολύ περισσότερο ενδιαφέρον.
Παρατηρήσεις που ξέχασα στον σχολιασμό του πρώτου τόμου και ισχύουν και για τους δύο:
Στα συν:
+ Καλή η ιδέα των Ρυκάαλ, το τι είναι, το τι δεν είναι, το ποιους Ρυκάαλ βλέπει κανείς.
+ Καλά και αρκετά punchlines στο τέλος των κεφαλαίων.
+ Καλή επίσης η ιδέα με τους πολεμιστές της Φυλής να κυνηγούν σε όλη τους τη ζωή «την Ιστορία τους», και να θεωρούν σημαντικότερο να πεθάνουν έχοντας την Ιστορία τους από το να επιζήσουν χωρίς αυτήν.
+ Η επιμελής δουλειά που είναι σαφές ότι έχει γίνει στο θέμα των πρακτικών πτυχών της καθημερινότητας (ρούχα, όπλα, υλικά κλπ.). Δεν έχω τις γνώσεις για να την κρίνω, αλλά μου είναι αληθοφανής.
+ Οι Τιμωροί. Δηλαδή, ναι.
Στα πλην:
— Υπερβολικά πολλά ονόματα είναι δισύλλαβα και τονίζονται στην παραλήγουσα.
— Οι συχνές προοικονομίες που μερικές φορές γίνονται spoilers.
— Κάποια σκηνικά προβληματάκια, αλλά όχι ιδιαίτερα συχνά.
— Μικρές ασυνέπειες εδώ κι εκεί.
— Υπερβολικός πειραματισμός και στο συντακτικό με την, πολύ πιο συχνή απ’ ό,τι άντεχε το κείμενο, ανατροπή της σειράς «υποκείμενο – ρήμα – αντικείμενο». Πιστεύω ότι το αποτέλεσμα ήταν πιο εκβιαστικά επικό / λυρικό από ό,τι είχε πρόθεση ο συγγραφέας.
Θετικά δεύτερου τόμου:
+ Ο συγγραφέας έχει καλή αίσθηση του ρυθμού και της κορύφωσης.
+ Στο τέλος κουμπώνουν όλα και δεν μένουν απορίες στον αναγνώστη. Πολύ σημαντικό αυτό.
Αρνητικά δεύτερου τόμου:
— Το οπισθόφυλλο. Όχι. Δίνει την εντύπωση ότι κάνει υπερβολική προσπάθεια να απαρνηθεί το είδος του. Εμένα μου άρεσε που το βιβλίο δεν έχει υπερφυσικό ενώ φαίνεται ότι το υπερφυσικό είναι παντού (και με αφορμή το «Δράκων» έμαθα ότι αυτό είναι υποείδος της Φάνταζυ) αλλά το οπισθόφυλλο αποπνέει ένα άγχος μήπως χαθούν δυνητικοί αναγνώστες ρεαλιστικής λογοτεχνίας, και δεν χτυπάει καλά αυτό.
— Τέλος, η «εξωτερική» ιστορία στο Αγιονήσι παρέμεινε για μένα το βασικότερο πρόβλημα. Έχοντας τελειώσει το βιβλίο, βλέπω ότι ο σημαντικότερος λόγος ύπαρξής της είναι
Γενικά, ο δεύτερος τόμος έχει για μένα, από τη φύση του, το εξής πλεονέκτημα: Έχοντας αποδεχτεί συνειδητά όλα όσα, εγώ τουλάχιστον, θεωρώ αδυναμίες κοσμοπλασίας και αληθοφάνειας από τον πρώτο τόμο, στον τομέα αυτό δεν υπάρχουν, κατά την άποψή μου, άλλα προβλήματα. Οπότε αφέθηκα (σχεδόν) απερίσπαστος στην ιστορία.
Η οποία ιστορία βελτιώνεται, αφού στο αντίστοιχο πρώτο μέρος του πρώτου τόμου, που κατ’ εμέ ήταν μάλλον αργό, υπάρχει τώρα η αρχή της εκστρατείας που έχει πολύ περισσότερο ενδιαφέρον.
Παρατηρήσεις που ξέχασα στον σχολιασμό του πρώτου τόμου και ισχύουν και για τους δύο:
Στα συν:
+ Καλή η ιδέα των Ρυκάαλ, το τι είναι, το τι δεν είναι, το ποιους Ρυκάαλ βλέπει κανείς.
+ Καλά και αρκετά punchlines στο τέλος των κεφαλαίων.
+ Καλή επίσης η ιδέα με τους πολεμιστές της Φυλής να κυνηγούν σε όλη τους τη ζωή «την Ιστορία τους», και να θεωρούν σημαντικότερο να πεθάνουν έχοντας την Ιστορία τους από το να επιζήσουν χωρίς αυτήν.
+ Η επιμελής δουλειά που είναι σαφές ότι έχει γίνει στο θέμα των πρακτικών πτυχών της καθημερινότητας (ρούχα, όπλα, υλικά κλπ.). Δεν έχω τις γνώσεις για να την κρίνω, αλλά μου είναι αληθοφανής.
+ Οι Τιμωροί. Δηλαδή, ναι.
Στα πλην:
— Υπερβολικά πολλά ονόματα είναι δισύλλαβα και τονίζονται στην παραλήγουσα.
— Οι συχνές προοικονομίες που μερικές φορές γίνονται spoilers.
— Κάποια σκηνικά προβληματάκια, αλλά όχι ιδιαίτερα συχνά.
— Μικρές ασυνέπειες εδώ κι εκεί.
— Υπερβολικός πειραματισμός και στο συντακτικό με την, πολύ πιο συχνή απ’ ό,τι άντεχε το κείμενο, ανατροπή της σειράς «υποκείμενο – ρήμα – αντικείμενο». Πιστεύω ότι το αποτέλεσμα ήταν πιο εκβιαστικά επικό / λυρικό από ό,τι είχε πρόθεση ο συγγραφέας.
Θετικά δεύτερου τόμου:
+ Ο συγγραφέας έχει καλή αίσθηση του ρυθμού και της κορύφωσης.
+ Στο τέλος κουμπώνουν όλα και δεν μένουν απορίες στον αναγνώστη. Πολύ σημαντικό αυτό.
Αρνητικά δεύτερου τόμου:
— Το οπισθόφυλλο. Όχι. Δίνει την εντύπωση ότι κάνει υπερβολική προσπάθεια να απαρνηθεί το είδος του. Εμένα μου άρεσε που το βιβλίο δεν έχει υπερφυσικό ενώ φαίνεται ότι το υπερφυσικό είναι παντού (και με αφορμή το «Δράκων» έμαθα ότι αυτό είναι υποείδος της Φάνταζυ) αλλά το οπισθόφυλλο αποπνέει ένα άγχος μήπως χαθούν δυνητικοί αναγνώστες ρεαλιστικής λογοτεχνίας, και δεν χτυπάει καλά αυτό.
— Τέλος, η «εξωτερική» ιστορία στο Αγιονήσι παρέμεινε για μένα το βασικότερο πρόβλημα. Έχοντας τελειώσει το βιβλίο, βλέπω ότι ο σημαντικότερος λόγος ύπαρξής της είναι
June 17, 2019
Η άποψή μου αφορά και τα δύο βιβλία Δράκων (Γέννηση & Μεταμόρφωση). Μπορείτε να τη βρείτε και στον Βιβλιολόγο εδώ.
Στα 32 του χρόνια, ο Ντα-Ρεν καταφτάνει στο Αγιονήσι για να ζητήσει βοήθεια από τους μοναχούς ώστε να σωθούν η γυναίκα και η κόρη του. Ως αντάλλαγμα, θα αναγκαστεί να παραμείνει στο Καστρομοναστήρι για να αφηγηθεί την ιστορία του και να την καταγράψουν. Επιστρέφουμε, λοιπόν, στην εποχή που ο Ντα-Ρεν ήταν ένα πιτσιρίκι 13 χρονών: ορφανός, εννιάστερος, καταραμένος. Κάθε χειμώνα, σε αυτή την ηλικία, όλα τα αγόρια (και ορισμένα κορίτσια) της Φυλής συμμετέχουν στους Κλήρους, δοκιμασίες που θα καθορίσουν σε ποια κατηγορία πολεμιστών ανήκει ο καθένας και ποιοι θα είναι άξιοι να αντικαταστήσουν τον Αρχηγό (αχάρακτοι).
Οι άνθρωποι της Φυλής είναι βάρβαροι και πολεμοχαρείς. Ζουν σε σκηνές σε μια κοιλάδα, το Σιρόλ, έτοιμοι για την επόμενη εξτρατεία τους. Δεν υπάρχει γραφή, δεν υπάρχει μόρφωση. Η έννοια της οικογένειας έχει καταργηθεί. Όλα τα παιδιά μεγαλώνουν χωρίς να ξέρουν τους πραγματικούς τους γονείς. Οι γυναίκες είναι αντικείμενα, όργανα σεξουαλικής ικανοποίησης και αναπαραγωγής. Όνειρο των αντρών είναι να πολεμήσουν στην Τελική Μάχη, να πεθάνουν ένδοξα για να επιστρέψουν στα αστέρια, μαζί με τη θεά Ενάκα που λατρεύουν. Ο Αρχηγός Κχουν διοικεί. Η Μάγισσα Σαχ-Ούνα ορίζει. Οι Ρέγκεν και οι Ούνα-Μας είναι υπεύθυνοι για τη δημιουργία και τη διάδοση των θρύλων, των παραδόσεων, των Αληθειών που είναι αναγκαίες για παραμείνει ενωμένη η φυλή και να διατηρήσει τα πιστεύω της.
Στα βόρεια υπάρχουν οι Δράκοντες. Στα ανατολικά η Νότια-Ανατολική Αυτοκρατορία. Στα δυτικά, το απροσπέλαστο δάσος. Εκεί, ο Ντα-Ρεν θα γνωρίσει μια αλλόφυλη και θα την αγαπήσει. Θα έρθει σε εσωτερική διαμάχη προσπαθώντας να κατανοήσει αυτό το πρωτόγνωρο, απαγορευμένο συναίσθημα. Θα ταξιδέψει και θα πολεμήσει. Θα πάει κόντρα στα ιδανικά της φυλής του, μια φυλή που τελικά θα έρθει και η ίδια σε κρίση.
Ο Χρήστος Κασκαβέλης έχει κάνει το καλύτερο χτίσιμο κόσμου που έχω δει σε ελληνικό βιβλίο φαντασίας. Κάθε παραμικρή λεπτομέρεια του βιβλίου είναι καλοδουλεμένη, από τα όπλα των πολεμιστών, τις περιγραφές των ενδυμασιών, μέχρι τις μάχες και τα γεωγραφικά στοιχεία. Στο πρώτο βιβλίο μαθαίνουμε την ιστορία της φυλής από τον πρώτο Αρχηγό της μέχρι και τον πιο πρόσφατο, τη λατρεία της Ενάκα, τις σχέσεις που είχαν με τα άλλα φύλα της περιοχής. Όλα αυτά προσδίδουν ένα απίστευτο βάθος στο μυθιστόρημα.
Η γραφή του Κασκαβέλη είναι πλούσια, γρήγορη και εντυπωσιακή. Ο συγγραφέας στον πρώτο τόμο δημιουργεί συνεχώς δικές του σύνθετες λέξεις, που να πω την αλήθεια λίγο μου κακοφάνηκαν. Στο δεύτερο τόμο είτε αυτό μετριάστηκε, ή εγώ απλά συνήθισα.
Ομολογώ πως δεν κατάφερα ποτέ να συμπαθήσω τον Ντα-Ρεν. Οι αποτρόπαιες πράξεις διαδέχονταν η μία την άλλη, οπότε η στάση μου απέναντί του σκλήρυνε. Η εξέλιξη του χαρακτήρα του, όμως, με έκανε εν τέλει να τον κατανοήσω και ίσως να τον δικαιολογήσω. Στην αναζήτηση της ιστορίας του, ο Ντα-Ρεν μαλάκωσε, ωρίμασε, έμαθε να αντιμετωπίζει διαφορετικά τον κόσμο. Μόνο που ξέχασε ότι η μοίρα του ήταν από την αρχή προκαθορισμένη. Το τέλος απολύτως ταιριαστό σε ένα έργο τέτοιων επικών διαστάσεων. Τόσο τραγικό που δε νομίζω να έχει αφήσει κανέναν ασυγκίνητο.
Όπως γράφει και το οπισθόφυλλο, το «Δράκων» μπορεί να δίνει την εντύπωση βιβλίου φαντασίας, αλλά κινείται σε τόσο ρεαλιστικά πλαίσια που στην ουσία δεν είναι. Μπορεί να διαβαστεί από όλους όσους θέλουν να διαβάσουν κάτι ιδιαίτερο και ξεχωριστό που θα χαρακτεί στη μνήμη τους. Ή, ακόμη καλύτερα, θα παραμείνει Αχάρακτο.
Στα 32 του χρόνια, ο Ντα-Ρεν καταφτάνει στο Αγιονήσι για να ζητήσει βοήθεια από τους μοναχούς ώστε να σωθούν η γυναίκα και η κόρη του. Ως αντάλλαγμα, θα αναγκαστεί να παραμείνει στο Καστρομοναστήρι για να αφηγηθεί την ιστορία του και να την καταγράψουν. Επιστρέφουμε, λοιπόν, στην εποχή που ο Ντα-Ρεν ήταν ένα πιτσιρίκι 13 χρονών: ορφανός, εννιάστερος, καταραμένος. Κάθε χειμώνα, σε αυτή την ηλικία, όλα τα αγόρια (και ορισμένα κορίτσια) της Φυλής συμμετέχουν στους Κλήρους, δοκιμασίες που θα καθορίσουν σε ποια κατηγορία πολεμιστών ανήκει ο καθένας και ποιοι θα είναι άξιοι να αντικαταστήσουν τον Αρχηγό (αχάρακτοι).
Οι άνθρωποι της Φυλής είναι βάρβαροι και πολεμοχαρείς. Ζουν σε σκηνές σε μια κοιλάδα, το Σιρόλ, έτοιμοι για την επόμενη εξτρατεία τους. Δεν υπάρχει γραφή, δεν υπάρχει μόρφωση. Η έννοια της οικογένειας έχει καταργηθεί. Όλα τα παιδιά μεγαλώνουν χωρίς να ξέρουν τους πραγματικούς τους γονείς. Οι γυναίκες είναι αντικείμενα, όργανα σεξουαλικής ικανοποίησης και αναπαραγωγής. Όνειρο των αντρών είναι να πολεμήσουν στην Τελική Μάχη, να πεθάνουν ένδοξα για να επιστρέψουν στα αστέρια, μαζί με τη θεά Ενάκα που λατρεύουν. Ο Αρχηγός Κχουν διοικεί. Η Μάγισσα Σαχ-Ούνα ορίζει. Οι Ρέγκεν και οι Ούνα-Μας είναι υπεύθυνοι για τη δημιουργία και τη διάδοση των θρύλων, των παραδόσεων, των Αληθειών που είναι αναγκαίες για παραμείνει ενωμένη η φυλή και να διατηρήσει τα πιστεύω της.
Στα βόρεια υπάρχουν οι Δράκοντες. Στα ανατολικά η Νότια-Ανατολική Αυτοκρατορία. Στα δυτικά, το απροσπέλαστο δάσος. Εκεί, ο Ντα-Ρεν θα γνωρίσει μια αλλόφυλη και θα την αγαπήσει. Θα έρθει σε εσωτερική διαμάχη προσπαθώντας να κατανοήσει αυτό το πρωτόγνωρο, απαγορευμένο συναίσθημα. Θα ταξιδέψει και θα πολεμήσει. Θα πάει κόντρα στα ιδανικά της φυλής του, μια φυλή που τελικά θα έρθει και η ίδια σε κρίση.
Ο Χρήστος Κασκαβέλης έχει κάνει το καλύτερο χτίσιμο κόσμου που έχω δει σε ελληνικό βιβλίο φαντασίας. Κάθε παραμικρή λεπτομέρεια του βιβλίου είναι καλοδουλεμένη, από τα όπλα των πολεμιστών, τις περιγραφές των ενδυμασιών, μέχρι τις μάχες και τα γεωγραφικά στοιχεία. Στο πρώτο βιβλίο μαθαίνουμε την ιστορία της φυλής από τον πρώτο Αρχηγό της μέχρι και τον πιο πρόσφατο, τη λατρεία της Ενάκα, τις σχέσεις που είχαν με τα άλλα φύλα της περιοχής. Όλα αυτά προσδίδουν ένα απίστευτο βάθος στο μυθιστόρημα.
Η γραφή του Κασκαβέλη είναι πλούσια, γρήγορη και εντυπωσιακή. Ο συγγραφέας στον πρώτο τόμο δημιουργεί συνεχώς δικές του σύνθετες λέξεις, που να πω την αλήθεια λίγο μου κακοφάνηκαν. Στο δεύτερο τόμο είτε αυτό μετριάστηκε, ή εγώ απλά συνήθισα.
Ομολογώ πως δεν κατάφερα ποτέ να συμπαθήσω τον Ντα-Ρεν. Οι αποτρόπαιες πράξεις διαδέχονταν η μία την άλλη, οπότε η στάση μου απέναντί του σκλήρυνε. Η εξέλιξη του χαρακτήρα του, όμως, με έκανε εν τέλει να τον κατανοήσω και ίσως να τον δικαιολογήσω. Στην αναζήτηση της ιστορίας του, ο Ντα-Ρεν μαλάκωσε, ωρίμασε, έμαθε να αντιμετωπίζει διαφορετικά τον κόσμο. Μόνο που ξέχασε ότι η μοίρα του ήταν από την αρχή προκαθορισμένη. Το τέλος απολύτως ταιριαστό σε ένα έργο τέτοιων επικών διαστάσεων. Τόσο τραγικό που δε νομίζω να έχει αφήσει κανέναν ασυγκίνητο.
Όπως γράφει και το οπισθόφυλλο, το «Δράκων» μπορεί να δίνει την εντύπωση βιβλίου φαντασίας, αλλά κινείται σε τόσο ρεαλιστικά πλαίσια που στην ουσία δεν είναι. Μπορεί να διαβαστεί από όλους όσους θέλουν να διαβάσουν κάτι ιδιαίτερο και ξεχωριστό που θα χαρακτεί στη μνήμη τους. Ή, ακόμη καλύτερα, θα παραμείνει Αχάρακτο.
December 30, 2021
Αν και δεν επιλέγω εύκολα έλληνες κυρίως πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς, διότι οι περισσότερες κριτικές που εγκωμίαζουν τα βιβλία τους είναι από συγγενείς και φίλους, εντούτοις θα πω το εξής για αυτά τα 2 βιβλία με πάσα ειλικρίνεια. Τι καταπληκτική διλογία (κυρίως ο β τόμος) ήταν αυτή ρε παιδιά??!!!!!!!!!!!
Εξαιρετικός τρόπος γραφής που δεν φαίνεται πουθενά ότι προέρχεται απο πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα, με δυνατές σκηνές μάχης και περιγραφές και μια συγκινητική ιστορία του Ντα-Ρεν και των οικείων του που πραγματικά σε ρουφάει μέσα της. Σίγουρα απο εδώ και πέρα θα έχω στο ραντάρ μου και τα επόμενα βιβλία του!
Εξαιρετικός τρόπος γραφής που δεν φαίνεται πουθενά ότι προέρχεται απο πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα, με δυνατές σκηνές μάχης και περιγραφές και μια συγκινητική ιστορία του Ντα-Ρεν και των οικείων του που πραγματικά σε ρουφάει μέσα της. Σίγουρα απο εδώ και πέρα θα έχω στο ραντάρ μου και τα επόμενα βιβλία του!
November 6, 2015
απλά εκπληκτικό... απίστευτη ιστορία με όλα τα συναισθήματα... ένα σκοτεινό ταξίδι που το ευχαριστήθηκα... μπράβο Χρήστο...
October 7, 2015
Δεν διάβαζα βιβλία που να είχαν το επικό στοιχείο μέσα τους, δεισιδαιμονίες κλπ. αν και παίζω ροκ μουσική. Λοιπόν άρχισα να διαβάζω το Δράκων 1: Γεννηση και με έκανε να αναθεωρήσω κάποια πράγματα. Προς έκπληξή μου, μου άρεσε πάρα πολύ. Το βιβλίο είναι σαν μια καλογυρισμένη κινηματογραφική ταινία. Εμφανίζεται ένας κόσμος που τον περιγράφει τόσο καλά ο Χρήστος Κασκαβέλης, που πρέπει να έχει ζήσει εκείνη την εποχή !! Είμαι σίγουρος ότι πρέπει να είναι ένας από τους ήρωες. Μπορεί να είναι ο Ντα-ρεν, πάντως για να το περιγράφει έτσι, το έζησε έντονα το βιβλίο. Θα εκπλαγείτε με το πόσο καλό είναι. Σε καθηλώνει. Διαβάζοντας το δεύτερο τόμο του Δράκων : Μεταμόρφωση μπορώ να πω ότι είναι ένα απολαυστικό μυθιστόρημα. Και κατά τη γνώμη μου ο Χρήστος Κασκαβέλης είναι ένας θαυμάσιος συγγραφέας. Ο τρόπος που περιγράφει καταστάσεις είναι πολύ ενδιαφέρων και όμορφος και φυσικά, είναι ένας σπουδαίος γλωσσολόγος.Είναι λίγες οι απολαύσεις στη ζωή, τόσο, που πρέπει να τις σεβόμαστε και να τις εκτιμάμε. Ελπίζω να γραψει σύντομα και άλλο βιβλίο !!
Σας το συστήνω ανεπιφύλακτα να το διαβάσετε.
Σας το συστήνω ανεπιφύλακτα να το διαβάσετε.
July 29, 2018
Δεν έχω να πω κάτι διαφορετικό από όσα έγραψα για το πρώτο μέρος. Ο λόγος που παίρνει ένα αστεράκι παραπάνω είναι πως, πέρα από τον αναμενόμενο χαμό, σφαγές κτλ στο τέλος κατάφερε, πέρα από κάθε προσδοκία, να με συγκινήσει. Καταπληκτικό βιβλίο. Με κούρασε σε κάποια σημεία, αλλά σαφέστατα με αποζημίωσε και με το παραπάνω. Μπράβο στον κύριο Κασκαβέλη.
May 31, 2020
Γενικώς η μόνη απαίτηση που έχω από την κοσμοπλασία ενός βιβλίου είναι να παρουσιάζει τους κανόνες του κόσμου που περιγράφει εξυπηρετώντας την ιστορία, και από κει και πέρα απλά να μην φάσκει και αντιφάσκει. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως η κοσμοπλασία είναι μια ιστορία από μόνη της και μάλιστα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Επίσης, συχνά όταν οι συγγραφείς προσπαθούν να περιγράψουν μια κοινωνία που έχει πολύ διαφορετικούς κανόνες από αυτούς που έχουμε συνηθίσει, κινδυνεύουν να φτιάξουν κάτι που δεν πείθει και που καταλήγει να χαλάει το κλίμα της ιστορίας. Ε αυτό δεν έγινε στη συγκεκριμένη περίπτωση. Και ο βασικός λόγος είναι ότι όλοι οι χαρακτήρες δευτερεύοντες και μη, πιστεύουν σε αυτούς τους κανόνες και φέρονται με βάση αυτούς. Είτε για να τους τηρήσουν είτε για να τους σπάσουν είτε για να τους αλλάξουν. Η κοσμοπλασία δεν είναι διακοσμητική στο βιβλίο, καθορίζει όλες τις παράλογες συμπεριφορές που συναντάμε και κατευθύνει τις ζωές των ηρώων.
Οι χαρακτήρες είναι άλλο ένα κομμάτι που με άφησε ικανοποιημένη. Για το μέγεθος του βιβλίου δε μαθαίνουμε πάρα πολλά γι αυτούς - εκτός από τον Ντα-Ρεν τουλάχιστον - αλλά έχουν όλοι τους τις στιγμές τους.
Ο Μάλαν κλέβει κάθε σκηνή, κάθε πρόταση στην οποία βρίσκεται. Ο Νόκι, ο Μπαγκ, η Σαχ-Ούνα το ίδιο. Ο Ευσέβιους ενώ στην αρχή τα κεφάλαια που αφηγείται θες ως ένα βαθμό να τα προσπεράσεις για να επιστρέψεις στην ιστορία, είναι τόσο πετυχημένος, με τις αυστηρές πεποιθήσεις του, τις μικρές κρυφές χαρές του (που χαίρεται πχ που ανεβαίνει πιο γρήγορα απ' όλους τα σκαλιά ή που δοκιμάζει στα μουλωχτά από το μέλι). Και φυσικά έχουμε και τον Ντα-Ρεν, που βλέπουμε την εξέλιξή του από μικρό. Παρακολουθούμε το πως αλλάζουν σταδιακά οι στόχοι του όσο μεγαλώνει, το πως αλλάζει η οπτική που βλέπει τα πράματα, το πως παρ' όλες τις συνειδητοποιήσεις του συχνά επικρατεί η νοοτροπία με την οποία έχει μεγαλώσει.
Παρατήρησα ότι πολλοί χαρακτήρες εισάγονται με αξιομνημόνευτο τρόπο, και ότι η πρώτη τους σκηνή δείχνει πολλά γι αυτούς. Σχετικά με τους γυναικείους χαρακτήρες οι πιο δυνατοί μου φάνηκαν η Σαχ-Ούνα και η Ούνα-Μα του Νόκι, παρά τις λίγες εμφανίσεις τους.
Για τη Ζέρια τώρα:
Η πλοκή είναι επίσης ενδιαφέρουσα. Η ιστορία αν και αφορά έναν χαρακτήρα που φαίνεται κλασικός (το απλό αγόρι που όλοι το περιφρονούν και στο τέλος ξεπερνά τις προσδοκίες όλων), δεν καταλήγει με το να ξεπερνά ο ήρωας όλα τα προβλήματα με την τύχη και τη δύναμη-της-αγάπης. Έχει πιο πολλές ήττες απ' ότι νίκες, πετυχημένες ανατροπές, προοικονομημένες σκηνές, καλογραμμένες μάχες, θεολογικές και φιλοσοφικές λογομαχίες, ίντριγκες και ένα σωρό ακόμη.
Και του Μάλαν και της Σαχ-Ούνα οι κινήσεις ήταν εντυπωσιακότατες.
Υπάρχει βέβαια από το πρώτο κεφάλαιο το σπόιλερ ότι ο Ντα-Ρεν παραμένει ζωντανός μέχρι τα τριάντα κάτι, αλλά ακόμα κι αυτό προσδίδει στην ιστορία καθώς βλέπουμε την άποψη του ενήλικα πλέον Ντα-Ρεν για τα γεγονότα που έγιναν. Επίσης μου άρεσε που το βιβλίο εκμεταλλεύτηκε την "αθανασία" του Ντα-Ρεν - μέχρι και οι άντρες του έλεγαν "Ο Ντα-Ρεν δεν πέφτει!" και είχε γίνει κάτι σα θρύλος.
Όλες οι υποπλοκές κλείνουν στο τέλος και δεν έχουμε αναπάντητα ερωτήματα.
Οι χαρακτήρες είναι άλλο ένα κομμάτι που με άφησε ικανοποιημένη. Για το μέγεθος του βιβλίου δε μαθαίνουμε πάρα πολλά γι αυτούς - εκτός από τον Ντα-Ρεν τουλάχιστον - αλλά έχουν όλοι τους τις στιγμές τους.
Ο Μάλαν κλέβει κάθε σκηνή, κάθε πρόταση στην οποία βρίσκεται. Ο Νόκι, ο Μπαγκ, η Σαχ-Ούνα το ίδιο. Ο Ευσέβιους ενώ στην αρχή τα κεφάλαια που αφηγείται θες ως ένα βαθμό να τα προσπεράσεις για να επιστρέψεις στην ιστορία, είναι τόσο πετυχημένος, με τις αυστηρές πεποιθήσεις του, τις μικρές κρυφές χαρές του (που χαίρεται πχ που ανεβαίνει πιο γρήγορα απ' όλους τα σκαλιά ή που δοκιμάζει στα μουλωχτά από το μέλι). Και φυσικά έχουμε και τον Ντα-Ρεν, που βλέπουμε την εξέλιξή του από μικρό. Παρακολουθούμε το πως αλλάζουν σταδιακά οι στόχοι του όσο μεγαλώνει, το πως αλλάζει η οπτική που βλέπει τα πράματα, το πως παρ' όλες τις συνειδητοποιήσεις του συχνά επικρατεί η νοοτροπία με την οποία έχει μεγαλώσει.
Παρατήρησα ότι πολλοί χαρακτήρες εισάγονται με αξιομνημόνευτο τρόπο, και ότι η πρώτη τους σκηνή δείχνει πολλά γι αυτούς. Σχετικά με τους γυναικείους χαρακτήρες οι πιο δυνατοί μου φάνηκαν η Σαχ-Ούνα και η Ούνα-Μα του Νόκι, παρά τις λίγες εμφανίσεις τους.
Για τη Ζέρια τώρα:
Η πλοκή είναι επίσης ενδιαφέρουσα. Η ιστορία αν και αφορά έναν χαρακτήρα που φαίνεται κλασικός (το απλό αγόρι που όλοι το περιφρονούν και στο τέλος ξεπερνά τις προσδοκίες όλων), δεν καταλήγει με το να ξεπερνά ο ήρωας όλα τα προβλήματα με την τύχη και τη δύναμη-της-αγάπης. Έχει πιο πολλές ήττες απ' ότι νίκες, πετυχημένες ανατροπές, προοικονομημένες σκηνές, καλογραμμένες μάχες, θεολογικές και φιλοσοφικές λογομαχίες, ίντριγκες και ένα σωρό ακόμη.
Και του Μάλαν και της Σαχ-Ούνα οι κινήσεις ήταν εντυπωσιακότατες.
Υπάρχει βέβαια από το πρώτο κεφάλαιο το σπόιλερ ότι ο Ντα-Ρεν παραμένει ζωντανός μέχρι τα τριάντα κάτι, αλλά ακόμα κι αυτό προσδίδει στην ιστορία καθώς βλέπουμε την άποψη του ενήλικα πλέον Ντα-Ρεν για τα γεγονότα που έγιναν. Επίσης μου άρεσε που το βιβλίο εκμεταλλεύτηκε την "αθανασία" του Ντα-Ρεν - μέχρι και οι άντρες του έλεγαν "Ο Ντα-Ρεν δεν πέφτει!" και είχε γίνει κάτι σα θρύλος.
Όλες οι υποπλοκές κλείνουν στο τέλος και δεν έχουμε αναπάντητα ερωτήματα.
June 9, 2016
Το παρακάτω κείμενο είναι η άποψη μου για το δίτομο βιβλίο Δράκων. Το οποίο αποτελείται από: Δράκων: Γέννηση & Δράκων: Μεταμόρφωση.
Πρώτη προσθήκη στο ράφι: Greek Fantasy Marathon
Απ'οτι φαίνεται τα τελευταία χρόνια, αυτό το είδος πλοκής-αφήγησης, είναι καταδικασμένο σε σίγουρη επιτυχία. Βλέπε: Το τραγούδι του αίματος, Το όνομα του ανέμου κτλ. Και μάλιστα, σε σύγκριση με τους παραπάνω τίτλους το Δράκων το κάνει καλύτερα. Ναι, γιατί μπορώ να καταλάβω τους λόγους που ο Ντα-Ρεν κάθεται τόσα χρόνια και αφηγείται την ιστορία του ξανά και ξανά.
Πριν συνεχίσω, να αναφέρω πως είμαι και εγώ από αυτούς που: πριν καλά καλά το γευτούν, σνομπάρουνσνόμπαραν το ελληνικό fantasy. Αυτή η προκατάληψη, με έκανε στην αρχή να ψάχνω απεγνωσμένα για λάθη,κοιλιές και κλισέ του είδους. Η αναζήτηση μου όμως ήταν ευτυχώς άκαρπη, και έτσι αποφάσισα να κάνω έναν μαραθώνιο στο Ελληνικό fantasy. (Αν και το Δράκων έχει θέσει τον πήχη ψηλά, πιστεύω πως θα ανακαλύψω και άλλα πολλά αξιόλογα Ελληνικά βιβλία του είδους).
Αντοχή στον Χρόνο: 5
Το βιβλίο διαβάζεται νεράκι. Για τρείς λόγους το άφηνα απ'τα χέρια μου: για κατούρημα, ύπνο και για να ρίξω τους ρυθμούς όταν κόντευα στο τέλος.(Όσο πιο γρήγορα τελείωνε, τόσο πιο γρήγορα θα το αποχωριζόμουν) Άνετα θα το ξαναδιάβασω δεύτερη και τρίτη φορά.
Γραφή: 5
Η γραφή του κ. Κασκαβέλη είναι αυτό ακριβώς που ζητάω από κάθε βιβλίο επικής φαντασίας.(Πιο πολύ το λες High fantasy, χωρίς το στοιχείο της μαγείας αλλά το βιβλίο ήταν epic γενικότερα) Ωμή για τις μάχες, το σεξ μα και συνάμα ποιητική/μαγευτική στον έρωτα, στην απώλεια, και γενικότερα κάθε φορά που ο Ντα-Ρεν βλέπει γαλάζιο, τότε ο συγγραφέας κεντάει τις πιο όμορφες παραγράφους του βιβλίου. :P
Πλοκή: 5
Όπως προείπα, αυτό το είδος πλοκής-αφήγησης, είναι καταδικασμένο σε σίγουρη επιτυχία. Είναι ρε παιδί μου όπως με τα σχολεία/πανεπιστήμια μαγείας, θες δεν θες είναι συνταγή πετυχημένη.
Πιο συγκεκριμένα, θα ήθελα μερικά κεφάλαια στο καστρομοναστήρι να είναι πιο μεγάλα και να μας δίνουν περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το δέσιμο που αναπτύσει ο Ευσέβιους με τον Ντα-Ρεν. Επίσης, δεν θα έλεγα οχι σε περισσότερες πληροφορίες, εκ των έσω, σχετικά με τις Ούνα-Μας. Αλλά μάλλον κάτι τέτοιο θα ήταν αδύνατον γιατί όλη η αφήγηση γίνεται απ'την πλευρά του πρωταγωνιστή.
Ανατροπές και Εκπλήξεις: 4
Δεν μπορώ να πω, οτι το βιβλίο είχε πολλές ανατροπές που δεν τις περίμενα. Ίσως φταίει το γεγονός πως ήξερα την κατάληξη του Ντα-Ρεν, αφού είναι ζωντανός και αρτιμελής στο καστρομοναστήρι. Πάντως σίγουρα, δεν περίμενα με Τ Ι ΠΟ ΤΑ, αυτό που είχε μέσα το πιθάρι. Παίζει να έμεινα με το στόμα ανοιχτό κανένα πεντάλεπτο...
Συνολικά: 5
Δεν ξέρω τι άλλο να γράψω. Αν σ'αρέσει το Ιστορικό μυθιστόρημα πρέπει να διαβάσεις το Δράκων. Αν σ'αρέσει το fantasy πρέπει να τσακιστείς και να το πάρεις τώρα αμέσως. Αν είσαι επιφυλακτικός/επιφυλακτική επειδή είναι Ελληνικό ή επειδή δεν έχει μαγεία τότε είσαι !@@#$%^#, όπως ήμουν και εγώ. Επίσης, αν πάντα ήθελες να διαβάσεις ένα μυθιστόρημα για τους Dothraki, τότε το Δράκων είναι το βιβλίο που έψαχνες. :P Αυτά.
Πρώτη προσθήκη στο ράφι: Greek Fantasy Marathon
February 12, 2016
Μια από τις κορυφαίες στιγμές του ελληνικού φανταστικού στην Ελλάδα! Πολλά μπράβο στον συγγραφέα!
January 16, 2019
Τελικά η ιστορία του Ντα Ρεν κόβει κώλους, όπως θα έλεγαν και οι άντρες της Φυλής του βιβλίου. Καταπληκτικό ελληνικό φάντασυ μπλεγμένο με ιστορικό μυθιστόρημα (ελπίζω ο συγγραφέας να μην αφρίσει από το χαρακτηρισμό αυτό). Παθιασμένη και βίαιη γραφή ακαδημαϊκού επιπέδου που θέλει λίγο χρόνο να την συνηθίσεις και αφομοιώσεις. Εμένα τουλάχιστον στις πρώτες πενήντα σελίδες μου φάνηκε κάπως κουραστική. Για την πλοκή δε μένουν να πω πολλά. Στα πρώτα κεφάλαια δε μου έκανε τρομερή εντύπωση, αλλά προφανώς με κράτησε τόσο ώστε να θέλω να δω που θα καταλήξει. Και η κατάληξη, τα τελευταία δυο τρία κεφάλαια είναι εκπληκτικά. Λες και ο ίδιος ο συγγραφέας αποζητούσε την κάθαρση. Επίσης έχει γίνει πολύ σωστή ανάπτυξη των χαρακτήρων. Πριν μπούμε σε μάχες με τρομερές περιγραφές πάντα υπάρχει ένα αργό σημείο για να έρθουμε σε λίγο καλύτερη επαφή με την ψυχοσύνθεσή τους. Και το καλό είναι ότι η εξέλιξη δεν σταματά ποτέ. Κανένας χαρακτήρας δεν ξεμένει σε μία πρώτη περιγραφή, επιφανειακή, τόση που να αρκεί για να εκτελέσει έναν ρηχό ρόλο στην ιστορία.
Για να μη κουράζω άλλο αυτό το βιβλίο τα έχει όλα. Έρωτα, βία, προβληματισμό που αγγίζει ακόμη και την δική μας πραγματικότητα και πάνω από όλα πάθος.
Για να μη κουράζω άλλο αυτό το βιβλίο τα έχει όλα. Έρωτα, βία, προβληματισμό που αγγίζει ακόμη και την δική μας πραγματικότητα και πάνω από όλα πάθος.
June 2, 2016
Μπορώ να πω ότι η "Μεταμόρφωση", αν και πολύ διαφορετικό βιβλίο από τη "Γέννηση", είναι άξια συνέχεια και κλείσιμο της ιστορίας, αλλά πάνω απ' όλα είναι το κομμάτι που κάνει ολοκληρωμένη την ιστορία.
Σε βάζει σε ένα συναισθηματικό roller coster, με την αναμονή της εκστρατείας να μεταλλάσσεται σε κούραση, φόβο, οργή, απογοήτευση και τούμπαλιν...
Το φινάλε σου δίνει μια γερή μπουνιά στο στομάχι και σε αποχαιρετάει.
Full Review: http://www.allodapos.gr/2016/06/fanta...
Σε βάζει σε ένα συναισθηματικό roller coster, με την αναμονή της εκστρατείας να μεταλλάσσεται σε κούραση, φόβο, οργή, απογοήτευση και τούμπαλιν...
Το φινάλε σου δίνει μια γερή μπουνιά στο στομάχι και σε αποχαιρετάει.
Full Review: http://www.allodapos.gr/2016/06/fanta...
October 8, 2015
Η συνέχεια της ιστορίας του Ντα-Ρεν και η λύση της πλοκής, σε μία σκληρή εποχή, που ίσως σήμερα φαντάζει πιο αληθινή από ποτέ - αν αφαιρέσουμε τους θρύλους και τα αλληγορικά στοιχεία. Εξ΄'αλλου.... ο άνθρωπος είναι πάντα ο ίδιος, σωστά..?
November 19, 2023
Από κοινού βαθμολογία και για τα δυο μέρη, καθώς πρόκειται για μια ενιαία ιστορία σπασμένη σε δυο μέρη λόγω όγκου.
Βρίσκω σχεδόν αστείες τις διθυραμβικές κριτικές και τους μεροληπτικούς επαίνους που υπάρχουν για το βιβλίο, οπότε ας βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους αντικειμενικά. Πραγματικά βλέπω την καλή πρόθεση και την προσπάθεια του συγγραφέα να αποτυπώσει την επική ιστορία που είχε μέσα του, ωστόσο χάνεται η μπάλα κι ενώ διακρίνεις τα ίχνη ενός ωραίου βιβλίου σε πολλά σημεία, το αποτέλεσμα δείχνει ερασιτεχνικό και χωρίς σοβαρή επιμέλεια.
Για να μην παρεξηγηθώ, πέρασα αρκετά καλά διαβάζοντας το Δράκων. Στα θετικά, οι σελίδες κυλούσαν νερό και ενώ πρόκειται για τούβλο συνολικά ως προς το μέγεθος, διαβάστηκε σε χρόνο dt διατηρώντας το ενδιαφέρον μου. Φαίνονται οι επιρροές του συγγραφέα από τη λογοτεχνία του φανταστικού, παρότι προσπαθεί να αποποιηθεί την ταμπέλα, ενώ καταφέρνει να χτίσει ένα σκληρό κόσμο που θυμίζει πολλές επιτυχημένες Young Adult σειρές. Βία, προφητείες, αίμα και μεσαιωνικές προκαταλήψεις χτίζουν ένα δυναμικό story ενηλικίωσης, με τον πρωταγωνιστή να μεγαλώνει ως πολεμοχαρής βάρβαρος για να καταλήξει μέσα από ταξίδια, εκστρατείες και λεηλασίες να αποδομήσει τόσο τη βαναυσότητα του πολέμου όσο και την προπαγανδιστική χειραγώγηση της Φυλής του και να θυσιαστεί εν τέλει με στόχο την εξιλέωση.
Στα αρνητικά τώρα η γραφή είναι σε πολλά σημεία σχεδόν αστεία ειδικά στο πρώτο μισό του βιβλίου, το συντακτικό μεταλλαγμένο και παρότι το δεύτερο μισό είναι αισθητά πιο καλογραμμένο τεχνικά, η γενική εικόνα δίνει την εντύπωση έλλειψης (ή άρνησης) επιμέλειας. Φαινεται λογική δηλαδή η απόρριψη που θα δέχτηκε από εκδότες ο συγγραφέας, για να καταλήξει να κάνει τον δικό του οίκο για να βγάλει το βιβλίο του. Γυρνώ πίσω στην ιστορία, που παρά κάποια αυτοαναιρετικά θέματα αληθοφάνειας στο world building, ξεκινά πολύ δυναμικά και δημιουργεί υψηλές προσδοκίες που δυστυχώς μπαίνοντας στο δεύτερο μισό δεν ικανοποιούνται. Κύριο πρόβλημα η σχεδόν μηδενική εξέλιξη των χαρακτήρων, ενώ τα εμβόλιμα κεφάλαια αφήγησης από το παρόν δε βοηθούν και προλογούν γεγονότα που θα διαβαστούν αργότερα, εξαλλείφοντας έτσι το σασπένς. Τέλος, παρά το γεγονός ότι ο συγγραφέας είχε οραματιστεί ένα δυνατό τέλος το οποίο ολοκληρώνει ωραία (και σχεδόν ποιητικά) την ιστορία του, δείχνει να τρέχει και να γράφει σχεδόν περιληπτικά από τη μέση και κάτω ώσπου να φτάσει σε αυτό, με τις σελίδες να γεμίζουν χωρίς την ένταση της έναρξης αλλά μάλλον διεκπεραιωτικά.
Μια υποσχόμενη συνολικά αρχική ιδέα και σύλληψη του συγγραφέα να αποδώσει τη βάρβαρη φύση του ανθρώπου και το πώς αυτή έχει χρησιμοποιηθεί στην ιστορία από ηγέτες και μεσσίες, που ήθελε δυστυχώς λίγη δουλειά και αρκετό ξεσκαρτάρισμα παραπάνω.
Βρίσκω σχεδόν αστείες τις διθυραμβικές κριτικές και τους μεροληπτικούς επαίνους που υπάρχουν για το βιβλίο, οπότε ας βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους αντικειμενικά. Πραγματικά βλέπω την καλή πρόθεση και την προσπάθεια του συγγραφέα να αποτυπώσει την επική ιστορία που είχε μέσα του, ωστόσο χάνεται η μπάλα κι ενώ διακρίνεις τα ίχνη ενός ωραίου βιβλίου σε πολλά σημεία, το αποτέλεσμα δείχνει ερασιτεχνικό και χωρίς σοβαρή επιμέλεια.
Για να μην παρεξηγηθώ, πέρασα αρκετά καλά διαβάζοντας το Δράκων. Στα θετικά, οι σελίδες κυλούσαν νερό και ενώ πρόκειται για τούβλο συνολικά ως προς το μέγεθος, διαβάστηκε σε χρόνο dt διατηρώντας το ενδιαφέρον μου. Φαίνονται οι επιρροές του συγγραφέα από τη λογοτεχνία του φανταστικού, παρότι προσπαθεί να αποποιηθεί την ταμπέλα, ενώ καταφέρνει να χτίσει ένα σκληρό κόσμο που θυμίζει πολλές επιτυχημένες Young Adult σειρές. Βία, προφητείες, αίμα και μεσαιωνικές προκαταλήψεις χτίζουν ένα δυναμικό story ενηλικίωσης, με τον πρωταγωνιστή να μεγαλώνει ως πολεμοχαρής βάρβαρος για να καταλήξει μέσα από ταξίδια, εκστρατείες και λεηλασίες να αποδομήσει τόσο τη βαναυσότητα του πολέμου όσο και την προπαγανδιστική χειραγώγηση της Φυλής του και να θυσιαστεί εν τέλει με στόχο την εξιλέωση.
Στα αρνητικά τώρα η γραφή είναι σε πολλά σημεία σχεδόν αστεία ειδικά στο πρώτο μισό του βιβλίου, το συντακτικό μεταλλαγμένο και παρότι το δεύτερο μισό είναι αισθητά πιο καλογραμμένο τεχνικά, η γενική εικόνα δίνει την εντύπωση έλλειψης (ή άρνησης) επιμέλειας. Φαινεται λογική δηλαδή η απόρριψη που θα δέχτηκε από εκδότες ο συγγραφέας, για να καταλήξει να κάνει τον δικό του οίκο για να βγάλει το βιβλίο του. Γυρνώ πίσω στην ιστορία, που παρά κάποια αυτοαναιρετικά θέματα αληθοφάνειας στο world building, ξεκινά πολύ δυναμικά και δημιουργεί υψηλές προσδοκίες που δυστυχώς μπαίνοντας στο δεύτερο μισό δεν ικανοποιούνται. Κύριο πρόβλημα η σχεδόν μηδενική εξέλιξη των χαρακτήρων, ενώ τα εμβόλιμα κεφάλαια αφήγησης από το παρόν δε βοηθούν και προλογούν γεγονότα που θα διαβαστούν αργότερα, εξαλλείφοντας έτσι το σασπένς. Τέλος, παρά το γεγονός ότι ο συγγραφέας είχε οραματιστεί ένα δυνατό τέλος το οποίο ολοκληρώνει ωραία (και σχεδόν ποιητικά) την ιστορία του, δείχνει να τρέχει και να γράφει σχεδόν περιληπτικά από τη μέση και κάτω ώσπου να φτάσει σε αυτό, με τις σελίδες να γεμίζουν χωρίς την ένταση της έναρξης αλλά μάλλον διεκπεραιωτικά.
Μια υποσχόμενη συνολικά αρχική ιδέα και σύλληψη του συγγραφέα να αποδώσει τη βάρβαρη φύση του ανθρώπου και το πώς αυτή έχει χρησιμοποιηθεί στην ιστορία από ηγέτες και μεσσίες, που ήθελε δυστυχώς λίγη δουλειά και αρκετό ξεσκαρτάρισμα παραπάνω.
July 1, 2025
If this book was more popular abroad it would have been an HBO series already. 🩵
January 22, 2017
Πέρασε πολύς καιρός από τότε που διάβασα το πρώτο βιβλίο, το οποίο μου είχε αφήσει αρκετά καλές εντυπώσεις χωρίς να με ξετρελλάνει όμως (εκείνο το είχα βαθμολογήσει με 4 στα 5). Είχα μείνει όμως με την όρεξη για το δεύτερο βιβλίο και μόλις τώρα βρήκα το χρόνο να το διαβάσω!
Εντυπωσιάστηκα από το πόσο γρήγορα μπήκα πάλι στο κλίμα, στον κόσμο του Ντα-Ρεν και του Μάλαν, στον κόσμο της βίας όπου μερικές αχτίδες ανθρωπιάς διεισδύουν πού και πού μάλλον για να κάνουν τη βία, το μίσος και την επιθετικότητα να φαίνονται ακόμα πιο έντονα και αποκρουστικά. Σα να ήταν μόλις χθες η στιγμή που άφησα στην άκρη διαβασμένο το πρώτο βιβλίο και αυτό μου λέει ότι η ιστορία μέχρι τότε είχε ήδη χαραχτεί στη μνήμη μου (κάτι που γενικά δε μου συμβαίνει εύκολα με τα μυθιστορήματα) και περίμενε υπομονετικά να συνεχιστεί...
Αδιαμφισβήτητα το δεύτερο βιβλίο είναι καλύτερο από το πρώτο, αρκετά καλύτερο θα έλεγα. Και εδώ υπάρχουν κάποιες (μικρές) αστοχίες, όμως η ιστορία έχει ροή, πυκνότητα και ενδιαφέρον σχεδόν συνέχεια (εκτός ίσως από το σημείο της επίσκεψης στη Θαλασσόπολη, που μου φάνηκε λίγο αδιάφορο σε σχέση με την υπόλοιπη ιστορία, λίγο σα διάλειμμα σε προβολή κινηματογράφου). Και ανατροπές, αρκετές ανατροπές, με εξαιρετική και σοκαριστική την τελευταία (διαβάστε το βιβλίο και θα καταλάβετε!).
Μου άρεσε πάρα πολύ το ότι δεν συμπάθησα καθόλου τον κεντρικό ήρωα, τον Ντα-Ρεν και που δεν ένιωσα ούτε στιγμή την επιθυμία να ταυτιστώ μαζί του ή να "καταλάβω" πώς λειτουργεί, αλλά ούτε και τον αντιπάθησα, σα να θεώρησα δεδομένο ότι έτσι είναι και σε όποιον αρέσει. Άραγε έχουν και άλλοι αναγνώστες αυτήν την εντύπωση ή μόνο εγώ; Αν αυτός ήταν στόχος του συγγραφέα τότε το πέτυχε άριστα!
Δεν θα πω κάτι για τις ιστορίες στο βιβλίο, καλύτερα να το διαβάσετε και να μην σας το χαλάσω με spoilers. Με βρίσκει όμως απόλυτα σύμφωνο η ιδέα ότι οι ιστορίες που φτιάχνουμε είναι σημαντικές και καθορίζουν τις ζωές μας, ότι ο καθένας μας μπορεί να ψάχνει τη δική του ηρωική ή αντι-ηρωική ιστορία για να δώσει σημαντικότητα στη συνειδητή ύπαρξή του και ότι πολλοί μπορεί να θυσιάσουν ακόμα και τη ζωή τους για να ολοκληρώσουν μία ικανοποιητική αυτο-βιογραφία! Εδώ βέβαια μπαίνουμε στα χωράφια της ψυχανάλυσης αλλά και της νευροεπιστήμης και του πώς διαμορφώνουμε τον αυτο-βιογραφικό εαυτό μας με τις εμπειρίες μας, τις ερμηνείες τους, τις επιθυμίες μας και το δέσιμο όλων αυτών σε ένα συνεκτικό σενάριο. Εξαιρετική η δουλειά του συγγραφέα πάνω σε αυτό και η τακτική υπενθύμιση στον αναγνώστη αυτής της ιδέας/αλήθειας, που θεωρώ ότι σε κάποιους μπορεί να λειτουργήσει αποκαλυπτικά, ανατρεπτικά, ακόμα και ψυχοθεραπευτικά!
Παρά λοιπόν τα όποια ελαττώματά του το δεύτερο βιβλίο αξίζει τα πέντε στα πέντε αστέρια. Θα ξαναδιαβάσω και τα δύο βιβλία κάποια στιγμή στο μέλλον, ίσως σε κάποια παραλία το καλοκαίρι ή καλύτερα δίπλα στο τζάκι μία κρύα μέρα κάποιου χειμώνα, αναζητώντας πάλι μία γεύση αυτού του σκληρού κόσμου που ίσως δεν είναι και πολύ μακρυά από την πραγματικότητα μίας άλλης εποχής, όχι και τόσο παλιάς, στην ιστορία του ανθρώπινου γένους...
Εντυπωσιάστηκα από το πόσο γρήγορα μπήκα πάλι στο κλίμα, στον κόσμο του Ντα-Ρεν και του Μάλαν, στον κόσμο της βίας όπου μερικές αχτίδες ανθρωπιάς διεισδύουν πού και πού μάλλον για να κάνουν τη βία, το μίσος και την επιθετικότητα να φαίνονται ακόμα πιο έντονα και αποκρουστικά. Σα να ήταν μόλις χθες η στιγμή που άφησα στην άκρη διαβασμένο το πρώτο βιβλίο και αυτό μου λέει ότι η ιστορία μέχρι τότε είχε ήδη χαραχτεί στη μνήμη μου (κάτι που γενικά δε μου συμβαίνει εύκολα με τα μυθιστορήματα) και περίμενε υπομονετικά να συνεχιστεί...
Αδιαμφισβήτητα το δεύτερο βιβλίο είναι καλύτερο από το πρώτο, αρκετά καλύτερο θα έλεγα. Και εδώ υπάρχουν κάποιες (μικρές) αστοχίες, όμως η ιστορία έχει ροή, πυκνότητα και ενδιαφέρον σχεδόν συνέχεια (εκτός ίσως από το σημείο της επίσκεψης στη Θαλασσόπολη, που μου φάνηκε λίγο αδιάφορο σε σχέση με την υπόλοιπη ιστορία, λίγο σα διάλειμμα σε προβολή κινηματογράφου). Και ανατροπές, αρκετές ανατροπές, με εξαιρετική και σοκαριστική την τελευταία (διαβάστε το βιβλίο και θα καταλάβετε!).
Μου άρεσε πάρα πολύ το ότι δεν συμπάθησα καθόλου τον κεντρικό ήρωα, τον Ντα-Ρεν και που δεν ένιωσα ούτε στιγμή την επιθυμία να ταυτιστώ μαζί του ή να "καταλάβω" πώς λειτουργεί, αλλά ούτε και τον αντιπάθησα, σα να θεώρησα δεδομένο ότι έτσι είναι και σε όποιον αρέσει. Άραγε έχουν και άλλοι αναγνώστες αυτήν την εντύπωση ή μόνο εγώ; Αν αυτός ήταν στόχος του συγγραφέα τότε το πέτυχε άριστα!
Δεν θα πω κάτι για τις ιστορίες στο βιβλίο, καλύτερα να το διαβάσετε και να μην σας το χαλάσω με spoilers. Με βρίσκει όμως απόλυτα σύμφωνο η ιδέα ότι οι ιστορίες που φτιάχνουμε είναι σημαντικές και καθορίζουν τις ζωές μας, ότι ο καθένας μας μπορεί να ψάχνει τη δική του ηρωική ή αντι-ηρωική ιστορία για να δώσει σημαντικότητα στη συνειδητή ύπαρξή του και ότι πολλοί μπορεί να θυσιάσουν ακόμα και τη ζωή τους για να ολοκληρώσουν μία ικανοποιητική αυτο-βιογραφία! Εδώ βέβαια μπαίνουμε στα χωράφια της ψυχανάλυσης αλλά και της νευροεπιστήμης και του πώς διαμορφώνουμε τον αυτο-βιογραφικό εαυτό μας με τις εμπειρίες μας, τις ερμηνείες τους, τις επιθυμίες μας και το δέσιμο όλων αυτών σε ένα συνεκτικό σενάριο. Εξαιρετική η δουλειά του συγγραφέα πάνω σε αυτό και η τακτική υπενθύμιση στον αναγνώστη αυτής της ιδέας/αλήθειας, που θεωρώ ότι σε κάποιους μπορεί να λειτουργήσει αποκαλυπτικά, ανατρεπτικά, ακόμα και ψυχοθεραπευτικά!
Παρά λοιπόν τα όποια ελαττώματά του το δεύτερο βιβλίο αξίζει τα πέντε στα πέντε αστέρια. Θα ξαναδιαβάσω και τα δύο βιβλία κάποια στιγμή στο μέλλον, ίσως σε κάποια παραλία το καλοκαίρι ή καλύτερα δίπλα στο τζάκι μία κρύα μέρα κάποιου χειμώνα, αναζητώντας πάλι μία γεύση αυτού του σκληρού κόσμου που ίσως δεν είναι και πολύ μακρυά από την πραγματικότητα μίας άλλης εποχής, όχι και τόσο παλιάς, στην ιστορία του ανθρώπινου γένους...
April 27, 2016
Είναι λιγοστά τα βιβλία εκείνα που ενώ κινούνται στον χώρο της μυθοπλασίας, μπορούν να σου γεννήσουν εκείνο το αίσθημα της γνώσης. Πολλές φορές ακόμα και ένα βιβλίο που βασίζεται στην έρευνα και σε στατιστικά, ψυχρά στοιχεία, αδυνατεί να γεννήσει και να «ταΐσει» αυτό το αίσθημα. Καθώς τα χρόνια περνάνε και χρόνια προστίθενται σε αυτή την γραμμή που με χωρίζει από το έτος της γέννησής μου, εγώ αναζητώ με μεγαλύτερη λαχτάρα πηγές γνώσης. Κάθε πηγή που με απογοητεύει, αφήνει μια μεγάλη πληγή που με αγωνία λαχταρώ να κλείσει η επόμενη πηγή.
Τελειώνοντας το βιβλίο του Χρήστου Κασκαβέλη, με τίτλο «Δράκων – βιβλίο ΙΙ: Η μεταμόρφωση» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις mamaya, νιώθω δικαιωμένη γιατί δεν έχασα τον χρόνο μου, αντιθέτως νιώθω οτι τον επένδυσα με τον καλύτερο τρόπο. Έχοντας ήδη διαβάσει το πρώτο βιβλίο, οφείλω να ομολογήσω ότι είχα υψηλές προσδοκίες. Δεν ευθύνομαι εγώ γι’ αυτό αλλά η ποιότητα του πρώτου βιβλίου της δίτομης σειράς του συγγραφέα, με τίτλο «Δράκων: Γέννηση». Εκεί είχα γνωρίσει έναν νέο κόσμο που δημιούργησε ο συγγραφέας του, που κυριολεκτικά με παρέσυρε σε μια πραγματικότητα που χτίστηκε για τους αναγνώστες του. Στο τέλος εκείνου του βιβλίου, το αίσθημα που έμενε ήταν η ανάγκη να δω το μέλλον των δυνατών χαρακτήρων και να μάθω ακόμα περισσότερα. Αυτή η αναζήτηση της γνώσης ήταν αυτή που έκανε τόσο αληθοφανές το βιβλίο.
Αυτή η αίσθηση ακολούθησε και την ανάγνωση του δεύτερου βιβλίου του. Οι χαρακτήρες που πήραν μορφή στο πρώτο, ήρθαν και εξελίχθηκαν και μέσα από το ξεδίπλωμα της ιστορίας, διαμορφώθηκαν υποστηρίζοντας τις περιγραφές που επίλεξε να κάνει ο συγγραφέας. Η ιστορία του έμοιασε να «δένει» ακόμα περισσότερο κι αν κάποιος πίστεψε ότι δεν ήταν αληθινή, σίγουρα τώρα δεν έχει καμία αμφιβολία ότι ενώ εσείς διαβάζετε αυτές τις λέξεις, οι χαρακτήρες και ο κόσμος του βιβλίου δεν υπάρχουν κάπου και εμείς γίναμε μάρτυρες μιας εναλλακτικής πραγματικότητας, ενός κόσμου που είναι κρυμμένος μακριά από τον δικό μας. Που ζει, υπάρχει και εμείς χρησιμοποιήσαμε το βιβλίο του Χρήστου Κασκαβέλη για να τον γνωρίσουμε. Γιατί, δεν μπορεί όλο αυτό να είναι ένας φανταστικός κόσμος. Υπάρχει και μπορείτε να τον γνωρίσετε μέσα από τις ισχυρές περιγραφές του συγγραφέα.
Το τέλος του βιβλίου δυνατό, δίνει το τέλος στην ιστορία των δύο βιβλίων. Και γω ξεκινώ να διαβάσω και πάλι, αυτή τη φορά και τα δύο βιβλία συνεχόμενα χωρίς καμία ανάσα ανάμεσά τους.
Τελειώνοντας το βιβλίο του Χρήστου Κασκαβέλη, με τίτλο «Δράκων – βιβλίο ΙΙ: Η μεταμόρφωση» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις mamaya, νιώθω δικαιωμένη γιατί δεν έχασα τον χρόνο μου, αντιθέτως νιώθω οτι τον επένδυσα με τον καλύτερο τρόπο. Έχοντας ήδη διαβάσει το πρώτο βιβλίο, οφείλω να ομολογήσω ότι είχα υψηλές προσδοκίες. Δεν ευθύνομαι εγώ γι’ αυτό αλλά η ποιότητα του πρώτου βιβλίου της δίτομης σειράς του συγγραφέα, με τίτλο «Δράκων: Γέννηση». Εκεί είχα γνωρίσει έναν νέο κόσμο που δημιούργησε ο συγγραφέας του, που κυριολεκτικά με παρέσυρε σε μια πραγματικότητα που χτίστηκε για τους αναγνώστες του. Στο τέλος εκείνου του βιβλίου, το αίσθημα που έμενε ήταν η ανάγκη να δω το μέλλον των δυνατών χαρακτήρων και να μάθω ακόμα περισσότερα. Αυτή η αναζήτηση της γνώσης ήταν αυτή που έκανε τόσο αληθοφανές το βιβλίο.
Αυτή η αίσθηση ακολούθησε και την ανάγνωση του δεύτερου βιβλίου του. Οι χαρακτήρες που πήραν μορφή στο πρώτο, ήρθαν και εξελίχθηκαν και μέσα από το ξεδίπλωμα της ιστορίας, διαμορφώθηκαν υποστηρίζοντας τις περιγραφές που επίλεξε να κάνει ο συγγραφέας. Η ιστορία του έμοιασε να «δένει» ακόμα περισσότερο κι αν κάποιος πίστεψε ότι δεν ήταν αληθινή, σίγουρα τώρα δεν έχει καμία αμφιβολία ότι ενώ εσείς διαβάζετε αυτές τις λέξεις, οι χαρακτήρες και ο κόσμος του βιβλίου δεν υπάρχουν κάπου και εμείς γίναμε μάρτυρες μιας εναλλακτικής πραγματικότητας, ενός κόσμου που είναι κρυμμένος μακριά από τον δικό μας. Που ζει, υπάρχει και εμείς χρησιμοποιήσαμε το βιβλίο του Χρήστου Κασκαβέλη για να τον γνωρίσουμε. Γιατί, δεν μπορεί όλο αυτό να είναι ένας φανταστικός κόσμος. Υπάρχει και μπορείτε να τον γνωρίσετε μέσα από τις ισχυρές περιγραφές του συγγραφέα.
Το τέλος του βιβλίου δυνατό, δίνει το τέλος στην ιστορία των δύο βιβλίων. Και γω ξεκινώ να διαβάσω και πάλι, αυτή τη φορά και τα δύο βιβλία συνεχόμενα χωρίς καμία ανάσα ανάμεσά τους.
October 29, 2015
Συγκλονιστικό! αυτό ειναι το πρώτο που μου έρχεται όταν με ρωτάνε τη γνώμη μου για τη συνέχεια της ιστορίας του Ντα-Ρεν. Ενώ το πρώτο βιβλίο "Δρακων:η γέννηση" μυει τον αναγνώστη με μια δομημένη και κλιμακωτή αφήγηση στον φανταστικό κόσμο και στη ζωή του πολεμι��τή που εξιστορεί ο συγγραφέας,το 2ο βιβλίο σε παρασύρει και σε ρουφάει μεχρι την τελευταία του σελίδα!
Και μέρες μετά ακόμα η σκέψη τριγυρίζει στην ιστορία του Ντα-Ρεν,καθώς είναι τόσο αλληγορική η ιστορία του και το περιβάλλον που διαδραματίζεται που είναι αδύνατον να μην γίνουν οι συγκρίσεις με το σημερινό κοινωνικό περιβάλλον.
Σε κάθε περίπτωση είναι από τα βιβλία που πρέπει να διαβάσετε!
Και μέρες μετά ακόμα η σκέψη τριγυρίζει στην ιστορία του Ντα-Ρεν,καθώς είναι τόσο αλληγορική η ιστορία του και το περιβάλλον που διαδραματίζεται που είναι αδύνατον να μην γίνουν οι συγκρίσεις με το σημερινό κοινωνικό περιβάλλον.
Σε κάθε περίπτωση είναι από τα βιβλία που πρέπει να διαβάσετε!
October 7, 2015
Η συναρπαστική συνέχεια της επικής ιστορίας, που με τον 2ο βιβλίο δυστυχώς ολοκληρώνεται. Μία ιστορία που σε ταξιδεύει στον κόσμο του φανταστικού, με αναφορές όμως που σε κάνουν να σκέφτεσαι μήπως τελικά η φαντασία αντιγράφει την πραγματικότητα. Περιμένω με ανυπομονησία και το επόμενο έργο του συγγραφέα.
December 21, 2015
γρήγρη εξέλιξή του μύθου
Read
February 19, 2016Μια καταπληκτική δυλογία. Η ιστορία του Νταν Ρεν είναι σε καθηλώνει μέχρι και την τελευταία αράδα.
March 20, 2016
A must read! I couldn't put it down!
Read
August 20, 2016Never rate what you write. Right?
Displaying 1 - 30 of 32 reviews