Toen Pauline Barendregt schrijfster Kim van Kooten in juni 2010 het idee voorlegde om een roman te schrijven over de onvoorstelbare gebeurtenissen in haar jeugd, wist ze heel goed wat voor boek ze voor ogen had: het moest recht doen aan de waarheid. Het moest de heftigheid van het onderwerp niet schuwen. En het moest ondanks die heftigheid, grappig zijn.
In Lieveling maakt Kim van Kooten het onvoorstelbare voorstelbaar. Ze heeft het levensverhaal van Pauline bewerkt, ingekleurd en verwoord in een verraderlijk lichte stijl. Het manuscript maakte diepe indruk op de redactie van Lebowski. Redacteur Jasper Henderson: ‘Lieveling is pijnlijk, rauw en maakt je woedend; je wilt niets liever dan dit meisje beschermen. Maar de compassie en humor die klinken in Kims stijl en toon laten je ook begrip hebben voor de loyaliteit van kinderen en bovenal bewondering voor hun ongelooflijke veerkracht.’
Kim van Kooten (born 26 January 1974 in Purmerend, North Holland) is a Dutch actress and screenwriter. In international cinema she is best known for the 2003 Dutch/US co-production Phileine Says Sorry, filmed partly in New York, in which she plays the lead.
Van Kooten grew up in Zuidoostbeemster. She is the daughter of Kees van Kooten and Barbara Kits. Her brother is the actor and singer Kasper van Kooten.
She studied screenwriting at the Film Academy in Holland, but dropped out in the first year. After a chance meeting with director Robert Jan Westdijk, van Kooten made her acting debut in the film Zusje (Little Sister). These were followed by films such as Jesus is een Palestijn (Jesus is a Palestinian) (with her then boyfriend Hans Teeuwen), Mariken and Phileine Zegt Sorry.
She is also a screenwriter and was asked by Theo van Gogh to do the script for the film Blind Date. She now specialises in working with characters and real-life dialogue.
Besides being an actress and writer, van Kooten worked as an editor and presenter for the cinema programme Stardust for the Dutch television network VPRO. She now is the star of a new dramedy show called Evelien, shown on Net 5.
She has written the script of the successful Dutch movie Alles is Liefde (Everything is Love). The movie has been seen over a million times, which resulted in a Diamanten film award. Later, it received a Dutch Golden Calves award for best Dutch movie. She is married to actor Jacob Derwig, with whom she has two children, Roman and Kee Molly (born 17 December 2007). They met on the set of the TV-series De acteurs (The actors), where various actors played different roles written by Van Kooten.
Indrukwekkend , meeslepend en had er vaak buikpijn bij , zal dit boek lieveling niet snel vergeten. Complimenten aan deze schrijfster hoe goed dat ze dit boek geschreven heeft en het einde van het verhaal had ik zeker niet verwacht
3,5 sterren. Ontzettend aangrijpend, maar ook erg mooi geschreven: door de korte hoofdstukken en de toegankelijke stijl komt het extra binnen. Hartverscheurend en heftig. Jammer dat het een beetje eendimensionaal blijft en een beetje gehaast aanvoelt: ik had nog wel wat dieper in het verhaal willen kijken. Maar erg mooi en goed geschreven. Uitgebreide recensie: http://thebookreview.nl/recensies/rom...
Sad story and with a family like that you dont need any enemies. Sorry excuse for a mother and I dont get it why she never noticed it (her man was never interested sexual in her so...). I am glad Puck left home years later and found her way into the world.
Het boek bijna in 1 adem uitgelezen. Het raakte me zelfs fysiek. Maagpijn van het wrange verhaal, verschrikkelijk wat Puck allemaal overkomt. Het weten dat dit verhaal gebaseerd is op een waargebeurd verhaal, maakt het voor mij wat moeilijker om een paar puntjes van kritiek te geven. De personages in dit verhaal (vooral de moeder en familie van Puck) zijn erg karikaturaal, de familie Flodder in het kwadraat. De scene waarbij de brandkast wordt geplunderd en de manier waarop, is zo overdreven, dat het ongeloofwaardig wordt. Tegelijk komt de vraag bij me op: 'stel je voor dat dit nu net waarheidsgetrouw is'? Het boek is heel vlot geschreven, met de nodige humor, die het boek draaglijk maakt om te lezen. Maar iets in de schrijfstijl spreekt me toch niet zo aan. Wat de inhoud betreft: het is in- en intriest. Je wil Puck in je armen sluiten, er voor haar zijn en haar beschermen tegen al wat haar overkomt. Dit verhaal MOET verteld worden!
Questo libro mi ha lasciato addosso tanta rabbia e tanta tristezza. Tristezza, perchè quella cretina deficiente della madre che doveva proteggere la piccola Puck ha fatto finta di non notare niente di strano,rabbia ,per lo stesso identico motivo. Ho odiato intensamente questa patetica donnetta,molto più di quanto ho odiato il patrigno pedofilo. E' un libro scritto bene,scorre velocemente ,ma non so se consigliarlo. Per scrivere questa storia l'autrice si è liberamente ispirata a ciò che è realmente successo ad una sua amica. L'ho finito da un paio d'ore e sono ancora tremante di rabbia.
Dit soort boeken hebben een soort voyeuristische aantrekkingskracht op me, maar wat maken ze me ongelukkig tijdens het lezen. Ook dit verhaal, het is gewoon heel pijnlijk en treurig. Dit verhaal kent twee kanten: enerzijds het ontzettend pijnlijke verhaal van een meisje dat niet wordt beschermd tegen het misbruik van haar zogenaamde vader. Anderzijds een clichématig beeld van de families om zo'n kind heen. Met matchende trainingspakken en hoerige moedertypes.
Een waar gebeurd verhaal...in en in triest...vooral het einde, schokkend...mijn hart gaat uit naar alle kinderen die dit moeten ondergaan... Het verhaal doet absurdistisch aan, lichtvoetig geschreven met een humoristische ondertoon. De karakters worden op een karikaturale wijze neergezet. Een bewuste keuze van Pauline Barendregt en schrijfster Kim van Kooten, die dit verhaal juist op deze manier wilden vertellen. Hierdoor doet het onwerkelijk aan. Totdat de rauwe werkelijkheid ervan tot je doordringt... Ik heb enorm veel respect voor Pauline Barendregt dat ze dit schokkende verhaal met ons wil en kan delen!
Ik stopte alleen met lezen om te slapen en te studeren. Wat een kunst om zo'n afschuwelijk verhaal op een humoristische manier te kunnen vertellen. Regelmatig voelde ik me schuldig omdat ik in de lach schoot. Het enige minpuntje is het hoofdstuk over Jos en die andere man (de vrienden van Pucks oom). Iets te karikaturaal neergezet naar mijn smaak, maar dit doet niets af aan het geheel. Heerlijke schrijfstijl.
Een boek met een ontzettend zwaar onderwerp dat luchtig is opgeschreven. Ik twijfelde tussen 4 en 5 sterren, maar vanwege de karikaturale personages en het vele gevloek op de pagina's toch maar 4 sterren gegeven.
"Puck is vijf jaar en woont met haar moeder in een achterstandswijk in Rotterdam. Op een dag verhuizen ze naar een kapitale villa in Zwijndrecht, waar de nieuwe man van haar moeder woont. Het lijkt een sprookje: de man - die door Puck 'ome Meneer' wordt genoemd - ontfermt zich over het meisje. Ome Meneer overlaadt haar met cadeaus, wast drie keer per week Pucks haren en samen maken ze lange tochten in zijn grote auto.
Puck is zijn lieveling. Het is hun geheim. Maar soms worden geheimen te groot om te bewaren en willen ze gevonden worden.
In Lieveling - gebaseerd op het verhaal van Pauline Barendregt - geeft Kim van Kooten een stem aan het meisje Puck, en weet ze dankzij haar lichtvoetige, maar haarscherpe toon het onvoorstelbare voorstelbaar te maken. Ze laat licht schijnen op een donker thema en weet een heftig verhaal met humor te vertellen - een prestatie van formaat."
Wauw wat een goed boek. Het is een zwaar onderwerp, maar op de een of andere manier heel luchtig geschreven.
Ik wilde maar blijven lezen en te weten komen hoe het verhaal verder zou gaan. Ook is mijn vocabulaire wat betreft grof taalgebruik flink uitgebreid.
Een boek over seksueel misbruik, maar dan met de nodige humor en lichtvoetigheid geschreven. Klonk veelbelovend, maar helaas vond ik de schrijfstijl van Van Kooten flink afbreuk doen aan dit schrijnende verhaal dat af en toe te walgelijk voor woorden is, maar dat het wel verdient om verteld te worden.
Het personage Puck, een Rotterdams meisje dat wordt misbruikt door de "vriend" van haar moeder, is interessant en beschikt over een ongelooflijk en bijna onbegrijpelijk (kinderlijk) relativeringsvermogen. De overige personages zoals de moeder van Puck en haar familie zijn echter behoorlijk eendimensionaal, wat op een gegeven moment aardig begint te vervelen.
Een boek dat zeer vlot wegleest, maar je wel met een kater achterlaat.
Ik weet niet zo goed wat ik over dit boek moet zeggen, ik ben er zo stil van. Het is zo ziek en verschrikkelijk wat Puck mee maakt en hoe weinig hulp ze krijgt. Ik heb een grote hekel aan haar familie en ik kan er met me hoofd niet bij. Het boek is erg goed geschreven en je blijft maar lezen omdat je wilt weten hoe het afloopt. Alleen is de afloop niet zoals ik had gehoopt. Oh god dit boek ga ik nooit meer vergeten, ik raad het iedereen aan. (Nu ga ik huilen oh god me hart is gebroken)
Leest als een spannend boek. Maar daardoor leek ik soms langs het erge misbruik te vliegen. Het misbruik wat onvoorstelbaar heftig is en oneindig voort lijkt te duren. Ik ging twijfelen, is het echt zo gebeurd of is boek slechts losjes gebaseerd op het ware verhaal van Pauline Barendregt? Het einde is donkerder dan donker, en blijft hangen. Snap ik écht wat er staat?
Heftig, verdrietig, walgelijk en tegelijkertijd een page-turner, omdat je wil weten of het alsjeblieft-alsjeblieft goed komt met Puck. Zelden zo blij geweest om zo een goed boek uit te hebben en weg te kunnen leggen.
קים ואן קוטן כתבה את סיפור ילדותה העצוב והמחריד של חברתה, פאולין ברנדרכט, אשר סבלה מהתעללות מינית קשה מגיל 5 עד 14, מידיו של אביה החורג והפדופיל, ומהזנחה פושעת מצד אמה אשר היתה מרוכזת בעצמה וכלל לא ראתה את ילדתה הקטנה במשך כל אותן שנים. ייחודו של הסיפור הוא בכך שהוא נכתב בגוף ראשון, מפיה של הילדה פאולין, אשר בספר נקראת בשם פוק, כאשר בתחילת הספר היא מבטאת את עצמה ברמה של ילדה בת 5, וככל שהסיפור מתקדם והיא גדלה, גם כושר הביטוי שלה משתפר, והיא מיטיבה לספר את שעובר עליה. פוק היא ילדה רגישה, אינטליגנטית, בעלת כושר התבוננות יוצא דופן, והלב יוצא אליה. ספר קשה מאד, כואב ומכעיס. כתוב בכישרון רב.
Ontzettend knap hoe dit verschrikkelijke verhaal op zo'n manier is opgeschreven dat het perfect overkomt, maar ook nog een vorm van humor gebruikt. Ik heb het boek een paar keer weg moeten leggen, maar kon tegelijkertijd niet wachten om hem uit te lezen.
Keihard verhaal. Echt om misselijk van te worden. Geschreven vanuit het standpunt van Puck op verschillende leeftijden. Hevig maar als boek echt straf! Kon het gewoon niet wegleggen. De stijl is echt mijn ding.. qua stijl is het heel vergelijkbaar met Laura H. Leest vlot weg alsof je er zelf bij bent maar gelukkig ben je er niet bij. Al is dat in deze misschien net heel jammer dat je er niet ergens bij was. Ik hoop dat, als ik ooit in een situatie kom waarin ik ergens signalen moet opvangen dat ik ze zie. De echte villain in dit verhaal is duidelijk maar het is toch ook de omgeving (inclusief leraar, arts) die dit verhaal nog een factor aan verschrikkelijkheid meegeven...
Maar als boek de volle 5 sterren! Zijn zo van die boeken die je nooit meer vergeet en dit is er zeker zo 1.
Er staat wel een storende fout bij de korte inhoud op de achterkant en dat zou mij dus in de bibliotheek of boekhandel tegenhouden om te kopen of lenen maar het was een online koop dus het heeft me gelukkig niet tegengehouden :)
Dit boek werd mij aangeraden omdat de personages uit Rotterdam komen (waar ik vandaan kom) en het accent etc. accuraat wordt weergegeven. Dit is zeker waar, en dat maakt dit boek zo misselijkmakend. Het feit dat dit niet zomaar een boek is maar dit soort dingen ook echt gebeuren. Het is goed geschreven, maar om het even op zn Rotterdams te zeggen: allejezus wat een tering bende.
Serieus onderwerp natuurlijk kindermisbruik. Maar aan mij was dit boek niet zo besteed. Het verhaal wordt verteld uit de mond van een kind maar het simpele gewauwel irriteerde me steeds meer. Vond de kaft overigens wel aardig met dat poëziealbum plaatje......
Wat een verschrikkelijk, verdrietig verhaal. vanaf het eerste hoofdstuk al een hekel aan 'ome meneer' en dat is alleen maar erger geworden. Zo erg om te lezen dat het in het begin allemaal zo normaal lijkt voor Puck, terwijl je met een dikke laag kippenvel en veel woede leest en denkt........
Ademloos in één dag uitgelezen. Aan de schrijfstijl is nog het een en ander te verbeteren (er zit een aantal heel storende taalfouten in), maar het grijpt je vast en laat je niet meer gaan. Ook niet na de laatste pagina. Arme Puck.
Tjee ik ben behoorlijk onder de indruk van dit boek. Het laat me nog niet los. Ik heb het bijna in één ruk uitgelezen. Heel knap geschreven door Kim van Kooten! Afschuwelijk en bijna niet te geloven dat dit echt gebeurd is. Het heeft een diepe indruk op me gemaakt.