Những Trường Đại Học Của Tôi

Autobiography #3

by Maxim Gorky, Cẩm Tiêu (Translator), Trần Khuyến (Translator)

"Thế là tôi lên đường để xin vào trường đại học Cazan, không thể nào dừng được.
Người gợi cho tôi ý nghĩ xin vào trường đại học là N. Evreinov, một thanh niên dễ mến, học sinh trung học, đẹp trai, có đôi mắt dịu dàng như mắt phụ nữ. Anh ở trên gác xép cùng một nhà với tôi. Vì thường gặp tôi cần sách ở tay nên anh rất chú ý, và chúng tôi đã làm quen với nhau. Ít lâu sau, Evreinov đã bắt đầu khẳng định rằng tôi có những khả năng đặc biệt về khoa học.
- Anh vốn sinh ra để phục vụ khoa học - anh vừa nói vừa lắc mái tóc dài trông rất đẹp.
Lúc bấy giờ tôi chưa biết rằng ngay cả con thỏ cũng có thể phục vụ cho khoa học, Evreinov đã chứng minh rất hùng hồn với tôi rằng các trường đại học đang cần những chàng thanh niên như tôi. Dĩ nhiên anh đã nhắc đến gương Mikhail Lomonoxov. Evreinov nói rằng đến Cazan tôi sẽ ở tại nhà anh, trong suốt mùa thu và mùa đông sẽ học qua chương trình trung học, sẽ thi mấy môn gì đó- đây là nguyên văn lời anh nói: mấy môn gì đó - vào đại học tôi sẽ được cấp học bổng của nhà nước, và năm năm sau tôi sẽ trở thành nhà bác học. Mọi việc đều rất đơn giản, vì Evreinon mới mười chín tuổi đầu và rất tốt bụng.
Thi trung học xong anh đi trước, khoảng hai tuần lễ sau tôi cũng lên đường theo anh.
Lúc tiễn chân tôi, bà tôi dặn dò:
- Cháu đừng có nóng nảy với người khác, lúc nào cháu cũng hằm hằm, cháu trở nên nghiêm nghị và kiêu căng rồi đấy! Cháu giống tính ông ngoại, mà ông cháu thì thế nào? Sống già đời mà cuối cùng thành một ông già đau khổ, đần độn. Cháu phải nhớ điều này: chúa không hay quở phạt người đời, chỉ có ma quỷ mới thích chuyện đó! Thôi, cháu...
Bà tôi đưa tay lau mấy giọt nước mắt lấm tấm trên đôi má nhăn nheo màu nâu sẫm và nói:
- Chắc bà cháu ta sẽ không gặp nhau nữa, cháu sẽ đi xa, cháu thích nay đây mai đó, còn bà thì chẳng sống được bao lâu nữa...
Gần đây tôi luôn luôn sống xa người bà thân yêu và cũng ít khi gặp mặt, nhưng lúc này bỗng nhiên tôi đau đớn cảm thấy rằng tôi sẽ không bao giờ còn được gặp lại con người ấy, con người vô cùng gần gũi và gắn bó với lòng tôi.
Đứng ở đuôi tàu, tôi nhìn thấy bà tôi đứng trên bến, một tay làm dấu thánh giá, còn tay kia cầm góc chiếc khăn san cũ lau mặt, lau đôi mắt đen sẫm long lanh, chan chứa lòng thương yêu vô hạn đối với mọi người.
Và đây, tôi đã đến một thành phố nửa Tacta, sống trong một gian phòng chật chội tại một ngôi nhà một tầng. Ngôi nhà nhỏ đơn độc nhô lên trên một cái gò ở cuối một cái gò ở cuối một đường phố nghèo nàn và chật hẹp, một mặt tường của nó giáp với khoảnh đất trống của một ngôi nhà bị cháy, cỏ dại mọc đầy. Giữa những khóm ngải cứu, ngưu bàng và chua me, giữa những bụi cây hương mộc, nổi lên cảnh điêu tàn của một toà nhà gạch; bên dưới là một cái hầm nhà rộng, nơi trú ngụ và cũng là nơi gửi thấy của lũ có hoang vô chủ. Tôi còn nhớ rất rõ cái hầm nhà ấy, nó là một trong những trường đại học của tôi...".

Genres: Russia, Russian Literature, Biography, Classics, Nonfiction, Literature, Autobiography

192 pages, Paperback

First published January 1, 1923

About the author

Russian writer Aleksei Maksimovich Peshkov (Russian: Алексей Максимович Пешков) supported the Bolshevik revolution of 1917 and helped to develop socialist realism as the officially accepted literary aesthetic; his works include The Life of Klim Samgin (1927-1936), an unfinished cycle of novels.

This Soviet author founded the socialist realism literary method and a political activist. People also nominated him five times for the Nobel Prize in literature. From 1906 to 1913 and from 1921 to 1929, he lived abroad, mostly in Capri, Italy; after his return to the Soviet Union, he accepted the cultural policies of the time.

Reviews

[Vit Babenco · Rating 4 out of 5]

Now Alyosha goes to Kazan presumably to study in the university and his grandmother says to him her last farewell…

“Well, good-bye now…” As she wiped the meagre tears from her swarthy, flabby cheeks, she added: “We shan’t see each other ever again. You’re a rolling stone and now you’re going a long way away, and I’ll soon be dead…”

But after coming to the city he understands soon enough that he lacks knowledge to pass the exams and become a student… He finds a job in the small grocery… He reads banned books and regularly attends secret meetings…     

It often struck me that my own inarticulate thoughts found proper expression in the words of those students and I felt great enthusiasm for these people, just like a prisoner promised his freedom.
And they looked on me like carpenters examining a piece of wood which could be fashioned into something rather out of the ordinary.

My Universities seemed to me less sincere than the previous books of the trilogy and also somewhat biased.
He reads and observes much but understands little… He is being used… He is being torn apart by contradictions… He is ultimately confused… He suffers the tragic nervous breakdown… 

Life around me became more and more empty. Student disturbances began – I could not understand their meaning and their motives were not clear. All I could see was a cheerful turmoil in which I could discern no systematic struggle and I thought I would have endured even torture in return for the happy opportunity of studying in a university.

Propaganda doesn’t enlighten minds, propaganda corrupts souls.

[Luís · Rating 4 out of 5]

We are here in the third part of an autobiographical trilogy begun in 1911 by Maxim Gorky.
The University is for the well-off, and Gorky will learn the hard way; there is an atmosphere there that is not made for commoners like him. He then starts looking for work; he will take on odd jobs and knows better than anyone that salvation lies in work. Otherwise, we are dead - it would be good to know that today, he goes as far as to experience hunger and will therefore be associated with the miserable.
In 1887, he attempted suicide: it was paradoxically a refusal to give in to the murky environment in which he was immersed; Gorky did not want to become corrupted in this proletariat of the city where there was everything, Gorky managed to get out from this horrible nightmare, the man is a solid fellow; he has faith in man. He knows how to write as an autodidact; he wants to write, and he plans to become a journalist. There was a chance in ten that Gorky wouldn't go into politics; it's the spirit of the times, and the repression is severe; well, Gorky doesn't take this chance and goes underground to meet student intellectuals, but they are not his real traveling companions, Gorky doesn't want this intelligentsia, so he gets involved in the movement workers and that of artisans, this is his adolescence. He recounts his picturesque, endearing encounters in this environment.

[Ivana Books Are Magic · Rating 5 out of 5]

The more I read Gorky, the more I like him. My Universities was a chance read, I have to admit. I found a vintage copy at home (probably one of my husband's books) and I read it in one sitting. Had I planned my reading, I probably wouldn't start with the last of his autobiographical books. No regrets, though. My Universities is a very powerful piece of writing and I enjoyed reading it. This book provides a painful insight into Russian society of the time. Moreover, it allows the reader to observe Gorky's formative years, his personal evolution and the emergence of his personality.

Chronologically, this book covers Gorky's teenage years. Encouraged by a kind but native Jewish friend, Gorky travels to his friend's home city in hope of being admitted to an University. When Gorky arrives at his home, he meets the mother of his friend who is trying to cook a lunch from bad meat. The mother seems suspicious of Gorky's chances. Soon Gorky realizes that the mother is not being mean, just realistic and that her bad mood is a reflection of their financial problems. It seems that Gorky's kind friend was too optimistic on his behalf. There is no chance Gorky will be able to study at University level, so to avoid living at the expense of the above mentioned friend and his impoverish mother, he finds a job.

Throughout his job changes, Gorky continues to study in his own way, by reading as many books as possible. Unable to study formally, Gorky relies on self- education and debates with all the smart people he can find. Gorky befriends students and some interesting thinkers and revolutionaries. Some of them even admire him, calling him a talented self-taught youth, and some want to help him, but Gorky continues to work, not wanting to be a burden to anyone. The jobs Gorky tries are both tiresome and depressive, 14 hour jobs that leave him little free time, from hard physical labour to being forced to witness theft, none of the work experience is pleasant but he endures it. Gorky struggles trying to bring together his philosophical aspirations and the dire reality he is surrounded with. Gorky questions everything, including himself- even going through a nerve crisis.

The title of the book is very appropriate. The hard experiences Gorky went through- that was his University, his Universities. He studied the hard school of life- and he did learn a few things. I found his thinking very interesting. At times, Gorky's narrative is quite depressive, in the sense that our narrator often gets disappointment seeing the flaws in every system & person (himself included), he is intelligent enough to see the flaws in all ideas, even in new and revolutionary ones. That makes Gorky feel very lonely, I would say. He is neither a 'worker' nor a 'student', at times it seems Gorky doesn't belong anywhere. His candid narrative was pessimistic at times, but at the same time I found it reassuring, perhaps because Gorky dares to ask so many questions. Surely, where there are so many questions, one can hope to find some answers? I think that Gorky's unique albeit lonely position gave him a rare insight into human soul. The descriptions of society are mostly quite naturalistic. At times satirical, and at times tragic, the talk of society is never light. Make no mistake, there is a lot of sadness in this book. The book ends unfinished, but that it is to be expected since it is a memoir. All in all, it is a very interesting book. Recommended to all fans of Gorky as well as to those who want to read some good quality philosophical prose.

[Cemre · Rating 3 out of 5]

"Doğrudan gözlemcisi olduğum hiçbir şeyin insanlara merhamet duygusuyla bir ilgisi yoktu; gördüğüm, yaşadığım her şey hemen tümüyle bu duyguya yabancıydı. Önümde göz alabildiğine açılan hayat, bitmez tükenmez düşmanlıklar, acımasızlıklar, beş para etmez şeylere sahip olma uğruna verilen bitmez tükenmez kirli savaşlarla doluydu. Bense yalnızca kitap peşindeydim, kitap dışında hiçbir şey umurumda değildi" (s.89).

Maksim Gorki'nin Otobiyografi Üçlemesi'nin son kitabı olan Benim Üniversitelerim benim için diğer iki kitabın biraz gölgesinde kalmış olsa da yine keyifle okudum. Keşke bu üçlemeyi okumak için bu kadar zaman beklemeseydim...

Otobiyografi, biyografi gibi kurgusal olmayan türlere her zaman önyargı ile yaklaştığımı itiraf etmek zorundayım; fakat bu üç kitap bu önyargımı yıkacak nitelikteydi. Tabii bunda Gorki'nin anlatımının etkisinin büyük olduğunu da söylemek zorundayım.

Ayrıca üç kitabın da çevirmeni olan Mazlum Beyhan'ı da tebrik etmek gerek. Sorunsuz bir çeviriye sahipti kitaplar.

Üç kitabı da zevkle okudum, tavsiye ederim.

[Mehrdad Mozafari · Rating 3 out of 5]

اینطور خواندم که ماکسیم گورکی از تاثیرگذارترین نویسنده‌ها و فعالین سیاسی در انقلاب روسیه علیه تزاریسم بوده. در دانشکده‌های من میشه تجربیات شخصیش رو خواند. به طور کلی به نظرم این کتاب، خاطرات پراکنده‌ای از یک مقطع از زندگی ماکسیم گورکی اومد.
نسخه ای که من دارم با امضا علی اصغر هلالیان به تاریخ 10/07/1323 است و با توجه به تاریخ پشت جلد، در سال 1336 در کتابخانه ملی ثبت شده. تقریبا مطمئنم که کتاب، ویراستاری نشده و احتمالا با عجله چاپ شده؛ و به همین خاطر خواندنش خیلی کند و به سختی انجام شد. به نظرم ماکسیم گورکی انسان خیلی باذوقی بوده، چون صرفا با مطالعه کتاب ها و مشاهداتش (به گفته خودش در این کتاب)، بدون تحصیلات آکادمیک (که خیلی هم آرزوش رو داشته) به نوشتن اشتغال داشته. توصیفاتش در کتاب خیلی خوب بود. زوایای دیدش به اجتماع، انسان‌ها، حکومت و رویه‌های جاریِ زمانش خیلی قابلِ تامله. اینکه بعضی حرف‌ها و نقدها در مورد خودش رو "بی پرده" گفته هم جای تامل داره.
شخصا، با کمونیسم و سوسیالیسم میانه خوبی ندارم و حتی میشه گفت "مخالفم"؛ البته شاید "نه در ریشه" ولی قریب به یقین، در رویه و نگاه کلی و سطحی به "توده". البته این تنها یک نظر شخصیه و صرفا به واسطه شناختِ کمِ منه (در مقابلِ تاریخِ پر رمز و راز این نوع سیاست‌ها).
اما به نظر می‌رسه وقتی این کتاب رو بخوانید و احتمالا زیر ظلم "ملاکین" و تزار باشید (مثل تقریبا همه غلیان‌های انقلابی) شما هم به وجد می‌آید.

[Pia G. · Rating 3 out of 5]

gorki’nin otobiyografik üçlemesinin finali ne yazık ki benim için, güçlü bir başlangıç yapmasına rağmen kasvetli havasıyla okurken zevk veremedi.

başlarda aleksey’in üniversite hayali, kazan’ın kasvetli ortamı ve şehrin yoksulları arasında sürüklenmesiyle hikâye gerçekten etkileyici bir canlılık taşıyor. gorki’nin, 'hayat beni soğuk demir gibi alıp ateşe attı' dercesine, sefaletin ve huzursuzluğun içinde kıvranışını hissediyoruz. o fırınlarda, ucuz odalarda, sokaklarda karşılaştığı insanlar öyle canlı ve gerçekçi ki, gorki’nin gözlem gücüne hayran kalmamak zor. ancak bu kasvetlilik hikâyenin tamamına yayılınca bir noktadan sonra benim için boğucu olmaya başladı. aleksey’in her yeni çevrede yine yabancı kalması, bazen başka okurlarla, bazen devrimcilerle yakınlaşsa da asla bir yere ait olamaması, yalnızlığının giderek çoğalması beni yordu. özellikle aleksey'in ekonomi ve entelektüel sohbetlere duyduğu ilgisizlik, entelektüel dünyanın ona yetmediğini gösterse de tüm bu sorgulamalar ve sürekli umutsuzluk, hikâyeyi sürükleyici olmaktan çok bir döngüye sokmuş gibi. yan karakterlerin çoğu da bireysel bir derinlikten çok, toplumsal bir çöküşün sembollerine dönüşmüş durumda. arada beliren küçük iyilik ve umut kırıntılarıysa kalabalığın içinde kaybolup gidiyor sanki.

yine de gorki’nin dili hâlâ güçlü, betimlemeleri etkileyici ancak dediğim gibi sürekli açlık ve yoksulluk temalarının tekrar etmesi bir noktadan sonra yılgınlık yaratıyor. serinin önceki kitaplarında hissettiğim o yaşam enerjisi, burada yerini yorgunluk ve tükenmişliğe bırakmış. finalde aleksey’in hayattan iyice kopması, intihar girişimi ve sonrasındaki ani toparlanmaysa beni açıkçası tatmin etmedi.

[Irmak · Rating 4 out of 5]

Benim Üniversitelerim’i de okuyarak Maksim Gorki’nin otobiyografik üçlemesini bitirmiş oldum bu ay.

Ocak’ta grup olarak Ana kitabını okuyacağımız için daha öncesinde Gorki’yi tanımak adına otobiyografisini okumak istedim ve iyi ki de öyle yaptım. Çünkü neler yaşadığını bildiğimde Ana kitabından daha çok tat alacağıma inanıyorum.

Çok zorlu bir çocukluk ile başlayan çok zorlu bir hayat yaşamış Gorki. İlk kitap olan çocukluğumda küçük yaşta başına gelen kayıpları, dedesi ve ninesi ile olan yaşantısını, biraz ucundan da dönemin Rusya’sını görüyoruz

İkinci kitap olan Ekmeğimi Kazanırken’de ise dönemin Rusya’sını daha fazla görmeye başlıyoruz. İnsanların nasıl açlık çektiğini, bir dilim ekmeğe bile muhtaç olduklarını okuyoruz ve ben okurken insanların yaşadığı sefaleti gördükçe gerçekten mahvoldum. Gorki’de ekmek parası uğruna çocuk yaşta çalışmaya başlıyor. Kağıt toplayıcılığından, bulaşıkçılığa kadar her şeyi deniyor 9-15 yaş aralığındayken. Ama asıl tutkusu kitap okumak. Elinden geldikçe kitap okumaya çalışıyor. Ve beni en çok şaşırtan noktalardan birisi de o dönemde kitaplara şeytan icadı gözüyle bakılması oldu. Kitap okuduğu için dayak yiyor, şeytan çocuk oluyor ama yılmıyor Gorki. Hatta bu onu daha da kamçılıyor. Okuma hevesiyle doluyor.

Son kitap olan Benim Üniversitelerim ise üç kitap arasında en siyasi olan kitap diyebilirim. Gorki üniversite okumak uğruna yaşadığı şehri ve herkesi geride bırakıyor ama ummadığı şeyler ile kar��ılaşıyor. Kendisini devrimcilerden oluşan bir sosyal çevrenin içinde buluyor ve onlarla birlikte bu yolda yürüyor.

Bence Gorki okumak isteyen herkesin öncesinde onu tanımak, dönemin Rusya’sını tanımak için okuması gereken serilerden birisi. Biyografi severlere zaten tavsiyem ama sevmeyenlere de en azından bir şans vermelerini söylemek isterim.

[Peiman · Rating 2 out of 5]

ماکسیم گورکی با تشویق و اصرار دوستی تصمیم میگیره به دانشگاه بره. برای همین به قازان سفر می‌کنه. خیلی زود متوجه میشه که وارد شدن به دانشگاه راحت نیست و اصلا بیخیال اون میشه، در مدت اقامتش در قازان جاهای مختلفی زندگی میکنه، کارهای مختلفی برای کسب درآمد انجام میده و با آدمها و گروه های زیادی آشنا میشه که شرح همه‌ی اونها رو توی کتاب دانشکده های من آورده. در واقع دانشکده ها همین شغل ها و گروه ها و خانه ها و مردم بودن. (یاد آهنگ هیچکس افتادم که می‌گفت فوق لیسانس بزرگترین دانشگاه ایران منظورم خیابونه...) توی کتاب جزییات خیلی زیادی هست که در عین حال که می‌تونه جالب و آموزنده از وضع اجتماع اون موقع باشه، ممکنه حوصله سر بر هم باشه. به نظرم جذاب بودن یا نبودن این کتاب هم بستگی به خودتون داره هم مود موقع خوندن. به نظرم ۲/۵ عادلانه باشه.ه

[Vladys Kovsky · Rating 5 out of 5]

This review is for the entire trilogy 'My Childhood', 'My Apprenticeship', and 'My Universities'

When one thinks about Russian classical literature, two names invariably pop up: Dostoevsky and Tolstoy. Often somebody would mention Chekhov in the same breath, some would rightly point out that Pushkin deserves his place on the pedestal, others would insist that Turgenev should be put side-by-side with his two most recognized contemporaries.

Ever since I read 'My Childhood' by Maxim Gorky, the first part of his autobiographic trilogy, the trio of Russian giants was firmly established for me : Dostoevsky, Gorky, Tolstoy - in that order.

The first sentence of this book sets the tone:

"Father lay on the floor, by the window of a small, darkened room, dressed in white, and looking terribly long. His feet were bare and his toes were strangely splayed out. His gentle fingers, now peacefully resting on his chest, were also distorted, and the black discs of copper coins firmly sealed his once shining eyes. His kind face had darkened and its nastily bared teeth frightened me"

I did not misspeak - this is one sentence in Russian, fittingly broken up by Ronald Wilks in his English translation (which is supposed to be quite good).

Already after reading this you realize that you are in for something unusual. The book never lets up, it holds you firmly in its grip, you are bound to remember some passages long after the book is closed and put away.

The pen name of the author - Gorky - translates from Russian as 'bitter' and you will get to taste the bitterness when you read this trilogy. Deaths are scattered around the pages, they are noted and recounted in a matter-of-fact voice of a child as regular, commonplace events. But it is not all doom and gloom, the darkness is followed by light and some of the most memorable passages are filled with tenderness and joy.

“For sadness and gladness live within us side by side, almost inseparable; the one succeeding the other with an elusive, inappreciable swiftness.”

“In recalling my childhood I like to picture myself as a beehive to which various simple obscure people brought the honey of their knowledge and thoughts on life, generously enriching my character with their own experience. Often this honey was dirty and bitter, but every scrap of knowledge was honey all the same.”

It is these "simple obscure people" that light the pages of the book. Uneducated, uncouth, rough and often violent these people from the end of the 19th century Russia come alive in short but precise descriptions of the writer at the height of his powers. It is rare to find character sketches so economically executed and yet so complete.

The main two characters are of course grandmother and grandfather of the little Alexei, seemingly representing two opposing forces shaping up his life, leaving the traces of warmth and the scars of anger behind. At the age of fourteen Alexei has to quit his grandparents' home to earn his living.

The second book is translated as 'My Apprenticeship' or 'In the World' and here the voice of a teenager, hardened beyond his years, picks up where the voice of a child left off. Dissatisfied with what he sees around him Alexei aims to break free from this monotonous existence and finds his release in books, in words. He sees education as the only way out.

The third book 'My Universities', probably the weakest of the three, was written seven years later. Alexei meets with students, idealists with a revolutionary agenda. However, he is disillusioned, having lived through the torture of his young years he no longer believes in the inherent goodness of people. There is less hope and more bitterness in this book, probably reflecting the writer's state of mind while in exile. The book ends with Alexei leaving on an aimless journey on foot across Russia that would last for five years.

Gorky was initially extremely critical of the Soviets and personally of Lenin. Gorky eventually returned from his exile in Italy to Soviet Russia and seemingly accepted the ideology of the regime. He was most likely killed by Stalin's thugs.

[Ibrahim · Rating 5 out of 5]

Bir otobiyografi ne kadar gerçeği yansıtır, ne kadar sahici olur kestiremesem de bu kitabı okurken yazarın samimiyetini hissettiğimi söyleyebilirim. Bir insanın "hayatın gerçekleri"yle karşılaşması, bilinçlenmesi, çevresindeki insanlara dair gözlemleri ve hatta toplumsal sorunlara dair düşüncelerin zihninde filizlenişi bu kitapta bizlere satır satır sunulmuş.

Şu alıntıyı buraya eklemeden içim rahat etmeyecek:

"Önümde göz alabildiğine açılan hayat, bitmez tükenmez düşmanlıklar, acımasızlıklar, beş para etmez şeylere sahip olma uğruna verilen bitmez tükenmez kirli savaşlarla doluydu. Bense yalnızca kitap peşindeydim, kitap dışında hiçbir şey umurumda değildi."

İş Bankası Kültür Yayınları-Modern Klasikler Dizisi baskısından okudum ve gayet güzel olduğunu düşünüyorum.

[Adem Yüce · Rating 4 out of 5]

Benim Üniversitelerim kitabını daha önce okumuştum otobiyografik üçlemesinin son eseridir Oğuz Atay'ın Tutunamayanlar kitabına başvurduğum vakitlerde Selim Işık'ın Gorki okurken ki ruh halinin aktarıldığı dizelerde bu kitaptan söz edilir. Ve bende Tutunamayanlar kitabına verdiğim aralarda okumak adına kitabı tekrar sipariş edip okuma isteği duydum.
🍁
Kitabın bir bölümünde bir tarih hocası Aleksey Peşkov'a : "İnsanlar unutmak ve avunmak istiyor, bilgi değil." Sözlerini sarf eder gerçekten bu duruma geldik mi veya ne zamandır bilgiden ziyade unutma ihtiyacı ile hayat birikimleri yapıyoruz sormadan edemiyorum.
🍁
Kitapta "Üniversitede okumak uğruna işkenceye bile katlanabileceğimi hissediyordum. Eğer bana:
"Okuyabilirsin, ama bu yüzden her pazar Nikolayevskaya alanında sana dayak atacağız," deselerdi sanıyorum ki hemen kabul ederdim." Diyen Gorki eğitim uğruna nasıl acılara katlandığını çok iyi bir gerçekçi anlatımla daima okurlarına sunar artık bir hobi niyetine dönen şımarık Üniversite eğitimi olan bizim gibi ülkelerde öğrenciler Gorki ve benzeri yazarlarla empati kurabilecek edebi seviyeye gelmemesinden kaynaklı daha da gerilere gidiyoruz diplere doğru ki Gorki Üniversite okumaya gittiği Kazan şehrinde ekmek parasından başka bir uğraş bulamaz ona rağmen doğa bilimleri felsefe ve daha değişik türlerde kitaplarla iç içe bir yaşam sürer kurum olarak değil hayat şartları arasında üniversiteye devam eder ki bu en anlamlı öğrenme çeşididir.

[Ehsan'Shokraie' · Rating 3 out of 5]

دانشگاه های من داستان زندگی دوران جوانی ماکسیم گورکی با روایت تلاش ناموفق او برای ورود به دانشگاه اغاز می گردد,سپس اما گورکی دانشگاه حقیقی خود را در جامعه می یابد,جامعه و معلمان فراوانش که هر یک داستانی دارند و گورکی در مکتب آنان زندگی را از نگاه هر یک می آموزد و دید خود به زندگی و انسان ها را شکل می دهد,در واقع ماکسیم گورکی دانش آموخته مکتب زندگیست و این دوران تحصیلش در اجتماع سبب شد تا آثار بزرگ انقلابی و اجتماعی ای پدید اورد..

پ.ن: ترجمه سردرگم کاظم انصاری که حتی ویراستاری و تصحیح هم نشده رو هرگز پیشنهاد نمیکنم

[Tanaz · Rating 4 out of 5]

تا قبل از اینکه کتاب رو شروع کنم مدام به خودم میگفتم وای داستان روسی دختر باز قراره کلی اسم بریزه وسط این صفحه ها
ولی! اینجوری نبود کتاب مادر گورکی رو سالها پیش خریدم هنوز نخوندم از همون وقتا دست خواهرمه
بنابراین این شد اولین کتابی که ازش خوندم
چقد خوب روان و ملموس می نویسه
این کتاب یه جور دفترخاطره ست از زندگی خود گورکی و درباره اینکه تو زندگیش دانشگاه نرفته اما مطالعه زیاد داشته حرف میزنه اینکه چجوری کار میکنه چجوری تو جامعه زندگی میکنه نشون میده چجوری گلیم خودش رو از آب کشیده بیرون تو شرایط روسیه که تو کتاب توضیح داده
یه سری از دوستان به شدت علاقمند به دیالوگهای کتابها هستن باید بگم این کتاب انتخاب خیلی خوبیه به جز اینکه گفتم روان نوشته شده یه سری از پاراگراف‌ها خیلی صریح و رک به موضوعاتی اشاره داره که باید چند لحظه از خوندن دست کشید و بهشون فک کرد

خلاصه بگم از خوندن و خریدنش راضی بودم

[Marziye · Rating 2 out of 5]

شخصیت ماکسیم گورکی و فعالیت‌های سیاسیش، هم‌چنین علاقه‌ی شخصیم به کارهای ادبی نویسنده و تاریخ حزب توده، من رو به خوندن این کتاب مشتاق کرد.
کتاب، اتوبیوگرافی نویسنده راجع به نحوه‌ی رشد فکریش - با وجود نداشتن تحصیلات دانشگاهی - در برخورد با گروه‌های مختلف مردم و افکار اون‌هاست؛ در یه بازه‌ی زمانی محدود و مشخص.
علاوه بر ترجمه‌ی بد و ویرایش بدتر از اون - به جز در موارد معدود - کتاب کششی ایجاد نمی‌کنه و اطلاعات قابل قبولی از حزب توده یا خود گورکی نمیده.

[Emrah Şakar · Rating 4 out of 5]

bu güzel eserle birlikte şahane üçlemeyi tamamladım.

ilk iki kitapta bir çocuğun gözünden cehalet içindeki rus toplumunu görme fırsatını bulmuşken, bu üçüncü kitapta yetişkinliğe adım atan gorki'nin toplumla mücadelesine tanık oluyoruz. çocukluktan  çıkarak yetişkinliğe kavuşma hissiyatını yumuşak bir geçişle oldukça sade bir şekilde okura aktarmış gorki.

toprak köleliğinden yeni yeni çıkan rus mujiklerinin neye tutunacaklarını bilemez halde her şeye ve herkese şüphe içinde, korku içinde yaklaşması, kendinden olmayanı öldüresiye defetme içgüdüsü, sürekli kendilerine bir efendi arama dürtüsü yazar tarafından akıcı bir şekilde kaleme alınmış.

özgürlüğe kavuşmuş mujiklerin bu haklarıyla ne yapacaklarını bilememeleri, cumhuriyetten sonra türk toplumunun yaşadığına benzer bir problemi gözler önüne sermiş açıkçası. halkın buna yavaş yavaş alışacağı gerçeği, gerekirse bunun yüz yıl süreceğinin belirtilmesi, türk devriminde ne kadar aceleci davrandığımızı bize hatırlatıyor.

[Aybala Özan · Rating 4 out of 5]

"O anda, işte, dedim. Beni de birileri bütün pislikleri, bütün iğrençlikleri göstererek, ite kaka kötü yönleri sürüklüyor. Artık, bütün bunların hepsinden çok yoruldum.

Belki keramet bu sözlerde değildi ama beyninde şimşek gibi çakan özellikle bu düşünce oldu. Bu hüzünlü gecede, ilk kez ruhumda bir yorgunluk, bir ağırlık hissettim. O andan sonra kendimi daha da kötü hissetmeye başladım. Kendime yabancılaşarak düşmanca bakmaya başladım.

Neredeyse bütün insanların sadece sözleri ile işleri arasında değil, duygularında da düzensiz ve karışık zıtlıklar olduğunu gördüm. Özellikle duyguların kaprisli oyunları beni ağır bir şekilde eziyordu. İşin en kötü yanı da bu oyunu kendimde de görmem oldu. Her şey beni kendine çekiyordu: kadınlar, kitaplar, işçiler, öğrenciler... Ama ben hiçbir yöne yetişemiyor, bir topaç gibi ortada dönüyor, görünmez ama güçlü bir el, yine görünmez bir kırbaçla beni acımasızca kırbaçlıyordu."

[Oguzcan Yesilyaprak · Rating 4 out of 5]

Maksim Gorki’nin başyapıt olarak kabul edilen üç kitaplık yaşam öyküsünün son kitabı olan Benim Üniversitelerim benim daha önceden araştırmadan aldığımdan kaynaklı hem Maksim Gorki tarafından okuduğum hem de seriden okuduğum ilk kitabı.
Rus klasikleri arasında yer almış olan kitabımız şair, düşünür maksim gorki'nin öz yaşamından kesitler sunan bir kitap olup otobiyografi sayabileceğimiz bir kitap. İçinde yaşadığı hayat okulunu okuyucuya muhteşem şekilde anlatan roman 1880'lerin ortasından sonuna kadar bir dönemi okuyucuya aktarıyor.
Asıl İsmi Aleksey Maksimoviç Peşkov olsada yaşadığı olaylardan kaynaklı Gorki yani acı ismini almış ve okuyucuya Dünya Klasikleri sunmuş yazarımızın kitabı otobiyografi ve kendi acıklı olsada okuyucuyu sıkmayan bir kitap.
Serinin ilk kitabı Ana sonra Çocukluğum olmak üzere ilk iki kitabı okuduktan sonra okumanız gereken kitap 1905 Rus Devrimi zamanında gerçekleşmekte olup Maksim Gorki’nin yirmili yaşlarına kadar topladığı hayat deneyimleri üzerine kuruludur.

[Shokufeh شکوفه Kavani کاوانی · Rating 5 out of 5]

This book is one of the best stories of our time as it shows life as it is....the university of life is somewhere that teaches us the most important lessons which can not be learned any where else.

که علم عشق در دفتر نباشد

[Perihan · Rating 3 out of 5]

"Ne kılığa girersen girsin, Tanrı insanı tanır..."

Maksim Gorki, bu kitabında oldukça samimi bir dille , gittiği hayat üniversitelerinden aldığı hayat derslerini anlatmıştı adeta.
Yazdıklarına göre ilk başta okuma azmiyle şehirde üniversite hayatına başlamış ama daha sonra hayat şartları devam etmesine izin vermemiş.
Yazar her şeye rağmen, kitap okumayı asla bırakmamış. Okumak, yaşamının en önemli tutkusu haline gelmiş.
İnsanları çok yakından gözlemlemiş ve bütün birikimlerini insan ve iş tanıyarak oluşturmuş bir yandan da...
"Gorki" ismi de yazarın sonradan aldığı bir isim. Rusca 'da "acı" anlamına geliyormuş.
Zaten hayatının gençlik döneminde, içinde bulunduğu yoksulluk ve acılara dayanamadığı için , intihar girişiminde bile bulunmuş...

Ama okumayı hiç bırakmamış ve kitaplarla ve inandığı prensiplerle hayata tutunmuş ... yazarın kayıtlara geçen 1250 yapıtı var .
Ve 300 e yakın öyküsü...

[Negar Ghadimi · Rating 4 out of 5]

روشنفکران از ناراحتی خوششان می‌آید، قرن‌ها از دور خود را به شورش‌ها بسته‌اند. همان گونه که مسیح ایده‌آلیست بود و برای مقاصدِ آخرت قیام کرد، تمامِ روشنفکران نیز به خاطرِ اتوپیا دست به شورش می‌زنند. ایده‌آلیست شورش می‌کند و مردمِ بی‌ارزش و نخاله و پلید و وامانده به دنبالش راه می‌افتند و همه از روی بغض و عداوت او را همراهی می‌کنند زیرا می‌بینند که در زندگی مکانی برایشان نیست ... ما خیلی چیزهای زائد داریم و تمامِ این‌ها از روشنفکران است. به همین جهت است که می‌گویم روشنفکرها طبقه‌ی زیان‌آوری هستند!
————————————
به عقیده‌ی او خدا فقط به این جهت نمی‌تواند بر زشتی و شر غالب شود که: فرصتِ این کار را ندارد، بیش از حد آدم به دنیا آمده است. خب، اهمیت ندارد. خواهی دید که روزی فرصتِ این کار را پیدا خواهد کرد. فقط من به هیچ وجه از کارِ مسیح سر در نمی‌آورم. وجودش اصلاً برای من فایده‌ای ندارد. خدایی وجود دارد و دیگر بس است. اما باز یک نفر را تراشیده‌اند و می‌گویند پسرِ خداست. به من چه مربوط که او پسرِ خداست، خدا که هنوز زنده است ...
————————————
ملاکِ جزء بدتر از ملاکِ عمده است. مگس گرگ نیست که با تفنگ بتوان آن را کشت اما بیش از گرگ به آدم آزار می‌رساند.

[Negarin · Rating 4 out of 5]

اولش کم باهاش ارتباط گرفتم بعد بیشتر شد
هنوز هم همینه زندگی همینه

[Can Mutlu · Rating 3 out of 5]

Üçlemenin son kitabında Gorki sanki biraz sıkılmış, bir an önce üçlemeyi bitireyim demiş gibi. Diğer kitapların aksine bölümlere ayırmamış, detaylandırmamış, uzun bir zaman dilimini ana hatlarıyla, kendisi için önemli hatıralarıyla anlatmış.

O döneme dair sosyal yaşantıyı, insanların düşünme ve davranış biçimlerini, yaşam motivasyonlarını anlamak adına iyi bir otobiyografik seri olduğunu düşünüyorum. Farklı toplumlar gibi görünsek de bizim gibi tarım toplumundan endüstri toplumuna geçişte sancılar yaşayan, büyük çoğunluğu fakir bir halkın hayatını görmek, bizim yaşantımıza da ışık tutuyor, farklı bir pencere açıyor.

[Paul Gaya Ochieng Simeon Juma · Rating 5 out of 5]

A man exclusively self-taught. In his studies, he never majored in any disciplines. Instead, he obtained his learnership through thought and conversations with his friends. Random reading also contributed to his arsenal of knowledge. Though he started late in life, he laerned nevertheless. This passages have been edited from Henrick Ibsen's Peer Gynt. It brilliantly summarises the story here. The book, though small is a based on the actual life of Maxim Gorky.

[Ubaid Talpur · Rating 4 out of 5]

after reading 3rd & final book of Gorkhy's autobiography I confidently say he'd such power in his writings that he take the reader with him in his time, while reading I feel I'm with him he described even small things & activities which were happening that time, such a wonderful autobiography in a fascinating novel way.

[Fabi · Rating 2 out of 5]

اولین تجربه ام از گورکی ،و فکر میکنم انتخابی اشتباه و زودهنگام. فکر میکنم اول باید کارای دیگه اش رو میخوندم،بعد با دیدی کلی نسبت به آثارش، سراغ این کتاب میومدم. چون نمیدونستم این کتاب داستان خودشه. آدمایی که یه هو میومدن و میرفتن، داستان های پراکنده، باعث شد روند خوندن این کتاب کم حجم خیلی طولانی بشه، آخرشم نتونستم تا انتها ادامه بدم. امتیاز دادن رو موکول میکنم به وقتی دیگه که حداقل دو سه تا از کارای دیگه اش رو خونده باشم.

[Hamidreza · Rating 4 out of 5]

با جدیت و موفقیت تحصیل می کرد و از پیشرفت خود بسیار متعجب می شد. چندبار آهسته و با احتیاط پرسید:«برادر، برایم توضیح بده که این عمل چطور اتفاق می افتد، به این خطوط کج و کوله نگاه می کنم و آنها بصورت کلمات در می آیند و من معنی آنها را می فهمم. کلمات زنده و کلمات ما هستند. چطور من آنها را می فهمم، هیچکس به گوشم نمی گوید. اگر اینها عکس بودند، علتش معلوم بود. اما اینجا مثل اینکه خود معانی کلمات چاپ شده، چرا اینطور است؟» چه جوابی می توانستم به او بدهم؟ پاسخ «نمیدانمِ» من او را محزون ساخت. آهی کشیده و گفت:«سحر و جادوست.»
و کتاب را مقابل نور گرفته خطوط آن را تماشا می کرد.

[Samuel · Rating 4 out of 5]

Neviem prečo mi dal bratranec práve túto knižku, ale možno aj preto som sa ju rozhodol prečítať. Nič som od nej neočakával a som milo prekvapený. Autobiografická sonda do Gorkeho života v čase, keď mal ísť na univerzitu, vôbec nie je o univerzitnom živote. Je to o jeho pobyte medzi ľuďmi, študentmi, robotníkmi a sedliakmi. Jeho univerzitami sa tak stáva ulica, pekáreň, ubytovacie zariadenie, dedina či loď na Volge. Veľa sa rozprávajú o knihách, o živote a základných otázkach, ako sú láska a ženy, náboženstvo, zmysel života, štátna moc a neviem čo všetko. Knižka je krátka a jednoduchá na čítanie. Viac o nej však povie pár viet, ktoré mi prišli výstižné:

- "Buď stále zaľúbený, nič krajšie na svete nejestvuje!"

- "Aby mal človek právo kritizovať, musí veriť v nejakú pravdu - vy v čo veríte?"

- Pôsobil na mňa dojmom, akoby žil v mravenisku protirečivých myšlienok; hoci umieral na tuberkulózu, usiloval sa zmieriť Nietzscheho s Marxom, kašľal krv, chytal mi ruky chladnými, lepkavými perami a chripel: "Bez syntézy sa nedá žiť!" Umrel v električke cestou na univerzitu.

- Začínal som si uvedomovať, že úvahy o živote sú rovnako únavné ako sám život, a chvíľami som v duši cítil výbuchy nenávisti k tvrdošijne trpezlivým ľuďom, s ktorými som pracoval. Najväčšmi ma rozčuľovala ich schopnosť trpieť, pokojná beznádej, s akou sa podriaďovali pološialeným výstrelkom opitého šéfa.

- "Poznáš rozprávku o škaredom kačíčatku? Čítal si ju? Tá rozprávka zavádza! I ja som si v tvojich rokoch pomyslel - nie som labuť?"

- "Pochop - toho, čo všetci potrebujú, nie je veľa: kúsok chleba a žena..."

- "Vy nie ste tou, akou sa chcete zdať."

- Dievka často prichádzala v noci a vtedy ju alebo odviedol do pitvora na vrecia múky, alebo ak bolo chladno - zmŕštil obočie a povedal mi: "Vyjdi na polhodinku!" Odišiel som a rozmýšľal: - Ako strašne sa líši táto láska od tej, čo opisujú v knihách!

- Napriek tomu, že som už prečítal nemálo kníh, že som mal rád poéziu, i sám som začínal veršovať, rozprával som "vlastnými slovami". Cítil som, že sú ťarbavé, hrubé, ale nazdával som sa, že len nimi môžem vyjadriť nesmiernu motanicu svojich myšlienok.

- Ak pozorujeme človeka, ako sa správa, keď je sám, zdá sa nám, že je blázon.

- Dlho som nosil v duši túto smutnú túžbu, ale nemal som sa komu vyrozprávať, a tak napokon nevypovedaná prebolela.

- A vôbec, bol som zaľúbený. Môj vek, moja povaha a spletitosť môjho života - to všetko si žiadalo styk so ženou, a bola to túžba skôr neskorá ako predčasná. Potreboval som ženskú nehu alebo aspoň priateľskú pozornosť ženy, potreboval som hovoriť otvorene o sebe, urobiť si poriadok v motanici nesúvislých myšlienok a chaose dojmov.

- Ani Boh, ani cár nebudú lepší, ak sa ich zriekneme - treba, aby sa ľudia sami na seba nazlostili a zavrhli svoj podlý život.

- Musíte študovať, ale tak, aby vám kniha nezacláňala ľudí. Istý starec, sektár, veľmi správne povedal: ,Každá náuka pochádza od človeka.' Ľudia učia bolestivejšie, grobiansky, ale to, čo naučia, zapustí hlbšie korene."

- A znovu vzdychá a pozerá do mútnej diaľavy. "Pekná vec - ten život!"

- "Škoda, že tento ľud zabíja svojich najlepších! Človek má pocit, že sa ich bojí."

- "Veľa ráz som narazil na tento strach zo spravodlivého, na to, že dobrého človeka zniesli zo sveta. K takýmto ľuďom mávajú ostatní dvojakí vzťah: alebo ich všemožne kántria, keď ich najprv poriadne uštvali, alebo im pozerajú do očí ako psi a plazia sa pred nimi na bruchu. To druhé je zriedkavejšie. Ale učiť sa od nich, ako treba žiť, napodobňovať ich - to nie sú schopní, to nevedia. Alebo - nechcú?"

- "Možno naozaj nechcú! Uvažujte - ľudia si s obrovskou námahou ako-tak zariadili život, zvykli si naň a tu ich začne ktosi poburovať: žijete nesprávne! Nesprávne? Veď sme tomuto životu obetovali svoje najlepšie sily, bodaj ťa čert uchytili! A - bác ho, učiteľa, spravodlivca. Nezavadzaj! No živá pravda je predsa len na strane tých, čo hovoria: žijete nesprávne! Áno, na ich strane je pravda. Oni pomkýnajú život k lepšiemu."

- Neponáhľajte sa vynášať ortiele! Odsúdiť je zo všetkého najjednoduchšie - nezvykajte si na to. Dívajte sa na všetko pokojne a nezabúdajte na jedno: všetko je v pohybe, všetko sa mení k lepšiemu. Pomaly? Ale - isto! Do všetkého nazrite, všetko ohmatajte, nebojte sa, ale - s odsúdením sa neponáhľajte. Do videnia, priateľ môj!"

[إيمان الدواخلي · Rating 5 out of 5]

هي الحلقة الوسطى من ثلاثية السيرة الذاتية للكاتب وتقع مترجمة في 556 صفحة موجودة على موقع المكتبة الروسية. ولكنها تقرأ بدون مشكلة في عدم قراءة الجزء الأول (طفولتي) وهو ما فعلته. في النصف الأول منها أجاد الكاتب التعبير بفكر طفل صغير له وعي أكبر بعض الشيء من سنه، نظرا للظروف المحيطة، وجاء ذلك يحمل عظمة العمل الأساسية التي جعلتني أعطيه أعلى تقييم. لكن ربما افتقد ذلك بعض الشيء فيما وصل البطل إلى الثالثة عشر، ففي بعض الأجزاء كان يكتب برؤية سنواته الأربعين، سنه حين كتب العمل. لو حكمنا على الكتاب كرواية فربما وجدنا بعض التشتيت، ولكن كسيرة ذاتية ترصد الحياة أكثر مما ترصد الذات تصبح عبقرية. لم يتوقف مكسيم جوركي أمام نفسه يحللها، ويلقننا رأيه ورؤيته وأفكاره ويرسم صورته، وإنما تركنا نراقب تفاعله مع الآخرين ونرى كيف يفكر في الأحوال والأفعال وحتى في الطبيعة من حوله، ومن ثم فلنرسم نحن انطباعنا عنه.. صراع المبادئ جاء في تعقد رائع لدرجة البساطة وفي بساطة كفيلة بتعقيد كثير من الكتّاب، وهو ما يحمل حيوية العمل واختلافه وإنسانيته. حين وصلت للنهاية، لم أجدني أريد الانتقال إلى الجزء الثالث ولكن وجدتني أقرر أنني لابد سأعود إلى أول الصفحات وأقرأ هذا الجزء ثانية

[Genndy · Rating 4 out of 5]

This autobiographical novel has something beutiful and authentically Russian-like contained in it's covers. It is a story of a young man's struggle in the society on the verge of revolution. It is beautiful because it is sad and it rings true in reader's ears. Many life truths are being told in here, and many fascinating and eccentric individuals are walking through it's pages. So many in fact that sometimes it is hard to remember everybody, and that's it's only downfall. This story kind of reminds me of Kerouac's most famous novels. It is filled with the same kind of sadness that comes from essential understanding of beauty and senselesness of life, and both writers are obssessed with characters who dive in life like in a wild stream that could kill them any time, but they enjoy the swim anyway.

[Güldenur Altuntaş · Rating 4 out of 5]

"Yargılamakta,kınamakta,ayıplamakta acele etmeyin! Bu en kolay yoldur; kendinizi bu tür kolaycılıklara kapılmaktan alıkoyun. Her şeye sakin,soğukkanlı bir şekilde bakın ve bu sırada yalnız bir şey düşünün: Her şey geçer,her şey iyiye doğru değişir. Ha,bu uzun mu sürer? Daha iyi ya,ne kadar uzun sürerse değişim o kadar sağlam olur!..."(s.160)