What do you think?
Rate this book
Pisarz, poruszający w swoich utworach przede wszystkim aktualne tematy społeczne, w Faraonie sięgnął do modelu powieści historycznej, próbując zinterpretować sens przemian dziejowych. Tytułowa postać utworu, faraon Ramzes XIII, młody, ambitny i wrażliwy na ludzką krzywdę pragnie zreformować państwo, m.in. przez ograniczenie władzy kapłanów egipskich. Egipt jest dla niego budowlą, której ściany tworzą ludzie, a faraon - tylko architektem całości. W ten sposób staje się wrogiem Herhora i innych kapłanów, którzy za pomocą wszelkich metod starają się bronić swojej pozycji i majątku. Osamotniony w walce stopniowo uświadamia sobie, że w grach politycznych ludzie nie zawsze kierują się ideą sprawiedliwości...
520 pages, Paperback
First published January 1, 1895
195 people are currently reading
2686 people want to read
About the author
Bolesław Prus
156 books187 followersBolesław Prus (pronounced:[bɔ'lεswaf 'prus]; Hrubieszów, August 20, 1847 – May 19, 1912, Warsaw), whose actual name was Aleksander Głowacki, was a Polish journalist and novelist who is known especially for his novels The Doll and Pharaoh. He was the leading representative of realism in 19th-century Polish literature and remains a distinctive voice in world literature. Głowacki took the pen name "Prus" from the name of his family coat-of-arms.
An indelible mark was left on Prus by his experiences as a 15-year-old soldier in the Polish 1863 Uprising against Imperial Russia, in which he suffered severe injuries and imprisonment.
In 1872 at age 25, in Warsaw, Prus settled into a distinguished 40-year journalistic career. As a sideline, to augment his income and to appeal to readers through their aesthetic sensibilities, he began writing short stories. Achieving success with these, he went on to employ a broader canvas; between 1886 and 1895, he completed four major novels on "great questions of our age."
Of his novels, perennial favorites with readers are The Doll and Pharaoh. The Doll describes the romantic infatuation of a man of action who is frustrated by the backwardness of his society. Pharaoh, Prus' only historical novel, is a study of political power and statecraft, set in ancient Egypt at the fall of its 20th Dynasty and of the New Kingdom.
Wikipedia
An indelible mark was left on Prus by his experiences as a 15-year-old soldier in the Polish 1863 Uprising against Imperial Russia, in which he suffered severe injuries and imprisonment.
In 1872 at age 25, in Warsaw, Prus settled into a distinguished 40-year journalistic career. As a sideline, to augment his income and to appeal to readers through their aesthetic sensibilities, he began writing short stories. Achieving success with these, he went on to employ a broader canvas; between 1886 and 1895, he completed four major novels on "great questions of our age."
Of his novels, perennial favorites with readers are The Doll and Pharaoh. The Doll describes the romantic infatuation of a man of action who is frustrated by the backwardness of his society. Pharaoh, Prus' only historical novel, is a study of political power and statecraft, set in ancient Egypt at the fall of its 20th Dynasty and of the New Kingdom.
Wikipedia
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 165 reviews
Read
June 17, 2021heteroseksualizm doprowadził Ramzesa do upadku
July 24, 2021
Czytanie Faraona było dla mnie jak przejażdżka zabytkowym samochodem - poniekąd zachwycająca, ale po dłuższej podróży, człowiek dochodzi do wniosku, że szlag by go trafił, gdyby musiał takim oldtimerem dojeżdżać codziennie rano do roboty.
Akcja Faraona rozpoczyna się w schyłkowym okresie panowania egipskiej dwudziestej dynastii. Kraj lata świetności ma dawno za sobą, stary stojący nad grobem Ramzes XII jest właściwie marionetką w rękach kapłanów, słabe państwo jest zagrożone ze strony sąsiadów: wojowniczych Asyryjczyków i bogatych Fenicjan, którzy co raz śmielej mieszają się do wewnętrznej polityki Egiptu. Młody porywczy następca tronu, widząc chylący się ku upadkowi kraj, postanawia zreformować królestwo, ku niezadowoleniu wielmoży i oczywiście kapłanów, zwanych dalej "ogolonymi łbami".
Tak pokrótce wygląda punkt wyjścia dla tej dwutomowej ramoty. Faraon nie jest jednak powieścią polityczną, chociaż każdy wątek, począwszy od miłosnego, przez kryminalny i społeczny, zdaje się na polityce kończyć, a mnogość bohaterów, których Prus wprowadza w każdym kolejnym rozdziale może przyprawić o zawrót głowy, a niekończące się opisy egipskiej celebry niemiłosiernie mnie nużyły, chociaż muszę przyznać, że powieść, ślamazarna w pierwszym tomie, zdecydowanie rozkręca się w drugim.
Mimo przegadania i "przeopisowania" Faraona, muszę przyznać, że Prus po mistrzowsku poprowadził akcję. Razem z młodym księciem Ramzesem poznajemy zawiłości rządzące polityką państwa, zagłębiamy się w kapłańskie i fenickie intrygi, a także miłostki następcy tronu (miłostki to dla mnie najsłabszy punkt książki, szczególnie niepotrzebny wątek Sary), a sam Ramzes XIII jest postacią dynamiczną, która na kartach powieści z nieodpowiedzialnego porywczego paniczyka przeistacza się w ojca narodu.
Faraon jest powieścią klimatyczną. Prus przed pisaniem zrobił dość solidny reaserch i to podczas lektury czuć, chociażby w tych nieszczęsnych niekończących się opisach egipskich uroczystości - nie jestem w stanie stwierdzić na ile pokrywają się one z prawdziwymi obrządkami, ale podejrzewam, że zostały w książce opisane wiernie. Mnie jednak oczarowało co innego, mianowicie koncept dołożenia dwóch dodatkowych faraonów do dwudziestej dynastii - tak, tak, nasi Ramzesowie to postacie fikcyjne, chociaż wydaje mi się, że Prus mocno wzorował się na losach faraona - heretyka Echnatona (polecam sprawdzić, niesamowita historia z tym Echnatonem była).
Faraon to opowieść uniwersalna, traktująca o naturze władzy i bezsilności jednostki wobec systemu i degeneracji jego przedstawicieli i muszę przyznać, że chylę czoła przed niewątpliwym mistrzostwem Bolesława Prusa - Faraon to powieść przez "duże pe", koniec kropka ...
... ALE!
Faraon to też powieść, nudna, rozwleczona i niedzisiejsza w formie, cegłowata. Nie potrafiłem odnaleźć się, w archaicznym sposobie przedstawiania ciągnącej się akcji, w jakiejś teatralności świata przedstawionego i postaci. Chyba po prostu nie jestem fanem klasyki.
Akcja Faraona rozpoczyna się w schyłkowym okresie panowania egipskiej dwudziestej dynastii. Kraj lata świetności ma dawno za sobą, stary stojący nad grobem Ramzes XII jest właściwie marionetką w rękach kapłanów, słabe państwo jest zagrożone ze strony sąsiadów: wojowniczych Asyryjczyków i bogatych Fenicjan, którzy co raz śmielej mieszają się do wewnętrznej polityki Egiptu. Młody porywczy następca tronu, widząc chylący się ku upadkowi kraj, postanawia zreformować królestwo, ku niezadowoleniu wielmoży i oczywiście kapłanów, zwanych dalej "ogolonymi łbami".
Tak pokrótce wygląda punkt wyjścia dla tej dwutomowej ramoty. Faraon nie jest jednak powieścią polityczną, chociaż każdy wątek, począwszy od miłosnego, przez kryminalny i społeczny, zdaje się na polityce kończyć, a mnogość bohaterów, których Prus wprowadza w każdym kolejnym rozdziale może przyprawić o zawrót głowy, a niekończące się opisy egipskiej celebry niemiłosiernie mnie nużyły, chociaż muszę przyznać, że powieść, ślamazarna w pierwszym tomie, zdecydowanie rozkręca się w drugim.
Mimo przegadania i "przeopisowania" Faraona, muszę przyznać, że Prus po mistrzowsku poprowadził akcję. Razem z młodym księciem Ramzesem poznajemy zawiłości rządzące polityką państwa, zagłębiamy się w kapłańskie i fenickie intrygi, a także miłostki następcy tronu (miłostki to dla mnie najsłabszy punkt książki, szczególnie niepotrzebny wątek Sary), a sam Ramzes XIII jest postacią dynamiczną, która na kartach powieści z nieodpowiedzialnego porywczego paniczyka przeistacza się w ojca narodu.
Faraon jest powieścią klimatyczną. Prus przed pisaniem zrobił dość solidny reaserch i to podczas lektury czuć, chociażby w tych nieszczęsnych niekończących się opisach egipskich uroczystości - nie jestem w stanie stwierdzić na ile pokrywają się one z prawdziwymi obrządkami, ale podejrzewam, że zostały w książce opisane wiernie. Mnie jednak oczarowało co innego, mianowicie koncept dołożenia dwóch dodatkowych faraonów do dwudziestej dynastii - tak, tak, nasi Ramzesowie to postacie fikcyjne, chociaż wydaje mi się, że Prus mocno wzorował się na losach faraona - heretyka Echnatona (polecam sprawdzić, niesamowita historia z tym Echnatonem była).
Faraon to opowieść uniwersalna, traktująca o naturze władzy i bezsilności jednostki wobec systemu i degeneracji jego przedstawicieli i muszę przyznać, że chylę czoła przed niewątpliwym mistrzostwem Bolesława Prusa - Faraon to powieść przez "duże pe", koniec kropka ...
... ALE!
Faraon to też powieść, nudna, rozwleczona i niedzisiejsza w formie, cegłowata. Nie potrafiłem odnaleźć się, w archaicznym sposobie przedstawiania ciągnącej się akcji, w jakiejś teatralności świata przedstawionego i postaci. Chyba po prostu nie jestem fanem klasyki.
September 24, 2021
W liceum nie omawialiśmy „Faraona” i całe szczęście. Wszystko, co zostało skażone lekcjami polskiego szczęśliwie wyparłam w tym znaczeniu, że staram się nie pamiętać niczego o książkach, które tam omawialiśmy, a które kochałam już wcześniej (Zbrodnia i kara, Mistrz i Małgorzata) albo które owszem, poznałam czytając na lekcje (Lalka), ale polonistka prawie zdołała mi je obrzydzić. „Faraon” na pewno zostałby przekręcony przez nią na taką stronę, że nie dałoby się o tej powieści myśleć bez krzywienia się, a to wspaniała książka jest!
Często, kiedy czytam klasykę łapię się na tym, że jednak znajduję olbrzymie piękno i intelektualną pożywkę dla siebie w tych starych książkach, które przetrwały próbę czasu. „Faraon” jest pod wieloma względami aż boleśnie aktualny, jeśli chodzi o politykę głównie. Jednak psychologia postaci też nie ustępuje w niczym książkom współczesnym, a całość jest cudownie uchwycona, napisana, tło historyczne dopracowane i widać, że to dzieło, nad którym pisarz spędził ileś lat. Nie twierdzę, że nie da się napisać czegoś świetnego w krótkim czasie, ale męczy mnie czasem ten zalew przeciętnych powieści, wypluwanych z siebie przez autorów, którzy sprawiają wrażenie, że chce im się tylko tak na pół gwizdka. Niech o moich emocjach świadczy to, że odłożyłam doczytanie/dosłuchanie końcówki na prawie trzy tygodnie, bo wiedziałam, jak to się skończy, a nie mogłam znieść tego nerwowo.
Często, kiedy czytam klasykę łapię się na tym, że jednak znajduję olbrzymie piękno i intelektualną pożywkę dla siebie w tych starych książkach, które przetrwały próbę czasu. „Faraon” jest pod wieloma względami aż boleśnie aktualny, jeśli chodzi o politykę głównie. Jednak psychologia postaci też nie ustępuje w niczym książkom współczesnym, a całość jest cudownie uchwycona, napisana, tło historyczne dopracowane i widać, że to dzieło, nad którym pisarz spędził ileś lat. Nie twierdzę, że nie da się napisać czegoś świetnego w krótkim czasie, ale męczy mnie czasem ten zalew przeciętnych powieści, wypluwanych z siebie przez autorów, którzy sprawiają wrażenie, że chce im się tylko tak na pół gwizdka. Niech o moich emocjach świadczy to, że odłożyłam doczytanie/dosłuchanie końcówki na prawie trzy tygodnie, bo wiedziałam, jak to się skończy, a nie mogłam znieść tego nerwowo.
May 25, 2019
Iată o carte care te pune pe gânduri! Te provoacă să-ți pui întrebări și să cauți răspunsuri.
Veți citi cu sufletul la gură povestea tânărului faraon imaginat de Boleslaw Prus!
E imposibil să nu simpatizați personajul principal (chiar și Stalin l-a simpatizat. Era cartea lui preferată :)
Dacă vei citi cartea, vei avea ocazia să afli că bunele intenții ale unui conducător pot fi date peste cap de „ajutoarele” lui.
Da, știu... nimic nou sub soare: preoții au urmărit dintotdeauna doar interesele lor personale și cele de castă.
Biserica, acest sistem cu zeci de mii de rotițe, poate fi o frână teribilă în dezvoltarea unui stat, poate da înapoi un stat!
Citește acum povestea tânărului faraon (un tânăr cinstit și atât de plin de speranțe, dar - vai! - atât de ușor de păcălit de o clică de oameni în sutane).
După ultima filă, n-ai să mai privești un preot niciodată la fel. Pe mine unul, cartea m-a dezgustat pe veci și biserică, și de preoțime.
Veți citi cu sufletul la gură povestea tânărului faraon imaginat de Boleslaw Prus!
E imposibil să nu simpatizați personajul principal (chiar și Stalin l-a simpatizat. Era cartea lui preferată :)
Dacă vei citi cartea, vei avea ocazia să afli că bunele intenții ale unui conducător pot fi date peste cap de „ajutoarele” lui.
Da, știu... nimic nou sub soare: preoții au urmărit dintotdeauna doar interesele lor personale și cele de castă.
Biserica, acest sistem cu zeci de mii de rotițe, poate fi o frână teribilă în dezvoltarea unui stat, poate da înapoi un stat!
Citește acum povestea tânărului faraon (un tânăr cinstit și atât de plin de speranțe, dar - vai! - atât de ușor de păcălit de o clică de oameni în sutane).
După ultima filă, n-ai să mai privești un preot niciodată la fel. Pe mine unul, cartea m-a dezgustat pe veci și biserică, și de preoțime.
October 19, 2013
A book from my childhood (not exactly for a child), I didn't care back there that it's a "brick". I've read it more than once, but not sure how many times, I've chose "2" because it's "not just once". ;)
It's still one of my favourites to this day, and not (just) because of priestess Kama.
This book, written in the end of 19th century, still remains valid. If you like historical and/or political novels, this one is definitely for you.
More detailed review after I read it again. ;)
It's still one of my favourites to this day, and not (just) because of priestess Kama.
This book, written in the end of 19th century, still remains valid. If you like historical and/or political novels, this one is definitely for you.
More detailed review after I read it again. ;)
February 4, 2025
Lektura wywołała u mnie wiele emocji od frustracji, po znużenie, aż do pierwszego w życiu zaśnięcia nad audiobookiem w pociągu :) Pierwsza połowa była dla mnie zdecydowanie słabsza od drugiej, wyczuwalne było to pisanie w odcinkach do gazety w swojej rozwlekłości. Ciężkie było zapoznawanie się z Ramzesem, gdzie światłe myśli i ambitne plany głównego bohatera przeplatały się z jego porywczością, lekkomyślnością i fascynacją kolejnymi dziewojami. Właśnie, kobiety! Mamy dwa tradycyjne archetypy, pierwsza - ta dobra, z bezwarunkowym oddaniem swemu panu , niezawadzająca i rozpaczliwie kochająca. Druga - okrutna, niewdzięczna uwodzicielka, którą trzeba mieć za wszelką cenę. Autor podsumował, że kobiety są jak miód, jak za dużo się z nimi spędza czasu to wiadomo mdli xD
Od początku książki towarzyszyło mi też duże poczucie odrealnienia, nie mogłam uwierzyć w ten Egipt , a kocham od dziecka o nim czytać/oglądać filmy itd. Był dla mnie bardziej fikcyjnym państwem, które zapożyczyło kilka zwyczajów od tegoż kraju. Sporo tutaj było anachronizmów, doceniam, że pisarz opierał się na kilku historycznych źródłach, które były ówcześnie znane, ale nadal dialogi między postaciami czy czasem użyta terminologia wybijała z tych realiów. Choć też sporo zwyczajów były całkiem nieźle i ciekawie opisanych.
Od drugiej połowy bardziej mi się podobało, wciągnęłam się w intrygi polityczne i obrazowane wydarzenia, kilka rzeczy też skłoniło mnie do przemyśleń, bo można wyczuć pewną parabolę do Polski pod zaborami. Też w udany sposób autor pokazał uniwersalne trudności w przeprowadzaniu reform społeczno-gospodarczych, nadużycia dignitarzy państwowych, pogodzenia wykluczających się interesów grup społecznych. Zakończenie też pasowało do tego przesłania i końcowo nie żałowałam, że ukończyłam tą lekturę, bo ten aspekt społeczno-polityczny był najbardziej interesujący.
Od początku książki towarzyszyło mi też duże poczucie odrealnienia, nie mogłam uwierzyć w ten Egipt , a kocham od dziecka o nim czytać/oglądać filmy itd. Był dla mnie bardziej fikcyjnym państwem, które zapożyczyło kilka zwyczajów od tegoż kraju. Sporo tutaj było anachronizmów, doceniam, że pisarz opierał się na kilku historycznych źródłach, które były ówcześnie znane, ale nadal dialogi między postaciami czy czasem użyta terminologia wybijała z tych realiów. Choć też sporo zwyczajów były całkiem nieźle i ciekawie opisanych.
Od drugiej połowy bardziej mi się podobało, wciągnęłam się w intrygi polityczne i obrazowane wydarzenia, kilka rzeczy też skłoniło mnie do przemyśleń, bo można wyczuć pewną parabolę do Polski pod zaborami. Też w udany sposób autor pokazał uniwersalne trudności w przeprowadzaniu reform społeczno-gospodarczych, nadużycia dignitarzy państwowych, pogodzenia wykluczających się interesów grup społecznych. Zakończenie też pasowało do tego przesłania i końcowo nie żałowałam, że ukończyłam tą lekturę, bo ten aspekt społeczno-polityczny był najbardziej interesujący.
February 6, 2025
Klub polskiej książki klasycznej
July 20, 2020
The kindle version of Pharaoh (1897) by Boselaw Prus that I read was actually titled The Pharaoh and the Priest - An Historical Novel of Ancient Egypt, which provides more of a clue as to the novel's plot.
This lengthy novel (more than 700 pages) has been translated from the original Polish, and was originally titled Faraon. Boselaw Prus was born Alexander Glowacki in Russia in 1847, and died in Poland in 1912.
Set in Egypt more than 300 years ago, it begins in the final days of the rule of Ramses XII, whose health is failing in old age. he has named his son to succeed him, to become Ramses XIII.
The young prince is given responsibilities before his father's death to prepare him for leadership and the rule of a great nation. But, despite some military success and personal development, his youth and inexperience inevitably mean that he remains somewhat naive, impetuous and prone to unwise decisions, especially in his relations with women.
Young Ramses quickly recognises, however, that it is the powerful priests that have taken control of the power and wealth of Egypt, and he sets about with youthful exuberance on a mission to restore the balance of power to the rightful Pharaoh.
The priests have managed to accumulate and lock away extensive wealth and the young Pharaoh, finding his Treasury almost empty, is desperate to access the wealth hidden away by the priests.
But the priests are experienced, well-educated, canny, devious and savvy in the exercise of power, using the gods to support their own cause to win over the general Egyptian populace.
Ramses battles to win over the Egyptian people by promising them a day of rest each week and the opportunity to own some land, thus providing a means of retaining at least a portion of the profits of their daily toils.
But the devious priests are always a step ahead of Ramses, and the power struggle is fraught with deception and disappointment.
Despite the setting, and the fact that this novel was written more than 120 years ago, the struggle between church and state, between religious and secular influence, is easily recognisable and as relevant today as it has between throughout human history.
Prus has written a wonderfully crafted, captivating novel that retains interest throughout despite its length. It is full of the intrigues of domestic and international politics, the inherent conflict between religious and secular forces, and not without some degree of sexual shenanigans and infidelity.
This is a well written allegory that will stand the test of time, and one that deserves to be better known. It has been claimed that Pharaoh is the greatest ever novel written in Polish - I'm not qualified to comment on that claim, but it is certainly well worth reading.
This lengthy novel (more than 700 pages) has been translated from the original Polish, and was originally titled Faraon. Boselaw Prus was born Alexander Glowacki in Russia in 1847, and died in Poland in 1912.
Set in Egypt more than 300 years ago, it begins in the final days of the rule of Ramses XII, whose health is failing in old age. he has named his son to succeed him, to become Ramses XIII.
The young prince is given responsibilities before his father's death to prepare him for leadership and the rule of a great nation. But, despite some military success and personal development, his youth and inexperience inevitably mean that he remains somewhat naive, impetuous and prone to unwise decisions, especially in his relations with women.
Young Ramses quickly recognises, however, that it is the powerful priests that have taken control of the power and wealth of Egypt, and he sets about with youthful exuberance on a mission to restore the balance of power to the rightful Pharaoh.
The priests have managed to accumulate and lock away extensive wealth and the young Pharaoh, finding his Treasury almost empty, is desperate to access the wealth hidden away by the priests.
But the priests are experienced, well-educated, canny, devious and savvy in the exercise of power, using the gods to support their own cause to win over the general Egyptian populace.
Ramses battles to win over the Egyptian people by promising them a day of rest each week and the opportunity to own some land, thus providing a means of retaining at least a portion of the profits of their daily toils.
But the devious priests are always a step ahead of Ramses, and the power struggle is fraught with deception and disappointment.
Despite the setting, and the fact that this novel was written more than 120 years ago, the struggle between church and state, between religious and secular influence, is easily recognisable and as relevant today as it has between throughout human history.
Prus has written a wonderfully crafted, captivating novel that retains interest throughout despite its length. It is full of the intrigues of domestic and international politics, the inherent conflict between religious and secular forces, and not without some degree of sexual shenanigans and infidelity.
This is a well written allegory that will stand the test of time, and one that deserves to be better known. It has been claimed that Pharaoh is the greatest ever novel written in Polish - I'm not qualified to comment on that claim, but it is certainly well worth reading.
July 1, 2022
ancient egypt is evil (let me live there)
April 8, 2019
Ladies and gentlemen I propose today a challenge write two reviews in one day. Knowing, that I write very long reviews, and heavy:-), and last night I slept little will be a real challenge for me. Originally was going to write the review of the "village of eight graves ' of the interesting Seishi Yokomizo https://www.goodreads.com/book/show/4... & from_search = true
https://www.goodreads.com/author/show...
, but on Wednesday my boss have a seminar, and the lecturer going to give away a book that inspired a movie that likes "Pharaoh", then discovered that Pharaoh was based on a novel by the Polish positivist writer Boleslaw Prus https://www.filmaffinity.com/es/film4... directed by Jerzy Kawalerowicz.
The theme is very interesting I unfortunately during the race never had the opportunity to deeply in the history of Egypt (something, which I regret) and why I feel hunger for this topic. Unfortunately are very few novels of Egypt that I have liked, although there is a memorable "the Egyptian" that is very interesting to compare with this
https://www.goodreads.com/book/show/2... & from_search = true is also but it does not end it 'memories of Cleopatra " Margaret George, that much like my sister. I what I read I liked, although I'm not very fan of the author by his Anti-Catholicism, and the hispanofobia which showed in his novel on María Estuardo, but his novel of Cleopatra was quite well
https://www.goodreads.com/series/2090... There are writers who should have a look such as Pauline Gedge
https://www.goodreads.com/author/show... or Judith Tarr https://www.goodreads.com/author/show... would also be interesting to take a look to my friend Manuel Alfonseca novel "the" "inheritance of King Scorpion" https://www.goodreads.com/book/show/2... I have some Christian Jacq, but not striking me much https://www.goodreads.com/author/show... also I'd like to give a chance to Francis Fevré and his "Pharaoh" was one of the emblematic titles published in the 80s of the last century in a moment MND which are edited things of quality, joyitas https://www.goodreads.com/book/show/1... & from_search = true
Certainly the memory already does not work as well as before for this reason I have accelerated realization of the critique of the novel by Boleslaw Prus. As some of the characters they had forgotten me. I decided to write it before you give it to the friend of my boss. If I said that the novel Fevre was or could be a gem. Unfortunately I can not say the same novel by Boleslaw Prus (let's be honest I wanted to write a review of a book I had not liked). This novel came highly recommended, because the criticism had given up before her, and had praised it. In part by the Polish film of the 1970s. This was a novel, which had appeared in the 1001 which had to be read before you die, and in my opinion if you die before reading this book do not believe, that they regret it very sincerely. As said a character in G.K. Chesterton Colonel Pound "book praised more than just" https://www.goodreads.com/author/show...
. Certainly this book we sold has been sold to us as a book of the Government, of the passion of send, how works power, but in my opinion adds nothing. I believe that the book of Boleslaw Prus has been praised, because it is the manuel on the left header. What it proclaims but the attempt of a Pharaoh fictitious, although Prus believed in the existence of this Pharaoh Ramses XIII, who tries to impose a secularizing policy against Egyptian clergy and fails. I have been able to empathize nothing, which according to many is the adorable young, trying to fight against theocracy and showing a vision Hobesiano wonderful thing, which is that the State controls our lives. Have to speak a little bit of Prus a writer, who revolted against Russia, but failed, and since that time had a trauma, who not aligned to different theories today unsuccessful Comte https://www.goodreads.com/author/show... (to unmask Comte I recommend reading the chapters of the book "60 questions of science and faith: answered by 26 University teachers" coordinated by Francisco José Soler Gil and Manuel Alfonseca)
https://www.goodreads.com/book/show/2... & from_search = true this chapter will end with the idyllic vision that might of positivism. Another influence of Boleslaw Prus was Herbert Spencer, and Herbert George Wells (which may highlight their science fiction novels, but not his vision of history, which has frankly been overcome https://www.goodreads.com/author/show... https://www.goodreads.com/author/show... thought, unlike his compatriot, Henryk Sienkiewicz, https://www.goodreads.com/author/show... )
, that Poland could regain its independence if instead of relying on tradition, and religion he adopted a faith in progress, and modernized. Year 11918 achieved independence, Pilsudski defeat to the Communists, and in 1989 a Polish Saint Pope called Juan Pablo II as a new Moses gets along with others freeing Poland from the clutches of communism. There is something more than military power, and the semiciencia as Dostoyevsky flame brightly in "demons ' https://www.goodreads.com/book/show/5... & from_search = true science is good and helps a lot to know God, but as argued Russia should not become an Idol, which attempt to supplant it, as the champions of atheism. A group of scientists, who make philosophy, and make it bad. This leaves headdress Boleslaw Prus approach, apart from this book suffers from a serious flaw is hopelessly dragging its feet long, and very heavy. It is curious Prus, which was critical of Sienkiewicz and I marred her historical errors in his Polish trilogy. Make them, and most of it. First guided by the history of Ignacy Zagniell with a fictitious Pharaoh of the twentieth dynasty. Then you have no idea puts a Phoenician name of Dagon, which is a philistine deity, he invents a Phoenician King Hiram, who is much later. The Assyrian Kings is not known, and tries to one called Assar, and a legacy called Sargon. During the novel a Chaldean priest speaks of the possibility of Egypt to be devoured by Assyria. Still would be much independence to Egypt, which would be not conquered by Assyria until the 7th century BC with Asarhadon, and Assurbanipal. We see as another name is Tamar, which is a Hebrew name. Not to mention the use of metals which at that time did not exist. Says the author of the prologue that the author seeks to psychological perfection, and there is a melodrama in the style of the novels of Walter Scott, but it is only thing, actually. Sara Jewish marriage is a bit far-fetched, and his impersonation by Kama also. The plot is extremely weak, and little credible. The fight between Ramses XIII and the priests (a modern Richelieu, Cisneros) Herhor Mefres, and Mentezufis is more personal than religious . We'll see how in the end takes place the social policies of Ramses XIII, which leads me to ask me another question. Egypt begins to slow down from the 21st dynasty perhaps the impetuous, and proud Pharaoh policies were not so good, if they end up leading to the decline of his people. Certainly though social policies proposed by Ramses are fair and reasonable, and it can be compatible with distributism and social policy of the Church. The concern is return to the State, and give absolute power, as he had at the time of the Caesars, where was the deification of the Emperor, to protect it. We see that the person loses rights, and can do nothing without the Pope state this tells you that it is very worrying, and one begins to understand why this was the favorite of the Iosif Stalin genocidal novel (if a damnatio memoriae to Hitler and Nazism You should also have it to communism). Despite his friendship with Zeromskiego I want to believe that Prus was not looking for a socialist State, and that he thought that this model was best for Poland. This novel has some good things as it is not a novel of good and bad and that the characters are gray, which is realistic, though Prus tends to fall into fatalism. Not having his novels a happy ending. I recommend his story taken from "Polish folk tales" "Doll" https://www.goodreads.com/book/show/1... quite possibly this novel will inspire the Mika Waltari, but yours, except the failures, that found you Alfonseca is more historically credible, and aside from having a religious nature cult of Akhenaton is a cult proto-Christian. It is the struggle of the individual against tyranny, and is what makes the novel by Mika Waltari mythical and real. Here is a struggle of antagonisms that end up boring the reader, and that resolves in a way very chusca, as if it were a novel juvenile of Mark Twain, or a Tintin comic. It is good for young people, but not for experienced readers. If one fascinated me thing the novel by Prus the appearance of the Doppelgänger or double evil, you're very present in German romanticism. In this case the nemesis of Ramses to part of Herhor is a mercenary Greek venal, and without scruples. Some character deserves attention as Pentuer, the effeminate Thutmose. Also interesting is the dilemma of whether foreign Yes (in this case the Phoenicians are the scapegoat), or secularist policies to follow. Yet it is the worst title so far, although it is no worse than other titles I've read. I wish a better fortune to Prus at a future time , and to the reader or user of Goodreads if it reads it hope, who likes more than to me.
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Damas y caballeros hoy me propongo un reto difícil escribir dos críticas en un día. Sabiendo, que yo escribo críticas muy largas, y pesadas :-), y que anoche dormí poco será un auténtico reto, para mí. En un principio iba a escribir la crítica del “Pueblo de las ocho tumbas” del interesante Seishi Yokomizo https://www.goodreads.com/book/show/4... https://www.goodreads.com/author/show... , pero resulta que el miércoles mi jefe tiene un seminario, y al conferenciante le voy a regalar un libro que inspiró una peli que le gusta mucho “Faraón”, después descubrí que Faraón estaba basada en una novela del escritor positivista polaco Boleslaw Prus https://www.filmaffinity.com/es/film4... dirigida por Jerzy Kawalerowicz.
El tema es muy interesante yo por desgracia durante la carrera no tuve la oportunidad de entrar con profundidad en la historia de Egipto (algo, que lamento) y por eso siento hambre por este tema. Por desgracia son muy pocas las novelas de Egipto que me hayan gustado, aunque hay una memorable “El egipcio” que es muy interesante comparar con esta https://www.goodreads.com/book/show/2... también está aunque no la termine “Memorias de Cleopatra” de Margaret George, que le gusta mucho a mi hermana. Yo lo que leí me gusto, aunque no soy muy fan de la autora por su anticatolicismo, y la hispanofobia que mostró en su novela sobre María Estuardo, pero su novela de Cleopatra estaba bastante bien https://www.goodreads.com/series/2090... Hay escritoras a las que debería echar un vistazo como Pauline Gedge https://www.goodreads.com/author/show... o a Judith Tarr https://www.goodreads.com/author/show... también sería interesante echarle un vistazo a la novela de mi amigo Manuel Alfonseca “La herencia del Rey escorpión” https://www.goodreads.com/book/show/2... Tengo algo de Christian Jacq, pero no me llama mucho la atención https://www.goodreads.com/author/show... también me gustaría darle una oportunidad a Francis Fevré y su “Faraón” fue uno de los títulos emblemáticos editados en los 80 del siglo pasado en un momento en que se editaban cosas de calidad, joyitas https://www.goodreads.com/book/show/1...
Ciertamente la memoria ya no me funciona tan bien como antes por esta razón he acelerado la realización de la crítica de la novela de Boleslaw Prus. Como se me habían olvidado algunos de los personajes. Decidí escribirla antes de dársela al amigo de mi jefe. Si dije que la novela de Fevré era o podía ser una joya. Por desgracia no puedo decir lo mismo de la novela de Boleslaw Prus (seamos sincero me apetecía escribir una crítica de un libro que no me había gustado). Esta novela me vino muy recomendada, porque los críticas se habían rendido ante ella, y la habían alabado. En parte por la película polaca de los años 70. Esta era una novela, que había aparecido en los 1001 que había que leer antes de morir, y en mi opinión si ustedes se mueren antes de leer este libro no creo, que lo lamenten mucho sinceramente. Como decía un personaje de G.K. Chesterton el Coronel Pound “libro elogiado más de lo justo” https://www.goodreads.com/author/show... . Ciertamente este libro se nos vendió se nos ha vendido como un libro del gobierno, de la pasión de mandar, como funciona el poder, pero en mi opinión no aporta nada. Creo que el libro de Boleslaw Prus ha sido elogiado, porque es el manuel de cabecera de la izquierda. Que es lo que pregona sino el intento de un Faraón ficticio, aunque Prus creía en la existencia de este Faraón Ramses XIII, que intenta imponer una política secularizadora, contra el clero egipcio y no lo consigue. No he podido empatizar nada, con el que según muchos es el adorable cachorrillo, que intenta luchar contra la teocracia y mostrando en una visión Hobesiano lo maravilloso, que es que el Estado controle nuestras vidas. Debemos hablar un poquito de Prus un escritor, que se sublevó contra Rusia, pero fracasó, y desde ese mismo momento tuvo un trauma, que no superó por lo que se alineó a diversas teorías hoy fracasadas la de Comte https://www.goodreads.com/author/show... (para desenmascarar a Comte yo recomiendo la lectura del capítulos del libro “60 preguntas sobre ciencia y fe: Respondidas por 26 profesores de Universidad” coordinado por Francisco José Soler Gil, y Manuel Alfonseca https://www.goodreads.com/book/show/2... este capítulo acabarán con la visión idílica que pudieran tener del positivismo. Otra influencia de Boleslaw Prus fueron Herbert Spencer, y Herbert George Wells (que podrá destacar por sus novelas de ciencia ficción, pero no por su visión de la historia, que ha sido francamente superada https://www.goodreads.com/author/show... https://www.goodreads.com/author/show... Pensaba a diferencia de su compatriota Henryk Sienkiewicz https://www.goodreads.com/author/show... , que Polonia podría recuperar su independencia si en lugar de basarse en la tradición, y en la religión adoptaba una fe en el progreso, y se modernizaba. Año 11918 consigue la independencia, Pilsudski derrota a los comunistas, y en 1989 un Papa santo polaco llamado Juan Pablo II como un nuevo Moises consigue junto a otros librar a Polonia de las garras del comunismo. Existe algo más que el poder militar, y la semiciencia como la llama brillantemente Dostoyevski en “Los demonios” https://www.goodreads.com/book/show/5... la ciencia es buena y ayuda en mucha cantidad a conocer a Dios, pero como arguyó el ruso no debe convertirse en un ídolo, que intente suplantarlo, como intentan los campeones del ateísmo. Un grupo de científicos, que hacen filosofía, y la hacen mal.
Esto deja tocado el enfoque de Boleslaw Prus, a parte de esto el libro adolece de un grave defecto es insufriblemente largo, y muy pesado. Es curioso Prus, que era crítico con Sienkiewicz y le afeo los errores históricos en su trilogía polaca. Los comete, y más que él. Primero guiándose por la historia de Ignacy Zagniell con un ficticio Faraón de la XX dinastía. Luego no tiene ni idea a un fenicio le pone el nombre de Dagon, que es una deidad filistea, se inventa un rey fenicio Hiram, que es muy posterior. No se sabe los reyes asirios y se intenta uno llamado Assar, y un legado llamado Sargón. Durante la novela un sacerdote caldeo habla de la posibilidad de que Egipto sea devorado por Asiria. Todavía le quedaría mucha independencia a Egipto, que no sería conquistada por Asiria hasta el siglo VII a.c. con Asarhadon, y Assurbanipal. Vemos como otro de los nombres es Tamar, que es nombre hebreo. Por no hablar del uso de metales que en esa época no existía. Dice el autor del prólogo que el autor busca la perfección psicológica, y que no hay un melodrama al estilo de las novelas de Walter Scott, pero es lo único, que en realidad hay. El matrimonio con la judía Sara es poco creíble, y su suplantación por Kama también. Esa trama es enormemente débil, y poco creíble. La lucha entre Ramses XIII y los sacerdotes Herhor (un moderno Richelieu, Cisneros) Mefres, y Mentezufis es más personal que religiosa. Veremos cómo al final se lleva a cabo las políticas sociales de Ramses XIII, lo que me lleva a hacerme otra pregunta. Egipto empieza a decaer a partir de la dinastía XXI a lo mejor las políticas del impetuoso, y orgulloso faraón no eran tan buenas, si acaban llevando al declive de su pueblo. Ciertamente aunque las políticas sociales que propone Ramses son justas y razonables, y pueden ser compatibles con distributismo, y la política social de la Iglesia. Lo que preocupa es devolver al estado, y darle un poder omnímodo, como el que tuvo en época de los Cesares, dónde se llegó a la divinización del Emperador, sin llegar a protegerlo. Vemos que la persona pierde derechos, y no puede hacer nada sin que el Papá Estado se lo indique esto es muy preocupante, y uno empieza a entender porque esta era la novela favorita del genocida Iosif Stalin (si hay una damnatio memoriae para Hitler y el nazismo, también debería haberla para el comunismo). Pese a su amistad con Zeromski quiero creer que Prus no buscaba un Estado Socialista, y que pensaba que este modelo era lo mejor para Polonia.
Esta novela tiene algunas cosas buenas como que no es una novela de buenos, y malos y que los personajes son grises, que es realista, aunque Prus tiende a caer en el fatalismo. No teniendo sus novelas un final feliz. Recomiendo su relato sacado de la “Muñeca” de “Cuentos populares polacos” https://www.goodreads.com/book/show/1... Muy posiblemente esta novela inspirará a la de Mika Waltari, pero la suya, salvo los fallos, que le halló Alfonseca es más históricamente verosímil, y a parte de tener una índole religiosa el culto de Akenatón es un culto protocristiano. Es la lucha del individuo contra la tiranía, y es lo que hace la novela de Mika Waltari mítica y verdadera. Aquí es una lucha de antagonismos que acaban por aburrir al lector, y que resuelve de forma muy chusca, como si fuera una novela juvenil de Mark Twain, o un comic de Tintín. Está bien para jóvenes, pero no para lectores expertos. Si me fascinó una cosa de la novela de Prus la aparición del Doppelganger, o el doble maligno, que estás muy presente en el romanticismo alemán. En este caso la némesis de Ramses a parte de Herhor es un mercenario griego venal, y sin escrúpulos. Algún personaje merece atención como Pentuer, o el amanerado Tutmosis. También es interesante el dilema de si extranjeros sí (en este caso los fenicios son el chivo expiatorio), o si se siguen políticas laicistas.
Con todo es el peor título hasta el momento, aunque no es peor, que otros títulos que he leído.
https://www.goodreads.com/author/show...
, but on Wednesday my boss have a seminar, and the lecturer going to give away a book that inspired a movie that likes "Pharaoh", then discovered that Pharaoh was based on a novel by the Polish positivist writer Boleslaw Prus https://www.filmaffinity.com/es/film4... directed by Jerzy Kawalerowicz.
The theme is very interesting I unfortunately during the race never had the opportunity to deeply in the history of Egypt (something, which I regret) and why I feel hunger for this topic. Unfortunately are very few novels of Egypt that I have liked, although there is a memorable "the Egyptian" that is very interesting to compare with this
https://www.goodreads.com/book/show/2... & from_search = true is also but it does not end it 'memories of Cleopatra " Margaret George, that much like my sister. I what I read I liked, although I'm not very fan of the author by his Anti-Catholicism, and the hispanofobia which showed in his novel on María Estuardo, but his novel of Cleopatra was quite well
https://www.goodreads.com/series/2090... There are writers who should have a look such as Pauline Gedge
https://www.goodreads.com/author/show... or Judith Tarr https://www.goodreads.com/author/show... would also be interesting to take a look to my friend Manuel Alfonseca novel "the" "inheritance of King Scorpion" https://www.goodreads.com/book/show/2... I have some Christian Jacq, but not striking me much https://www.goodreads.com/author/show... also I'd like to give a chance to Francis Fevré and his "Pharaoh" was one of the emblematic titles published in the 80s of the last century in a moment MND which are edited things of quality, joyitas https://www.goodreads.com/book/show/1... & from_search = true
Certainly the memory already does not work as well as before for this reason I have accelerated realization of the critique of the novel by Boleslaw Prus. As some of the characters they had forgotten me. I decided to write it before you give it to the friend of my boss. If I said that the novel Fevre was or could be a gem. Unfortunately I can not say the same novel by Boleslaw Prus (let's be honest I wanted to write a review of a book I had not liked). This novel came highly recommended, because the criticism had given up before her, and had praised it. In part by the Polish film of the 1970s. This was a novel, which had appeared in the 1001 which had to be read before you die, and in my opinion if you die before reading this book do not believe, that they regret it very sincerely. As said a character in G.K. Chesterton Colonel Pound "book praised more than just" https://www.goodreads.com/author/show...
. Certainly this book we sold has been sold to us as a book of the Government, of the passion of send, how works power, but in my opinion adds nothing. I believe that the book of Boleslaw Prus has been praised, because it is the manuel on the left header. What it proclaims but the attempt of a Pharaoh fictitious, although Prus believed in the existence of this Pharaoh Ramses XIII, who tries to impose a secularizing policy against Egyptian clergy and fails. I have been able to empathize nothing, which according to many is the adorable young, trying to fight against theocracy and showing a vision Hobesiano wonderful thing, which is that the State controls our lives. Have to speak a little bit of Prus a writer, who revolted against Russia, but failed, and since that time had a trauma, who not aligned to different theories today unsuccessful Comte https://www.goodreads.com/author/show... (to unmask Comte I recommend reading the chapters of the book "60 questions of science and faith: answered by 26 University teachers" coordinated by Francisco José Soler Gil and Manuel Alfonseca)
https://www.goodreads.com/book/show/2... & from_search = true this chapter will end with the idyllic vision that might of positivism. Another influence of Boleslaw Prus was Herbert Spencer, and Herbert George Wells (which may highlight their science fiction novels, but not his vision of history, which has frankly been overcome https://www.goodreads.com/author/show... https://www.goodreads.com/author/show... thought, unlike his compatriot, Henryk Sienkiewicz, https://www.goodreads.com/author/show... )
, that Poland could regain its independence if instead of relying on tradition, and religion he adopted a faith in progress, and modernized. Year 11918 achieved independence, Pilsudski defeat to the Communists, and in 1989 a Polish Saint Pope called Juan Pablo II as a new Moses gets along with others freeing Poland from the clutches of communism. There is something more than military power, and the semiciencia as Dostoyevsky flame brightly in "demons ' https://www.goodreads.com/book/show/5... & from_search = true science is good and helps a lot to know God, but as argued Russia should not become an Idol, which attempt to supplant it, as the champions of atheism. A group of scientists, who make philosophy, and make it bad. This leaves headdress Boleslaw Prus approach, apart from this book suffers from a serious flaw is hopelessly dragging its feet long, and very heavy. It is curious Prus, which was critical of Sienkiewicz and I marred her historical errors in his Polish trilogy. Make them, and most of it. First guided by the history of Ignacy Zagniell with a fictitious Pharaoh of the twentieth dynasty. Then you have no idea puts a Phoenician name of Dagon, which is a philistine deity, he invents a Phoenician King Hiram, who is much later. The Assyrian Kings is not known, and tries to one called Assar, and a legacy called Sargon. During the novel a Chaldean priest speaks of the possibility of Egypt to be devoured by Assyria. Still would be much independence to Egypt, which would be not conquered by Assyria until the 7th century BC with Asarhadon, and Assurbanipal. We see as another name is Tamar, which is a Hebrew name. Not to mention the use of metals which at that time did not exist. Says the author of the prologue that the author seeks to psychological perfection, and there is a melodrama in the style of the novels of Walter Scott, but it is only thing, actually. Sara Jewish marriage is a bit far-fetched, and his impersonation by Kama also. The plot is extremely weak, and little credible. The fight between Ramses XIII and the priests (a modern Richelieu, Cisneros) Herhor Mefres, and Mentezufis is more personal than religious . We'll see how in the end takes place the social policies of Ramses XIII, which leads me to ask me another question. Egypt begins to slow down from the 21st dynasty perhaps the impetuous, and proud Pharaoh policies were not so good, if they end up leading to the decline of his people. Certainly though social policies proposed by Ramses are fair and reasonable, and it can be compatible with distributism and social policy of the Church. The concern is return to the State, and give absolute power, as he had at the time of the Caesars, where was the deification of the Emperor, to protect it. We see that the person loses rights, and can do nothing without the Pope state this tells you that it is very worrying, and one begins to understand why this was the favorite of the Iosif Stalin genocidal novel (if a damnatio memoriae to Hitler and Nazism You should also have it to communism). Despite his friendship with Zeromskiego I want to believe that Prus was not looking for a socialist State, and that he thought that this model was best for Poland. This novel has some good things as it is not a novel of good and bad and that the characters are gray, which is realistic, though Prus tends to fall into fatalism. Not having his novels a happy ending. I recommend his story taken from "Polish folk tales" "Doll" https://www.goodreads.com/book/show/1... quite possibly this novel will inspire the Mika Waltari, but yours, except the failures, that found you Alfonseca is more historically credible, and aside from having a religious nature cult of Akhenaton is a cult proto-Christian. It is the struggle of the individual against tyranny, and is what makes the novel by Mika Waltari mythical and real. Here is a struggle of antagonisms that end up boring the reader, and that resolves in a way very chusca, as if it were a novel juvenile of Mark Twain, or a Tintin comic. It is good for young people, but not for experienced readers. If one fascinated me thing the novel by Prus the appearance of the Doppelgänger or double evil, you're very present in German romanticism. In this case the nemesis of Ramses to part of Herhor is a mercenary Greek venal, and without scruples. Some character deserves attention as Pentuer, the effeminate Thutmose. Also interesting is the dilemma of whether foreign Yes (in this case the Phoenicians are the scapegoat), or secularist policies to follow. Yet it is the worst title so far, although it is no worse than other titles I've read. I wish a better fortune to Prus at a future time , and to the reader or user of Goodreads if it reads it hope, who likes more than to me.
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Damas y caballeros hoy me propongo un reto difícil escribir dos críticas en un día. Sabiendo, que yo escribo críticas muy largas, y pesadas :-), y que anoche dormí poco será un auténtico reto, para mí. En un principio iba a escribir la crítica del “Pueblo de las ocho tumbas” del interesante Seishi Yokomizo https://www.goodreads.com/book/show/4... https://www.goodreads.com/author/show... , pero resulta que el miércoles mi jefe tiene un seminario, y al conferenciante le voy a regalar un libro que inspiró una peli que le gusta mucho “Faraón”, después descubrí que Faraón estaba basada en una novela del escritor positivista polaco Boleslaw Prus https://www.filmaffinity.com/es/film4... dirigida por Jerzy Kawalerowicz.
El tema es muy interesante yo por desgracia durante la carrera no tuve la oportunidad de entrar con profundidad en la historia de Egipto (algo, que lamento) y por eso siento hambre por este tema. Por desgracia son muy pocas las novelas de Egipto que me hayan gustado, aunque hay una memorable “El egipcio” que es muy interesante comparar con esta https://www.goodreads.com/book/show/2... también está aunque no la termine “Memorias de Cleopatra” de Margaret George, que le gusta mucho a mi hermana. Yo lo que leí me gusto, aunque no soy muy fan de la autora por su anticatolicismo, y la hispanofobia que mostró en su novela sobre María Estuardo, pero su novela de Cleopatra estaba bastante bien https://www.goodreads.com/series/2090... Hay escritoras a las que debería echar un vistazo como Pauline Gedge https://www.goodreads.com/author/show... o a Judith Tarr https://www.goodreads.com/author/show... también sería interesante echarle un vistazo a la novela de mi amigo Manuel Alfonseca “La herencia del Rey escorpión” https://www.goodreads.com/book/show/2... Tengo algo de Christian Jacq, pero no me llama mucho la atención https://www.goodreads.com/author/show... también me gustaría darle una oportunidad a Francis Fevré y su “Faraón” fue uno de los títulos emblemáticos editados en los 80 del siglo pasado en un momento en que se editaban cosas de calidad, joyitas https://www.goodreads.com/book/show/1...
Ciertamente la memoria ya no me funciona tan bien como antes por esta razón he acelerado la realización de la crítica de la novela de Boleslaw Prus. Como se me habían olvidado algunos de los personajes. Decidí escribirla antes de dársela al amigo de mi jefe. Si dije que la novela de Fevré era o podía ser una joya. Por desgracia no puedo decir lo mismo de la novela de Boleslaw Prus (seamos sincero me apetecía escribir una crítica de un libro que no me había gustado). Esta novela me vino muy recomendada, porque los críticas se habían rendido ante ella, y la habían alabado. En parte por la película polaca de los años 70. Esta era una novela, que había aparecido en los 1001 que había que leer antes de morir, y en mi opinión si ustedes se mueren antes de leer este libro no creo, que lo lamenten mucho sinceramente. Como decía un personaje de G.K. Chesterton el Coronel Pound “libro elogiado más de lo justo” https://www.goodreads.com/author/show... . Ciertamente este libro se nos vendió se nos ha vendido como un libro del gobierno, de la pasión de mandar, como funciona el poder, pero en mi opinión no aporta nada. Creo que el libro de Boleslaw Prus ha sido elogiado, porque es el manuel de cabecera de la izquierda. Que es lo que pregona sino el intento de un Faraón ficticio, aunque Prus creía en la existencia de este Faraón Ramses XIII, que intenta imponer una política secularizadora, contra el clero egipcio y no lo consigue. No he podido empatizar nada, con el que según muchos es el adorable cachorrillo, que intenta luchar contra la teocracia y mostrando en una visión Hobesiano lo maravilloso, que es que el Estado controle nuestras vidas. Debemos hablar un poquito de Prus un escritor, que se sublevó contra Rusia, pero fracasó, y desde ese mismo momento tuvo un trauma, que no superó por lo que se alineó a diversas teorías hoy fracasadas la de Comte https://www.goodreads.com/author/show... (para desenmascarar a Comte yo recomiendo la lectura del capítulos del libro “60 preguntas sobre ciencia y fe: Respondidas por 26 profesores de Universidad” coordinado por Francisco José Soler Gil, y Manuel Alfonseca https://www.goodreads.com/book/show/2... este capítulo acabarán con la visión idílica que pudieran tener del positivismo. Otra influencia de Boleslaw Prus fueron Herbert Spencer, y Herbert George Wells (que podrá destacar por sus novelas de ciencia ficción, pero no por su visión de la historia, que ha sido francamente superada https://www.goodreads.com/author/show... https://www.goodreads.com/author/show... Pensaba a diferencia de su compatriota Henryk Sienkiewicz https://www.goodreads.com/author/show... , que Polonia podría recuperar su independencia si en lugar de basarse en la tradición, y en la religión adoptaba una fe en el progreso, y se modernizaba. Año 11918 consigue la independencia, Pilsudski derrota a los comunistas, y en 1989 un Papa santo polaco llamado Juan Pablo II como un nuevo Moises consigue junto a otros librar a Polonia de las garras del comunismo. Existe algo más que el poder militar, y la semiciencia como la llama brillantemente Dostoyevski en “Los demonios” https://www.goodreads.com/book/show/5... la ciencia es buena y ayuda en mucha cantidad a conocer a Dios, pero como arguyó el ruso no debe convertirse en un ídolo, que intente suplantarlo, como intentan los campeones del ateísmo. Un grupo de científicos, que hacen filosofía, y la hacen mal.
Esto deja tocado el enfoque de Boleslaw Prus, a parte de esto el libro adolece de un grave defecto es insufriblemente largo, y muy pesado. Es curioso Prus, que era crítico con Sienkiewicz y le afeo los errores históricos en su trilogía polaca. Los comete, y más que él. Primero guiándose por la historia de Ignacy Zagniell con un ficticio Faraón de la XX dinastía. Luego no tiene ni idea a un fenicio le pone el nombre de Dagon, que es una deidad filistea, se inventa un rey fenicio Hiram, que es muy posterior. No se sabe los reyes asirios y se intenta uno llamado Assar, y un legado llamado Sargón. Durante la novela un sacerdote caldeo habla de la posibilidad de que Egipto sea devorado por Asiria. Todavía le quedaría mucha independencia a Egipto, que no sería conquistada por Asiria hasta el siglo VII a.c. con Asarhadon, y Assurbanipal. Vemos como otro de los nombres es Tamar, que es nombre hebreo. Por no hablar del uso de metales que en esa época no existía. Dice el autor del prólogo que el autor busca la perfección psicológica, y que no hay un melodrama al estilo de las novelas de Walter Scott, pero es lo único, que en realidad hay. El matrimonio con la judía Sara es poco creíble, y su suplantación por Kama también. Esa trama es enormemente débil, y poco creíble. La lucha entre Ramses XIII y los sacerdotes Herhor (un moderno Richelieu, Cisneros) Mefres, y Mentezufis es más personal que religiosa. Veremos cómo al final se lleva a cabo las políticas sociales de Ramses XIII, lo que me lleva a hacerme otra pregunta. Egipto empieza a decaer a partir de la dinastía XXI a lo mejor las políticas del impetuoso, y orgulloso faraón no eran tan buenas, si acaban llevando al declive de su pueblo. Ciertamente aunque las políticas sociales que propone Ramses son justas y razonables, y pueden ser compatibles con distributismo, y la política social de la Iglesia. Lo que preocupa es devolver al estado, y darle un poder omnímodo, como el que tuvo en época de los Cesares, dónde se llegó a la divinización del Emperador, sin llegar a protegerlo. Vemos que la persona pierde derechos, y no puede hacer nada sin que el Papá Estado se lo indique esto es muy preocupante, y uno empieza a entender porque esta era la novela favorita del genocida Iosif Stalin (si hay una damnatio memoriae para Hitler y el nazismo, también debería haberla para el comunismo). Pese a su amistad con Zeromski quiero creer que Prus no buscaba un Estado Socialista, y que pensaba que este modelo era lo mejor para Polonia.
Esta novela tiene algunas cosas buenas como que no es una novela de buenos, y malos y que los personajes son grises, que es realista, aunque Prus tiende a caer en el fatalismo. No teniendo sus novelas un final feliz. Recomiendo su relato sacado de la “Muñeca” de “Cuentos populares polacos” https://www.goodreads.com/book/show/1... Muy posiblemente esta novela inspirará a la de Mika Waltari, pero la suya, salvo los fallos, que le halló Alfonseca es más históricamente verosímil, y a parte de tener una índole religiosa el culto de Akenatón es un culto protocristiano. Es la lucha del individuo contra la tiranía, y es lo que hace la novela de Mika Waltari mítica y verdadera. Aquí es una lucha de antagonismos que acaban por aburrir al lector, y que resuelve de forma muy chusca, como si fuera una novela juvenil de Mark Twain, o un comic de Tintín. Está bien para jóvenes, pero no para lectores expertos. Si me fascinó una cosa de la novela de Prus la aparición del Doppelganger, o el doble maligno, que estás muy presente en el romanticismo alemán. En este caso la némesis de Ramses a parte de Herhor es un mercenario griego venal, y sin escrúpulos. Algún personaje merece atención como Pentuer, o el amanerado Tutmosis. También es interesante el dilema de si extranjeros sí (en este caso los fenicios son el chivo expiatorio), o si se siguen políticas laicistas.
Con todo es el peor título hasta el momento, aunque no es peor, que otros títulos que he leído.
May 16, 2021
Классный роман.
June 30, 2023
Podejrzewam, że większość tych, którzy chociaż choć raz gruntownie przewertowali podręcznik od historii natknęła się na obraz Delacroix pt. Wolność wiodąca lud na barykady. Podejrzewam również, że część z tej większości potrafiłaby mniej więcej odtworzyć z pamięci kompozycję tego malowidła: kobietę z obnażonymi piersiami trzymającą w ręku trójkolorowy sztandar i tłum osób za jej plecami. Patrząc od strony widza, prawa część obrazu jest gęsto zaludniona postaciami zagrzewanymi do boju przez apoteozę Marianny. W lewej uwagę przykuwa postać młodego chłopaka, którego modelunek – delikatnie mówiąc – w moim skromnym przekonaniu zupełnie nie udał się artyście. Na głowie ma zatknięty faluche (czarny beret noszony podówczas powszechnie przez brać studencką), zaś tułów przepasa mu coś, co wygląda na sakiewkę na naboje lub – co bardziej prawdopodobne, zważywszy na wyhaftowany herb – na szkolny tornister. Część badaczy chce wierzyć w to, że postać tego chłopca z obrazu Delacroix stanowiła inspirację dla wykreowania Gavroche’a w Nędznikach, lecz ta hipoteza nie jest poparta żadnymi źródłami. Modelunek chłopca, w odróżnieniu od pozostałych osób uwiecznionych na płótnie budzi śmiech i politowanie. Wymachuje on dwoma pistoletami niczym zabawkami na kapiszony, a jego poza przypomina postacie kowboi z kreskówek, którzy robią „pif – paf” i podskakują w rytm kolejno prokurowanych przez siebie wystrzałów. Rzuca się na pierwszą linię ognia, mimo że o walce nie ma zielonego pojęcia, gdyż ledwo co wypuścił cyca matki z ust.
Ramzes junior z Faraona bardzo przypomina mi tego chłopca z obrazu Delacroix. Jeszcze nie zniknął mu ślad mleka znad wargi, a już widzi siebie jako chojraka rzucającego Akkadyjczyków i Sumerów na kolana, mimo że manewry z jego udziałem przeciw doświadczonym wodzom egipskim kończą się spektakularną porażką. Jego postawa intelektualna koresponduje z wymachiwaniem pistoletami przez chłopca z płótna. Przekonania o własnej przenikliwości politycznej oraz zdolnościach wodzowskich znamionują młodzieńczy zapał bez odpowiedniego zaplecza – podobnie jak zaskoczonego rozwojem wypadków chłopca z malowidła, rzucającego się na pierwszą linię ognia.
Do Faraona powróciłem chcąc zestawić osad intelektualny i emocjonalny, jaki lektura szkolna zostawiła we mnie jako bardzo młodym czytelniku z wrażeniami z lektury przez dojrzałe „ja”. Zaplanowałem sobie, że co najmniej raz na kwartał będę starał się wrócić do lektur szkolnych, zarówno tych, które zapisały się chwalebnie w mej pamięci, jak i tych, przez które z ledwością brnąłem, aby zrobić sobie przerywnik od pogoni za nowościami wydawniczymi. Po lekturze tej powieści Prusa mogę powiedzieć bez ogródek, że szkole omawianie tej książki bardzo, ale to baaaardzo formatuje młode umysły. Z podstawówki zapamiętałem bardzo dychotomiczne scharakteryzowanie obu głównych postaci: „dobrego” (choć niepozbawionego przywar) Ramzesa juniora i szczwanego, knującego Herhora. Tymczasem po ponownej lekturze żadna z tych postaci nie jawi mi się ani jako święta ani tym bardziej kryształowa. Następca tronu egipskiego owszem bywa szlachetny i pełen dobrych chęci, ale jednocześnie jest krnąbrny, arogancki, nie panuje nad temperamentem, a jego pomysły co do pozyskania funduszy na sfinansowanie wojaczki przypominają lepperiadę z dodrukowywaniem pieniędzy. Jego antagonista choć ma swoje za uszami, uosabia cechy idealnego władcy w ujęciu makiawelicznym – kiedy wymaga tego sytuacja jest lisem i lwem. Nade wszystko zaś jest skuteczny, a o to przecież chodzi w zabawie w wielką politykę. W konkursie na najsympatyczniejszego bohatera obaj polegliby z kretesem, ale jeżeli któryś z nich zasługiwałby na przydomek męża stanu, to mój wybór pada na Herhora. Pamiętam, że moje młodociane „ja” kibicowało Ramzesowi juniorowi. Moje dorosłe „ja” optowało za starym kapłanem.
Po ponownej lekturze powieści Prusa jest dla mnie zagadką, jaki mistrzowski poziom osiągnął on w Lalce i jak przeciętnie wypadają jego pozostałe powieści. Na pytanie, czy Faraon starzeje się godnie odpowiedź raczej powinna być negatywna. Ilość głupotek, które Prus pomieścił w powieści przyprawiają o zgrzyt zębów bardziej wyrobionego i wyedukowanego czytelnika. Każdej uroczystości towarzyszą święte tańce odtańcowywane przez kapłanki, hieroglify są alfabetem, w Egipcie panoszą się greckie wojska najemne, a egipskim wojakom pisarz każe grać… w szachy. No litości! Muszę jednak przyznać, że dużo czytelniejsze teraz były dla mnie paralele między ustrojem starożytnego Egiptu zarysowanego w powieści a ustrojem, jaki Rzeczpospolita Obojga Narodów odziedziczyła w spadku po Jagiellonach. I jeżeli rozpatrywać ją jako historyczną parabolę, to jeszcze jest ona do obrony. Ale fabularnie i kompozycyjnie czuć, że mamy do czynienia ze zmurszałą ramotką pokrytą szlachetną patyną.
January 19, 2025
#klubpolskiejksiążkiklasycznej - akcja Natalii z kanału kursywa
June 2, 2020
Intrygi i żądze z piramidami w tle.
"Faraon" był moją lekturą szkolną, ale chyba dopiero teraz jestem w stanie docenić tę książkę. Nie sądzę, żeby piętnastolatków interesowały walki o władzę w Starożytnym Egipcie, moim zdaniem lepiej pasowałaby do liceum, jeżeli już ma być lekturą (o ile dalej jest?).
Głównym bohaterem jest Ramzes, młody i ambitny następca tronu. Nie jest on postacią wyidealizowaną i chwała autorowi za to. Jest porywczy, kochliwy, ale też nie brak mu zalet. Niestety, talentów tych nie docenia wrogo łypiąca z cienia potężna grupa - egipscy kapłani. Plany militarne czy nawet pomysły na poprawę doli chłopstwa, nie spotykają się z ich aprobatą. Kapłani opanowali do perfekcji jak utrzymać zabobonny lud w ryzach dzięki swoim gusłom, nie interesuje ich specjalnie los poddanych, ważne, żeby kasa się zgadzała (chyba niewiele się w tej materii zmieniło od tamtej pory).
Ramzes boleśnie zderzył się z rzeczywistością, w której nie wystarczy być następcą tronu, a nawet Faraonem, żeby móc realizować swoje plany. Wyobrażam sobie, jakie to musiało być dla niego frustrujące, sama mam podobny charakter. Pewnie, że był zbyt pewny siebie, w końcu wychowywali go na boskiego Faraona, albo po prostu nie miał cierpliwości do polityki. Gdyby dane mu było zrealizować swoje zamysły, może byłby wielkim władcą, może poległby w pierwszej wywołanej przez siebie wojnie. Każda z tych opcji i tak jest lepsza niż to, co zrobili mu kapłani.
Starożytny Egipt nie jest moim ulubionym okresem historycznym, ale w przypadku książki Prusa to zupełnie nie miało znaczenia. Pewne schematy są ponadczasowe.
8/10
"Faraon" był moją lekturą szkolną, ale chyba dopiero teraz jestem w stanie docenić tę książkę. Nie sądzę, żeby piętnastolatków interesowały walki o władzę w Starożytnym Egipcie, moim zdaniem lepiej pasowałaby do liceum, jeżeli już ma być lekturą (o ile dalej jest?).
Głównym bohaterem jest Ramzes, młody i ambitny następca tronu. Nie jest on postacią wyidealizowaną i chwała autorowi za to. Jest porywczy, kochliwy, ale też nie brak mu zalet. Niestety, talentów tych nie docenia wrogo łypiąca z cienia potężna grupa - egipscy kapłani. Plany militarne czy nawet pomysły na poprawę doli chłopstwa, nie spotykają się z ich aprobatą. Kapłani opanowali do perfekcji jak utrzymać zabobonny lud w ryzach dzięki swoim gusłom, nie interesuje ich specjalnie los poddanych, ważne, żeby kasa się zgadzała (chyba niewiele się w tej materii zmieniło od tamtej pory).
Ramzes boleśnie zderzył się z rzeczywistością, w której nie wystarczy być następcą tronu, a nawet Faraonem, żeby móc realizować swoje plany. Wyobrażam sobie, jakie to musiało być dla niego frustrujące, sama mam podobny charakter. Pewnie, że był zbyt pewny siebie, w końcu wychowywali go na boskiego Faraona, albo po prostu nie miał cierpliwości do polityki. Gdyby dane mu było zrealizować swoje zamysły, może byłby wielkim władcą, może poległby w pierwszej wywołanej przez siebie wojnie. Każda z tych opcji i tak jest lepsza niż to, co zrobili mu kapłani.
Starożytny Egipt nie jest moim ulubionym okresem historycznym, ale w przypadku książki Prusa to zupełnie nie miało znaczenia. Pewne schematy są ponadczasowe.
8/10
September 28, 2023
Namęczyłem się z tym Prusem i jego egipską fascynacją. Niestety, daleko mi do zachwytów, niewątpliwie jest w tej historii wiele świetnych momentów, jak historia Setiego, czy kampania zachodnia Ramzesa, jednak mam wrażenie, że jako całość powieść jest okropnie rozczłonkowana, niektóre rozdziały nie wnoszą nic do fabuły, a przypominają bardziej rozbudowane, fabularyzwoane opisy ciekawych dla autora faktów że starożytnego Egiptu. Oczywiście w oryginalnej formie powieści odcinkowej pisanej do gazety mógłbym tego bronić, ale nie jest to mój największy zarzut do Faraona. Najsłabszym elementem książki jest niestety jej główny bohater, a dokładniej jego nieprzekonywujący rozwój,słabo uzasadnione motywy, czasem wręcz naiwna głupota, która na kilka rozdziałów potrafi zamienić się w nadzwyczajna przenikliwość, żeby kilka rozdziałów później wrócić do punktu wyjścia.
Po zachwytach nad autorem po lekturze Lalki i aktualnym rozczarowaniu, jestem ogromnie ciekaw Emancypantek.
Po zachwytach nad autorem po lekturze Lalki i aktualnym rozczarowaniu, jestem ogromnie ciekaw Emancypantek.
January 16, 2025
Wersja audio z Pawłem Niczewskim to straszna fuszerka... Liczba powtórzeń zbliżyła się do nieskończoności, a i odgrywanie niektórych postaci bywało karykaturalne 😒 Co do samej historii bardzo dobrze mi się jej słuchało, nawet potencjalne dłużyzny przy opisach obrządków religijnych mnie nie męczyły. Potyczki faraona z duchowieństwem były ciekawe, zawiłe, ale i zrozumiałe dla mnie. Niestety jakoś nie przekonały mnie zapowiedzi rozwoju charakteru Ramzesa XIII, do końca widziałam w nim głównie wybuchowego przerośniętego dzieciaka na testosteronie, który pomimo swego pochodzenia i rzekomego wykształcenia bywał głupiutki i naiwny. Smutny był koniec historii, a bardzo gorzki wydźwięk losów królowej nikotris i herhora... Niby człowiek wiedział, a jednak się łudził... Bardzo to gorzka ale i prawdziwa opowieść.
July 28, 2024
ერთი შეხედვით უცნაურია, რატომ უნდა მოესურვებინა XIX-XX საუკუნეებში მოღვაწე პოლონელ მწერალს ძველ ეგვიპტეზე წერა, თუმცა რაც უფრო ღრმად შევდივართ წიგნის სამყაროში, მით მეტად ვხვდებით რა იყო მისი ჩანაფიქრი. რამზეს XIII-ის ამბავი (რომელიც რეალურად არ არსებობდა) ნებისმიერ დროსა და სივრცეს შეგვიძლია მოვარგოთ. ქვეყანა, რომელიც მის ხელთ არსებული რესურსების გათვალისწინებით მოწინავე უნდა ყოფილიყო, ვალებში ჩაიძირა. ძალაუფლება "რელიგიურმა მოღვაწეებმა" (სინამდვილეში ხალხის ცრურწმენებით მოსარგებლე კორუმპირებულმა მოხელეებმა) ჩაიგდეს ხელთ, სიღატაკესა და ძალადობასთან მებრძოლ ფარაონს კი "საღვთო ომი" გამოუცხადეს და მის წინააღმდეგ პროპაგანდის მანქანა აამუშავეს. ნაცნობია, არა? მსგავსი ისტორიები საუკუნეების მანძილზე დედამიწის მთელს ტერიტორიაზე ხდებოდა და ხდება.
June 12, 2021
A very interesting, historical fiction novel about the mechanisms of state power in Egypt, 1087 to 1085 BCE. The country is experiencing internal stresses and external threats. The young Ramses XIII is to take over from his father Ramses XII, who is sick and dying. Ramses XIII is 22 years of age and finds his ambition to make Egypt a great country is thwarted by the powerful Egyptian priesthood, the backbone of the bureaucracy and virtual monopolists of knowledge. The priests have grown rich at the expense of the Pharaoh and country. Ramses XIII has displayed his fighting leadership skills in the victorious war against the Libyans. However Ramses XIII is politically naive and his focus on beautiful women make it difficult for him to win over the priesthood.
A worthwhile, rewarding long read. My copy is over 700 pages.
This book was first published in Poland in 1897.
A worthwhile, rewarding long read. My copy is over 700 pages.
This book was first published in Poland in 1897.
January 17, 2025
Interesująca historia, ale czasem miałam lekkie zmęczenie niektórymi wątkami. Dość słabe wykreowane postacie kobiece, natomiast przedstawiona intryga bardzo ciekawa.
June 11, 2025
Mądre, ale długie i nudne
July 24, 2024
Wiedzialem że to sie tak skończy..........
June 23, 2018
I read the edition from Okintots press, ISBN 1976094623, produced by Amazon fulfilment. This may seem an odd place to start a review, but it is this specific version that is a large part of my problem with the book. It is the size of a large magazine, with a tiny font, which makes it a complete pain to read. The formatting is a disaster - font sizes vary, lines for some paragraphs end at different places, there are spelling mistakes, and now and again random single letters appear in the middle of sentences. This severely reduced my reading pleasure.
The cover is a joke. A book called "The Pharoah and the Priest" with a picture of a pyramid, what possibly could be wrong with that? Well it's a Mayan pyramid - very obviously. And although my historical knowledge has gaps in it, I'm pretty sure the ancient Egyptian empire did not spread to south America. I know this should not matter, but it was irritating!
Next is the translation, done in 1902 by one Jeremiah Curtin. I think it is the only edition available in English. Taking a queue from his biblical name, this Jermiah has translated it into a parody of the Old Testament, full of words like "thou", "thine" and "knowest". To be fair after about 50 pages I got used to it, but this pseudo olde-worlde English was an additional stumbling block.
Beneath all of this is Prus's book, often regarded as a masterpiece in Polish. It's an interesting story of an ancient power struggle, between a naive young visionary and an entrenched political class who wish to retain the status quo. I suspect there is a very good book here, either in Polish or in a new translation in a normally formatted book! Anyone looking for a Polish translation into English might want to consider his. Unfortunately, the story cannot fully bear the weight of this awful edition and terrible translation.
The cover is a joke. A book called "The Pharoah and the Priest" with a picture of a pyramid, what possibly could be wrong with that? Well it's a Mayan pyramid - very obviously. And although my historical knowledge has gaps in it, I'm pretty sure the ancient Egyptian empire did not spread to south America. I know this should not matter, but it was irritating!
Next is the translation, done in 1902 by one Jeremiah Curtin. I think it is the only edition available in English. Taking a queue from his biblical name, this Jermiah has translated it into a parody of the Old Testament, full of words like "thou", "thine" and "knowest". To be fair after about 50 pages I got used to it, but this pseudo olde-worlde English was an additional stumbling block.
Beneath all of this is Prus's book, often regarded as a masterpiece in Polish. It's an interesting story of an ancient power struggle, between a naive young visionary and an entrenched political class who wish to retain the status quo. I suspect there is a very good book here, either in Polish or in a new translation in a normally formatted book! Anyone looking for a Polish translation into English might want to consider his. Unfortunately, the story cannot fully bear the weight of this awful edition and terrible translation.
July 8, 2024
Spėju, kad tai bus monumentaliausias mano skaitinys šią vasarą. Už tokį rašytojo darbą niekad nebūna gaila maksimalaus įvertinimo.
May 19, 2023
Nudy, ale warto było 😉
April 23, 2025
Gdyby akcja nie była tak rozwleczona, to myślę że na pewno czytałoby się Faraona przyjemniej, bo całość wcale nie była taka zła, wręcz przyznam nawet, że momentami byłam bardzo wciągnięta
May 2, 2025
the egyptians believed the most significant thing you could do in your life was die
January 26, 2012
I was so upset towards the end of the book when I figured out it wasn't going to end happily the way I would have liked it to. But I was not disappointed that I read it. The old English writing was easy to overcome as I really got involved in the story. I caught myself at times, speaking to my family in that manner not long after setting the book down.
The author took great lengths to describe settings so that you could almost imagine yourself standing in a temple or sitting in the desert.
I'm just sorry our hero was not successful in the end and the success went to someone I perceived as being on of the bad guys.
The author took great lengths to describe settings so that you could almost imagine yourself standing in a temple or sitting in the desert.
I'm just sorry our hero was not successful in the end and the success went to someone I perceived as being on of the bad guys.
April 27, 2014
It was ok but very long winded, lots of side tracks and the main characters were difficult to like. The young Ramses doesn't come across well.
August 14, 2021
Хареса ми! Доста е обемна, но историята е много интересна!
April 20, 2024
Im więcej się o tej powieści dowiaduję tym bardziej mi się podoba. Niemniej sama lektura nie porwała mnie tak bardzo jak Emancypantki czy Lalka.
Displaying 1 - 30 of 165 reviews