What do you think?
Rate this book
Vloed
`Het water is niet tevergeefs gekomen.
Hoogstens te laat.
Een helse regen geselt al maanden de aarde. Vanaf het dak van een peda kijken vier studenten toe hoe de stad langzaam onder water loopt. Ze zijn de laatste bewoners, de rest is allang gevlucht. Overleven is een dagtaak geworden. Terwijl de jongeren de verveling verdrijven met seks, alcohol en de nieuwe synthetische drug Ultra, kruipt het water onverbiddelijk omhoog.
Wanneer een van hen tijdens een storm dodelijk gewond raakt, komen de onderlinge verhoudingen onder druk te staan. Wanhopig klampen de overige drie zich vast aan dat ene teken van leven: een vaag gat in de wolken waar wat miezerige zonnestralen doorheen vallen. Maar of dat het tij kan doen keren?
Vloed is een ijzingwekkend portret van de tijdgeest, tegen de achtergrond van een ecologische ramp.
Hoogstens te laat.
Een helse regen geselt al maanden de aarde. Vanaf het dak van een peda kijken vier studenten toe hoe de stad langzaam onder water loopt. Ze zijn de laatste bewoners, de rest is allang gevlucht. Overleven is een dagtaak geworden. Terwijl de jongeren de verveling verdrijven met seks, alcohol en de nieuwe synthetische drug Ultra, kruipt het water onverbiddelijk omhoog.
Wanneer een van hen tijdens een storm dodelijk gewond raakt, komen de onderlinge verhoudingen onder druk te staan. Wanhopig klampen de overige drie zich vast aan dat ene teken van leven: een vaag gat in de wolken waar wat miezerige zonnestralen doorheen vallen. Maar of dat het tij kan doen keren?
Vloed is een ijzingwekkend portret van de tijdgeest, tegen de achtergrond van een ecologische ramp.
294 pages, Kindle Edition
First published September 1, 2012
3 people are currently reading
197 people want to read
About the author
Roderik Six
10 books23 followersRoderik Six (1979) is literair journalist bij het weekblad Knack. Met zijn debuut Vloed won hij prompt De Bronzen Uil. Zijn tweede roman Val werd bekroond met de driejaarlijkse Prijs voor de Letteren van de provincie West-Vlaanderen. Ook zijn romans Volt en Monster werden lovend onthaald. Roderik Six woont en werkt in Gent.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 29 of 37 reviews
August 25, 2018
Hoewel het achterliggende idee van 'Vloed' me enorm aansprak wist het boek enkel teleur te stellen. De personages zijn zeer vreemd en ongeloofwaardig en ook in het plot zitten verschillende loopholes van dingen die niet lijken te kloppen. De poging om de sleur van de apocalypse vast te leggen waardeer ik, maar die opzet is wat mij betreft niet geslaagd. Daarnaast vond ik sommige stukken echt misselijkmakend, veel van de sekssccenes waren veel te grafisch en vrouwonvriendelijk. En waar ging het verhaal nu eigenlijk naartoe? Ik ben gek op verhalen over het einde van de wereld, maar 'Vloed' zal ik niemand aanraden.
Mijn complete recensie lees je op Boekvinder.be.
Mijn complete recensie lees je op Boekvinder.be.
March 3, 2014
Ongeloofwaardig, weinig sfeervol, kromme zinnen,afgrijselijke dialogen, ettelijke continuïteitsfouten, te lang. Gemiste kans, teleurstellend debuut.
May 18, 2013
De schrijver roept bij mij echt een bepaalde sfeer op. Vond het geen dertien in een dozijn boek. De schrijver heeft een geheel eigen stijl.
January 11, 2024
Oké, het idee van Six is interessant. En ja, ach, sommige stukken zijn echt goed geschreven.
Helaas was dat het ook wel. Mijn hemel, hoe kun je zó’n verhaallijn verpesten met vlakke dialogen, bijzonder slecht uitgewerkte personages en dolende verhaallijnen.
Zonde, want het had écht potentie - heel af en toe lees je dat gelukkig nog terug.
Anderhalve ster!
Helaas was dat het ook wel. Mijn hemel, hoe kun je zó’n verhaallijn verpesten met vlakke dialogen, bijzonder slecht uitgewerkte personages en dolende verhaallijnen.
Zonde, want het had écht potentie - heel af en toe lees je dat gelukkig nog terug.
Anderhalve ster!
September 8, 2016
Benieuwd geworden door Val pikte ik in de bib het debuut van Six mee. Beide boeken baden in donkerte en dat weet best te boeien, want ook Vloed lees je op een paar uurtjes vlot uit.
Een niet aflatende regen heeft de studentenstad (is het Leuven of Gent?) onder water gezet. Vanaf het dak van een studentenhuis kijken vier achtergebleven studenten neer op de verlaten stad. Twee jongens en twee meisjes, alle vier outsiders, vullen de leegte met seks, drugs en plundertochten. Ze vervelen zich tot zelfs de verveling verveelt en er iets moet ondernomen worden.
Geloofwaardigheid en plot zijn niet Six’ sterkste kanten en de aandachtige lezer kan makkelijk dingen ontdekken die niet kloppen. Nee, Vloed moet het hebben van een grimmige, haast filmische sfeerschepping. Dit boek leest als een donkere droom, inclusief de beelden die op je netvlies blijven natrillen tot lang nadat je eruit ontwaakt bent.
Een niet aflatende regen heeft de studentenstad (is het Leuven of Gent?) onder water gezet. Vanaf het dak van een studentenhuis kijken vier achtergebleven studenten neer op de verlaten stad. Twee jongens en twee meisjes, alle vier outsiders, vullen de leegte met seks, drugs en plundertochten. Ze vervelen zich tot zelfs de verveling verveelt en er iets moet ondernomen worden.
Geloofwaardigheid en plot zijn niet Six’ sterkste kanten en de aandachtige lezer kan makkelijk dingen ontdekken die niet kloppen. Nee, Vloed moet het hebben van een grimmige, haast filmische sfeerschepping. Dit boek leest als een donkere droom, inclusief de beelden die op je netvlies blijven natrillen tot lang nadat je eruit ontwaakt bent.
September 1, 2019
Over de helft gesukkeld en weggelegd. De insteek vind ik goed, helaas vlotte het verhaal bij mij niet.
June 3, 2025
this was a wild ride, would not recommend it to anyone else, but i loved it
March 29, 2021
Bizarre roman die naast over wat waar is en wat niet, vooral gaat over de vertelkunst van de schrijver.
Samenvatting voor mezelf. Eén grote spoiler!
Stijl
Six heeft een heel eigen stijl ontwikkeld, die echt apart is en toch niet gekunsteld overkomt. Knap. Six speelt met ritme door lange zinnen af te wisselen met ultrakorte; door te herhalen, het woord ‘ultra’ bijvoorbeeld. En door warm en ruw naast elkaar te zetten. Een paar voorbeelden:
“Ik zit achter in de camper, zo ver mogelijk van de ‘cockpit’ zoals vader dat zo potsierlijk noemt, waarop de vrouw dan kirt en hem ‘kapitein’ noemt. Walgelijk gewoon.”
“En dan legt vader een beschermende hand in haar nek en schuift ze haar wang tegen al dat behaarde vel aan - hij heeft zijn baard laten staan, god weet waarom - en maakt poezengeluiden. De teef.”
“Daar haakt ze dankbaar haar wagonnetje aan vast en haar kletstrein denderde verder, een gebraaksel van nutteloze woorden in een overbelichte keuken die een half uur eerder nog een zalige oase van rust was.”
“Michael stond op en schonk iedereen nog een kop koffie in. De geur wekte gezelligheid op. En de sfeer van een wake, van een begrafenismaaltijd.”
“(...) Nina, die doorsnatert als een demente eend. We weten het nu wel, het was nat en koud en lastig en zwaar, maar hou nu toch eens je muil.”
Personages
We leven een boek lang mee met rampzalige personages. De hoofdpersoon is constant stoned en bezopen, pist waar iedereen bij is op jet dak van de studentenflat waar ze wonen en loost zijn zaad in zijn zielige eentje tegen de muur in verlaten studentenkamers. Een ellendige loser. Dan Nina, die introduceert de hoofdpersoon in de wereld van de moderne chemical drug Ultra; ze hebben mechanische seks zonder dat ze ervan lijkt te genieten, enkel voor het effect op de trip; Nina’s gezicht verbrandt volledig in de loop van het verhaal: “Haar kop is die van een sekspop na een mislukte zelfmoord in de gasoven.” Michael is aanvankelijk een vriendelijke en knappe allemansvriend maar eindigt letterlijk op de brandstapel die de anderen met diesel laten ontploffen, waar Nina haar verbrande gezicht aan te danken heeft. Tenslotte Joke, Michaels geliefde, die vreemdgaat met hoofdpersoon en na Michaels overlijden zwanger blijkt te zijn - van hoofdpersoon, van Michael?? Nina bekent Michael te hebben vermoord met een golfclub en springt vervolgens van het dak. Dat moment is knap geschreven want je ziet het niet aankomen en het is schokkend.
Wat is waar?
Het verhaal vertelt over de zondvloed. Die is natuurlijk niet werkelijk dus alles in dit verhaal is niet waar - het is een verhaal. Maar ook binnen de context van het verhaal speelt Six met waar en niet waar. Hoofdpersoon annex verteller is constant stoned en dronken, dus wat lezen we eigenlijk: het chemische relaas van een junkie? Wie in dit verhaal bestaat: Nina, Michael, Joke? De gebeurtenissen zijn een moeras waar je niet uitkomt. De symboliek daarentegen is evident: de zondvloed, de vogels, het bereiken van een overkant, Michael die daar wacht (aartsengel?) en Victor en Joke als Adam en Eva? Hoewel, Joke’s naam is Engels voor ‘grap’...
“ ‘Onzin, hoe sneller we bij de torens zijn, hoe sneller we de overkant bereiken.’ Toen geloofden we nog in een overkant.”
Joke en hoofdpersoon halen ‘de overkant’ dus, wat het ook zijn moge. Daar zijn mensen. Opnieuw is Michael daar. In de allerlaatste zin stelt hoofdpersoon zich voor: Victor, degene die overwint. Is Michael de aartsengel, de beschermengel, de personificatie van Jezus? Is de overkant de hemel? Of toch een waanbeeld van een armzalige junkie? Misschien is het hele verhaal niet meer dan een waanzinnige trip van een drugverslaafde naar zijn overdosis.
Samenvatting voor mezelf. Eén grote spoiler!
Stijl
Six heeft een heel eigen stijl ontwikkeld, die echt apart is en toch niet gekunsteld overkomt. Knap. Six speelt met ritme door lange zinnen af te wisselen met ultrakorte; door te herhalen, het woord ‘ultra’ bijvoorbeeld. En door warm en ruw naast elkaar te zetten. Een paar voorbeelden:
“Ik zit achter in de camper, zo ver mogelijk van de ‘cockpit’ zoals vader dat zo potsierlijk noemt, waarop de vrouw dan kirt en hem ‘kapitein’ noemt. Walgelijk gewoon.”
“En dan legt vader een beschermende hand in haar nek en schuift ze haar wang tegen al dat behaarde vel aan - hij heeft zijn baard laten staan, god weet waarom - en maakt poezengeluiden. De teef.”
“Daar haakt ze dankbaar haar wagonnetje aan vast en haar kletstrein denderde verder, een gebraaksel van nutteloze woorden in een overbelichte keuken die een half uur eerder nog een zalige oase van rust was.”
“Michael stond op en schonk iedereen nog een kop koffie in. De geur wekte gezelligheid op. En de sfeer van een wake, van een begrafenismaaltijd.”
“(...) Nina, die doorsnatert als een demente eend. We weten het nu wel, het was nat en koud en lastig en zwaar, maar hou nu toch eens je muil.”
Personages
We leven een boek lang mee met rampzalige personages. De hoofdpersoon is constant stoned en bezopen, pist waar iedereen bij is op jet dak van de studentenflat waar ze wonen en loost zijn zaad in zijn zielige eentje tegen de muur in verlaten studentenkamers. Een ellendige loser. Dan Nina, die introduceert de hoofdpersoon in de wereld van de moderne chemical drug Ultra; ze hebben mechanische seks zonder dat ze ervan lijkt te genieten, enkel voor het effect op de trip; Nina’s gezicht verbrandt volledig in de loop van het verhaal: “Haar kop is die van een sekspop na een mislukte zelfmoord in de gasoven.” Michael is aanvankelijk een vriendelijke en knappe allemansvriend maar eindigt letterlijk op de brandstapel die de anderen met diesel laten ontploffen, waar Nina haar verbrande gezicht aan te danken heeft. Tenslotte Joke, Michaels geliefde, die vreemdgaat met hoofdpersoon en na Michaels overlijden zwanger blijkt te zijn - van hoofdpersoon, van Michael?? Nina bekent Michael te hebben vermoord met een golfclub en springt vervolgens van het dak. Dat moment is knap geschreven want je ziet het niet aankomen en het is schokkend.
Wat is waar?
Het verhaal vertelt over de zondvloed. Die is natuurlijk niet werkelijk dus alles in dit verhaal is niet waar - het is een verhaal. Maar ook binnen de context van het verhaal speelt Six met waar en niet waar. Hoofdpersoon annex verteller is constant stoned en dronken, dus wat lezen we eigenlijk: het chemische relaas van een junkie? Wie in dit verhaal bestaat: Nina, Michael, Joke? De gebeurtenissen zijn een moeras waar je niet uitkomt. De symboliek daarentegen is evident: de zondvloed, de vogels, het bereiken van een overkant, Michael die daar wacht (aartsengel?) en Victor en Joke als Adam en Eva? Hoewel, Joke’s naam is Engels voor ‘grap’...
“ ‘Onzin, hoe sneller we bij de torens zijn, hoe sneller we de overkant bereiken.’ Toen geloofden we nog in een overkant.”
Joke en hoofdpersoon halen ‘de overkant’ dus, wat het ook zijn moge. Daar zijn mensen. Opnieuw is Michael daar. In de allerlaatste zin stelt hoofdpersoon zich voor: Victor, degene die overwint. Is Michael de aartsengel, de beschermengel, de personificatie van Jezus? Is de overkant de hemel? Of toch een waanbeeld van een armzalige junkie? Misschien is het hele verhaal niet meer dan een waanzinnige trip van een drugverslaafde naar zijn overdosis.
October 8, 2023
érdekes, hogy már az író kepetol, a címtől, a boritotol, majd egy kis részlettel is mar-mar földöntúli módon Kerouac Utonja, Salinger Zabhegyezoje jutott eszembe, és nem megfejteni szerettem volna az okát, hanem biztonsággal töltött el. Biztonság és magához szorított érzet, hogy jó lesz - és eztle is írtam az írónak magának, hogy bár tudom, hogy az írók, zenészek, egyszóval a művészemberek nem szeretik a hasonlitgatast, és egyébként én sem, mint újságíró, de. És akkor leirtam, kik jutottak eszembe. Aztán olvastam, olvastam a könyvet és magába rántott, megalkotta a különleges univerzumomat, ahol nem banthat senki, ahol nem kell magyarázatokat találnom, miért vagyok az, aki, ami csak megmutatja a valódi eletet és emberi személyiségeket, s annyira belekerultem, hogy elmosolyodtam, mikor szembejott velem az egyik oldalon, hogy az egyik szereplő, egy igen fontos szereplő épp Kerouac Utonját olvassa, mert az angol irodalom potvizsgajara készül. S annyira szurrealizmus az egész, hogy talán már pont ezért sem lepett meg, nem ért váratlanul, csak még jobban magamhoz oleltem és belebujtam. Belebujtam, mint egy kényelmes köntös az öszi napfordulón. Mint egy sutotokos mézeskalács kávé illat, és sargaleveleken setalas a tengerparton, miközben halk chopin szól talán, vagy egy jó kis jazz - alig hallhatóan, mégis. Roderik Six a 21 századi beat-korszak előkelő és intelligens lelke. Leulnek egy asztalhoz vele és Kerouckkal, hogy nézzétek, ti vagytok azok, akik betakarjak az embert, pedig épphogy a kitakarasrol beszéltek.
rendes kritikát is írok majd, de.
de itt ilyenek lesznek;
rendes kritikát is írok majd, de.
de itt ilyenek lesznek;
September 17, 2015
Ik las dit boek in het kader van het Slow Book Festival waarbij je als lezer de kans had om een Vlaamse schrijver te ontmoeten. Een soort leesclub, maar dan met de schrijver zélf als moderator. Een aparte ervaring!
Het boek sprak me aan door het 'einde van de wereld' verhaal. Ik was natuurlijk de laatste die doorhad dat het zich in Leuven afspeelde; mijn eigen stad nota bene. (Hoewel ik bij de beschrijving van het lelijke bankgebouw wel meteen aan het beruchte beton-glas-fontein-complex van de toenmalige Cera moest denken omdat dit sowieso het lelijkste bankgebouw ter wereld is.)
De enige vraag die ik Six had kunnen stellen maar wat ik uiteraard niet durfde door mijn Eeuwige Verlegenheid, was: hoe komt het dat zij de enige vier zijn die overblijven in de half ondergelopen stad? Waar is de rest naartoe - het water ingelopen? Waaraan zijn de nonnen gestorven? Wat is er echt te zien in de slaapkamers van het maquettehuis? (Hoewel het antwoord op die laatste vraag moet afhangen van je fantasie, sowieso.)
Hoewel de bedoeling was om het boek 'langzaam' te lezen, ben ik er doorheen gevlogen. Het verhaal sleepte me mee, waardoor ik niet genoeg stil kon staan bij de dikwijls mooie zinnen. Reden te meer om het over een tijdje nog eens te lezen, en dan trager.
Het boek sprak me aan door het 'einde van de wereld' verhaal. Ik was natuurlijk de laatste die doorhad dat het zich in Leuven afspeelde; mijn eigen stad nota bene. (Hoewel ik bij de beschrijving van het lelijke bankgebouw wel meteen aan het beruchte beton-glas-fontein-complex van de toenmalige Cera moest denken omdat dit sowieso het lelijkste bankgebouw ter wereld is.)
De enige vraag die ik Six had kunnen stellen maar wat ik uiteraard niet durfde door mijn Eeuwige Verlegenheid, was: hoe komt het dat zij de enige vier zijn die overblijven in de half ondergelopen stad? Waar is de rest naartoe - het water ingelopen? Waaraan zijn de nonnen gestorven? Wat is er echt te zien in de slaapkamers van het maquettehuis? (Hoewel het antwoord op die laatste vraag moet afhangen van je fantasie, sowieso.)
Hoewel de bedoeling was om het boek 'langzaam' te lezen, ben ik er doorheen gevlogen. Het verhaal sleepte me mee, waardoor ik niet genoeg stil kon staan bij de dikwijls mooie zinnen. Reden te meer om het over een tijdje nog eens te lezen, en dan trager.
March 18, 2013
Een boek waarvan je bijna verwacht dat je er 's nachts van zult dromen om het te verwerken.
January 29, 2023
Wat een ramp. Maar ironisch genoeg niet de ramp waar je op hoopt als je dit boek oppakt. Ik heb me door de eerste hoofdstukken heen geworsteld, maar kon door pure ergernis niet verder lezen. De zinnen zijn krom en lijken een soort geforceerde poging om literair te doen. De personages haalden het bloed onder mijn nagels vandaan en de seksscenes waren veel te uitgebreid en bovendien erg vrouwonvriendelijk. Naast vrouwonvriendelijk kwam het ook racistisch op me over: waarom is nou weer het enige personage met een donkere huidskleur een drugsdealer?
Daarnaast was het gewoon saai.
bluh.
Daarnaast was het gewoon saai.
bluh.
July 18, 2020
Ik begrijp dat mensen dit niet smaken. Maar wat mij betreft is het weergaloos. Ja, het is bij wijlen misantroop, weerzinwekkend en onkuis maar het is zo prachtig woordgeweven.
De tijd maakt gekke sprongen, de wereld lijkt te bestaan uit meerdere lagen. Een brein is onuitputtelijk fantasierijk in de wereld van Six. Ik wil hem daar in volgen, er zitten lagen in de mens, en ze zijn niet allen mooi.
Afijn: lees het, of lees het niet, maar het is geweldig.
5*
De tijd maakt gekke sprongen, de wereld lijkt te bestaan uit meerdere lagen. Een brein is onuitputtelijk fantasierijk in de wereld van Six. Ik wil hem daar in volgen, er zitten lagen in de mens, en ze zijn niet allen mooi.
Afijn: lees het, of lees het niet, maar het is geweldig.
5*
December 9, 2022
Heel apart om dit boek te lezen tijdens de hittegolf van juli 2019 ! De synopsis klonk veelbelovend, gezien de huidige opwarming van de aarde en de mogelijke gevolgen maar toch bleef ik wat op mijn honger zitten. Ik vond het wat puberaal (het gaat natuurlijk om studenten) en saai (zelfs seks en drugs gaan vervelen) al krijgt het verhaal nog wel een onverwachte twist.
Het deed me de vraag stellen : zou ik een dergelijke ramp willen overleven of net niet ?
Het deed me de vraag stellen : zou ik een dergelijke ramp willen overleven of net niet ?
March 4, 2020
Ik heb vooral genoten van de verrassende woordkeuzes hier en daar en de mooie, niet alledaagse zinnen.
December 23, 2021
Mooi boek
September 12, 2022
Sfeervol en dystropisch vanuit perspectief adolecent deed me denen aan de nieuwelaan koten in Brussel
February 25, 2024
4,5 ⭐️
August 16, 2024
Begon vlot, maar verdronk in de probeersels van de auteur, zo lijkt het.
December 8, 2013
Een (post)moderne hervertelling van Lord of the Flies. Zo kan Vloed van Roderik Six worden gekarakteriseerd.
Wanneer de hemelsluizen zich op een dag openzetten en de regenval maandenlang aanhoudt, zijn vier studenten (Nina, Joke, Michaël en de ik-verteller Victor) in hun studentenhuis op een berg in een ondergelopen stad aan elkaar overgeleverd. Aanvankelijk lijkt hun isolement hen niet te deren. Alcohol, drugs en seks vormen hun belangrijkste tijdverdrijf. Wanneer Michaël echter sterft in wat een banaal ongeluk lijkt, verandert alles. Stukjes verborgen waarheden druppelen stelselmatig uit de lucht en de onderlinge verhoudingen van de drie overblijvers worden op de proef gesteld. Wanneer ook Nina sterft, ondernemen Victor en Joke een ultieme vluchtpoging. Eindigt hun tocht in een hemelse haven of begint de waanzin juist net opnieuw? En wat is de rol van Ultra, de bijzondere synthetische drug, in het verhaal? Is de verteller wel betrouwbaar of heeft hij zich volledig aan de kracht van de drugs overgegeven? En is het vertelde überhaupt wel gebeurd?
Het relaas van Vloed is in een wervelende stijl beschreven. Als lezer waan je je in minuscuul bootje op de woordenstroom van Six. Je wordt meegevoerd tussen waanbeelden van drank en drugs en het ruwe instinct van de mens. "Het water is niet tevergeefs gekomen. Hoogstens te laat." Of net op tijd om de apocalyptische gebeurtenissen in een surrealistische setting uit te wissen? De auteur laat het tussenbeide. Net zoals veel andere elementen in zijn verhaal. De lezer hoeft niet bij elke gebeurtenis de pap in de mond te krijgen. Daarin ligt dan ook de kracht van Vloed.
Roderik Six won met Vloed verdiend De Bronzen Uil 2012. Uitkijken is het naar nieuw werk van zijn hand.
Resultaat: 7,5/10
This entire review has been hidden because of spoilers.
August 1, 2016
4.5, denk ik.
Het was heel... rauw. Dat vooral. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit dusdanig (vaak) misselijk werd van beschrijvingen/gebeurtenissen/gedachten.
De personages zijn sterk. Allemaal heel eigen, heel verschillend en heel interssant. De stijl ook, hoewel ik het af en toe net iets té vond. Vooral de beschrijvingen van her splitsen vond ik erg sterk.
Het einde zette me aan het denken. Zo is het me nergens opgevallen dat . En ik vraag me af of
Wat voor mij afbreuk deed aan het boek, is dat het plot voor mij heel dun aanvoelde. Het voelt als "oh leuk ik heb een concept het is vet en het schept mogelijkheden dus ik gebruik het gewoon, ook al weet ik niet hoe m'n personages hier terecht zijn gekomen". Ergens heb ik het gevoel dat ik iets mis - dat het hele verhaal gewoon 1 grote splitsing is of dat er een andere metaverklaring is, maar ergens heb ik ook het gevoel dat het gewoon een plothole is.
Anyway. Overall was het heel indrukwekkend.
Het was heel... rauw. Dat vooral. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit dusdanig (vaak) misselijk werd van beschrijvingen/gebeurtenissen/gedachten.
De personages zijn sterk. Allemaal heel eigen, heel verschillend en heel interssant. De stijl ook, hoewel ik het af en toe net iets té vond. Vooral de beschrijvingen van her splitsen vond ik erg sterk.
Het einde zette me aan het denken. Zo is het me nergens opgevallen dat . En ik vraag me af of
Wat voor mij afbreuk deed aan het boek, is dat het plot voor mij heel dun aanvoelde. Het voelt als "oh leuk ik heb een concept het is vet en het schept mogelijkheden dus ik gebruik het gewoon, ook al weet ik niet hoe m'n personages hier terecht zijn gekomen". Ergens heb ik het gevoel dat ik iets mis - dat het hele verhaal gewoon 1 grote splitsing is of dat er een andere metaverklaring is, maar ergens heb ik ook het gevoel dat het gewoon een plothole is.
Anyway. Overall was het heel indrukwekkend.
September 2, 2016
Vloed is het verhaal van vier (Leuvense? kan haast niet anders) studenten die de Zondvloed meemaken. Een post-apocalyptisch avontuur vol ontberingen en onmogelijke uitdagingen? Een beetje, maar Six vat in dit boek vooral de saaiheid ervan. Dat doet hij goed, maar er zijn punten waarin het boek minder schittert. Overdadige metaforen die eigenlijk nergens op slaan zijn eerder regel dan uitzondering Zoiets kan werken, maar dan moet de schrijver wel het stilistisch vernuft of de humor hebben om het interessant te maken. Daaraan ontbreekt het. .
Vloed is bij momenten geschreven als een thriller of een jeugdroman: snel, klaar en duidelijk. Niks mis met een goeie jeugdroman, natuurlijk, ware het niet dat op andere momenten het boek oprechte literaire ambities heeft en eigenlijk ook gewoon veel te vunzig is om als jeugd-iets bestempeld te worden.
Roderik Six had een heel goed idee en besloot er een boek van te maken. Jammer genoeg is zijn stijl onderontwikkeld en zijn personages schizofreen (lees: inconsistent, ongeloofwaardig). Een persoonlijke reddende engel voor dit boek waren de kleine momentjes herkenbaarheid van het Leuvense studentenleven, ook al is gaat het om een groteske karikatuur. Wil dit boek iets zeggen over “onze huidige manier van leven”? Ach ja.
Vloed is bij momenten geschreven als een thriller of een jeugdroman: snel, klaar en duidelijk. Niks mis met een goeie jeugdroman, natuurlijk, ware het niet dat op andere momenten het boek oprechte literaire ambities heeft en eigenlijk ook gewoon veel te vunzig is om als jeugd-iets bestempeld te worden.
Roderik Six had een heel goed idee en besloot er een boek van te maken. Jammer genoeg is zijn stijl onderontwikkeld en zijn personages schizofreen (lees: inconsistent, ongeloofwaardig). Een persoonlijke reddende engel voor dit boek waren de kleine momentjes herkenbaarheid van het Leuvense studentenleven, ook al is gaat het om een groteske karikatuur. Wil dit boek iets zeggen over “onze huidige manier van leven”? Ach ja.
January 21, 2013
'Vloed' is een uitgerokken stijloefening van een beginnend schrijver. Weinig origineel in zijn opzet. Maar originaliteit hoeft niet wanneer je jezelf probeert te bekwamen in technieken en vertelperspectieven. En dat maakt 'Vloed' tot een interessant boek. "Het ijzingwekkend portret van de tijdgeest" (zoals de flap het verhaal aankondigt) heb ik tussen de regels niet kunnen terugvinden - tenzij we seks, drugs en wanhopige nonchalance na vijftig jaar nog steeds als de verbeelding van de heersende tijdgeest mogen beschouwen. De "beklijving, verbijstering en ontroering" bleven ook achterwege. Maar het spel dat Six speelt met de verhoudingen tussen de vier personages weerkaatst af en toe de literaire aspiraties van deze schrijver. Op hoogtepunten het verhaal aan de lezer overlaten om zelf te gaan spelen met literaire verteltruukjes getuigt van een literaire durf die in een volgende roman wel eens overweldigend zou kunnen doorbreken.
March 8, 2016
Vloed is de debuutroman van de Vlaamse schrijver Roderik Six. Een vermakelijk portret van hoe relaties onder druk komen te staan tijdens een catastrofe en iedereen moet vechten voor zijn leven. Ze
Terwijl het maar blijft regenen terwijl hun stad begint te overstromen en wat hen betreft de hele wereld , vinden vier studenten hun toevlucht in een op een berg hoger gelegen studentenhuis waar ze veel tijd doorbrengen op het dak en de wereld rondom hen zien verdwijnen. De scènes worden echt wel vrij apocalyptisch op het einde.
Als je de commentaren mag geloven, staat deze stad trouwens symbool voor Leuven maar dat kan ik jammer genoeg niet proefondervindelijk bevestigen.
Het is een debuut dat zeker veel doet beloven voor zijn tweede roman 'Val' die nog op mijn leeslijstje staat.
Terwijl het maar blijft regenen terwijl hun stad begint te overstromen en wat hen betreft de hele wereld , vinden vier studenten hun toevlucht in een op een berg hoger gelegen studentenhuis waar ze veel tijd doorbrengen op het dak en de wereld rondom hen zien verdwijnen. De scènes worden echt wel vrij apocalyptisch op het einde.
Als je de commentaren mag geloven, staat deze stad trouwens symbool voor Leuven maar dat kan ik jammer genoeg niet proefondervindelijk bevestigen.
Het is een debuut dat zeker veel doet beloven voor zijn tweede roman 'Val' die nog op mijn leeslijstje staat.
December 29, 2012
Hoewel ik aanvankelijk vreesde voor 'nog maar eens zo'n post-apocalyptisch verhaal dat baadt in een nihilistisch sfeertje' had het verhaal me toch al snel volledig in zijn greep. De beschrijvingen van de Ultra-'trips', van het ontaarde leventje op de studentenpeda en de ondergang van de omgeving waren best ok.
Bekijk voortaan met een zeker wantrouwen al te lange regenperiodes & da's een pluim voor het boek!;)
Meer info:
http://www.wpg.be/boeken/literatuur-e...
Bekijk voortaan met een zeker wantrouwen al te lange regenperiodes & da's een pluim voor het boek!;)
Meer info:
http://www.wpg.be/boeken/literatuur-e...
November 6, 2016
Het leven is te kort voor slechte boeken en dit is daar een heel goed voorbeeld van. Een vlak en warrig verhaal, zonder goed uitgangspunt en fantasieloos geschreven, waarbij de auteur steeds maar weer teruggrijpt naar slecht geschreven seks scenes, wat krampachtig overkomt. Alsof hij het gebruikt om het boek 'spannend' te houden en bang is dat de lezer zijn/haar aandacht verliest. Ik geef toe, ik heb slechts 80 pagina's gehaald, maar dat was genoeg om het aan de kant te gooien en een beter boek te zoeken.
October 12, 2012
Ik kreeg niet meteen een gigantische epifanie, maar dit boek laat zich heel vlotjes lezen. De lezer blijft door een metafysische roesvertelling een beetje op zijn honger zitten, en verwacht soms iets meer. De voortdurende klemtoon op 'Ultra' en 'splitsen' kwam wat irritant over, maar goed, het maakt deel uit van het verhaal. Ik heb al veel slechtere boeken gelezen.
March 11, 2013
Beloftevolle roman met een mooie spanningsboog naar het einde toe, maar de wijdloperige beschrijvingen en immer aanhoudende metaforen beginnen al snel te vervelen - en dat scheelt al eens een ster in de eindbeoordeling. Terechte keuze voor de longlist van de Gouden Boekenuil, even terecht dat hij niet naar de shortlist is doorgestoten.
November 2, 2012
Eerst heel traag, komt beetje los als de vier personages diepte krijgen. In het verder verloop een onverwachte wending, enkel hoogtepunten worden bewust kort gehouden en winnen daardoor in kracht.Is het einde ...?
Displaying 1 - 29 of 37 reviews