“You are about to enter a new genre, that of scientific fables, by which I don’t mean science fiction, or false stories about science, but, on the contrary, true ways of understanding how difficult it is to figure out what animals are up to.” —Bruno Latour, form the Foreword Is it all right to urinate in front of animals? What does it mean when a monkey throws its feces at you? Do apes really know how to ape? Do animals form same-sex relations? Are they the new celebrities of the twenty-first century? This book poses twenty-six such questions that stretch our preconceived ideas about what animals do, what they think about, and what they want. In a delightful abecedarium of twenty-six chapters, Vinciane Despret argues that behaviors we identify as separating humans from animals do not actually properly belong to humans. She does so by exploring incredible and often funny adventures about animals and their involvements with researchers, farmers, zookeepers, handlers, and other human beings. Do animals have a sense of humor? In reading these stories it is evident that they do seem to take perverse pleasure in creating scenarios that unsettle even the greatest of experts, who in turn devise newer and riskier hypotheses that invariably lead them to conclude that animals are not nearly as dumb as previously thought. These deftly translated accounts oblige us, along the way, to engage in both ethology and philosophy. Combining serious scholarship with humor that will resonate with anyone, this book—with a foreword by noted French philosopher, anthropologist, and sociologist of science Bruno Latour—is a must not only for specialists but also for general readers, including dog owners, who will never look at their canine companions the same way again.
Vinciane Despret is a Belgian philosopher of science, associate professor, at the University of Liège, Belgium. First graduated in philosophy, she studied psychology and graduated in 1991. She is most known for having provided a reflexive account on ethologists, observing babblers in the Negev desert and the way they would interpret those birds' complex dance moves. She is considered to be a foundational thinker in what has now become the field of animal studies. More generally, at the heart of her work lies the question of the relationship between observers and the observed during the conduct of scientific research. Despret affiliates herself to such critical thinkers in philosophy and anthropology of science as Isabelle Stengers, Donna Haraway and Bruno Latour. She undertakes a critical understanding of how science is fabricated, following scientists doing fieldwork and the way they actively create links and specific relationships to their objects of study.
With essays organized alphabetically from A-Z, this is a cheeky mock-encyclopedia that also light-heartedly makes fun of what humans claim to know, and especially claim to know about non-human-beings.
Unfortunately, this book is in fact written by a human. Worse yet, it’s translated from one human language to another. Despite the title, you won’t find out what animals would really say if we were able to ask the right questions.
It is, however, an insightful meditation on all what’s wrong with the way we construct experiments on animals, and generalize from these data without sufficiently questioning our method, our own questioning, our presumptions.
The cheeky organization of the book is not just mean-spirited mockery of the academia, it’s also an invitation to see for ourselves how absurdly arbitrary and anthropocentric our organization of “knowledge” is, and an invitation to imagine other ways of understanding and questioning being.
I think it’s very appropriate that this book provides no actual answer, it would have been hypocritical if it were to assume such authority.
Tellekt, çıkardığı kitapları ilgiyle takip ettiğim bir yayınevi bence çok güzel işler yapıyorlar. Hayvan okumalarım kapsamında listeye aldığım bir kitaptı ve severek okudum. A dan Z ye sözlük dizininde çeşitli kavramları ele alıyor. Ama kitabın başlığındaki sorunun cevabını vermediğini hatta kitabın başlığı ile hiç alakalı olmadığını da belirteyim.
No sé por qué no he leído esta maravilla entera antes. El recorrido alfabético (aunque yo lo he leído más temáticamente, saltando de un capítulo a otro sin respetar la linealidad) que Desrpet realiza a través del mundo animal más-que-humano es brillante en la cantidad de matices y variedad de temas que introduce. Desde el arte no humano, hasta el estatuto científico de la etología, pasando por la homosexualidad en animales (y en humanos), la justicia interespecífica o la zoofilia, que no es sino una excusa para problematizar el paradigma político del consentimiento... y así hasta el infinito. La filósofa belga hace mucho más que simplemente mostrar ejemplos de la sofisticación cognitiva, conductual, social... de los animales, sino que crea un diálogo con ellos a través de las ciencias y la filosofía para poner en tela de juicio algunos de los preconcepcos y esquemas básicos de nuestra cultura. El resultado final es un libro que por breve y aparentemente sencillo no es menos desbordante e inteligente.
mais um daqueles livros q me alimentaram com reflexões o suficiente pra ruminar por anos. a abordagem da autora é super descontraída, construindo cada capítulo como um abecedário de temáticas sobre comportamento animal e nossa relação com eles, tanto científica como mundana. lidando com assuntos como zoofilia, pesquisas com animais, veganismo e produção de arte, a autora consegue transmitir muito bem as complexidades desses tópicos e desconstruir cada um deles, não necessariamente nos oferecendo uma resposta, mas levantando questões sobre as quais ponderar.
em alguns momentos, confesso, o livro me perdeu em algumas discussões filosóficas e de metodologia da ciência, q me pareciam fugir ao tema do capítulo e q me deixavam de certa forma frustrado pra saber mais sobre aquela problemática. faz parte, afinal, a autora é filósofa, porém foi como me senti em algumas partes.
em resumo, foi uma obra interessantíssima de ler, com dezenas de reflexões valiosas sobre a nossa relação com os animais e sobre o modo como enxergamos esses seres. extremamente esclarecedora
Eens je er in begint, wordt je blik op dieren en onderzoek naar dieren compleet getransformeerd. Onbegrijpelijk dat ik als gedragsbioloog nooit eerder op de grote paradox in het dierenonderzoek werd gewezen! Ik kan het niet beter verwoorden dan Bruno Latour in het voorwoord: "In Desprets handen wordt het vermogen om dieren iets relevant te laten zeggen op een bepaalde manier besmettelijk: domme vragen maken dieren dom en de mensen die erover lezen worden zelfs nog dommer, terwijl slimme vragen slimme dieren onthullen die, als hun daden worden genoteerd, lezers iets wezenlijks over de wereld kunnen bijbrengen."
This book is extraordinary. Vinciane Despret is a philosopher who watches humans who watch animals. The book is split into 26 chapters, one for each letter of the alphabet. Each chapter has a theme, but they are all held together by an acute, brilliantly researched, and clear critique of research on animals by (western) humans. You are invited to read it in any order (I chose a favourite pangram to direct it).
The translation is beautifully written, as I would imagine is the original. Despret values anecdotal evidence, particularly from field researchers who are often dismissed by the more "serious" lab researchers. She uses wry humour to explore other ways we can think about the human/animal relationship, and repeats a thread of more-than-human philosophy and contemporary ethology via figures including Donna Haraway, Bruno Latour and Thelma Rowell.
Una obra preciosa de Vinciane, en la seva línia. La publicació dels seus llibres en castellà ha trigat, però val la pena. Aquest en concret és una redescripció, que diria Strathern, de l'etologia: mitjançant una estructura alfabètica en què cada lletra correspon a una pregunta -més o menys estrambòtica- que ens podem fer sobre la vida animal -força zoocentrista, s'ha de dir-, Despret ens descobreix una realitat alternativa, molt més rica respecte dels discursos més populars durant bona part del segle XX. Aquests eren, en la seva majoria, reduccionistes -sempre seguint l'infame Canon de Morgan- i assimilaven l'animal primer a un autòmata, després a una entitat cibernètica, la resposta dels quals sempre era mera programació, el famós instint animal. En el lloc oposat tenim a Despret, a qui no li cal recorrer a cap fabulació in-creible per a despertar-nos una perspectiva molt diferent.
Cientistas de laboratório têm uma visão do comportamento dos animais, pesquisadores de campo podem vê-los de uma maneira diferente, que não é a mesma de criadores, distinta também dos adestradores. A filósofa belga da ciência Vinciane Despret questiona tudo - até quem mantém animais como bichos de estimação. Seu questionamento é peculiar, na forma de 26 perguntas-fábula que, do coloquial ao erudito, nos expõem a uma visão da natureza totalmente original.
"O que diriam os animais?" foi publicado no Brasil pela Ubu Editora. O livro foi traduzido por Letícia Mei, tem prefácio do pesquisador francês Bruno Latour e traz belíssimas ilustrações de João Loureiro.
Een dapper boek met een lekkere onomwonden toon. Wel zo geschreven dat je het op voorhand al eens moet zijn met haar premissen, maar dat mag ook wel als het boek in de reeks "Dierenrechtenbibliotheek" verschijnt. Desondanks een toegankelijk boek met een belangrijk perspectief op wetenschap over dieren. Daarbij zet het essay aan het eind van deze editie een paar goede en nodige kritische noten bij sommige rare sprongen die Despret maakt.
Este livro é composto por ensaios independentes e conectados. Traduzido este ano, foi originalmente publicado em 2012. Nesses ensaios, a autora, filósofa e psicóloga, desconstrói o fazer científico com animais. Sua crítica não se limita à questão do uso dos animais como cobaias, mas abrange também os estudos antropológicos que se limitavam a observar animais. Trata-se de rever as perguntas que a ciência buscou e busca responder sem uma reflexão sobre o antropocentrismo dessas perguntas. Em cada capítulo/ensaio, ela toma uma ou mais pesquisas publicadas indicando quais as perguntas que esses estudos poderiam ter feito. Não se trata apenas de uma crítica a um viés epistemológico, mas de abordar a complexidade da relação entre homens e animais. Genial o capítulo sobre Watana, a orangotanga que habita o Jardim de Plantas de Paris e que brinca de fazer nós com cordas, conduzindo a uma leitura crítica das pesquisas sobre a origem da contagem e da linguagem. “Essa obsessão sobre a origem da linguagem me faz sorrir”, escreve Despret. No capítulo sobre transplantes e no capítulo sobre zoofilia, o trabalho de Haraway sobre as espécies companheiras e a crítica de Foucault à separação entre poder e sexo entram em cena. Viveiros de Castro é uma das referências, além de Isabelle Stengers e Bruno Latour. Ao abordar a pergunta sobre o luto nos animais, a autora faz uso da noção de equivocação que o antropólogo brasileiro propõe para se referir à tradução na qual diferentes versões continuem sendo escutadas, evitando-se o risco de um sentido único.
j’ai beaucoup beaucoup aimé ce bouquin ! je pensais pas que ça me plairait autant, mais j’aime beaucoup la relation établie entre le lecteur et ce qui l’entoure, et apprendre à être à l’écoute de soi, des autres et des non-humains
“Este libro no es un diccionario. Pero puede manejarse como un abecedario. Si a uno le gusta hacer las cosas en orden puede seguir el que dicta el alfabeto. Pero puede comenzar también por una pregunta que le interese o le abra el apetito”. Con estas palabras se inicia el libro de la filósofa belga Vinciane Despret titulado ¿Qué dirían los animales… si les hiciéramos las preguntas correctas? En cada uno de los capítulos nos propone una pregunta sorpresiva y poco habitual del quehacer animal. Todas ellas apuntan directamente a la manera en que la humanidad occidental se ha relacionado con el resto de los animales para cuestionar aspectos de nuestra propia cultura.
Historias del quehacer científico, de experimentos e investigaciones de campo; de zoológicos y casos judiciales se entrelazan para ahondar en nuestras maneras de hacer, y cómo estas han dado forma a un sesgado estudio de los otros animales. La autora, por una parte, critica algunas nociones históricamente relacionados a lo humano: como el arte, la justicia o la inteligencia, no para antropomorfizar a los animales, sino para imaginar y fabular con ellos. Por otra parte, problematiza en torno a la validez de los discursos científicos, aplicados como universales a tal punto que determinan incluso nuevas preguntas de investigación. La consecuencia de aquello, dice, es que se niegan posibles cambios en las conductas animales, incluso a las diferencias que pueden existir entre una especie criada en laboratorio y la misma desarrollada en su hábitat natural. La autora teje todo este entramado de historias y opiniones con mucho cuidado, pero por sobre todo con un humor e ironía que sorprende y se disfruta.
¿Qué dirían los animales… si les hiciéramos las preguntas correctas? es un libro que despliega múltiples relaciones, actuales y futuras, entre humanos y otras especies. Así, se cumple lo que la propia Despret busca: “recrear una historia que le dé sentido a este presente para ofrecerle un futuro un poco más viable”.
Es un libro que deja más dudas que respuestas, pero me gustaron las reflexiones que se proponen, porque la mayoría de las veces, como menciona la autora, siempre se toma en cuenta sólo el punto de vista humano de los científicos, sería bueno considerar que los animales a los que se estudia en su hábitat o en un laboratorio no tienen opción de decidir. La información que más me gustó fue la prueba del espejo, que es la prueba de inteligencia que podría estar manipulada o siendo imitada y el capítulo donde se habla sobre la homosexualidad y bisexualidad de los animales, estudios censurados porque se caería el pretexto que usan muchas organizaciones para rechazar a otros, diciendo que "no es natural" tener preferencias que no sean las heterosexuales.
Kitap deneylerle hayvan (ve insan) davranışlarını ne kadar anlayabileceğimiz, hayvanları insanbiçimci algılamak ya da algılamamak, kendimizi daha üstün hissedebilmek için hayvanları aşağı görmek/görmemek vb konularda çeşitli yazılardan oluşuyor. Psikolojinin deneylerle desteklenmesi ve bir bilim dalı olarak psikoloji konularında benim de belirli bir düşünce tarzım olmasına rağmen kitap çok gereksiz uzundu. Yazar fikrini beyan etmekten oldukça uzaktı. Bu da birtakım “şöyle de olabilir, böyle de ilginç aslında” hikayelerinin fikirsiz bir birleşimi haline döndü. Bizi düşünmeye itiyor fln diyemeyeceğim çünkü her birinde “eee, ne yapalım şimdi” derken düşünmedim, sinirlendim. Okurken çok sıkıldım açıkçası.
Tien jaar na de Franstalige release (2012) verscheen in de Nederlandse vertaling van dit boek dankzij de Dierenrechtenbibliotheek reeks van Uitgeverij Noordboek. Sommige essays (in deze 26 essays tellende wetenschapsfilosofiebundel) zijn dan ook wat verouderd. Gelukkig trekt Michel Vandenbosch in zijn nawoord deze punten grotendeels recht door ze te benoemen en te bekritiseren. Al met al wederom een mooie toevoeging in deze reeks (en een must read voor mensen die met dieren werken of geïnteresseerd zijn in het thema dierenrecht), maar blijft net iets minder opzichzelfstaand overeind dan de eerder in de reeks uitgegeven werken van Melanie Joy & Henry Stephens Salt.
Très intéressant, plus épistémologie que ce à quoi je m'attendais, mais finalement j'en pense un peu la même chose que l'autre Vinciane Despret que j'avais lu : la réflexivité sur les pratiques est vraiment rafraîchissante. Cependant, j'ai aucune arme pour me faire mon propre avis sur son propos, donc les moments où le livre prend des allures de pamphlet contre la sociobiologie ou contre l'éthologie de laboratoire, je ne peux qu'acquiescer et la croire sur parole. Si j'ai la motiv, j'allongerai cette review de quelques points dont je veux me souvenir.
Ah, en serio que este libro es buenísimo e interesante.
Rompe muchos paradigmas y plantea muchas problemáticas en cuanto a nuestra relación metafísica y ontológica con los animales. Sin embargo, a casi mitad del libro me sentí un poco hastiado. Es algo más personal, actualmente no puedo sobrellevar una lectura con tanto lenguaje técnico y planteamientos científicos y epistimológicos.
“It is through the grief one undergoes that life comes to matter; it is by accepting this grief that it counts.”
—
review: read this for class. while it was a little unpolished, lengthy, and dense, i did find tremendous value in it, and have found that the way i think about non-human animals is irrevocably changed. i am always happy to have my worldview expanded. this was truly a great source of knowledge, challenge, and discourse. 4/5.
Pirmą kartą išleista 2012, todėl informacija apie gyvūnus atrodo pasenusi. Ir daugiau papasakoja apie tuos gyvūnus, kuriuos vadiname žmonėmis. Apie jų aroganciją, visažinystę, "mokėjimą daryti mokslą" ir pan. Kas šiandien abejotų, kad karvė arba šuo galvoja? Kitas klausimas, kad aš niekada nesuprasiu, ką jie galvoja. Bet aš taip pat nesuprantu, ką galvoja "nemuno aušros" rinkėjai... Kaip ir daug ko šiame sudėtingame pasaulyje.
A great book that is thought-provoking about our relationship with animals and how to look at animals. I would recommend it to everybody, even though I just as often disagree as agree with the conclusions the writer draws.
adicionando atrasado este perfeitinho aqui que comprei em 2021 e foi meu primeiro livro com essa tematica de bicho feel old yet … agr ele esta ai no mundao sendo lido por outro bichinho (minha amiga)
"Wanting Watana to be in charge of our origin is not giving the apes a history but instead forces them to follow our own and to be our ancestors." (p158)