What do you think?
Rate this book
Dikt i samling
Tor Ulvens forfatterskap står som et av de betydeligste i nyere norsk litteratur. Han ga ut bare fem diktsamlinger i sin levetid, men de fem bøkene har satte dype spor i norsk poesi.
Dikt i samling omfatter dikt fra debuten Skyggen av urfuglen (1977) og frem til Etterlatte dikt (1996). Boken viser en dikters utvikling fra billedoppfinnsom surrealisme til skarpslepen poetisk pregnans. Med sin presise observasjonsevne og et språklig repertoar av sjeldent format, fremstår poeten Tor Ulven som nådeløst klartseende i sin betraktning av de menneskelige eksistensvilkår, der våre stadige forsøk på å legge betydning inn i vår korte tid på jorden, settes i relieff til det som eksisterer umælende og uavhengig av oss, før oss og etter oss.
Tor Ulven ble i løpet av 1980-årene for svært mange selve målestokken i norsk samtidspoesi, og tekstene hans er oversatt til en rekke språk, blant annet engelsk, tysk, spansk, arabisk, hindi og russisk.
Boken har et etterord av Janike Kampevold Larsen.
Dikt i samling omfatter dikt fra debuten Skyggen av urfuglen (1977) og frem til Etterlatte dikt (1996). Boken viser en dikters utvikling fra billedoppfinnsom surrealisme til skarpslepen poetisk pregnans. Med sin presise observasjonsevne og et språklig repertoar av sjeldent format, fremstår poeten Tor Ulven som nådeløst klartseende i sin betraktning av de menneskelige eksistensvilkår, der våre stadige forsøk på å legge betydning inn i vår korte tid på jorden, settes i relieff til det som eksisterer umælende og uavhengig av oss, før oss og etter oss.
Tor Ulven ble i løpet av 1980-årene for svært mange selve målestokken i norsk samtidspoesi, og tekstene hans er oversatt til en rekke språk, blant annet engelsk, tysk, spansk, arabisk, hindi og russisk.
Boken har et etterord av Janike Kampevold Larsen.
- GenresPoetry
512 pages, Paperback
First published January 1, 2000
13 people are currently reading
109 people want to read
About the author
Tor Ulven
34 books57 followersTor Ulven (1953–1995) was a Norwegian poet. He is considered one of the major poets of the Norwegian post-war era, and he won several major literary prizes in Norwegian literature.
His early works, consisting of traditional modernist verse poetry, were heavily influenced by André Breton and the surrealist movement. As the 1980s progressed he developed a more independent voice, both stylistically and thematically. The later part of his work consists mainly of prose. He committed suicide in 1995 in Oslo, the city where he was born.
His early works, consisting of traditional modernist verse poetry, were heavily influenced by André Breton and the surrealist movement. As the 1980s progressed he developed a more independent voice, both stylistically and thematically. The later part of his work consists mainly of prose. He committed suicide in 1995 in Oslo, the city where he was born.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 5 of 5 reviews
January 11, 2021
Zima je moje omiljeno godišnje doba.
Ali, istina, zima na toplom, u toplom.
I ima neke lepe simbolike što o Ulvenovoj poeziji pišem na ovaj, zavejan dan. Ali takođe i ironije, budući da u njegovoj poeziji nema nikakve ušuškanosti, samo oštre lepote i stalnog održavanja nemira. To su zaista, što je Nora napisala, užasi leda i mraka, ali kakvi užasi! Mada, da užas bude još veći (i još lepši), Tur Ulven je pokazao da je i svetlo svirepo. Kristalno zlokobno.
Utrnulost, tišina, usamljenost, svedenost, odjekivanje mraka i kultura zaborava Ulvena stavljaju rame uz rame sa Traklom, Celanom i Skacelom. To je poezija koja grize hladnoćom i koja strahom neobično teši, jer sablasti koje mogu da vrište, nisu ništa spram onih koje su neme. Ulven je rečima sklopio pakt sa nerečjem, na obodu provalije koračao i zamrznuo svaki drhtaj, pokazavši ono što je Bašlar tvrdio – da je zima najstarije godišnje doba. I ne čudi otuda divna imaginacija skeleta, čistine i primordijalnog. Severni sklop grubog i krhkog.
Kao što mi je Novica Tadić uvek bio crn, crven i crn, Ulven je zlosutno beo. I u paklu je zima. Lepa zima.
***
Ti nisi dar, samo
ukrasni papir
njihove praznine.
Ogrev
u univerzalnoj
peći koja ne odaje
ljudsku toplinu. Element
u hladnjači
gde se sami čuvaju
za buduće
milenijume. Zaboravi.
***
Oni nam se
smeju
dok ih iskopavamo.
***
Tvoja ljubav
dve glave ima.
Jedna
vrišti.
***
Da sam mrtav
sada, ne bih
video
ovo junsko prejasno
sunce i skoro nepomično
zeleno lišće,
ja bih
bio sve to.
***
Kad su lampe
crne rupe za disanje
svetlo ti se hvata
za ruke i lice.
Najteži parkovi
vise
tamo gore, osećam
lišće
pada po
nama. Ako
otvoriš usta
zazvuči kao istorijski
muzej.
***
To što doziva
u tebi
ne doziva
tebe.
***
Oči ti se otvaraju
u meni. Njima
tvoj mrak
gledam.
***
Zvezda
u kosturu
mrzne.
Ali, istina, zima na toplom, u toplom.
I ima neke lepe simbolike što o Ulvenovoj poeziji pišem na ovaj, zavejan dan. Ali takođe i ironije, budući da u njegovoj poeziji nema nikakve ušuškanosti, samo oštre lepote i stalnog održavanja nemira. To su zaista, što je Nora napisala, užasi leda i mraka, ali kakvi užasi! Mada, da užas bude još veći (i još lepši), Tur Ulven je pokazao da je i svetlo svirepo. Kristalno zlokobno.
Utrnulost, tišina, usamljenost, svedenost, odjekivanje mraka i kultura zaborava Ulvena stavljaju rame uz rame sa Traklom, Celanom i Skacelom. To je poezija koja grize hladnoćom i koja strahom neobično teši, jer sablasti koje mogu da vrište, nisu ništa spram onih koje su neme. Ulven je rečima sklopio pakt sa nerečjem, na obodu provalije koračao i zamrznuo svaki drhtaj, pokazavši ono što je Bašlar tvrdio – da je zima najstarije godišnje doba. I ne čudi otuda divna imaginacija skeleta, čistine i primordijalnog. Severni sklop grubog i krhkog.
Kao što mi je Novica Tadić uvek bio crn, crven i crn, Ulven je zlosutno beo. I u paklu je zima. Lepa zima.
***
Ti nisi dar, samo
ukrasni papir
njihove praznine.
Ogrev
u univerzalnoj
peći koja ne odaje
ljudsku toplinu. Element
u hladnjači
gde se sami čuvaju
za buduće
milenijume. Zaboravi.
***
Oni nam se
smeju
dok ih iskopavamo.
***
Tvoja ljubav
dve glave ima.
Jedna
vrišti.
***
Da sam mrtav
sada, ne bih
video
ovo junsko prejasno
sunce i skoro nepomično
zeleno lišće,
ja bih
bio sve to.
***
Kad su lampe
crne rupe za disanje
svetlo ti se hvata
za ruke i lice.
Najteži parkovi
vise
tamo gore, osećam
lišće
pada po
nama. Ako
otvoriš usta
zazvuči kao istorijski
muzej.
***
To što doziva
u tebi
ne doziva
tebe.
***
Oči ti se otvaraju
u meni. Njima
tvoj mrak
gledam.
***
Zvezda
u kosturu
mrzne.
June 5, 2021
Нисам још довршила, иде директ 5 звездица, ова поезија је сулуда, какви светови!
September 13, 2025
Brukte ganske nøyatkig fem år på denne.
Ulven lager et rom hvor mulighetene til å reflektere over grunnbetingelsene ved livet er endeløse.
Jeg har skrevet mye notater underveis, men mest i diktform, det går liksom ikke an å hente klare, velformulerte setninger tilbake til hverdagen, bare stemninger:
Søppelblomstene vokser
i transparent jord
Gjennom den
ser vi
oss selv
aldri
mer
Ulven lager et rom hvor mulighetene til å reflektere over grunnbetingelsene ved livet er endeløse.
Jeg har skrevet mye notater underveis, men mest i diktform, det går liksom ikke an å hente klare, velformulerte setninger tilbake til hverdagen, bare stemninger:
Søppelblomstene vokser
i transparent jord
Gjennom den
ser vi
oss selv
aldri
mer
March 14, 2024
Some of the best poetry written in the Norwegian language in the last 50 years.
January 4, 2025
Smeltevann
fordamper i sydhellingene, dråper
etter linerler av rim,
brånet i flukten.
fordamper i sydhellingene, dråper
etter linerler av rim,
brånet i flukten.
Displaying 1 - 5 of 5 reviews